Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "św. Cyryl" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-12 z 12
    Tytuł:
    Mnich i teolog – charakterystyka Świętych Braci na podstawie tekstów liturgicznych
    The monk and the theologian – characteristics of Holy Brothers on the basis of the liturgical texts
    Autorzy:
    Ławreszuk, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/420341.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    Sts Cyril and Methodius
    liturgical text
    hymnography
    Św. Cyryl i Metody
    teksty liturgiczne
    hymnografia
    Opis:
    The role of the liturgical text is far more complex than we think. It’s not only an inspiration for our petitions or thanksgiving, but also source of knowledge and spiritual education. Subject of this paper is to show characteristic of St Cyril and Methodius on the basis of the liturgical texts. In the minds of the faithful, their mission and activities are consistent and comprehensive, but liturgical texts devoted to the Holy Brothers show two ways how they followed in order to achieve their main goal – to spread Christianity and lead catechetical mission. St Cyril and Methodius had realized their mission on different paths, focusing on different priorities. The activity of St Methodius can be defined as the ascetic way, a sensitization to the spiritual richness of Orthodoxy. Referring to the liturgical texts the mission of St Cyril can be characterized as an educational, polemical and apologetic activity. Compliance of the liturgical texts with the life of St Cyril and Methodius and preservation of the historical resources, allows us to treat them as a valuable source of knowledge. This confirms the assertions about the nature the liturgical texts, which are an inherent aspect of the Holy Tradition of the Orthodox Church.
    Źródło:
    ELPIS; 2013, 15; 57-61
    1508-7719
    Pojawia się w:
    ELPIS
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Za nim rosnące pójdą plemiona / W światło – gdzie Bóg”. „Słowiański” pontyfikat św. Jana Pawła II
    “The Growing Tribes Will Follow Him / Into the Light – Where There Is God”: the “Slavic” Pontificate of St. John Paul II
    Autorzy:
    Czajkowska, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1753285.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-28
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Słowianin
    słowiańszczyzna
    papiestwo
    św. Cyryl i Metody
    romantyzm
    Slav
    Slavdom
    papacy
    Saints Cyril and Methodius
    Romanticism
    Opis:
    Artykuł podejmuje obecność problematyki słowiańszczyzny w myśli i twórczości Jana Pawła II jako wyraz zakorzenienia w polskiej literaturze romantycznej. Jej centrum jest kult św. Cyryla i Metodego, który stał się w ujęciu Papieża wyrazem uniwersalizmu, dziedzictwa greckiego oraz chrześcijaństwa narodów słowiańskich. Przypomnienie znaczenia braci sołuńskich miało miejsce już w paryskich prelekcjach Adama Mickiewicza oraz w zapomnianym wierszu Teofila Lenartowicza. Wiązało się z koniecznością uzyskania przez Słowian samopoznania, którego domagali się Norwid, Słowacki, Mickiewicz i inni. Misja słowiańskiego Papieża realizuje powyższe postulaty romantycznych poetów. Jan Paweł II przypomina tożsamość Słowian i ich rolę dla papiestwa i w zjednoczonej Europie. Przywraca im godność. Stanowi wskazanie na przyszłość.
    This article deals with the presence of issues of Slavdom in the thoughts and works of John Paul II as an expression of their roots in Polish Romantic literature. Its centre is the cult of St. Cyril and St. Methodius, who, in the Pope’s view, became an expression of the universalism, Greek heritage and Christianity of the Slavic peoples. A reminder of the importance of the Solon brothers had already been mentioned in the Paris lectures of Adam Mickiewicz and in a forgotten poem by Teofil Lenartowicz. This was associated with the need for Slavs to gain self-knowledge, as demanded by Norwid, Słowacki, Mickiewicz and others. The mission of the Slavic Pope fulfils the above postulates of the Romantic poets. John Paul II recalls the identity of the Slavs and their role in the papacy and a united Europe. It restores their dignity and is an indication of their future.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 1 Special Issue; 371-385
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    František Dvorník, Velehrad Unionism and Church Unity
    František Dvorník, ruch zjednoczenia z Velehradu i jedność Kościoła
    Autorzy:
    Ambros, Pavel
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1368706.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-24
    Wydawca:
    Akademia Katolicka w Warszawie
    Tematy:
    František Dvorník
    Kongresy zjednoczenia
    św. Cyryl i św. Metody
    ekumenizm
    katolicki slawizm
    Velehrad Unionist congresses
    Francis Dvornik
    St. Cyril and St. Methodius
    ecumenism
    catholic Slavis
    Opis:
    This paper brings a so far neglected aspect of Francis Dvornik’s work to the fore, namely the influence of the Velehrad unionistic movement on the scientific and personal formation of Dvornik at the beginning of his scientific career on the one hand, which was on the other hand connected with the increasing Dvornik’s influence on the Velehrad unionistic movement. The reciprocal influence is documented on the gradual transformation of the period correlative unionism (on the background of the modernistic tension in the catholic theology) and by strengthening its protoecumenical tendencies towards the clear ecumenical program formulated by Dvornik himself.
    Celem artykułu jest ukazanie dotychczas zaniedbywanego aspektu twórczości Franciszka Dvornika, a mianowicie, z jednej strony, wpływu ruchu zjednoczenia z Velehradu na jego formację naukową i osobistą, zwłaszcza u początku jego kariery naukowej, a z drugiej strony, rosnącego znaczenia osoby Dvornika dla ruchu zjednoczenia z Velehradu. Wzajemne oddziaływanie jest udokumentowane przez stopniowe przeobrażanie się tych korelacji (na tle modernistycznych napięć w teologii katolickiej) i przez ukazanie protoekumenicznych tendencji ruchu zjednoczenia z Velehradu w kierunku sformułowanego przez samego Dvornika jasnego programu ekumenicznego.
    Źródło:
    Studia Bobolanum; 2021, 32, 1; 227-240
    1642-5650
    2720-1686
    Pojawia się w:
    Studia Bobolanum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dedičstvo sv. Cyrila a Metoda v spojení s Rádom svätého Benedikta
    The Legacy of Sts. Cyryl and Method in Connection with Work of St. Benedict
    Dziedzictwo świętych Cyryla i Metodego w powiązaniu z dziełem św. Benedykta
    Autorzy:
    Ragan, Gabriel
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2035064.pdf
    Data publikacji:
    2020-08-31
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    św. Cyryl
    św Metody
    Wielkie Morawy
    Słowacja
    naród słowacki
    rocznica 1150
    pamiątki
    s. Cyril
    s. Method
    Great Moravia
    Slovakia
    Slovak nation
    1150th anniversary
    monuments
    Opis:
    Artykuł ukazuje stan badań dotyczących słowiańskich apostołów św. Cyryla i Metodego na Słowacji w tym czasie. Autor wskazuje na badania benedyktyńskich stanowisk Josepha Kútnika-Šmálova na Słowacji, które nie znalazły jeszcze odpowiedniego miejsca w badaniach archeologicznych. Ponadto autor opisuje trwałość dzieł Apostołów Słowian w ludach południowosłowiańskich – Słoweńców i Chorwatów, a także wkład biskupa, słowackiego pochodzenia, Andrzeja Grutki, który w 1963 r. na Soborze Watykańskim II przyczynił się do pomyślnego wprowadzenia żywych języków narodowych do Liturgii rzymskej. W artykule zostały przedstawione także mało znane Pamiątki z Freisingu (Monumenta Frisingensia) – jako przykład rejestracji tekstów słowiańskich w pismie łacińskim. Na koniec zauważono, że podczas gdy na Słowacji skutkiem działań wojsk husyckich było zniszczenie zakonu benedyktyńskiego, w Czechach nadal istniał benedyktyński klasztor słowiański. Po upadku socjalizmu benedyktyni osiedlili się z powrotem (przez Polskę) na Słowacji. V príspevku je predstavený stav úcty slovanských apoštolov sv. Cyrila a Metoda na Slovensku v tomto čase. Poukazujeme na výskumy Jozefa Kútnika-Šmálova benediktínskych lokalít na Slovensku, ktoré zatiaľ nenašli potrebnú odozvu v archeologickom výskume. Ďalej poukazujeme na pretrvanie diela slovanských apoštolov u južných slovanských národov Slovincov a Chorvátov a tiež na príspevok biskupa slovenského pôvodu Andreja Grutku, ktorým v r. 1963 na II. vatikánskom koncile prispel k zdarnému zavedeniu živých národných jazykov do rímskej liturgie. Predstavujeme aj málo známe pamiatky z Freisingu – zápis staroslovienskych textov latinkou. Napokon konštatujeme, že kým na Slovensku účinkovaním husitských bratríckych vojsk došlo k zničeniu benediktínskej rehole, v Čechách benediktíni pôsobili ďalej a napokon po zániku socializmu sa benediktíni cez Poľsko naspäť usídlili aj na Slovensku. Napokon konštatujeme, že je potrebné vzbudiť prípravu systematickej práce na výskumoch, ktoré odhalia nepoznané súvislosti nášho národného i náboženského vývoja.
    The paper introduced the status of respect Slavic Apostles Sts. Cyril and Method in Slovakia at this time. We point to research of Joseph Kútnik-Šmálov Benedictine sites in Slovakia, which have not yet found the necessary response in archaeological research. Further notes the persistence works Apostles of the Slavs in the South Slav peoples Slovenes and Croats, as well as the contribution of Bishop Andrew Grutka Slovak origin, which in the year 1963 to II Vatican Council contributed to a successful introduction of live national languages into the Roman liturgy. We introduce the little-known Monuments of Freising – Slavonic texts registration in Latin. Finally, we note that, while in Slovakia, performing with of Hussite troops was the destruction of the Benedictine religious, order in Bohemia Benedictines worked on. Finally after the demise of socialism Benedictines settled back through Poland and Slovakia. Finally, we note that it is necessary to arouse the preparation of systematic work on research that reveals the unknown context of our national and religious development.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2020, 67, 8; 93-110
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Christology of Chalcedon, after the Council of Chalcedon
    Chrystologia Chalcedonu po Soborze Chalcedońskim
    Autorzy:
    Popa, Irineu Ion
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/595364.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    Chalcedon doctrine; St. Cyril of Alexandria; Orthodox Church doctrine; Zeno’s Henotikon;
    doktryna Chalcedonu; św. Cyryl Aleksandryjski; doktryna Kościoła prawosławnego; Henotikon Zenona;
    Opis:
    Those who interpreted the formula of St. Cyril in the opposite direction of the two natures, considered the dogmatic judgments of Pope Leo as a victory, which meant for them a victory of Nestorianism. Consequently, this party did not recognize either the Council of Chalcedon or the local bishops, who received its definition, creating a beginning for the heterodox monophysite Churches. Analyzing this period, we can see that Severus, in his argument, starts from the fact that the Logos is the subject of Jesus Christ’s nature. Being bodiless He became flesh, without changing or becoming another, so He only had the originality of being different. In this way, the word is not a new topic, but a new nature where Jesus Christ is absolutely identical with the Logos. An important role in this period was also played by the Scythian monks who appear to Constantinople in a providential moment. Rome and Constantinople being at loggerheads over Zeno’s Henotikon, were now on the verge of a new schism caused by the Christological issue. Therefore, the present study is an analysis on the definition of the Council of Chalcedon in contrast with doctrinal evolutions and arguments. It is with these concerns that we will try to show that in Jesus Christ the manhood nature itself is made to achieve real communion with God and to participate in the uncreated divine life. In this support, St. Maximus will prove that the participation of manhood nature in the Godhead is not in any way marked by passivity, but on the contrary it is genuinely restored.
    Opozycyjni interpretatorzy formuły św. Cyryla na temat dwóch natur traktowali dogmatyczny osąd papieża Leona jako zwycięstwo odniesione przez nestorianizm. W konsekwencji nie uznali oni Soboru Chalcedońskiego oraz biskupów będących jego zwolennikami i przyczynili się do powstania heterodoksyjnych Kościołów monofizyckich. Studium tego okresu ukazuje, że Sewer w swej argumentacji wychodzi od faktu, że Logos jest podmiotem natury Jezusa Chrystusa. Będąc bezcielesnym, stał się człowiekiem bez jakiejkolwiek zmiany. Stąd jedynie patrząc na Jego pochodzenie można ukazać Jego inność. W ten sposób Słowo nie jest nowym tematem, ale nową naturą, w której Jezus Chrystus jest całkowicie identyczny z Logosem. W tym okresie ważną rolę odgrywali również scytyjscy mnisi, którzy opatrznościowo pojawili się w Konstantynopolu. Będąc w konflikcie dotyczącym Henotikonu Zenona, Rzym i Konstantynopol znalazły się na skraju nowej schizmy, sprowokowanej problemami chrystologicznymi. Niniejsze studium stanowi analizę orzeczeń Chalcedonu w konfrontacji z powyższymi tendencjami. Autor podejmuje próbę ukazania faktu, iż w Jezusie Chrystusie ludzka natura służy osiągnięciu prawdziwej komunii z Bogiem i uczestnictwa w niestworzonym boskim życiu.
    Źródło:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2016, 36, 1; 15-35
    0137-3420
    Pojawia się w:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Specyfika chrystologicznej terminologii św. Cyryla Aleksandryjskiego w kontekście kontrowersji nestoriańskiej V wieku
    Some specific features of the Christological Terminology of St. Cyril of Alexandria in the context of the Nestorian controversy of the 5th century
    Autorzy:
    Charyło, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/494308.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
    Tematy:
    św. Cyryl Aleksandryjski
    Wcielenie
    chrystologia
    szkoła aleksandryjska
    spory chrystologiczne
    hipostaza
    natura
    St. Cyril of Alexandria
    Incarnation
    Christology
    Catechetical School of Alexandria
    Christological Disagreements
    hypostasis
    nature
    Opis:
    W artykule przedstawiona jest specyfika chrystologicznej terminologii św. Cyryla Aleksandryjskiego, stosowanej w jego nauce o zjednoczeniu dwóch natur w jednej osobie Bogoczłowieka Jezusa Chrystusa. Zostało podkreślone, że arcybiskup Aleksandrii, w celu wyjaśnienia tajemnicy Wcielenia, posługiwał się specyficznym językiem teologicznym. Autor ukazuje główne chrystologiczne pojęcia i porównuje sposoby ich wykorzystania przez św. Cyryla. Na podstawie analizy dzieł arcybiskupa Aleksandrii dowodzi, że św. Cyryl nie rozróżniał terminów φύσις, ὑπόστασις, πρόσωπον i stosował je tak, jakby były one ewidentnymi synonimami. Właśnie w tym zawierała się ogromna trudność interpretacji języka teologicznego arcybiskupa Aleksandrii. Według opinii autora, św. Cyryl próbując wyrazić prawdę o jedności natury boskiej oraz natury ludzkiej w jednej osobie Bogoczłowieka, nie mógł znaleźć jednoczącego wyrażenia zrozumiałego dla wszystkich. Jednakże św. Cyryl starał się sformułować chrześcijański dogmat o zjednoczeniu dwóch natur w jednej osobie Jezusa Chrystusa. Autor tego artykułu stwierdza, że nawet jeśli arcybiskup Aleksandrii w swoich chrystologicznych wypowiedziach nie rozróżniał niektórych terminów i wykorzystywał je jako synonimy, to może być to wytłumaczone przez jeszcze nie ukształtowany i niedokładnie sprecyzowany teologiczno-filozoficzny system terminów w V wieku. Św. Cyryl wyraził głęboką teologiczną koncepcję pomimo wciąż nie jednoznacznie sformułowanych pojęć.
    In this article are reviewed some peculiarities of St. Cyril of Alexandria’s Christological Terminology, that was used in his statement of the Christological dogma about union of the two natures in the single Person of Jesus Christ. It has been highlighted that the Archbishop of Alexandria had made use of the particular and original theological language to explain the mystery of Christ’s Incarnation. The author reveals the main Christological notion and the ways of usage of these terms by St. Cyril. The Analysis of the writings of the Archbishop of Alexandria proves that St. Cyril did not distinguish the terms φύσις, ὑπόστασις, πρόσωπον and he used them, as if they were obvious synonyms. Therefore it is extremely difficult to interpret the theological language the Archbishop of Alexandria. In the author’s opinion is that St. Cyril sought to ascertain the truth of the unity of the divine and human natures of Christ in one individual existence and could not find a unifying expression understandable by everyone. However, St. Cyril of Alexandria made an effort to formulate the Christian dogma of the union of the two natures in the single Person of Jesus Christ. The author of this article concludes that even if the Archbishop of Alexandria in his Christological word usage mixed and did not distinguish some terms and was using them as synonyms, it can be explained by not steady-state theological and philosophical terminology in the 5th century. St. Cyril expressed deep theological idea in spite of still ambiguous term formulations.
    Źródło:
    Rocznik Teologiczny; 2017, 02; 263-286
    0239-2550
    Pojawia się w:
    Rocznik Teologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Początki i rozwój chrześcijaństwa w Czechach za pierwszych Przemyślidów (do końca X wieku)
    Autorzy:
    Polek, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/695745.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Karpacka Państwowa Uczelnia w Krośnie
    Tematy:
    Czesi, państwo czeskie, Czechy i Morawa, chrystianizacja, Przemyślidzi, Cyryl (Konstantyn i Metody, św. Wacław, X wieku, Europa Środkowa
    Opis:
    Do Czech chrześcijaństwo dotarło poprzez sąsiednie Morawy oraz Bawarię, która już od końcaIX w. zaczęła odgrywać coraz znaczniejszą rolę. Jak ukazują rezultaty badań historycznychi archeologicznych aż do połowy X w. jego zasięg ograniczał się do domeny Przemyślidów(Kotlina Praska). Szerzenie się nowej religii było rezultatem działań podjętych przez WacławaI i Bolesława I. Jednak prowadzenie systematycznej i zorganizowanej pracy misyjnej byłoutrudnione przez brak wystarczającej liczby duchownych, szkół oraz własnego biskupstwa(973). Znacznie wolniej natomiast przebiegała zmiana mentalności i kształtowanie się kulturyreligijnej ludności pod wpływem oddziaływania nowej religii. W Czechach proces tenwidoczny był aż do lat czterdziestych XI w. i analogicznie jak w pozostałych krajach regionu,także zależny był od postępów w zakresie budowy organizacji państwowej. W badaniach historycznychi filologicznych zwraca się uwagę na bilingwialny charakter kultury w państwie Przemyślidów, jakkolwiek brak przekonujących dowodów potwierdzających występowanie ciągłości kulturowej i religijnej dziedzictwa cyrylometodiańskiego w Czechach. Pozycja księstwa czeskiego w realiach politycznych i kulturowych Europy wczesnego średniowiecza oraz posiadanie aż dwóch kanonizowanych członków dynastii zapewniło Przemyślidom wysoką pozycję wśród rodów panujących, które kształtowały dzieje i kulturę Europy Środkowej.
    Źródło:
    Studia Pigoniana; 2018, 1, 1
    2657-3261
    Pojawia się w:
    Studia Pigoniana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Święty Wojciech w naszej literaturze, tym razem autorów z Pomorza
    Saint Wojciech (Adalbert of Prague) in our literature, this time by authors from Pomerania
    Autorzy:
    Linkner, Tadeusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32083712.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Gdański. Wydział Filologiczny
    Tematy:
    The Year 997
    Cyril Danielewski
    Stefania Tuchołkowa
    Wielkopolska
    Goraj
    obese
    Rachmany
    shrine
    wilderness
    feast
    St. Wojciech
    Rok 997
    Cyryl Danielewski
    objaty
    chram
    uroczysko
    uczta
    św. Wojciech
    Opis:
    Najpierw mówi się tutaj o dramacie Cyryla Danielewskiego Rok 997, a potem o Hymnie na cześć św. Wojciecha. Utwory te są wprowadzeniem do wierszy mało znanej pisarki, Stefanii Tuchołkowej, i jej powieści Goraj, która dla tematu o św. Wojciechu znaczy tu najwięcej. W powieści dużo miejsca poświęcono zmaganiom wiernych dawnym bogom z nową wiarą, a św. Wojciech okazuje się tu zwycięzcą. Gdy przeciwni nowej wierze się nawrócą, powieść się kończy.
    First, Cyril Danielewski’s drama The Year 997 is mentioned here, and then the Hymn in honor of St. Wojciech. These works are an introduction to the poems of a little-known writer, Stefania Tuchołkowa, and her novel Goraj, who for the theme of St. Wojciech means the most here. Much space in the novel is devoted to the struggles of the faithful to the old gods with the new faith, and St. Wojciech turns out to be the winner here. When the opponents of the new faith are converted, the novel ends.
    Źródło:
    Język - Szkoła - Religia; 2022, 17; 135-143
    2080-3400
    Pojawia się w:
    Język - Szkoła - Religia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Święci Cyryl i Metody w świetle filiokwistycznej idei Karola Wielkiego
    St. Cyril and Methodius in the light of the filioquistic idea of Charlemagne
    Autorzy:
    Doroszkiewicz, Warsonofiusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/420251.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    Święci Cyryl i Metody
    Imperium Rzymskie
    Karol Wielki
    Kościół
    Bizancjum
    filioque
    Duch Św.
    Frankowie
    Słowianie
    papież
    Konstantynopol
    Rzym
    Sts Cyril and Methodius
    Roman Empire
    Charlemagne
    Church
    Byzantium
    Holy Spirit
    Opis:
    During twelve years St. Methodius build up Slavonic Church in Central Europe. His position was a singulary difficult one. He had to contend with problems caused by Franks. The Frankish clergy did everything possible to undermine his authority: their resentment of his archiepiscopal powers and their dogged opposition to the Slavonic liturgy now combined with a theological grievance, which they loudly voiced both in Moravia and in Rome. The Frankish Church now firmly committed to the doctrine of the filioque. It had already arisen in 867, when patriarch Photius denounced the Franks for spreading filioque in Bulgaria. Now in Moravia, between 879 and 885, filioque flared up afresh, embittering the last years of Methodius’ life. The Church of Rome, though it did not formally accept filioque until the early eleventh century, had already begun to adopt it unofficially. The Byzantine Church strongly objected to the filioque, partly on the grounds that any alternation to the Creed had been expressly forbidden by the ecumenical councils, and partly because it believed to be theologically erroneous. Methodius, who, despite his position as papal legate, remained a Byzantine in outlook, could not fail to regard this doctrine, accepted by Frankish subordinate clergy as heretical. The filioque was to become the basic theological issue in the medieval controversies between the Byzantine and Roman Churches.
    Źródło:
    ELPIS; 2013, 15; 43-48
    1508-7719
    Pojawia się w:
    ELPIS
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    List do Rzymian w Katechezach Cyryla Jerozolimskiego. Sposoby wykorzystania i interpretacji
    Epistle to the Romans in the Catechesis of Cyril of Jerusalem. Ways of use and interpretation
    Autorzy:
    Widok, Norbert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/611952.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Cyryl Jerozolimski
    Katechezy
    św. Paweł
    List do Rzymian
    aspekty trynitarne
    kwestie moralności chrześcijańskiej
    Cyril of Jerusalem
    Catechesis
    Saint Paul
    Epistle to the Romans
    Trinitarian aspects
    issues of Christian morality
    Opis:
    Cyril of Jerusalem, the author of the Catechesis delivered to the catechumens and the newly baptized, gave the teachings of Jesus Christ on the basis of the Symbol in force in Jerusalem, and above all on the basis of the Holy Scriptures. He readily referred to the books of the Old and New Testaments, quoting literal citations or paraphrasing individual biblical ideas. Among the frequently quoted biblical books is also the St. Paul’s Epistle to the Romans, which was used by Cyril almost 40 times. Some of Paul’s statements were used as an element of the content link, while others are the starting point for presenting the wider context of Christian teachings to the audience. In most cases, these are literal quotes from the Letter to the Romans. It turns out that the statements of the Apostle of Nations constitute the basis for the interpretation of mainly the Trinitarian aspects of the Christian faith, because individual references serve to bring the listeners closer to the Three Divine Persons. Other quotes Cyril also uses to present some issues of Christian morality.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2018, 69; 623-645
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teologiczny i antropologiczny wymiar obrzędów chrzcielnych w Kościele IV wieku
    Theological and anthropological significance of baptismal rites in Church of the 4th century
    Autorzy:
    Czyżewski, Bogdan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/613879.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    chrzest św.
    ryty chrzcielne
    Cyryl Jerozolimski
    Jan Chryzostom
    Ambroży z Mediolanu
    Teodor z Mopsuestii
    teologiczny
    antropologiczny
    Holy Baptism
    Baptismal Rites
    Cyril of Jerusalem
    John Chrysostom
    Ambrose of Milan
    Theodor Mopsuestia
    theological
    anthropological
    Opis:
    The Holy Baptism in Church in period of the first centuries was considered as an extra ordinary and important event, both in life of the baptized person, as well as in the entire Church community. Almost exact information on baptism in Church of the 4th century is available in existing documents of empathetical discourses on baptism by four great Fathers of the Church: St. Cyril of Jerusalem, St. John Chrysostom, St. Ambrose of Milan, and Theodor, bishop of Mopsuestia. Thus in this paper I have decided to present only the Baptismal Rites and their theological and anthropological significance. In terms of the mentioned authors’ writings, we can find two parts of the baptismal liturgy where they consist of particular Rites. The first part is devoted to so called the rites preceding a ceremony of baptism, It means to surrender Satan, take off cloths and apply the holy oil before one’s baptism. Another Rite, i.e. taking off clothes of the candidates to be baptized, was significant for the new way of life of a certain human being, and rejection of the old man with his all affairs and matters. Authors of baptismal discourses also paid their attention to application of the holy oil. The second part of Baptismal Rites was related to baptismal immersion itself. First of all, there was the following order: to reach the baptismal tank, immerse in waters three times, then leave it and put on the white clothes. The theological interpretation of particular Baptismal Rites in writings of the Church of the 4th century was rather compact. Even in case of some differences available, they were not concerned with the principal aspects, but strictly devoted to the baptism itself in order to understand the ceremony, and all particular order of the Baptismal Rites.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2015, 63; 113-127
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Русь и её святые в славянском учении Иоанна Павла II. Между историей и настоящим
    Ruś i jej święci w słowiańskim nauczaniu Jana Pawła II. Między historią a dniem dzisiejszym
    Autorzy:
    Przebinda, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1376008.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Karpacka Państwowa Uczelnia w Krośnie
    Tematy:
    dziedzictwo średniowiecznej prawosławnej Rusi
    święci bracia Cyryl i Metody
    św. Benedykt
    dawne dzieje i religia Białorusi
    Ukrainy i Rosji
    święci dawnej Rusi
    Jan Paweł II
    prawosławie
    katolicyzm
    ukraiński grekokatolicyzm
    ekumenizm
    wiara i kultura
    heritage of medieval Orthodox Rus
    the Saints Cyril and Methodius
    St. Benedict
    early
    history of Belarus
    Ukraine and Russia
    the saints of early Russia
    John Paul II
    Orthodox
    Christianity
    Catholicism
    Ukrainian Greek Catholics
    ecumenism
    faith and culture
    “the
    two lungs of Christianity”
    Vyacheslav Ivanov
    meeting between Pope Francis I and the Patriarch
    of Moscow Cyril I in Cuba
    наследие средневековой
    православной Руси
    святые братья Кирилл и Мефодий
    св. Ве-
    недикт
    средневековая история и религия Беларуси
    России и Украины
    святые древней
    Руси
    Иоанн Павел II
    православие
    католичество
    украинскиое грекокатоличество
    экуменизм
    вера и культура
    «два лёгких христианства» Вячеслава Иванова
    встреча
    папы Франтиска I патриарха Кирилла I в Гаване (Куба)
    Opis:
    Ruś i jej święci w słowiańskim nauczaniu Jana Pawła II. Między historią a dniem dzisiejszymW tekście podjęto próbę syntetycznego opisu stosunku Jana Pawła II – „Papieża z Polski” – doreligijnej tradycji Rusi Kijowskiej, będącej dziś wspólnym dziedzictwem i przestrzenią duchowo-historyczną dla Rosji, Ukrainy i Białorusi. Jan Paweł II, przyznając się do duchowego dziedzictwajagiellońskiej Rzeczpospolitej Obojga Narodów, głosił w swoich dokumentach, wypowiedziach,pielgrzymkach i postawach życiowych „ekumenizm większej Europy”. Należą tutaj zarównokatolicki Zachód i Europa Środkowowschodnia, mające za duchowego patrona św. Benedykta,jak i prawosławna oraz greckokatolicka Europa Wschodnia, której patronują bracia Cyryl i Metody.Polski papież często nawiązywał w tym kontekście do zasady „dwóch płuc chrześcijaństwa”,sformułowanej w 1930 roku przez rosyjskiego poetę-symbolistę i myśliciela Wiaczesława Iwanowa.W tym szerokim ekumenizmie – będącym podstawą wizji „Europy od Atlantyku aż poUral” polskiego Papieża – swe miejsce mogą odnaleźć zarówno katolicy obrządku łacińskiegoi grekokatolicy obrządku bizantyńskiego jak i prawosławni wszystkich narodów Europy Południowej i Wschodniej. W artykule zostało podkreślone, że ekumeniczna postawa Papieża z Polskiw szczególności wobec rosyjskiego prawosławia przyczyniła się do epokowego, pierwszegow ogóle w dziejach spotkania papieża z moskiewskim patriarchą – stało się to 12 lutego 2016roku w Hawanie na Kubie za sprawą papieża Franciszka I i moskiewskiego patriarchy Cyryla I.
    The article attempts a synthetic description of the attitude of John Paul II – “the Pope from Poland” – to the religious tradition of Kievan Rus, a territory of shared spiritual and historical heritage for Russia, Ukraine, and Belarus. Identifying himself with the heritage of the Jagiellonian Polish-Lithuanian Commonwealth, John Paul II preached the “ecumenism of a greater Europe” in his official documents and statements, during his pilgrimages, and through the example of his own life. His teaching encompassed both, the Catholic West and Central Europe, with their spiritual patron in the figure of St. Benedict, as well as the Orthodox and Greek Catholic Eastern Europe, patroned by the brother saints Cyril and Methodius. Speaking of European spirituality the Polish Pope often referred to the metaphor of “the two lungs of Christianity” coined by the Russian symbolist poet and thinker, Vyacheslav Ivanov, in 1930. This broad ecumenical concept, which stands at the basis of the Pope’s vision of “Europe from the Atlantic to the Ural Mountains,” brings together the Roman Catholics, the Greek Catholics of the Byzantine Rite, and the members of all the Orthodox churches functioning among the nations of southern and eastern Europe. The article underlines the importance of the ecumenical stance of the Polish Pope and shows how his openness towards the Russian Orthodox Church prepared ground for the first historical meeting of a pope and a patriarch of Moscow – this epochal event happened in Cuba on 12 February 2016 between Pope Francis I and the Patriarch of Moscow and all Rus’ Cyril I.
    Автор предпринял попытку синтетического описания отношения Иоанна Павла II – «Папы из Польши» — к религиозному наследию Киевской Руси как части духовно-и- сторического пространства, общего для России, Украины и Беларуси. Иоанн Павел II, черпая из духовного наследия ягеллонской Речи Посполитой, одновременно в своих высказываниях, апостольских визитах, жизненной позиции и документах выступал за «экуменизм Европы побольше», включающей как католический Запад и Централь- но-восточную Европу, под духовным покровительством св. Бенедикта, так и Восточную Европу, покровителями которой являются братья Кирилл и Мефодий. В данном контексте польский Папа часто обращался к принципу «двух лёгких христианства», сформулированному в 1930 году российским поэтом-символистом и мыслителем Вяче- славом Ивановым. В этом широком экуменизме как идейном базисе папского видения «Европы от Атлантики до Урала» своё место могут найти как верующие Римско-ка- толической и Греко-католической, так и Православной церквей всех народов Южной и Восточной Европы. В статье подчёркивается, что экуменическая позиция польского Папы, в особенности по отношению к русскому православию, стала одним из важных факторов, благодаря чему стала возможна первая в истории встреча Папы – Франциска I с Патриархом Московским и всея Руси – Кириллом I – состоявшаяся 12 февраля 2016 года в Гаване на Кубе.
    Źródło:
    Studia Pigoniana; 2020, 3, 3; 49-74
    2657-3261
    Pojawia się w:
    Studia Pigoniana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-12 z 12

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies