Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Zalewska-Ziob, Marzena" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Methods of cleft lip and palate treatment over the centuries – a historical view
Metody leczenia rozszczepów podniebienia pierwotnego i wtórnego na przestrzeni wieków – rys historyczny
Autorzy:
Ilczuk-Rypuła, Danuta
Pietraszewska, Daria
Kempa, Maria
Zalewska-Ziob, Marzena
Wiczkowski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1036400.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
cleft palate
cleft surgery
history of dentistry
obturator
rozszczep podniebienia
leczenie chirurgiczne rozszczepu
historia stomatologii
Opis:
INTRODUCTION: Cleft palate is one of the most common congenital defects, associated with many problems including cosmetic and dental abnormalities, as well as speech, suction, chewing, swallowing, hearing and facial growth difficulties. AIM OF THE STUDY: To review different attempts and methods of cleft palate treatment, such as using obturators or surgical treatment. CONCLUSIONS: Cleft palate has been known for a long time and its treatment has been a considerable challenge for clinicians throughout the history of dentistry. The contemporary system of treatment of cleft palate is complex and multidisciplinary.
WPROWADZENIE: Rozszczep podniebienia jest jedną z najczęstszych wad rozwojowych twarzoczaszki, polegającą na braku ciągłości anatomicznej i niedorozwoju tej struktury. Powoduje ponadto liczne zaburzenia czynnościowe (oddychania, ssania, połykania, żucia i mowy) oraz sprzyja infekcjom dróg oddechowych i ucha środkowego. CEL PRACY: Przedstawienie na podstawie piśmiennictwa różnych metod leczenia rozszczepu podniebienia, zarówno leczenia protetycznego przy zastosowaniu obturatorów, jak i leczenia chirurgicznego. PODSUMOWANIE: Rozszczep podniebienia, podobnie jak inne choroby, prawdopodobnie znany był ludzkości od początku jej istnienia. Na przestrzeni wieków podejmowano wiele prób wyleczenia tej wady lub zniwelowania efektów ubocznych. Obecnie obowiązuje wielospecjalistyczny model leczenia rozszczepu podniebienia.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2017, 71; 399-406
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Clinical and prognostic value of hTERT mRNA expression in patients with non-small-cell lung cancer
Autorzy:
Zalewska-Ziob, Marzena
Dobija-Kubica, Katarzyna
Biernacki, Krzysztof
Adamek, Brygida
Kasperczyk, Janusz
Bruliński, Krzysztof
Ostrowska, Zofia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1038550.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Biochemiczne
Tematy:
non-small-cell lung cancer
telomerase
hTERT expression
survival rate
prognosis
Opis:
Telomerase, undetectable in normal somatic cells, plays a critical role in carcinogenesis of the majority of human tumors including lung carcinoma. The aim of our study was to determine human telomerase reverse transcriptase (hTERT) mRNA expression in patients with non-small cell lung cancer (NSCLC) in order to estimate its usefulness as diagnostic and/or prognostic factor. hTERT expression was analyzed in a group of 12 females and 28 males with NSCLC using Quantitative Real-Time Polymerase Chain Reaction (QRT-PCR method) in cancerous and non-cancerous lung tissues. Results were analyzed according to clinical data and one-, two-, and five-year survival rates. hTERT expression in the cancerous tissue was significantly higher than in the lung parenchyma free from neoplasm infiltration (p<0.05). There was no significant association between hTERT expression in the tumor tissue and age, gender, grading or clinical stage. A significant difference in hTERT expression between two types of histopathological patterns (adenocarcinoma and squamous cell carcinoma) was detected (p=0.01). No association between hTERT expression in NSCLC specimens and survival rates was found. hTERT mRNA detection by QRT-PCR in tumor and corresponding cancer-free tissues can be used as a diagnostic marker in patients with NSCLC, but seems not to be a prognostic factor.
Źródło:
Acta Biochimica Polonica; 2017, 64, 4; 641-646
0001-527X
Pojawia się w:
Acta Biochimica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The activity of antioxidant enzymes in colorectal adenocarcinoma and corresponding normal mucosa
Autorzy:
Strzelczyk, Joanna
Wielkoszyński, Tomasz
Krakowczyk, Łukasz
Adamek, Brygida
Zalewska-Ziob, Marzena
Gawron, Katarzyna
Kasperczyk, Janusz
Wiczkowski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1039648.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Biochemiczne
Tematy:
antioxidant enzymes
corresponding normal mucosa
colorectal adenocarcinoma
oxidative stress
Opis:
Oxidative stress is one of several factors which contribute to the development of colorectal carcinogenesis. The aim of the study was an assessment of the activity of antioxidant enzymes in tumour and corresponding normal distal mucosa in a group of patients with colorectal adenocarcinoma. Samples of tumour and corresponding normal mucosa were obtained during a resection of colorectal cancer from 47 patients aged between 26 and 82 years. The average distance of corresponding normal distal mucosa from the tumour was 4.49 cm. Activities of antioxidant enzymes: superoxide dismutase (SOD), glutathione reductase (GR), glutathione peroxidase (GPx), glutathione S-transferase (GST), and catalase (CAT) were measured in tissue homogenates. The patients were grouped according to the tumour stage (Duke's staging), grading, localization, and size of tumour, as well as age and sex. Statistical analysis was performed. The activity of SOD and GPx was considerably increased, while the activity of GST decreased significantly in tumour as compared with normal mucosa. GR activity in colorectal cancer was evidently higher in tumours of proximal location compared with the distal ones. The distance of corresponding normal distal mucosa from the tumour was analyzed and related to all assayed parameters. A decreased GST activity was observed in corresponding normal mucosa more than 5 cm distant from the tumour in patients with CD Duke's stage. The higher activity of superoxide dismutase and glutathione peroxidase in tumour compared to corresponding normal mucosa could indicate higher oxidative stress in colorectal adenocarcinoma cells.
Źródło:
Acta Biochimica Polonica; 2012, 59, 4; 549-556
0001-527X
Pojawia się w:
Acta Biochimica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Uwarunkowania genetyczne rozszczepu wargi górnej i/lub podniebienia - czy polimorfizm genu MMP2 ma znaczenie w rozwoju tej wady?
Cleft lip and/or palate genetic conditioning - is MMP2 gene polymorphism important for this defect development?
Autorzy:
Zalewska-Ziob, Marzena
Adamek, Brygida
Kasperczyk, Jolanta
Łyko, Dorota
Płachetka, Anna
Rokicki, Marek
Machorowska-Pieniążek, Agnieszka
Baron, Stefan
Niedzielska, Iwona
Wiczkowski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1033402.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
MMP2 gene promoter polymorphism
cleft lip and/or palate
matrix metalloproteinase 2
rozszczep wargi i/lub podniebienia
metaloproteinaza macierzy zewnątrzkomórkowej 2
polimorfizm
promotora genu mmp2
Opis:
Introduction: Cleft lip/palate is one of the most common congenital malformations. In Poland, approximately 500 children with an orofacial cleft are born every year. Matrix metalloproteinases are involved in periodontal tissue remodelling and degradation. Polymorphisms in the promoter region of the MMP2 gene may affect transcription and activity of the protein produced by this gene. The aim of the study was to examine 1306 C/T MMP2 gene promoter polymorphisms in the group of children with cleft lip/palate and in the control group as well as to determine the frequency of individual genotypes in different types of orofacial clefts. Material and methods: The study was conducted in the group of 150 children with cleft lip/palate and 102 children without an orofacial cleft. Genomic DNA was obtained from oral mucosa epithelium. The MMP2 gene promoter polymorphism was genotyped by tetra-primer ARMS-PCR. Results: There are no significant differences in the frequency of individual alleles in different types of orofacial clefts. The occurrence of the CC genotype was significantly higher in the group with cleft lip and palate than in the healthy group (p = 0.005). Conclusion: Determining the polymorphism of matrix metalloproteinase gene promoter sequence can contribute to the elucidation of cleft lip/palate aetiopathogenesis.
Wstęp: Rozszczep wargi górnej i/lub podniebienia jest jedną z najczęściej występujących wad rozwojowych. W Polsce każdego roku przychodzi na świat około 500 dzieci z rozszczepem w okolicy twarzoczaszki. W proces tworzenia struktur twarzoczaszki zaangażowane są metaloproteinazy macierzy zewnątrzkomórkowej, odpowiedzialne za przebudowę i degradację podłoża łącznotkankowego. Polimorfizm w regionie promotorowym genu kodującego MMP2 może mieć wpływ na efektywność transkrypcji, a tym samym na aktywność produktu białkowego tego genu. Celem niniejszej pracy była ocena polimorfizmu 1306 C/T promotora genu MMP2 w grupie dzieci z rozszczepem wargi i/lub podniebienia oraz w grupie kontrolnej, a także ocena częstości występowania poszczególnych genotypów w różnych typach rozszczepów. Materiał i metoda: Badanie przeprowadzono w grupie 150 dzieci z rozpoznanym rozszczepem wargi i/lub podniebienia oraz w grupie 102 dzieci bez wady rozszczepowej twarzoczaszki. Genomowe DNA uzyskano z komórek nabłonkowych błony śluzowej jamy ustnej. Polimorfizm promotora genu MMP2 oznaczono metodą tetra-primer ARMS-PCR. Wyniki: Nie stwierdzono istotnych różnic w częstości występowania poszczególnych alleli w różnych typach rozszczepów. Częstość występowania genotypu CC w grupie dzieci z rozszczepem wargi i podniebienia była znacząco wyższa w porównaniu z grupą kontrolną (p = 0,005). Wniosek: Określenie polimorfizmu sekwencji promotorowych genów kodujących metaloproteinazy macierzy zewnątrzkomórkowej może przyczynić się do wyjaśnienia etiopatogenezy rozszczepu wargi i/lub podniebienia.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2014, 10, 3; 306-314
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wykładniki serologiczne kontaktu z krętkiem Borrelia burgdorferi s.l. wśród mieszkańców aglomeracji śląskiej
Serological remarks of Borrelia burgdorferi s.l. infection in Upper Silesia inhabitants
Autorzy:
Zalewska‑Ziob, Marzena
Adamek, Brygida
Strzelczyk, Joanna K.
Trapp, Gizela
Wielkoszyński, Tomasz
Owczarek, Aleksander
Asman, Marek
Szilman, Ewa
Szilman, Piotr
Pająk, Celina
Solarz, Krzysztof
Plinta, Klaudia
Wiczkowski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032333.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
Borrelia burgdorferi s.l.
ELISA method
Western blot test
anti‑B.b. antibodies
erythema migrans
borrelia burgdorferi s.l.
rumień wędrujący
przeciwciała anty‑b.b.
metoda elisa
test western blot
Opis:
Introduction: Borrelia burgdorferi s.l. is a tick‑transmitted spirochaete, which can cause acute or chronic infection, either symptomatic or occult. The result depends on spirochaete species’ interaction with individual human immunity. Material and methods: The survey was conducted in the group of 1104 Silesia inhabitants (age 3‑96 years; mean 44.9±19.2) who remembered tick‑bite episode in the past and had not had recognized chronic borreliosis. The anamnestic data were focused on erythema episode and confirmation of erythema migrans by physician. The analysis of anti‑Borrelia IgM and IgG antibodies in serum with ELISA method, and verification of positive or uncertain results with Western blot analysis were conducted. Results: Erythema after tick‑bite exposition was noticed in 22.5%; 70% of them realized medical consultation and erythema migrans was confirmed in ¾ of cases. Twenty‑five percent of those without erythema asked for medical help and early borreliosis was diagnosed in 4.2% of them. In the group of patients with erythema migrans confirmed in the past 55% had positive ELISA tests results while in the group with exclusion – over 40%. Coincidence of results obtained with ELISA and Western blot methods expressed by Kendall’s τ coefficient was low: 0.256. Conclusions: In persons with tick‑bites in anamnesis and none of chronic borreliosis diagnosed the serological tests positive results seems to be not enough for disease confirmation. Because of low ELISA and Western blot tests results compatibility, the final diagnosis should be based on perceptive analysis of individual clinical picture.
Wstęp: Borrelia burgdorferi s.l. jest przenoszonym przez kleszcze krętkiem, mogącym powodować ostrą lub przewlekłą infekcję, zarówno objawową, jak i bezobjawową. Wynik zakażenia jest pochodną interakcji genogatunku krętka z układem odpornościowym gospodarza. Materiał i metody: Badanie przeprowadzono w grupie 1104 mieszkańców Śląska (wiek 3‑96 lat, średnia 44,9±19,2), którzy pamiętali epizod ukłucia kleszcza w przeszłości i nie mieli rozpoznanej przewlekłej boreliozy. Dane anamnestyczne obejmowały wystąpienie rumienia i potwierdzenie rumienia wędrującego przez lekarza. Przeprowadzono oznaczenie obecności przeciwciał klasy IgM i IgG przeciwko krętkom Borrelia metodą ELISA oraz zweryfikowano wyniki pozytywne i wątpliwe testem Western blot. Wyniki: Rumień po ekspozycji na ukłucie kleszcza odnotowano u 22,5% badanych. W grupie tej 70% zasięgnęło porady lekarskiej, a rumień wędrujący został potwierdzony w ¾ przypadków. Dwadzieścia pięć procent bez widocznego rumienia zgłosiło się po pomoc medyczną, a wczesną boreliozę rozpoznano u 4,2% tej grupy. W grupie osób z potwierdzonym w przeszłości rumieniem wędrującym u 55% stwierdzono obecność badanych przeciwciał, natomiast w grupie z wykluczonym – u 40%. Zgodność wyników badań wykonanych testami ELISA i Western blot, wyrażona współczynnikiem τ Kendalla, była niska i wyniosła 0,256. Wnioski: U osób z ukłuciem przez kleszcza w wywiadzie i bez rozpoznania przewlekłej boreliozy pozytywne wyniki badań serologicznych wydają się niewystarczające do rozpoznania choroby. Ze względu na niską zgodność wyników testów ELISA i Western blot ostateczne rozpoznanie powinno być oparte na wnikliwej analizie indywidualnego obrazu klinicznego.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2012, 8, 1; 40-45
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies