Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "świętość;" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 169
Tytuł:
Chrześcijańskie sacrum?
The Christian sacrum?
Autorzy:
Adamczyk, Dariusz
Bębas, Sylwester
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037270.pdf
Data publikacji:
2019-02-22
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
sacrum
profanum
świętość Boga
Bóg uświęcający
sens życia
człowiek uświęcający się
God’s holiness
God sanctifying
the meaning of life
a man who sanctifies himself
Opis:
In this paper the authors characterise the Christian notion of the sacred.They emphasise that the sacred is a term referring to an unspecified Mystery,that reference to the sacred sphere is associated with religion, andthat the concept of the sacred is the central religious category. This givesultimate meaning to human existence. All players get their sacredness fromGod. To the realm of the sacred belong also holy places. The article endswith a summary in which the authors point out that the Christian conceptof the sanctity is very rich in contents.
Źródło:
Collectanea Theologica; 2018, 88, 3; 99-114
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:
Collectanea Theologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Świętość ludzkiego życia i prokreacja – perspektywa judaizmu
Holiness of Human Life and Procreation – the Perspective of Judaism
Autorzy:
Aleksiejuk, Artur
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480748.pdf
Data publikacji:
2019-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
bioetyka żydowska
judaizm
prokreacja
świętość życia
wartość życia
holiness of life
value of life
procreation
Judaism
Jewish bioethics
Opis:
Problematyka świętości ludzkiego życia, począwszy od jego rozwoju w fazie prenatalnej, jest stałym tematem zarówno chrześcijańskiej, jak i żydowskiej refleksji teologicznej. W judaizmie problematyka ta jawi się jako ściśle związana z obowiązkiem prokreacji, rozumianym jako dążenie do upowszechniania chwały Bożej w świecie. Życie jest chwałą Bożą, gdyż Bóg jest Bogiem żyjącym i w Nim życie ma swe źródło oraz uzasadnienie. Nade wszystko zaś chwałą Bożą jest żyjący człowiek, uczyniony „według istoty i umysłu” Boga (Rdz 1,26). W niniejszym artykule autor podejmuje rozważania na temat żydowskiego pojmowana pryncypium świętości ludzkiego życia. W teologii żydowskiej, począwszy od biblijnej starożytności aż po czasy współczesne, pozostaje ono w organicznym związku z nakazem prokreacji: „Bądźcie płodni i rozmnażajcie się” (Rdz 1,28). Celem artykułu jest także wskazanie na fakt, iż między chrześcijanami i żydami istnieje przestrzeń do współpracy pro-life, która może przybrać formę wspólnych działań na rzecz promocji i ochrony życia poczętego. Zarówno Kościół, jak i Synagoga swe poglądy antropologiczno-embriologiczne wyprowadzają z Pisma Świętego.
The issue of the sanctity of human life, beginning with its development in the prenatal phase, is a constant topic of both Christian and Jewish theological reflection. In Judaism, it is closely related to the duty of procreation, understood as striving to disseminate the glory of God in the world. Life is the glory of God, because God is a living God and in him life has its source and justification. Above all, the glory of God is a living man, made “according to the essence and mind” of God (Gen 1,26). In this article, the author ponders on the subject of the Jewish conception of the sanctity of human life. In Jewish theology, from biblical antiquity to modern times, it remains in organic relation with the proclamation of procreation: “Be fruitful and multiply” (Gen 1,28). The aim of the article is also to point out that there is a space for pro-life cooperation between Christians and Jews, which may take the form of joint actions for the promotion and protection of conceived life. Both the Church and the Synagogue derive their anthropological and embryological views from the Holy Bible.
Źródło:
Nurt SVD; 2019, 1; 133-149
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nienarodzone dzieci – świętość życia poczętego. Aspekt teologiczny i moralny aborcji
Unborn Children – Sanctity of the Conceived Life. Theological and Moral Aspect of Abortion
Autorzy:
Aleksiejuk, Nikołaja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2169985.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Supraska
Tematy:
aborcja
embrion
nienarodzone dzieci
świętość życia poczętego
Kościół prawosławny
abortion
embryo
unborn children
sanctity of conceived life
Orthodox Church
Opis:
From the very beginning of its existence the Orthodox Church proclaimed the sanctity of the conceived life and protected that conceived life, condemning those who threatened it. The orthodox Church based its teaching on the testimony of the Holy Scripture both of the Old and the New Testament, teaching of the Church Fathers and canons of Church councils and synods. It is also confirmed by contemporary declarations of the local Churches, announced in order to counteract the mass phenomena of abortion, to defend the right to life of the defenceless unborn children. Discussions on the questions of bioethics aim at limiting the dimensions of the phenomena, at abolishing particularly cruel methods of practicing the abortion. The Orthodox Church also commemorates in prayer the unborn children as it is done by the Orthodox Church of Greece. The conceived life is saint, therefore the value of no man whatsoever can be submitted any utilitarian calculations. The sanctity of life has an absolute value.
Źródło:
Latopisy Akademii Supraskiej; 2020, Dzieci w kulturze duchowej Prawosławia, 11; 241-252
2082-9299
Pojawia się w:
Latopisy Akademii Supraskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jan Paweł II jako promotor świętości
John Paul II as promoter of holiness
Autorzy:
Bar, Wiesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046924.pdf
Data publikacji:
2017-12-31
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Jan Paweł II
świętość
promotor
kanonizacje
beatyfikacje
nowa ewangelizacja
John Paul II
holiness
promoter
canonizations
beatifications
new evangelization
Opis:
Po przywołaniu badań ks. prof. Henryka Misztala nad świętością kanonizowaną według Jana Pawła II, Autor ukazuje najpierw znaczenie odnowienia procedury kanonizacyjnej dla promocji świętości (I). Następnie przybliża efektywność stosowania Konstytucji i Norm z 1983 r., nadal aktualnych, tylko doposażonych przez Instrukcję Sanctorum Mater wydaną za pontyfikatu Benedykta XVI oraz normy o administrowaniu funduszami procesów i regulamin konsulty medycznej za papieża Franciszka. Promocja świętości przez praktykę publicznego jej uznawania (p. II) – odzwierciedla statystykę beatyfikacji i kanonizacji przeprowadzonych przez Jana Pawła II w ciągu 27 lat pontyfikatu. Ich znaczenie w dziele nowej ewangelizacji i wychowaniu do świętości (III) doceniają i rozwijają również późniejsi papieże.
After presenting research of Rev. Prof. Henryk Misztal concerning canonized holines according to John Paul II, the Author at the beginning shows the importance of renewing the canonization procedure for the promotion of holiness (I). He then describes the effectiveness of the 1983 Constitution and Norms, being in force, and reinforced by the Instruction Sanctorum Mater issued by Pope Benedict XVI and by the norms regarding the administration of the process funds and the rules for medical consulting committee issued by Pope Francis. The promotion of holiness through the practice of its public recognition (II) - reflects the statistics of beatification and canonization carried out by John Paul II during the 27 years of his pontificate. Their importance in the work of new evangelization and upbringing for holiness (III) is appreciated and developed by later popes.
Źródło:
Studia Prawnicze KUL; 2017, 4; 19-36
1897-7146
2719-4264
Pojawia się w:
Studia Prawnicze KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Alcuni elementi della formazione sacerdotale nei discorsi e scritti quaresimali di beato Paulo VI
Selected Elements of Priestly Formation in the Lenten Writings and Speeches of Blessed Pope Paul VI
Wybrane elementy formacji kapłańskiej w wielkopostnych pismach i przemówieniach bł. Pawła VI.
Autorzy:
Bartczak, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/944238.pdf
Data publikacji:
2016-09-30
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
Tematy:
kapłaństwo;
formacja;
Paweł VI;
świętość;
służba;
duszpasterstwo;
ewangelizacja;
posłuszeństwo;
jedność;
priesthood;
formation;
Paul VI;
sanctity;
service;
pastoral ministry;
evangelism;
obedience;
unity;
Opis:
Dla bł. Pawła VI temat formacji kapłańskiej był od zawsze ważny, dlatego, stojąc na czele Kościoła, zarówno mediolańskiego, jak i powszechnego, każdego roku w okresie Wielkiego Postu kierował do kapłanów ojcowskie słowo. W jego nauczaniu wyróżnić można takie tematy, jak: tożsamość kapłańska, uświęcenie, służba i jedność. Tożsamość wynika z żywej relacji kapłana-powołanego z Chrystusem-powołującym i realizuje się w konkretnych realiach świata, który stawia chrześcijan, a zwłaszcza kapłanów, wobec niełatwych wyborów i zadań. Uświęcenie polega na głoszeniu Słowa Bożego oraz sprawowaniu sakramentów, w których działa sam Bóg. Jednak pierwszym adresatem tych świętych czynności musi być sam kapłan. Służba kapłana wobec człowieka, Kościoła i świata, musi być pokorna i wypływać z miłości na wzór Chrystusa w Wieczerniku, powinna ona być realizowana w duchu Ewangelii i ukierunkowana na poszukiwanie większej chwały Bożej, nigdy własnej. Niezbędną pomocą w czynieniu postępów w sferze tożsamości, uświęcania i służby jest jedność. Jedność kapłańska, mająca swe źródło w Ostatniej Wieczerzy i w modlitwie Chrystusa, gwarantuje wierność wybranej drodze życia, skuteczność posługi duszpasterskiej oraz stabilność rozwoju Kościoła.
Priestly formation was always an important issue for Paul VI, therefore, being the head of both Milan and Universal Church, he annually addressed his paternal words to the priests during the Lenten time. His teaching revolves around such topics as: priestly identity, sanctification, service and unity. Priestly identity stems from a living relationship between a priest, the appointed one, and Christ who appoints him and it is pursued in the concrete world’s realities which impose on Christians, especially priests, difficult choices and tasks. Sanctification consists in proclamation of God’s Word and celebration of sacraments, in which God himself acts. However, the first recipient of the sacred rites must be the priest himself. What is more, the priest’s service to man, the Church and the world, must be humble and have its source in love, in imitation of Christ in Cenacle, it should, moreover, be realized in the spirit of the Gospel and be directed at seeking the greater glory of God, never that of one’s own. Priestly unity provides essential assistance in improving the sphere of identity, sanctification and service. Deriving from the Last Supper and from Christ’s prayer, it guarantees fidelity to the chosen way of life, efficacy of pastoral ministry and stable development of the Church.
Źródło:
Seminare. Poszukiwania naukowe; 2016, 37, 3; 11-19
1232-8766
Pojawia się w:
Seminare. Poszukiwania naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sztuka miejscem "hierofanii"
Art Place of Sanctity
Autorzy:
Bartoszek, Sabina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1600806.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
sztuka
świętość
osoba
art
sanctity
person
Opis:
Sztuka miejscem świętości − temat, który przedstawia relację między sacrum a profanum. Kształtowana jest przez człowieka i niekoniecznie musi wypływać z przynależności religijnej. Nawet ludzie areligijni posiadają własne sacrum, którego troskliwie strzegą.
Art is a place where sanctity resides, a subject which presents a relation between sacrum and profanum. The relation is created by man and it does not have to come from religious affiliation. Even irreligious people have their own sacrum which is guarded protectively.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2013, 7, 2; 115-124
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jezus odmitologizowany? Antyewangelia według José Saramago
A Demythologization of Jesus? The Anti-Gospel According to José Saramago
Autorzy:
BOBOWSKI, Slawomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047015.pdf
Data publikacji:
2020-01-13
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Jezus historyczny, Jezus Ewangelii, świętość, ateizm, teizm, powieść, wolność, samospełnienie, miłosierdzie, miłość
historical Jesus, Jesus of the Gospels, the sacred, atheism, theism, novel, freedom, self-fulfillment, mercy, love
Opis:
Spór o Jezusa, będący jednocześnie sporem o istnienie realnego boskiego sacrum, trwa od czasów oświecenia. W pierwszej połowie dziewiętnastego wieku powstawały pierwsze prace dowodzące, iż Jezus był tylko postacią historyczną. Do dnia dzisiejszego opublikowano na świecie tysiące książek dowodzących słuszności tej tezy i tysiące książek jej przeczących. Już na początku wieku dwudziestego „debata” ta przeniosła się do literatury epickiej. Obok utworów powieściowych o charakterze ewangelizacyjnym, jak na przykład Dzień, w którym umarł Chrystus (1957) Jima Bishopa, powstało kilka powieści polemicznych wobec tradycji ewangelicznej, a nawet zmierzających do jej skompromitowania. W ten też nurt wpisuje się powieść José Saramago Ewangelia według Jezusa Chrystusa (1991) – powieść zdecydowanie laicka, ale też subtelna w podważaniu uświęconej tradycji. Pisarzowi udaje się wykazać jej pewne istotne słabości (albo quasi-słabości), na przykład nieścisłość przekazów ewangelicznych albo nadmierną opresyjność chrześcijaństwa wobec seksualności, utrudniającą dojście człowieka, mężczyzny (tu: Jezusa) do prawdy o sobie, albo też zbyt kategoryczne oddzielanie Dobra od Zła, co z laickiej, racjonalno-empirycznej perspektywy może się wydawać zabiegiem sztucznym, niezgodnym z rzeczywistością, która zawsze jest płynna i nie ma w niej nigdzie żadnych ostrych granic. Powieściowy Jezus buntuje się przeciw Bogu-Ojcu, nie chce dźwigać jarzma boskości, zrażony licznymi „ułomnościami” chrześcijańskiego projektu. Pisarz jednak, koncentrując się na wartości osobowościowego rozwoju swojego protagonisty, na jego dążeniu do wolności i samospełnienia, pomija z dziejów Chrystusa to, co w nich najważniejsze: wezwanie do miłosierdzia i do miłości bliźniego, wezwanie do niemyślenia nieustannie o sobie.
The dispute over Jesus, which is also a dispute over the existence of the sacred reality, has continued since the age of Enlightenment. The very first works intended to demonstrate that Jesus was a merely historical figure were created in the early nineteenth century. Until now, thousands of books have been published all over the world proving the validity of this claim, and other thousands in order to abolish it. At the beginning of the twentieth century, the ‘debate’ in question was transferred to the domain of literary fiction. Side by side with novels intended to evangelize the readers, such as Jim Bishop’s The Day Christ Died (1957), there appeared several novels engaging in a polemic with the Gospel tradition, some of them even meant to compromise it. Among them is José Saramago’s The Gospel According To Jesus Christ (1991), an openly secular novel, only subtly, however, undermining the sacred tradition. The author succeeds in pointing to some of its weaknesses (or quasi-weaknesses), such as: (1) the inaccuracy of the message of the Gospel, (2) the overtly oppressive attitude of Christianity towards sexuality, hindering the recognition of one’s own identity (in the case of the novel the person suffering this oppression is Jesus), (3) too rigid a separation of good and evil, which is perceived from the secular, rational-empirical perspective as artificial and incompatible with the liquid, free-floating reality lacking sharp boundaries. The fictional Jesus rebels against God, the Father, and, discouraged by numerous ‘fallibilities’ of the divine project, refuses to carry his yoke. However, having focused on the personal growth of his protagonist, on his quest for freedom and self-fulfillment, the author ignores the most significant elements of the story of Jesus, namely, the call for mercy, the commandment to love one’s neighbor, and the call not to be focused on oneself.
Źródło:
Ethos; 2016, 29, 4 (116); 221-244
0860-8024
Pojawia się w:
Ethos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
That they be all – together holy in truth (Jn 17,19)
Aby wszyscy byli razem – uświęceni w prawdzie (J 17,19)
Autorzy:
Burakowska, Agnieszka
Eggen, Wiel
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/558819.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
care of the soul
desire
holiness
imitation
individualism
openness
relativism
rivalry
truth
wholeness
integralność
indywidualizm
naśladownictwo
otwartość
pożądanie
prawda
relatywizm
rywalizacja
świętość
troska o duszę
Opis:
In a succinct formula, Jn 17,19 describes the foundation of the Church as our sharing in the holiness and truth to which Jesus commits himself. To ponder the depth of this verse the article calls on René Girard’s mimetic theory and Jan Patočka’s phenomenology. The latter’s notion of ‘care of the soul’ in Socratic sense illustrates what it means to shun any distraction from commitment to the ‘wholeness of the world’, whereas Girard’s theory of the dominant mimesis shows how this openness is constantly pulled into the mechanism of scapegoating and rivalry. Together they portray the immense challenge of humanity, being called to a total truthfulness of integrity, to which the faith of Christ opens the way. For them the truth has a practical dimension: responsibility for oneself and the world (Patočka) and overcoming in oneself sacrificial logic.
Interpretacja J 17,19 przy pomocy fenomenologii Jana Patočki oraz teorii mimetycznej René Girarda przedstawia ustanowienie Kościoła jako nasz udział w świętości i prawdzie, dla których Jezus oddaje siebie. Patočka nazywa prawdę oddaniem się dla świata, do czego skłania człowieka ‘troska o duszę’, a francuski antropolog kładzie nacisk na prawdę o mimetycznej rywalizacji, jednak ich myśl jest zbieżna. Obaj uczeni odwołują się do idei etycznego powołania ludzi i dopominają się o prawdę w sensie uczynienia jej imperatywem relacyjności i integralności. Prawda ma dla nich wymiar praktyczny: odpowiedzialność za siebie i świat (Patočka) oraz pokonanie w sobie tendencji do prześladowania (Girard).
Źródło:
Studia Gdańskie; 2011, 29; 29-43
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Paolo VI: la santitta come „dramma di amore”
Paul VI: holiness as a “drama of love”
Autorzy:
Cazzago, Aldino
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1006484.pdf
Data publikacji:
2019-12-05
Wydawca:
Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:
Paweł VI
Sobór Watykański II
Kościół katolicki
świętość
Paul VI
Second Vatican Council
the Catholic church
holiness
Opis:
The article presents the teaching of Pope Paul VI on holiness. It shows the context of this teaching, which was the findings of the Second Vatican Council. The article shows how the pope understood what holiness is, how he understood the relationship between holiness and love, the role of the Church and the action of the Holy Spirit.
Źródło:
Warszawskie Studia Teologiczne; 2019, 32, 4; 8-29
0209-3782
2719-7530
Pojawia się w:
Warszawskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Biblijna nauka o świętości człowieka
The Biblical teaching on human holiness
Autorzy:
Charkiewicz, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/420236.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
Bible
holiness
Church
man
Biblia
świętość
Kościół
człowiek
Opis:
The concept of holiness is one of the key theological issues. Semantically the term “holiness” focuses on God, the only absolutely Holy, who lives and works in the Church, and is also the source of the holiness of the Church. Visible reflection of the holiness of the Church on earth are the countless saints – people who are called by God to be holy, and with the proper spiritual life, had grown up in perfection and become able to accept the special sanctification by the Holy Spirit. But God is calling to be holy not only those who have tasted holiness – which formally announced to the world bythe church in an act of canonization – but all Christians. The term “holy” is used by Bible not only in reference to God, but also to the people, places and things, sanctified bycontact with God, exalted by him, dedicated to the service of God. The article deals on the holiness of the human in the Old and New Testaments only. The New Testament repeats call to be holy directed by God to man in the Old Testament (cf. 1 Peter 1:15). But at the same time God calls the human to be perfect (Mathew 5:48). The source of human holiness in the New Testament is Jesus Christ, who received it from God the Father. The New Testament sacrifice of Jesus Christ replaced the Old Testament sacrifice rendered by archpriest. This sacrifice is the source of human sanctification and forgiveness of sins (Hebrews 10:14). Christ sacrifice has opened the way for every man to God, and this path is not limited neither by time nor by space. The New Testament reveals the concept of human holiness much wider and deeper than the Old Testament did. On the pages of Gospels and Epistles of the Apostles there are shown the human patterns that make up the definition of holiness.Then they are repeated and explained in the Church by Holy Fathers mainly. It is thanks to the action of the Holy Trinityevery Christian can be saint. It is thanks to the adoption by the Son of God the human nature, members of the Church are given the possibility to recover the original nature of the man, soiled by sin, to transform it by the grace of God. Following Jesus Christ, participating in His Divinity and by His grace Christians became saints.
Źródło:
ELPIS; 2013, 15; 99-106
1508-7719
Pojawia się w:
ELPIS
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Starotestamentowi prorocy jako typ świętości w Kościele prawosławnym
The Old Testament prophets as a type of sanctity in the Orthodox Church
Autorzy:
Charkiewicz, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/494377.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
Tematy:
święci
świętość
Kościół prawosławny
prorocy
praojcowie
saints
sanctity
Orthodox Church
prophets
forefathers
Opis:
Zgodnie z nauka Kościoła prawosławnego prorocy stanowią osobny typ starotestamentowych świętych, czczonych jako osoby natchnione Świętym Duchem, które głosiły ludowi wolę Bożą. To nie tyle osoby zapowiadające czy przepowiadające przyszłość, co ludzie będący „ustami” Boga na ziemi. W prawosławiu prorocy, obok praojców, traktowani są zasadniczo jako osobna kategoria świętych Starego Testamentu. Przedmiotem rozważań autora artykułu jest przedstawienie proroków jako osobnej kategorii świętości w Kościele ze szczególnym zaakcentowaniem ich wewnętrznej systematyki. Autor przedstawia również definicje terminów: „prorok” oraz innych używanych wobec proroków terminów. Omawia rozwój profetyzmu starotestamentowego w różnych okresach historycznych, poczynając od Mojżesza, zwanego „pierwszym z proroków”, poprzez proroków poszczególnych epok dziejów narodu wybranego, na ostatnim proroku Starego Testamentu i pierwszym Nowego Testamentu – św. Janie Chrzcicielu – kończąc.
According to the teaching of the Orthodox Church prophets are the separate type of the Old Testament saints, venerated as persons inspired by the Holy Spirit, men announcing the will of God to the people. There were not so much persons foretelling the future as rather men fulfilling role of “the mouth of God” on the earth. In Orthodoxy, prophets as well as forefathers, are basically considered as a separate category of the Old Testament saints. In this article the author presents prophets as a separate category of sanctity in the Church, particularly accentuating their interior systematic. The author defines the term “prophet” as well as other words or expressions used when talking about prophets. He discusses the development of Old Testament prophetism in various historical periods, beginning with Moses – called “the first among prophets”, throughout the prophets of consecutive epochs in the history of the Chosen People, ending with the last of the Old Testament prophets being at the same time the firs of the New Testament – saint John the Baptist.
Źródło:
Rocznik Teologiczny; 2015, 57, 2; 155-168
0239-2550
Pojawia się w:
Rocznik Teologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Współczesny stan badań nad prawosławną hagiologią
The state of the contemporary researches on Orthodox hagiology
Autorzy:
Charkiewicz, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/420420.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
hagiologia
hagiografia
świętość
święci
hagiology
hagiography
holiness
saints
Opis:
Hagiology is relatively young branch of theology. It deals with issues related to the study of holiness from theological perspective. The modern state of research on Orthodox hagiology in Poland is not advanced. The study on holiness in our country essentially boils down to the issues connected to the lives of saints. Therefore it is usually limited to the hagiography and is conducted more from literately than theological perspective. A bit more advanced study in the field of Orthodox hagiology than in Poland can be observed abroad. The researches in this area deal mainly by a few Russians, Greeks and Serbs. Some hope for the development of Orthodox hagiology can be associated with organized more frequently, mainly in Russia, in the beginning of this century, scientific conference on this subject. Favorable, although slow, changes can be seen also in the curricula of some universities of theology, where the subject named “hagiology” appeared recently.
Źródło:
ELPIS; 2013, 15; 129-137
1508-7719
Pojawia się w:
ELPIS
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Implications of the Postconcilar Mariology for the Catholic Spirituality in Poland
Implikacje posoborowej mariologii dla duchowości katolickiej w Polsce
Autorzy:
Chmielewski, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2038255.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
mariologia
duchowość
życie duchowe
doświadczenie mistyczne
mistologia
świętość
Boże Miłosierdzie
pielgrzymka
sanktuarium
zrzeszenia chrześcijańskie
mariology
spirituality
spiritual life
mystical experience
mistologhy
sanctity
Divine Mercy
pilgrimage
sanctuary
Christian associations
Opis:
Duchowość jako funkcja świętości i − jak uczy św. Jan Paweł II − “życie w Chrystusie i w Duchu Świętym, które jest przyjmowane w wierze, przejawia się w miłości i ożywiane nadzieją, realizuje się w codziennej praktyce wspólnoty kościelnej” (EiAm 29), pozostaje w ścisłym związku z mariologią. Ta zależność ma swoje implikacje metodologiczne, treściowo--doktrynalne i praktyczne. Jeśli chodzi o implikacje metodologiczne, to potrzeba przede wszystkim szerszego otwarcia teologii duchowości na zagadnienia mariologiczne. Odnosi się wrażenie, że współcześni mariologowie dostrzegają potrzebę zwrócenia się ku duchowości bardziej, aniżeli teologowie duchowości ku mariologii. Trzeba także podkreślać bardziej maryjny wymiar katolickiej duchowości, aniżeli duchowość maryjną jako taką. Odnośnie do treściowo-doktrynalnych implikacji mariologicznych dla duchowości, to na uwagę zasługują takie kwestie, jak: zamieszkiwanie Trójcy Świętej w człowieku, chrystoformizacja, działanie Ducha Świętego, łaska sakramentów, które są źródłem i przejawem życia duchowego, antropologia duchowa, rola ciała i zmysłów w życiu duchowym, doświadczenie duchowe i mistyczne, a także nawrócenie i dynamika duchowego rozwoju. Trzecim, praktycznym obszarem związku mariologii z teologią duchowości jest usytuowanie życia duchowego w kontekście społeczno-eklezjalnym. We współczesnym Kościele w Polsce przed mariologami i teologami duchowości stają nowe wyzwania, na przykład: kult Bożego Miłosierdzia, orędzie fatimskie, wciąż żywe sanktuaria i ruch pielgrzymkowy oraz dynamiczne zrzeszenia chrześcijańskie.
Spirituality as a function of holiness and – as St. John Paul II teaches us – “life in Christ and `in the Spirit', which is accepted in faith, expressed in love and inspired by hope, and so becomes the daily life of the Church community” (EiAm 29), remains closely related to Mariology. This relationship has its methodological, content-doctrinal and practical implications. In terms of methodological implications, there is a need for a wider opening up of spiritual theology to elements of Mariology. It seems that today's experts in Mariology perceive a need for turning to spirituality to a larger extent than spiritual theologians do with regard to turning to Mariology. One should also emphasise more that Catholic spirituality is of Marian nature rather than emphasise Marian spirituality as such. With respect to content-doctrinal Mariological implications for spirituality, the following issues should be given attention to: the Holy Trinity dwelling in man, christoformisation, the work of the Holy Spirit, the grace of the sacraments which are the source and manifestation of spiritual life, spiritual anthropology, the role of the body and the senses in spiritual life, spiritual and mystical experience, as well as conversion and the dynamism of spiritual growth. The third, practical area of relationship of Mariology to spiritual theology is the placement of spiritual life in the social and ecclesial context. In today's Church in Poland, mariologists and theologians are facing new challenges, for example: the cult of Divine Mercy, the Message of Fatima, the sanctuaries and pilgrimage movement, which are still vibrant, as well as dynamic Christian associations.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 5; 185-204
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nienaruszalność życia ludzkiego w nauczaniu Benedykta XVI
Inviolability of human life in the teaching of Benedict XVI
Autorzy:
Cieślik, Damian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595426.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Benedykt XVI, bioetyka, świętość życia, obrona życia ludzkiego, zagrożenia życia ludzkiego
Benedict XVI, bioethics, sanctity of life, protect of human life, threats to human life
Opis:
Benedykt XVI w okresie swego ośmioletniego pontyfikatu – podobnie jak jego poprzednicy – wielokrotnie zabierał głos w kwestiach bioetycznych. Jasnego stanowiska wobec nowych możliwości, jakie niesie ze sobą rozwój nauk przyrodniczych, a także przemian społecznych, nie zabrakło również w okresie pełnienia przez kard. J. Ratzingera funkcji prefekta Kongregacji Nauki Wiary. Z jego tekstów oraz wypowiedzi kierowanych do różnych środowisk wynika, że życie ludzkie posiada wartość podstawową i nie należy go stawiać na równi z innymi istotami żywymi. Benedykt XVI dopatrywał się zagrożeń dla życia ludzkiego w rozwoju nauk przyrodniczych oraz w mentalności eugenicznej. Do owych zagrożeń papież zaliczył: aborcję, eutanazję, klonowanie człowieka, wojnę i terroryzm. Papież wskazał również na odpowiedzialność całego społeczeństwa za promocję cywilizacji życia. Szczególna odpowiedzialność spoczywa na tych, którzy z racji swej profesji i pełnionych funkcji są w sposób szczególny zobligowani do obrony życia ludzkiego.
During his pontificate, Benedict XVI, as his predecessors also, engaged in the defence of human life. The Pope said that human uniqueness does not allow it to be equated with other living beings. Benedict XVI in his own writings and speeches draws attention to the fact that today technology and eugenic mentality generate many threats to human life. He draws attention to the following ones: abortion, euthanasia, artificial insemination, war and terrorism. To prevent such threats the whole society needs to be involved. A special role in the protection of human life has to be met by political authorities, academics and scientists.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2015, 35; 209-219
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Metoda kerygmatyczna a epistolografia – rozpoznania
Kerygmatic Method Versus Epistolography − Recognition
Autorzy:
Cwenk, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1882479.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
kerygmat
epistolografia
świętość
hermeneutyka
historia 1. poł. XIX w.
kerygma
epistolography
sainthood
hermeneutics
history of the first half of the 19th century
Opis:
Tekst jest próbą odpowiedzi nad pytania: czy metoda kerygmatyczna jest/może być narzędziem podczas badania epistolografii, stanowiącej dział piśmiennictwa, do którego najczęściej jej bliżej aniżeli do literatury pięknej? Czy słusznie profesor Maciejewski uważał, że każde dzieło zdradzi swój status usytuowania w Słowie Bożym, gdy zmusi się je do udzielenia odpowiedzi na pytania wypływające z kerygmatu apostolskiego i czy takie przymuszenie możliwe jest podczas badania epistolografii? Artykuł uzasadnia tezę, że jest to możliwe, choć z uwzględnieniem kilku ograniczeń. Po pierwsze – epistolografia może być kerygmatem, ale to świadectwo bardzo elitarne: nadawca i wybrany przezeń najczęściej zaledwie jeden odbiorca--adresat. Tylko w przypadku listów ogłaszanych drukiem ów kerygmat zyskuje większą moc oddziaływania. Po drugie − refleksja nad kerygmatem epistolografii musi zostać ograniczona do listów, które mają charakter konfesyjny, listów − wyznań, eliminując te, którym właściwa jest pierwotna utylitarność. Przedmiotem badawczej refleksji autorka uczyniła zbiór listów Zygmunta Szczęsnego Felińskiego, zatytułowany Listy Świętego do Matki. Ich analiza pozwoliła dostrzec w całym zbiorze obecność kerygmatu rozumianego jako pierwsze głoszenie rodzące wiarę. Listy Szczęsnego daje się więc czytać jako listy apostoła, listy świadka, ale też człowieka, który odsłania swą mądrość; mądrość, która zawiodła go do świętości. Nadawca „przymusza” czytelników--odbiorców do otwarcia się na Chrystusa, swą świętością świadcząc o skuteczności drogi. To „przymuszenie” to swoista pedagogika, propozycja wkroczenia na szlak, który stał się traktem do świętości. Wydaje się więc, że można podczas badania dokumentów epistolarnych posłużyć się kerygmatyczną metodą interpretacji − rzecz jasna z zastrzeżeniami, o których mówiłam na początku. Wówczas można, może nie tyle lepiej, ale z całą pewnością głębiej odczytać ich przesłanie.
The text is an attempt at an answer to the questions: Is the kerygmatic method (or: can it be) a tool for studying epistolography that is a branch of writing, to which it is closer than to literature? Was Prof. Maciejewski right when he thought that each and every work will betray its status of being situated in God's Word when it is forced to give answers to questions arising out of the apostolic kerygma, and is such a coercion possible when researching epistolography? The article justifies the thesis that this is possible, albeit one has to consider some limitations here. Firstly, epistolography may be a kerygma, but it is quite an elite testimony: there is one sender and only one addressee, usually selected by the sender. Only in the case of letters published in print the kerygma has a more powerful influence. Secondly, a reflection on the kerygma of epistolography has to be limited to letters that have a confessional character, letters-confessions, and it has to eliminate the ones that are characterized by primary utilitarianism. The author has made a collection of letters by Zygmunt Szczęsny Feliński entitled “A Saint's Letters to His Mother” the subject of her reflection. An analysis of them has allowed her to notice the presence of the kerygma understood as the first preaching that produces faith. Hence Szczęsny's letters may be interpreted as letters written by an apostle, by a witness, but also by a man who reveals his wisdom; wisdom that brought him to sainthood. The sender “coerces” the readers-recipients to open themselves to Christ, testifying about the efficiency of this way with his sainthood. This “coercion” is a peculiar sort of pedagogy, a proposal to enter the road that has become the road to sainthood. So it seems that when studying epistolary documents one may use the kerygmatic method of interpretation - certainly with the reservations mentioned at the beginning. Then one may, perhaps not better, but surely, understand their message more deeply.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2015, 63, 1; 125-134
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 169

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies