Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "śmiech" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-27 z 27
    Tytuł:
    W dwudziestą piątą rocznicę śmierci Profesora Witolda Śmiecha (4 III 1917–4 III 1991)
    On the 25th Anniversary of the Death of Professor Witold Śmiech (4 III 1917–4 III 1991)
    Autorzy:
    Ostromęcka-Frączak, Bożena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/594241.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    profesor Witold Śmiech
    życiorys
    językoznawstwo
    professor Witold Śmiech
    memoir
    linguistics
    Opis:
    Autorka, uczennica Profesora przedstawia drogę życiową swojego Mistrza. Szczególną uwagę poświęca osiągnięciom naukowym Profesora Witolda Śmiecha i obszarom naukowym, którymi On się zajmował. Zwraca również uwagę na działalność Profesora poza Uniwersytetem Łódzkim, przede wszystkim w Łódzkim Towarzystwie Naukowym.
    The author, a former student of Witold Śmiech, describes the story of her professor’s life. She especially concentrates on his scientific achievements and his research fields. She also describes his activity outside of the University of Lodz, especially in the Lodz Scientific Society (Łódzkie Towarzystwo Naukowe).
    Źródło:
    Rozprawy Komisji Językowej ŁTN; 2016, 62; 7-16
    0076-0390
    Pojawia się w:
    Rozprawy Komisji Językowej ŁTN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ciało i śmiech w „Moralności Pani Dulskiej” Gabrieli Zapolskiej a polskie stereotypy genderowe
    Body and laughter in Gabriela Zapolska’s Moralność Pani Dulskiej /the morality of mrs. Dulska/ and polish gender stereotypes
    Autorzy:
    Karwowska, Bożena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/969876.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    śmiech
    komedia
    pisarstwo kobiece
    gender
    dulszczyzna
    Opis:
    Gabriela Zapolska’s play Moralność pani Dulskiej (1906, The Morality of Mrs. Dulska) is undoubtedly one of her best works and one of the best comedies written in Polish. Its interest lies in the way in which the author satirizes moral philistinism by reversing gender roles in a middle class family. The presentation shows how gender related issues are used in the play to underscore the point that philistine morality is not gender specific, and it analyzes the way in which comic effects are achieved against conventional stereotypes. It then compares the text of the play with two more recent performances, both TV fi lms (one by Andrzej Wajda, and the other by Tomasz Zygadło), in which Zapolska’s originality becomes re-conventionalized in accordance with patriarchal stereotypes. In both instances patriarchal gender expectations are reintroduced and reinforced, but with the loss of the humour of the play in Wajda’s production, and a shift to the more traditional, anti-feminine comedy in Zygadło’s version.
    Źródło:
    Wielogłos; 2011, 2, 10; 104-116
    2084-395X
    Pojawia się w:
    Wielogłos
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Postśmiech, postpamięć i postprawda a edukacja do (post)pamięci
    Post-laughter, post-memory, post-truth and education to (post)-memory
    Autorzy:
    Grzybowski, Przemysław Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/544572.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy
    Tematy:
    edukacja
    śmiech
    pamięć
    okupacja
    Holokaust
    postpamięć
    postprawda
    Opis:
    Autor przedstawia okoliczności uwikłania zjawisk postśmiechu, postprawdy i postpamięci we współczesnej edukacji. Wypowiedź jest przyczynkiem do dyskusji o przygotowaniu nauczycieli do edukacji o miejscach pamięci. W nawiązaniu do sondażu przeprowadzonego wśród studentów i nauczycieli oraz wyników badań dotyczących uczestnictwa uczniów w zajęciach organizowanych w placówkach muzealnych byłych hitlerowskich obozów koncentracyjnych, autor przedstawia założenia pedagogiki pamięci oraz wyzwania stojące przed osobami zajmującymi się realizacją zajęć w jej duchu. Artykuł zawiera również studium zjawiska postśmiechu dotyczącego drugiej wojny światowej i okupacji, wraz z przykładami komicznych dzieł sztuki literackiej, filmowej i dowcipów. Autor zwraca szczególną uwagę na kontrowersyjne treści komiczne dotyczące wojny i okupacji oraz ich recepcję przez uczniów.
    The author presents the circumstances of the relationship between the phenomena of postlaughter, posttruth, postmemory and modern education. His opinion is a pretext to discuss the content of teacher education for education about memorial sites. The author relies on a survey among students and teachers as well as on the results of research on student participation in classes organized in museums of ex Nazi concentration camps. He describes the assumptions of pedagogy of memory and the challenges for people who pursue classes based on. The article also contains a study of the phenomenon of the postlaugher on the Second World War and occupation, examples of comic works of literature, film and jokes. The author emphasizes the controversial comic content about war and occupation, and the reception of these content by the students.
    Źródło:
    Przegląd Pedagogiczny; 2019, 1; 79-92
    1897-6557
    Pojawia się w:
    Przegląd Pedagogiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    God’s Clown
    Autorzy:
    Bársony, Márton
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/640886.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    Jezus Chrystus, klaun, śmiech, risus paschalis – śmiech wielkanocny, fałszywe królestwo, Michał Bachtin, Maurice Lever, Ákos Szilágyi, Enid Welsford, święta wielkanocne, Pasja
    Opis:
    There was a time when priests started cracking jokes, telling anecdotes, speaking in an obscene manner to entertain their audience and raise a laugh. Their indecent buffooneries transformed Easter celebrations into carnivals – some of which took on quite extreme shapes. Later, the Church persecuted those involved in this practice, but traces of it still remain in Eastern Orthodox traditions. We cannot find a single link to risus paschalis in the Scriptures, nor in the writings of the Apostles, nor even a clue in the religious practices of the first Christian generations. We laugh at the transgression of the dying and rising Christ in the same way as we laugh at the clown thrown on the ground and jumping up again. Still, the cultural history of the clown rituals is an even more contested issue. What does Christ have to do with this tradition? What epistemological qualities bind them together?
    Źródło:
    Studia Religiologica; 2014, 47, 3
    0137-2432
    2084-4077
    Pojawia się w:
    Studia Religiologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Marii Dudzikowej postulat szlachetnego śmiechu uczniowskiego
    Maria Dudzikowa’s postulate of noble student laughter
    Autorzy:
    Grzybowski, Przemysław Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/428434.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
    Tematy:
    szkoła
    śmiech
    humor
    uczeń
    nauczyciel
    school
    laughter
    humour
    student
    teacher
    Opis:
    Artykuł zawiera przegląd opinii Marii Dudzikowej o zjawisku uczniowskiego śmiechu oraz rekonstrukcję szczątkowych rezultatów przeprowadzonych przez Autorkę badań na ten temat. Zostały w nim przedstawione ustalenia M. Dudzikowej oparte na poznawczej koncepcji człowieka. Dotyczą one przede wszystkim śmiechu w relacjach uczniów z nauczycielami. Zostały tu omówione wyróżnione przez Autorkę rodzaje śmiechu oraz występujące w szkole kategorie nauczycieli związane ze śmiechem. Przegląd opinii i rezultatów badań M. Dudzkowej został ukazany na tle podobnych prac innych specjalistów. Przeglądowi towarzyszą przykłady w postaci cytatów zaczerpniętych z wypowiedzi uczniów szkół średnich w Polsce. Z uwagi na wspomnieniowy charakter tego opracowania, w przypisach przytoczono tytuły wszystkich znanych publikacji Autorki o śmiechu w szkole - zarówno akademickich opracowań, jak i tekstów o charakterze publicystycznym.
    The article contains an overview of the opinions of Maria Dudzikowa about the phenomenon of student laughter and the reconstruction of the residual results carried out by the Author on this subject. The article presents the views of M. Dudzikowa based on the cognitive concept of man. They mainly concern laughter in the relations between students and teachers. The article discusses the types of laughter distinguished by the author and the categories of teachers associated with laughing at school. A review of the opinions and research results of M. Dudzikowa has been presented against the background of similar works by other specialists. The review is accompanied by examples in the form of quotations taken from the statements of high school students in Poland. Due to the memorable nature of this study, the footnotes contain all the well-known publications of the author of laughter at school - both academic studies and journalistic texts.
    Źródło:
    Studia z Teorii Wychowania; 2019, 1 (26); 83-102
    2083-0998
    2719-4078
    Pojawia się w:
    Studia z Teorii Wychowania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O szkole jako fabryce nudy i śmiechu
    On School as a factory of Boredom and Laughter
    Autorzy:
    Motyl, Karol
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/629149.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    szkoła
    metafora
    fabryka
    nuda
    śmiech
    school
    metaphor
    factory
    boredom
    laughter
    Opis:
    The text is an attempt to describe the school in the metaphor of the factory. Seen from this perspective, the automatism, repeatability, predictability and cyclicality are a source of boredom. Boredom is a complex problem, that causes different pupils reactions, like withdrawal and aggression. In the text also is described a reaction associated with a laugh.
    Tekst jest próbą opisania szkoły za pomocą metafory fabryki. Patrząc z tej perspektywy, automatyzm szkolny, powtarzalność, cykliczność i przewidywalność wiążą się z powstaniem nudy. Nuda jest sytuacją trudną, dlatego pojawiają się różne reakcje obronne. W tekście oprócz wycofania i agresji opisana jest także reakcja związana ze śmiechem.
    Źródło:
    Podstawy Edukacji; 2014, 7; 141-165
    2081-2264
    Pojawia się w:
    Podstawy Edukacji
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Gelotologia jako przykład metody terapeutycznej dla dzieci, młodzieży oraz osób dorosłych
    Gelotology as an example of a therapeutic method for children, adolescents and adults
    Autorzy:
    Błaszczak, Amanda
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/43912965.pdf
    Data publikacji:
    2021-09-05
    Wydawca:
    Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej. Wydawnictwo APS
    Tematy:
    dziecko
    humor
    śmiech
    terapia śmiechem
    child
    humour
    laughter
    laughter therapy
    Opis:
    Obecnie wykorzystywanie śmiechu jako formy leczenia, ale także wsparcia jest mało popularnym zjawiskiem. Celem prezentowanego artykuł jest próba omówienia gelotologii jako przykładowej metody terapeutycznej, która może być stosowana nie tylko wobec osób dorosłych, ale również dzieci i młodzieży. Praca przedstawia najważniejsze kwestie związane z terapią za pomocą śmiechu. Badania dowodzą, że humor odgrywa istotną rolę w procesie zdrowienia. Jego pozytywne efekty przyczyniają się do zmniejszenia objawów wielu różnych chorób i zaburzeń, które często są związane z bólem, a także cierpieniem. Śmiech staje się ważnym narzędziem terapeutycznym, którego użycie przyczynia się do polepszenia stanu psychicznego oraz fizycznego jednostki, dlatego też warto dowiedzieć się o nim czegoś więcej.
    Currently, the use of laughter as a form of treatment and support is not very popular. The purpose of this article is to try to discuss gelotology as an example of a therapeutic method that can be used not only for adults, but also for children and adolescents. This paper presents the most important issues related to laughter therapy. Research shows that humour plays an important role in the healing process. Its positive effects contribute to the reduction of symptoms of many different diseases and disorders that are often associated with pain and suffering. Laughter becomes an important therapeutic tool, the use of which contributes to the improvement of the mental and physical condition of an individual, which is why it is worth learning more about it.
    Źródło:
    Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze; 2021, 602(7); 3-14
    0552-2188
    Pojawia się w:
    Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Humor w czasach zarazy (Polska 2020-2022)
    Humor in time of plaque (Poland 2020-2022)
    Autorzy:
    Soćko-Mucha, Alicja
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/19322520.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Ludoznawcze
    Tematy:
    COVID-19
    humor
    koronawirus
    pandemia
    śmiech
    zaraza
    coronavirus
    laughter
    pandemic
    plague
    Opis:
    Artykuł prezentuje humor powstały w trakcie pandemii COVID-19 w Polsce od marca 2020 roku do lutego 2022 roku. Przedstawione memy internetowe, wypowiedzi w mediach społecznościowych, dowcipy, które krążyły wśród Polaków, komiczne grafiki obecne w przestrzeniach publicznych powstały w reakcji na wydarzenia, które przyniosła pandemia. Do głównych tematów żartów czasu zarazy należały: robienie zapasów, siedzenie w domu, przebywanie na kwarantannie, nielegalne zgromadzenia, praca i szkoła zdalna, pandemiczne absurdy, objawy zakażenia koronawirusem, szczepionki. Jednocześnie istniały tematy ztabuizowane, które raczej nie podległy żartom. Humor czasu pandemii początkowo pełnił funkcję terapeutyczną i więziotwórczą, później przerodził się w sarkazm i nabrał agresywnego zabarwienia.
    The article presents humor created in Poland during the COVID-19 pandemic from March 2020 to February 2022. Internet memes, social media statements, jokes and comical graphics present in public spaces were created by Poles in reaction to the events brought by the pandemic. Among the main topics of pandemic jokes were: making supplies, sitting at home, staying in quarantine, illegal gatherings, remote working and schooling, pandemic absurdities, symptoms of coronavirus infection, and vaccines. At the same time, there were taboo topics that were unlikely to be subject to jokes. The humor of the pandemic initially served a therapeutic and bonding function, but later turned into sarcasm and took on an aggressive tinge.
    Źródło:
    Lud; 2023, 107, 1; 142-169
    0076-1435
    Pojawia się w:
    Lud
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Od śmiechu do ironii. Wstęp do problematyki ironizowania
    From Laughter to Irony. The Introduction to the Issues of Irony
    Autorzy:
    Strug, Artur
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1929386.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    ironia
    komizm
    śmiech
    humor
    średniowiecze
    irony
    comic
    laughter
    humour
    Middle Ages
    Opis:
    This article provides a theoretical basis for the analysis of the phenomenon of irony in the art of the late Middle Ages. In this text the author limits himself to the presentation of theoretical aspects. An attempt to identify the irony as a mean of expression of the artist in the work of art has been planned in the separate work. The starting point for understanding the concept of irony is the phenomenon of laughter, one of the most basic of human responses, which is the base for more complex forms of humor, and its numerous variations. The aim of the author of this article is ordering, as fully as possible, the concepts that revolve around the issue of the comic. Many of the terms included in the main category of the meaning that is the humor, such as parody, satire or irony, is sometimes used interchangeably and the boundaries between them are blurred. Due to the fact that one of the assumptions of ironic speech is that it was not easy to read, its diagnosis is often debatable. However, such scholars as Bachtin and Le Goff see some signs of irony in medieval literature and everyday life of European citizens. Most of the research concerns the irony of its occurrence in the language and art closely associated with the language, the literature. Irony and ironic words are rare in relation to the visual arts. Reflection on the concept of irony and the analyze of its meanings in different contexts in this article is the starting point for subsequent analysis and interpretation of selected works of art.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2011, 59, 4; 29-59
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Fraszka jako gatunek somatyczny
    Epigram as a somatic genre
    Autorzy:
    Śnieżko, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1397836.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-31
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Historii Nauki im. Ludwika i Aleksandra Birkenmajerów
    Tematy:
    fraszka
    epigram
    medycyna humoralna
    melancholia
    śmiech
    terapia
    humoral medicine
    melancholy
    laughter
    therapy
    Opis:
    The article comments on the therapeutical properties of the epigram (and other short, comical poetic genres). Laughter was considered one the best remedies for melancholy, the most serious of the psychosomatic syndromes in the diagnostics of humoral medicine, based on the ancient theory of four humours. Because of its direct influence on the spleen, i.e. the organ responsible for the secretion of black bile, laughter was supposed to alleviate melancholy. Epigrams, considered by Old Polish authors to be a poetic genre written “for the body”, were to be relaxing and listening or reading them, especially in a group of friends, was supposed to be a therapeutic medicinal practice.
    Źródło:
    Analecta. Studia i Materiały z Dziejów Nauki; 2020, 29, 2; 201-211
    1509-0957
    Pojawia się w:
    Analecta. Studia i Materiały z Dziejów Nauki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Patch Adams. Od poczucia nierówności po rewolucję miłości w medycynie i edukacji
    Patch Adams. From a sense of inequality till the revolution of love in medicine and education
    Autorzy:
    Grzybowski, Przemysław Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/962629.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydział Pedagogiki i Psychologii
    Tematy:
    social inequalities
    love
    laugh
    medicine
    education
    nierówności społeczne
    miłość
    śmiech
    medycyna
    edukacja
    Opis:
    Artykuł zawiera charakterystykę sylwetki oraz wybór wypowiedzi Patcha Adamsa (światowej sławy lekarza, wychowawcy i filantropa), dotyczących współczesnych problemów społecznych, m.in. nierówności w dostępie do dóbr, opieki medycznej i edukacji; oddziaływania telewizji na widzów; relacji personelu medycznego z pacjentami. W wypowiedziach tych Patch jawi się jako kontrowersyjny, aktywny działacz społeczny, opierający się na idei rewolucji miłości i filozofii miłości, drogą do których ma być edukacja.
    The article contains the characteristics of the figure and the choice of utterances of Patch Adams (world-renowned physician, educator and philanthropist) on contemporary social problems, including inequalities in access to goods, medical care and education; the impact of television on viewers; medical personnel relationships with patients. In his statements, Patch is seen as controversial, social activist, whose views are based on the idea of revolution of love and philosophy of love, the way to which should be education.
    Źródło:
    Parezja. Czasopismo Forum Młodych Pedagogów przy Komitecie Nauk Pedagogicznych PAN; 2015, 2
    2353-7914
    Pojawia się w:
    Parezja. Czasopismo Forum Młodych Pedagogów przy Komitecie Nauk Pedagogicznych PAN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Lerne lachen ohne zu weinen
    Learn to laugh without crying
    Naucz się śmiać, nie płacząc
    Autorzy:
    Sréter, Wolfgang
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1395259.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    In-sich-hinein-Lachen
    verhaltenes Lachen
    Lächeln im Gesicht als Freude über den Frieden
    Lachen mit Schmerz
    Gelächter
    Auslachen
    Lachen aus vollem Hals
    Lachkonserve
    śmiech-ku-sobie
    powściągliwy śmiech
    uśmiech z radości
    uśmiech z bólu
    śmiech prześmiewczy
    śmiech rubaszny
    laughing at oneself
    restrained laughter
    smile as an expression of joy
    smile as an expression of pain
    mocking laughter
    hearty laugh
    canned laughing
    Opis:
    Es wird auf unterschiedliche Arten des Lachens: vom In-sich-hinein-Lachen, ver-haltenen Lachen, über das Lächeln im Gesicht als Ausdruck der Freude bzw. des Schmerzens bis zum Auslachen und Lachen aus vollem Hals fokussiert. Die evozierten Bilder oszillieren zwischen Szenen auf der Straße, Robert Capas Fotografie von 1945 für das Magazin „life“, Lachunterricht in einer Schauspielschule mit Hilfe des Dramoletts Lachschule der Gebrüder Laschensky und eingespielten Lachsalven (Lachkonserve) der US-amerikanischen Serie The Big Bang Theory.
    W centrum rozważań znajdują się różne rodzaje śmiechu: od śmiechu-ku-sobie, przez powściągliwy śmiech, poprzez uśmiech na twarzy jako wyraz radości lub bólu, po śmiech prześmiewczy i śmiech rubaszny. Przywołane obrazy oscylują między scenami z ulicy, zdjęciami Roberta Capy z 1945 dla magazynu „Life”, nauka śmiechu w szkole aktorskiej z dramoletem Lachschule der Gebrüder Laschensky, po salwy śmiechu (canned laughing) w amerykańskim serialu komediowym The Big Bang Theory.
    The focus is on different types of laughter: from laughing at oneself, restrained laughter, a smile as an expression of joy, a smile as an expression of pain to mocking laughter and a hearty laugh. The evoked images oscillate between scenes on the street, Robert Capa’s photographs from 1945 taken for “Life” magazine, laughter lessons in a drama school drawn from “Lachschule der Gebrüder Laschensky” (Laughter School of the Laschensky Brothers) and gales of laughter (canned laughing) from the US series “The Big Bang Theory”.
    Źródło:
    Transfer. Reception studies; 2020, 5; 19-26
    2451-3334
    Pojawia się w:
    Transfer. Reception studies
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Words ‘Laughter’ and ‘Laugh’ in a selection of The English and Scottish Popular Ballads
    Die Wörter ‚Laughter‘ und ‚Laugh‘ im Band The English and Scottish Popular Ballads
    Słowa ‚Laughter‘ i ‚Laugh‘ w zbiorze The English and Scottish Popular Ballads
    Autorzy:
    Rouse, Andrew C.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28313201.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    englische Volksballade
    schottische Volksballade
    fröhliches Lachen
    freudloses Lachen
    angielska ballada popularna
    szkocka ballada popularna
    śmiech radosny
    śmiech niewesoły
    English Popular Ballads
    Scottish Popular Ballads
    merry laughter
    mirthless laughter
    Opis:
    This paper wittily addresses the theme of laughing and laughter in eight ballads selected from Volume 1 of Gutenberg's three volume collection of English and Scottish Popular Ballads, including Lady Isabel and the Elf-Knight, The Cruel Brothers, The Boy and the Mantle, The Laidley Worm, Clark Colven, The Broomfield Hill, King John and the Bishop and Captain Wedderburn’s Courtship, with a variety of other intertextual references. Drawing simultaneously on the two most comprehensive collections of English and Scottish Ballads: Francis James Child's and Steve Roud's, the paper demonstrates that laughter in ballads is "no laughing matter", and, indeed, the balladic laughter, no to be mistaken for (s)laughter, due to its social context of mediaeval times, prevails in various shades of negativity, as corroborated by Norbert Elias's sociological theory of laughter and Anca Parvulescu's study thereof. The paper provides a unique insight into the both merry and mirthless laughter prompted by a modern reading of English and Scottish folk ballads in today's cosmopolitan context.
    Artykuł w dowcipny sposób podejmuje temat śmiechu i śmiania się w ośmiu balladach (Lady Isabel and the Elf-Knight, The Cruel Brothers, The Boy and the Mantle, The Laidley Worm, Clark Colven, The Broomfield Hill, King John and the Bishop and Captain Wedderburn’s Courtship) wybranych z tomu pierwszego trzytomowej kolekcji angielskich i szkockich ballad popularnych i uwzględnia liczne odniesienia intertekstualne. Nawiązując jednocześnie do dwóch najobszerniejszych zbiorów angielskich i szkockich ballad: Francisa Jamesa Childa i Steve'a Rouda, artykuł pokazuje, że śmiech w balladach „nie jest sprawą do śmiechu”, i rzeczywiście, balladowy śmiech (laughter), którego nie należy mylić z (s)laughter, ze względu na jego społeczny kontekst czasów średniowiecza, przeważa w różnych odcieniach negatywności, co potwierdza socjologiczna teoria śmiechu Norberta Eliasa i studium Anci Parvulescu. Artykuł dostarcza unikalnego wglądu w śmiech wesoły i beztroski, jaki wywołuje współczesna lektura angielskich i szkockich ballad ludowych w dzisiejszym kosmopolitycznym kontekście.
    Dieser Aufsatz befasst sich auf witzige Weise mit dem Thema „das Lachen“ und „lachen“ in acht Balladen, die aus dem 1. Band der dreibändigen Sammlung englischer und schottischer Volksballaden ausgewählt wurden, darunter: Lady Isabel and the Elf-Knight, The Cruel Brothers, The Boy and the Mantle, The Laidley Worm, Clark Colven, The Broomfield Hill, King John and the Bishop and Captain Wedderburn’s Courtship mit einer Vielzahl weiterer intertextueller Bezüge. Dabei stützt er sich gleichzeitig auf die beiden umfangreichsten Sammlungen englischer und schottischer Balladen: von Francis James Child und Steve Roud, und beweist, dass das Lachen in Balladen „keine lachende Angelegenheit“ ist, und dass das Lachen (laughter), das aufgrund seines sozialen Kontextes im Mittelalter nicht mit (s)laughter zu verwechseln ist, in verschiedenen Schattierungen von Negativität vorherrscht, was durch Norbert Eliasʼ soziologische Theorie des Lachens und Anca Parvulescus Studie dazu bestätigt wird. Der Beitrag bietet einen einzigartigen Einblick in das fröhliche und das freudlose Lachen, das durch eine moderne Lektüre englischer und schottischer Volksballaden im heutigen kosmopolitischen Kontext hervorgerufen wird.
    Źródło:
    Transfer. Reception studies; 2021, 6; 65-82
    2451-3334
    Pojawia się w:
    Transfer. Reception studies
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    ‘touched’ by Humour in Life: Characters in John Mcgahern’s Fiction
    Vom Humor im Leben „berührt“: Figuren in John McGaherns Werken
    Życie „naznaczone” humorem: bohaterowie dzieł Johna McGaherna
    Autorzy:
    Radler, Dana
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1395269.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    John McGahern
    das Narrative
    der Humor
    das Lachen
    narracja
    humor
    śmiech
    narrative
    humour
    laughter
    Opis:
    In John McGahern’s stories, stories bring to life characters in both comic and tragic instances, and their whole existence comes under the spotlight, as the writer uses mild, ironic or sarcastic touches. In between automatisms and mobility often directed at dogmatism or mental stereotypes displayed by characters, clergymen, workers, teachers, writers or family members display their ignorance, occasional (lack of) manners, boredom or elevation, often imitating what seems to be ‘decent’ in terms of taste. This paper explores how class, gender and false pretences are ridiculed and exposed in both novels and short stories, and how laughter moves from a classical Kantian play instance to a Freudian-supported analysis of condensation and ambiguity as vehicles employed by a realist creator. The narrative often alternates between family roles and poles of power, visible and invisible laughter, as natural and changing (or hybrid) as human nature.
    W twórczości Johna McGaherna pojawiają się zarówno postaci komiczne, jak i tragiczne. Temat ten nie był wcześniej eksplorowany. Ich istnienie ujawnia się w zależności od tego, jak łagodnie, ironicznie lub sarkastycznie traktuje je autor. Pomiędzy automatyzmami i mobilnościami, często stającymi się dogmatyczne lub prowadzącymi do mentalnych stereotypów, bohaterowie (czy to duchowni, robotnicy, nauczyciele, pisarze, czy członkowie rodziny) manifestują ignorancję, chwilowy brak dobrych manier, nudę lub erudycję, a często naśladują to, co można nazwać „przyzwoitością”.Celem artykułu jest zbadanie sposobów prezentacji klas społecznych, płci i fałszywych przekonań, szczególnie sposobu ich wyśmiewania w utworach prozatorskich irlandzkiego pi-sarza. Jak wynika z przeprowadzonych badań, śmiech (komizm) przechodzi rodzaj transformacji od klasycznej kantowskiej optyki gry do freudowskiej analizy kondensacji i wieloznaczności. Również perspektywa narracyjna często oscyluje pomiędzy rolami rodzinnymi a biegunami władzy, a wraz z nią śmiech, który raz jest widoczny a innym razem niewidoczny, naturalny i podlegający zmianom (lub hybrydowy) jak ludzka natura.Przykłady z powieści, opowiadań, wspomnień i esejów McGaherna ujawniają różnice w działaniach bohaterów, takie jak naśladowanie i powtarzanie jako atrybuty rutyny i porażki, oraz strach i przemoc opierające się na reaktywnych, nieczułych zachowaniach, co wpływa na długość narracji. Takie doświadczenia – dzielone lub nie przez innych – podtrzymują irlandzką tożsamość, a mieszanka humoru i realizmu zachęca do dalszej lektury, łącząc prace McGaherna na przykład z psychoanalizą, śmiechem anielskim lub demonicznym, a nawet śmiechem karnawałowym (Alfie Bown).
    Im Werk von John McGahern gibt es sowohl komische als auch tragische Figuren. Ihre Existenz rückt ins Rampenlicht, je nachdem der Autor sie sanft, ironisch oder sarkastisch behandelt. Zwischen Automatismen und Mobilitäten, die oft dogmatisch werden oder zu mentalen Stereotypen führen, zeigen die Protagonisten, seien sie Kleriker, Arbeiter, Lehrer, Schrifststeller oder Familienangehörige, ihre Ignoranz, vorübergehenden Mangel an guten Manieren, Langeweile oder Gelehrsamkeit und imitieren häufig das, was als “anständig” bezeichnet werden kann. Dieser Aufsatz befasst sich mit der Art, wie die Gesellschaftsklassen, das Geschlecht und die falschen Ansprüche in den Erzählungen und Romanen dargestellt und lächerlich gemacht werden. Er verfolgt aber auch, wie das Lachen (das Komische) sich von der klassischen kantianischen Perspektive des Spiels zu einer Freudschen Analyse von Verdichtung und Mehrdeutigkeit bewegt als Mittel eines realistischen Prosaautors. Die Erzählperspektive schwankt oft zwischen Familienrollen und Machtpolen, das Lachen wird sichtbar und unsichtbar, genauso natürlich und veränderbar (oder hybrid) wie die menschliche Natur.
    Źródło:
    Transfer. Reception studies; 2020, 5; 143-157
    2451-3334
    Pojawia się w:
    Transfer. Reception studies
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mistrz, błazen i ich międzykulturowa wspólnota. Śmiech na kulturowym pograniczu klasy szkolnej
    The Master, the Clown and Their Cross-Cultural Community. Laughter in the Cultural Borderland of a Classroom
    Autorzy:
    GRZYBOWSKI, PRZEMYSŁAW PAWEŁ
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/556228.pdf
    Data publikacji:
    2016-06-01
    Wydawca:
    Uniwersytet Wrocławski. Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych. Instytut Pedagogiki. Zakład Edukacji Międzykulturowej i Badań nad Wsparciem Społecznym.
    Tematy:
    śmiech
    pogranicze kulturowe
    edukacja międzykulturowa
    nauczyciel
    klasa szkolna
    laughter
    cultural borderland
    cross-cultural education
    teacher
    classroom
    Opis:
    Celem refl eksji będącej podstawą niniejszego artykułu jest przedstawienie okoliczności budowania wspólnoty śmiechu w klasie szkolnej. Autor zakłada, że jednym z czynników rozwiązywania konfl iktów, poszukiwania płaszczyzn dialogu i osiągania kompromisu w klasie szkolnej postrzeganej jako pogranicze kulturowe jest świadome budowanie wspólnoty śmiechu. Jej liderem może być zarówno nauczyciel (mistrz), jak i jeden z uczniów pełniący wśród rówieśników funkcję błazna klasowego. Klasa szkolna rozpatrywana jest tu jako jeden z najbardziej rozpowszechnionych typów kulturowego pogranicza. Dochodzi w niej do spotkania osób funkcjonujących na co dzień w różnych grupach wiekowych, charakteryzujących się odmiennym statusem w środowisku szkoły. W odniesieniu do niej można mówić także o kontaktach z Innością/Obcością zachodzących na zasadzie przenikania określonych wzorów kulturowych i wartości ze sfery publicznej, co następuje w czasie lekcji z przedmiotów, w których program jest wpisane zróżnicowanie kulturowe. Naturalne jest więc stykanie się w klasie (niekiedy także starcie) wzorów kulturowych wyniesionych z domu przez uczniów i/lub obecnych w kulturze masowej. Wiąże się to z konfl iktami w społeczności szkolnej, przybierającymi rozmaite formy i wymagającymi od wychowawców przedsięwzięcia środków zaradczych. Wspólnotowy śmiech w klasie szkolnej – szczególnie śmiech z kimś, a nie przeciw komuś – świadczy o integracji środowiska, wzajemnym zrozumieniu i możliwości zaistnienia dialogu ponad granicami wieku i statusu. Zarówno nauczyciel-mistrz, jak i klasowy błazen mogą więc odgrywać w klasowej społeczności rolę nie do przecenienia, ponieważ budowanie – także dzięki ich działaniom – międzykulturowej wspólnoty w klasie pomaga uczniom aktywnie poznawać jej wartość, którą mogą wykorzystać w życiu pozaszkolnym.
    The aim of these refl ections is to verify the thesis concerning establishment of the community of laughter as one of the factors supporting and empowering teachers in the process of resolving confl icts, seeking dimensions of dialogue, and achieving compromise in the classroom (perceived as a cultural borderland). It is an area, people of diff erent social statuses that function on daily basis in various age groups meet. Hence, with reference to the classroom, encountering the Other/Alien occurs on the ground permeated by given cultural patterns and values from the public sphere. Such process takes place when the class accomplishes objectives linked to the cultural diversity. Presented arguments were formulated as a result of a profound inspection and analysis of the secondary data. Both the master-teacher and the class clown can play a key role, be of paramount importance to the class community. Establishing cross-cultural community in the classroom can help pupils to actively recognize and learn the value of such community – that could be utilized in their subsequent, after-school life.
    Źródło:
    Multicultural Studies; 2016, 1; 131-141
    2451-2877
    Pojawia się w:
    Multicultural Studies
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Śmiech – skąd pochodzi, czym jest i czemu służy?
    Laughter – where it comes from, what it is and what it serves?
    Autorzy:
    Neter, Julia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/462340.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski
    Tematy:
    śmiech
    ekspresja śmiechu
    emocje
    dobrostan
    psychologia pozytywna
    laughter
    expression of laughter
    emotions
    well-being
    positive psychology
    Opis:
    Śmiech jako rodzaj ekspresji i komunikacji wyewoluował dużo wcześniej niż mowa, będąc sygnałem współpracy i współdziałania. Pod tym względem spełnia bardziej podstawową funkcję niż uśmiech. Głównym celem niniejszej pracy jest próba udzielenia odpowiedzi na pytania: skąd śmiech pochodzi, czym jest i czemu służy oraz rozwiązania problematyki jego wielofunkcyjności. W ramach podjętej analizy została przeanalizowana współczesna literatura dotycząca tytułowej problematyki i kolejno nakreślona filologii ontogeneza śmiechu u zwierząt oraz ludzi jako zachowania wrodzonego. Następnie przedstawiono jego „produkcję” (także tego, który powstaje podczas łaskotek) oraz ekspresję i indukcję z wątkami patologicznymi. Ostatnia część artykułu traktuje o społecznych funkcjach śmiechu, zwłaszcza jego wpływie na dobrostan funkcjonalny. W zakończeniu opisano dalszy kierunek potrzebnych weryfikacji naukowych a także wyzwań, jakie stoją przed psychologią pozytywną.
    Laughter as a kind of expression and communication evolved much earlier than speech, being a signal of cooperation. In this respect, it has a more basic function than a smile. The main aim of this work is to answer the questions: where laughter comes from, what it is and what it serves, and to solve the problem of its multifunctionality. As part of the analysis, we investigated contemporary literature on the subject matter of the title and outlined in turn the phylogeny and ontogenesis of laughter in animals and humans as congenital behaviour. Then its „production” was presented (also the one that is created during tickling) and expression and induction with pathological motifs. The last part of the article deals with the social functions of laughter, especially its influence on functional well-being. The end of the article describes further direction of necessary scientific verifications as well as challenges faced by positive psychology.
    Źródło:
    Studia Krytyczne/ Critical Studies; 2018, 6; 15-30
    2450-9078
    Pojawia się w:
    Studia Krytyczne/ Critical Studies
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Ich bin [...] als großer Lacher bekannt“. Ein ergänzender Blick auf Briefe und Tagebücher von Franz Kafka
    „Ja też potrafię się śmiać [...] jestem nawet powszechnie znany jako wielki śmieszek”. Śmiech w pamiętnikach i listach Franza Kafki
    Autorzy:
    Rutka, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1933658.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    śmiech
    ironia
    humor
    Franz Kafka – życie i twórczość
    laughter
    irony
    humour
    life and literary achievements of Franz Kafka
    Opis:
    Życie i twórczość Franza Kafki zwykło się utożsamiać ze schyłkowymi nastrojami modernizmu. Zarówno liczni badacze, jak i czytelnicy, którzy mało lub prawie nic nie wiedzą o przeszło czternastu tysiącach publikacji naukowych na temat życia i dzieł autora, zgodni są co do tego, że twórczość Kafki jest przede wszystkim, jak czytamy w definicji słownikowej, „przygnębiająca, niesamowita, budząca lęk”. Strach, cierpienie, wewnętrzne rozdarcie, daleko posunięta izolacja społeczna, długoletnia choroba, poczucie permanentnego zagrożenia ze strony autorytatywnego ojca, kompleks żydowskiego pochodzenia, ciągła świadomość winy – wszystko to znalazło wstrząsające odbicie w twórczości pisarza. A jednak wbrew tym powszechnym opiniom z licznych przekazów i wspomnień przyjaciół Kafki dowiadujemy się, że był on człowiekiem o pogodnym usposobieniu, który bardzo często i chętnie się śmiał, żartował, a nawet płatał figle. Max Brod, wieloletni przyjaciel pisarza, wspomina, że Kafka śmiał się do rozpuku podczas czytania pierwszego rozdziału swojej powieści Proces w gronie znajomych. Podobnie też w pamiętnikach oraz listach samego autora odnajdujemy liczne dowody na jego poczucie humoru. Franz Kafka wykorzystywał bardzo często śmiech jako środek, za którego pomocą zręcznie manipulował swoim wizerunkiem oraz modyfikował relacje z innymi ludźmi. Jako bardzo charakterystyczne jawią się częste opisy spotkań w gronie praskich przyjaciół, które przepełnione były nieskończonymi żartami, beztroskimi błazenadami i „wiecznym śmiechem”. Ta przeżywana wspólnie wesołość miała dla Kafki znaczenie oswobadzające, stanowiła dla niego, jak czytamy w jednym z listów, „iluzję i [...] prawie początek rzeczywistości, pięknego istnienia [niem. Dasein]” (tłumaczenie A. Rutka). Wypróbowana podczas tych spotkań oswobadzająca strategia śmiechu wykorzystywana była również w podejściu pisarza do trawiącej go latami choroby i słabości fizycznej. Humorystyczne lub autoironiczne opisy stanów chorobowych, fobii i lęków związanych z pogarszającym się stanem zdrowia nie należą w Kafkowskich listach do rzadkości. Jako niezwykle intrygujące jawią się funkcja i znaczenie śmiechu w kontekście miłości pisarza do Felice Bauer i Mileny Jasenskiej. Kafce bardzo zależało, aby kobiety, które kochał, widziały w nim mężczyznę wesołego i pełnego humoru. W korespondencji z Felice i Mileną charakterystyczne są pasaże, w których stara się on zaimponować swoim śmiechem czy wręcz przechwala się rolą żartownisia. Nieodłącznym elementem tych trudnych związków z kobietami był strach przed raniącym wyśmianiem ze strony ukochanej. Ów lęk nie jest jednoznaczny i nosi cechy ambiwalentne, gdyż listy zarówno do Felice, jak i do Mileny zawierają wiele próśb o wyśmianie własnych niepewności, lęków i emocjonalnej labilności, jakie towarzyszyły jego rozterkom miłosnym. Ta na pozór paradoksalna potrzeba bycia wyśmianym jest świadectwem spontanicznego poszukiwania przez pisarza oswobadzającej i dystansującej siły śmiechu.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2011, 59, 5; 147-162
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    “Powerlessness, Impotence, Astonishment, and the Need for an Immediate Lie”: The Byproducts of Lopez Mausere
    „Bezradność, niemożność, zdziwienie i konieczność natychmiastowego kłamstwa”. Produkty uboczne Lopeza Mausere
    Autorzy:
    Stańczyk, Xawery
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28407449.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    tożsamość
    porażka
    queerowa negatywność
    śmiech
    poezja
    świat na opak
    identity
    failure
    queer negativity
    laughter
    poetry
    upside-down world
    Opis:
    The article focuses on the question of national, gender, and religious identity in the poetry and other writings of Wojciech Stamm, also known as Lopez Mausere and Gertruda Jarząbek. Mausere’s affiliation with the Polish Failures Club (Club der Polnischen Versager) in Berlin and the relationships between his biography and literature are examined as well. The author contends that Mausere’s concept of poetry as a genre similar to a joke, anecdote, mistake or deliberate deception, as well as his use of low, slang or colloquial registers of language, reflect Stamm’s belief that the carnivalized upside-down world is more real than the illusion produced by social roles, norms, statuses, hierarchies, and identities. Thus, failure to perform one’s role or normative identity might ultimately prove more creative and meaningful than the proper observance of prevalent social mores.
    Artykuł koncentruje się na kwestiach tożsamości narodowej, płciowej i religijnej w poezji i innych tekstach Wojciecha Stamma, znanego też jako Lopez Mausere i Gertruda Jarząbek. Przedmiotem badania jest także uczestnictwo Mausere w Klubie Polskich Nieudaczników (Club der Polnischen Versager) w Berlinie oraz inne powiązania pomiędzy jego biografią a literaturą. Autor artykułu twierdzi, że zarówno koncepcja poezji Mausere’a, zestawiająca twórczość poetycką z następującymi gatunkami: dowcip, anegdota, pomyłka lub celowe wprowadzenie w błąd, jak i wykorzystanie niskich, żargonowych czy potocznych rejestrów języka, odzwierciedlają przekonanie pisarza, że skarnawalizowany świat na opak bywa bardziej rzeczywisty niż iluzja stwarzana przez role społeczne, normy, statusy, hierarchie i tożsamości. Stąd porażka w odgrywaniu czyjejś roli albo normatywnej tożsamości może okazać się bardziej twórcza i znacząca niż prawidłowe dostosowanie się do zestawu reguł obowiązujących w przestrzeni społecznej.
    Źródło:
    Studia Litteraria et Historica; 2020, 9; 1-21 (eng); 1-21 (pol)
    2299-7571
    Pojawia się w:
    Studia Litteraria et Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O (dez)iluzji oraz drogach i bezdrożach przeznaczenia w "Ofierze królewny" Jana Lemańskiego
    On (dis)illusion and roads and off-roads of destiny in 'Ofiara królewny' by Jan Lemański
    Autorzy:
    Ratuszna, Hanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/967388.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    fairy tale
    irony
    laughter
    modernism
    destiny
    identity crisis
    Jan Lemański
    jan lemański
    baśń
    ironia
    śmiech
    modernizm
    przeznaczenie
    kryzys tożsamości
    Opis:
    The article analyses the phenomenon of identity crisis in a “modern man” (“at the threshold of modernity”). Lemański employs a fairy-tale convention, the result, however, is an anti-fairy-tale (to use Anna Czabanowska – Wróbel’s term). Irony, laughter or grotesque elements suggest that the literary intention of the author of Bajki was an interesting commentary on reality (critics, including Zenon Przesmycki, pointed the renaissance of fairy tales found in modernist literature). Lemański’s work is characterised by a somewhat careless approach to the form, which becomes the principle describing the world represented. The theme of destiny, the topos of wandering as well as initiation themes match the fairy-tale convention, albeit processed in an interesting way.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2016, 33, 3
    1505-9057
    2353-1908
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Śmiech w komediach środowiska Skamandra. Funkcje i rodzaje
    Lachen in Skamanders Komödien. Funktionen und Typen
    Laughter in the comedies of the Skamander environment. Functions and types
    Autorzy:
    Waronska, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1395436.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    Dichtergruppe Skamander
    Komödie in der ersten Hälfte des 20. Jahrhunderts
    Lachgestus
    somatisches Lachen
    kulturelles Lachen
    Maria Pawlikowska-Jasnorzewska
    Jarosław Iwaszkiewicz
    Skamander
    dwudziestolecie międzywojenne
    komedia w I połowie XX wieku
    gest śmiechu
    śmiech somatyczny
    śmiech kulturowy
    the Skamander environment
    Interwar period comedies
    gesture of laughter
    somatic laughter
    cultural laughter
    Opis:
    Na podstawie trzech sztuk powstałych w środowisku skamandryckim, Złodzieja idealnego Jarosława Iwaszkiewicza (napisanego w latach 1923–1924), Powrotu mamy (1935) oraz Baby-Dziwo (1938) Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej zostały pokazane różnorodne rodzaje i funkcje śmiechu. W świecie przedstawionym odnalezione zostały przejawy śmiechu somatycznego, wyrażającego radość życia albo szaleństwo, oraz zaangażowanego, posiadającego moc zmiany rzeczywistości i rozbijania zastanych form. Bohaterowie używają śmiechu również jako maski, przykrywając zaskoczenie, strach czy zażenowanie. W ten sposób przemieniają kontrowersję w konwersację. Postacie sięgają również po społeczną rolę śmiechu, by tworzyć wspólnotę, określić jej granice, ustalić stan osobowy grupy albo uzgodnić postawy i zachowania. Literackie obrazy osób śmiejących się stały się jednocześnie przykładami śmiechu kulturowego, dlatego komediowa twórczość środowiska skamandrytów pokazana została na tle praktyk Młodej Polski oraz Dwudziestolecia. Jednocześnie odrzucone zostało sprowadzanie skamandryckiego „gestu śmiechu” wyłącznie do radosnej samoakceptacji.  
    Laughter in the comedies of the Skamander environment. Functions and types The author based on three works created in the Skamander environment, Złodziej idealny ["The Ideal Thief"] Jarosław Iwaszkiewicz (written in 1923-1924), Powrót mamy ["Mother's Return"] (1935) and Baba-Dziwo (1938) by Maria Pawlikowska-Jasnorzewska, showed various types and functions of laughter. In the presented world, she found manifestations of somatic laughter, expressing the joy of life or madness, and committed, possessing the power to change reality and break down the existing forms. The heroes also use laughter as masks, covering surprise, fear or embarrassment. In this way, they transform the controversy into a conversation. They also refer to the social role of laughter, to create a community, define its boundaries, establish the group's personal status or agree on attitudes and behaviors. Literary images of laughing people have also become examples of cultural laughter, which is why the author showed the comedic work of the Skamander community in the context of the practices of Young Poland and the Interwar period. At the same time, she opposed bringing the Skandiric "gesture of laughter" exclusively to joyful self-acceptance.  
    Anhand von drei Theaterstücken der Dichtergruppe Skamander: Złodziej idealny [Der ideale Dieb] (1923–1924) von Jarosław Iwaszkiewicz, Powrót mamy [Die Rückkehr der Mutter] (1935) und Baba-Dziwo [Der Sonderling] (1938) von Maria Pawlikowska-Jasnorzewska werden verschiedene Arten und Funktionen des Lachens fokussiert. In der darge-stellten Welt fand die Autorin Manifestationen des somatischen Lachens, als Ausdruck der Lebensfreude oder des Wahnsinns, und des engagierten Lachens, das die Kraft besitzt, die Realität zu verändern und die vorhandenen Formen aufzubrechen. Die Figuren benutzen das Lachen auch als Maske, um Überraschung, Angst oder Verlegenheit zu verbergen. Auf diese Weise machen sie aus einer Kontroverse eine Konversation. Die dargestellten Personen nut-zen auch die soziale Rolle des Lachens, um eine Gemeinschaft zu schaffen, ihre Grenzen zu definieren, den persönlichen Status der Gruppe zu bestimmen oder sich auf Einstellungen und Verhaltensweisen zu einigen.Die literarischen Bilder von lachenden Menschen bilden Beispiele für das kulturelle Lachen, weshalb die Autorin die Komödien der Dichtergruppe Skamander vor dem Hintergrund der literarischen Praktiken des Jungen Polens und der Zwanziger Jahre darstellte, und wendet sich dagegen, Skamanders „Lachgestus“ ausschließlich auf freudige Selbstakzeptanz zu reduzieren.
    Źródło:
    Transfer. Reception studies; 2020, 5; 41-61
    2451-3334
    Pojawia się w:
    Transfer. Reception studies
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Weinen und Lachen als tragende Säulen der Schweiz-Kritik im Theaterstück Zwanzigtausend Seiten von Lukas Bärfuss
    Crying and laughing as the pillars of criticism of Switzerland in the play Twenty Thousand Pages by Lukas Bärfuss
    Płacz i śmiech jako podpora krytyki Szwajcarii w sztuce Zwanzigtausend Seiten Lukasa Bärfussa
    Autorzy:
    Trna, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1395380.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    Lachen
    Weinen
    Zwanzigtausen Seiten
    Lukas Bärfuss
    Empathie
    Schweiz-Kritik
    śmiech
    płacz
    Zwanzigtausend Seiten
    empatia
    krytyka Szwajcarii
    laughter
    crying
    Twenty Thousand Pages
    empathy
    criticism of Switzerland
    Opis:
    Im Mittelpunkt dieses Beitrags steht das bis jetzt wenig erforschte Theaterstück Zwanzigtausend Seiten des Schweizer Dramatikers Lukas Bärfuss. Die Kritik an der Schweizer Gesellschaft wird unter dem Fokus der emotionalen Erscheinungen Lachen und Weinen dargestellt. Im ersten Schritt wird auf die Begriffe Weinen und Lachen aus biologischer sowie gesellschaftlicher Sicht eingegangen. Im Speziellen wird unterschieden, wie diese Phänomene mit dem Tragischen bzw. dem Komischen (fokussiert auf die emotionalen Äußerungen, die im Weinen und Lachen ihren Ausdruck finden) zusammenhängen und welche Rolle in dieser Wechselbeziehung die Vernunft spielt. Ferner wird auch der Bezug von Weinen und Lachen zur Empathie(losigkeit) der Gemeinschaft gegenüber dem Individuum näher betrachtet und an konkreten Textpassagen festgemacht. Die Leitthese dieser Abhandlung lautet: Man kann seine emotionalen Grenzen beliebig ausweiten, jedoch vermag weder Weinen noch Lachen den Strom des vorherrschenden Diskurses innerhalb einer Gesellschaft zu unterbrechen.
    Płacz i śmiech jako podpora krytyki Szwajcarii w sztuce Zwanzigtausend Seiten Lukasa Bärfussa Przedmiotem analizy są narzędzia krytyki społeczeństwa szwajcarskiego oparte na zjawiskach emocjonalnych – śmiechu i płaczu zastosowane w słabo dotychczas zbadanej sztuce Zwanzigtausend Seiten szwajcarskiego dramaturga Lukasa Bärfussa. W pierwszym kroku omawiane są pojęcia płaczu i śmiechu z perspektywy biologii i aspektów społecznych. Szczególnie podkreślony został związek tych fenomenów z kategoriami tragizmu i komizmu oraz zdefiniowana rola rozumu (Vernunft), jaką odgrywa on w tej wzajemnie warunkującej się relacji. Następnie zbadana została na konkretnych fragmentach tekstu relacja płaczu i śmiechu do empatii (lub jej braku) we wspólnocie wobec jednostki. Zgodnie z tezą artykułu, można dowolnie poszerzać własne granice emocjonalne, lecz ani płaczem ani śmiechem nie da się przerwać prądu dominującego dyskursu w społeczeństwie.
    The focus of this article is the little-explored play Twenty Thousand Pages by the Swiss playwright Lukas Bärfuss. The criticism of Swiss society is presented under the focus of the emo-tional manifestations of laughter and crying. The focus is on two main protagonists, Wüthrich and Tony. One weeps constantly in his hiding place over the negative attitude of Swiss society to its behavior during World War II. The other tries to make the serious allegations public through an amusing TV show. The following research questions are examined in this regard: Are the main characters Wüthrich and Tony to be understood as complementary oppositions, each of which can be equated with crying and laughing? For the same reason, have their efforts to criticize Swiss cop-ing with the past concerning the atrocities of the Second World War failed? What position does society take regarding these two individuals, and what role do crying and laughter play in this?
    Źródło:
    Transfer. Reception studies; 2020, 5; 97-111
    2451-3334
    Pojawia się w:
    Transfer. Reception studies
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Lachanlässe. Annäherung an Faktoren für ein dekonstruktivistisches Erklärungsmodell des Lachens in der Vormoderne
    Reasons to laugh. Approaching factors for a deconstructivist explanatory model of laughter in pre-modern times
    Powody do śmiechu. Czynniki dekonstruktywistycznego modelu objaśniania śmiechu w epoce przedmodernistycznej
    Autorzy:
    Langner, Paul Martin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28314509.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    Mittelalter
    Lachen
    Lachgemeinschaft
    Lachanlass
    Risus paschalis
    Minnesang
    średniowiecze
    śmiech
    wspólnota śmiechu
    powody do śmiechu
    risus paschalis
    minnesang
    Middle Ages
    laughter
    laughter community
    reasons to laugh
    minnesong
    Opis:
    Der vorliegende Aufsatz widmet sich der Erklärung des Lachens, das jedoch aus anderen Bedingungen und Faktoren des Lebens im Mittelalter erklärt werden muss. Um diese historische und mentale Distanz erkennen zu können, werden zwei Begriffe, die Hans-Jürgen Bachorski und Werner Roecke um 2000 in die Forschung einführten, die „Lachgemeinschaft“ und der „Lachanlass“, erneut geprüft und die Bedingungen ausgelotet, um Faktoren für ein Erklärungsmodell des Lachens im Mittelalter sichtbar zu machen. Die an Freud ausgerichtete Orientierung wird allerdings nicht übernommen. Neben dem Risus paschalis, einem Brauch während der Osterliturgie, werden als Beispiel ein Minnelied sowie zwei Prosaschwänke, Der Weinschwelg und Die böse Frau in ihrer kommunikativen Leistung mit Blick auf die Lachanlässe beschrieben.
    Celem artykułu jest objaśnienie śmiechu z perspektywy determinowanej warunkami i czynnikami życia w średniowieczu. Aby rozpoznać historyczny i mentalny dystans weryfikacji poddane zostaną dwa pojęcia wprowadzone do badań około 2000 roku przez Hansa-Jürgena Bachorskiego i Wernera Roeckego: „śmiejąca się wspólnota” (Lachgemeinschaft) i „powód do śmiechu” (Lachanlass), pozwalające uwidocznić czynniki modelu objaśniania śmiechu w średniowieczu. Orientacja freudowska zostaje odrzucona. Oprócz risus paschalis, zwyczaju obowiązującego podczas liturgii wielkanocnej, analizie poddano minnesang i dwa wiersze prozą: Der Weinschwelg i Die böse Frau jako przykłady werbalizacji powodów do śmiechu.
    This essay is dedicated to explaining laughter, but from fundamentally different conditions and factors of life in the Middle Ages. In order to recognise this historical and mental distance, two concepts that Hans-Jürgen Bachorski and Werner Roecke introduced into research around 2000, the "laughter community" and the "reasons to laugh", are re-examined and the conditions are sounded out in order to emphasise factors for an explanatory model of laughter in the Middle Ages. However, the Freudian orientation is not adopted. In addition to the risus paschalis, a custom during the Easter liturgy, a minnelied and two prose poems, Der Weinschwelg and Die böse Frau, are described as examples in their communicative performance with regard to the reasons to laugh.
    Źródło:
    Transfer. Reception studies; 2021, 6; 29-46
    2451-3334
    Pojawia się w:
    Transfer. Reception studies
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Śmierć Boga, śmiech człowieka
    The death of god and laughter of Man
    Autorzy:
    Smerda, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1622299.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    Michel Foucault, Georges Bataille, Friedrich Nietzsche, the death of man, the death of God, laughter, creativity
    Michel Foucault, Georges Bataille, Friedrich Nietzsche, śmierć człowieka, śmierć Boga, śmiech, twórczość
    Opis:
    Author of the article starts with a question about the meaning of the activity that is writing. He looks for answers in ‘The Order of Things: An Archaeology of the Human Sciences’ by Michel Foucault, which – according to the author – emerged from the experience of the laughter, triggered by the book of Jorge Louis Borges, in which he included an excerpt from the Chinese encyclopedia describing the classification of animals. The author is analyzing this phenomenon in detail, inter alia in the context of what about the laughter thought Georges Bataille, who greatly inspired Foucault. However, the author does not end his deliberation with an answer to the question: ‘Why Foucault wrote ‘The Order of Things’’, where the philosopher announced ‘the death of man’ for the first time. He is trying to go deeper and answer the question: ‘why the man had to die?’
    Źródło:
    Analiza i Egzystencja; 2015, 31; 117-133
    1734-9923
    2300-7621
    Pojawia się w:
    Analiza i Egzystencja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Konceptualizacja śmiechu w językowym obrazie świata Nadieżdy Teffi (na materiale prozy wspomnieniowej)
    The Conceptualisation of Laughter in the Language of the World of Nadezhda Teffi (Based on Material from Her Prose Memoirs)
    Autorzy:
    Ndiaye, Iwona Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1754291.pdf
    Data publikacji:
    2021-08-11
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Nadieżda Teffi
    koncept ŚMIECH
    językowy obraz świata
    proza wspomnieniowa
    rosyjska literatura emigracyjna
    Nadezhda Teffi
    the concept of Laughter
    linguistic picture of the world
    prose memoir
    Russian émigré literature
    Opis:
    W centrum uwagi badawczej Autorki pozostaje koncept смех w rosyjskiej literaturze emigracyjnej. Celem artykułu jest analiza danego konceptu w prozie wspomnieniowej Nadieżdy Teffi, pisarki pierwszej fali emigracji rosyjskiej. Przedmiot niniejszej analizy stanowi leksyka wyekscerpowana z tomów Wspomnienia (1933) oraz Moja kronika (2015). Analiza została ukierunkowana na wyodrębnienie semantycznej struktury konceptu oraz sposobów jego lingwistycznego wyrażenia w tekście literackim. W procesie analizy odwołaliśmy się do metodologii zaproponowanej przez Josifa Sternina, co pozwoliło wyróżnić w strukturze konceptów różnorodne jednostki mentalne autorskiego obrazu świata, werbalizowane w tekstach literackich (sensy i wyobrażenia obiektywne oraz indywidualno-autorskie). Ponadto w badaniu wykorzystano metodę opisową oraz analizę funkcjonalno-stylistyczną. Na podstawie przeprowadzonej analizy lingwistycznej możemy wnioskować, że koncept смех jest szeroko reprezentowany w prozie wspomnieniowej Teffi. Indywidualno-autorskie znaczenia reprezentujące peryferie analizowanego konceptu mają różną konotację. Uczucia i emocje wyrażane za pomocą śmiechu w świecie przedstawionym są zarówno pozytywne, negatywne, jak i neutralne. Częstotliwości użycia jednostek leksykalnych oraz różnorodność ich aktualizacji świadczą o tym, że koncept СМЕХ zajmuje ważne miejsce w językowym obrazie świata Teffi.
    The focus of this research is the concept of Laughter in Russian émigré literature. The particular aim of this article is to analyse this concept in the memoirs of Nadezhda Teffi, one of the writers from the first wave of Russian emigration. The subject of this analysis is the lexis taken from the volumes Memoirs (1933) and My Chronicle (2015). The analysis focuses on distinguishing the semantic structure of the concept of Laughter, and the ways of its linguistic expression in the literary text. During the process of analysis, we refer to the methodology proposed by Josif Sternin which made it possible to distinguish, in the structure of concepts, various mental units of the author’s image of the world as verbalised in literary texts (objective and individual-author meanings and images). Moreover, this study uses a descriptive method and a functional and stylistic analysis. Based on the linguistic analysis carried out, we conclude that the concept of Laughter is widely represented in Teffi’s memoirs. The individual-author’s meanings representing the periphery of the concept analysed have a different connotation. The feelings and emotions expressed through laughter in the depicted world are positive, negative and neutral. The frequency of use of the lexical units, and the variety of their updating, prove that the concept of Laughter has an important place in Teffi’s linguistic worldview.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 7; 221-243
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Okno McLuhana. Mem internetowy
    McLuhan’s Window. The online meme
    Autorzy:
    Hendrykowski, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1954102.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-28
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    meme
    poetics of audio-visual messages
    genre studies
    parody
    communication
    virtual addressee
    culture of communication
    laughter
    catharsis
    social media
    mem
    poetyka przekazów audiowizualnych
    genologia
    parodia
    komunikacja
    adresat wirtualny
    kultura komunikowania
    śmiech
    katharsis
    media społecznościowe
    Opis:
    Interdscyplinarne studium analityczne poświęcone kluczowym zagadnieniom poetyki memu internetowego, jednego z najpopularniejszych gatunków współczesnej ikonosfery i audiosfery.
    An interdisciplinary analytical study devoted to key issues of the poetics of the internet meme; one of the most popular genres of contemporary iconosphere and audiosphere.
    Źródło:
    Forum Poetyki; 2021, 26; 100-109
    2451-1404
    Pojawia się w:
    Forum Poetyki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Effekte der Affekte. Das politische Spiel mit dem Gemüt des Rezipienten
    Effects of affects. The political game with the feelings of the recipient
    Efekty afektów. Polityczna gra na emocjach odbiorcy
    Autorzy:
    Frastikova, Simona
    Demcisak, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1395268.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    Rechtspopulismus
    politisches Plakat
    Mitleid
    Trauer
    Weinen
    Lachen
    politischer Witz
    Karikatur
    politische Manipulation
    prawicowy populizm
    plakat polityczny
    współczucie
    żal
    płacz
    śmiech
    dowcip polityczny
    karukatura
    manipulacja polityczna
    right-wing populism
    political poster
    pity
    grief
    crying
    laughing
    political joke
    caricature
    political manipulation
    Opis:
    Die immer lauter werdende Stimme des rechtspopulistischen Diskurses verdient ohne Zweifel unsere Aufmerksamkeit. In diesem Zusammenhang drängen sich die Fragen auf: Was verhilft den unterschiedlichen rechts orientierten populistischen Subjekten zu ihrem Er-folg? Womit und wie sprechen sie ihre Wähler an, um deren Stimmen zu gewinnen? Der vor-liegende Beitrag setzt sich mit den Techniken und Strategien der politischen Manipulation, insbesondere mit der Technik der Emotionalisierung, auseinander. Im Fokus stehen dabei zwei entgegengesetzte Pole auf der emotionalen bzw. affektiven Skala, die sich mit Trauer und Weinen oder Lachen und Lust assoziieren lassen. Die Untersuchung befasst sich mit dem visuellen Material (Plakate, Onlineauftritte usw.), die Parteien im Rahmen ihrer Öffentlich-keitsarbeit verwenden. Dieses hat das größte und schnellste Potenzial, das Interesse der Re-zipienten zu wecken. Analysiert wird, welche Effekte sich aus der Darstellung und Instrumenta-lisierung der Affekte und Emotionen ergeben und wie sie den Rezipienten beeinflussen können.
    Głos prawicowego dyskursu populistycznego, który staje się coraz głośniejszy, niewątpliwie zasługuje na naszą uwagę. W tym kontekście nasuwają się następujące pytania: co pomaga różnym prawicowym populistom osiągnąć sukces? Z czym i w jaki sposób zwracają się do swojego wyborcy, aby zdobyć jego głos? W artykule omówiono techniki i strategie ma-nipulacji politycznej, w szczególności technikę emocjonalizacji. Skupiono się na dwóch przeciwstawnych biegunach na skali emocjonalnej/afektywnej związane z żalem i płaczem lub śmiechem i pożądaniem. Badanie dotyczy materiałów wizualnych (plakatów, występów online itp.) używanych w public relations i posiadających największy potencjał, by najszybciej dotrzeć i wzbudzić zainteresowanie odbiorcy. Analizie poddano efekty wynikające z reprezentacji i instrumentalizacji afektów i emocji mających wpływać na odbiorcę.
    The increasingly louder voice of right-wing populist discourse undoubtedly de-serves our attention. In this context, the question arises: what helps the different right-wing populist subjects to achieve their success? How and how do they address the voters to win their vote? The paper deals with the techniques and strategies of political manipulation, es-pecially with the technique of emotionalization. The focus is on two opposite poles on the emotional or affective scale, which can be associated with grief and crying or laughing and pleasure. The research deals with the relevance that the visual material (posters, online pres-ence, etc.) used by the political parties has on the voter recipients. The study analyzes which effects result from the representation and instrumentalization of affects and emotions and how they can influence the recipient.
    Źródło:
    Transfer. Reception studies; 2020, 5; 223-252
    2451-3334
    Pojawia się w:
    Transfer. Reception studies
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-27 z 27

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies