Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Ökumene" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Filip Melanchton – prekursor dialogu z Kościołem wschodnim
    Philipp Melanchthon – a precursor of dialoque with the Orthodox Church
    Autorzy:
    Pracki, Roman
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/425346.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Parafia Ewangelicko-Augsburska w Gdańsku z siedzibą w Sopocie
    Tematy:
    Reformation
    Orthodoxe Kirche
    Dialog
    Ökumene
    Opis:
    Philipp Melanchthon (1497-1560), mit seiner inklusiven Perspektive in evangelischer Ekklesiologie, war wie ein Theologe von heute. Zu den wichtigsten dogmatischen Themen des sechzehnten Jahrhunderts, die auch im modernen ökumenischen Dialog weitergeführt werden, soll man die Confessio augustana graeca – die von Melanchthon ins griechische Übersetzte Augsburgische Konfession – und die theologische Korrespondenz zwischen dem Patriarchen von Konstantinopel Jeremiah II und dem lutherischen Theologen der Universität Tübingen, erwähnen. Die beiden wurden als Protagonisten in der Geschichte des ökumenischen Dialogs betrachtet. Bei der Übersetzung der Augustana hat Philipp Melanchthon statt der apologetischen Themen, die Begriffe der Orthodoxie und der Wiedergeburt bewusst betont, um die theologische Sensibilität des Ostens zu beachten. Auch im liturgischen Kontext kommt die griechische Version der Mentalität der Griechen entgegen. Zu den wichtigsten Initiativen des deutschen Reformators gehörte die zweiseitige Annäherung der Reformation und der Orthodoxe Kirche, die im interkonfessionellen multilateralen Dialog des XX-sten Jahrhunderts wiedererneuert wurde.
    Źródło:
    Gdański Rocznik Ewangelicki; 2011, 5; 218-239
    1898-1127
    Pojawia się w:
    Gdański Rocznik Ewangelicki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    50 JAHRE VATICANUM II. Das II. Vatikanische Konzil aus ökumenischer Perspektive
    50 lat Vaticanum II. Sobór Watykański II z perspektywy ekumenicznej
    Autorzy:
    Glaeser, Zygfryd
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/595005.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    Vatikanische Konzil
    Rezeption
    Hermeneutik
    Ökumene
    Opis:
    Sobór Watykański II to jedno z najważniejszych wydarzeń ubiegłego stulecia, zwłaszcza dla świata chrześcijańskiego. Zapoczątkował on nowy okres w dziejach Kościoła, ubogacając go zarówno pogłębieniem świadomości o nim samym, jak i szerokim otwarciem na świat, na inne religie, a zwłaszcza na wartość ekumenii. Sobór, choć był mocno osadzony w tradycji, okazał się szeroko otwarty na to, co „nowe”. Stworzył niepowtarzalną szansę dla reformy i odnowy życia kościelnego we wszystkich jego wymiarach. Stał się siłą napędową w dążeniu do odpowiedniego dostosowania sposobów pełnienia misji Kościoła do czasów i warunków współczesności. Według prawosławnego teologa i obserwatora na Soborze Watykańskim II, Nikosa Angelosa Nissiotisa, Sobór stanowił bardzo ważne wydarzenie, które przyniosło Kościołowi nowe nadzieje na przeorientowanie zarówno myślenia, jak i postaw prowadzących od ekskluzywizmu do uniwersalnego otwarcia na „wspólne” działanie na rzecz jednego, świętego, powszechnego i apostolskiego Kościoła. Mimo wielu krytycznych uwag pod adresem Soboru, zdecydowanie pozytywnie oceniał on jego dokonania. Bolał nad tym, że Kościołowi prawosławnemu brakuje właściwej oceny tego, co się wydarzyło wewnątrz katolicyzmu po Soborze Watykańskim II. Jan Paweł II widział w wydarzeniu Soboru „wiosnę i odrodzenie życia Kościoła”. Choć Sobór Watykański II w sposób istotny przeobraził myślenie i życie Kościoła rzymskokatolickiego, jego recepcja była i dotąd bywa nieraz bardzo trudna. Papież Benedykt XVI zauważył, że problemy z recepcją wzięły się stąd, że doszło do konfrontacji i przeciwstawienia sobie dwóch sprzecznych hermeneutyk i sporu na tym tle. Jedna wywołała zamieszanie, druga zaś – w sposób dyskretny, ale coraz bardziej widoczny – zaczęła przynosić i nadal przynosi owoce. Z jednej strony istnieje interpretacja, którą Benedykt XVI nazywa „hermeneutyką nieciągłości i zerwania z przeszłością”, z drugiej strony istnieje „hermeneutyka reformy” i odnowy Kościoła. Oceniając trudny proces recepcji Soboru Watykańskiego II należy pamiętać o tym, że Sobór stał się przede wszystkim wyrazem „nowego powiewu Ducha” w Kościele i w świecie. Duch Święty jest Ożywicielem tego, co było obumarłe i Uświęcicielem wszystkich potrzebujących usprawiedliwienia.
    Źródło:
    Studia Oecumenica; 2013, 13; 53-70
    1643-2762
    Pojawia się w:
    Studia Oecumenica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Schematy ekumeny w literaturze patrystycznej w kontekście klasycznych schematów zamieszkałej ziemi
    Die Schemata der Ökumene in der patristischen Literatur im Zusammenhang mit den klassischen Schemata der bewohnten Erde
    Autorzy:
    Kochanek, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/611944.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    literatura patrystyczna
    schematy ekumeny
    patristischen Literatur
    Schemata der Ökumene
    Opis:
    Dieser Aufsatz stellt einen Versuch dar, die wichtigsten Schemata der Erde und der Ökumene (der besiedelte Teil der Erdoberfläche) in der antiken und patristischen Geografie und Kartografie zusammenzutragen. Ausgangspunkt waren solche Begriffe. Die Verben beschreiben die zwei Hauptarten der Erderforschung durch altertümliche und patristische Autoren: die Bemessungen der Erde im Rahmen der gew-metr…a und die Beschreibung der Erde im Rahmen. In Anlehnung an diese zwei Arten der Erderforschung wurden hier konsequenterweise auch die Hauptschemata der Ökumene in zwei Arten gegliedert: in das geometrische und in das geografische Schema. Zu den wichtigsten geometrischen Schemata der Erde und der Ökumene in der antiken Geographie gehören der Kreis, das Parallelogramm, der Globus, das Trapez, die Raute und Sphendone. Begriffe, die geometrische Schemata beschreiben, sind also solche schematisierende Begriffe. Zu den wichtigsten geographischen Schemata der Ökumene im Altertum gehört ein anthropomorphisches Schema, das sich in der hippokratischen Schrift Über die Hebdomadenlehre befindet. In diesem Text zerfällt also die ganze Erde in 7 Teile: 1) sie hat den Peloponnes als Kopf und Gesicht, 2) den korinthischen Isthmus als Rückenmark oder Hals, 3) Jonien als Zwerchfell, 4) den Hellespontos als Schenkel, 5) den thrakischen und kimmerischen Bosporos als Füße, 6) Ägypten und das ägyptische Meer als Bauch, 7) das Schwarze Meer und die Maiotische See als unteren Bauch und Mastdarm. Diese antiken geometrischen Hauptschemata der Erde und der Ökumene in Verbindung mit der Völkertafel von Gen 10, 1-32, die die unter die drei Söhne Noahs geteilte Welt schildert, mit der Beschreibung des Offenbarungszeltes (Ex 26, 15-37; 36, 20-34), mit der Darstellung vom Vorhof des Offenbarungszeltes (Ex 27, 9-19; 38, 9-13) und mit der Beschreibung der Ordnung im Lager der Israeliten, die rings um das Offenbarungszelt lagern sollten (Num 2, 3. 10. 18. 25), wurden die Grundlage der patristischen geometrischen Schemata der Erde an sich und der besiedelten Welt. Das oben erwähnte anthropomorphische Schema wurde wahrscheinlich hingegen (mutatis mutandis) eine ferne Inspirationsquelle für das gut bekannte Akrostichon des Namens Adam, wo die ersten Buchstaben der griechischen Bezeichnungen für die vier Himmelsrichtungen den Namen des Urvaters der Menschheit ergeben. Das Akrostichon wurde das patristische Hauptschema der Welt. Dieses Schema, dem die Typologie Adam-Christus (1 Kor 15, 22; Röm 5, 12-21) zugrunde lag, stellte die christozentrisch- anthropologische Perspektive des Christentums gut dar. Die patristischen Schemata waren eigentlich keine Vorstellungen aus dem Bereich der Kartografie sensu stricto, sondern stellten, ähnlich wie zum Beispiel das Zeichen „Fisch”, ein bestimmtes christliches Glaubensbekenntnis dar. Man sieht hier deutlich den Einfluss der Theologie des Neuen Testaments. Daneben, irgendwie im Hintergrund, sind in dem patristischen Bild der Ökumene alttestamentarische Inspirationen sichtbar. Diese biblischen Elemente waren an die klassische altgriechische Begriffsstruktur aus dem Bereich der Geo- und Kartografie angelehnt. Auf dieses Art erhielten die gut bekannten Schemata einen neuen Inhalt und wurden in den Dienst der neuen Ideologie eingespannt. Darüber hinaus waren sie dank der Bezugnahme auf die einfachsten geometrischen Figuren leicht zu merken und somit in der patristischen Katechese und in der Homiletik sowie auch im damaligen Schulunterricht gut anwendbar.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2010, 55; 307-340
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pewnego wzorca wartości podróże i przygody w globalnej ekumenie, czyli modyfikacja modyfikacji
    Autorzy:
    Nobis, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/643983.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Wertmuster
    globale Ökumene
    Geld
    value pattern
    global ecumene
    currency
    wzorzec wartości
    globalna ekumena
    pieniądz
    Opis:
    Der Text betrifft das Wertmuster des Geldes und untersucht das Phänomen seiner Verbreitung. Zu diesem Zweck wird das Konzept einer globalen Kulturökumene angewandt und um zusätzliche Bestandteile ergänzt. Die Wanderung des Kulturwertmusters des Geldes wird als eine unendliche Sequenz von Modifikationen geschildert, innerhalb deren sich Kontinuität mit Veränderungen abwechselt.
    Investigated  is the pattern of  monetary value and  the phenomenon of its dissemination with reference to the  global ecumene concept as well as other factors. The spread of the cultural  monetary value  pattern  is presented  as a never-ending sequence of modifications in which continuity is entwined with changes.
    Tekst dotyczy wzorca wartości pieniądza. Analizuje fenomen rozprzestrzeniania tego wzorca. W tym celu wykorzystuje koncepcję globalnej ekumeny kulturowej i uzupełnią ją o dodatkowe elementy. Wędrówkę kulturowego wzorca wartości pieniądza ukazuje jako niekończącą się sekwencję modyfikacji, w trakcie których ciągłość przeplata się ze zmianami.
    Źródło:
    Kultura i Wartości; 2017, 21
    2299-7806
    Pojawia się w:
    Kultura i Wartości
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Welt auf der Kippe” – Widerspiegelungen der Brüche des 20. und 21. Jahrhunderts in Peter Seewalds Biografie „Benedikt XVI. Ein Leben”
    „The World on the Brink of Collapse”. Reflections on the Divisions of the 20th and 21st Centuries in the Biography „Benedict XVI. Life" Written by Peter Seewald
    "Świat na krawędzi". Refleksje o rozłamach XX i XXI wieku w biografii Petera Seewalda "Benedykt XVI. Życie"
    Autorzy:
    Zaremba, Martyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/37538382.pdf
    Data publikacji:
    2024
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Joseph Ratzinger/Benedict XVI
    Church in Germany
    ecumenism
    secularization
    creation
    world on the brink of collapse
    Joseph Ratzinger/ Benedykt XVI
    Kościół w Niemczech
    ekumenizm
    sekularyzacja
    stworzenie
    świat na krawędzi
    oseph Ratzinger/Benedikt XVI
    Kirche in Deutchland
    Ökumene
    Säkularisierung
    Schöpfung
    Welt auf der Kippe
    Opis:
    Joseph Ratzinger/Benedikt XVI. war nicht nur ein hervorragender Theologe, sondern auch ein scharfsinniger Beobachter, Diagnostiker und Prognostiker der Zeit. Sein Denken war weit voraus, er blickte prophetisch in die Zukunft und sah verheerende Folgen des menschlichen Handelns voraus, die sich heute bewahrheiten, so z. B. die rapide steigende Säkularisierung und die damit Hand in Handgehende Abnahme junger Menschen in der Kirche. Sowohl als gemäβigter Modernist als auch als überzeugter Konservativer ahnte er den drohenden Zusammenbruch bzw. die Selbstzerstörung der ohne Gott lebenden Menschheit.1 Seines Erachtens steht die Welt auf der Kippe. Deshalb rief Benedikt XVI. in seinen unzähligen Ansprachen und Schriften die Menschen immer wieder dazu auf, sich umdie Umwelt zu kümmern, damit die Erde, die der Mensch vom Schöpfer erhalten hat, auch an andere Generationen weitergegeben werden kann.
    Joseph Ratzinger/Benedict XV was not only an outstanding theologian, but also a keen observer, diagnostician and prognosticator of time. His thinking looked far ahead, prophetically looked into the future and predicted the devastating consequences of human actions that are being realized today, e.g. the rapidly progressing secularization and the accompanying decline in the number of young people in the Church. Both as a moderate modernist and a convinced conservative, he sensed the approaching collapse or self-destruction of humanity living without God. In his opinion, the world is on the brink of an abyss. That is why Benedict XVI, in his countless speeches and writings, has repeatedly called on humanity to take care of the environment, so that the earth, which the Creator has entrusted toman as a responsible mission, can also be passed on to other generations.
    Joseph Ratzinger/Benedykt XVI był nie tylko wybitnym teologiem, ale także bystrym obserwatorem, diagnostą i prognostykiem czasu. Jego myślenie wybiegało daleko do przodu, proroczo patrzył w przyszłość i przewidywał niszczycielskie skutki ludzkich działań, które spełniają się dzisiaj, np. szybko postępująca sekularyzacja i towarzyszący jej spadek liczby młodych ludzi w Kościele. Zarówno jako umiarkowany modernista, jak i przekonany konserwatysta przeczuwał zbliżający się upadek lub samozagładę ludzkości żyjącej bez Boga. Jego zdaniem świat stoi na krawędzi. Dlatego Benedykt XVI w swoich niezliczonych przemówieniach i pismach wielokrotnie nawoływał ludzi do dbania o środowisko, aby ziemia, którą ludzie otrzymali od Stwórcy, mogła zostać przekazana także innympokoleniom.
    Źródło:
    Teologia w Polsce; 2024, 18, 1; 141-154
    1732-4572
    Pojawia się w:
    Teologia w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Die Rolle der Enzykliken von seliggesprochenem Johann Paul II. für die Gestaltung des Christenlebens
    Rola encyklik błogosławionego Jana Pawła II w kształtowaniu życia chrześcijan
    Autorzy:
    Kowalczyk, Marian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31233929.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Jan Paweł II – encykliki
    Chrystus Odkupiciel
    Miłosierdzie Boże
    Duch Święty
    Maryja
    Kościół i Eucharystia
    rozum i wiara
    ekumenizm
    sumienie
    obrona życia
    praca i bezrobocie
    solidarność i sprawiedliwość społeczna
    polityka i pokój
    Johannes Paul II. − Enzykliken
    die Barmherzigkeit Gottes
    der Heilige Geist
    Maria
    Kirche und die Eucharistie
    Vernunft und Glauben
    Ökumene
    Gewissen in der Verteidigung von Leben
    Arbeit und Arbeitslosigkeit
    Solidarität und soziale Gerechtigkeit
    Politik und Frieden
    Christus, der Erlöser
    Opis:
    Artykuł zawiera pogłębioną refleksję teologiczną nad treścią encyklik, beatyfikowanego w Niedzielę Miłosierdzia, 1 maja 2011 roku, wielkiego Papieża Polaka, błogosławionego Jana Pawła II. W pierwszym paragrafie wykazano, że program Jego pontyfikatu zawiera przesłanie dwóch programowych encyklik: Redemptor hominis i Dives in misericordia, z którymi w sposób nierozłączny łączy się trzecia, mianowicie encyklika o Duchu Świętym Dominum et Vivificantem. Ojciec Święty akcentuje w ten sposób trynitarny charakter życia chrześcijańskiego, które koncentruje się na paterologicznym, chrystologicznym i pneumatologicznym usposobieniu całego ludu Bożego. Następnie został ukazany wpływ encyklik społecznych Jana Pawła II na systemy polityczne świata, a zwłaszcza upadek komunizmu oraz troskę o solidarność międzyludzką, kreacyjny i zbawczy wymiar pracy, sprawiedliwość i pokój. Kolejny paragraf skoncentrował się na encyklikach dotyczących zbawczego posłannictwa Kościoła, z wyakcentowaniem niezastąpionej roli Eucharystii i inicjatyw ekumenicznych. Konkluzję artykułu stanowi prezentacja życia wiary, nadziei i miłości na wzór Maryi, która doskonale łączy fides et ratio, a naszego Błogosławionego – oddanego całkowicie do dyspozycji Matki Najświętszej (Totus Tuus) – bezustannie upewniała w przekonaniu zaczerpniętym od sług Bożych kard. Augusta Hlonda i kard Stefana Wyszyńskiego, że „zwycięstwo, kiedy przyjdzie, będzie to zwycięstwo przez Maryję”.
    Źródło:
    Roczniki Teologii Dogmatycznej; 2011, 3; 141-162
    2080-6345
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologii Dogmatycznej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies