Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "żal" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-13 z 13
    Tytuł:
    Glosa do wyroku SA w Lublinie z dnia 30 listopada 2016 r., II AKa 242/16, LEX nr 2188879
    Autorzy:
    Budyn-Kulik, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/609260.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    criminal law
    commentary
    verdict
    subjective side of a crime
    attempt
    prawo karne
    wyrok
    glosa
    strona podmiotowa
    zamiar bezpośredni
    zamiar ewentualny
    usiłowanie
    czynny żal
    Opis:
    The verdict deals with a kind of subjective side of a crime. The author criticizes the thesis that a court can settle it only because of a level of wrongdoers’ consciousness. It also demands a certain knowledge of volitional sphere. The verdict also deals with a possibility of using the institution of the so-called active remorse; the Court mistakenly associates it with the degree of an attempt development (unfinished attempt – finished attempt).
    Wyrok sądu dotyczy ustalenia postaci strony podmiotowej. Autorka glosy krytycznie odnosi się do tezy, że wystarczy tu samo ustalenie stanu świadomości oskarżonego. Przypisanie sprawcy zamiaru wymaga również poczynienia odpowiednich stwierdzeń co do sfery wolicjonalnej. Wyrok odnosi się także do możliwości skorzystania z tzw. instytucji czynnego żalu, błędnie uzależniając ją od stopnia zaawansowania usiłowania (usiłowanie ukończone – usiłowanie nieukończone).
    Źródło:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius); 2017, 64, 1
    0458-4317
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius)
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Niezawinione poczucie winy i iluzoryczna niewinność
    Non-Culpable Feeling of Guilt and Illusory Innocence
    Autorzy:
    Chyrowicz, Barbara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31232291.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    wina
    poczuwanie się do winy
    żal
    wstyd
    guilt
    feeling of guilt
    regret
    shame
    Opis:
    Prowadzone w artykule analizy są próbą uporządkowania możliwych relacji między winą a poczuwaniem się do winy. Problem poczuwania się do winy okazuje się skomplikowany ze względu na niejednoznaczny związek z rzeczywistym zawinieniem. Poczuwanie się do winy nie jest z konieczności poprzedzone spełnieniem działania, za które moglibyśmy kogoś winić, a przekonanie o byciu winnym nie jest równoznaczne z rzeczywistym zawinieniem. Kiedy winni twierdzą, że są niewinni, może to być zarówno wynikiem błędnego rozumienia moralnych standardów, jak i zaniku moralnej wrażliwości, połączonego często z przekonaniem o własnej bezkarności. Błędne rozeznanie to także jeden z powodów, dla których niewinni utrzymują, że są winni. Niewinni poczuwają się też do winy za spowodowanie zła, którego byli jedynie niedobrowolnymi, fizycznymi sprawcami, albo też na które — poprzez nieszczęśliwy zbieg okoliczności — zdawali się mieć jedynie minimalny, niekwalifikujący do uznania za sprawców wpływ.
    The analyses conducted in this paper are an attempt to sort out the possible relations between guilt and feeling of guilt. The problem of feeling guilt turns out to be complicated due to the ambiguous relationship with actual culpability. Guilt is not necessarily preceded by the execution of an action, for which we might blame someone, and the belief that one is guilty is not the same as actual guilt. When the guilty claim to be innocent, it can be the result of both a misunderstanding of moral standards and a loss of moral sensitivity often combined with a belief in their own impunity. Wrong judgment is also one of the reasons why the innocent claim to be guilty. The innocent also feel guilty for causing evil of which they were only involuntary, physical makers, or over which, through an unfortunate coincidence, they seemed to have only a minimal and ineligible influence.
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 2022, 70, 3; 35-64
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Effekte der Affekte. Das politische Spiel mit dem Gemüt des Rezipienten
    Effects of affects. The political game with the feelings of the recipient
    Efekty afektów. Polityczna gra na emocjach odbiorcy
    Autorzy:
    Frastikova, Simona
    Demcisak, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1395268.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    Rechtspopulismus
    politisches Plakat
    Mitleid
    Trauer
    Weinen
    Lachen
    politischer Witz
    Karikatur
    politische Manipulation
    prawicowy populizm
    plakat polityczny
    współczucie
    żal
    płacz
    śmiech
    dowcip polityczny
    karukatura
    manipulacja polityczna
    right-wing populism
    political poster
    pity
    grief
    crying
    laughing
    political joke
    caricature
    political manipulation
    Opis:
    Die immer lauter werdende Stimme des rechtspopulistischen Diskurses verdient ohne Zweifel unsere Aufmerksamkeit. In diesem Zusammenhang drängen sich die Fragen auf: Was verhilft den unterschiedlichen rechts orientierten populistischen Subjekten zu ihrem Er-folg? Womit und wie sprechen sie ihre Wähler an, um deren Stimmen zu gewinnen? Der vor-liegende Beitrag setzt sich mit den Techniken und Strategien der politischen Manipulation, insbesondere mit der Technik der Emotionalisierung, auseinander. Im Fokus stehen dabei zwei entgegengesetzte Pole auf der emotionalen bzw. affektiven Skala, die sich mit Trauer und Weinen oder Lachen und Lust assoziieren lassen. Die Untersuchung befasst sich mit dem visuellen Material (Plakate, Onlineauftritte usw.), die Parteien im Rahmen ihrer Öffentlich-keitsarbeit verwenden. Dieses hat das größte und schnellste Potenzial, das Interesse der Re-zipienten zu wecken. Analysiert wird, welche Effekte sich aus der Darstellung und Instrumenta-lisierung der Affekte und Emotionen ergeben und wie sie den Rezipienten beeinflussen können.
    Głos prawicowego dyskursu populistycznego, który staje się coraz głośniejszy, niewątpliwie zasługuje na naszą uwagę. W tym kontekście nasuwają się następujące pytania: co pomaga różnym prawicowym populistom osiągnąć sukces? Z czym i w jaki sposób zwracają się do swojego wyborcy, aby zdobyć jego głos? W artykule omówiono techniki i strategie ma-nipulacji politycznej, w szczególności technikę emocjonalizacji. Skupiono się na dwóch przeciwstawnych biegunach na skali emocjonalnej/afektywnej związane z żalem i płaczem lub śmiechem i pożądaniem. Badanie dotyczy materiałów wizualnych (plakatów, występów online itp.) używanych w public relations i posiadających największy potencjał, by najszybciej dotrzeć i wzbudzić zainteresowanie odbiorcy. Analizie poddano efekty wynikające z reprezentacji i instrumentalizacji afektów i emocji mających wpływać na odbiorcę.
    The increasingly louder voice of right-wing populist discourse undoubtedly de-serves our attention. In this context, the question arises: what helps the different right-wing populist subjects to achieve their success? How and how do they address the voters to win their vote? The paper deals with the techniques and strategies of political manipulation, es-pecially with the technique of emotionalization. The focus is on two opposite poles on the emotional or affective scale, which can be associated with grief and crying or laughing and pleasure. The research deals with the relevance that the visual material (posters, online pres-ence, etc.) used by the political parties has on the voter recipients. The study analyzes which effects result from the representation and instrumentalization of affects and emotions and how they can influence the recipient.
    Źródło:
    Transfer. Reception studies; 2020, 5; 223-252
    2451-3334
    Pojawia się w:
    Transfer. Reception studies
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kogut w Biblii z uwzględnieniem jego narracyjnej funkcji pełnionej w Ewangeliach
    The Cock in the Bible: Considering its Narrative Function in the Gospels
    Autorzy:
    Grochowski, Zbigniew Tadeusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1603375.pdf
    Data publikacji:
    2017-10-19
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Kogut
    pianie koguta
    straż nocna
    zaparcie się Piotra
    skrucha
    żal
    gnorisma
    cock
    cockcrow
    night watch
    Peter’s denial of Jesus
    repentance
    Opis:
    Dziki ptak Gallus gallus, z czasem udomowiony (domesticus) i rozpowszechniony po świecie, stał się bardzo popularnym źródłem smacznego mięsa i jaj. Bogata symbolika z nim związana zainspirowała autorów ST do zauważenia w nim zdolności do odróżniania dnia od nocy (por. Hi 38,36; 3 Mch 5,23 LXX) oraz troskliwej (a także dumnej) opiekuńczości względem powierzonych mu kur (por. Prz 30,31 LXX). Jednak kogut najbardziej „zasłynął” z wydarzenia opisanego w NT: wpisał się w epizod związany z Męką Pańską, gdy – zgodnie z przepowiednią Jezusa (por. Mt 26,34; Mk 14,30; Łk 22,34; J 13,38) – swoim pianiem uwieńczył niechlubną postawę św. Piotra (por. Mt 26,69-75; Mk 14,66-72; Łk 22,54-62; J 18,15-27). Warto jednak zauważyć, że podczas gdy w Ewangeliach Synoptycznych kogut stał się znakiem rozpoznawczym (gnṓrisma) uświadamiającym Piotrowi popełniony błąd i wzywającym go skutecznie do wzbudzenia natychmiastowego żalu, tak u św. Jana jego pianie jawi się jako ironiczny i smutny „ostatni głos epizodu”, a dla czytelnika staje się znakiem wskazującym na Jezusa jako Proroka pełnego mocy w swym słowie. Dzięki temu rodzi się jednocześnie nadzieja, że skoro precyzyjnie zrealizowała się zapowiedź tego dramatycznego wydarzenia, tak też z pewnością dojdzie do skutku przepowiednia męczeństwa św. Piotra (J 13,36; 21,18-19). Dzięki niemu jego upadek będzie w pełni odpokutowany, a apostoł, który stanie się przez to autentycznym uczniem Jezusa – będzie zrehabilitowany. 
    A once-wild jungle bird, Gallus gallus, was at some point domesticated, spread throughout the world, and became a universally popular source of meat and eggs (Section 1). The rich symbolism associated with this creature, drawn upon already by the authors of the Old Testament, issues from two characteristics of the male bird: its ability to distinguish between day and night (cf. Job 38:36; 3 Mac 5:23 LXX) and its caring and proud protectiveness toward the hens entrusted to him (cf. Prov 30:31 LXX) (Section 2). However, the cock is probably most famous for an event described in the New Testament: he figures in the episode within the Passion narrative where – according to the prophecy of Jesus (cf. Matt 26:34; Mc 14:30; Luc 22,34 and Jn 14:30) – the cock confirms by his crowing Peter’s threefold denial of Jesus (cf. Matt 26:69-75; Mc 14:66-72; Luc 22:54-62; Jn 18:15-27). It is worth noting that, while in the Synoptic Gospels the rooster becomes a recognizable sign (gnṓrisma) by which Peter is made aware of his error and is immediately aroused to profound grief (Section 3), in John’s Gospel the cock's crowing appears as an ironic and sad “last voice of the episode”, becoming for the reader a sign indicating that Jesus is the Prophet whose words are full of power. This gives rise to the hope that, just as the prior announcement of this dramatic event is fulfilled precisely, the prophecy regarding St. Peter’s martyrdom will likewise surely take place as spoken (cf. Jn 13:36; 21:18-19). Thanks to the future martyrdom of Peter, his fall will be fully redeemed, and the apostle, who will become the authentic disciple of Jesus, will be rehabilitated (Section 4).
    Źródło:
    Verbum Vitae; 2017, 32; 255-284
    1644-8561
    2451-280X
    Pojawia się w:
    Verbum Vitae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Impossible attempt versus voluntary withdrawal or prevention of perpetration: comments on the Supreme Court resolution of 19 January 2017 (I KZP 16/16)
    NIEUDOLNOŚĆ USIŁOWANIA A DOBROWOLNE ODSTĄPIENIE LUB ZAPOBIEŻENIE DOKONANIU. UWAGI NA MARGINESIE UCHWAŁY SĄDU NAJWYŻSZEGO Z DNIA 19 STYCZNIA 2017 R. (I KZP 16/16)
    Autorzy:
    Gruszecka, Dagmara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1389853.pdf
    Data publikacji:
    2018-03-30
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    inchoate offences
    criminal attempt
    impossible attempt
    failed attempt
    voluntary
    withdrawal
    “active regret”
    criminal liability for attempt
    formy stadialne popełnienia przestępstwa
    usiłowanie
    usiłowanie nieudolne
    usiłowanie chybione
    dobrowolne odstąpienie od dokonania
    czynny żal
    odpowiedzialność
    karna za usiłowanie
    Opis:
    Usiłowanie nieudolne, jako szczególna forma stadialna popełnienia przestępstwa, przy której sprawca nie zdaje sobie sprawy, że dokonanie jest ex ante niemożliwe z uwagi na brak przedmiotu lub brak środka nadającego się do popełnienia przestępstwa, stanowi źródło wielu – jak dotąd nierozwiązanych – dogmatycznych dylematów, z uzasadnieniem jego karalności na czele. Jednym z takich właśnie zagadnień jest dopuszczalność stosowania instytucji czynnego żalu wobec zachowania, które nawet gdyby sprawca go nie zaniechał, i tak nigdy nie sprowadziłoby niebezpieczeństwa dla dobra prawnego. Kwestia ta po raz kolejny pojawiła się w związku z ostatnią uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 19.01.2017 r., w której Sąd analizował kryteria udolności usiłowania oraz dobrowolności odstąpienia. Autorka stara się wykazać, że po pierwsze nie ma żadnych przeszkód, by sprawca, który w swoim wyobrażeniu dobrowolnie odstąpił od dokonania lub zapobiegł skutkowi stanowiącemu znamię czynu zabronionego, mógł korzystać z takich samych przywilejów w zakresie odpowiedzialności karnej, co sprawca usiłowania udolnego (zwykłego), choć stosowanie przepisu art. 15 k.k. możliwie jest jedynie na zasadzie analogii. Po drugie, celem artykułu jest przybliżenie konstrukcji usiłowania chybionego, która pozwala na efektywniejsze i teoretycznie poprawniejsze rozwiązanie zarysowanych problemów.
    Impossible attempt, as a special form of inchoate offences, where the offender fails to realise that the attempt could under no circumstances lead to the completion of the offence due to the nature of its object or the means by which it was to be committed, is a source of many unsolved dogmatic dilemmas, with the justification of its criminalization in the first place. One of such issue is the admissibility of applying the institution of “active regret” to behavior which, even if the perpetrator did not prevent its completion would never cause any danger to the legal good. This issue has once again appeared in connection with the last Supreme Court’s resolution of 19 January 2017, in which the Court analysed the criteria of the impossible attempt and the voluntariness of withdrawal. The author attempts to prove that, firstly, there are no reasons preventing one from treating an offender, who in his or her vision voluntarily gives up further execution of an offence or prevents its completion as the offender of effective (ordinary) attempt, although the application of Article 15 of the Criminal Code is possible only by analogy. Secondly, the objective of the paper is to explain in more detail the institution of failed attempt, which allows the outlined problems to be solved more effectively and in a more theoretically correct way.
    Źródło:
    Ius Novum; 2018, 12, 1; 185-204
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mowa przeciwko przepraszaniu
    Autorzy:
    Hallich, Oliver
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/644043.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Entschuldigung
    Verzeihung
    Entschuldigen
    Reue
    Apologies
    forgiveness
    excuses
    resentment
    przeprosiny
    wybaczenie
    przepraszanie
    żal
    Opis:
    Wer „sich bei jemandem entschuldigt“, der bittet ihn um Verzeihung. Dieser Bitte kann durch Gewährung der Verzeihung entsprochen werden, und sie kann durch Nichtgewährung der Verzeihung abgelehnt werden. In diesem Beitrag wird nach dem normativen Status des Bittens umVerzeihung gefragt: Was, wenn überhaupt etwas, gibt uns das Recht, das Opfer eines von uns begangenen Unrechts um Verzeihung zu bitten? Nach einigen begrifflichen Klärungen wird ein Paradox offengelegt, das dem Bitten um Verzeihung inhärent ist. Wer um Verzeihung bittet, tut dies in einem Geist der Demut: Wenn der Täter seine Schuld anerkennt, wird er die gegen ihn gerichteten negativen Gefühle des Opfers als angemessen und gerechtfertigt ansehen. Indem er aber um Verzeihung bittet, versucht er, diese gegen ihn gerichteten negativen Gefühle zu ändern. Indem also der Täter um Verzeihung bittet, versucht er, einen Zustand herbeizuführen, den herbeiführen zu wollen er keinen Grund hat, wenn er aufrichtig reuig ist. Im Folgenden werden verschiedene Versuche, dieses Paradox aufzulösen, untersucht. Sie beruhen auf der Angabe von Gründen für das Bitten um Verzeihung, die unabhängig von dem Versuch sind, die negativen Gefühle des Opfers zu ändern. Vier in der einschlägigen Literatur unterbreitete Vorschläge werden diskutiert, nämlich 1) dass der Täter dem Opfer, indem er um Verzeihung bittet, seine Reue signalisieren will, 2) dass der Täter seine Selbstachtung wiedererlangen möchte, 3) dass der Täter seinen moralischen Status wiedererlangen möchte, 4) dass er eine Trennung zwischen sich als Person und der von ihm begangenen Tat deutlich machen möchte. Keiner dieser Vorschläge ist jedoch überzeugend, und die Versuche, das Paradox des Bittens um Verzeihung aufzulösen, scheitern. Ein Täter, der seine eigene Schuld anerkennt und sich aufrichtig dem Urteil des Opfers unterwirft, hat häufig keinen rationalen Grund, um Verzeihung zu bitten. In vielen Fällen ist der Verzicht auf das Bitten um Verzeihung ein Zeichen dafür, dass man Schuld ernst nimmt.
    Apologies and forgiveness are closely related. A wrongdoer, by offering his apologies, asks for forgiveness; the victim, by accepting them, grants it. In this talk, I aim at a normative assessment of apologies: what, if anything, gives us the right to ask the victim of our wrongdoing for forgiveness? After some conceptual clarifications, I attempt to lay open a paradoxical structure inherent in apologies. Apologies are made in a spirit of humility: if the offender recognises his guilt he will see the victim’s negative emotions towards him as proper and justified. Nevertheless, by begging for forgiveness, he tries to change the victim’s negative feelings towards him. Thus, by apologising, the offender tries to bring about a state of affairs which, if genuinely repentant and remorseful, he has no reason to want to bring about. In what follows I examine various attempts to dissolve this paradox. These include offering reasons for apologising that are independent of our wish to alter the victim’s feelings of resentment. I discuss four suggestions made in the literature on forgiveness, namely (i) that the offender wants to signal to the victim his feelings of regret, (ii) that he wants to regain his self-esteem, (iii) that he wants to regain his moral stature, and (iv) that he wants to indicate a separation between himself as a person and the act he has done. None of these suggestions, however, is persuasive. In sum, attempts to dissolve the paradox of apologies fail. An offender who recognises his own guilt and truly subjects himself to the victim’s judgement has no rational reason for asking for forgiveness. In many cases, not offering one’s apologies is a sign of taking guilt seriously. We should then see the refusal to ask for forgiveness as a virtue rather than as a vice.
    Przeprosiny ściśle łączą się z wybaczeniem. Składając przeprosiny, winowajca prosi o wybaczenie, a ofiara, udzielając wybaczenia, przeprosiny te przyjmuje. W niniejszych rozważaniach zajmuje się normatywnym wymiarem przepraszania. Co w ogóle daje nam prawo, by prosić ofiarę naszego występku o wybaczenie? Po przeprowadzeniu rozjaśnień pojęciowych prezentuje paradoks, który jest nieusuwalnie obecny w przepraszaniu. Przeprosin dokonuje się w duchu upokorzenia: jeśli sprawca uznaje swą winę, to dostrzega płynące ku niemu negatywne emocje ze strony ofiary. Zatem przepraszający sprawca stara się spowodować stan rzeczy, którego zaistnienia nie miałby powodów pragnąć będąc naprawdę skruszonym. Próbuję na różne sposoby rozwikłać ten paradoks. Między innymi ukazuję różne przesłanki, które uzasadniają przepraszanie, a są niezależne od naszego pragnienia, by zniwelowań u ofiary uczucie urazu. Rozważam cztery propozycje, obecne w literaturze traktującej o wybaczeniu, a mianowicie: 1) sprawca pragnie ukazać ofierze swoje uczucie żalu; 2) sprawca chce poprawić swą samoocenę; 3) sprawca pragnie uratować swoją pozycję moralną; 4) sprawca chce wskazać na oddzielenie pomiędzy nim, jako osobą, a aktem, którego się dopuścił. Jednak żadna z tych propozycji nie jest przekonująca. Podsumowując, można powiedzieć, że próby rozwikłania paradoksu przepraszania zawodzą. Sprawca, uznający własną winę i naprawdę poddający się pod osąd ofiary, nie ma racjonalnych przesłanek, by prosić o wybaczenie. W wielu przypadkach właśnie brak przeprosin jest znakiem autentycznego wzięcia na siebie winy. Można wówczas postrzegać odmowę proszenia o wybaczenie jako cnotę, a nie jako występek.
    Źródło:
    Kultura i Wartości; 2014, 12
    2299-7806
    Pojawia się w:
    Kultura i Wartości
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Granice usiłowania nieudolnego ze względu na brak przedmiotu czynności wykonawczej nadającego się do popełnienia na nim czynu zabronionego
    Limitations of the inept attempt due to a lack of an object suitable for committing a prohibited act
    Autorzy:
    Łakomy, Kamil
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/499462.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    usiłowanie nieudolne
    przedmiot czynności wykonawczej
    zamiar
    czynny żal
    inept attempt
    object of crime
    intent
    active repentance
    Opis:
    Artykuł stanowi próbę wskazania prawidłowej wykładni znamienia przedmiotu nadającego się do popełnienia czynu zabronionego, która jest niezbędna do wyznaczenia granicy między usiłowaniem udolnym oraz nieudolnym. Autor kompleksowo omawia argumentację przemawiającą za obiektywistyczną i subiektywistyczną koncepcją wykładni analizowanego znamienia. Szczególna doniosłość zagadnienia odnosi się do wymiaru kary oraz zasad zastosowania instytucji czynnego żalu. W podsumowaniu autor omawia najnowszą uchwałę Sądu Najwyższego dotyczącą omawianych kwestii poprzez próbę wyinterpretowania zasad określania nieudolności usiłowania ze względu na przedmiot czynności wykonawczej.
    The article provides for an attempt to present the appropriate interpretation of the criteria of lack of an object suitable for committing a prohibited act., which is indispensable to set the limit between inept and successful attempt. In a comprehensible manner, the author exhibits an overview of the adversative conceptions represented in the doctrine of Polish criminal law, which are objective and subjective concepts. Particular importance of this issue is related to the scope of punishment and the rules of applying the concept of active repentance. In the summary, the author discusses over the most recent resolution of the Supreme Court regarding the issue in question, by way of interpreting the rules of describing inept attempt due to the object of action.
    Źródło:
    Zeszyt Studencki Kół Naukowych Wydziału Prawa i Administracji UAM; 2018, 8; 89-103
    2299-2774
    Pojawia się w:
    Zeszyt Studencki Kół Naukowych Wydziału Prawa i Administracji UAM
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Płaszczyzny kształtowania postaw pokuty i pojednania
    Shaping attitudes of penance and reconciliation
    Autorzy:
    Offmański, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1592158.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    sorrow
    mercy and grace of repentance
    the sacrament
    reconciliation
    penance
    żal
    łaska nawrócenia
    miłosierdzie
    sakrament
    pojednanie
    pokuta
    Opis:
    Kształtowanie postaw pojednania się z Bogiem opiera się na wierze i jej dojrzałości. Im wiara jest dojrzalsza, tym bardziej chrześcijanin odkrywa swój związek z Chrystusem, który pełen miłosierdzia przychodzi i objawia człowiekowi, iż łaska Boga jest umocnieniem jedności z Bogiem Ojcem i prowadzi do jedności miłosiernej z każdym człowiekiem. Ustanawiając sakrament pojednania, Chrystus pragnie, by ta jedność z Bogiem była przez chrześcijanina odczuwana jako stan naturalny, a grzech stanowi naruszenie tego naturalnego stanu człowieka. Stąd sakrament pojednania grzesznika z Bogiem dzięki łasce nawrócenia powinien budzić stan poczucia doskonałego żalu i nawrócenia, prowadzących do przemiany postaw i rozsiewania wokół siebie czynów miłosierdzia. Do odnowy przeżywania pokuty – pojednania należałoby podjąć katechumenat pochrzcielny zanurzony w ewangelizację, ukazującą osobę Jezusa Chrystusa wchodzącego w życie człowieka i zatroskanego jego problemami. To w miłosierdziu świat znajdzie pokój, a człowiek szczęście.
    Shaping the attitudes of reconciliation with God is based on faith and its maturity. The faith is the mature Christian finds his relationship with Christ, which is full of mercy comes in and reveals to man that God’s grace is strengthening the unity with God the Father and leads to unity merciful with each man. In instituting the sacrament of reconciliation, Christ desires this unity with God was felt by Christians as a natural state, while sin is a violation of this natural state of man. Hence the sacrament of reconciliation of the sinner with God through the grace of conversion should arouse a sense of the state of perfect contrition and repentance leading to change attitudes and spread around her acts of charity. To the renewal of experiencing health penance – reconciled should be taken post-baptismal catechumenate immersed in the evangelization of showing the person of Jesus Christ entering into force of man and worried its problems. The world will find peace and human happiness only in the mercy.
    Źródło:
    Colloquia Theologica Ottoniana; 2016, 2; 93-110
    1731-0555
    2353-2998
    Pojawia się w:
    Colloquia Theologica Ottoniana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Anastazy Synaita, Homilia na temat Psalmu VI
    Autorzy:
    Piasecki, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/43573239.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Anastasius Sinaita
    Psalm 6
    sin
    grace
    penance
    forgiveness
    translation
    sorrow
    grzech
    łaska
    pokuta
    przebaczenie
    żal
    Anastazy Synaita
    tłumaczenie
    Opis:
    Homilia Anastazego Synaity na temat Psalmu VI utrzymana jest w konwencji pedagogiki chrześcijańskiej. Kaznodzieja przypomina słuchaczom o grzechu, zachęca do nawrócenia. Temu procesowi towarzyszy świadoma praca nad wadami, często łzy żalu oraz poprawa życia i naprawa zerwanych relacji z Bogiem i ludźmi. Owocem tak rozumianego wysiłku duchowego jest całkowite nawrócenie grzesznika, odpuszczenie grzechów i przygotowanie do śmierci, która jest nieuchronnym etapem ku życiu wiecznemu.
    Anastasius of Synai's homily on Psalm VI is maintained in the convention of Christian pedagogy. The preacher reminds his listeners of sin, encourages them to repent. This process is accompanied by conscious work on flaws, often tears of regret and improvement of life and repair of broken relationships with God and people. The fruit of spiritual effort understood in this way is the complete conversion of the sinner, forgiveness of sins and preparation for death, which is an inevitable stage towards eternal life.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2023, 88; 249-276
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    “No Time, Make, or Reason”: The Affective Forms of Portishead’s “Only You” Music Video
    „No Time, Make, or Reason”. Afektywne formy teledysku „Only You” zespołu Portishead
    Autorzy:
    Rachubińska, Klaudia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/24919973.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    żal
    melancholia
    afekt
    struktury czasowe
    radykalny formalizm
    grief
    melancholy
    affect
    temporal structures
    radical formalism
    Opis:
    Sigmund Freud famously distinguished normal mourning and pathological melancholy by the affects’ duration and persistence. This temporal perspective paves the way for reading affect beyond its expressivity and considering it a question of form. In the article, this radical formalist approach is used to examine the way depressive affect manifests itself in the structure of the music video to Portishead’s Only You (dir. Chris Cunningham, 1998), in particular concerning tempo and rhythm. Eugenie Brinkema’s remarks on grief as an affective form marked by heaviness and inertia serve as the basis for analysing tempo. The exploration of rhythm is rooted in Peter Kivy’s assertion that reading musical expression is mediated by understanding the affective properties of the human voice. This makes way for applying Julia Kristeva’s concept of the depressive discourse, understood as a set of particular speech patterns and qualities indicative of depression/melancholy.
    Zygmunt Freud rozróżnił normalną żałobę i patologiczną melancholię w oparciu o czas trwania i trwałość afektu. Spojrzenie na afekt z perspektywy czasowości pozwala odczytywać go nie przez pryzmat treści, ale formy. W artykule perspektywa radykalnego formalizmu została wykorzystana do zbadania sposobu, w jaki depresyjny afekt przejawia się w strukturze teledysku do utworu Portishead Only You (reż. Chris Cunningham, 1998), w szczególności w odniesieniu do tempa i rytmu. Teoretyczną podstawę analizy tempa stanowią uwagi Eugenie Brinkemy na temat żalu jako afektywnej formy naznaczonej ciężkością i bezwładnością. Eksploracja rytmu jest zakorzeniona w stwierdzeniu Petera Kivy’ego, że odczytywanie ekspresji muzycznej jest zapośredniczone przez rozumienie afektywnych właściwości ludzkiego głosu. Umożliwia to zastosowanie koncepcji dyskursu depresyjnego Julii Kristevej, rozumianego jako zestaw określonych wzorców i prozodycznych właściwości mowy wskazujących na depresję/melancholię. [artykuł opublikowany w języku angielskim jako: “No Time, Make, or Reason”: The Affective Forms of Portishead’s “Only You” Music Video]
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2023, 123; 75-96
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Opowieść-żal, czyli Cicho, cichutko Ignacego Karpowicza
    Regret tale, or Ignacy Karpowicz’s Cicho, cichutko [Quiet, real quiet]
    Autorzy:
    Romaniszyn-Ziomek, Lidia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29519870.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-14
    Wydawca:
    Uniwersytet Bielsko-Bialski
    Tematy:
    śmierć
    żal
    pamięć
    cisza
    Ignacy Karpowicz
    powieść
    death
    regret
    memory
    silence
    novel
    Opis:
    Cicho, cichutko (2021) to najnowsza powieść Ignacego Karpowicza, wpisująca się w rosnące szeregi postmodernistycznych eksperymentów pisarza. Kluczem do interpretacji tekstu jest tytuł, który wskazuje na możliwe odczytania i spaja jego różnorodną, wyrwaną strukturę. Esej jest próbą odczytania i uporządkowania sugerowanych zmysłów splątanych w jednej skojarzeniowej opowieści. Dominują w nim motywy umierania, śmierci i pamięci.
    Cicho, cichutko (2021) is the most recent novel by Ignacy Karpowicz which joins the growing ranks of the writer’s postmodernist experiments. The key to the interpretation of the text is the title, which points to the possible readings and welds together its diverse, ripped structure. My essay is an attempt to read and order the suggested senses tangled in one associational tale. It is dominated by the themes of dying, death, and memory.
    Źródło:
    Świat i Słowo; 2021, 37, 2; 105-116
    1731-3317
    Pojawia się w:
    Świat i Słowo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    GLOSA WYROKU SĄDU APELACYJNEGO W SZCZECINIE Z 13 GRUDNIA 2018 R., II AKA 179/18
    A Comment on the Verdict of the Court of Appeal for Szczecin of 13 December 2018, II AKA 179/18
    Autorzy:
    Sitarz, Olga
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2096567.pdf
    Data publikacji:
    2020-07-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    czynny żal; usiłowanie; usiłowanie ukończone i nieukończone.
    active regret; attempt; completed and incomplete attempt.
    Opis:
    Niniejsza publikacja stanowi glosę do wyroku Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z 13 grudnia 2018 r., który stwierdził, że z treści art. 15 § 1 k.k. nie wynika warunek podjęcia natychmiastowej akcji zmierzającej do zapobiegnięcia powstaniu skutku. Zgadzając się z tak postawioną tezą, w publikacji podjęto próbę doprecyzowania przywołanego sformułowania. Ponadto krytycznie odniesiono się do problemu podziału usiłowania na ukończone i nieukończone oraz konsekwencji z takiego podziału wynikających. Odrębnym zagadnieniem poddanym analizie jest mechanizm wymiaru kary przy czynnym żalu powiązanym z tzw. usiłowaniem kwalifikowanym.
    This paper is a comment on the judgment of the Court of Appeal for Szczecin on 13 December 2018, which ruled that Art. 15 § 1 of the Polish Criminal Code does not give grounds making immediate action to prevent the occurrence of an effect a necessary condition. I concur with this judgment and attempt to clarify the wording of the relevant passage of the Criminal Code. I go on to present a criticism of distinctions made between completed and unfinished attempts, and the consequences which come of such distinctions. Another issue analyzed in this paper is the mechanism for the penalization of qualified attempts attended by “active regret.”
    Źródło:
    Zeszyty Prawnicze; 2020, 20, 2; 303-318
    2353-8139
    Pojawia się w:
    Zeszyty Prawnicze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tęsknota, smutek, żal w dwóch rosyjskich przekładach Pana Tadeusza. Z dziejów recepcji poematu Mickiewicza w Rosji
    Autorzy:
    Styrcz-Przebinda, Leokadia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/695761.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Karpacka Państwowa Uczelnia w Krośnie
    Tematy:
    Recepcja Mickiewicza, Zuzanna Mar, Światosław Świacki, ekwiwalencja w przekładzie, koncepty lingwokulturowe, smutek, żal, tęsknota
    Opis:
    Celem artykułu było porównanie sposobów wyrażania smutku, żalu i tęsknoty w dwóch rosyjskichtłumaczeniach Pana Tadeusza Adama Mickiewicza, autorstwa Zuzanny Mar i ŚwiatosławaŚwiackiego. Szczególną uwagę zwraca się na dwa spośród licznych ekwiwalentów rosyjskich –ТОСКА i УМИЛЕНИЕ. Mają one bowiem rangę specyficznych konceptów lingwokulturowychi są uznawane za nieprzekładalne. Dzięki tabelarycznym zestawieniom cytatów można byłopokazać wariantywność rozwiązań tłumaczy w omawianych kontekstach, a także uchwycićpewne stałe cechy mówienia o smutku i tęsknocie w obrębie rosyjskiego językowego obrazuświata. Poruszone zostały również wybrane zagadnienia recepcji Mickiewicza dawniej i dziśoraz kwestia emancypacji przekładów jako pełnoprawnych i samodzielnych tekstów literatury,w obieg której wchodzą.
    Źródło:
    Studia Pigoniana; 2019, 2, 2
    2657-3261
    Pojawia się w:
    Studia Pigoniana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-13 z 13

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies