Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Другой" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Координата «национальная идентичность» в современной украинской публицистике: дискурсные кластеры
Autorzy:
Вышницкая, Юлия
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/450870.pdf
Data publikacji:
2016-04-26
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydział Ekonomiczno-Socjologiczny
Tematy:
Другой
дискурсивный кластер
идентичность
мифологический сценарий
публицистический дискурс
Opis:
Статья представляет собой фрагмент диссертации о мифос- ценарииях в современном публицистическом дискурсе. Автор анализирует сценарии противостояния с использованием кластерного анализа. Национальная идентичность рассматривается как одна из доминант публицистического текста и исследуется с помощью мифологических координат «враг», «жертва», «Другой».
Artykuł stanowi fragment pracy doktorskiej na temat skryptów mitologicznych we współczesnym dyskursie publicystycznym. Autorka bada przeciwstawne sobie skrypty, używając do tego analizy klastrów. Tożsamość narodową rozpatruje jako jedną z koordynat tekstu publicystycznego, składającą się z dialektycznych (dominujących – opozycyjnych) obrazów, tj. „wróg”, „ofiara”, „Inny”.
Źródło:
Władza sądzenia; 2016, 8
2300-1690
Pojawia się w:
Władza sądzenia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Між реальністю і міфом: дискурс окциденталізму. Міжкультурні рефлексії та досвід дотикальності
Between Reality and Myths: Discourse to Occidentalism. Cross-Cultural Reflections and Contiguity Experience.
Между реальностью и мифом: дискурс окцидентализма. Межкультурные рефлексии и опыт соприкосновения.
Autorzy:
Течонашинська, Людмила
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2178929.pdf
Data publikacji:
2015-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
between
Europeanness
Occident
Other
polylogue
между
европейскость
окцидент
Другой
полилог
Opis:
The issue of national identity study is considered through the lens of such concepts as globalism and Europeanness. Now this aspect of self-conscience is being articulated and discussed especially actively in Ukrainian, Polish, Russian and other scientific reflections. In this regard, the theme of the image of Europe and its derivative concept of Europeanness as a kind of code which is present in these national literatures is actualized. Outlined by the author the receptive image of intuitive Europe which is modified by different models of national mentality is of general importance. For an insight on clearer formation of the image of Europe the author gives examples of its presence in national literatures. Addressing Ukrainian, Polish, Russian scientific reflections the author transforms the issue of intercultural dialogue in the context of national-European into the issue of polylogue of receptive models of identity in a West-East paradigm.
Проблема национальной идентичности рассматриваетя в„зеркале" таких понятий, как глобализм и„европейскость". Этот аспект самоосознания особенно активно артикулируется в украинской, польской, русской научной рефлексии. В связи с этим актуализируется сама тема образа Европы и„европейскости" как своебразного кода, который присутствует в этих национальных литературах. В исследовании образ Європы видится своеобразной моделью когнитивной материковой духовности. Эта модель в современном мире корелирует с проблемой самоидентификации. А та, в свою очередь, с рецепцией Другого, иного, соnрикасательного, межличностного. Немаловажное значение имеет тут очерченный автором рецептивный образ интуитивной Євроnы, модифицированный разными моделями национальной ментальности. В частности, пограничное (межовое) сознание украинства исследовано украинскими этнопсихологами Для более четкого формирования образа Європы приводятся примеры его присутствия в национальных литературах. Обращаясь к украинской, польской, русской научной рефлексии, автор переводит проблему межкультурного диалога из плоскости национальное/европейское в проблему полилога рецептивных моделей тожсамости в парадигме 3апад/Восток.
Źródło:
Pomiędzy. Polonistyczno-Ukrainoznawcze Studia Naukowe; 2015, 1; 253-272
2543-9227
Pojawia się w:
Pomiędzy. Polonistyczno-Ukrainoznawcze Studia Naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ґендерна специфіка реалізації опозиції „я”–„інший” у поезії Сергія Жадана та Маріанни Кіяновської
The gender specificity of the realization of the “I”-“Other” opposition in the lyric poetries by S. Zhadan and M. Kijanowska.
Гендерная специфика реализации оппозиции „я"-„другой" в поэзии Сергея Жадана и Марианны Кияновской.
Autorzy:
Шаф, Ольга
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2178928.pdf
Data publikacji:
2015-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
gender poetics
gender identification
the opposition "l”-"Other”
masculine
feminine
гендерная поэтика
гендерная идентификация
оппозиция „Я"-" „другой
маскулинность
фемининность
Opis:
The functionality of the ”I"-”Other” opposition, which is the gender marker of M. Kijanowska’s and S. Zhadah’s lyric is discussed. Particular emphasis is put on the gender-specific features of the expression of the attitude to the male/female structurized as “own”-“alien”, “subject”-“object”.
Рассматривается функциональность оппозиции „Я"-„другой" как гендерного маркера лирики С. Жадана u М. Кияновской, в частности гендерные особенности эмоционального проявления отношения к особе противоположного пола, которое структурируется в смысловом поле „свой"-„чужой", „субъект"-„объект".
Źródło:
Pomiędzy. Polonistyczno-Ukrainoznawcze Studia Naukowe; 2015, 1; 243-252
2543-9227
Pojawia się w:
Pomiędzy. Polonistyczno-Ukrainoznawcze Studia Naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Non-Casual Responsibility as a priori of Human Condition
Беспричинная ответственность как априори истины человечества
Autorzy:
Sarabun, Oksana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/969410.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Towarzystwo Nauki i Kultury Libra
Tematy:
asymmetrical relation
“entre-nous” space
non-causal responsibility
Emanuel Lévinas
indifference
anti-dialogism
vain suffering
Other
nieprzyczynowa odpowiedzialność
relacje asymetryczne
anty-dialogizm
Inny
próżne cierpienie
strach
obojętność
асимметричное отношение
«между нами» пространство
беспричинная от-ветственность
Эмануэль Левинас
безразличие
анти-диалогизм
тщетные страдание
Другой
Opis:
Цель этого эссе - в первую очередь приблизить мысль Эммануила Левинаса о беспричинной ответственности, исследуя различные явления до того, что Левинас оспаривает границы между онтологией, феноменологией и этикой. Идея «беспричинной ответственности» в работах Э. Левинаса не основана на принципах взаимности, диалога и симметрии, потому что ее интерпретация, по-видимому, является, в первую очередь, своего рода внешним характером этого события. Первый вопрос, который Левинас задает себе в своих иссле-дованиях, касается сущности этики и существующего положения асиммет-ричных отношений с Другим. Как Другой выходит за пределы своей соб-ственной субъективности и (seracine) укореняется в пространстве «между нами»? Ответственность за инаковость Другого является источником этиче-ского отношения, а также разрушения безразличия субъекта в его глазах, которое закреплено в этическом понятии "souci" (беспокойство). Ответ-ственность как контр-метафизический парадокс априори отражает разрыв между моей субъективностью и уникальностью человеческого достоинства.
Źródło:
Wschodni Rocznik Humanistyczny; 2019, XVI, 1; 103-114
1731-982X
Pojawia się w:
Wschodni Rocznik Humanistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Философия как палимпсест. Левинас и Достоевский
Philosophy as a palimpsest. Emmanuel Lévinas and Dostoevsky
Filozofia jako palimpsest. Emmanuel Lévinas i Dostojewski
Autorzy:
Cymborska-Leboda, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20311810.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
Палимпсест
Достоевский
Библия
ценностная иерархия
Другой
«Я» в аккузативе
этический субъект
этика ответственности
palimpsest
Lévinas
Dostojewski
Biblia
hierarchia wartości
Inny
„ja” w akkuzativie
podmiot etyczny
etyka odpowiedzialności
Dostoevsky
The Bible
a hierarchy of values
the Other
“I” in the accusative
the ethical subject
ethics of the responsibility
Opis:
The aim of the present article is to examine Levinas’ texts with the intention of showing and verifying the realization of his idea of philosophizing as “deciphering of what has been hidden in palimpsest writing” (écriture). I discuss Dostoevsky’s verbal and semantic layer (“word-sense”) present in Levinas’ palimpsest discourse. I offer an insight into the function of many of Dostoevsky’s concepts, such as the notion of “insatiable co-suffering” with another human being, the dogma about the accountability of “everything and everybody”, negative (see the many aspects of the “Cain’s answer” connected with the question of human reliance on himself only and a total lack of restraint) and positive formulas in relation with the Other, resulting in defining one’s personality (by means of communion with Thou, love for one’s neighbor and the effort to make one’s image beautiful in the moral sense) that have been found in the pages of Levinas’ writings. I show the means by which Dostoevsky’s polyvalent formulas, correlated with The Bible and its heavily charged with meaning position (The Book of Genesis, The Book of Isaiah, The Gospel of St. Matthew, and others), get semantically enriched and absorbed, as key components, by Levinas’ philosophical thinking and his hierarchy of values. I discuss the extent to which they determine his conceptualization of “subjectivity of ethical subject”: the concept of “I” in the accusative (“me voici”), the “I” summoned to be responsible “for everything and for all men”, to be a “guardian of one’s brother” on one’s way to “being-in-God”. In the article I also focus on the productivity and significance of Levinas’ methodological stance, which determines his philosophical hermeneutics and the palimpsest character of his discourse, i.e. their being orientated towards: 1) continuation and preservation of the “ancient”, original sense and its creative growth in a new “ideological environment”, 2) disclosing interrelation between “truth” and the philosophical method of emphasis and sublimation; this allows one to explain an important role of rhetorical figures and the increasing repetitiveness of topoi of thought in Levinas’ discourse, which come from/send one thinking of Dostoevsky (as well as of myth, Shakespeare and others), but approach a new level of knowledge and understanding.
В статье исследуется корпус текстов Левинаса с целью указать и верифицировать осуществление его «авторской» идеи о философствовании как «дешифровке запрятанного в палимпсесте писания» [écriture]. Рассматривается функция словесного и смыслового слоя («словосмысла») Достоевского в палимпсестном дискурсе философа — многократные примеры присутствия формул/идеологем писателя: понятия «ненасытимого сострадания» к другому человеку, догмата о виновности «всех за все и за всех», отрицательных (многоаспектная интерпретация «Каинова ответа», связанного с вопросом о человеческой самодостаточности и дерзком своеволии) и положительных формул отношения к Другому, и, тем самым, самоопределения личности (через причастность к Ты, любовь к ближнему и усилие сделать свой образ «благолепным»). Указывается, каким образом поливалентные формулы Достоевского, соотносимые с Библией и ее смысловой позицией (с книгой Бытия, Исаи, Евангелием от Матвея и др.), семантически обогащенные, в качестве ключевых составляющих, встраиваются в философское мышление Левинаса и его ценностную иерархию; в какой степени они определяют его концептуализацию «субъективности этического субъекта»: концепт «я» в аккузативе («me voici»), «я» призванного к ответственности «за все и за всех», — к тому, чтобы быть сторожем брата своего, в своем «к-Богу-бытии». Выявляется продуктивность и значимость методологической установки Левинаса, определяющей его философскую герменевтику и палимпсестность дискурса, т.е. ориентацию на 1) преемственность и сохранность «древнего», изначального смысла и его творческое взращивание в новой «идеологической среде»; 2) обнаружение взаимосвязи «истины» и философского метода, каким полагается эмфаз и сублимация; это объясняет значимую роль риторических фигур и возвышающей повторности топосов мысли в дискурсе Левинаса, восходящих/отсылающих к Достоевскому (также к мифу, Шекспиру и др.), но возводимых на новую ступень познания и понимания.
Przedmiotem badań w prezentowanym studium uczyniono korpus tekstów Lévinasa, by poddać namysłowi i weryfikacji jego koncept filozofowania jako „deszyfrowania tego, co zostało ukryte w palimpseście Pisma (écriture)”. Rozważania miały na celu udowodnienie, że konstytutywną warstwę palimpsestowej struktury dzieł Lévinasa stanowi „tekst Dostojewskiego”: powtarzające się i eksplikowane cytaty, jawne i ukryte odniesienia do „myślisłów”/formuł pisarza. Są to między innymi: pojęcie „nienasyconego współczucia” wobec Drugiego, dogmat o „winie każdego za wszystko i wszystkich”, negatywne i pozytywne formuły relacji z Innym (wielokrotnie ponawiana interpretacja sensu „odpowiedzi Kaina”, koncept miłości bliźniego i in.) i samookreślenia osoby ludzkiej. Przeprowadzona analiza wykazała, że uobecnione i kluczowe u Lévinasa koncepty Dostojewskiego, skonfrontowane z Biblią (Księga Rodzaju, Izajasza, Ewangelia według św. Mateusza) i poddane „uwznioślającej” transformacji stają się istotnym składnikiem aksjologicznego i etycznego myślenia filozofa, określając jego pojmowanie podmiotowości człowieka – podmiotu etycznego (koncepcję „ja” w akkuzatiwie, me voici) w jego powołaniu do odpowiedzialności za bliźniego; do tego, by być „stróżem brata swego” w swoim „byciu-ku-Bogu”. Ujawniono produktywność metodologicznej strategii Lévinasa, odzwierciedlonej w jego hermeneutyce filozoficznej i palimpsestowości dyskursu, a więc orientacji: 1) na przenoszenie sensu źródłowego, „pradawnego” i jego twórcze rozkrzewianie w nowej sytuacji ideologicznej; 2) na współdziałanie „prawdy” i „metody”, wyrażanej za pomocą pojęć sublimacji i emfazy; wyjaśniono tym samym rolę i znaczenie figur retorycznych oraz hiperbolicznych powtórzeń w dyskursie filozofa, zwłaszcza tych, które odsyłając do formuł Dostojewskiego (także do mitu, Szekspira i in.) i poszerzając ich pole semantyczne, wznoszą ich sens na wyższy poziom poznania i rozumienia.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2023, 2 (182); 29-52
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies