Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "życie muzyczne" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-15 z 15
    Tytuł:
    J. Katarzyna Dadak-Kozicka, Obrońcy dobra powierzonego. Związek Kompozytorów Polskich 1945–48, Warszawa 2018 Fundacja na rzecz Warsztatów Analiz Socjologicznych, ss. 302. ISBN 978-83-61726-05-0
    Autorzy:
    Wieczorek, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28096302.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    muzyka polska
    życie muzyczne w Polsce
    Polish music
    musical life in Poland
    Źródło:
    Muzyka; 2020, 65, 1; 146-151
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Maria Małanicz-Przybylska, „Bez muzyki, bez śpiewu nie ma świata”. Muzyka w Wilamowicach, Warszawa 2019 Wydział „Artes liberales” Uniwersytetu Warszawskiego, ss. 228. ISBN 978-83-63636-82-1
    Autorzy:
    Grozdew-Kołacińska, Weronika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28096880.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    muzyka ludowa
    życie muzyczne w Wilamowicach
    folk music
    musical life in Wilamowice
    Źródło:
    Muzyka; 2020, 65, 1; 155-162
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Podróże koncertowe Henryka Wieniawskiego do Norwegii
    Henryk Wieniawski’s concert tours in Norway
    Autorzy:
    Łopatowska-Romsvik, Dagmara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28408593.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    życie muzyczne w Norwegii
    Ole Bull
    Edvard Grieg
    Carl Warmuth
    musical life in Norway
    Opis:
    W szeregu publikacji poświęconych życiu i działalności koncertowej Henryka Wieniawskiego wiadomo, że Henryk Wieniawski był nierzadkim gościem na estradach koncertowych Danii Szwecji. Znane są bliższe informacje na temat wielu wyjazdów do tych krajów oraz koncertów, które w nich dawał. W pracach tych znajdujemy także wzmianki na temat koncertów skrzypka w Norwegii. Dane te są jednak bardzo ogólne, a daty tych wydarzeń nierzadko podawane są błędnie lub niekonsekwentnie. Tekst ten powstał w wyniku badań nad kontaktami Henryka Wieniawskiego z norweską publicznością przeprowadzonych na materiałach źródłowych. Badania te pozwoliły ustalić, że artysta odwiedził Norwegię trzykrotnie. Jego przyjazdy organizowane były przez biuro koncertowe Carla Warmutha, działające w stolicy w tym czasie. Podczas każdej z podróży Wieniawski dał tam co najmniej kilka koncertów. Badania wykazały również, że skrzypek koncertował nie tylko w stolicy Norwegii, ale również w innych miastach południowej części kraju. Udało się odtworzyć programy poszczególnych występów artysty na podstawie zachowanych programów. Z tekstów prasowych poświęconych wizytom Wieniawskiego zaś wyłoniła się atmosfera, jaka towarzyszyła jego koncertom – był tam zawsze entuzjastycznie przyjmowany, a sale koncertowe podczas jego występów były pełne. Po śmierci artysty jednak prasa właściwie o nim zapomniała. Przetrwała, wszakże, jego muzyka, którą wykonywali w kolejnych dekadach zarówno artyści zagraniczni, jak i muzycy norwescy.  
    Numerous publications dedicated to Henryk Wieniawski’s life and concert activity note his frequent performances in Denmark and Sweden. We know some details of his journeys to these countries and of the concerts he gave there. The some studies also mention the Polish violinist’s concerts in Norway. Still, the information we have is of very general character, and the dates of the concerts are either misquoted or inconsistent. This paper reports the results of source studies on Henryk Wieniawski’s contacts with the audience in Norway. In the course of my research, I have established that the virtuoso visited Norway three times, and each of these tours was organised by Carl Warmuth’s concert agency operating in the country’s capital at that time. During each tour Wieniawski gave at least several concerts. The research has also demonstrated that the violinist performed not only in the Norwegian capital, but also in other cities situated in the south of the country. I have managed to reconstruct the contents of the artist’s performances on the basis of surviving concert programmes, while the press notes on Wieniawski’s tours reflect the atmosphere that accompanied his appearances. The reception was invariably enthusiastic, and the concert halls were filled to capacity. Following Wieniawski’s death, however, the press virtually forgot about him. Only his music lived on, performed there in the following decades by both Norwegian and foreign artists.
    Źródło:
    Muzyka; 2019, 64, 4; 150-166
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kultura muzyczna w klasztorze Klarysek w Starym Sączu
    Autorzy:
    Garnczarski, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/669321.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Poor Clares Monastery
    life music
    music collection
    band
    organist
    klaryski
    klasztor
    życie muzyczne
    zbiory muzyczne
    kapela
    organista
    Opis:
    Big impact on the life of Church and on the public and cultural sphere has the formation of the new forms of religious life in Europe of the twelfth and thirteenth-century. So it was in Poland in the case of the monasteries of Poor Clares, especially Poor Clares in Stary Sacz which developed the rich musical life. Helpful in this regard were the structure of monastic life with various functions and ministries. Among them we find many serving liturgical music and not only and assigned to sisters of a special musical abilities. Moreover, sisters have led regular singing practice; learned new songs and even composed themselves. Inside the monastery acted religious band, for which the instruments were purchased; in a different period the monastic band functioned, employing also secular musicians, in addition to constantly employed organists. Sisters maintained also close contacts with the clergy who visiting the monastery brought ordered by Sisters liturgical books, among them a musical. In this way library of the monastery enriched by the book, which today are relics of the highest quality and sources of the specialized research on the culture of the monastery of Stary Sacz.
    Źródło:
    Tarnowskie Studia Teologiczne; 2014, 33, 2
    2391-6826
    0239-4472
    Pojawia się w:
    Tarnowskie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Barbara Chmara-Żaczkiewicz, Václav Vilém Würfel w Warszawie i w Wiedniu. Fakty i hipotezy, Warszawa 2017 Narodowy Instytut Fryderyka Chopina, ss. 398. ISBN 978-83-64823-70-1
    Autorzy:
    Sieradz, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28408583.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    muzyka XIX wieku
    życie muzyczne
    Warszawa
    Wiedeń
    19th-century music
    musical life
    Warsaw
    Vienna
    Źródło:
    Muzyka; 2019, 64, 3; 123-131
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Występy Sergiusza Rachmaninowa w Polsce
    Sergei Rachmaninoff’s performances of in Poland
    Autorzy:
    DZIADEK, Magdalena
    JACZYŃSKI, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/454024.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    recepcja sztuki
    krytyka muzyczna
    życie muzyczne w Polsce
    art reception
    music criticism
    musical life in Poland
    Opis:
    Celem artykułu jest zaprezentowanie informacji na temat kilkunastu koncertów, jakie zagrał w Polsce (w Warszawie i miastach prowincjonalnych – Łodzi, Wilnie) Sergiusz Rachmaninow przed pierwszą wojną światową oraz w dwudziestoleciu międzywojennym. Autorzy rekonstruują prezentowany w Polsce repertuar pianisty oraz przytaczają głosy krytyki, uznając za szczególnie ważne te, które ilustrują tło społeczno-polityczne recepcji sztuki wielkiego Rosjanina.
    The aim of the article is to present information on several concerts which were played in Poland (Warsaw and provincial cities – Lodz, Vilnius) by Sergei Rachmaninov before the First World War and in the twentieth century interwar period. The authors reconstruct the pianist’s repertoire presented in Poland and quote critical voices, considering as especially important those that illustrate the sociopolitical background of the reception of the great Russian’s art.
    Źródło:
    Edukacja Muzyczna; 2016, 11; 81-96
    2545-3068
    Pojawia się w:
    Edukacja Muzyczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Z korespondencji Emila Młynarskiego. Listy z lat 1905–1906 ze zbiorów Muzeum Teatralnego w Warszawie
    From Emil Młynarski’s correspondence. His letters of 1905–1906 in the collection of the Theatre Museum in Warsaw
    Autorzy:
    Szczepańska-Lange, Elżbieta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28408595.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    opera w Warszawie
    Filharmonia Warszawska
    życie muzyczne Warszawy
    Opera in Warsaw
    Warsaw Philharmony
    Musical life in Warsaw
    Opis:
    Artykuł zawiera opatrzoną wstępem i komentarzami edycję dwunastu listów Emila Młynarskiego pisanych do żony Anny  w Lozannie w okresie 1905–06.  Młynarski wywiózł wówczas czwórkę małych jeszcze dzieci i żonę do bezpiecznej Szwajcarii, z dala od wstrząsanej rewolucją Warszawy. Sam pozostał w mieście, czasem odwiedzał rodzinę. Nie był obecny przy narodzinach najmłodszej córki Anny w nocy z 31 XII 1905 r. na 1 I 1906 roku. „Szwajcarka, obywatelka wolnego kraju – napisał w jednym z listów – nie to co my, wiecznie pod knutem”. Mógł to pisać bez obaw, gdyż listy przesyłał  „okazją” (poczta w Warszawie strajkowała). Listy są cenne nie tylko jako świadectwo postawy politycznej Młynarskiego, ale też jako swobodne, nie poddane autocenzurze  wypowiedzi. Ponadto stanowią one jedyny znany dziś ułamek rozproszonej po świecie spuścizny epistolarnej autora. Dokumentują okres przesilenia w jego działalności zawodowej, któremu towarzyszą trudności finansowe, jako że od chwili zerwania z Filharmonią Warszawską (kwiecień 1905 r.) jednym miejscem pracy byłego dyrektora tej instytucji jest Instytut Muzyczny. Młynarski stoi na czele uczelni, ale to nie wystarcza do samorealizacji ambitnego i utalentowanego  kapelmistrza. Listy portretują także czułego kochanka i męża, zakochanego w żonie.  Tęsknota do niej walczy o lepsze z myślami  o powrocie do zawodu. Na nic jednak znajomości  i kontakty  Młynarskiego nawet w kancelarii generała-gubernatora: w operze warszawskiej, do której chce wrócić, ani w ogóle w życiu  muzycznym miasta nie ma dla niego na razie miejsca. Konflikt z Aleksandrem Rajchmanem, dyrektorem administracyjnym Filharmonii, z powodu którego Młynarski opuścił jej podium,  trwa nadal. Oponenta swego, z pochodzenia Żyda, nie cierpi, ale nie postrzega go w kategoriach etnicznych, co warto to odnotować jako  rzadkość w czasach gdy antysemityzm był niemal normą.    Do edycji dołączone jest Posłowie, którego treścią są dramatyczne losy rodziny pozostałej po Młynarskim w latach II wojny światowej. Z sióstr Anny Młynarskiej jedną, Henrykę i troje jej dzieci wywieziono na Syberię jako „element społecznie obcy”, podobny los spotkał dwoje dzieci drugiej siostry Wandy. Anna Młynarska uniknęła deportacji prawdopodobnie dzięki ukryciu się w małym domku w sadzie. Jej syn Bronisław, więzień obozów sowieckich po 17 IX 1939 r., jako jeden z garstki 395 oficerów polskich uszedł z życiem z masakry katyńskiej. Znalazł się w grupie osób, o których zwolnienie wystarała się ambasada niemiecka. Autorka przypuszcza, że za tymi staraniami stał  Richard Strauss, pierwszy szef Reichsmusikkammer, który od 1903 r. znał dobrze jego ojca, Emila Młynarskiego.
    The article is an edition (with introduction and commentaries) of Emil Młynarski’s twelve letters to his wife Anna, who in 1905–1906 resided in Lausanne. At that time, Młynarski took his wife and four (still small) children away from the revolution-ridden Warsaw to the safety of Switzerland. He remained in the city, but visited his family at times. He was not present at the birth of his youngest daughter Anna (in the night of 31 December 1905 / 1 January 1906). ‘[She is] a Swiss, so a citizen of a free country’, he wrote in one of the letters, ‘unlike us, who remain perpetually under the [Russian] knout’. He could write openly, since he sent those letters courtesy of private travellers (the Warsaw post was then on strike). The letters bear valuable testimony to Młynarski’s political attitudes, and retain the value of free sincere statements, not subjected to self-censorship. They also happen to be the only part of his correspondence (scattered throughout the world) that is known to researchers today. They are a document of a time of crisis in his professional work, accompanied by financial problems, resulting from the fact that from the moment he hadbroken his ties with Warsaw Philharmonic (in April 1905), which he had headed, his only employment was now in Warsaw Music Institute. Despite holding the post of the Institute’s director, he still felt frustrated in his personal ambitions as a talented conductor. The letters also present Młynarski as a caring husband and lover, genuinely in love with his wife, torn between missing her and hopes for a return to his profession. Nevertheless, even his connections and contacts at the governor-general’s office did not restore to him either a place at Warsaw Opera, where he wished to return, or in the city’s music life in general. His conflict with Aleksander Rajchman, the Philharmonic’s administrative director, which was the reason for Młynarski leaving the conductor’s pulpit – continued. Młynarski hated his opponent, but did not see him in ethnic categories as a Jew, which was very rare in those times, when anti-Semitism was virtually the norm. My edition has been supplemented with an afterword concerning the dramatic fates of Młynarski’s family during WWII, when one of Anna Młynarska’s sisters, Henryka, was deported with her three children to Siberia as ‘a socially alien element’, as also were two children of another sister, Wanda. Anna herself avoided the deportation most likely by hiding in a little cabin in the orchard. Her son Bronisław, found himself in Soviet POW camps after the invasion of 17 September 1939, and was one of the small group of (395) Polish army officers who survived the Katyn massacre – as one of those whose release from the camp was due to the efforts of the German embassy. I believe that those efforts may have been inspired by Richard Strauss, the first head of the Reichsmusikkammer, who had been a close acquaintance of Bronisław’s father, Emil Młynarski.
    Źródło:
    Muzyka; 2019, 64, 4; 111-149
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polish music in Zagreb’s concert life between the wars (as exemplified by the Croatian Music Institute)
    Muzyka polska w Zagrzebiu w dwudziestoleciu międzywojennym
    Autorzy:
    Guzy-Pasiak, Jolanta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/30147329.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Zagrzeb
    polskie życie muzyczne
    dwudziestolecie międzywojenne
    Chorwacki Instytut Muzyczny
    Karol Szymanowski
    Zagreb
    Polish musical life
    interwar period
    Croatian Music Institute
    Opis:
    Bilateral diplomatic and economic relations between Poland and the Kingdom of Serbs, Croats and Slovenes (from 1929 the Kingdom of Yugoslavia) between the two world wars have been presented quite comprehensively in numerous studies. The same cannot be said, however, about research into cultural relations between the two states. This may be attributable partly to the fact that cultural cooperation is harder to trace, since most of the projects during that period were ‘grassroots’ initiatives undertaken for the benefit of eminent individual artists and academics, and on their responsibility. It was only gradually that institutionalised forms and mechanisms of cooperation familiar from later decades were implemented. There are no synthetic or even fragmentary studies concerning cooperation in the field of music. This report, based on my archive research to date, is intended as a contribution to gradually filling the gaps in our knowledge about the reception of Polish music, starting with Croatia’s main city of Zagreb. I analyse the music presented by the main concert organiser in Zagreb at that time, the Croatian Music Institute, with regard to the presence of Polish works. The appendix contains all the decipherable surnames of Polish composers, with a list of works performed – mainly from the nineteenth century or rather conservative more recent compositions. The music of Karol Szymanowski, Poland’s pre-eminent contemporary composer, was performed throughout this twenty-year period, but neither the composer himself nor the more discerning local music lovers were satisfied with how it was represented in Zagreb. Apart from discussing Polish works presented at the Institute, the author also mentions outstanding Polish musicians who performed in Croatia’s biggest city between 1918 and 1939, promoting Polish repertoire.
    Zagadnienia bilateralnych stosunków dyplomatycznych i gospodarczych w dwudziestoleciu międzywojennym między Polską a Królestwem Serbów, Chorwatów i Słoweńców (od 1929 r. Królestwem Jugosławii) zostały dość dobrze przedstawione w wielu opracowaniach, czego nie można powiedzieć o stanie badań nad relacjami kulturalnymi tych dwóch państw. Jedną z przyczyn może być fakt, że współdziałanie na polu kultury było mniej uchwytne, ponieważ w badanym okresie na ogół podejmowano inicjatywy „oddolnie”, z potrzeby i na odpowiedzialność konkretnych, wybitnych jednostek ze świata artystycznego lub akademickiego, i dopiero stopniowo wdrażano zinstytucjonalizowane formy i mechanizmy współpracy znane z późniejszych dekad. Nie istnieją ani syntetyczne, ani przyczynkowe opracowania współpracy w zakresie życia muzycznego. Niniejszy komunikat, oparty na przeprowadzonych dotychczas przeze mnie badaniach archiwalnych ma na celu przyczynienie się do stopniowego wypełnienia luki w naszej wiedzy dotyczącej recepcji polskiej twórczości, na początek w najważniejszym mieście chorwackim, w Zagrzebiu. Jego założeniem była analiza repertuaru głównej ówczesnej instytucji koncertowej w Zagrzebiu, Chorwackiego Instytutu Muzycznego pod kątem obecności w nim muzyki polskiej.  Aneks na końcu tekstu zawiera wszystkie możliwe do odczytania nazwiska naszych kompozytorów wraz z wykazem utworów. Trzon repertuaru stanowiły dzieła XIX-wieczne lub nowsze, ale te zaliczane do raczej konserwatywnych nurtów, a twórczość Karola Szymanowskiego, naszego najwybitniejszego przedstawiciela muzyki współczesnej, pojawiała się co prawda na przestrzeni całego dwudziestolecia, ale ani on sam, ani wymagająca część publiczności chorwackiej, nie była usatysfakcjonowana z obecności jego muzyki w Zagrzebiu. Poza informacją o utworach polskich, jakie rozbrzmiewały w Instytucie wspominam także o wybitnych polskich muzykach koncertujących w największym mieście chorwackim w okresie 1918–1939 i promujących rodzimy repertuar.
    Źródło:
    Muzyka; 2021, 66, 4; 115-130
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jane Cooper, The Canadian nightingale. Bertha Crawford and the dream of the prima donna, Victoria Canada 2017 Friesen Press, ss. 333. ISBN 978-1-5255-1740-2 (Hardcover), 978-1-5255-1741-9 (Paperback), 978-5255-1742-6 (eBook)
    Autorzy:
    Komorowska, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28408586.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    śpiewczka operowa
    polski teatr operowy
    życie muzyczne XX wieku
    opera singer
    Polish opera theatre
    musical life in 20th century
    Źródło:
    Muzyka; 2019, 64, 3; 142-144
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Presence of Jewish Music in the Musical Life of Interwar Prague
    Obecność muzyki żydowskiej w powszechnej kulturze muzycznej międzywojennej Pragi
    Autorzy:
    Jaczyński, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/513906.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Koło Naukowe Studentów Muzykologii UJ
    Tematy:
    Jewish music
    Jewish song
    New Jewish School
    musical life in Prague
    interwar period
    muzyka żydowska
    pieśń żydowska
    nowa szkoła żydowska
    życie muzyczne w Pradze
    okres międzywojenny
    Opis:
    The interbellum was a period when the spontaneous popularity of Jewish music was born. Its expansion in the area of general culture coincided with the rise of a strong institutional and media backing for the musical activities (which means that this music had to have a market value), and on the other hand—with the revival of the national Jewish movement in its various ideological forms, all of which acknowledged a significant role for fostering their own culture. At that time, Prague was the third most important (after Vienna and Berlin) center of Jewish culture in Central Europe, and it strongly influenced the neighboring centers such as Bratislava, Budapest, or—the closest to the author of this abstract—Warsaw. In this paper, various aspects of the Jewish music’s presence in the general musical life of the interwar Prague are being discussed, namely: the open musical activity of Jewish organizations and synagogues, Jewish instrumental and choral music, as well as Jewish songs (synagogal, folk and artistic) performed in the concert halls of Prague, the activity of the group of young Jewish composers (among others: Walter Süskind, Mieczysław Kolinski, Berthold Kobias, Hermann Weiss and Frank Pollak) who formed the so-called “New Jewish School” in music, and finally, writing about Jewish music.
    Okres międzywojenny był czasem wielkiej popularności muzyki żydowskiej; jej ekspansja na grunt kultury ogólnoeuropejskiej łączyła się z rozwojem zaplecza instytucjonalnego dla działań kulturalnych, szczególnie zaś ruchu medialnego (co oznaczało, że muzyka zaczęła mieć znacznie rynkowe), z drugiej zaś strony – z odradzaniem się żydowskiego ruchu narodowego, w jego różnorodnych ideologicznych odmianach, z których każda podkreślała ważną rolę wspierania i promowania kultury niematerialnej, stanowiącej jeden z filarów tożsamości żydowskiej. W okresie dwudziestolecia międzywojennego Praga pełniła funkcję trzeciego co do znaczenia (po Wiedniu i Berlinie) ośrodka żydowskiej kultury muzycznej w Środkowej Europie, wywierała znaczny wpływ na inne centra kulturowe, takie jak Bratysława, Budapeszt, czy też najbliższa autorowi niniejszego tekstu – Warszawa. W artykule zaprezentowane zostały kolejno różnorodne aspekty obecności muzyki żydowskiej w tzw. powszechnym życiu muzycznym międzywojennej Pragi, wśród których wymienić należy: działalność muzyczną żydowskich organizacji oraz synagog, prezentacje żydowskiej muzyki instrumentalnej, chóralnej i pieśni (synagogalnej, ludowej i artystycznej) w praskich salach koncertowych, aktywność grupy młodych kompozytorów żydowskich, czyli reprezentantów tzw. Nowej Szkoły Żydowskiej (m.in. Walter Süskind, Mieczysław Kolinski, Berthold Kobias, Hermann Weiss i Frank Pollak) oraz refleksje na temat muzyki żydowskiej obecną w publikacjach książkowych i na łamach prasy.
    Źródło:
    Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ; 2017, 3(34); 115-133
    2956-4107
    2353-7094
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Petersburska teka osobowa skrzypka Apolinarego Kątskiego jako źródło do badań nad jego biografią
    Apolinary Kątski’s St Petersburg File as a Source for the Study of the Violinist’s Biography
    Autorzy:
    Antonczyk, Wiktoria
    Chamczyk, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/30147325.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Petersburg
    Teatry Imperatorskie
    wirtuoz
    solista
    Apolinary Kątski
    życie muzyczne Petersburga
    archiwum
    solista Jego Imperatorskiej Mości
    St Petersburg
    Imperial Theatres
    virtuoso
    soloist
    Soloist to His Imperial Highness
    musical life in St Petersburg
    archive
    Opis:
    Petersburg, jako jeden z głównych ośrodków kulturalnych XIX-wiecznej Europy, przyciągał światowej sławy artystów, zapraszanych nie tylko na występy gościnne. Podpisali też kontrakty z najważniejszymi instytucjami muzycznymi Imperium Rosyjskiego. Mimo znacznych zniszczeń, jakie miasto doznało w czasie II wojny światowej, w dramatycznych okolicznościach uratowano jego cenne zbiory archiwalne, w tym bogatą dokumentację Dyrekcji Teatrów Imperatorskich. Dokumenty te stanowią niezwykle cenne źródło dla muzykologów, pozwalają bowiem z dużą dokładnością zrekonstruować okres petersburski w twórczości wielu artystów. Dokumenty Dyrekcji Teatrów Imperatorskich stanowią również kluczowe źródło do badań nad biografią polskiego skrzypka-wirtuoza Apolinarego Kątskiego, który w latach 1852-1866 był solistą Jego Imperatorskiej Mości. Fakt ten był dobrze znany, jednak obowiązki wynikające z tego statusu pozostają praktycznie niepoznane. Akta osobowe Kątskiego nie tylko potwierdzają szczególne traktowanie przez władze tego wybitnego polskiego muzyka, ale też ujawniają jego niezwykłe warunki zatrudnienia. Czego zatem dowiadujemy się o życiu Kątskiego z petersburskich dokumentów? Na jakie pytania pozwalają nam odpowiedzieć? Jaki obraz polskiego skrzypka wyłania się z tego źródła? Artykuł przedstawia zawartość akt osobowych Apolinarego Kątskiego w kontekście badań nad jego biografią.
    St Petersburg, as one of nineteenth-century Europe’s main cultural centres, attracted world-famous artists, invited not only for guest performances. They also signed contracts with the Russian Empire’s major musical institutions. Despite the considerable damage which the city suffered during the Second World War, its precious archive collections, including the rich documentation of the Directorate of Imperial Theatres, were rescued in dramatic circumstances. These documents represent an extremely valuable source for musicologists, as they allow us to reconstruct the St Petersburg period in many artists’ work with a high degree of accuracy. The documents from the Directorate of Imperial Theatres also constitute a key source for research into the biography of Polish virtuoso violinist Apolinary Kątski, who was Soloist to His Imperial Highness from 1852 to 1866. That he held this title has been known to musicologists for a long time, but his obligations resulting from that status have remained virtually unknown. Kątski’s personal file not only confirms the authorities’ special treatment of this eminent Polish musician, but also reveals his unusual terms of employment. What, then, do we learn about Kątski’s life from the St Petersburg documents? What questions do they enable us to answer? What image of the Polish violinist emerges from this source? This article presents the contents of Apolinary Kątski’s personal file within the context of research into his biography.
    Źródło:
    Muzyka; 2021, 66, 2; 73-95
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Cały dzień żyję jakimś zdaniem muzycznym…”. Muzyka jako pasja życia i motyw przewodni pisarstwa Anny Iwaszkiewiczowej
    ‘All Day Long I Am Absorbed by Some Musical Sentence…’ Music as Anna Iwaszkiewicz’s Lifelong Passion and a Leitmotiv of her Writings
    Autorzy:
    Baranowski, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/30147328.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    pamiętniki i wspomnienia
    życie muzyczne w Warszawie
    kultura muzyczna I poł. XX w.
    Aleksander Skriabin
    Karol Szymanowski
    Jarosław Iwaszkiewicz
    diaries and memoires
    musical life in Warsaw
    musical culture in the first half of the 20th century
    Alexander Scriabin
    Opis:
    Tematem artykułu jest rola muzyki w życiu i twórczości Anny Iwaszkiewicz – pisarki i tłumaczki, a nade wszystko wytrawnej melomanki i pianistki-amatorki, dla której obcowanie z muzyką stanowiło w istocie treść codziennego życia. Pomimo iż jej dorastanie upłynęło jedynie pod znakiem edukacji domowej (nigdy nie uczęszczała do żadnej szkoły), wyrosła na osobę o niezwykle szerokich horyzontach intelektualnych i wielkiej kulturze muzycznej. W polskiej historiografii muzycznej zapisała się przede wszystkim jako odkrywczyni muzyki Aleksandra Skriabina, którego Poemat Ekstazy, usłyszany w Moskwie w roku 1917, uznała za artystyczno-duchowe „objawienie”; po powrocie do Polski rok później stała się żarliwą propagatorką twórczości rosyjskiego kompozytora. W swoich Dziennikach i wspomnieniach Anna Iwaszkiewicz zawarła wiele refleksji na temat muzyki, której na co dzień słuchała, a także często wykonywała na fortepianie, grywając często na cztery ręce z Karolem Szymanowskim – kuzynem jej męża, z którym pozostawała w bardzo serdecznych stosunkach. Zacytowane w artykule wypowiedzi dają świadectwo wielkiej wrażliwości Anny Iwaszkiewicz na muzykę wielkich kompozytorów przeszłości, tj. przede wszystkim Bacha, Beethovena, Chopina i Wagnera. Nie brak tu przy tym uwag krytycznych, jakie kierowała głównie pod adresem tzw. impresjonistów francuskich, czyli Debussy’ego i Ravela. Ponadto Anna Iwaszkiewicz – w świetle Dzienników i wspomnień – dała się poznać jako znawczyni arkan interpretacji muzycznej; jej prywatne recenzje z licznych koncertów i przedstawień operowych wydają się stanowić przyczynek do kroniki życia muzycznego Warszawy pierwszej połowy minionego stulecia.
    This article discusses the role of music in the life and work of writer and translator Anna Iwaszkiewicz, who was first and foremost a music connoisseur and amateur pianist, a person for whom contact with music was the essence of her everyday life. Though she was educated at home and never attended school, she grew up to become a person of unusually broad intellectual horizons and great musical culture. In music historiography, she is remembered mostly as the person who discovered for Poland the music of Alexander Scriabin, whose Poem of Ecstasy, heard in Moscow in 1917, she hailed as an artistic and spiritual revelation; on her return to Poland a year later, she became a fervent promoter of the Russian composer’s music. Anna Iwaszkiewicz’s diaries and memoirs contain many thoughts on music, which she listened to every day, as well as frequently playing piano, often four handed with Karol Szymanowski, her husband’s cousin, with whom she maintained very warm relations. Her comments quoted in this article confirm her profound sensitivity to the music of great composers from the past, particularly Bach, Beethoven, Chopin and Wagner. There are also critical remarks, aimed mostly at the music of the so-called French impressionists, Debussy and Ravel. Iwaszkiewicz also emerges from her diaries and memoirs as an expert on musical interpretation. Her private reviews of numerous concerts and operas contribute to the history of Warsaw’s musical life during the first half of the twentieth century.
    Źródło:
    Muzyka; 2021, 66, 4; 60-73
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nieznane fakty z biografii (nie tylko) Paderewskiego
    Unknown Facts from the Biography of Paderewski (and Others)
    Autorzy:
    Woźna-Stankiewicz, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/25806150.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Ignacy Paderewski
    Władysław i Helena Górscy
    Antonina Adamowska- Szumowska
    Józef Szumowski
    Tymoteusz Szumowski
    Henryk Melcer
    Władysław Żeleński
    Henryk Opieński
    Edward Kerntopf
    Kraków
    Londyn
    Kąśna Dolna
    życie muzyczne w XIX wieku
    Władysław Górski
    Helena Górska
    London
    musical life in the nineteenth century
    Opis:
    Nieznane fakty z biografii Paderewskiego i związanych z nim twórców zostały opisane w szerokim kontekście osobowo-instytucjonalnym z uwypukleniem związków przyczynowo-skutkowych między biograficzno-artystycznymi fenomenami. Udokumentowana źródłowo relacja składa się z dwóch części. W pierwszej - Pobyty Paderewskiego w Krakowie, Kąśnej i Lwowie: 1896–98 – kolejne fragmenty dotyczą krakowskich uroczystości (3 IX 1896 r.) Józefa i Antoniny Szumowskich z udziałem Paderewskiego oraz sprowadzonego przez Edwarda Kerntopfa fortepianu jego rodzinnej firmy, na którym grał wówczas nie tylko Paderewski, ale przedstawiony mu Henryk Melcer, który po raz pierwszy zaprezentował swoją transkrypcje moniuszkowskiej Prząśniczki. Tytuły następnych fragmentów to: pożegnanie Paderewskiego w salonie Żeleńskich 9 IX 1896 r. i jego uczestnicy; lato 1898 r. w Kąśnej i pierwszy zagraniczny przekaz o posiadłości Paderewskiego; Paderewski w salonie Żeleńskiego 27 sierpnia 1898 roku i poznanie „Janka”; „Kantata” Paderewskiego w salonie Żeleńskiego, a wizyta pianisty we Lwowie i Kąśnej w listopadzie 1897 roku. Część druga – koncerty Paderewskiego w Wielkiej Brytanii: 1898–99 – obejmuje krótkie tournée pianisty w grudniu 1898, jego udział w pierwszym London Musical Festival 9 V 1899 r. i pofestiwalowe sukcesy między 10 a 16 maja oraz lipcowe występy w salonach londyńskich potentatów, natomiast w końcu listopada 1899 roku recitale przed czwartym tournée amerykańskim.
    Unknown facts from the biography of Ignacy Jan Paderewski and artists associated with him are discussed here in a broad personal and institutional context, with emphasis on cause-and-effect links between biographical and artistic phenomena. The account, documented in sources, consists of two parts. In the first, dealing with Paderewski’s stays in Cracow, Kąśna and Lviv between 1896 and 1898, the successive sections concern the Cracow celebrations held on 3 September 1896 by Józef and Antonina Szumowski in which Paderewski took part, and the piano brought there by Edward Kerntopf (manufactured by his family’s company), the performers on which, apart from Paderewski, included Henryk Melcer (introduced to the former), who premiered his own transcription of Moniuszko’s song ‘Prząśniczka’ [The spinstress]. Further sections deal with the following topics: the farewell given to Paderewski in the Żeleński family’s salon on 9 September 1896 and those present; the summer of 1898 in Kąśna and the first foreign account concerning Paderewski’s estate; Paderewski in the Żeleńskis’ salon on 27 August 1898 and his introduction to ‘Janek’; the performance of Paderewski’s ‘Cantata’ in the Żeleńskis’ salon; the pianist’s visits to Lviv and Kąśna in November 1897. Part Two deals with Paderewski’s brief tour of Great Britain in 1898–1899, covering his participation in the First London Musical Festival on 9 May 1899 and the successes that followed between 10 and 16 May, as well as his July performances in the salons of London tycoons and the recitals he gave at the end of November 1899 before his fourth US tour.
    Źródło:
    Muzyka; 2022, 67, 1; 96-141
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polish musical life in Great Britain during the Second World War
    Polskie życie muzyczne w Wielkiej Brytanii w czasie II wojny światowej
    Autorzy:
    Guzy-Pasiak, Jolanta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28395249.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    muzyka polska za granicą
    życie muzyczne Wielkiej Brytanii
    Londyn
    historia muzyki polskiej
    polscy uchodźcy podczas II Wojny Światowej
    Rząd Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie
    muzyka XX wieku
    Polish music abroad
    musical life in Great Britain
    London
    history of Polish music
    Polish refugees in the Second World War
    Polish Government-in-exile
    twentieth-century music
    Opis:
    The present article is the first attempt to provide a comprehensive – as much as the available sources allow – presentation of Polish music in Great Britain during the war, without any claims to completeness. The main institution attracting Poles in London was, practically from the beginning of the war, Polish Hearth, founded by Polish artists, scholars and writers. The Polish Musicians of London association with Tadeusz Jarecki organised classical music concerts and published contemporary works by Polish composers. The organisation was instrumental in the founding of the London Polish String Quartet. The BBC Radio played a huge role in the popularisation of the Polish repertoire and Polish artists, broadcasting complete performances. What became an extremely attractive form of promoting Polish art were the performances of the Anglo-Polish Ballet, founded by Czesław Konarski and Alicja Halama in 1940. The post-war reality meant that most of the scores published at the time were arrangements of soldiers’, historical, folk and popular songs characterised by simple musical means suited to the capabilities of army bands, but conveying the spirit accompanying the soldiers of the Polish Armed Forces during the Second World War. Polish Army Choir established, as the first among such ensembles, on Jerzy Kołaczkowski’s initiative. The author hopes to prompt further studies into the history of migrations of artists and work on monographs on the various composers and performers. Undoubtedly, there is a need to bring this part of our musical culture to light, especially given the fact that interest in Polish music abroad has been growing in recent years.
    Mimo iż powstało wiele opracowań odnoszących się do dziejów wychodźstwa i Polonii, a Londyn nazywany jest stolicą polskiej emigracji, to kwestii obecności muzyki polskiej i aktywności polskich muzyków w Wielkiej Brytanii w czasie drugiej wojny światowej nie poświęcono dotąd wystarczającej uwagi w pracach naukowych. W niniejszym tekście opisano działalność głównych instytucji służących zachowaniu naszego dziedzictwa w okresie wojny, takich jak np. wspierana przez Rząd Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie organizacja The Polish Musicians of London (1940–43), pod auspicjami której odbywały się koncerty muzyki klasycznej i która wydawała współczesne kompozycje polskie. Ogromną rolę w popularyzacji polskiego repertuaru i polskich wykonawców odegrało radio BBC i założona już w 1939 r. jego polska sekcja. Niezwykle atrakcyjną formę promocji rodzimej sztuki stanowiły występy, założonej przez Czesława Konarskiego i Alicję Halamę w 1940 r., grupy Anglo-Polish Ballet. Najbardziej charakterystycznym elementem życia muzycznego polskiego emigranta w wojennej Wielkiej Brytanii były śpiewy narodowe, patriotyczne, religijne, wykonywane przez żołnierskie chóry, z najsłynniejszym Chórem Wojska Polskiego (Polish Army Choir) na czele, rozpowszechniającym swój repertuar poprzez występy w całym kraju, koncerty radiowe i nagrania płytowe. Szeroką działalność kulturalną prowadziło Ognisko Polskie (Polish Hearth) w Londynie. Z pewnością istnieje potrzeba przybliżenia czytelnikowi tej części naszej kultury muzycznej, zwłaszcza, że w ostatnich latach wzrasta zainteresowanie tematyką muzyki polskiej za granicą. Po raz pierwszy podjęto próbę całościowego – na tyle, na ile pozwalały na to dostępne źródła – ujęcia polskiego życia muzycznego w Wielkiej Brytanii w okresie wojennym, w nadziei stworzenia punktu wyjścia do kontynuowania prac nad dziejami migracji artystycznej i monografiami poszczególnych kompozytorów i artystów.
    Źródło:
    Muzyka; 2019, 64, 1; 144-153
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Apostolstwo liturgiczne i muzyczne Ruchu Światło-Życie w diecezji gorzowskiej i zielonogórsko-gorzowskiej
    Liturgical and musical apostolate of the Movement of Light-Life in Gorzów and Zielona Góra-Gorzów dioceses
    Autorzy:
    Oleśków, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/972818.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydział Teologiczny
    Tematy:
    apostolstwo liturgiczne
    apostolstwo muzyczne
    rekolekcje oazowe
    pielgrzymka Ruchu Światło-Życie i Służby Liturgicznej
    Diecezjalne Dni Młodzieży
    liturgical apostolate
    musical apostolate
    religious camp retreat
    Light-Life Movement and Liturgical Service pilgrimage
    Diocesan Youth Days
    Opis:
    Apostolstwo liturgiczne i muzyczne prowadzono szczególnie na oazach wakacyjnych. Punktem kulminacyjnym każdego dnia rekolekcji oazowych była Eucharystia. Wszystko co się dzieje na oazie, musi w jakiś sposób przygotowywać liturgię i prowadzić do niej. Apostolstwo liturgiczne było prowadzone poprzez szkołę liturgii. Za oprawę liturgiczną odpowiadał animator liturgiczny. Za oprawę muzyczną, przygotowanie i dobór śpiewów odpowiadał animator muzyczny. Uczestnicy czynnie włączali się w liturgię i od tego czasu możemy mówić o początku formacji zarówno męskiej jak i żeńskiej. W całej formacji liturgicznej w Ruchu Światło-Życie obowiązuje zasada „światło-życie”. To nie tylko Słowo Boże jest światłem, które staje się życiem, ale liturgia musi stawać się liturgią życia, liturgią żywą, której towarzyszy zaangażowanie osoby. Pierwsza pielgrzymka Służby Liturgicznej do Rokitna z okazji odpustu Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w ówczesnej diecezji gorzowskiej odbyła się w 1976 roku. Jej inicjatorem był ks. R. Harmaciński. Propagatorem tego pomysłu był bp Paweł Socha. Pierwszy Diecezjalny Dzień Młodzieży odbył się dnia 12 IV 1987 roku w Niedzielę Palmową w Gorzowie Wlkp. z inicjatywy bpa Józefa Michalika. Diakonie Liturgiczna i Muzyczna od czasu powstania były odpowiedzialne za przygotowanie liturgii na diecezjalnych uroczystościach z udziałem młodzieży. Celem zaangażowania diakonii było stworzenie wzorcowej posługi, która miała być przykładem dla innych. Cała posługa tych diakonii podczas diecezjalnych uroczystości to praktyczna realizacja wszystkich treści, jakie zawiera w sobie słowo diakonia.
    Liturgical and musical apostolate was conducted especially during the summer religious camps. Each day the Eucharist was the culminating point of the retreat. Every-thing that goes on during the religious camp must be done in preparation for the liturgy and lead to it. Liturgical apostolate was conducted through the liturgical school. Liturgical animator was responsible for the liturgical setting. Musical animator was responsible for the musical setting as well as for the preparation and the choice of songs. Participants took an active part in the liturgy and from that point on we can talk about the creation of the male and female formations. During the whole liturgical formation in the Light-Life Movement the „light-life” rule remains in effect. Not only the Word of God is the light which becomes life but also the liturgy must become the liturgy of life, a living liturgy which is accompanied by the person’s involvement. The first Pilgrimage of the Liturgical Service to Rokitno took place in 1976 in the contemporary Gorzów diocese because of the indulgence related to the birth of Blessed Virgin Mary. Priest R. Harmaciński was the initiator of this pilgrimage. Bishop Paweł Socha was the propagator of this idea. The first Diocesan Youth Day took place on 12 April 1987 during the Palm Sunday in Gorzów Wielkopolski from the initiative of bishop Józef Michalik. Liturgical and musical diakonias from their conception were responsible for the preparation of the liturgy during the diocesan celebrations with the participation of the youth. The aim of the diakonias’ involvement was to create a model service which would be an example for others. The whole service of those diakonias during the diocesan celebrations is a practical realization of all the teachings that are contained within the word “diakonia”.
    Źródło:
    Studia Paradyskie; 2017, 27; 123-138
    0860-8539
    Pojawia się w:
    Studia Paradyskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-15 z 15

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies