Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "ślinianka" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-13 z 13
Tytuł:
Standards for the assessment of salivary glands – an update
Standardy badania ślinianek – aktualizacja
Autorzy:
Zajkowski, Piotr
Ochal-Choińska, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1052462.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
ślinianka podżuchwowa
Opis:
The paper is an update of 2011 Standards for Ultrasound Assessment of Salivary Glands, which were developed by the Polish Ultrasound Society. We have described current ultrasound technical requirements, assessment and measurement techniques as well as guidelines for ultrasound description. We have also discussed an ultrasound image of normal salivary glands as well as the most important pathologies, such as inflammation, sialosis, collagenosis, injuries and proliferative processes, with particular emphasis on lesions indicating high risk of malignancy. In acute bacterial inflammation, the salivary glands appear as hypoechoic, enlarged or normal-sized, with increased parenchymal flow. The echogenicity is significantly increased in viral infections. Degenerative lesions may be seen in chronic inflammations. Hyperechoic deposits with acoustic shadowing can be visualized in lithiasis. Parenchymal fibrosis is a dominant feature of sialosis. Sjögren syndrome produces different pictures of salivary gland parenchymal lesions at different stages of the disease. Pleomorphic adenomas are usually hypoechoic, well-defined and polycyclic in most cases. Warthin tumor usually presents as a hypoechoic, oval-shaped lesion with anechoic cystic spaces. Malignancies are characterized by blurred outlines, irregular shape, usually heterogeneous echogenicity and pathological neovascularization. The accompanying metastatic lesions are another indicator of malignancy, however, final diagnosis should be based on biopsy findings.
W publikacji przedstawiono aktualizację standardów Polskiego Towarzystwa Ultrasonograficznego dotyczących badania ultrasonograficznego gruczołów ślinowych, wydanych w 2011 roku. Opisano w niej obecne wymogi techniczne dotyczące aparatów ultrasonograficznych, technikę przeprowadzania badania i pomiarów oraz zasady wykonywania opisu badania. Omówiono zarówno prawidłowy obraz ultrasonograficzny ślinianek, jak i najważniejsze patologie w obrębie tych gruczołów, takie jak: stany zapalne, sialozy, kolagenozy, urazy oraz procesy rozrostowe, ze szczególnym podkreśleniem cech zmian o wysokim ryzyku złośliwości. W przypadku ostrych, bakteryjnych zapaleń ślinianki są hipoechogeniczne, powiększone bądź normalnego rozmiaru, ze zwiększonym przepływem miąższowym. W zapaleniach wirusowych echogeniczność jest wyraźnie podwyższona. W zapaleniach przewlekłych widoczne są zmiany degeneracyjne. W kamicy uwidocznić można hiperechogeniczne złogi z towarzyszącym cieniem akustycznym. W sialozach do minują cechy zwłóknienia miąższu. Zespół Sjögrena daje różne obrazy zmian w miąższu ślinianek na różnych etapach choroby. Gruczolaki wielopostaciowe to zwykle zmiany hipoechogeniczne, dobrze odgraniczone i najczęściej policykliczne. Guz Warthina jest zazwyczaj zmianą hipoechogeniczną, owalną, z torbielowatymi przestrzeniami bezechowymi. Zmiany złośliwe cechują się zatartymi granicami, nieregularnym kształtem, zwykle niejednorodną echogenicznością i patologicznym unaczynieniem. Towarzyszące zmianie przerzutowe węzły chłonne są dodatkowym aspektem świadczącym o złośliwym jej charakterze, jednak ostateczne rozpoznanie można postawić na podstawie wyniku biopsji.
Źródło:
Journal of Ultrasonography; 2016, 16, 65; 175-190
2451-070X
Pojawia się w:
Journal of Ultrasonography
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mistakes in ultrasound examination of salivary glands
Pomyłki w diagnostyce ultrasonograficznej ślinianek
Autorzy:
Białek, Ewa J.
Jakubowski, Wiesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1052467.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
przyusznica
błąd
ultrasonografia
ślinianka
ślinianka podżuchwowa
submandibular gland
Opis:
Ultrasonography is the first imaging method applied in the case of diseases of the salivary glands. The article discusses basic mistakes that can be made during an ultrasound examination of these structures. The reasons for these mistakes may be examiner-dependent or may be beyond their control. The latter may include, inter alia, difficult conditions during examination (technical or patient-related), similarity of ultrasound images in different diseases, the lack of clinical and laboratory data as well as the lack of results of other examinations, their insufficient number or incorrectness. Doctor-related mistakes include: the lack of knowledge of normal anatomy, characteristics of ultrasound images in various salivary gland diseases and statistical incidence of diseases, but also attaching excessive importance to such statistical data. The complex anatomical structures of the floor of the oral cavity may be mistaken for benign or malignant tumors. Fragments of correct anatomical structures (bones, arterial wall fibrosis, air bubbles in the mouth) can be wrongly interpreted as deposits in the salivary gland or in its excretory duct. Correct lymph nodes in the parotid glands may be treated as pathologic structures. Lesions not being a simple cyst, e.g. lymphoma, benign or malignant tumors of the salivary glands or metastatic lymph nodes, can be mistaken for one. The image of disseminated focal changes, both anechoic and solid, is not pathognomonic for specific diseases in the salivary glands. However, in part, it occurs typically and requires an extended differential diagnosis. Small focal changes and infiltrative lesions pose a diagnostic problem because their etiology cannot be safely suggested on the basis of an ultrasound examination itself. The safest approach is to refer patients with abnormal focal changes for an ultrasoundguided fine-needle aspiration biopsy.
Badanie ultrasonograficzne jest pierwszą metodą obrazową stosowaną w przypadku chorób ślinianek. W artykule omówiono podstawowe pomyłki, które można popełnić podczas badania ultrasonograficznego tych gruczołów. Przyczyny błędów mogą być zależne i niezależne od lekarza badającego. Do przyczyn niezależnych należą m.in. trudne warunki badania (techniczne lub ze strony osoby badanej), podobieństwo obrazów ultrasonograficznych w różnych jednostkach chorobowych oraz brak danych klinicznych, laboratoryjnych i wyników innych badań lub ich zbyt mała liczba czy nieprawidłowość. Wśród przyczyn pomyłek zależnych od lekarza wykonującego badanie ultrasonograficzne należy wymienić nieznajomość: anatomii prawidłowej, cech obrazów ultrasonograficznych w różnych chorobach ślinianek, statystycznej częstości występowania chorób, ale również zbytnie sugerowanie się nią. Skomplikowane struktury anatomiczne okolicy dna jamy ustnej mogą być mylone z łagodnymi lub złośliwymi nowotworami. Fragmenty prawidłowych struktur anatomicznych (kości, zwłókniałe ściany tętnic, pęcherzyki powietrza w jamie ustnej) mogą zostać nieprawidłowo zinterpretowane jako złogi w śliniance lub jej przewodzie wyprowadzającym. Prawidłowe węzły chłonne obecne w śliniankach przyusznych można potraktować jako struktury patologiczne. Zmiany niebędące torbielą prostą mogą zostać z nią pomylone, np. chłoniak, niezłośliwe i złośliwe nowotwory ślinianek, węzły chłonne przerzutowe. Obraz rozsianych zmian ogniskowych, zarówno bezechowych, jak i litych, nie jest w śliniankach patognomoniczny dla konkretnych jednostek chorobowych, chociaż w części występuje typowo i wymaga poszerzonej diagnostyki różnicowej. Problem diagnostyczny stanowią małe zmiany ogniskowe oraz zmiany naciekowe, ponieważ na podstawie samego badania ultrasonograficznego nie można bezpiecznie sugerować ich etiologii. Najbezpieczniejszym sposobem postępowania jest kierowanie pacjentów z obecnością nieprawidłowych zmian ogniskowych na biopsję aspiracyjną cienkoigłową celowaną, monitorowaną ultrasonograficznie.
Źródło:
Journal of Ultrasonography; 2016, 16, 65; 191-203
2451-070X
Pojawia się w:
Journal of Ultrasonography
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Gruczolak wielopostaciowy – wyniki retrospektywnej analizy leczenia 104 pacjentów Klinicznego Oddziału Chirurgii Czaszkowo-Szczękowo-Twarzowej WIM
Autorzy:
Korba, Michał
Chloupek, Aldona
Dąbrowski, Jarosław
Piętka, Tomasz
Domański, Wojciech
Biernacka, Barbara
Leśniak, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1398526.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
gruczolak wielopostaciowy
guz mieszany
ślinianka przyuszna
parotidektomia
Opis:
Gruczolak wielopostaciowy (adenoma pleomorphum), zwany również guzem mieszanym, jest uważany za jeden z najczęstszych nowotworów gruczołów ślinowych. Zazwyczaj występuje w dużych gruczołach ślinowych, jego wzrost jest powolny, a charakter przebiegu łagodny. Rzadko ulega zezłośliwieniu, wykazuje jednakże tendencje do wznowy miejscowej. W niektórych przypadkach jego nietypowa lokalizacja może stać się przyczyną dużych dolegliwości, w tym również zagrażających życiu pacjenta. W niniejszej pracy przedstawiamy wyniki retrospektywnej analizy 104 chorych leczonych w Klinicznym Oddziale Chirurgii Czaszkowo-Szczękowo-Twarzowej Kliniki Otolaryngologii i Onkologii Laryngologicznej WIM w Warszawie w latach 2004–2015 z powodu gruczolaka wielopostaciowego. Badania potwierdziły śliniankę przyuszną jako najczęstszą lokalizację guza. W niektórych przypadkach duże rozmiary nowotworu i jego lokalizacja były przyczyną groźnych dla życia powikłań.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2017, 71, 4; 34-36
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Schwannoma nerwu twarzowego w odcinku pozaczaszkowym – opis przypadku
Autorzy:
Tarazewicz, Diana
Wierzchowska, Małgorzata
Burduk, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1399658.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
nerw twarzowy
nerwiak osłonkowy
schwannoma
ślinianka przyuszna
Opis:
Schwannoma (nerwiaki osłonkowe) to łagodne, dobrze odgraniczone guzy powstające z komórek Schwanna, tworzących osłonki mielinowe nerwów obwodowych, czaszkowych lub korzeni nerwów rdzeniowych. 25–45% z nich lokalizuje się w obrębie głowy i szyi, głównie w przestrzeni przygardłowej. Lokalizacja wewnątrzprzyusznicza jest rzadko spotykana. Etiologia nowotworu nie jest znana. Diagnostyka przedoperacyjna zarówno radiologiczna, jak i cytologiczna jest trudna i często nie daje prawidłowego rozpoznania. Radiologicznie zwykle podejrzewany jest gruczolak wielopostaciowy, a materiał z biopsji cienkoigłowej nie jest diagnostyczny. Leczenie z wyboru to chirurgiczne usunięcie zmiany z próbą zachowania funkcji nerwu twarzowego.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2019, 8, 3; 45-49
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Powikłania neurologiczne i jakość życia po resekcji ślinianki podżuchwowej. Prospektywne, nierandomizowane badanie jednoośrodkowe
Autorzy:
Chiesa Estomba, Carlos
Valldeperes-Vilanova, Ariadna
González-García, Jose
Larruscain-Sarasola, Ekhiñe
Sistiaga-Suarez, Jon
Altuna-Mariezcurrena, Xabier
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1397777.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
gruczoł podżuchwowy
operacja
powikłania neurologiczne
ślinianka
Opis:
Wprowadzenie: Resekcja ślinianki podżuchwowej wiąże się z powikłaniami, takimi jak uszkodzenie gałęzi brzeżnej żuchwy nerwu twarzowego, nerwu językowego czy podjęzykowego. Poza nimi, w niniejszej pracy opisano subiektywne dolegliwości: suchość w jamie ustnej, parestezje w okolicy blizny czy zmianę smaku. Pacjenci i metody: Przeprowadzono prospektywne, nierandomizowane badanie z udziałem 20 pacjentów poddanych zabiegowi usunięcia ślinianki podżuchwowej. Wyniki: Najczęstszą przyczyną zabiegu była kamica ślinianki – dotyczyła ona 9 osób (45%). Jeden z pacjentów (5%) miał porażenie nerwu językowego, u dwóch (10%) stwierdzono przejściowe porażenie gałęzi brzeżnej żuchwy, nie zarejestrowano zaś żadnego przypadku zmian w nerwie podjęzykowym. Powikłania neurologiczne nie miały związku z: wielkością kamieni śliniakowych (p = 0,293), rozmiarem guza (p = 0,445) czy rodzajem zmiany patologicznej (p = 0,694). Największym problemem zarówno po miesiącu, jak i po 6 miesiącach po zabiegu, były parestezje w okolicy blizny (odpowiednio: 55% i 33%), a na drugim miejscu uplasowała się kserostomia, czyli suchość błony śluzowej jamy ustnej (33% i 27,3%). Wnioski: Resekcja ślinianki podżuchwowej to zabieg bezpieczny, o niskim ryzyku powikłań chirurgicznych czy neurologicznych. Mimo to pacjenci powinni zostać poinformowani o możliwych powikłaniach, takich jak: suchość w jamie ustnej oraz parestezje w okolicy blizny. Efekt kosmetyczny może być zadowalający, a blizny można uniknąć stosując odpowiednią technikę operacyjną. Mimo że ryzyko uszkodzenia MBFN, nerwu językowego i podjęzykowego jest niskie, należy uwzględnić je w informacjach o zabiegu przekazywanych pacjentowi przed operacją.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2019, 73, 6; 32-37
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przerzut raka jasnokomórkowego nerki do narządów głowy i szyi – problem wciąż aktualny
Autorzy:
Torchalla, Patrycja
Czesak, Małgorzata
Osuch-Wójcikiewicz, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1398998.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
rak jasnokomórkowy nerki
rak nerkowokomórkowy
przerzuty
ślinianka podżuchwowa
Opis:
Rak nerkowokomórkowy stanowi ok. 2-3% wszystkich nowotworów złośliwych. Charakterystyczna jest dla niego wysoka częstotliwość przerzutów, które najczęściej obserwuje są w płucach, kościach, wątrobie, mózgu oraz regionalnych węzłach chłonnych. W piśmiennictwie podkreślane jest rzadkie występowanie ognisk przerzutowych raka nerki w obrębie głowy i szyi, jednakże jest on trzecim co do częstości występowania nowotworem złośliwym przerzutującym do głowy i szyi. Poniżej prezentujemy opis przypadku przerzutów raka jasnokomórkowego nerki do narządów głowy i szyi. Analizy dokonano retrospektywnie na podstawie dokumentacji pacjenta hospitalizowanego w Klinice Otorynolaryngologii, Chirurgii Głowy i Szyi Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego w latach 2009-2019. Opisujemy 81-letniego mężczyznę po nefrektomii lewostronnej z powodu raka jasnokomórkowego nerki, z licznymi przerzutami odległymi, u którego 8 lat po zabiegu operacyjnym wykryto przerzut do ślinianki podżuchwowej lewej, a następnie po 3 latach przerzut do ślinianki podżuchwowej prawej. Pacjenta poddano 2- krotnie radykalnemu zabiegowi chirurgicznemu usunięcia ślinianek podżuchwowych. Ze względu na obecność przerzutów w płucach wdrożono także leczenie inhibitorem kinazy tyrozynowej.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2021, 10, 1; 42-48
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena łagodnych guzów dużych gruczołów ślinowych według nowej klasyfikacji Europejskiego Towarzystwa Gruczołów Ślinowych
Autorzy:
Olejniczak, Izabela
Leduchowska, Agata
Kozłowski, Zbigniew
Pietruszewska, Wioletta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1397284.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
klasyfikacja ESGS
parotidektomia
ślinianka przyuszna
zewnątrztorebkowe usunięcie guza
Opis:
Wstęp: Guzy gruczołów ślinowych stanowią 2–4% wszystkich nowotworów głowy i szyi. Występują one najczęściej między 45. a 60. r.ż. i charakteryzują dużą różnorodnością kliniczną i histologiczną. Cel: Oceniono przydatność nowej klasyfikacji zaproponowanej przez Europejskie Towarzystwo Gruczołów Ślinowych (ESGS) w porównaniu do podziałów zabiegów dotychczas obowiązujących w literaturze przez dokonanie analizy retrospektywnej chorych operowanych z powodu łagodnych guzów dużych gruczołów ślinowych w Klinice Otolaryngologii, Onkologii Głowy i Szyi Uniwersytetu Medycznego w Łodzi w latach 2012–2020. Materiał i metody: Analizę wykonano w oparciu o dokumentację medyczną, tj.: historie chorób, protokoły operacyjne, wyniki badań biopsyjnych i pooperacyjnych oraz obserwacje chorych w Poradni Przyklinicznej. Do oceny rozległości i umiejscowienia guza w obrębie ślinianki przyusznej zaadoptowano nową klasyfikację ESGS. W analizowanym okresie leczono łącznie 283 pacjentów: 141 kobiet i 142 mężczyzn, w tym 249 chorych z guzem ślinianki przyusznej oraz 34 z guzem ślinianki podżuchwowej. Najczęściej rozpoznawano gruczolaka wielopostaciowego (105 pacjentów – 42,17%) oraz guza Warthina (94 pacjentów – 37,75%). Wyniki: Najczęstszą metodą leczenia chirurgicznego była parotidektomia płata powierzchownego (łącznie 135 przypadków – 54,22%), w tym parotidektomia boczna u 86 chorych (34,54%) i parotidektomia częściowa płata powierzchownego w 49 przypadkach (19,68%). Zewnątrztorebkowe usunięcie guza (ECD) wykonano u 91 chorych – 36,55%. Zgodnie z nową klasyfikacją ESGS, uwzględniającą poziom, na którym zlokalizowany był guz ślinianki przyusznej, wykonano łącznie 158 parotidektomii, w tym najwięcej – 59 (37,34%) – parotidektomii t. I, II i 45 (28,49%) parotidektomii t. II. W przypadku ECD wszystkie guzy zlokalizowane były na poziomie II. Wnioski: Podsumowując, nowa klasyfikacja ESGS, poprzez określenie dokładnej lokalizacji i rozległości guza w obrębie ślinianki przyusznej, ułatwia monitorowania chorych w okresie pooperacyjnym. Dzięki jej zastosowaniu możliwa jest sprawniejsza komunikacja naukowa, wymiana doświadczeń między różnymi ośrodkami oraz standaryzacja wykonywanych operacji czy kontrola procedur. Niejednokrotnie należy jednak uwzględnić opis pooperacyjnego badania histopatologicznego celem ewentualnej reklasyfikacji rodzaju zabiegu w wybranych przypadkach.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2021, 75, 4; 7-13
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ dokładności dokumentacji protokołów operacyjnych guzów ślinianek przyusznych na przebieg reoperacji
Autorzy:
Piwowarczyk, Krzysztof
Bartkowiak, Ewelina
Chou, Jadzia
Kukawska, Katarzyna
Piwowarczyk, Ludwika
Wierzbicka, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1397264.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
Operacja
ślinianka przyuszna
reoperacja
nerw twarzowy
wznowa guza
powikłania pooperacyjne
Opis:
Cel: W oparciu o doświadczenie w zakresie reoperacji guzów ślinianek przyusznych w szpitalu klinicznym, dokonano oceny dokładności protokołów z operacji pierwotnych (ROp) w celu opracowania komunikatywnego i wyczerpującego schematu raportu operacyjnego. Materiał i metody: Przeprowadzono retrospektywną, przekrojową analizę zabiegów wykonywanych w Klinice Otolaryngologii i Onkologii Laryngologicznej Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. Spośród 1154 operacji wykonanych w ciągu 10 lat, reoperacje przeprowadzono u 71 pacjentów. Raporty z operacji pierwotnych podzielono na: (1) rzetelne i (2) nierzetelne, zaś pole reoperacji i przebieg reoperacji na: (1) zgodne i (2) niezgodne z oczekiwaniami w oparciu o ściśle określone kryteria. Głównym punktem końcowym w ocenie wyników był wpływ rzetelności pierwszego ROp na przebieg reoperacji. Wyniki: W przedstawionej serii przypadków raporty ROp były w 39% (14/36) rzetelne, zaś w 61% (22/36) nierzetelne. Pola reoperacji były w 16% (11/71) zgodne z oczekiwaniem, zaś w 37% (26/71) niezgodne z oczekiwaniem. Przebiegi reoperacji były w 37% (26/71) zgodne z oczekiwaniem, zaś w 63% (45/71) niezgodne z oczekiwaniem. Zgodny z oczekiwaniem przebieg reoperacji miał miejsce w 20% (5/26) przypadków, których raporty z operacji pierwotnej były rzetelne i 20% (5/26) przypadków, których raporty z operacji pierwotnej były nierzetelne. Niezgodny z oczekiwaniem przebieg reoperacji miał miejsce w 20% (9/45) przypadków, których raporty z operacji pierwotnej były rzetelne i 40% (18/45) przypadków, których raporty z operacji pierwotnej były nierzetelne. Nie stwierdzono istotnego związku między przebiegiem reoperacji i rzetelnością pierwszego ROp (χ2(1) = 0,69; p = 0,40466). Zmienną najczęściej związaną z nierzetelnością ROp była czynność nerwu twarzowego po operacji (6/12). Dyskusja: Raport z operacji powinien być sporządzany w oparciu o: przejrzyste kryteria, jednoznaczną klasyfikację i kompleksowy protokół. Takie dokumenty przyczynią się do poprawy obserwacji kontrolnej i lepszego planowania reoperacji.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2021, 75, 3; 1-7
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Postępowanie z nawrotowym gruczolakiem wielopostaciowym ślinianek przyusznych: analiza materiału Kliniki Otolaryngologii WUM od 1988 do 2008 roku
Autorzy:
Szwedowicz, Paweł
Osuch-Wójcikiewicz, Ewa
Bruzgielewicz, Antoni
Chęciński, Piotr
Nyckowska, Jagna
Grotthuss, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1398693.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
nawrotowy gruczolak wielopostaciowy
ślinianka przyuszna
leczenie chirurgiczne
nerw twarzowy
Opis:
Objectives: Treatment of patients with recurrent pleomorphic adenoma of the parotid gland is a challenge for a surgeon due to frequent problems with complete resection of all tumour foci while preserving continuity and function of the facial nerve. The aim of this study was to evaluate the clinical presentation and treatment results of patients with recurrent pleomorphic adenoma of the parotid gland. Materials and Methods: The medical records of 35 patients (25 women and 10 men) operated on (44 operations) for recurrent pleomorphic adenoma between the years 1988 and 2008 at the Otolaryngology Department, Medical University of Warsaw, were reviewed. These patients accounted for 8.9% of all patients treated for pleomorphic adenoma of the parotid gland (N=395). A retrospective analysis was performed to examine clinical features, surgical technique and facial nerve management. Results: All patients had palpable, nontender mass or masses in a parotid bed after 1 to 5 previous operations. Multifocal recurrences were present in 79.5% of cases. Median interval between initial treatment and commencement of recurrences was 6.1 (0.25-29) years. Patients with more than one recurrence were younger than patients who had only one. Malignant transformation of recurrent pleomorphic adenoma was observed in two patients (5.7%). Postoperative facial nerve paresis occurred in 15 cases. In two additional cases eradication of recurrent tumour required the facial nerve resection and reconstruction. Conclusions: Recurrent pleomorphic adenoma occurs more often in younger patients and women. The risk of the facial nerve injury increases with each successive operation. Surgical treatment should be individualized, taking into consideration the extent of the previous surgery and the type of recurrence.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2010, 64, 7; 50-54
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przydatność ultrasonografii w diagnostyce zespołu Sjögrena
The usefulness of ultrasound in the diagnostics of Sjögren’s syndrome
Autorzy:
Saied, Fadhil
Włodkowska‑Korytkowska, Monika
Maślińska, Maria
Kwiatkowska, Brygida
Kunisz, Wojciech
Smorawińska, Patrycja
Sudoł‑Szopińska, Iwona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1059021.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
Sjögren’s syndrome
parotid gland
submandibular gland
ultrasound
ultrasound examination of the main salivary glands
ultrasonografia
ultrasonografia głównych gruczołów ślinowych
zespół sjögrena
ślinianka podżuchwowa
ślinianka przyuszna
Opis:
Sjögren’s syndrome is an autoimmune exocrinopathy which manifests itself with dryness of the eyes and the oral cavity. These symptoms comprise a so-called sicca syndrome (xerostomia and xerophthalmia). Two forms of this disease may be distinguished: primary Sjögren’s syndrome which affects salivary glands and secondary Sjögren’s syndrome with other autoimmune diseases present such as rheumatoid arthritis, systemic lupus erythematosus or systemic scleroderma. The diagnosis is based on the classification criteria established in 2002 by a group of American and European scientists (American-European Consensus Group), which involve the interview and physical examination as well as serological, histopathological and radiological tests. Most of these examinations show some limitations such as invasiveness, expensiveness or limited accessibility. The latest research suggests that ultrasound examination may appear promising in the diagnostics of the main salivary glands: submandibular and parotid glands. It is an accessible and relatively cheap examination with high sensitivity and specificity values which are comparable to those obtained via conventional means used in the diagnostics of this disease, i.e. biopsy of the minor salivary glands, sialography and scintigraphy, as well as superior to those obtained in sialometry and Schirmer’s test. Additionally, ultrasonography correlates with the results of magnetic resonance imaging. Therefore, a number of authors claim that US examination should be included in the classification criteria of Sjögren’s syndrome. The aim of this article is to present the diagnostic capacity of the US examination in Sjögren’s syndrome using the current ultrasound classification systems based on the grey-scale, Doppler and contrast-enhanced examinations. The latest research confirms that the most valuable diagnostic criterion in Sjögren’s syndrome is the heterogeneity of the glandular parenchyma. The outcome of the examination greatly depends on the examiner’s experience.
Zespół Sjögrena jest autoimmunologiczną egzokrynopatią, manifestującą się objawami suchości oka i jamy ustnej, składającymi się na tzw. zespół suchości (kserostomia i kseroftalmia). Można wyróżnić dwie postaci choroby: pierwotny zespół Sjögrena, zajmujący głównie gruczoły ślinowe, oraz wtórny zespół Sjögrena, z towarzyszącymi innymi chorobami autoimmunologicznymi, tj. reumatoidalnym zapaleniem stawów, toczniem układowym rumieniowym czy twardziną układową. Rozpoznanie choroby opiera się na kryteriach klasyfikacyjnych opracowanych w 2002 roku przez grupę naukowców z Ameryki i Europy (American‑European Consensus Group), które bazują na badaniach przedmiotowych i podmiotowych, serologicznych, histopatologicznych i radiologicznych. Większość tych badań wykazuje pewne ograniczenia, takie jak inwazyjność, wysoki koszt czy mała dostępność. Ostatnie prace wskazują, że obiecującą metodą w diagnostyce choroby jest badanie ultrasonograficzne głównych gruczołów ślinowych: ślinianek podżuchwowych i przyusznych. Jest to badanie dostępne, stosunkowo niedrogie, wykazujące wysoką czułość i swoistość, na poziomie porównywalnym do konwencjonalnych metod stosowanych w rozpoznawaniu tej choroby, tj. biopsji gruczołów ślinowych mniejszych, sialografii i scyntygrafii, i przewyższającym sialometrię i test Schirmera. Dodatkowo koreluje z wynikami rezonansu magnetycznego. Wielu autorów postuluje zatem włączenie badania ultrasonograficznego do kryteriów klasyfikacyjnych zespołu Sjögrena. Celem pracy jest przedstawienie możliwości diagnostycznych badania ultrasonograficznego w rozpoznawaniu zespołu Sjögrena, z uwzględnieniem dotychczas stosowanych ultrasonograficznych systemów klasyfikacyjnych, opierających się na badaniu w skali szarości, w opcji dopplerowskiej oraz z zastosowaniem środków kontrastujących. Najnowsze badania potwierdzają, że najcenniejszym diagnostycznie kryterium w rozpoznawaniu zespołu Sjögrena jest niejednorodność miąższu gruczołów. Wynik badania w dużej mierze zależy od doświadczenia badającego.
Źródło:
Journal of Ultrasonography; 2013, 13, 53; 202-211
2451-070X
Pojawia się w:
Journal of Ultrasonography
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The impact of accurate documentation of parotid tumor operative reports on secondary surgical procedure
Autorzy:
Piwowarczyk, Krzysztof
Bartkowiak, Ewelina
Chou, Jadzia
Kukawska, Katarzyna
Piwowarczyk, Ludwika
Wierzbicka, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1397268.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
chirurgia
ślinianka przyuszna
reoperacja
nerw twarzowy
wznowa guza
powikłania pooperacyjne
Opis:
Aim: The accuracy of primary operative reports (OpR) was assessed based on a tertiary referral department’s experience with reoperations of parotid gland tumors, in order to develop a comprehensive operative report schema. Material and methods: The retrospective cross-sectional study was conducted at the Department of Otolaryngology and Laryngological Surgery, Poznan University of Medical Sciences, Poland. Out of 1154 surgeries performed over a 10-year period, 71 patients underwent reoperation. Their OpR were categorized into accurate and non-accurate, and the reoperation field and reoperation course were categorized as anticipated or unanticipated, according to the defined criteria. The main outcome measure was the impact of accuracy of the first OpR on reoperation course. Results: In this series, OpR were 39% (14/36) accurate, 61% (22/36) non-accurate. Reoperation fields were 16% (11/71) anticipated, 37% (26/71) unanticipated. Reoperation courses were 37% (26/71) anticipated, 63% (45/71) unanticipated. An anticipated reoperation course followed 20% (5/26) of accurate and 20% (5/26) of non-accurate primary OpR. An unanticipated reoperation course followed 20% (9/45) of accurate and 40% (18/45) of non-accurate OpR. There is no significant relationship between the reoperation course and the accuracy of the first OpR [Chi2(1) = 0.69; p = 0.40466]. The most common variable that affected non-accuracy of the OpR was facial nerve function after surgery (6/12). Discussion: The operative report should be based on transparent criteria, a robust classification and a comprehensive protocol. This will improve follow-up and facilitate the planning of reoperation.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2021, 75, 3; 1-7
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Multiple sialoceles of the parotid gland in chronic parotid sialadenitis – a case report
Mnogie sialocele przyusznicy w przebiegu przewlekłego zapalenia – opis przypadku
Autorzy:
Molga-Magusiak, Maria
Chęciński, Piotr
Nyckowska, Jagna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1399017.pdf
Data publikacji:
2021-06-28
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
chronic parotid sialoadenitis
parotid gland
parotid lithiasis
kamica ślinianki przyusznej
przewlekłe zapalenie ślinianki przyusznej
ślinianka przyuszna
Opis:
Introduction: Chronic parotid sialadenitis is a disorder of multifactorial etiology. The main cause of this condition is usually a presence of deposits that narrow the parotid duct lumen. Obturative lesions and ongoing inflammation may lead to the development of retention cysts. Case report: In the reported case, a 56-year-old patient experienced a massive polycystic hyperplasia of the parotid gland secondary to chronic calculous sialadenitis, with total parotidectomy as the only effective method of treatment. The methods of treatment and procedural models in the management of chronic parotid sialadenitis are discussed.
Wstęp: Przewlekłe zapalenie ślinianki przyusznej jest chorobą o etiologii wieloczynnikowej. Przyczyną jest najczęściej zwężenie światła przewodów wyprowadzających przez zalegający złóg. Na tle zmian obturacyjnych oraz toczącego się procesu zapalnego może dochodzić do powstawania torbieli retencyjnych. Opis przypadku: W opisanym przypadku u 56-letniego pacjenta doszło do masywnego wielotorbielowatego rozrostu ślinianki na tle kamiczego przewlekłego zapalenia, w którym jedyną skuteczną metodą leczenia była parotidektomia całkowita. Omówiono metody leczenia i model postępowania w przewlekłym zapaleniu przyusznicy.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2021, 10, 2; 40-43
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozległa rana cięta twarzy – opis przypadku
Extensive cut wound of the face - case report
Autorzy:
Woźniczko, Kornelia
Molga-Magusiak, Maria
Rzepakowska, Anna
Bartoszewicz, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1930312.pdf
Data publikacji:
2021-09-07
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
parotid gland
parotid duct
auricle
facial cut wound
ślinianka przyuszna
przewód wyprowadzający ślinianki
małżowina uszna
rana cięta twarzy
Opis:
We present a case report of a 57-year-old female with a 25 cm laceration on the left side of her face. The patient was cut with a knife and as a result the parotid gland, the parotid duct, the tongue, the corner of the mouth, the masseter muscle, the cartilaginous part of the external acoustic canal and the auricle were damaged. The facial nerve was not damaged. All of the injuries were managed, including end-to-end anastomosis of the Stenon duct and layered closure of the auricle. The cut wounds of the facial and ear area must be carefully assessed and adequately treated in order to assure proper healing and avoid complications. Key words: parotid gland, parotid duct, auricle, facial cut wound
57-letnia pacjentka została przywieziona przez Zespół Ratownictwa Medycznego na Izbę Przyjęć z 25-centymetrową raną ciętą twarzy po stronie lewej. Uraz został zadany nożem. Uszkodzeniu uległ miąższ śliniaki, przewód wyprowadzający Stenona, język, lewy kącik ust, mięsień żwacz, część chrzęstna przewodu słuchowego zewnętrznego oraz małżowina uszna. Nerw twarzowy nie został uszkodzony. W artykule opisano sposób chirurgicznego zaopatrzenia uszkodzonych struktur twarzy. Na podstawie przeglądu literatury omówione zostały postępowanie oraz istotne aspekty zaopatrzenia tego typu urazów. Rany cięte okolicy twarzy i ucha wymagają dokładnej oceny i odpowiedniego zaopatrzenia, by uzyskać prawidłowe gojenie i uniknąć powikłań. Słowa kluczowe: ślinianka przyuszna, przewód wyprowadzający ślinianki, małżowina uszna, rana cięta twarzy
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2021, 10, 3; 1-5
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-13 z 13

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies