Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Św. Paweł" wg kryterium: Temat


Tytuł:
The Relationship of Pope John Paul II to the Father of the Redeemer
Stosunek Jana Pawła II do Ojca Odkupiciela
Autorzy:
Adam, Anton
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2034985.pdf
Data publikacji:
2022-02-24
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Jan Paweł II
św. Józef
ojciec
Maryja
opiekun
tajemnica
John Paul II
Joseph
father
Mary
foster
mystery
Opis:
The New Testament figure of St. Joseph comes to the fore in direct connection with his relationship with Mary, who is called to the service of motherhood, so that by divine action she may become the mother of the Redeemer. The title of St. John Paul II’s apostolic exhortation Redemptoris Custos indicates the mission of St. Joseph in the life of Jesus Christ as his protector. It is true that St. Joseph, Mary’s husband performs this role in certain situations. Joseph takes an attitude to a situation that affects him. For this reason, St. John Paul II does not focus only on the very service of the protector, but focuses on the relationship from which the protector’s service itself derives. This relationship is fatherhood, which corresponds to Joseph’s legitimate relationship with Mary. Mary herself defines Joseph’s relationship with Jesus as that of a father: „your father and I have been anxiously searching for you“ (Luke 2:48). It follows from the very marriage of Mary and Joseph, which unites them, that they both have the title of parent. John Paul II emphasizes this fact and formulates from it the relationship of fatherhood to Jesus. He revealed Joseph in the mystery of Christ with an emphasis on the biblical basis. The presented text reflects the new dimension of Joseph’s relationship with Christ, which is fulfilled by participating in the mystery of the Incarnation of the Eternal Word, together with Mary.
Nowotestamentalna postać św. Józefa wysuwa się na pierwszy plan w bezpośrednim związku, w relacji z Maryją, wezwaną do służby macierzyństwa, aby przez działanie Boże mogła stać się Matką Odkupiciela. Tytuł adhortacji apostolskiej św. Jana Pawła II Redemptoris custos wskazuje na misję św. Józefa w życiu Jezusa Chrystusa jako jego opiekuna. To prawda, że w pewnych sytuacjach św. Józef, mąż Maryi tę rolę spełnia. Józef przyjmuje postawę stosownie do sytuacji, która go dotyczy. Z tego powodu św. Jan Paweł II nie skupia się tylko na samej służbie opiekuna, ale na relacji, z której owa służba protektora się wywodzi. Owa relacja to ojcostwo, co odpowiada uzasadnionej relacji Józefa z Maryją. Sama Maryja określa relację Józefa z Jezusem jako relację ojca: „Twój ojciec i ja z bólem serca szukaliśmy ciebie” (Łk 2,48). Z samego małżeństwa Maryi i Józefa, łączącego ich, wynika, że oboje mają tytuł rodziców. Jan Paweł II podkreśla ten fakt i formułuje z niego stosunek ojcostwa do Jezusa. Ujawnił Józefa w tajemnicy Chrystusa z naciskiem na podstawy biblijne. Prezentowany tekst odzwierciedla nowy wymiar relacji Józefa z Chrystusem, który urzeczywistnia się poprzez uczestnictwo w tajemnicy Wcielenia Słowa Przedwiecznego wraz z Maryją.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2022, 69, 2; 57-71
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Duchowość karmelitańska w życiu i wybranym nauczaniu św. Jana Pawła II
Carmelite Spirituality in the Life and Selected Teaching of St. John Paul II
Autorzy:
Brzozowska, Urszula
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/559707.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
duchowość karmelitańska
św. Jan Paweł II
chrystocentryzm
eklezjalność
Carmelite spirituality
St. John Paul II
christocentrism
ecclesiality
Opis:
Duchowość karmelitańska pozostawała wyraźnie obecna w życiu i nauczaniu św. Jana Pawła II. Związane to było najpierw z jego środowiskiem, gdzie stykał się z nią głównie poprzez karmelitańskie duszpasterstwo (Wadowice), lekturę dzieł hiszpańskich mistyków (Kraków) oraz studia – zgłębianie doktryny św. Jana od Krzyża (Kraków i Rzym). Kontakt ten trwał także po wyborze na Stolicę Apostolską, m. in. w spotkaniach z przedstawicielami wspólnot, w korespondencji, szczególnie zaś w beatyfikacjach i kanonizacjach postaci Karmelu. Do jego duchowości Papież wielokrotnie odwoływał się w swoim nauczaniu, poruszając różne jej aspekty w zależności od adresatów bądź okoliczności przemówień czy listów. Na ich podstawie nakreślić można ogólny jej obraz, który tworzą następujące rysy: maryjność, ideał kontemplacyjny, chrystocentryzm, eklezjalność oraz doskonała miłość. Wskazują one na integralność tej duchowości, posiadającej charakter głęboko Boski i ludzki, mistyczny i eklezjalny. Dzięki temu staje się ona pewną drogą do świętości, czego potwierdzeniem są liczni święci Karmelu, jak i sam św. Jan Paweł II, który nią kroczył.
Carmelite spirituality was visibly present in the life and teaching of St. John Paul II. This was connected in the first place with his environment, where he encountered this form of spirituality mainly through the Carmelite pastoral ministry (Wadowice), through reading the works of the Spanish Mystics (Cracow) and through his studies – exploring the doctrine of St. John of the Cross (Cracow and Rome). This contact continued after his election to the Holy See, among others through meetings with representatives of Carmelite communities, in correspondence, and especially in the beatifications and canonizations of Carmelites. The Pope repeatedly referred to Carmelite spirituality in his teachings, touching on different aspects depending on the addressees or the circumstances of speeches or letters. On the basis of this material, we can outline a general image of his understanding of Carmelite spirituality, which includes the following features: a Marian focus, the contemplative ideal, christocentrism, ecclesiality and perfect love. They indicate the integrated nature of this spirituality, which is deeply divine as well as human; mystical and ecclesial. It is this integration that makes it a sure way to holiness, as confirmed by the many saints of Carmel, as well as by St. John Paul II, who walked in this way.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2017, 40; 105-120
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The beginnings of Christianity in Cyprus. Religious and cultural aspects
Początki chrześcijaństwa na Cyprze. Religijne i kulturalne aspekty
Autorzy:
Burkiewicz, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/560317.pdf
Data publikacji:
2017-06-30
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
St. Barnabas
St. Paul
St. Lazarus
St. Mark
Cyprus
Christianity
apostles
św. Barnaba
św. Paweł z Tarsu
św. Łazarz
św. Marek
Cypr
chrześcijaństwo
apostołowie
Opis:
The history of Christianity in Cyprus has a long and beautiful tradition, whose beginnings are connected with four important figures: Saint Lazarus and apostles Paul, Barnabas and Mark. The apostles came to Cyprus in the first half of the 1st century, when the island was under the Roman rule. According to tradition, by preaching God’s Word they became the founders of the Cypriot Church. Their mission was not an easy one, and the pressure of the indignant Jewish community led to the capture of Paul in Paphos and his consequent whipping at the whipping post. The post can still be seen today among the ruins of the church of Agia Kyriaki Chrysopolitissa. Barnabas sacrificed his life for his faith: he was captured in Salamis, and then burnt at the stake by a Jewish mob. Roman Proconsul Quintus Sergius Paulus became the first important Roman official who converted to Christianity, and Cyprus became the first Roman province which adopted Christianity. Tradition also links Saint Lazarus with the island: allegedly, after being miraculously resurrected by Jesus in Bethany, he came to Cyprus, where he became a bishop and where he preached God’s Word and converted pagans into Christianity for the next 30 years.
Historia chrześcijaństwa na Cyprze posiada długą i piękną tradycję, a jej początki są związane z czterema ważnymi dla kościoła postaciami: św. Łazarza oraz apostołów Pawła, Barnaby oraz Marka. W pierwszej połowie I wieku n.e. na Cypr, pozostający pod panowaniem rzymskim, przybyli apostołowie Paweł, Barnaba i Marek, którzy głosząc Słowo Boże stali się w myśl tradycji założycielami Kościoła cypryjskiego. Misja ta nie była łatwa, a presja oburzonej gminy żydowskiej, spowodowała, że Paweł został pojmany w Pafos i ukarany biczowaniem, przywiązany do pręgierza, który do dzisiaj można oglądać wśród ruin bazyliki Agia Kyriaki Chrysopolitissa. Barnaba poświęcił swoje życie. Został pojmany w Salamis, a następnie spalony na stosie przez żydowski tłum. Tradycja łączy również z wyspą Łazarza, który po cudownym wskrzeszeniu przez Jezusa w Betanii, przybył na Cypr głosić Słowo Boże, gdzie mieszkańcy obrali go biskupem i przez następne 30 lat nauczał i nawracał pogan na chrześcijaństwo.
Źródło:
Folia Historica Cracoviensia; 2017, 23/1; 13-36
0867-8294
Pojawia się w:
Folia Historica Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
L’Insegnamento dell’Apostolo Paolo sui carismi in alcuni testi ecclesiologici
The Teaching of the Apostle Paul on Charisms in Some Ecclesiological Texts
Nauczanie Apostoła Pawła o charyzmatach w niektórych tekstach eklezjologicznych
Autorzy:
Cocco CMF, Paolo
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/578665.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
św. Paweł
dary duchowe
charyzmaty
Pierwszy List do Koryntian
St. Paul
spiritual gifts
charisms
First Letter to the Corinthians
Opis:
Po przedstawieniu rzeczywistości dotyczącej charyzmatów w Starym Testamencie, w Ewangeliach, Dziejach Apostolskich zostało omówione pierwotne znaczenie i występowanie słów „charyzmat/charyzmaty” w Biblii. Na tym tle autor rysuje bezpośredni kontekst nauczania o charyzmatach omawiając wspólnotę Koryncką i Pierwszy List do Koryntian. W swoich analizach koncentruje się na sekcji dotyczącej rzeczywistości duchowej (1 Kor 12–14) ukazując różne funkcjonowanie charyzmatów wewnątrz Kościoła przedstawionego jako ciało Chrystusa. Ujmuje zależności pomiędzy charyzmatami a miłością oraz praktykowaniem glosolalii i proroctwa. Całość dopełnia omówienie analiz dotyczących nauczania św. Pawła o charyzmatach dokonanych w różnych artykułach przez Käsemann, R.Y.K. Fung, G.D. Fee, J.D.G. Dunn. G. Barbaglio.
Źródło:
Scriptura Sacra; 2019, 23; 221-244
1428-7218
Pojawia się w:
Scriptura Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
L’ insegnamento dell’apostolo Paolo sui carismi
St. Paul’s teaching in regard to charisms
Nauczanie św. Pawła odnośnie do charyzmatów
Autorzy:
Cocco, Paolo
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/578798.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
św. Paweł
dary duchowe
charyzmaty
Pierwszy List do Koryntian
St. Paul
Spiritual Gifts
Charisms
First Corinthians
Opis:
Po przedstawieniu rzeczywistości dotyczącej charyzmatów w Starym Testamencie, w Ewangeliach, Dziejach Apostolskich zostało omówione pierwotne znaczenie i występowanie słów „charyzmat/charyzmaty” w Biblii. Na tym tle autor rysuje bezpośredni kontekst nauczania o charyzmatach omawiając wspólnotę Koryncką i Pierwszy List do Koryntian. W swoich analizach koncentruje się na sekcji dotyczącej rzeczywistości duchowej (1 Kor 12–14) ukazując różne funkcjonowanie charyzmatów wewnątrz Kościoła przedstawionego jako ciało Chrystusa. Ujmuje zależności pomiędzy charyzmatami a miłością oraz praktykowaniem glosolalii i proroctwa. Całość dopełnia omówienie analiz dotyczących nauczania św. Pawła o charyzmatach dokonanych w różnych artykułach przez Käsemann, R.Y.K. Fung, G.D. Fee, J.D.G. Dunn. G. Barbaglio.
The presentation of the reality related to charisms in Old Testament , The Gospels and Acts of the Apostoles, discussed the primary meaning and occurrence of the words „charism/charisms” in the Bible. Against this background, author draws the direct context of the teaching of charisms by discussing the Corinthian community and First Corinthians. In his analysis, he focuses on the section concerned with spiritual reality (1 Corinthians 12–14), showing various forms of charisms functioning within the Church portrayed as the body of Christ. He captures the connections between charisms and love and also the practise of glossolalia and prophecy. The whole is completed by discussing the analysis of St. Paul’s teaching about charisms made in various articles by Käsemann, R.Y.K. Fung, G.D. Fee, J.D.G. Dunn.G. Barbaglio.
Źródło:
Scriptura Sacra; 2015, 19; 197-229
1428-7218
Pojawia się w:
Scriptura Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Liturgiczna troska o chorych i cierpiących w wybranych orędziach św. Jana Pawła II na Światowy Dzień Chorego
Autorzy:
Czerwiński, Adrian Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2083199.pdf
Data publikacji:
2022-06-21
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
św. Jan Paweł II
orędzia na Światowy Dzień Chorego
posługa wobec chorych w liturgii
ewangelizacja w liturgii chorych
Saint John Paul II
messages for the World Day of the Sick
care for the sick in liturgy
evangelisation of the sick in liturgy
Opis:
Artykuł przedstawia nauczanie Jana Pawła II zawarte w orędziach na Światowy Dzień Chorego. Celem publikacji jest wydobycie z wybranych orędzi treści o liturgicznym posługiwaniu chorym i cierpiącym. Drugim celem jest ukazanie przemieniającej łaski Chrystusa w trudnym doświadczeniu choroby, cierpienia, śmierci, w których chory uczestniczy. Nauka ta zapisana i realizowana w liturgii jest skierowana zarówno do wierzących jak i niewierzących. W orędziach możemy odnaleźć kilka płaszczyzn, na których troska o los chorych i cierpiących jest wyrażana w liturgii. Należą do nich: centralne miejsce Mszy świętej w corocznych obchodach Światowego Dnia Chorego, podkreślenie wartości sakramentów: przede wszystkim Eucharystii i pokuty, każdorazowe wspomnienie o maryjnym sanktuarium oraz nakreślenie misji kapłanów pełniących sakramentalną posługę chorych. Papieskie pojmowanie liturgii w orędziach ogniskuje się wokół problemu przyjmowania cierpienia wedle wiary katolickiej wyrażonej w liturgii, świadczenia o autentyczności orędzia Chrystusa w chorobie oraz ewangelizacyjnej i przemieniającej roli liturgii wobec ludzi wierzących i niewierzących. Spojrzenie papieża Jana Pawła II nie ogranicza się tylko do kwestii rytualnych czy dyscyplinarnych, ale kieruje się na dialog między Bogiem, Kościołem, człowiekiem i światem, w którym liturgia ma budować jedność opartą na Chrystusie i prowadzić do moralnego, duchowego a w końcu do eschatologicznego odnowienia człowieka i świata. Rozważania te są bardzo istotne w perspektywie współczesnych zmian dokonujących się w Kościele, odrzucenia przez człowieka współczesnego nauki o krzyżu Chrystusa, którą wierni powinni z mocą Ducha Świętego głosić na nowo, epidemii koronawirusa, który pokazał liczne słabości wspólnoty wierzących  
This article presents the teachings of John Paul II expressed in his messages for the World Day of the Sick. The aim of this publication is to extract from selected messages fragments devoted to the liturgical care for the sick and suffering. The second objective is to show the transforming grace of Christ in the difficult experience of sickness, suffering and death in which the sick participate. These teachings included in and implemented through liturgy are aimed at both believers and non-believers. In the messages, we can find several planes on which the care for the sick and suffering is expressed in liturgy. They include: the central position of the Mass in annual celebrations of the World Day of the Sick, emphasising the value of sacraments, most importantly the Eucharist and the Reconciliation, mentioning the shrine to the Virgin Mary, and outlining the mission of priests involved in sacramental ministry to the sick. The pope’s understanding of liturgy expressed in his messages focuses on the problem of accepting suffering in accordance with the Catholic faith expressed in liturgy, showing the authenticity of Christ’s message in sickness, and demonstrating the evangelical and transforming role of liturgy for believers and non-believers. The view of Pope John Paul II is not limited to ritual or disciplinary matters, but focuses on a dialogue between God, the Church, man and the world, in which liturgy is supposed to build unity based on Christ and lead to a moral, spiritual and finally eschatological renewal of man and the world. These reflections are very important from the perspective of current changes in the Church, the rejection of the teaching on Christ’s cross by the modern man, which should be preached anew by believers with the power of the Holy Spirit, and the coronavirus pandemic, which has exposed many weaknesses of the community of believers. Keywords: Saint John Paul II, messages for the World Day of the Sick, care for the sick in liturgy, evangelisation of the sick in liturgy
Źródło:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2022, 59, 1; 79-99
1234-4214
Pojawia się w:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Manoscritti inclassificabili della Vita S. Pauli Monachi Thebaei di San Girolamo
Unclassified Manuscripts of St. Jerome’s Vita S. Pauli Monachi Thebaei
Autorzy:
Degórski, Bazyli
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/612849.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Hieronim
Paweł Mnich
paleografia
kodykologia
żywot św. Pawła
Paweł z Teb
manuskrypt
Jerome
Paul the First Hermit
Life of St. Paul the Hermit
paleography
manuscript
Paul of Thebes
Opis:
Manuscripts which cannot be included in any of the families of the manuscript tradition of St. Jerome’s Vita Sancti Pauli Primi Eremitae, examined by John Frank Cherf, O.S.B., are the following: Bernensis Lat. 111, Bruxellensis 64, Cameracensis 864 (767), Dresdensis A 62 cod. D, Laurentianus pl. 19, cod. 16, Matritensis 10007, Parisinus Lat. 3784, Parisinus Lat. 5314, Parisinus Lat. 5385, Parisinus Lat. 9741, Vaticanus Lat. 5411, Vaticanus Lat. 7014, Vaticanus Barberinianus Lat. 586, Basilicanus A. 2, Vindobonensis Lat. 420 and Vindobonensis S. Mariae ad Scotos 409 (324). To these can be added the following ones, found by the author: Iagellonicus Cracoviensis 2265 AA XII 9, Casanatensis Codex 718 (B.I.3), Lateranensis Codex A. 79, Farfensis 5 (270), Sessorianus 5 (XXIX), Vallicellanus Tomus III, Vaticanus Lat. 600, Vaticanus Lat. 5257, Vaticanus Lat. 9309, Vaticanus Lat. 13393, Vaticanus Barberinianus Lat. 469, Vaticanus Urbinas Lat. 396, Basilicanus A. 4.
Artykuł omawia te kodeksy Hieronimowej Vita S. Pauli Monachi Thebaei, które nie można jeszcze zaliczyć do żadnej z rodzin rękopiśmiennej tradycji tegoż dzieła. Już John Frank Cherf, O.S.B., uznał następujące kodeksy za niezdolne do zaliczenia do jakiejkolwiek rodziny rękopiśmiennego przekazu Hieronimowej Vita: Bernensis Lat. 111, Bruxellensis 64, Cameracensis 864 (767), Dresdensis A 62 cod. D, Laurentianus pl. 19, cod. 16, Matritensis 10007, Parisinus Lat. 3784, Parisinus Lat. 5314, Parisinus Lat. 5385, Parisinus Lat. 9741, Vaticanus Lat. 5411, Vaticanus Lat. 7014, Vaticanus Barberinianus Lat. 586, Basilicanus A. 2, Vindobonensis Lat. 420 oraz Vindobonensis S. Mariae ad Scotos 409 (324). W niniejszym zaś studium dołączyliśmy do tychże rękopisów następujące kodeksy, których Cherf nie przebadał: Iagellonicus Cracoviensis 2265 AA XII 9, Casanatensis Codex 718 (B.I.3), Lateranensis Codex A. 79, Farfensis 5 (270), Sessorianus 5 (XXIX), Vallicellanus Tomus III, Vaticanus Latinus 600, Vaticanus Lat. 5257, Vaticanus Lat. 9309, Vaticanus Lat. 13393, Vaticanus Barberinianus Lat. 469, Vaticanus Urbinas Lat. 396, Basilicanus A. 4.
Źródło:
Vox Patrum; 2019, 71; 131-154
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Historyczna zabudowa gospodarstwa kościelnego parafii pw. św. Anny w Lubartowie
Historical buildings of the church property of the St. Anne’s parish in Lubartów
Историческая застройка церковного хозяйства прихода Св. Анны в Любартове
Autorzy:
Filipowicz, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2051943.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie
Tematy:
Lubartów
parafia św. Anny
Piotr Firlej
Mikołaj Firlej
Elżbieta Firlejówna
Mikołaj Kazimierski
Barbara Sanguszko
Paweł Karol Sanguszko
Paolo Fontana
Lubomirscy
gospodarstwo kościelne
mansjonaria
plebania
dom plebański
dom schronienia
szpital powiatowy
parkan
dzwonnica
zespół sakrslno-parafialny
wizytacje biskupie
St. Anne’s parish
the Lubomirski family
church property
mansionaries
presbytery
presbytery house
shelter
house
district hospital
fence
bell tower
sacral-parish complex
bishop’s visitations
Любартов
приход Св. Анны
Петр Фирлей
Миколай Фирлей
Эльжбета Фирлеювна
Миколай Казимерский
Барбара Сангушко
Павел Кароль Сангушко
Паоло Фонтана
Любомирские
церковное хозяйство
особняк-мансионарий
плебания
дом плебана
приют
приходская больница
забор
колокольня
сакрально-приходской
комплекс
епископские визитации
Opis:
Nowożytne dzieje dzisiejszych „małych ojczyzn” – to w zasadzie dzieje dawnych parafii rzymskokatolickich, a więc jest to zawsze historia miejscowego kościoła i społeczności parafialnej, jednakowo w miasteczkach, jak i na wsiach. Parafia od wieków posiadała swoje terytorium, pleban miał dochody, zaś wierni mieli dostęp do posługi duszpasterskiej. Istotą parafii był i jest kult religijny. Aby go upowszechniać kościół musiał posiadać materialne podstawy swojej egzystencji. W niniejszym przekrojowym artykule, autor przedstawił dzieje parafii św. Anny w Lubartowie od jej początków do współczesności. W szczególności zaprezentowano historyczną zabudowę gospodarstwa kościelnego, tj. budynki mieszkalne i gospodarcze, z których korzystali duszpasterze i służba kościelna oraz przedstawiono zmiany jakie w niej nastąpiły na przestrzeni wieku. Wykazano rodzaj robót restauratorskich jakie przeprowadzono w ostatnich latach w celu zachowania zabytkowej mansjonarii. Kwerenda źródłowa objęła zasoby Archiwum Archidiecezjalnego w Lublinie, Archiwum Państwowego w Krakowie Oddział na Wawelu – Archiwum Sanguszków, Archiwum Państwowego w Lublinie, Archiwum Lubelskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Lublinie, archiwum parafii św. Anny w Lubartowie, archiwum Muzeum Ziemi Lubartowskiej, archiwum Starostwa Powiatowego w Lubartowie. W archiwaliach tych cenną dokumentację stanowiły np. rękopisy, protokoły powizytacyjne, starodruki, projekty architektoniczne, mapy, fotografie, które wykorzystano w artykule.
The modern history of today’s “little homelands” – are basically the stories of former Roman Catholic parishes, so it is always the history of a local church and parish community, equally in towns and villages. For centuries the parish had its own territory, the parish priest had his income and the faithful had access to pastoral services. The essence of a parish was and is religious worship. In order to propagate it, the church had to have a material basis for its existence. In this cross-sectional article, the author presents the history of St. Anne’s parish in Lubartów from its beginnings to the present day. In particular the historical buildings of the church farm are presented, i.e. the residential and farm buildings used by the priests and the church staff and the changes that have taken place in it over the century. The type of restoration works carried out in recent years to preserve the historic mansion house is described. The research on sources covered the resources of the Archdiocesan Archive in Lublin, the State Archive in Kraków, Wawel Branch – Sanguszko Archive, the State Archive in Lublin, the Archive of the Lublin Regional Heritage Conservator in Lublin, the archive of St. Anne’s parish in Lubartów, the archive of the Museum of the Lubartów Land, and the archive of the District Office in Lubartów. These archives included valuable documentation, such as manuscripts, post-inspection reports, old prints, architectural projects, maps, and photographs, used in the article.
Современная история «малых родин» – это в основном история старых римско-католических приходов, иначе говоря – это всегда история местной церкви и приходской общины, как в городах, так и в деревнях. Приход веками владел своей территорией, пастырь имел доход, а верующие имели доступ к пастырскому служению. Сущностью прихода был и остается религиозный культ. Для его популяризации церковь должна была иметь материальные основы своего существования. В данной статье автор представляет историю прихода Св. Анны в Любартове с момента основания до наших дней. В частности описаны исторические постройки церковного хозяйства, то есть жилые и хозяйственные постройки, используемые священниками и служителями, а также изменения, которые произошли в нем за последнее столетие. Был показан вид реставрационных работ, проводимых в последние годы с целью сохранения исторического особняка-мансионария. Поиск источников охватывал фонды Архидиецезиального Архива в Люблине, Государственного Архива в Кракове, Вавельского отделения – Архива Сангушков, Государственного Архива в Люблине, Архива Люблинского воеводского консерватора древностей в Люблине, Архива прихода Св. Анны в Любартове, Архива Музея Любартувской земли, Архива Повятового Староства в Любартове. Среди этих материаллов особо ценними были напр. рукописи, визитационные протоколы, старопечатные книги, архитектурные проекты, карты и фотографии, использованные в статье.
Źródło:
Bibliotekarz Lubelski; 2021, 64; 117-145
0137-9895
Pojawia się w:
Bibliotekarz Lubelski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Nieopisane ministerstwo Bożego miłosierdzia”
“The indescribable ministry of God’s mercy”
Autorzy:
Gadamska-Serafin, Renata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31233704.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
miłosierdzie
teologia
Norwid
ks. Piotr Semenenko
zmartwychwstańcy
św. Paweł
nauka społeczna Kościoła
antropologia
mercy
theology
Fr Piotr Semenenko
the Resurrectionists
St Paul
social teaching of the Church
anthropology
Opis:
Wśród rozmaitych wątków refleksji religijnej Norwida zwraca uwagę, niemal niedostrzegany w dotychczasowych badaniach, temat Bożego miłosierdzia i miłosierdzia świadczonego bliźnim. Pisma poety (listy, proza i poezja) zdradzają wysiłek autora (wyrażony np. w tworzeniu ciekawych neologizmów) zmierzający do przeniknięcia i doprecyzowania tej teologicznej prawdy, do jej pełniejszego zrozumienia i nowej, głębszej interpretacji. „Miłosierdzie” jest przede wszystkim ważnym narzędziem Norwidowego „mówienia o Bogu”, jest dlań także streszczeniem istoty nauczania ewangelicznego (Nowy Testament nazywa poeta „Testamentem-miłosierdzia”). Prawda o miłosierdziu sytuuje się w centrum personalistycznej antropologii Norwida („Osobistość jest rzeczą miłosierdzia”) i tworzy osnowę jego myśli społecznej („społeczne miłowanie”, „jedenaste przykazanie”). Z pism poety wyłaniają się tropy wskazujące na jego inspiracje w tym zakresie m.in. teologią miłosierdzia św. Pawła oraz nauczaniem kaznodziei XIX-wiecznych (jak ks. Piotr Semenenko). Można zatem postrzegać Norwida jako tego myśliciela chrześcijańskiego, który antycypując rewelacje teologiczne wieku XX, wychylił się samodzielnie już w XIX stuleciu ku temu ważnemu zagadnieniu wiary.
Among the various themes of Norwid’s religious reflection, one that attracts particular attention but has largely been overlooked in previous research is the theme of divine mercy and mercy rendered to one’s neighbours. The poet’s writings (letters, prose and poetry) divulge the author’s effort (expressed, for instance, in his interesting neologisms) to penetrate and clarify this theological truth, to understand it more fully and interpret it in a new and deeper way. “Mercy” is primarily an important tool of Norwid’s “speaking of God”; for him it is also a summary of the essence of the Gospel teaching (the poet calls the New Testament the “Testament of mercy”). The truth about mercy is situated at the centre of Norwid’s personalist anthropology (“Osobistość jest rzeczą miłosierdzia” [Personality is the thing of mercy]) and forms the fabric of his social thought (“social loving”, “the eleventh commandment”). Clues emerge from the poet’s writings indicating that he was inspired in this regard by, among others, St Paul’s theology of mercy and the teaching of 19th-century preachers (such as Fr Piotr Semenenko). Thus, Norwid can be seen as that Christian thinker who, anticipating the theological revelations of the 20th century, independently addressed this important issue of faith as early as in the 19th century.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2023, 41; 5-27
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Święta Jadwiga Śląska w nauczaniu św. Jana Pawła II
St. Hedwig of Silesia in the Teaching of St. John Paul II
Autorzy:
Giemza, Bogdan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1018595.pdf
Data publikacji:
2017-01-24
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
teaching
St. Hedwig of Silesia
Trzebnica
John Paul II
św. Jadwiga Śląska
Jan Paweł II
nauczanie
Opis:
Dnia 26 marca 2017 roku minęło 750 lat od kanonizacji św. Jadwigi Śląskiej (†1243). Z tej racji metropolita wrocławski, abp Józef Kupny ogłosił w metropolii wrocławskiej Rok Jadwiżański (2016–2017). W ramach obchodów zaplanowane są różne wydarzenia o charakterze religijnym i kulturalnym, odbywają się sympozja naukowe. W te rocznicowe obchody wpisuje się prezentowany artykuł Święta Jadwiga Śląska w nauczaniu św. Jana Pawła II. Kardynał Karol Wojtyła jeszcze przed wyborem na Stolicę Piotrową przebywał kilkakrotnie w sanktuarium św. Jadwigi w Trzebnicy k. Wrocławia. Zostało to omówione w pierwszej części artykułu. Święta stała się szczególnie duchowo bliska Janowi Pawłowi II, gdyż jego wybór na papieża dokonał się w liturgiczne święto św. Jadwigi, w dniu 16 października 1978 roku. Ojciec św. dawał temu wyraz w swoim nauczaniu. W drugiej części, na podstawie wpisów do ksiąg pamiątkowych i wypowiedzi papieża odnoszących się do św. Jadwigi Śląskiej, zostało omówionych siedem zagadnień szczegółowych.
March 26, 2017 marked the 750th anniversary of the canonization of St. Hedwig of Silesia (†1243). On this occasion the Wrocław metropolitan, Archbishop Józef Kupny proclaimed the Year of St. Hedwig (2016–2017) in the Wrocław metropolis. Celebrations include a variety of religious and cultural events as well as scientifi c symposia. The present article St. Hedwig of Silesia in the teaching of John Paul II falls within the scope of the anniversary celebrations. Cardinal Karol Wojtyła, even before his election to St. Peter’s Chair paid several visits to the shrine of St. Hedwig in Trzebnica near Wrocław. These visits are discussed in the fi rst part of the article. St. Hedwig became especially close to John Paul II spiritually as his election took place on her liturgical feast, on October 16, 1978. The Holy Father testifi ed to this spiritual affinity in his teaching. In the second part of the article seven detailed issues are discussed based on the pope’sinscriptions in commemorative books and his utterances referring to St. Hedwig of Silesia.
Źródło:
Teologia Praktyczna; 2017, 18; 213-231
1642-6738
Pojawia się w:
Teologia Praktyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
‘As a miscarriage’. The meaning and function of the metaphor in 1 Cor 15:1-11 in light of Num 12:12 (LXX)
Autorzy:
Gieniusz, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1053247.pdf
Data publikacji:
2015-11-07
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Nowy Testament
św. Paweł
1 Kor
metafora
poronienie
New Testament
Paul
1 Corinthians
metaphor
miscarriage
Opis:
On the basis of the Greek text of Num 12:12 and of the use which Philo makes of it in the first book of his Allegories of the Laws (176) the present article proposes a new understanding of the metaphor of miscarriage (ἔκτρωμα): a being not only born dead and/or incapable of living, but also deadly. In this double meaning the term utilized by Paul in 1 Cor 15:8 describes the pre-Christian past of the Apostle as both lacking life (as being without Christ) and lethal (as a persecutor of the church of God). The metaphor at the same time, constitutes the starting point of the transformation which occurred in Paul thanks to the apparition of the Risen One: from being dead to alive, and from deadly to being a bearer of life (vv. 9-10). Such a metamorphosis is tangible proof of the power of the Risen One, who even now transforms the lives of his own, and eo ipso also the guarantee of final resurrection, when the good work already begun will be brought to its completion (cf. Phil 1:6).
Źródło:
The Biblical Annals; 2013, 3, 1; 93-107
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Uczynki miłosierdzia względem ciała i duszy. Historia i praktyka
Autorzy:
Gryz, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/669727.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
divine mercy
mercy to the poor
alms
catechism
charity parochial
St. Faustina
St. John Paul II
Pope Francis
miłosierdzie
uczynki miłosierdzia
katechizm
caritas
jałmużna
biedni
działalność charytatywna
św. Tomasz z Akwinu
św. Faustyna
św. Jan Paweł II
Opis:
The Church made assisting the poor and needy an important part of its mission, as a response to an explicit command to enact the commandment to love one’s neighbor given by Christ. The obligation to show an active love of neighbor is expressed in the catechism formula of works of mercy toward the body and soul. The article analyzes both the genesis of this formula, as well as its historical interpretation over the centuries.The corporal works of mercy have been clearly stated by Christ Himself in the context of the teaching of the last judgment recorded in the Gospel of Matthew 25:31–40, however the spiritual works of mercy find their biblical justification in different places of the Gospels. In III century Origen in the spirit of allegorical exegesis interpreted the works of mercy mentioned in the Gospel of Matthew also as a call to help in the spiritual needs of man, and after him St. Augustine in the West. In this way, gradually the list of seven works of mercy concerning the soul was established.St. Thomas Aquinas gave us the classical moral interpretation of the acts of mercy, establishing the conditions under which they are a strict moral obligation. I the later period in the practice of charity stressed the elements such as: a personal experience of God’s mercy as a call to help others (St. Faustina), valuing man in his dignity (St. John Paul II) and recentely a concern for people excluded or deprived of opportunities of self-development (Pope Francis).
Wspomaganie biednych i potrzebujących uczynił Kościół ważnym elementem swojego posłannictwa, jako odpowiedź na wyraźny nakaz realizacji przykazania miłości bliźniego dany przez Chrystusa. Obowiązek okazywania czynnej miłości bliźniemu został wyrażony w katechizmowej formule uczynków miłosierdzia co do ciała i co do duszy. Artykuł analizuje zarówno genezę powstania tej formuły, jak również jej historyczną interpretację na przestrzeni wieków.Uczynki miłosierdzia co do ciała zostały wyraźnie sformułowane przez samego Chrystusa w kontekście nauki o sądzie ostatecznym, zapisanej w Ewangelii św. Mateusza 25, 31–40, natomiast uczynki co do duszy znajdują swoje biblijne uzasadnienie w różnych miejscach Ewangelii. W III wieku Orygenes w duchu egzegezy alegorycznej interpretował uczynki miłosierdzia wymienione w Ewangelii Mateusza także jako wezwanie do pomocy w duchowych potrzebach człowieka, a za nim na Zachodzie czynił tak św. Augustyn. W ten sposób stopniowo rodziła się lista siedmiu uczynków co do duszy.Klasyczną interpretację moralną uczynków miłosierdzia podał św. Tomasz z Akwinu, ustalając, w jakich warunkach są one ścisłą powinnością moralną. W późniejszym okresie w praktykowaniu miłosierdzia podkreślano takie elementy jak: osobiste doświadczenie Bożego miłosierdzia jako wezwanie do pomocy innym (św. Faustyna), dowartościowanie człowieka w jego godności (św. Jan Paweł II) oraz w ostatnim czasie troska o ludzi wykluczonych, czyli pozbawionych możliwości własnego rozwoju (papież Franciszek).
Źródło:
Analecta Cracoviensia; 2016, 48
2391-6842
0209-0864
Pojawia się w:
Analecta Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies