Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Ćmielów" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Bilans prac wykopaliskowych w Polsce w latach 1945-1949
ИТОГИ АРХЕОЛОГО-РАЗВЕДЫВАТЕЛЬНЫХ ТРУДОВ В ПОЛЬШЕ 1945-1949 Г.
BILAN DES FOUILLES OPÈRÈES EN POLOGNE DE 1945 À 1949
Autorzy:
Żaki, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/537111.pdf
Data publikacji:
1950
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
archeologia przedhistoryczna (prehistoria)
archeologia historyczna
starsza epoka kamienia (Paleolit)
obozowisko łowców mamuta w Krakowie na Zwierzyńcu
wyroby z surowców świętokrzyskich
wyroby z obsydianu i radiolarytów słowackich
młodsza epoka kamienia (Neolit)
Łężkowice i Targowisko
kultura ceramiki wstęgowej rytej
Zofipol gm. Igołomia
grób szkieletowy
kultura wstęgowa kłuta
kultura ceramiki promienistej
grób symboliczny (cenotaf)
Ćmielów
Las Stocki
kultura pucharów lejowatych
Łubna pow. Sieradz
cmentarzysko kurhanowe
kultura trzciniecka
kultura łużycka
Biskupin pow. Żnin
epoka żelaza
ośrodek przemysłu garncarskiego
góra Lecha w Gnieźnie
Ostrów Lednicki pow. Gniezno
wał obronny konstrukcji rusztowej
wał drewniany konstrukcji przekładkowej
Ostrów Tumski w Poznaniu
Góra Zamkowa w Kruszwicy
Wiślica
Wawel
Tum pod Łęczycą
Bolesław Krzywousty
Stare Miasto w Gdańsku
kościół św. Ottona w Szczecinie
Lutomiersk pow. Łask
Sobótka na Śląsku
Opole
Cieszyn
Warszawa
budowa trasy W-Z
początki Słowiańszczyzny
Opis:
s. 181
s. 183-184
Źródło:
Ochrona Zabytków; 1950, 2-3; 73-84, 181, 183-184
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bowl-Shaped Stone Objects From The Magdalenian Site Ćmielów 95 "Mały Gawroniec"
Kamienne przedmioty miseczkowate ze stanowiska kultury magdaleńskiej Ćmielów 95 „Mały Gawroniec”
Autorzy:
Paczkowski, Michał
Przeździecki, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2048960.pdf
Data publikacji:
2021-12-20
Wydawca:
Państwowe Muzeum Archeologiczne w Warszawie
Tematy:
zabytki kamienne
lampki
kultura magdaleńska
późny paleolit
stanowisko archeologiczne Ćmielów 95
stone artefacts
lamps
Magdalenian culture
Late Palaeolithic
archaeological site Ćmielów 95
Opis:
The aim of the article is to present the preliminary results of the analysis of a group of stone artefacts with a bowl-like shape discovered at the archaeological site of the Magdalenian culture Ćmielów 95 "Mały Gawroniec". The research included a study of morphological features and macroscopic characteristics of the traces on the objects’ surface. The data obtained in this way, supported, among others, by analogy, provided the basis for their identification as presumable fragments of lamps. However, the authors point out a series of doubts related to the adoption of such functional attribution of the analysed artefacts. They are mainly due to their poor state of preservation and the complex nature of the observed thermogenic changes.
Liczne występowanie zabytków kamiennych (z tzw. skał niekrzemionkowych) jest charakterystyczną cechą stanowisk kultury magdaleńskiej. Są to zarówno formy będące efektem celowych modyfikacji, jak i przedmioty o „naturalnym” charakterze, nie noszące śladów intencjonalnej obróbki, związane jednak bezpośrednio z realizowanymi na stanowisku aktywnościami. Szczególne miejsce w zestawie zabytków ze skał niekrzemionkowych zajmują przedmioty o miseczkowatym kształcie. W literaturze część z nich jest interpretowana jako lampki na paliwo tłuszczowe. Znane są one z wielu stanowisk kultury magdaleńskiej, zarówno z zachodniej jak i środkowej Europy, w tym z Polski. Odkryte w 2004 roku stanowisko 95 w Ćmielowie, pow. ostrowiecki, woj. świętokrzyskie, zlokalizowane jest na wschodnim skraju opatowsko-sandomierskiego płata lessowego. „Mały Gawroniec” to lokalna nazwa wzgórza o stromych zboczach i charakterystycznej formie cypla, od północy i północnego-zachodu podciętego przez głębokie wąwozy, od południa zaś przez dolinę rzeki Przepaść (Ryc. 1). Łącznie na stanowisku zarejestrowano 1028 zabytków ze skał niekrzemionkowych, głównie różnej wielkości płyt piaskowca oraz okruchów chalcedonitu, który w formie stosunkowo dużych konkrecji pozyskiwany był zapewne w okolicach Drygulca, położonego ok. 3,5 km, od Ćmielowa. Inne typy skał (szary łupek, kreda oraz wapień) reprezentowane są przez pojedyncze znaleziska. Z perspektywy archeologicznej dominującą grupą są „naturalne” fragmenty skał bez wyraźnych cech intencjonalnej obróbki mechanicznej (ang. non-utilised objects), choć niewątpliwie związane z funkcjonowaniem obozowiska. Przeważnie występują one w postaci średniej wielkości płytek piaskowca lub wielościennych, ostrokrawędzistych okruchów chalcedonitu. Niektóre z nich mają różnego rodzaju ślady zmian termogenicznych (okopcenia, zmiany barwy, spękania), co sugeruje, że mogły być wykorzystywane np. jako elementy konstrukcji palenisk lub tzw. cooking stones. Ostatnia interpretacja znajduje potwierdzenie w wynikach analiz fizykochemicznych dwóch fragmentów przedmiotów chalcedonitowych. Druga grupa (ang. utilised objects) reprezentowana jest zaledwie przez kilka, ale za to efektownych znalezisk: sześć tzw. plaquettes, dwa dyskoidalne zabytki w typie tzw. rondelles oraz drobny wrzecionowaty przedmiot z szarego łupku z serią nacięć i żłobień na powierzchni. W inwentarzu zabytków kamiennych ze stanowiska Ćmielów 95 wydzielono łącznie siedem obiektów miseczkowatych lub z miseczkowatymi zagłębieniami. Podstaw dla takiej identyfikacji dostarczyły wyniki badań morfologicznych oraz porównawczych, głównie opartych na danych z literatury, a także zestaw specyficznych śladów termogenicznych. Z tego też względu w procesie charakterystyki tej grupy znalezisk z Ćmielowa zdecydowano się określać je mianem przedmiotów miseczkowatych, a pojęcie „lampki” celowo stosowane jest w cudzysłowie, jako podkreślenie ostatecznie nierozstrzygniętych wątpliwości autorów. Pięć tych przedmiotów wykonanych jest z piaskowca, dwa z chalcedonitu. W artykule skoncentrowano się na omówieniu grupy zabytków z piaskowca (Ryc. 2, 5:2). Ważnym elementem łączącym te obiekty jest także sposób ich wykonania, polegający na wykorzystaniu fragmentów skał o naturalnie miseczkowatym kształcie, stanowiących praktycznie gotowe „naczynia”, nie wymagające specjalnych modyfikacji. Kluczowym argumentem przesądzającym, że mamy do czynienia z lampką, nie jest miseczkowaty kształt obiektu, ale występowanie na jego powierzchni specyficznych śladów termogenicznych – okopceń, zwęglonej przywry lub czerwonawych przebarwień. Ślady przekształceń termicznych stwierdzono w odniesieniu do wszystkich przedmiotów miseczkowatych odkrytych na „Małym Gawrońcu”. Przejawiają się one w zmianie pierwotnej barwy skał użytych do ich produkcji na ciemnoczerwoną lub wręcz brązową (Ryc. 3). Według klasycznego podziału, zaproponowanego jeszcze w latach 80. XX wieku, wyróżnia się trzy typy lampek: z obiegiem otwartym, z obiegiem zamkniętym oraz z obiegiem zamkniętym i z wyodrębnionym uchwytem (Ryc. 4). W wypadku opisywanej grupy zabytków z Ćmielowa dysponujemy stosunkowo niewielkimi fragmentami, niemniej wydają się one wystarczające dla przyporządkowania dwóch obiektów (Ryc. 2:3.4) do pierwszej, zaś trzech zabytków (Ryc. 2:1.2.5) do drugiej z tych kategorii. Jeden z zabytków (Ryc. 2:1, 5:2) ma trzy symetrycznie rozmieszczone zagłębienia, analogiczne do odnotowanych na jednej z lampek z jaskini Pekárna, gdzie na krawędzi wykonanego z piaskowca przedmiotu znajdują się dwa ślady interpretowane jako negatywy odbić, które mogą być rodzajem ornamentu. Kamienne lampki na paliwo tłuszczowe znane są z całego obszaru kultury magdaleńskiej. Najwięcej pochodzi z zachodniej Europy, przede wszystkim z południowo-zachodniej Francji. We wschodniej prowincji magdalenienu rejestrowane są one zdecydowanie rzadziej. Do niedawna znane były tylko z Czech – Hostim (Ryc. 5:5a–c) – i Moraw – jaskinie Pekárna (Ryc. 5:4a.b) i Býčí Skála (Ryc. 5:1) oraz Kolíbky. Ostatnio ich lista poszerzyła się o kilka nowych znalezisk z Polski. Lampki lub ich fragmenty odkryto na stanowiskach Dzierżysław 35 (Ryc. 5:3) oraz Wilczyce 10. Najczęściej wykonywane były one z wapienia lub piaskowca, ale znane są także przykłady lampek z innych surowców, np. łupku, szarogłazu czy konkrecji żelazistych. Znalezione w Ćmielowie „lampki” z piaskowca o laminowanej strukturze mieszczą się w standardzie surowcowym podobnych wyrobów magdaleńskich.
Źródło:
Wiadomości Archeologiczne; 2021, LXXII, 72; 171-178
0043-5082
Pojawia się w:
Wiadomości Archeologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Inwentarz ruchomości Janusza Ostrogskiego (1554-1620), kasztelana krakowskiego, złożonych w zamku ćmielowskim w 1620 r.
Inventory of Movable Goods of Janusz Ostrogski (1554-1620), Castellan of Cracow, stored at the Ćmielów castle in 1620
Autorzy:
Jankowski, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22792667.pdf
Data publikacji:
2012-11-27
Wydawca:
Archiwum Główne Akt Dawnych
Tematy:
Janusz Ostrogski
kasztelan krakowski
Ćmielów
Opis:
Wielu historyków nowożytnych zadaje sobie pytanie, co pozostało po Ostrogskich – jednym z najważniejszym i najbardziej znaczących rodów magnackich dawnej Rzeczypospolitej? Pewne jest, że należące do nich olbrzymie posiadłości przeszły poprzez córki Aleksandra (1570-1603), wojewody wołyńskiego i Janusza Ostrogskich (1554-1620), kasztelana krakowskiego w ręce: Lubomirskich, Chodkiewiczów, Zamoyskich, Radziwiłłów i Zasławskich. Później poprzez różnego rodzaju koligacje małżeńskie na dawnym majątku Ostrogskich wzbogacili się także Sanguszkowie, Wiśniowieccy, Jabłonowscy i jeszcze wiele innych rodów magnackich i szlacheckich. Po 1870 r. zniszczone zostało (do dzisiaj nie wiadomo w jakich okolicznościach) bogate archiwum rodowe Ostrogskich, które trzymali w swych rękach Lubomirscy w Dubnie, a potem w Dermaniu. Ocalały jedynie jego szczątki w archiwach magnackich i szlacheckich. Wydany tu Inwentarz ruchomości Janusza Ostrogskiego (1554-1620), kasztelana krakowskiego, złożonych w zamku ćmielowskim w 1620 r. jest skromną próbą przedstawienia tego, co posiadał w jednym ze swych skarbców w przededniu śmierci, ostatni męski przedstawiciel najmożniejszego rodu magnackiego Rzeczypospolitej tego okresu.
Many modern historians are asking themselves what remained after the Ostrogski Family - one of the most important and most prominent aristocratic families of Poland? It is certain that the vast estates passed through the daughters of Alexander (1570-1603), Voivode (governor) of Volhynia and Janusz Ostrogski (1554-1620), the castellan (commander) of Cracow to the Lubomirski, Chodkiewicz, Zamoyski, Radziwill and Zasławski Families. Later, through the various marriages, Ostrogski estates enriched the Sanguszko, Wisniowiecki, Jabłonowscy families and many other noble and aristocratic families. After 1870, the rich Ostrogski family archive was destroyed (and still we do not know in what circumstances). The archiv was in possession of the Lubomirskis in Dubno, and then in Dermań. Only remains of this archives survived as a parts of the other magnates and nobility archives. Released here Inventory of movable goods of Janusz Ostrogski (1554-1620), Castellan of Cracow, stored at the Ćmielów castle in 1620 is a modest attempt to present what the last male representative of the wealthiest aristocratic family in Poland of that period possessed in one of his treasures on the eve of his death.
Źródło:
Miscellanea Historico-Archivistica; 2012, 19; 247-284
0860-1054
Pojawia się w:
Miscellanea Historico-Archivistica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Niepublikowane archiwalia dotyczące Fabryki Fajansu, Porcelany i Naczyń Kamiennych w Ćmielowie oraz naczynia z ćmielowskich serwisów porcelanowych Druckich-Lubeckich w zbiorach Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego
Unpublished archives concerning the Faience, Porcelain and Stone Vessels Factory in Ćmielów and vessels from the Drucki-Lubecki porcelain services in the collections of the Jagiellonian University Museum
Autorzy:
Frontczak, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2170084.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
porcelana ćmielowska
sygnatura Cmielów
Auguste Teissonnière
Jules Teissonnière
Louis Delagnier
serwisy porcelanowe Druckich-Lubeckich
Ćmielów porcelain
Cmielów mark
Drucki-Lubecki porcelain service
Opis:
The first part of the article discusses a so far unpublished notarial deed of sale in 1845 by the Pusłowski brothers: Xawery Pusłowski (1806–1874), Wandalin Pusłowski (1814–1884), Franciszek Pusłowski (1800–1859) and Władysław Pusłowski (1801–1859), to Duchess Teresa of Drucki-Lubecki, Countess Scipio del Campo, half of the Ćmielów estate with annexes and appurtenances they inherited from their father, Wojciech Pusłowski, who died in 1833. The deed recorded in the register of documents of the Warsaw Notary Office has not survived. All the more valuable is a document held in the Manuscripts Department of the Jagiellonian Library, the second main extract of a deed of sale, drawn up in Warsaw on 29 May 1845 by Marcin Ciechanowski, scribe of the records of the Kingdom of Poland and regent of the Land Registry of the Warsaw Governorate. The first main extract, given to Teresa of the Drucki-Lubecki Dukes, Countess Scipio del Campo, was not preserved in the Szczuczynski Archives of the Drucki-Lubecki Dukes, held in the Czartoryski Library in Krakow. The second part of the article presents 39 pieces of Ćmielów porcelain vessels from five Drucki-Lubecki family services ordered in the Ćmielów factory at a time when the Drucki-Lubecki dukes were co-owners or sole proprietors of the Ćmielów estate and the faience, stoneware and porcelain factory in Ćmielów. Particularly valuable are dishes from the service dating from 1839 to 1851, bearing the monograms MD.L., Duchess Maria Drucka-Lubecka, wife of Duke Ksawery Drucki-Lubecki. The marks used on Ćmielów porcelain previously unknown in the literature were published. Basis on entries in the French press, the names of three French specialists (Auguste Teissonnière, Jules Teissonnière, Louis Delagnier) have been determined, which have so far been incorrectly reported in the literature.
Źródło:
Opuscula Musealia; 2021, 28; 23-56
0239-9989
2084-3852
Pojawia się w:
Opuscula Musealia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Transformacja XVIII-wiecznej metody transferu obrazu graficznego na ceramikę w nowoczesne technologie w warunkach warsztatu graficznego. Metody transferu grafiki na ceramikę
Autorzy:
Cieślińska-Kawecka, Agnieszka
Kerner, Kimba Frances
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/951529.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie
Tematy:
druk ceramiczny cyfrowy
Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie
spektroskopia
linoryt
akwatinta
akwaforta
grafika warsztatowa
grafika
produkcja ceramiki
glina
fajans
transferware
porcelana
pigmenty ceramiczne
ceramika
Instytut Ceramiki i Materiałów Budowlanych w Warszawie
skala Baumego
Ćmielów Design Studio
Staffordshire
Małgorzata Warlikowska
Jahn Sadler
Jean-Baptiste Le Prince
Marek Cecuła
Opis:
Artykuł dotyczy wdrożenia XVIII- wiecznej metody transferu grafiki na podłoża ceramiczne w oparciu o współczesny warsztat graficzny. Technika nazywana transferware, spopularyzowana w XVIII i XIX wieku w Anglii, wykorzystywała matryce rytownicze, a dekoracja była przenoszona na ceramikę za pomocą bibuły i wypalana w dwustopniowym procesie. Ważnym elementem wdrażania nowej metody transferu grafiki na ceramikę jest opracowanie receptur współczesnych małotoksycznych lub nietoksycznych farb ceramicznych w podstawowej gamie kolorystycznej – pigmenty ceramiczne naszkliwne oraz podszkliwne. Tworzone i testowane barwniki, ze względu na zakres parametrów fizycznych badanego zjawiska, mogą być obiektami badanymi spektroskopowo. Proces wdrażania transferu opisuje także badanie nośników obrazu, począwszy od matryc wklęsłodrukowych po wypukłodrukowe, opracowanie receptur składu farb graficzno-ceramicznych, metod wypału, sposobów nanoszenia obrazu, użytych papierów. Wstępne doświadczenia pokazują, że transfer grafiki – obrazu z matrycy graficznej na ceramikę jest nie tylko możliwy, ale daje ciekawe efekty artystyczne bez stosowania toksycznych rozpuszczalników. Odtworzenie starych metod transferu grafiki na ceramikę w połączeniu z nowymi technologiami jest nowatorskim założeniem. Metoda transferu matrycy na ceramikę tworzy innowacyjny warsztat oraz pozwala na działanie interdyscyplinarnej pracowni w strukturze grafiki artystycznej. Celem wdrożenia nowej metody techniki jest wykorzystanie jej do rozwiązań artystycznych.
Źródło:
inAW Journal – Multidisciplinary Academic Magazine; 2020, 1, 1
2719-7816
Pojawia się w:
inAW Journal – Multidisciplinary Academic Magazine
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies