Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "'Henry IV'" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    „Chociaż to wariacja, nie jest jednakże bez metody”. Motyw udawanego szaleństwa w Hamlecie Williama Shakespeare’a i Henryku IV Luigiego Pirandella
    “Though This Be Madness, Yet There Is Method In't”. The motif of feigned madness in William Shakespeare's Hamlet and Luigi Pirandello’s Henry IV
    Autorzy:
    Koman, Aleksandra
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1828443.pdf
    Data publikacji:
    2020-11-26
    Wydawca:
    Uniwersytet Bielsko-Bialski
    Tematy:
    Hamlet
    Henryk IV
    szaleństwo
    symulacja
    maska
    intelekt
    teatralność
    życie jako teatr
    świadomość
    prawda
    Henry IV
    madness
    simulation
    mask
    intellect
    theatricality
    life as theatre
    consciousness
    truth
    Opis:
    Feigned madness is a motif that – with varying frequency – returns in literary texts. It is usually a carrier of important metaphors, such as: search for truth, escape from reality or conscious rejection of routine. Moreover, it seems to have an exceptional interpretative potential in dramas as it also symbolises a performative treatment of existence and an awareness of fiction which directs the poetics of the drama towards the meta-theatre. The author of this article considers these issues in relation to the titular characters of two dramatic masterpieces of world literature: Hamlet by William Shakespeare and Henry IV by Luigi Pirandello. Both characters, for various reasons, decide to hide their true psychological condition under the image of a madman, which, interestingly, confirms their sophistication and intellect. Putting on the mask of a madman guarantees the privilege of unpunished violation of conventions and established orders, hated by individuals such as Hamlet or Henry IV. This rebellion and emancipation lead to the final defeat of these characters, who, however, dominate over the others, since, unlike other actors who dispassionately play roles that have been imposed on them, they choose their roles, and – most importantly – they are aware that they are playing.
    Źródło:
    Świat i Słowo; 2020, 35, 2; 195-212
    1731-3317
    Pojawia się w:
    Świat i Słowo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O szesnastowiecznym wizerunku Bolesława Chrobrego autorstwa Tomasza Tretera i wczesnym wyglądzie grobowca tego władcy w poznańskiej katedrze
    Autorzy:
    Małecki, Aleksander
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1896640.pdf
    Data publikacji:
    2020-09-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    grobowiec Bolesława Chrobrego
    Tomasz Treter
    katedra poznańska
    Złota Kaplica
    średniowieczna rzeźba kamienna
    grobowiec Henryka Pobożnego
    cesarz
    Karol IV
    Petr Perler
    Bolesław I the Brave’s tomb
    the Poznań cathedral
    the Golden
    Chapel
    medieval stone sculptures
    Henry II the Pious’ tomb
    emperor Charles IV
    Opis:
    The article is dedicated to an attempt at reconstructing the early appearance of the tomb of king Bolesław I the Brave in the Poznań cathedral, destroyed in 1790. By referring to the discussion of the tomb’s founder and the changes in its shape, the author has focused on K. Stronczyński’s theory from 1887 that the chalcography by A. Mylius (1595) consolidated the early portrait of the king’s statue. The scholar was of an opinion that king Bolesław’s sculpture was modelled by the tomb of duke Henry II the Pious. The original of the portrait was created by Tomasz Treter, an artist born in Poznań who could have captured the state of the king’s statue around 1585 (a variant of the portrait was provided by S. Sarnicki in 1594).
    Źródło:
    Historia Slavorum Occidentis; 2020, 3 (26); 27-53
    2084-1213
    Pojawia się w:
    Historia Slavorum Occidentis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polska a imperium mongolskie oraz Złota Orda w latach 1241–1502
    Poland, the Mongol Empire and the Golden Horde in the Years 1241–1502
    Autorzy:
    Bojko, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1038465.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    ułus
    najazdy
    muzułmanie
    jarłyk
    Mongołowie
    Czyngis-chan
    Ułus Dżocziego
    Złota Orda
    Batu-chan
    Tatarzy
    Legnica
    Połowcy
    Henryk II
    Saraj
    Chorezm
    Kazimierz Wielki
    Ruś halicko-włodzimierska
    Witold
    Worskla
    Kazimierz Jagiellończyk
    Moskwa
    Ugra
    Aleksander
    Mongols
    Ulus
    Genghis Khan
    Jochi Ulus
    Golden Horde
    Batu Khan
    Tatars
    Cumans
    Henry the II Pious
    Sarai
    Khawarezm
    Muslims
    Casimir the Great
    Kingdom of Galicia-Volhynia
    Vytautas
    Vorskla
    Casimir IV
    Moscow
    jarlig
    Alexander Jagiellon
    Opis:
    W związku z najazdem w 1241 roku armii Batu-chana na Europę Środkową i Wschodnią doszło do pierwszego, bardzo niefortunnego dla Polski spotkania z ówczesnym imperium mongolskim. Klęska pod Legnicą, śmierć księcia Henryka II Pobożnego, upadek państwa Henryków na Śląsku nie tylko odsunęły o kilka dekad proces zjednoczenia ziem polskich, ale też w praktyce wyeliminowały Piastów śląskich ze skutecznej rywalizacji o przyszłe zjednoczenie Polski. Jedynie śmierć wielkiego chana Ugedeja skłaniająca Batu-chana do powrotu wraz z armią do Mongolii uratowały Polskę i Węgry od długotrwałego zniewolenia, które spotkało księstwa ruskie. Kolejne mongolskie najazdy na Polskę z lat 1259 na 1260 oraz z przełomu roku 1287 na 1288 jedynie pogłębiły proces upadku gospodarczego i zniszczeń ziem polskich. Klęski poniesione przez Mongołów w walkach z egipskimi Mamelukami oraz upadek Królestwa Jerozolimskiego w 1291 roku spowodowały, że Zachód stracił zainteresowanie nawiązywaniem politycznych układów z Mongołami. W Europie Wschodniej umocniła się natomiast zachodnia dzielnica imperium mongolskiego, tzw. Złota Orda, która zaczęła odgrywać znaczącą rolę w życiu politycznym całego regionu. Szczyt jej potęgi przypadał na pierwszą połowę XIV wieku za rządów chanów Uzbeka i Dżanibeka. Od drugiej połowy XIV wieku widoczne jest osłabienie Złotej Ordy. W wieku XV przekształciła się ona w tzw. Wielką Ordę. Powstrzymanie chana Wielkiej Ordy Ahmeta w 1480 roku nad Ugrą przez księcia moskiewskiego Iwana III było triumfem Moskwy. Polska natomiast traciła jednego z nielicznych sojuszników na wschodzie. Nieudzielenie zaś przez króla polskiego Aleksandra Jagiellończyka w 1502 roku wsparcia ostatniemu chanowi Wielkiej Ordy Szach-Achmadowi umożliwiło zniszczenie Wielkiej Ordy przez sojusznika Iwana III, władcę Chanatu Krymskiego, chana Mengli Gireja. Upadek Wielkiej Ordy dla Polski oznaczał symboliczne zakończenie wspólnej historii zapoczątkowanej jeszcze najazdem Mongołów z 1241 roku. Dla Rosji był ostatecznym potwierdzeniem zrzucenia przez nią zwierzchności tatarskiej. Dla Chanatu Krymskiego, który niszcząc Wielką Ordę, de facto zrywał dotychczasowe związki z dawnym imperium mongolskim, oznaczał natomiast, iż stawał się on częścią nowego, kształtującego się wówczas ładu polityczno-gospodarczego w Europie Wschodniej.
    The army of Batu Khan’s 1241 invasion of Central and Eastern Europe was the first, highly unfortunate encounter between Poland and the Mongol empire. The defeat at Legnica, the death of Prince Henry the Pious, and the collapse of his line’s reign in the Duchy of Silesia not only delayed the unification of Poland by decades, but in practice it also eliminated the Silesian Piasts from effective competition for the future Polish union. It was only the death of Ögedei Khan that forced Batu Khan to return with his army to Mongolia and that saved Poland and Hungary from a prolonged enslavement that was the fate of Ruthenian duchies. The subsequent Mongol invasions of Poland at the turn of 1260 and 1288 only deepened the process of economic decline and destruction of Poland. The defeat suffered by the Mongols in the battles with the Egyptian Mamluks and the collapse of the Kingdom of Jerusalem in 1291 made the West lose interest in establishing political relations with the Mongols. In Eastern Europe, the western domain of the Mongol Empire, the so-called Golden Horde, grew in strength, and began playing a significant role in the political life of the entire region. The peak of its power was in the first half of the fourteenth century during the reign of Öz Beg and Jani Beg khans. From the second half of the fourteenth century faltering of the Golden Horde began. In the fifteenth century it was transformed into the so-called Great Horde. The Grand Prince Ivan III of Muscovy’s Great Stand on the Ugra River against Khan Akhmat’s Great Horde in 1480 was a Muscovite triumph. Poland, however, lost one of its few allies in the east. The Polish King Alexander Jagiellon’s failure in 1502 to support the last Khan of the Great Horde, Shah-Akhmad, made way for the destruction of the Great Horde by Ivan III’s ally, the ruler of the Crimean Khanate, Meñli I Giray. The fall of the Great Horde meant a symbolic end of shared history between Poland and Mongolia, which had begun with the invasion Mongol in 1241. For Russia, it was the final confirmation of its dropping its sovereignty to the Tatars. For the Crimean Khanate, which de facto broke off previous relations with the former Mongol empire by destroying the Great Horde, meant, however, that it become part of a new, emerging political and economic governance in Eastern Europe.
    Źródło:
    Perspektywy Kultury; 2020, 31, 4; 169-206
    2081-1446
    2719-8014
    Pojawia się w:
    Perspektywy Kultury
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Presumpcja równania się Henrykowi IV: Stanisław August a legenda pierwszego Burbona na tronie francuskim
    The Presumption of Being Henry IV’s Equal: Stanisław August and the Legend of the First French King of the House of Bourbon
    Autorzy:
    Skowroński, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/30107982.pdf
    Data publikacji:
    2018-12-20
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Stanisław August Poniatowski
    Stanisław August
    Henryk IV
    ikonografia władzy
    portrety królów
    Stanislaus August Poniatowski
    Stanisław II Augustus
    Henry IV
    royal iconography
    royal portraiture
    Opis:
    Artykuł omawia wykorzystanie legendy Henryka IV w kształtowaniu wizerunku Stanisława Augusta. W pierwszej części artykułu autor, poprzez prześledzenie XVIII-wiecznych utworów scenicznych we Francji, pokazuje funkcjonowanie pamięci o „dobrym królu Henryku” w epoce Oświecenia. Legenda przedstawiała go jako skutecznego i tolerancyjnego władcę, który zaprowadził pokój w kraju targanym wojnami religijnymi i oparł swoje rządy na zaufaniu i dobrobycie społeczeństwa. Motyw Henryka IV budził stałe zainteresowanie francuskich literatów, szczególnie od momentu opublikowania w latach 20. XVIII w. poematu Woltera Henriada. W drugiej części artykułu przedstawione zostały próby Stanisława Augusta kreowania się na „polskiego Henryka IV” (tym tytułem już w momencie elekcji okrzyknęła go Maria Teresa Geoffrin). Prześledzone zostały wizerunki monarchy, w których możemy doszukiwać się odniesień do postaci Henryka IV: od stroju, w którym Stanisława August pokazał się społeczeństwu Warszawy w dniu koronacji (przedstawionym na oficjalnym wizerunku króla – Portrecie w stroju koronacyjnym Marcella Bacciarellego) do portretu pędzla Élisabeth Vigée-Lebrun z czasów po abdykacji i III rozbiorze Rzeczypospolitej. W artykule zebrano także dzieła sztuki i książki z królewskiej kolekcji przedstawiające pierwszego Burbona. Porównania Stanisława Augusta z Henrykiem pojawiające się w poezji, anegdotach i mowach sejmowych tego okresu pokazują, że zestawienie to funkcjonowało w świadomości społecznej, jednak ze względu na realia polityczne upadającego państwa polsko-litewskiego nie mogło być mocno eksploatowane bez narażenia się na śmieszność.
    The article discusses the use of Henry IV’s legend in the shaping of the image of King Stanisław August. In the first part of the article, the author explores the way the memory of “Good King Henry” functioned and manifested itself in the French plays of the 18th century. The Enlightenment legend in France portrayed him as an effective and tolerant ruler who bought peace to the country afflicted with religious wars and founded his rule on trust and working towards the wealth of the nation. The motif of Henry IV constantly attracted the interest of French writers, especially since the publication La Henriade, an epic poem by Voltaire, in the 1720s. The second part of the article explores the attempts to style Stanisław August as the “Polish King Henry IV,” the name first accorded to him by Marie Thérèse Geoffrin upon his election. The author has taken into account any elements or features of Stanisław August’s public image that could carry references to Henry IV, such as the robes that Stanisław August for public celebrations in Warsaw on the day of his coronation (represented in the official portrait of the king in the coronation robes painted by Marcello Bacciarelli), or the portrait by Élisabeth Vigée-Lebrun painted after his abdication and the third partitioning of Poland. Additionally, the article enumerates the works of art and books from the royal collection that portray the first French king of the House of Bourbon. Parallels drawn between Stanisław August and Henry IV that appear in the poetry, anecdotes, and parliamentary speeches of the period indicate that the comparison took root in the social consciousness in Poland, but due to the political circumstances and the collapsing Polish-Lithuanian Commonwealth, it could not be fully exploited, because it provoked derision.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2018, 67, 4; 113-129
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Shakespeare and National Mythologizing in Czech Nineteenth Century Drama
    Autorzy:
    Procházka, Martin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/647985.pdf
    Data publikacji:
    2016-06-01
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    nationalism
    mythologizing
    history
    William Shakespeare
    tragedy
    King Lear
    Henry IV
    Karel Hynek Mácha
    Josef Kajetán Tyl
    Opis:
    The paper will discuss the ways in which Shakespeare’s tragedies (King Lear) and histories (1 and 2 Henry IV), translated in the period of the Czech cultural renaissance (known also as the Czech National Revival) at the end of the 18th and in the first half of the 19th century, challenge and transform the nationalist concept of history based on “primordialism” (Anthony Smith), deriving from an invented account of remote past (the forged Manuscripts of Dvur Kralove and Zelena Hora) and emphasizing its absolute value for the present and future of the Czech nation. While for nationalist leaders Shakespeare’s dramas served as models for “boldly painted heroic characters” of the Czech past, translators, dramatists and poets had to deal with the aspects of Shakespeare’s tragedies and histories which were disrupting the nationalist visions of the past and future. Contrasting the appropriations of King Lear and both parts of Henry IV in the translations and historical plays by the leading Czech dramatist Josef Kajetán Tyl (1808-1852) and the notebooks and dramatic fragments of the major romantic poet Karel Hynek Mácha (1810-1836), the paper will attempt to specify the role of Shakespeare in shaping the historical consciousness of emerging modern Czech culture.
    Źródło:
    Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance; 2016, 13; 25-33
    2083-8530
    2300-7605
    Pojawia się w:
    Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Writing and Rewriting Nationhood: "Henry V" and Political Appropriation of Shakespeare
    Autorzy:
    Minami, Hikaru
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/39759277.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Shakespeare
    'King Henry V'
    'Henry IV'
    'King Richard II'
    'Cymbeline'
    Brexit
    national identity
    populism
    nationalism
    adaptation and appropriation
    Laurence Olivier
    Kenneth Branagh
    Opis:
    Shakespeare’s Henry V is often regarded as a nationalistic play and has been appropriated for political spin and propaganda to enhance the sense of national unity. Shakespeare captures the emerging nationalistic feeling of the Tudor era in Henry’s emphasis on national history and pride, but various parts of the text suggest a more diverse and complex figures of the king and his subjects than a war hero and the united nation. Such complexity, however, is often ignored in political appropriation. Laurence Olivier’s film adaptation during WWII glamorizes the war and defines the English nation as a courageous “band of brothers” through its presentation of Shakespeare’s play a shared story or history of national victory. Kenneth Branagh’s film in 1989, on the other hand, captures the ugliness of war but it still romanticizes the sacrifice for the country. In 2016, Shakespeare was made part of the Brexit discourse of growing nationalism at the time of the EU referendum. Brexit was imagined as a victory that will bring back freedom and sovereignty the country once enjoyed, and Shakespeare was used to represent the greatness of Britain. Shakespeare’s text, however, depicts the war against the continent in a more skeptical than glorifying tone. The war scenes are scattered with humorous dialogues and critical comments and the multi-national captains of Henry’s army are constantly at odds with one another. Shakespeare thus provides us with a wider view of nationhood, resisting the simplifying force of politics.
    Źródło:
    Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance; 2022, 25, 40; 115-131
    2083-8530
    2300-7605
    Pojawia się w:
    Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies