Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "święty Kościół" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Świętość jako motyw wiarygodności Objawienia i chrześcijaństwa
Holiness As an Argument for the Credibility of the Divine Revelation and Christianity
Autorzy:
Rusecki, Marian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041401.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Heiligkeit
Glaubwürdigkeit
Offenbarung
heilige Kirche
Tugenden
Holiness
Credibility
Divine Revelation
holy Church
virtues
świętość
wiarygodność
Objawienie
święty Kościół
cnoty
Opis:
Objawienie, a za nim teologia pojęcie świętości wiąże z naturą Boga, który w stosunku do stworzenia jest całkowicie transcendentny, ale jednocześnie bliski i w swoim Synu Jezusie Chrystusie niejako z nim zjednoczony. W ścisłym tego słowa znaczeniu o świętości można mówić tylko wtedy, kiedy uznaje się Świętego – Boga, od którego pochodzi wszelka świętość i który jest jej Źródłem. Świętość Boga została w pełni objawiona w Jezusie Chrystusie, który przez swe objawieniowo-zbawcze dzieło dał ludziom udział w Jego świętości, Kościół natomiast, będąc święty ze swej natury, w której w pełni partycypuje, ma za zadanie zwiastować tę świętość w świecie i ją realizować. Istota świętości jest zawsze ta sama, choć świętość może być realizowana w różnych stanach zarówno w Kościele, jak i w świecie, na różnych drogach życia. Tak rozumiana świętość chrześcijańskiego życia – zwłaszcza osiągana w codzienności, choć także w wyniku heroicznych cnót – ma ogromne znaczenie w mówienia o wiarygodności chrystianizmu. Wyraża się ona nie tylko w życiu wewnętrznym, lecz ma także zewnętrzne refleksy, które są istotne dla współczesnej mentalności, uwrażliwionej na pragmatykę i prakseologię. Wymaga jednak jej rozpoznania ze strony wiary.
The Divine Revelation – and in consequence Christian theology – connects a term ‘holiness’ with the nature of God who in relation to His creature is totally transcendent but in the same time is close to it and in His Son Jesus Christ, in a sense, united with it. Strictly speaking it is possible to talk about holiness under one condition: if one believes in the Holy One – God who is the source of any holiness. Holiness of God was fully revealed in Jesus Christ who through His revelation-salvific deeds allowed human beings to participate in God’s holiness. Church, however, being holy from her nature (and participating in God’s holiness) has a task to proclaim holiness in the world and to practice it. The essence of holiness is always the same although holiness could be practiced in the Church and the world in many different ways. So understood holiness of Christian life – achieved especially in everyday life or in a way of heroic virtues – has a very important meaning for the credibility of Christianity. Holiness is present not only in a spiritual (‘inside’) life but also has outside reflections which is so much important for a contemporary mentality marked by praxis and praxeology. holiness, however, could be recognized only from a perspective of faith.
Die Offenbarung und ihr folgend die Theologie verbinden den Begriff der Heiligkeit mit Gott, der gegenüber der Schöpfung ganz transzendent ist, bleibt jedoch gleichzeitig in seinem Sohn Jesus Christus mit ihr gleichsam vereint. In der genauen Bedeutung kann man von Heiligkeit nur dann reden, wenn man im Heiligen - Gott, von dem Alle Heiligkeit kommt und der ihre Quelle ist, erkennt. Die Heiligkeit wurde vollkommen in Jesus Christus offenbart, der den Menschen durch sein Offenbarungs- und Erlösungswerk Anteil an seiner Heiligkeit schenkte. Die Kirche, die ihrer Natur nach heilig ist, soll diese Heiligkeit in der Welt verkünden und sie dort realisieren. Das Wesen der Heiligkeit ist immer dasselbe, wenngleich sie in verschiedenen Lebensumständen und -wegen, in der Kirche und in der Welt, realisiert werden kann. Die so verstandene Heiligkeit des christlichen Lebens - vor allem jene, die im Alltag, auch durch heroische Tugenden erreicht wird - hat eine große Bedeutung bezüglich der Glaubwürdigkeit des Christentums. Sie zeigt sich nicht nur im innerlichen Leben, sondern hat auch äußere Merkmale, die für die heutige Mentalität, empfänglich für Pragmatik und Praxeologie, von Bedeutung sind. Sie müssen jedoch im Glauben erkannt und verwirklicht werden.   
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2011, 6-7; 11-38
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kościół świętych - Kościół grzeszników według Josepha Ratzingera − Benedykta XVI
The Church of Saints and the Church of Sinners
Autorzy:
Góźdź, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1601117.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Kościół święty
Kościół grzeszników
wina
oczyszczenie
Joseph Ratzinger
Holy Church (Church of saints)
Church of sinners
guilt
redemption
Opis:
Trzeba wyraźnie rozróżnić Kościół święty, czyli wolę Bożą i orędzie Boga, i Kościół grzeszników jako słabość człowieka. Kościół święty stara się orędzie Boga przekazać światu.
Any analysis of the problem of “the Church of saints and the Church of sinners” must start from defining the Church as such. First and foremost, the Church cannot be conceptually reduced to hierarchical structures, nor should be put on equal with the ecclesiastic institution. Instead, it must be seen as the personal communion of people with Jesus Christ. This view is originally expressed in Joseph Ratzinger’s claim that “The Church is the people of God as the Body of Christ.” This claim means that the Church does not create herself, that she is not a human creation, but she comes from God and it comprises the human co-element in the realization of the Divine Plan. In this sense, the Church is holy, yet, at the same time, she gathers sinners. This holiness relies on the unconditional grace of God’s Incarnation. Indeed, the Holy Church realizes the will of God and she is His envoy to the universe, while the Church of sinners is a Church made of people, trying to transmit God’s message to the world, despite the limits and sins of her members.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2014, 8, 2; 31-41
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
KOŚCIÓŁ WOBEC ŚWIATA W ŚWIETLE UZGODNIENIA KU WSPÓLNEJ WIZJI KOŚCIOŁA
The Church Face to the World in the Light of the Statement The Church: Towards a Common Vision
Autorzy:
Jaskóła, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/594975.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Kościół
świat
relacja
Chrystus
Duch Święty
Opis:
In the light of the statement The Church: Towards a Common Vision the article concentrates on the specific question of the relation of the Church to the world. The key statements of the document are depicted showing the Church as sign and servant of God’s design for the world (pts. 25–26) and the Church in God’s plan for creation (pts. 58–59). In the first part is explained the biblical notion of “the world”. The second point approaches the historical aspect of the relation “Church – the world”. The third part of the article tries to convince that the contemporary Christian thought perceives the relation of the Church to the world through the category of universal reconciliation in Christ and in the Holy Spirit.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2014, 14; 17-28
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
JEDNOŚĆ KOŚCIOŁA W PERSPEKTYWIE DOKUMENTU KU WSPÓLNEJ WIZJI KOŚCIOŁA
Einheit der Kirche in der Perspektive des Dokuments Die Kirche: Auf dem Weg zu einer gemeinsamen Vision
Autorzy:
Glaeser, Zygfryd
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595280.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Duch Święty
Kościół
jedność
różnorodność
komunia
ekumenizm
Opis:
Eine der wichtigen und neusten Früchte des ökumenischen Engagements der Kirchen ist das Dokument der Kommission für Glauben und Kirchenverfassung des Weltkirchenrats unter dem Titel Die Kirche: Auf dem Weg zu einer gemein- samen Vision. Der Text der Vereinbarung stütz sich auf der biblischen Vision der christlichen Einheit. Er leitet sich aus dem Grundziel her, das sich die Kommissi- on „Glauben und Kirchenverfassung“ stellt, und das ist: „den Kirchen zu dienen, indem sie einander zur sichtbaren Einheit aufrufen in einem Glauben und einer eucharistischen Gemeinschaft, die sich im Gottesdienst und im gemeinsamen Le- ben in Christus wie auch durch Zeugnis und Dienst an der Welt äußert, und auf diese Einheit zugehen, damit die Welt glaube“ (Vorwort). Der Unterzeichner der Vereinbarung nach, sei der präsentierte Text ein Aufruf an Kirchen das Innere zu erneuern und somit sich mehr auf einen gegenseitigen Dialog zu öffnen, denn nur solche Einstellung zum „Verständnis“, besonders auf der ekklesiologischen Ebene und somit zum Anwachsen der ekklesialen Kom- munion führt. Die Kommission für Glauben und Kirchenverfassung weist auf wesentliche Elemente hin, die über die Gestalt der ekklesialen Kommunion ent- scheiden. Dies sind: Gemeinschaft in der Fülle des apostolischen Glaubens, im sakramentalen Leben und in einem wahrhaft geeinten und wechselseitig aner- kannten Amt (siehe Nr. 37). Die Autoren des Berichts erinnern, „Der Weg hin zur vollen Verwirklichung der Gemeinschaft als Gottes Gabe fordert von den christ- lichen Gemeinschaften, sich über die grundlegenden Aspekte des Lebens der Kir- che zu einigen“ (siehe Nr. 37). Dies kann durch das volle Engagement der Kir- chen geschehen, dass aus dem Vertrauen auf den Heiligen Geist entspringt. Der Heilige Geist baut die verletzten Beziehungen zwischen den Kirchen auf. Er ach- tet die menschliche Freiheit und gleichzeitig hat er die Kraft zur Inspiration und Wandlung von innen. Die Einheit, die er bildet, ist eine Einheit in Vielfalt und Verschiedenheit.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2014, 14; 29-44
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Liturgia źródłem młodości Kościoła
Liturgy Source Youth Church
Autorzy:
Rybicki, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2036750.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Liturgia
Duch Święty
Kościół
Liturgy
Holy Spirit
Church
Opis:
Artykuł poświęcony jest liturgii jako aspektowi życia Kościoła, który jest nieustannym źródłem jego młodości. Pierwsza część dotyczy odnowy liturgicznej w XX wieku, ponieważ to ona stała się początkiem odnowy Kościoła w jego innych sferach życia. Część druga ukazuje trynitarne zakorzenienie liturgii i rolę działania Trójcy Świętej w celu utrzymywania nieustannej młodości Kościoła. Część trzecia ukazuje indywidualistyczny aspekt liturgii, ponieważ młodość Kościoła polega i objawia się w młodości każdego z jego członków uczestniczących w liturgii.
The article focuses on the liturgy as an aspect of the Church's life, which is the constant source of Her youth. The first part points at the liturgical renewal in the twentieth century, because it has given rise to the renewal of the Church in other areas of its life. The second part shows the trinitarian roots of the liturgy and the role of the Holy Trinity in maintaining the Church's constant youth. Finally, the last part of the article reveals an individualistic aspect of the liturgy, because the youth of the Church manifests itself in the youth of each of its members participating in the liturgy.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 5; 37-50
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Podstawy odpowiedzialności moralnej chrześcijan za misję ewangelizacyjną w świecie
Autorzy:
Kluz, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/512116.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
misje
ewangelizacja
odpowiedzialność moralna
chrześcijanin
Jezus Chrystus
Duch Święty
Kościół
Opis:
Misja ewangelizacyjna związana z głoszeniem Ewangelii jest najważniejszym powołaniem chrześcijańskim. Jest świadectwem odpowiedzialności moralnej za tych, którzy nie poznali jeszcze Chrystusa. Doświadczenie Boga w Jezusie Chrystusie na trudnej drodze chrześcijańskiego życia apostolatu, sprawia, że chrześcijanin coraz bardziej upodabnia się do Chrystusa. Życie moralne posiada więc istotnie wymiar misyjny. Bez odniesienia do korzeni, do misyjnej natury każdego chrześcijanina, byłoby pozbawione istotnego pierwiastka. Niniejsze studium służy analizie początków ewangelizacji. Przybliża więc najpierw osobę Jezusa Chrystusa, który sam rozpoczął głoszenie Słowa Bożego, dzieło ewangelizacji narodów. To wielkie dzieło Chrystusa jest pierwszym i najistotniejszym odniesieniem dla wspólnoty wierzących. Wylanie na uczniów Ducha Świętego dało z kolei początek ich apostolskiej działalności. Wychodząc więc od działalności Chrystusa, została ukazana pierwsza wspólnota wierzących, ich zawierzenie Chrystusowi, poddanie tchnieniu Ducha Świętego i wreszcie ich działalność misyjna.
Źródło:
Studia Theologica Varsaviensia; 2016, 54, 2; 151-171
0585-5594
Pojawia się w:
Studia Theologica Varsaviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
God according to Bogusław Wolniewicz
Bóg Bogusława Wolniewicza
Autorzy:
Kopania, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2097151.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Bogusław Wolniewicz
God
Providence
Holy Spirit
Church
Bóg
Opatrzność
Duch Święty
Kościół
Opis:
Artykuł składa się z dwu części. W pierwszej zostało streszczone w języku nieformalnym rozumienie idei Boga wyrażone przez Bogusława Wolniewicza w języku logiki formalnej. Wykazuje się, że podstawą stanowiska Wolniewicza jest antynaturalizm, czyli przekonanie, że przyroda jest fragmentem szerszej rzeczywistości, a człowiek częściowo wykracza poza rzeczywistość przyrodniczą. W drugiej części podjęto próbę uchwycenia intuicji leżących u podstaw Bogusława Wolniewicza idei Boga jako bezosobowej mocy niebędącej Opatrznością. Uzasadnia się, że jest to konsekwencją uwarunkowań charakterologicznych. Uzasadnienie to jest zgodne z Wolniewicza rozumieniem ludzkiego charakteru. W artykule wykorzystano prywatną korespondencję Bogusława Wolniewicza.
Źródło:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria; 2018, 3; 375-392
1230-1493
Pojawia się w:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A Fifth Mark of the Church?
Czy piąte znamię kościoła?
Autorzy:
Lancton, Thaddaeus
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1706164.pdf
Data publikacji:
2021-02-26
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
miłosierdzie
Kościół
znamię
Duch Święty
misja
mercy
Church
mark
Holy Spirit
mission
Opis:
In addition to the four marks of the Church, mercy has been emphasized since the pontificate of St. John Paul II as essential to the authentic fulfillment of the Church’s identity and mission. A Christological and pneumatological understanding of these marks of the Church leads to a proper grasp of the Church in relation to mercy. The Church is merciful not de facto because of her works of mercy on behalf of the poor or sinners. Rather, she is first the recipient of unprecedented Divine Mercy, poured forth in the gift of the Holy Spirit, and so shares that same Spirit of Mercy with others through her sacraments, preaching, and service. The Church’s mission of mercy thus extends beyond the myriad of manners to alleviate human misery. In union with Christ, her Bridegroom, the Church is to communicate the one gift of Divine Mercy, the Holy Spirit, to all.
Oprócz czterech znamion Kościoła, od pontyfikatu św. Jana Pawła II wskazuje się na miłosierdzie jako istotne znamię dla autentycznego wypełnienia się tożsamości i misji Kościoła. Chrystologiczne i pneumatologiczne rozumienie tych znamion prowadzi do właściwego zrozumienia Kościoła w odniesieniu do miłosierdzia. Kościół jest miłosierny nie de facto z powodu swoich dzieł miłosierdzia wobec ubogich lub grzeszników. Kościół jest raczej odbiorcą bezprecedensowego Bożego Miłosierdzia, wylanego w darze Ducha Świętego, i tym samym dzieli się Duchem Miłosierdzia z innymi poprzez swoje sakramenty, przepowiadanie i posługę. Misja miłosierdzia Kościoła wykracza zatem poza niezliczone sposoby łagodzenia ludzkiej nędzy. Kościół zjednoczony z Chrystusem, swoim Oblubieńcem, ma udzielać wszystkim jedynego daru Bożego Miłosierdzia – Ducha Świętego.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2021, 68, 2; 5-21
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Charisms in the Service of the Universal Church
Charyzmaty w służbie Kościoła powszechnego
Autorzy:
Adam, Anton
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035245.pdf
Data publikacji:
2019-12-10
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Kościół
charyzmaty
Duch Święty
łaska
autentyczność
Church
Charisms
Holy Spirit
Grace
Authenticity
Opis:
Z eklezjologicznego punktu widzenia Kościół należy rozumieć jako dar Ojca i Ciało Mistyczne Chrystusa. Ciało Chrystusowe ożywiane jest Duchem Świętym, który obdarza Kościół posługiwaniami, urzędami i charyzmatami. Duch Święty prowadzi Kościół, mający udział w życiu Trójcy Przenajświętszej, do jego pełni. Równocześnie obdarza go szczególnymi impulsami i darami zwanymi charyzmatami. Dokument Kongregacji Nauki Wiary Iuvenescit Ecclesia wskazuje na wzajemne relacje między darami hierarchicznymi a charyzmatycznymi. Charyzmaty powinny służyć dobru Kościoła uniwersalnego. Każdy poszczególny chrześcijanin przyczynia się do budowania Kościoła poprzez swoje charyzmaty oraz swoją służbę. Żaden charyzmat nie udziala dyspensy od obowiązku akceptacji urzędu pasterskiego w Kościele oraz od konieczności podporządkowania się decyzjom pasterzy Kościoła. Jasnym znakiem autentyczności charyzmatu jest jego eklezjalność, jego zdolność do harmonijnego włączenia się w życie świętego Ludu Bożego dla dobra wszystkich.
The Church, as a community, is accompanied by the constant presence of the Holy Spirit, whose Son of God has not only promised, but has sent in the day of Pentecost. It is not the purpose of the Holy Spirit; The Church is to be revived by the Holy Spirit, which sanctifies it in individual believers. Jesus' requirement of holiness is the expression of the attitude of a just man who gives him the gift of grace − charisms, he uses for the benefit of the development of his own personal perfection, and also every person use charisms to serve the Church Community. As an individual is not the saint of egoism but a community servant. If he is to persevere in this truth, he must constantly nourish the consciousness of God's presence and work for the benefit of the community.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 2; 53-69
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Duch synowskiego posłuszeństwa
The spirit of filial obedience
Autorzy:
Piekarz, Danuta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571195.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Duch Święty
prowadzić
Syn
Kościół
posłuszeństwo
Holy Spirit
lead (guide)
Son
Church
obedience
Opis:
Ewangeliści Marek i Łukasz wyraźnie mówią o prowadzeniu Jezusa przez Ducha po chrzcie w Jordanie. To stwierdzenie nabiera szczególnego znaczenia w powiązaniu ze stwierdzeniem św. Pawła, iż „wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi” (Rz 8, 14). Zatem prowadzenie przez Ducha jest znakiem rozpoznawczym Bożego synostwa wiernych, jest bowiem znakiem podobieństwa do Jednorodzonego Syna. Młody Kościół doświadcza również prowadzenia Ducha w misji apostolskiej: Duch wskazuje głosicielom Ewangelii konkretne zadania lub nie pozwala udać się w zamierzonym kierunku. Jednak poza tymi szczególnymi przypadkami prowadzenia „przestrzennego” istnieje też – i jest powszechne dla wszystkich wiernych – wewnętrzne prowadzenie przez Ducha drogą wierności Bogu. Wiąże się ono nieraz ze zmaganiem z ludzką słabością, ale prowadzi do świętości i poznania Boga.
Evangelists Mark and Luke clearly say about the leading of Jesus by the Spirit after baptism in Jordan. This statement is gaining a particular meaning in connection with St. Pauls statement, that “all who are guided by the Spirit of God, are sons of God”. Therefore guidance by the Spirit is an identifying sign of God’s sonship of the faithful, as it is in fact a sign of similarity to the only begotten Son. Young Church also experiences leadership of the Spirit in apostles mission: the Spirit indicates specific tasks for the preachers of the Gospel, or doesn’t allow to go in the intended direction. But outside these special cases of “spatial” leadership, there is also – and it is common to all believers – internal guidance by the Spirit on the way of faithfulness to the God. More than once it involves the struggle with human weakness, but leads to the holiness and knowledge of God.
Źródło:
Polonia Sacra; 2017, 21, 1(46); 21-32
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Związek treści teologicznych formuł zawartych w „Credo” i euchologii Mszału rzymskiego 2002
Connection of the Theological Formulas of “Creed” and the Euchology of the Roman Missal 2002
Autorzy:
Mocydlarz, Włodzimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32062795.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Credo in unum Deum
et... Ecclesiam
wyznanie wiary
lex credendi – lex orandi
et... Ecclesiam w euchologii MR
metahistoryczność i teandryzm Kościoła
święty Kościół powszechny
Missale Romanum
belive in one God
belive in one holy catholic and apostolic Church
profession of faith
et... Ecclesiam in Missal’s euchology
metahistoricity and theandrism of the Church
the holy Catholic Church
Opis:
We have tried to show in our research the connection formulas of faith in God and the Church in relation to the Mass euchology the sense in which the profession of faith in God (Credo in unum Deum) is, and what is not identical to an article of faith in the Church (et... Ecclesiam). The similarity of these articles of faith has analogous nature, but it is not identical, because where there are similarities, the differences are even bigger, particularly in relation to God. The belief that the Church is holy and universal (catholic), that is one and apostolic, is inseparable from faith into the Triune God. But when, in the Apostles’ Creed we profess faith in the Church (et... Ecclesiam), then we use here a different form than in the article regarding belief in God (Credo in... Deum), because God is the Creator, and the Church is His creation, because the goodness of God is the source of all the gifts which the Church enjoys. The difference in the meaning of the creed in unum Deum, and et... Ecclesiam resolved so clearly the Catechism of the Catholic Church (cf. 750). This is confirmed by the Pope Benedict XVI, and even those of the theologians who wrote before its release in 1992. Even meta-historicity and theandric reality of the Church in terms of Paul Evdokimov did not storm the structure of the economy of salvation, which was created and revealed to us by God in Jesus Christ and the Church after Pentecost. It provided us in the Church and through the Church (and its liturgy). According to Evdokimov, the mystery of the Church still comes from the creative act of God, and it remains creation. The decisions of the ancient doctrine of the Church and later on over the centuries, remain no doubt that the Apostolic Church is that only through the saving work of Christ the Lord, and their credibility derives from its permanent presence in the Church. However, on the other hand, we know that He identifies himself with the Church (with his brothers, with their followers), as it is seen in a very explicit way in the testimony of Acts, the risen Jesus in dialogue with Saul (cf. Acts 9:4), which has immediately understood that by persecuting the disciples (the Church), haunted by the one who blinded him with its splendor on the road to Damascus. Then, the converted Saul–Paul, develops profound doctrine of the Church as the Mystical Body of Christ. But never in a physical manner. He does not identify the Church and Christ. This can be noted especially in his letters to the local communities. For example a sinful Church in Corinth (1 Cor 5), which Paul had to rebuke. Besides, a very eloquent text, talking about rectifying the identified shortcomings sufferings of Christ (Col 1:24). We can clearly see that it is a body which is the Church, its good that is done by the suffering endured in the flesh by Paul himself for the name of Jesus. So neither Paul nor the Church is presented as a perfect one. A similar picture of the Church emerges from Missal’s euchology, which we discussed on selected examples of the collects and prefaces, which in turn confirm and demonstrate the true meaning of the Credo in unum Deum, and et... Ecclesiam. Both the differences and similarities within the meaning of these syntagmata don’t remain any doubt that the interpretation of these articles of faith in the Catechism of the Catholic Church is consistent with that what emerges from the typical edition of the latest Roman Missal. Our conclusions are based not only on the Magisterium of the Church, but also in its praxis, which has always had a profession of faith (lex credendi) and accounted for the liturgical space of the expression (lex orandi). We have to say that nowhere in the texts of the Mass euchology such a use occurs a syntagma et... Ecclesiam (in acc.), which would suggest that we believe in the Church in the same sense as in unum Deum. The theological content of the prayers clearly shows an understanding of this syntagma of the Church, which was articulated by the Catechism (CCC 750) and the Magisterium of the Church, along with those who comment on them. In this article, we wanted to show the validity and verifiability of such an understanding and positions that avoid ambiguity and even confusion in the interpretation of the meaning of these two interdependent articles of faith, a subject to the differences in their interpretation. We can say that we discussed euchology that is the thumbnail of the Roman Missal according to ecclesiology and thus portrayed a vision of the Church over the centuries in the key of prayer, centered in the lens just like the one liturgical book, which is a Missal.
Źródło:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2012, 3; 91-113
2082-8586
Pojawia się w:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy współczesny Kościół modli się o Paruzję? Inspirowana przez Ducha Świętego prośba o powtórne przyjście Chrystusa we współczesnej liturgii Kościoła w Polsce
Is The Church of Today Praying for The Parousia? The Holy Spirit-Inspired Plea for The Second Coming of Christ in The Liturgy
Autorzy:
Smentek, Izabella
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/950581.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
Duch Święty
Paruzja
Kościół
liturgia
pokój
radość
holy spirit
parousia
church
liturgy
peace and joy
Opis:
Does the contemporary Church pray for the parousia? The article takes into account the contemporary liturgical texts. According to the words of Apocalypsis, the Holy Spirit inspires the joyful prayer for the parousia. That’s why this prayer, if actually present, can be treated as the source of light on the intrinsic activity of the Holy Spirit in the Church. In the Missal and Divine Office many texts concerning the final coming of Lord can be found. Predominantly in advent, claims like: “Maranatha. Come, Lord Jesus” are to be heard. Does it mean that the Church really requests the God to accomplish the story of this world? It seams difficult to distinguish, especially in the eucharistic worship, between the liturgical retrospection, the prayer for sacramental coming of our Lord here and now, His very presence in our history and the claim for eschatological fulfillment. Apart from this, we find numerous prayers for help, in order that we could prepare ourselves for the events next to parousia, that is for the Last Judgement and resurrection. The Church also humily asks the Lord Jesus and God the Father for overcoming the death, merciful judgement, for the final justice, for the elimination of every evil and resurrection in glory for the believers. But can we say that the voice of the Church – the Bride missing the final presence of the Saviour, is to be heard in contemporary liturgical worship? Theologians, like e.g. Joseph Ratzinger, suppose, we cannot dare to express this prayer nowadays as the author of “Didache” did. However, wherever even in timid form appears the prayer for parousia, we hear in it the joyful claim of the Holy Spirit who encourages the Church to desire the full presence of the Lord, the unique divine justice and to wait for the eternal fulfillment in the community of resurrection.
Źródło:
Rocznik Teologii Katolickiej; 2014, 13, 2
1644-8855
Pojawia się w:
Rocznik Teologii Katolickiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pneumatologiczna wiarygodność Kościoła
The Pneumatological Credibility of the Church
Autorzy:
Mastej, Jacenty
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1044123.pdf
Data publikacji:
2020-06-26
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Duch Święty
Jezus Chrystus
Kościół
wiarygodność Kościoła
Holy Spirit
Jesus Christ
Church
credibility of the Church
Opis:
Niniejsze opracowanie ukazuje pneumatologiczną wiarygodność Kościoła. Cel ten został zrealizowany w trzech punktach. Najpierw zaprezentowano wydarzenie Pięćdziesiątnicy jako eklezjogenetyczny dar Ducha Świętego. Następnie ukazano pneumatologiczną ikoniczność Kościoła. W trzecim punkcie wyeksplikowano znaki pneumatologicznej wiarygodności Eklezji. Holistyczna prezentacja obecności i działania Ducha Świętego w Kościele – zarówno w jego genezie, jak również w permanentnym urzeczywistnianiu się w historii – stanowi podstawę do wykazania jego absolutnej wyjątkowości, co jest możliwe przy równoczesnym udziale ratio i fides. Pneumatologiczna wiarygodność Kościoła jest ściśle powiązana z innymi argumentami budowanymi w ramach teologii fundamentalnej, np. skrypturystycznym, rezurekcjonistyczny, agapetologicznym, martyrologicznym, prakseologicznym, sperancyjnym, werytatywnym czy ze świętości. W argumentach tych trzeba jeszcze mocniej uwyraźniać aspekt pneumatologiczny.
 The aim of this paper is to demonstrate the pneumatological credibility of the Church, a goal achieved via three lines of analysis. First, the event of Pentecost is presented as an ecclesio-genetic gift of the Holy Spirit. Then the pneumatological iconicity of the Church is shown. In the third point, the essential signs constituting the pneumatological credibility of Ecclesia are explained. The holistic presentation of the presence and action of the Holy Spirit in the Church – both in its genesis and in its permanent realisation in history – is the basis for demonstrating its absolute uniqueness, which is possible with the simultaneous participation of ratio and fides. The pneumatological credibility of the Church is closely linked to other kinds of arguments found within the framework of fundamental theology, e.g. scriptural, resurrectionist, agapetological, martyrological, praxeological, sperantist, veritative, or the argument from holiness. In all these arguments, the pneumatological aspect must be made even clearer.
Źródło:
Verbum Vitae; 2020, 37, 1; 227-240
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kościół z Ducha Świętego. Pneumatologiczne podstawy jedności w różnorodności
The Church From the Holy Spirit. Pneumatological Foundations of Unity in Diversity
Autorzy:
Guzowski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040614.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Duch Święty
Kościół
charyzmaty
urzędy
jedność
świętość
komunia
instytucja
Holy Spirit
Church
charismata
ministries
unity
holiness
communion
institution
Opis:
Autor artykułu przedstawił jeden z głównych tematów eklezjologii pneumatologicznej: pneumatologiczne podstawy jedności Kościoła w różnorodności. Duch Święty jest tu ukazany nie tylko jako twórca jedności, ale także jako podmiot komunii Kościoła. To „odgórne” spojrzenie na genezę Kościoła i jego strukturę pozwala odrzucić wszelkie nieuzasadnione przeciwstawianie elementu charyzmatycznego instytucjonalnemu. Jedność w Kościele, której źródłem jest Duch Święty, jest dla grzesznych członków Kościoła nie tylko faktem, ale i zadaniem. Autor artykułu zwraca uwagę na niebezpieczeństwo pomieszania wniosków natury socjologicznej i teologicznej.
The author of the article presents one of the main subjects of pneumatological ecclesiology: pneumatological foundations of the Church's unity in diversity. The Holy Spirit is shown here not only as the creator of unity, but also as the subject of the Church' communion. This “top-down” look at the origin of the Church and its structure allows rejecting all unjustified juxtaposition of the charismatic element and the institutional one. Unity in the Church, whose source is the Holy Spirit, for sinful members of the Church is not only a fact, but also a task. The author of the article emphasizes that there is a threat of mistaking conclusions of the sociological nature for ones of the theological nature.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 2; 69-89
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prawość apostoła w świetle Rz 9,1-5
The Righteousness of the Apostle in the Light of Rom 9,1-5
Autorzy:
Żywica, Zdzisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035385.pdf
Data publikacji:
2018-03-30
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
prawość
autorytet
nieomylność
sumienie
świadek
Chrystus
Duch Święty
Kościół
probity
authority
infallibility
conscience
witness
Christ
Holy Spirit
Church
Opis:
The author shows how Paul creates the image of the righteous Apostlereferring to arguments and witnesses in order to authenticate the self-portraitfound in Rom 9,1-5 as well as the credibility of the arguments submitted;this is so also in section Rom 9,6–11,36. Paul carefully planned the rhetoricalstrategy and strengthened the arguments competently, as well as theauthority and credibility of the witnesses cited. In the adopted rhetoric andtheological strategy, he refers three times to the biblical legal tradition of theneed to appoint two or three witnesses. He thus built the triple sequence ofthe next three testimonies: 1. “I say the truth in Christ”; 2. “I’m not lying;3. “My conscience in the Holy Spirit testifies to my conscience.” Then he presented three witnesses with the highest authority and credibility: 1. Godin Christ; 2. The conscience of the Apostle; 3. The Holy Spirit. Throughoutthe section, the quoted texts are cited from three great biblical traditions:1. legal; 2. prophetic; 3. sapiential. Therefore, the Apostle consistently presented the maximum number of witnesses (three), additionally multipliedby three autonomous circles.
Źródło:
Collectanea Theologica; 2017, 87, 3; 5-23
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:
Collectanea Theologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies