Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "ZEMANEK, Alicja" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-12 z 12
    Tytuł:
    Motywy roślinne w architekturze sakralnej gminy Kiełczygłów i okolic (województwo łódzkie) – wybrane obiekty
    Floral motifs in sacral architecture of Kiełczygłów Community and surroundings (Łódź Voivodeship) – selected objects
    Autorzy:
    Jędrzejska, Aleksandra
    Zemanek, Alicja
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2171390.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    churches
    plant ornaments
    Christian and folk plant symbols
    natural history basis of cultural heritage
    kościoły
    ornamenty roślinne
    symbolika roślinna chrześcijańska i ludowa
    przyrodnicze podstawy dziedzictwa kulturowego
    Opis:
    Interdisciplinary studies on the role of plants in culture are rare, that is why a rich plant ornamentation of the churches in Poland is little known. This article presents the first documentation of the plant ornaments in nine Roman Catholic churches of Kiełczygłów Community and surroundings in Łódź Voivodeship, which were built from the 16th into the 20th centuries. The first stage of work was to take 385 photographs, then to organize a basis with 505 records, one record containing one plant ornament. As a result of botanical analysis 39 taxa were determined, including 17 species, 18 genera, and 4 families. Some of the plant motifs could not be identified because of strong stylization. The most frequent taxa were the old useful plants popular in sacral art, originating in southern or south-eastern regions of Europe and in West Asia: bear’s-breech (Acanthus sp1.), rose (Rosa sp.), Madonna lily (Lilium candidum L.), and grape-vine (Vitis vinifera L.). Some ornaments present the plants occurring in wild in Poland or as field and meadow weeds, e.g. bellflower (Campanula sp.) or poppy (Papaver sp.). The greatest number of ornaments was identified in the neo-Gothic St. Casimir Church in Osjaków. Captivating in their colors and diversity of shapes, the plant ornaments serve not only decorative functions, but symbolic ones as well. This article hopes to contribute, at least to a small extent, to the reflection on the presence of plants in our culture and to raise the awareness of how important it is to protect local species that perish irretrievably due to anthropogenic activity.
    Źródło:
    Opuscula Musealia; 2020, 27; 185-205
    0239-9989
    2084-3852
    Pojawia się w:
    Opuscula Musealia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Historia Ogrodu Botanicznego Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie (1919–1939)
    Autorzy:
    Zemanek, Alicja
    Köhler, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/783458.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Polska Akademia Umiejętności
    Tematy:
    Ogród Botaniczny w Wilnie
    Uniwersytet Stefana Batorego w Wilnie
    kolekcje roślin
    nauczanie botaniki
    Jean Emmanuel Gilibert
    Konstanty Prószyński (Proszyński)
    Franciszek Ksawery Skupieński
    Józef Trzebiński
    Piotr Wiśniewski
    Botanic Garden in Vilna (Wilno, Vilnius)
    Stefan Batory University
    plant collections
    teaching botany
    Jean-Emmanuel Gilibert
    Opis:
    Ogród Botaniczny Uniwersytetu w Wilnie był łącznie przez ponad 70 lat placówką należącą do botaniki polskiej. Utworzony w 1781 r. przez Jeana Emmanuela Giliberta (1741–1814), w praktyce funkcjonujący od 1782 r., działał do 1842 r., kiedy to został zlikwidowany przez rosyjskiego zaborcę. W 1919 r. założono w nowym miejscu Ogród Botaniczny Uniwersytetu Stefana Batorego (czynny od 1920 r.), pełniący funkcję zakładu pomocniczego dwóch zakładów (katedr) botanicznych. Organizatorem i pierwszym dyrektorem był w latach 1920–1923 fizjolog roślin – Piotr Wiśniewski (1884–1971). W latach 1924–1937 kierownictwo sprawował Józef Trzebiński (1867–1941) – mykolog, jeden z twórców polskiej fitopatologii, a w latach 1937–1939 – Franciszek Ksawery Skupieński (1888–1962) – badacz śluzowców. Dla rozwoju Ogrodu duże zasługi położył główny ogrodnik, czyli inspektor Konstanty Prószyński (Proszyński; 1859–1936), były właściciel ziemski, przyrodnik amator, autor jednej publikacji mykologicznej, zatrudniony w latach 1919–1936. Ogród, obejmujący ok. 2 ha, usytuowany był w zakolu rzeki Wilii zwanym Zakretem (po litewsku Vingis), poza centrum miasta. Mimo trudności finansowych założono tutaj działy roślin analogiczne do istniejących w innych ogrodach botanicznych: systematyki ogólnej, flory krajowej, roślin piaskowych (psammofilnych), roślin uprawnych, ekologii roślin, alpinarium, torfowisko wysokie, a także arboretum oraz gatunki wodne i błotne. W latach 1926–1929 wybudowano szklarnię dla uprawy roślin ciepłych stref klimatycznych. Grupy ilustrujące roślinność różnych typów siedlisk odzwierciedlały rozwój ekologii i fitosocjologii w nauce tego okresu. Liczba uprawianych gatunków wzrastała w miarę upływu czasu: od 1347 w latach 1923/1924 do ok. 2800 w okresie 1936/1937. Począwszy od 1923 r. zaczęto wydawać drukowane katalogi nasion. Prowadzono tutaj doświadczenia do prac naukowych, m.in. z zakresu fitopatologii. Kolekcje roślin wykorzystywano w czasie zajęć ze studentami, a także do edukacji młodzieży szkolnej i szerokiej publiczności. Po przyłączeniu Wilna do Litwy w 1939 r. władze litewskie zamknęły Uniwersytet Stefana Batorego, kończąc tym samym historię polskiego ogrodu botanicznego. Obecnie jego teren jest jednym z działów Ogrodu Botanicznego Uniwersytetu Wileńskiego (dział „Vingis” – Vilniaus universiteto botanikos sodas). Nadal służy studentom i mieszkańcom miasta, a kwitnące rośliny używane są do ozdabiania uniwersyteckich sal i uświetniania uroczystości.
    The university in Vilna (Lithuanian: Vilnius), now Vilniaus universitetas, founded in 1579 by Stefan Batory (Stephen Báthory), King of Poland and Grand Duke of Lithuania, was a centre of Polish botany in 1780-1832 and 1919-1939. The Botanic Garden established by Jean-Emmanuel Gilibert (1741–1814) in 1781 (or, actually, from 1782) survived the loss of independence by Poland (1795), and a later closure of the University (1832), and it continued to function until 1842, when it was shut down by Russian authorities. After Poland had regained independence and the University was reopened as the Stefan Batory University (SBU), its Botanic Garden was established on a new location (1919, active since 1920). It survived as a Polish institution until 1939. After the Second World War, as a result of changed borders, it found itself in the Soviet Union, and from 1990 – in the Republic of Lithuania. A multidisciplinary research project has been recently launched with the aim to create a publication on the history of science at the Stefan Batory University. The botanical part of the project includes, among others, drafting the history of the Botanic Garden. Obtaining electronic copies of archival documents, e.g. annual reports written by the directors, enabled a more thorough analysis of the Garden’s history. Piotr Wiśniewski (1884–1971), a plant physiologist, nominated as Professor in the Department of General Botany on 1 June 1920, was the organiser and the first director of the Garden. He resigned from his post in October 1923, due to financial problems of the Garden. From October 1923 to April 1924, the management was run by the acting director, Edward Bekier (1883–1945), Professor in the Department of Physical Chemistry, Dean of the Faculty of Mathematics and Natural Sciences. For 13 subsequent years, i.e. from 1 May 1924 to 30 April 1937, the directorship of the Garden was held by Józef Trzebiński (1867–1941), a mycologist and one of the pioneers of phytopathology in Poland, Head of the Department of Botany II (Agricultural Botany), renamed in 1926 as the Department of Plant Taxonomy, and in 1937 – the Department of Taxonomy and Geography of Plants. From May 1937 to 1939, his successor as director was Franciszek Ksawery Skupieński (1888–1962), a researcher of slime moulds. Great credit for the development of the Garden is due to the Inspector, i.e. Chief Gardener, Konstanty Prószyński (Proszyński) (1859–1936) working there from 1919, through his official nomination in 1920, until his death. He was an amateur-naturalist, a former landowner, who had lost his property. Apart from the work on establishing and maintaining the Garden’s collection, as well as readying seeds for exchange, he published one mycological paper, and prepared a manuscript on fungi, illustrated by himself, containing descriptions of the new species. Unfortunately, this work was not published for lack of funds, and the prepared material was scattered. Some other illustrations of flowering plants drawn by Prószyński survived. There were some obstacles to the further development of the institution, namely substantially inadequate funds as well as too few members of the personnel (1–3 gardeners, and 1–3 seasonal workers). The area of the Garden, covering approx. 2 hectares was situated on the left bank of the Neris river (Polish: Wilia). It was located on sandy soils of a floodplain, and thus liable to flooding. These were the reasons for the decision taken in June 1939 to move the Garden to a new site but the outbreak of the Second World War stood in the way. Despite these disadvantageous conditions, the management succeeded in setting up sections of plants analogous to these established in other botanical gardens in Poland and throughout the world, i.e. general taxonomy (1922), native flora (1922), psammophilous plants (1922), cultivated plants (1924/1925), plant ecology (1927/1928), alpinarium (1927–1929), high-bog plants (1927–1929), and, additionally – in the 1920s – the arboretum, as well as sections of aquatic and bog plants. A glasshouse was erected in 1926–1929 to provide room for plants of warm and tropical zones. The groups representing the various types of vegetation illustrated the progress in ecology and phytosociology in the science of the period (e.g. in the ecology section, the Raunkiaer’s life forms were presented). The number of species grown increased over time, from 1,347 in 1923/1924 to approx. 2,800 in 1936/1937. Difficult weather conditions – the severe winter of 1928 as well as the snowless winter and the dry summer of 1933/34 contributed to the reduction of the collections. The ground collections, destroyed by flood in spring of 1931, were restored in subsequent years. Initially, the source of plant material was the wild plant species collected during field trips. Many specimens were also obtained from other botanical gardens, such as Warsaw and Cracow (Kraków). Beginning from 1923, printed catalogues of seeds offered for exchange were published (cf. the list on p. ... ). Owing to that, the Garden began to participate in the national and international plant exchange networks. From its inception, the collection of the Garden was used for teaching purposes, primarily to the students of the University, as well as for the botanical education of schoolchildren and the general public, particularly of the residents of Vilna. Scientific experiments on phytopathology were conducted on the Garden’s plots. After Vilna was incorporated into Lithuania in October 1939, the Lithuanian authorities shut down the Stefan Batory University, thus ending the history of the Polish Botanic Garden. Its area is now one of the sections of the Vilnius University Botanic Garden (“Vingis” section – Vilniaus universiteto botanikos sodas). In 1964, its area was extended to 7.35 hectares. In 1974, after establishing the new Botanic Garden in Kairenai to the east of Vilnius, the old Garden lost its significance. Nevertheless, it still serves the students and townspeople of Vilnius, and its collections of flowering plants are often used to decorate and grace the university halls during celebrations.
    Źródło:
    Studia Historiae Scientiarum; 2016, 15; 301-345
    2451-3202
    Pojawia się w:
    Studia Historiae Scientiarum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Mierz siłę na zamiary”. Nauczanie botaniki w Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie (1919–1939)
    “Measure your strength against intentions”: Teaching of botany at the Stefan Batory University in Vilnius, 1919–1939
    Autorzy:
    Zemanek, Alicja
    Köhler, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1399943.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-30
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Historii Nauki im. Ludwika i Aleksandra Birkenmajerów
    Tematy:
    Józef Trzebiński
    Piotr Wiśniewski
    Uniwersytet Stefana Batorego
    nauczanie botaniki
    wileńska szkoła botaniczna
    Stefan Batory University
    botany education
    Vilnius botanical school
    Opis:
    The article describes the work of the Vilnius University in the inter-war period. After 1919, when Poland became independent, it was reorganised under the name of Stefan Batory University. Despite many technical and financial setbacks, it managed to create two botanical departments (Departments of General Botany and Plant Taxonomy). The objective of this article is to research and systemise the educational activities of the Stefan Batory University in the field of botany. The research is based both on the materials from the Vilnius archives and on some published works.
    Źródło:
    Analecta. Studia i Materiały z Dziejów Nauki; 2021, 30, 1; 41-87
    1509-0957
    Pojawia się w:
    Analecta. Studia i Materiały z Dziejów Nauki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Karol Linneusz (1707–1778) w trzechsetną rocznicę narodzin
    Carolus Linnaeus (1707–1778) – tercentenary of his birth
    Autorzy:
    ZEMANEK, Alicja
    PAWŁOWSKI, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/520523.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Polska Akademia Umiejętności
    Opis:
    Besides Aristotle and Charles Darwin, Carolus Linnaeus is a scientist who played the greatest role in the history of biology. The tercentenary of his birth in 2007 was observed in many countries, among others in Poland. For example in the Gdańsk Library of the Polish Academy of Sciences the exhibition “In remembrance of Carl von Linné” was arranged in October 2007. In Cracow – in the meeting of the Commission on the History of Science of the Polish Academy of Arts and Sciences (June 20, 2007) – some facts on the Linnaeus’ life and scientific activity in botany and in zoology were presented by the authors of this paper. It was underlined that the most important Linnaeus’ achievement was the introduction of binominal nomenclature for plants (1753) and animals (1758), as well as his sexual system of plants (first version in 1735), which did not survived in science, but contributed to the great progress in botanical exploration of the world.
    Źródło:
    Prace Komisji Historii Nauki PAU; 2010, 10; 205-223
    1731-6715
    Pojawia się w:
    Prace Komisji Historii Nauki PAU
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Botany at Stefan Batory University in Vilna (Wilno, Vilnius) (1919–1939)
    Autorzy:
    Zemanek, Alicja
    Köhler, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/783478.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polska Akademia Umiejętności
    Tematy:
    botanical research, history of botany, Lithuania, Poland, Polish botanists, the interwar period, twentieth century, Vilnius, Wilno, University in Vilna, Stefan Batory University, Jakub Mowszowicz, Jan Muszyński, Bronisław Szakien, Piotr Wiśniewski, Józef
    badania botaniczne, historia botaniki, Litwa, okres międzywojenny, polscy botanicy, Polska, Wilno, Uniwersytet w Wilnie, Uniwersytet Stefana Batorego, Jakub Mowszowicz, Jan Muszyński, Bronisław Szakien, Piotr Wiśniewski, Józef Trzebiński
    Opis:
    The university in Vilna (in Polish: Wilno, now: Vilnius, Lithuania), founded in 1579, by Stefan Batory (Stephen Báthory), King of Poland and Grand Duke of Lithuania, was a centre of Polish botany in 1780–1832 and 1919–1939.In the latter period the university functioned under the Polish name Uniwersytet Stefana Batorego (in English: Stefan Batory University). It comprised six departments connected with botany (General Botany, Pharmacognosy and Cultivation of Medicinal Plants, Plant Taxonomy, Botanical Garden, Garden of Medicinal Plants, and Natural History Museum).There worked such distinguished scientists, as: Jakub Mowszowicz (1901–1983), phytogeographer and phytosociologist; Jan Muszyński (1884–1957), botanist and pharmacist; Bronisław Szakien (1890–1938), cytologist and mycologist; Piotr Wiśniewski (1881–1971), physiologist; and Józef Trzebiński (1867–1941), mycologist and phytopathologist. Ca. 300 publications (including ca. 100 scientific ones) were printed in the period investigated, dealing mainly with morphology and anatomy, cytology, plant physiology, floristics (floristic geography of plants), systematics (taxonomy) of vascular plants, mycology and phytopathology, ecology of plant communities (phytosociology), as well as ethnobotany, and history of botany. Stefan Batory University was also an important centre of teaching and popularization of botany in that region of Europe.The aim of the article is to describe the history of botany at the Stefan Batory University in 1919–1939.
    Uniwersytet w Wilnie (w języku angielskim: Vilna, obecnie: Vilnius w Republice Litewskiej), założony w 1579 r. przez Stefana Batorego, króla Polski i wielkiego księcia Litwy, był ośrodkiem polskiej botaniki w latach 1780–1832 oraz 1919–1939. W tym ostatnim okresie funkcjonował pod nazwą Uniwersytet Stefana Batorego (w języku angielskim: Stefan Batory University).W latach 1919–1939 zorganizowano następujące zakłady związane z botaniką: Botaniki Ogólnej, Farmakognozji i Hodowli Roślin Lekarskich, Systematyki Roślin, Ogród Botaniczny, Ogród Roślin Lekarskich oraz Muzeum Przyrodnicze.W ośrodku wileńskim pracowali wybitni uczeni, m.in. Jakub Mowszowicz (1901–1983), fitogeograf i fitosocjolog; Jan Muszyński (1884–1957), botanik i farmaceuta; Bronisław Szakien (1890–1938), cytolog i mykolog; Piotr Wiśniewski (1881–1971), fizjolog oraz Józef Trzebiński (1867–1941), mykolog i fitopatolog. Badacze roślin ogłosili drukiem ok. 300 publikacji (w tym ok. 100 naukowych) dotyczących głównie morfologii i anatomii, cytologii, fizjologii roślin, florystyki (florystycznej geografii roślin), systematyki (taksonomii) roślin naczyniowych, mykologii i fitopatologii, ekologii zbiorowisk roślinnych (fitosocjologii), a także etnobotaniki i historii botaniki. Uniwersytet Stefana Batorego był również ważnym ośrodkiem nauczania i popularyzacji botaniki w tym regionie Europy.Celem artykułu jest opracowanie historii botaniki na Uniwersytecie Stefana Batorego w latach 1919–1939.
    Źródło:
    Studia Historiae Scientiarum; 2019, 18
    2451-3202
    Pojawia się w:
    Studia Historiae Scientiarum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dyskusja po referacie Rity Majkowskiej „Archivum Helueto-Polonicum. Idea ratowania poloniców w Szwajcarii”
    Autorzy:
    WÓJCIK, Zbigniew
    DYBIEC, Julian
    ZEMANEK, Alicja
    FRANKOWSKA-FRANČIC, Halina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/938719.pdf
    Data publikacji:
    2001
    Wydawca:
    Polska Akademia Umiejętności
    Źródło:
    Prace Komisji Historii Nauki PAU; 2001, 3; 103-111
    1731-6715
    Pojawia się w:
    Prace Komisji Historii Nauki PAU
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dyskusja po referacie Stefana Witolda Alexandrowicza „Polskie korzenie Międzynarodowej Unii Badań Czwartorzędu (INQUA)”
    Autorzy:
    KOKOWSKI, Michał
    STRZAŁKOWSKI, Adam
    PAWŁOWSKI, Jerzy S.
    ZEMANEK, Alicja
    ALEXANDROWICZ, Stefan Witold
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/520569.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Polska Akademia Umiejętności
    Źródło:
    Prace Komisji Historii Nauki PAU; 2009, 9; 87-89
    1731-6715
    Pojawia się w:
    Prace Komisji Historii Nauki PAU
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dyskusja po referacie Andrzeja Śródki, „Wzloty i upadki poznania układu krążenia krwi”
    Autorzy:
    STRZAŁKOWSKI, Adam
    ŚRÓDKA, Andrzej
    KOKOWSKI, Michał
    ZAMECKI, Stefan
    GAERTNER, Henryk
    DYBIEC, Julian
    ZEMANEK, Alicja
    GAJDA, Zdzisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/520650.pdf
    Data publikacji:
    2002
    Wydawca:
    Polska Akademia Umiejętności
    Źródło:
    Prace Komisji Historii Nauki PAU; 2002, 4; 138-144
    1731-6715
    Pojawia się w:
    Prace Komisji Historii Nauki PAU
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dyskusja po referacie Alicji Zemanek „O symbiozie nauki i sztuki w czasach Renesansu – kolekcja obrazów roślin ze zbioru «Libri Picturati» a. 18–30”
    Autorzy:
    STRZAŁKOWSKI, Adam
    KILARSKI, Wincenty
    KOBOS, Andrzej
    ALEXANDROWICZ, Stefan Witold
    GAJDA, Zdzisław
    TARGOSZ, Karolina
    DYBIEC, Julian
    KRAMARZ, Henryka
    ZEMANEK, Alicja
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/520622.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Polska Akademia Umiejętności
    Źródło:
    Prace Komisji Historii Nauki PAU; 2009, 9; 207-212
    1731-6715
    Pojawia się w:
    Prace Komisji Historii Nauki PAU
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dyskusja po referacie Andrzeja Kajetana Wróblewskiego „Ks. prof. Andrzej Trzciński – próba rehabilitacji”
    Autorzy:
    STRZAŁKOWSKI, Adam
    WRÓBLEWSKI, Andrzej Kajetan
    PELCZAR, Andrzej
    KOKOWSKI, Michał
    ZEMANEK, Alicja
    BAŁUK-ULEWICZOWA, Teresa
    KLECZKOWSKI, Antoni S.
    DYBIEC, Julian
    TARGOSZ, Karolina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/520438.pdf
    Data publikacji:
    2006
    Wydawca:
    Polska Akademia Umiejętności
    Źródło:
    Prace Komisji Historii Nauki PAU; 2006, 7; 33-38
    1731-6715
    Pojawia się w:
    Prace Komisji Historii Nauki PAU
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dyskusja po referacie Piotra Köhlera „Dzieje botaniki w Towarzystwie Naukowym Krakowskim, Akademii Umiejętności i Polskiej Akademii Umiejętności (1815–1952)”
    Autorzy:
    STRZAŁKOWSKI, Adam
    SZCZEPANIEC-CIĘCIAK, Elżbieta
    KÖHLER, Piotr
    ŚRÓDKA, Andrzej
    WÓJCIK, Zbigniew
    ZEMANEK, Alicja
    ALEXANDROWICZ, Stefan W.
    ZARZYCKI, Kazimierz
    GROTOWSKI, Kazimierz
    DYBIEC, Julian
    ŚREDNIAWA, Bronisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/520640.pdf
    Data publikacji:
    2003
    Wydawca:
    Polska Akademia Umiejętności
    Źródło:
    Prace Komisji Historii Nauki PAU; 2003, 5; 94-101
    1731-6715
    Pojawia się w:
    Prace Komisji Historii Nauki PAU
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-12 z 12

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies