Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Национализм" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-14 z 14
Tytuł:
Степан Бандера, ОУН-УПА. Анализ точки зрения украинского народа на основании избранных публикаций
Stefan Bandera, Oun-Upa. An Attempt to Present the Views of the Ukrainian People on the Basis of Selected Publications
Stepan Bandera, OUN-UPA. Próba ukazania poglądów narodu ukraińskiego na podstawie wybranych publikacji
Autorzy:
Chojnacka, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/418792.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Akademia Marynarki Wojennej. Wydział Nauk Humanistycznych i Społecznych
Tematy:
история Украины
украинский национализм
ОУН-УПА
Opis:
22 января 2010 г. президент Украины Виктор Ющенко подписал указ о присвоении звания Герой Украины Степану Бандере и Роману Шухевичу. Это событие, в очередной раз, вызвало оживленную дискуссию на тему Украинской Повстанческой Армии, ее истории и создателях. Вновь на страницах средств массовой информации, а также в польско-украинской дискуссии, между историками были подняты спорные вопросы, разделяющие два народа – об этой дискуссии также пойдет речь в этой статье. В связи с тем, что появилось очень много разногласий вследствие деятельности украинских властей на местах, а также центральной власти в отношении Степана Бандеры и связанной с ним Организации Украинских Националистов (позднее УПА), в этой статье будет предпринята попытка представления взглядов поляков и украинцев. Кроме того, принимая во внимание мнения ведущих историков, занимающихся этой проблематикой, в статье будет предпринята попытка подвести итог дискуссиям, проходящим на страницах украинской и польской прессы.
Źródło:
Colloquium; 2014, 6, 1; 31-52
2081-3813
2658-0365
Pojawia się w:
Colloquium
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Средневековые архетипы и балканские национализмы воин 1912-1913 г.
Medieval archetypes and Balkan nationalisms in the wars in 1912-1913
Autorzy:
Комсалова, Румяна
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/909899.pdf
Data publikacji:
2012-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Средние векa
Национализм
Балканы
Middle Ages
nationalism
Balkans
Opis:
The Medieval Balkans are characterized by three basic imperial archetypes – Byzantine ecumenism and the imperial ideas of Bulgarians and Serbs. The Byzantine political doctrine based upon the idea that the empire is called upon to impose the Christian religion over the barbarian worlds was transformed throughout the period of the Balkan Revival into the so-called „Megali idea” and found its reflection in the political goals of the Greek Kingdom during the Balkan Wars. The Bulgarian Medieval archetype, expressed in Simeon’s idea of a Bulgarian-Byzantine empire with Constantinople as its capital and in the concept that took shape in the ХІІІ-th century of „Tarnovo – the Third Rome”, gave Paisii Hilendarski grounds to provoke the national self-conscience. The apogee of Renaissance aspirations, San Stefano Bulgaria, was not realized but it gave birth to the myth of „Bulgaria bordering three seas”, which pushed Bulgaria into the wars as a road to national union. The third „player” on the Balkan scene – the Kingdom of Serbia in its turn sought its grounds in Stefan Dushan’s empire and its Renaissance version – the „ Načertanije” of Ilija Garašanin. Thus, the Balkan union, created in the name of a noble and just cause – to liberate their Christian „brothers” from the oppression of the Ottoman Islamic Empire, turned out in its very bud to be on mined  land by these projects imperial in their nature.The Medieval Balkans are characterized by three basic imperial archetypes – Byzantine ecumenism and the imperial ideas of Bulgarians and Serbs. The Byzantine political doctrine based upon the idea that the empire is called upon to impose the Christian religion over the barbarian worlds was transformed throughout the period of the Balkan Revival into the so-called „Megali idea” and found its reflection in the political goals of the Greek Kingdom during the Balkan Wars. The Bulgarian Medieval archetype, expressed in Simeon’s idea of a Bulgarian-Byzantine empire with Constantinople as its capital and in the concept that took shape in the ХІІІ-th century of „Tarnovo – the Third Rome”, gave Paisii Hilendarski grounds to provoke the national self-conscience. The apogee of Renaissance aspirations, San Stefano Bulgaria, was not realized but it gave birth to the myth of „Bulgaria bordering three seas”, which pushed Bulgaria into the wars as a road to national union. The third „player” on the Balkan scene – the Kingdom of Serbia in its turn sought its grounds in Stefan Dushan’s empire and its Renaissance version – the „ Načertanije” of Ilija Garašanin. Thus, the Balkan union, created in the name of a noble and just cause – to liberate their Christian „brothers” from the oppression of the Ottoman Islamic Empire, turned out in its very bud to be on mined  land by these projects imperial in their nature.
Źródło:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2012, 19, 1; 111-119
0239-4278
2450-3177
Pojawia się w:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Russian economic nationalism and the vectors of Russian foreign policy
Русский экономический национализм и векторы российской внешней политики
Autorzy:
Lisiakiewicz, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2053367.pdf
Data publikacji:
2022-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Russian foreign policy
nationalism
economy
Российская внешняя политика
национализм
экономика
Opis:
In this article, the author wants to test the impact of economic nationalism on the change in Russia’s foreign policy. The author will refer to neoclassical realism, which shows how to combine the issues of power distribution in international relations with the influence of the domestic level of the state on the process of creation of the foreign policy. In terms of neoclassical realism, economic nationalism is a variable that shapes the perception of the economic challenges facing Russia. The author also points out that economic nationalism is also related to the protectionist policy of the Russian Federation. Thus, it influences the shaping of processes within and outside the country. The author recognizes that in the process of creating the Russian foreign policy decisions, economic nationalism should be linked to other factors, especially security issues and Russia’s general strategic culture, in order to obtain the final set of premises that will determine Russia’s shifts in foreign policy. The tensions related to the role of the EU and NATO in the countries of Eastern Europe clearly influenced the level of cooperation between Russia and the West. Nevertheless, economic issues in this regard were also extremely important. Russia’s power position was based on the economic potential.
В этой статье автор хочет проверить влияние экономического национализма на изменения во внешней политике России. В своем анализе он обратится к неоклассическому реализму, который показывает, как сочетать вопросы распределения силы в международных отношениях с влиянием внутреннего уровня государства на формирование внешней политики. С точки зрения неоклассического реализма, экономический национализм это переменная, которая формирует восприятие экономических вызовов, с которыми сталкивается Россия. Автор показывает также, что экономический национализм связан с протекционистской политикой Российской Федерации. Таким образом, он влияет на формирование процессов внутри страны и за ее пределами. Автор признает, что в процессе формирования российских внешнеполитических решений экономический национализм должен быть cвязан с другими факторами, прежде всего с вопросами безопасности и общей стратегической культурой России, чтобы получить окончательный набор предпосылок, определяющих сдвиги России во внешней политике. Напряженность, связанная с ролью ЕС и НАТО в странах Восточной Европы, явно повлияла на уровень сотрудничества между Россией и Западом. Тем не менее экономические вопросы в этом отношении также были крайне важны. Силовое положение России основывалось на экономическом потенциале.
Źródło:
Nowa Polityka Wschodnia; 2022, 2(33); 109-130
2084-3291
Pojawia się w:
Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
К вопросу о рецензии права в Российской консервативной правовой идеологии
On the reception of law in the Russian conservative legal ideology
Autorzy:
Vasilyev, Anton
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/564963.pdf
Data publikacji:
2017-12-01
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
Tematy:
право
консерватизм
традиция
рецепция права
культур-национализм
law
conservatism
traditions
law reception
cultural-nationalism
Opis:
Статья посвящена феномену рецепции права в интерпретации российского консерватизма. Отношение российских консерваторов к заимствованию иностранного права диктовалось господством органической методологии в консерватизме. Органицизм консервативной правовой идеологии предполагал с неизбежностью развития права за счет внутренних, имманентных факторов и фактически отрицал возможность рецепции права. Эволюция права для российских консерваторов мыслилась в двух формах: одухотворение старых форм права и имманентное преобразование существующих правовых институтов. В заимствовании зарубежного права российские консерваторы видели опасность вторжения в культурную, духовную сферу правовой действительности.
The article is devoted to the phenomenon of law reception in the interpretation of the Russian conservatism. The attitude of Russian conservatives towards adopting foreign law was dictated by the dominance of organic methodology in conservatism. The organicism of the conservative legal ideology assumed with the inevitability of the development of law at the expense of internal, immanent factors and actually denied the possibility of reception of law. The evolution of law for the Russian conservatives was conceived in two forms: the spiritualization of old forms of law and the immanent transformation of existing legal institutions. In adopting foreign law, Russian conservatives saw the danger of an invasion of the cultural, spiritual sphere of legal reality.
Źródło:
De Securitate et Defensione. O Bezpieczeństwie i Obronności; 2017, 2(3); 7-17
2450-5005
Pojawia się w:
De Securitate et Defensione. O Bezpieczeństwie i Obronności
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Między konfliktem a współistnieniem. Stosunki hindusko-muzułmańskie na wybranych obszarach wiejskich w północno-zachodnich Indiach
Between Conflict and Coexistence: A Case Study of Hindu-Muslim Relations in Rural North-Western India
Между конфликтом и сосуществованием: тематическое исследование индусско-мусульманских отношений в сельской северо-западной Индии
Autorzy:
Zajączkowska, Natalia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2005169.pdf
Data publikacji:
2018-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Hindu Muslim Relations
India
conflict
nationalism
communalism
индийские-мусульманские отношения
Индия
конфликт
национализм
коммунализм
Opis:
The Partition of India upset the status quo causing riots, casualties and a colossal wave of migration that sent thousands of Muslims to their new homeland, Pakistan. Despite the mass violence and displacement, around 35 million Muslims eventually stayed in India. The tensed Hindu–Muslim relations in the aftermath of the Partition intensified a long-standing rivalry between the two groups and led to a feeling of insecurity among Muslims. Strained relations among Hindus and Muslims, which stay at the forefront of social concerns in contemporary India, remain a major cause of worry and call for an in-depth analysis. The article focuses on how the Hindu-Muslim relations developed throughout the modern history, especially during the times of the Indian Independence Movement. The goal of my research is to elucidate historical, social and political contexts of Hindu– Muslim relations in India and to shed a new light on this multifaceted issue. After presenting a historical perspective on Hindu-Muslim relations, the article provides a case study on both communities’ attitudes towards each other. Based on two months of fieldwork conducted in Northern villages of India in January and February 2018, I investigate the multiple stereotypes about Muslims prevailing among Hindu rural community. I address a question whether the character of this uneasy relation is closer to coexistence or a hidden conflict.
Разделение Индии нарушило статускво, вызвав беспорядок, жертвы и колоссальную волну миграции и отправило тысячи мусульман на свою новую родину в Пакистан. Несмотря на массовое насилие и перемещение, около 35 миллионов мусульман в конечном итоге остались в Индии. Нарушенные индусско-мусульманские отношения, связанные с разделением, усилили давнишнее соперничество между обоими группами и привели к чувству отсутствия безопасности среди мусульман. Натянутые отношения между индусами и мусульманами, которые остаются на переднем крае социальных проблем в современной Индии, остаются основной причиной беспокойства и требуют углубленного анализа. Статья посвящена тому, как развивались индусско-мусульманские отношения на протяжении современной истории, особенно во времена Движения за Независимость Индии. Моё исследование объясняет исторический, социальный и политический контекст индусско-мусульманских отношений в Индии. Это способствует пониманию сложности этого многогранного вопроса. Представляя рассадник продолжающейся напряженности в индуистских мусульманах наряду исторической перспективой, я предоставляю тематическое исследование об отношении обоих общин к друг другу. В статье подчёркнутый практический и повседневный аспект индусско-мусульманских отношений. Я исследую множественные стереотипы о мусульманах, преобладающих среди индусского сельского сообщества. Я обращаюсь к вопросу, является ли это непростое отношение более как сосуществование или скрытый конфликт. Статья основана на двухмесячных сборах данных, проведенных в северных деревнях Индии в январе и феврале 2018 года.
Źródło:
Studia Orientalne; 2018, 1(13); 50-68
2299-1999
Pojawia się w:
Studia Orientalne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ruchy ekstremistyczne i radykalizm w Australii na tle napięć między polityką wielokulturowości a dominacją kultury anglosaskiej
Extremist movements and radicalism in Australia against the background of tensions between the policy of multiculturalism and the domination of Anglo-Saxon culture
Экстремистские движения и радикализм в Австралии на фоне напряженности между политикой мультикультурализма и доминированием англо-саксонской культуры
Autorzy:
Eska-Mikołajewska, Justyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2120015.pdf
Data publikacji:
2022-09-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
extremism
radicalism
nationalism
multiculturalism
Australia
national security
экстремизм
радикализм
национализм
мультикультурализм
Австралия
национальная безопасность
Opis:
In multicultural Australia everyone, regardless of language, nationality or culture, has the right to express themselves openly. However, despite its official commitment to diversity, contemporary Australian society continues to experience tensions between multicultural politics and the domination of Anglo-Saxon cultural heritage. Right-wing politicians have described multiculturalism as a harbinger of a social conflict that would lead to an ethnically divided Australia. Following the events of September 11, 2001, some regulations were introduced to expand the catalog of tools used by the police and law enforcement agencies to effectively prevent acts of violent extremism. These restrictions on civil liberties are being used by Australian extreme-right movements as an argument to undermine confidence in the government’s “oppressive” policies. The Covid-19 pandemic and its effects has also revealed negative shifts in the landscape of brutal Australian extremism. This raises the question of how serious danger to the national security could an Australian nationalism be left unchecked, capable of transforming into racially and religiously excluding ideas of belonging to society. The paper shows that failure to react decisively to the continued undermining of trust in democratic institutions and exploiting the cracks in social cohesion may lead to Australia no longer being perceived as a defender of the principles of liberal democracy. Instead, it will come to be regarded as a „colonial bastion of white settlers,” and such a poor racial reputation of the country will undoubtedly make it difficult for Australia to navigate in an increasingly tense regional geopolitical environment in the future.
В мультикультурной Австралии каждый, независимо от языка, национальности или культуры, имеет право открыто выражать свое мнение. Тем не менее, несмотря на официальную приверженность к разнообразию, современное австралийское общество продолжает испытывать противоречия между политикой мультикультурности и доминированием англосаксонского культурного наследия. Правые политики описали мультикультурализм как предвестник социального конфликта, который может привести к этническому разделению Австралии. После событий 11 сентября 2001 г. были введены правила, расширяющие перечень инструментов, используемых полицией и правоохранительными органами для эффективного предотвращения актов насильственного экстремизма. Эти ограничения гражданских свобод используются ультраправыми движениями Австралии в качестве аргумента для подрыва доверия к «репрессивной» политике правительства. Пандемия Covid-19 и ее последствия также выявили негативные сдвиги в ландшафте жестокого австралийского экстремизма. Это поднимает вопрос о том, насколько серьезной может быть угроза национальной безопасности, когда австралийский национализм останется неконтролируемым, способным трансформироваться в расово и религиозно исключающие идеи принадлежности к обществу. В статье показано, что неспособность решительно отреагировать на продолжающийся подрыв доверия к демократическим институтам и использование трещин в социальной сплоченности может привести к тому, что Австралия больше не будет считаться защитником принципов либеральной демократии. Вместо этого она будет считаться «колониальным бастионом белых поселенцев» и такая слабая расовая репутация страны, несомненно, затруднит Австралии возможность сотрудничать во все более напряженной региональной геополитической среде в будущем.
Źródło:
Nowa Polityka Wschodnia; 2022, 3(34); 106-130
2084-3291
Pojawia się w:
Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sprawy międzynarodowe w myśli politycznej Stronnictwa Narodowego (1928–1939)
Autorzy:
Dawidowicz, Aneta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/687142.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
the National Party, political thought, nationalism
Stronnictwo Narodowe, myśl polityczna, nacjonalizm
национальная партия, политическая мысль, национализм
Opis:
Issues related to the international policy of the Polish State generated interest among the leading members of the National Party, including especially Roman Dmowski, Jędrzej Giertych, Stanisław Kozicki, Joachim Bartoszewicz, Zygmunt Berezowski, Jerzy Drobnik and Zygmunt Wojciechowski. Roman Dmowski, generally viewed as a talented authority in the field of international policies, held a prominent position among the specialists dealing with international affairs. It is worth noting that, back in 1923, Dmowski held the post of Minister of Foreign Affairs in Wincenty Witos’s Gov ernment. A significant role among international policy experts was also assigned to Stanisław Kozicki, who devoted much attentione specially to the European international relations, and to Polish-German relations. By the end of the 1930s numerous older-generation representatives of the National Party sought common ground with central anti-Sanation groupings, which brought them closer to Front Morges and Gen. Władysław Sikorski. This group was led by Marian Seyda, who was an extremely influential member of the Poznań-based National Democracy circles, and Prof. Roman Rybarski. Another group of activists which, according to its leader, Jędrzej Giertych, was the youngest was characterised by ideological radicalism and aversion to anyalliances, either with the democratic opposition or with the Sanation camp.
Zagadnienia związane z polityką międzynarodową polskiego państwa wzbudzały zainteresowanie czołowych działaczy Stronnictwa Narodowego, a zwłaszcza Romana Dmowskiego, Jędrzeja Giertycha, Stanisława Kozickiego, Joachima Bartoszewicza, Zygmunta Berezowskiego, Jerzego Drobnika, Zygmunta Wojciechowskiego. Szczególnie ważne miejsce w gronie specjalistów z zakresu problematyki międzynarodowej zajmował sam Roman Dmowski uznawany za utalentowanego znawcę zagadnień polityki zagranicznej. W gronie znawców spraw międzynarodowych istotne miejsce należy przypisać S. Kozickiemu, który w swoich rozważaniach wiele uwagi poświęcał zwłaszcza europejskim stosunkom międzynarodowym oraz relacjom polsko-niemieckim. Pod koniec lat 30. XX wieku wielu „starych” SN dążyło do poszukiwania porozumienia z centrowymi ugrupowaniami antysanacyjnymi, co zbliżało ich do Frontu Morges i gen. Władysława Sikorskiego. Liderami tej grupy byli Marian Seyda, mający olbrzymie wpływy w poznańskiej endecji oraz prof. Roman Rybarski. Inną grupę działaczy, zdaniem jej lidera Jędrzeja Giertycha, najmłodszą – charakteryzował radykalizm ideologiczny i niechęć do sojuszy, tak z opozycją demokratyczną, jak i z obozem sanacyjnym. „Starych” i najmłodszych radykałów zdominował w strukturach organizacyjnych nurt trzeci, reprezentowany przez Bieleckiego.
Вопросы, связанные с международной политикой польского государства, вызвали интерес у ведущих активистов Национальной партии, в частности Романа Дмовского, Енджея Гиртиха, Станислава Козицкого, Иоахима Бартошевича, Зигмунта Березовского, Ежи Дробника и Зигмунта Войцеховского. Особое значение в группе специалистов по международным вопросам получил сам Роман Дмовский, признанный талантливым экспертом по вопросам внешней политики. Среди экспертов по международным делам важное место следует отвести С. Козицкому, который в своих размышлениях уделил много внимания в особенности европейским международным отношениям и польско-германским отношениям. В конце 30-х годов многие «старые» в Национальной партии пытались договориться с центристскими антисанационными группировками, что приблизило их к Фронту Моржей и генералу Владиславу Сикорскому. Лидерами этой группы были Мариан Сейда и профессор Роман Рыбарский. Другая группа активистов, по словам её лидера Енджея Гиртиха, самая молодая, характеризовалась радикальной идеологией и нежеланием вступать в альянсы, как с демократической оппозицией, так и с санационным лагерем. «Старые» и самые молодые радикалы доминировали в организационных структурах третьей тенденции, представленной Белецким.
Źródło:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2018, 4, 2
2450-4866
Pojawia się w:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Hindu-Muslim Relations in Times of Coronavirus
Индусско-мусульманские отношения во время коронавируса
Autorzy:
Zajączkowska, Natalia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1957218.pdf
Data publikacji:
2020-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Hindu Muslim Relations
India
coronavirus
COVID-19
conflict
nationalism
hindutva
Индия
коронавирус
теория заговора
индусско-мусульманские отношения
конфликт
мусульмане
индуистский национализм
Opis:
The history of Hindu-Muslim conflicts in India is century-long. Ever mounting hostility of Hindus has been the primary reason why Muslim minorities in India have fallen victim to the increasing levels of systemic violence. COVID-19 has undergone another dangerous mutation and took Islamophobia to the whole new level. Instead of uniting in the face of danger, we are observing the growing social divisions on the Hindu-Muslim line and the galloping increase in distrust between the two. Are Muslims terrorists who are engaged in jihād using the virus as a weapon? Such superficial judgement is not in the interest of anyone. Nuanced understanding of the novel witch-hunt against Muslims is essential before jumping to any hasty conclusion. The present study aims to explore the consequences of the pandemic for Muslim communities in India, as well as conspiracy theories such as corona jihād, bio jihād, love jihād or population jihād that began to flourish amid the coronavirus crisis.
История индусско-мусульманских конфликтов в Древней Индии. Постоянно усиливающаяся враждебность индусов была главной причиной того, что мусульманские меньшинства в Индии стали жертвами растущего количества систематического насилия. COVID-19 подвергся другой опасной мутации на наших глазах и принял исламофобию в своем строковом коде. Вместо того, чтобы объединиться перед лицом опасности, мы наблюдаем растущие социальные разногласия по линии индусско-мусульманских отношений и рост недоверия между ними. Используют ли мусульманские террористы, которые участвуют в джихаде, вирус как оружие? Такое поверхностное суждение не в интересах кого-либо. Прежде чем делать какие-либо поспешные выводы, необходимо детально понимать роман «Охота на ведьм против мусульман». Настоящее исследование направлено на изучение последствий пандемии для мусульманских общин в Индии, а также на теории заговора, такие как корона-джихад, био-джихад, любовный джихад или демографический джихад, которые начали процветать в условиях кризиса коронавируса.
Źródło:
Studia Orientalne; 2020, 2(18); 77-91
2299-1999
Pojawia się w:
Studia Orientalne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kwestie narodowe w postsowieckiej Rosji w kontekście „odroczonego” tranzytu
Autorzy:
Sidenko, Olga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/686990.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
nation, nationalism, nation-building, democratic transition, identity
naród polityczny, nacjonalizm, budownictwo narodowe, tranzyt demokratyczny, tożsamość
политическая нация, национализм, национальное строительство, демократический транзит, идентичность
Opis:
National construction has been the object of close attention of scientists. One of the main aspects is how nation-building and development of political representation institutions influence each other. The Russian case is interesting because of growing contradiction between the current vector of national construction and the urgent need to protect human and civil rights and freedoms, democratic mechanisms of coordination, control and participation . The issue of national construction in post-Soviet Russia in Russian historiography is not only debatable, but also politicized. Valery A. Tishkov and his colleagues from the Institute of Ethnology and Anthropology of the Russian Academy of Sciences appeal to the state identity, which occupies the first position in the set of identities, as the key marker of the fully-formed political nation. Dmitry Oreshkin, Emil Pain indicate that Russian society has not yet found an answer to the key question for the formation of community – “Who we are in relation to power?” This, coupled with the actualization of the public demand for democracy, brings us back to the problems of democratic transition not only in terms of the “transit of power”. Of course, it is impossible to uncover fully and deeply the Russian national construction issue within the relatively small text. The main object of this paper is to propose a general framework, conceptual foundations for analyzing the problem. The Russian conditions, factors, and subjects of national construction are in focus too. The preliminary findings should be discussed in scientific communities.
Konstrukcja narodowa jest tradycyjnie przedmiotem ścisłej uwagi naukowców, a jednym z aspektów budzących niesłabnące zainteresowanie jest wzajemny wpływ procesów formowania narodu oraz tworzenia i rozwoju instytucji reprezentacji politycznej. Znaczenie przypadku rosyjskiego wynika nie tylko z nieudanej próby przejścia do demokracji, niepolegającej na podstawach uformowanego narodu politycznego, ale również z rosnącej sprzeczności między obecnym wektorem konstruowania narodowego a potrzebą społeczeństwa w zakresie ochrony praw i wolności człowieka i obywatela, w demokratycznych mechanizmach koordynacji, kontroli i uczestnictwa. W rosyjskiej historiografii kwestia tworzenia konstrukcji narodowej w postsowieckiej Rosji jest nie tylko dyskusyjna, ale także w dużej mierze upolityczniona. Walerij Tiszkow i koledzy z Instytutu Etnologii i Antropologii Rosyjskiej Akademii Nauk odwołują się do tożsamości państwowej, która zajmuje pierwsze miejsce w zestawie tożsamości, jako kluczowy marker ustalonego narodu politycznego. Leokadia Drobizheva, mówiąc o tożsamości narodowo-obywatelskiej, zauważa, że tak ważne właściwości, jak odpowiedzialność, aktywność społeczno-polityczna, zaufanie i solidarność obywatelska są w trakcie formowania. Dmitrij Oreshkin, Emil Pain zwracają uwagę, że rosyjskie społeczeństwo wciąż nie znalazło odpowiedzi na kluczowe pytanie dotyczące utworzenia wspólnoty – „kim jesteśmy w stosunku do władz?”. To, w połączeniu z aktualizacją publicznego popytu na demokrację, przywraca nas do kwestii demokratycznego tranzytu, nie tylko w kategoriach „tranzytu władzy”. Oczywiście w stosunkowo niewielkim tekście nie można kompleksowo i głęboko ujawnić problemów rosyjskiego procesu budowania narodowego. Głównym zadaniem badawczym jest raczej propozycja ogólnych ram dla analizy problemu. Oprócz podstaw koncepcyjnych tekst omawia warunki, czynniki, a także tematykę procesu budowania narodowego we współczesnej Rosji.
Национальное строительство традиционно является объектом пристального внимания учёных и одним из аспектов, вызывающих неослабевающий интерес, выступает взаимовлияние процессов нациестроительства и создания, развития институтов политического представительства. Актуальность исследования российского случая обусловлена не только безуспешной попыткой перейти к демократии, не опираясь на фундамент сформировавшейся политической нации, но и обостряющимся противоречием между нынешним вектором национального строительства и потребностью общества в защите прав и свобод человека и гражданина, в демократических механизмах согласования, контроля и участия. В российской историографии вопрос о национальном строительстве в постсоветской России является не только дискуссионным, но и в значительной степени политизированным. Валерий Тишков с коллегами из Института этнологии и антропологии РАН апеллируют к государственной идентичности, занимающей первую позицию в наборе идентичностей, как к ключевому маркеру сложившейся политической нации. Михаил Горшков, Владимир Петухов, Наталья Тихонова считают, что этого не достаточно. Леокадия Дробижева, говоря о национально-гражданской идентичности, отмечает, что такие важные для неё свойства как ответственность, общественно- политическая активность, доверие и гражданская солидарность, находятся в стадии формирования. Дмитрий Орешкин, Эмиль Паин указывают на то, что российское общество всё ещё не нашло ответа на ключевой для формирования общности вопрос – «Кто мы по отношению к власти?». Это, в купе с актуализацией общественного запроса на демократию, возвращает нас к проблематике демократического транзита не только в плане «транзита власти». Безусловно, в пределах относительно небольшого текста невозможно всесторонне и глубоко раскрыть проблематику российского процесса национального строительства. Основная исследовательская задача видится скорее в предложении общих рамок анализа проблемы. Помимо концептуальных оснований в тексте рассматриваются условия, факторы, а также субъекты процесса национального строительства в современной России.
Źródło:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2019, 5, 1
2450-4866
Pojawia się w:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Общественно-политическая модель Украинского национального государства
Model społeczno-polityczny ukraińskiego państwa narodowego
The social and political model of the Ukrainian as nation country
Autorzy:
Derhachova, Kateryna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030320.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Finansów i Biznesu Vistula
Tematy:
национальное украинское государство
конституция
национализм
всеукраинское объединение «свобода»
ukraińskie państwo narodowe
konstytucja
nacjonalizm
ogólnoukraińskie zjednoczenie „swoboda”
ukrainian nation state
the constitution
nationalism
the all-ukrainian union „svoboda”
Opis:
Современное Украинское государство опирается на многовековую идею создания независимого политического деятеля в свободном, демократическом, правовом и социальном государстве. С развитием Украины как государства, на ее территории создавались и развивались организации и партии националистического направления. В мае 2009г. политическая партия «Свобода», под руководством профессора Национального Университета им. Тараса Шевченко, доктора права Александра Шевченко представили их версию Национальной Конституции Украины. Появление этого проекта Основного Закона означает переход од революционного национализма к государствообразующему. Целью данной статьи является сравнительный анализ государственного устройства современного Украинского государства и модели государства, представленного в политической мысли националистических партий, на примере Национальной Конституции Украины от ВО «Свобода».
The modern Ukrainian country is based on the centuries-old popular idea of creating an independent, conciliar, free, democratic, fair, legal and social state. Along with the development of Ukraine as a country, social-educational and political nationalist organizations also developed. In May 2009 political party “Svoboda”, under the guidance of a professor of the Taras Shevchenko National University of Kyiv, Doctor of Law Alexander Shevchenko presented their vision of the National Constitution of Ukraine. The appearance of this draft marks the transition from revolutionary liberation nationalism to the forming state. The purpose of the article is a comparative analysis of the political system of modern Ukraine and in the political thought of nationalist parties, using the example of the political party “Svoboda”.
Współczesne państwo ukraińskie jest oparte na wielowiekowej idei stworzenia niezależnego politycznie, wolnego, demokratycznego i socjalnego państwa prawa. Razem z rozwojem Ukrainy, rozwinęły się organizacje polityczne. W maju 2009 r. pod pomnikiem Tarasa Szewczenko przedstawiciele partii politycznej „Svoboda”, przedstawili wizję Narodowej Konstytucji Ukrainy. Pojawienie się tego projektu oznacza przejście od rewolucyjnego nacjonalizmu do kształtowania państwowości. Celem niniejszego artykułu jest analiza porównawcza ustroju państwowego współczesnej Ukrainy i myśli politycznej partii nacjonalistycznych na przykładzie partii politycznej „Svoboda”.
Źródło:
Społeczeństwo i Polityka; 2020, 3(64); 35-49
1733-8050
Pojawia się w:
Społeczeństwo i Polityka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Putin i jego wersja „polityki historycznej” kierowanej do Rosjan
Putin and His Version of “Remembrance Policy” Towards Russians
Путин и его версия «исторической политики», направленной к россиянам
Autorzy:
Wyszczelski, Lech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2176051.pdf
Data publikacji:
2022-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
remembrance policy
Putin
patriotism
nationalism
Russian Federation
historical symbols
national pride
patriotic education
историческая политика
Путин
патриотизм
национализм
Российская Федерация
историче-ские символы
национальная
гордость
патриотическое воспитание
Opis:
The Russian “remembrance policy” is an approach to instrumental treating history for creating new image of Russian patriotism after the collapse of the USSR. It has been initiated by Gorbachev, supplemented by Yeltsin, and specified by Putin. The latter has used history for actual politics. It has little to do with the historical truth but that is not important in his “remembrance policy”. Significant is a possibility of placing its elements the “information warfare” that aims to enhance the imperial position of contemporary Russia, also by using military force. A “remembrance policy” understood in this way has served for building strong Russian nationalism.
Российская «историческая политика» — это попытка инструментальной трактовки истории с целью формирования нового образа русского патриотизма после распада СССР. Его иниции-ровал Горбачев, новое содержание ему придал Ельцин, а особую форму использовал Путин. Последний из них использовал историю для текущей политики. Впрочем, к исторической правде это имеет мало отношения, но это не главное в его «исторической политике». Однако имеет значение возможность размещения её в ведущейся «информационной войне», а это, в свою очередь, направлено на наращивание имперских позиций современной России, в том числе с применением вооруженных сил. Понимаемая таким образом «историческая политика» служила формированию сильного русского национализма.
Źródło:
Studia Orientalne; 2022, 4(24); 125-147
2299-1999
Pojawia się w:
Studia Orientalne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problematyka mniejszości żydowskiej w myśli politycznej Stronnictwa Narodowego (1928–1939)
Autorzy:
Dawidowicz, Aneta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/686918.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
political thought, the National Party, national minorities, Jewish minority, nationalism
myśl polityczna, Stronnictwo Narodowe, mniejszości narodowe, mniejszość żydowska, nacjonalizm
политическая мысль, Национальная партия, национальные меньшинства, еврейское меньшинство, национализм
Opis:
The issue of minorities was one of the main political and social problems of the Second Polish Republic. Recreated in the aftermath of World War I, Poland covered an area which, once the borders were fixed in the early twenties, was inhabited by 30% of people with non-Polish ancestry. It caused serious internal problems in Poland, and affected its international position. The issue of minorities is among the most complicated and debated problems. Ethnically foreign communities attracted the interest of the ideologists belonging to the National Democracy. The National Party did not see the possibility of the Jews’ assimilation. They claimed that Jewish differences in religion and culture, and their hostile attitude towards the government structures of the Second Polish Republic, ruled out all ideas for the assimilation of this community. They spread the opinion that Polish people should build up their strength through “absorbing” other elements, but only those which could be “adopted” without any harm to “the national organism”, and which would not make Poland weak. Such an element which could not be “absorbed” by Poles were the Jews.
Zagadnienie „mniejszości narodowe” stanowiło jeden z głównych problemów polityczno- społecznych II Rzeczypospolitej. Odrodzona po I wojnie światowej Polska objęła swym zasięgiem obszar, który po ostatecznym ukształtowaniu granic – na początku lat dwudziestych XX wieku – zamieszkiwało przeszło 30% ludności niepolskiej. Stało się to jedną z przyczyn poważnych problemów wewnętrznych państwa polskiego, rzutowało również na jego międzynarodowe położenie. Problematyka mniejszości narodowych należy do zagadnień szczególnie skomplikowanych i dyskusyjnych. Kwestia zamieszkującej ziemie polskie społeczności obcej etnicznie wzbudzała zwłaszcza zainteresowanie ideologów Narodowej Demokracji. Stronnictwo Narodowe nie widziało możliwości asymilacji Żydów. Wyjaśniano, że odmienność religijna i kulturowa społeczności żydowskiej, a nadto wrogi jej stosunek do struktur państwowych II Rzeczypospolitej wykluczały wszelkie pomysły asymilacji tej społeczności. Prezentowano opinię, że Polacy winni pomnażać swe siły, „wchłaniając” inne żywioły, lecz tylko te, które można byłoby „przyswoić” bez szkody dla „organizmu narodowego” i które nie powodowałyby jego osłabienia. Takim żywiołem, którego Polacy nie mogli „wchłaniać”, byli Żydzi.
Вопрос национальных меньшинств был одной из основных политических и социальных проблем II Речи Посполитой. Возрожденная после Первой мировой войны Польша охватила собой территории, которые после окончательного сформирования границ вначале двадцатых годов ХХ века населяло более 30% непольского населения. Это стало одной из серьезных внутренних проблем польского государства, а также повлияло на его международное положение. Проблематика национальных меньшинств относится к особенно сложным и спорным. Вопрос населяющих польские земли этнически чужих сообществ вызывал интерес, в частности, идеологов Национально-демократической партии. Национальная партия не видела возможности ассимиляции евреев. Объяснялось, что религиозное и культурное отличие еврейской общины, а также ее враждебное отношение к государственным структурам II Речи Посполитой исключали любые идеи ассимиляции этого сообщества. Представлялось мнение, что поляки должны приумножать свои силы, «поглощая» другие элементы, но только те, которые можно «ассимилировать», не повреждая «национального организма» и не ослабляя его. Такой стихией, которую поляки не могли «поглотить», были евреи.
Źródło:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2017, 3, 1
2450-4866
Pojawia się w:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teoretyczne i metodologiczne problemy państwa we współczesnym dyskursie politologicznym
Autorzy:
Глухова, Александра
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/687026.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
sovereignty, globalization, competitiveness, glocalization, extra system conflict, risks, methodological nationalism, cosmopolitan paradigm, inclusive sovereignty
suwerenność, globalizacja, konkurencyjność, glokalizacja, konflikt systemowy, zagrożenia, nacjonalizm metodologiczny, paradygmat kosmopolityczny, integracyjna suwerenność
суверенитет, конкурентоспособность, глобализация, глокализация, экстрасистемные конфликты, риски, методологический национализм, космополитическая парадигма, инклюзивный суверенитет
Opis:
The modern state is challenging with changings in traditional understanding and perception of its nature and properties, including the sovereignty and competitiveness. In the XXI century, both the safe a turesarevital. There are some reasons of it. State loses the political entity status and sovereign tyisused as a resource of the protection of national interests. Moreover, the political success is determined by the level of state competitiveness, it means legal capacity of public institutions and the high quality of decisions. Low quality of the state is undermining its competitiveness and there for a sovereignty.
Współczesne państwo stawia czoła wyzwaniom związanym ze zmianami w tradycyjnym rozumieniu i postrzeganiu jego natury i właściwości, w tym suwerenności i konkurencyjności. W XXI wieku obie te funkcje są niezbędne – z kilku powodów. Państwo traci status podmiotu politycznego, a suwerenność jest wykorzystywana jako zasób ochrony interesów narodowych. Co więcej, sukces polityczny zależy od poziomu konkurencyjności państwa, oznacza zdolność prawną instytucji publicznych i wysoką jakość decyzji. Niska jakość państwa podważa jego konkurencyjność, a tym samym suwerenność.
Современное государство оказывается перед многими серьезными вызовами, заставляющими пересматривать традиционные представления о его природе и свойствах, включая суверенитет и конкурентоспособность. В XXI в. одно невозможно без другого, как нежелательна и абсолютизация этих состояний. Государство утрачивает статус единственного политического субъекта, суверенитет рассматривается в качестве ресурса в защите национальных интересов, но успех определяется конкурентоспособностью государства, что во многом обусловлено дееспособностью государственных институтов и качеством принимаемых решений. Низкое качество государства подрывает его конкурентоспособность, а значит, и суверенитет.
Źródło:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2018, 4, 2
2450-4866
Pojawia się w:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przywództwo i polityka etnokratyczna w Tatarstanie Część II: Format przywództwa i style uprawiania polityki
Autorzy:
Bodio, Tadeusz
Zuzankiewicz, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/568812.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
rustication of ethnoelites
evolution of leadership
Mintimer Shaimiev
Rustam Minnihanov
scope of power
ideology of moderate
ethnocratism
ethnocratism as a tool of doing
politics
relations with federal center
the axes of conflict
opposition
nationalism
separatism
Islamization of politics
politicization of Islam
рурализация элит
эволюция лидерства
Минтимер Шаймиев
Рустам Минниханов
объем полномочий
идеология умеренной
этнократии
этноцентризм как
инструмент ведения политики
отношения с фдеральным
центром
оси конфликта
оппозиця
национализм
сепаратизм
исламизаця политики
политизаця ислама
Opis:
Authors in this article present the findings of the second stage of the research project on the leadership and the ethnopolitics in Tatarstan. From the chronological and problematic perspective they analyze the transformation of the model of leadership in the republic. Much attention has been paid to the relationship between the format of leadership of the following presidents and their styles of doing politics. On the basis of the analysis the authors come to the conclusion that ethnocratism, which in Tatatarstan has been an important source of the political leadership of the leader and the local elite, seems to lose its ability to adapt and create and generates more and more dysfunction and pathology. Moderate policy of ethnopolitisation and Islamisation promoted by the leader and ethnoelite, which can be perceived as a major justification for its power in relations with the federal center, is being challenged by many social groups. The evidence of this tendency is inter alia the increase of the inter-ethnic tensions and progressive Islamisation of political life in the republic.
В статье авторы представляют результаты второго этапа научного проекта по лидерству и этнополитике в Татарстане. Aнализируют трансформацию лидерства в республике. Большое внимание уделают связям между форматом лидерста следующих президентов и их стилей ведения политики. Приходят к выводу, что этнократия, которая в Татарстане была важным источ-ником легитимностьи политического лидерства лидера и местной элиты, теряет свою способность к адаптации и генерирует дисфункции. Умеренная этнополитика и исламизация легитимизировала власть лидера в республике и в отношениях с федеральным центром. В последние годы многие социальные группы оспаривает ее. Доказательством этой тенденции является увеличение межнациональных напряжении и исламизация политической жизни в республике.
Źródło:
Nowa Polityka Wschodnia; 2016, 2(11); 79-98
2084-3291
Pojawia się w:
Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-14 z 14

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies