Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Wysocki, Michał" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-23 z 23
    Tytuł:
    Studies in historical improvisation: from Cantare super librum do Partimenti, red. Massimiliano Guido, Abingdon-New York 2017 Routledge, ss. 219. ISBN 978-1-4724-7327-1
    Autorzy:
    Wysocki, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28408908.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    improwizacja
    muzyka wokalna
    muzyka instrumentalna
    pedagogika muzyczna
    improvistation
    vocal music
    instrumental music
    music pedagogy
    Źródło:
    Muzyka; 2018, 63, 1; 131-136
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sposób istnienia utworu muzycznego
    The mode of existence of a musical work
    Autorzy:
    Wysocki, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/941376.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Opis:
    The paper concerns the question deals with the issue of the mode of existence of musical work. The text consists of two parts. The first, describes difficulties connected with treatment of compositions as purely intentional objects. The second, presents the proper existence mode of a piece of music.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica – Aesthetica – Practica; 2009, 22
    0208-6107
    2353-9631
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica – Aesthetica – Practica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Colonoscopy for colorectal cancer screening - is it effective in the hands of a general surgery resident?
    Autorzy:
    Matyja, Maciej
    Pasternak, Artur
    Wysocki, Michał
    Pędziwiatr, Michał
    Szura, Mirosław
    Rembiasz, Kazimierz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1392891.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    colorectal
    cancer
    screening
    colonoscopy
    residents
    quality
    Opis:
    INTRODUCTION: Colonoscopy is considered to be a gold standard for colorectal cancer (CRC) screening. Endoscopy training is an essential component of general surgery training program. Patients should receive care at the highest level possible, nevertheless residents need to gain experience. The aim of our study was to evaluate the effectiveness of colonoscopy performed by general surgery residents by comparing quality indicators between surgical trainees and consultants. MATERIALS AND METHODS: The analysis included 6384 patients aged 40–65 who underwent screening colonoscopy between October 2014 and February 2018. The patients were divided into two groups: group I – patients examined by residents, group II - patients examined by board-certified general surgeons. Quality indicators such as cecal intubation rate, adenoma detection rate and patient tolerance scale were compared between the two groups. RESULTS: Group I comprised 2268 (35.53%) and group II 4116 (64.47%) patients. The overall cecal intubation rate (CIR) was 95.99%, equal for both groups (p = 0.994). There was no statistically significant difference in adenoma detection rate: 29.30% among residents and 27.66% among consultants (p = 0.203). Patient tolerance of the examination was very good (4-point scale) in consultants group in 78.98% of cases and in 75.18% cases among residents (p < 0.001). CONCLUSION: In a proper learning environment general surgery residents are able to perform high-quality and effective screening colonoscopy. However, residents need to continue the progress in their technique to improve patient tolerance in order to reach the proficiency of a consultant.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 5; 6-12
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kolonoskopia w ramach Programu Badań Przesiewowych raka jelita grubego – czy może być właściwie przeprowadzona przez rezydenta chirurgii ogólnej?
    Autorzy:
    Matyja, Maciej
    Pasternak, Artur
    Wysocki, Michał
    Pędziwiatr, Michał
    Szura, Mirosław
    Rembiasz, Kazimierz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1392900.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    rak jelita grubego
    badania przesiewowe
    kolonoskopia
    rezydenci
    jakość
    Opis:
    WPROWADZENIE: Kolonoskopię uznaje się za złoty standard badań przesiewowych w kierunku raka jelita grubego (RJG). Trening endoskopowy jest podstawowym elementem programu specjalizacji w zakresie chirurgii ogólnej. Pacjenci powinni otrzymywać świadczenia medyczne najwyższej jakości, co nie zmienia faktu, że rezydenci muszą również nabierać doświadczenia. Celem naszego badania była ocena skuteczności kolonoskopii wykonywanych przez rezydentów chirurgii ogólnej z porównaniem wskaźników jakości pomiędzy lekarzami specjalistami i lekarzami w trakcie specjalizacji. MATERIAŁY I METODY: Analiza objęła 6384 pacjentów w wieku od 40 do 65 lat, którzy zostali poddani przesiewowemu badaniu kolonoskopowemu w okresie od października 2014 r. do lutego 2018 r. Pacjentów podzielono na dwie grupy: w grupie pierwszej pacjenci byli badani przez rezydentów, w grupie drugiej – przez specjalistów chirurgii ogólnej. Pomiędzy grupami porównano wskaźniki jakości badania, takie jak osiągalność kątnicy (cecal intubation rate, CIR), współczynnik wykrywalności gruczolaków (adenoma detection rate, ADR) i poziom tolerancji pacjenta. WYNIKI: Grupa pierwsza obejmowała 2268 (35,53%) pacjentów, a grupa druga – 4116 (64,47%). Całkowita osiągalność kątnicy (CIR) wynosiła 95,99% i była równa w obu grupach (p = 0,994). Nie stwierdzono istotnej statystycznie różnicy w wykrywalności gruczolaków (ADR), która to wynosiła 29,3% w grupie rezydentów i 27,66% w grupie specjalistów (p = 0,203). Tolerancję badania oceniono jako bardzo dobrą (w skali 4-stopniowej) w 78,98% przypadków w grupie specjalistów i 75,18% w grupie rezydentów (p < 0,001). WNIOSKI: Przy założeniu właściwego środowiska do nauki rezydenci są w stanie wykonywać wysokiej jakości przesiewowe badania kolonoskopowe, muszą jednakże stale doskonalić swoją technikę, aby zwiększyć tolerancję badania przez pacjenta i osiągnąć biegłość specjalisty.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 5; 6-12
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Learning curve for laparoscopic Roux-en-Y gastric bypass based on the experience of a newly created bariatric center
    Autorzy:
    Dworak, Jadwiga
    Wysocki, Michał
    Rzepa, Anna
    Pędziwiatr, Michał
    Radkowiak, Dorota
    Budzyński, Andrzej
    Major, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1391721.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    bariatric center
    clinical competence
    laparoscopic Roux-en-Y gastric bypass
    learning curve
    perioperative complications
    surgical training
    Opis:
    Introduction: Laparoscopic Roux-en-Y gastric bypass (LRYGB) is one of the most common treatments for morbid obesity. The learning curve for this procedure is 50–75 cases for an independent surgeon, and it is considered the most important factor in decreasing complications and mortality. We present our experience and learning curve with LRYGB for a newly established bariatric center in Poland. Material and methods: A prospectively collected database containing 285 LRYGB procedures performed in the II Department of General Surgery of the Jagiellonian University MC in Krakow between 06.2010 and 03.2019 was retrospectively reviewed. Patients were divided into groups of 30 (G1–G10) in the order of the procedures performed by each surgeon. The study analyzed the course of the operation and patient hospitalization, comparing those groups. Learning curve for the newly created bariatric center was established. Results: Operative time in G1–G3 differed significantly from G4–G10 (P < 0.0001). The stabilization point was the 90th procedure. Perioperative complications were observed in 36 (12.63%) patients. Perioperative complications, intraoperative difficulties and adverse events did not differ importantly among groups. Liberal use of “conversions of the operator” from a surgeon to a senior surgeon provides reasonable safety and prevents complications. Conclusions: The institutional learning process stabilization point for LRYGB in a newly established bariatric center is around the 90th operation. LRYGB can be a safe procedure from the very beginning in newly established bariatric centers. Specific bariatric training with active proctoring by an experienced surgeon in a bariatric centre can improve the laparoscopic gastric bypass outcome during the learning curve.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2020, 92, 4; 23-30
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Krzywa uczenia się laparoskopowego wyłączenia żołądkowo-jelitowego na podstawie doświadczenia nowo powstałego ośrodka bariatrycznego
    Autorzy:
    Dworak, Jadwiga
    Wysocki, Michał
    Rzepa, Anna
    Pędziwiatr, Michał
    Radkowiak, Dorota
    Budzyński, Andrzej
    Major, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1391737.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    centrum bariatryczne
    kompetencje kliniczne
    krzywa uczenia się
    laparoskopowe wyłączenie żołądkowo-jelitowe
    powikłania okołooperacyjne
    szkolenie chirurgiczne
    Opis:
    Wstęp: Laparoskopowe wyłączenie żołądkowo-jelitowe (LRYGB) jest jednym z najczęstszych sposobów leczenia chorobliwej otyłości. Krzywa uczenia się tej procedury dla pojedynczego chirurga wynosi około 50–75 przypadków i jest uważana za najważniejszy czynnik zarówno w zmniejszaniu liczby powikłań, jak i śmiertelności. Prezentujemy nasze doświadczenie i krzywą uczenia się LRYGB dla nowo powstałego ośrodka bariatrycznego w Polsce. Materiały i metody: Badanie prowadzono w II Katedrze Chirurgii Ogólnej UJCM w oparciu o prospektywnie gromadzone dane chorych, u których w okresie od 06.2010 do 03.2019 wykonano LRYGB z powodu otyłości olbrzymiej. Pacjentów podzielono na grupy po 30 osób (G1-G10) w kolejności wykonanych zabiegów. W badaniu: (1) analizowano przebieg operacji i hospitalizacji pacjentów oraz (2) ustalono krzywą uczenia dla nowo utworzonego ośrodka bariatrycznego. Wyniki: Czas operacyjny w G1-G3 różnił się istotnie od tego w G4-G10. Punktem stabilizacji była 90. procedura. Powikłania okołooperacyjne zaobserwowano u 36 (12,63%) pacjentów. Zarówno trudności śródoperacyjne i zdarzenia niepożądane, jak i powikłania okołooperacyjne, nie różniły się istotnie pomiędzy grupami. Liberalne wykorzystanie „konwersji operatora” od chirurga do bardziej doświadczonego chirurga zapewnia bezpieczeństwo i zapobiega komplikacjom. Wnioski: Instytucjonalny punkt stabilizacji procesu uczenia się LRYGB w nowo powstałym ośrodku bariatrycznym to około 90 operacji. LRYGB jest bezpiecznym zabiegiem w takcie osiągania krzywej uczenia się. Specjalistyczny trening bariatryczny pod nadzorem doświadczonego chirurga bariatry w bariatrycznym centrum doskonałości może poprawić wyniki i bezpieczeństwo w czasie krzywej uczenia się LRYGB.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2020, 92, 4; 23-30
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Effects of bariatric surgery on cardiovascular risk factors among morbidly obese patients
    Autorzy:
    Major, Piotr
    Kowalczuk, Aleksandra
    Wysocki, Michał
    Osadnik, Sonia
    Pędziwiatr, Michał
    Głuszewska, Anna
    Pisarska, Magdalena
    Małczak, Piotr
    Lasek, Anna
    Kisielewski, Michał
    Budzyński, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1393464.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    morbid obesity
    bariatric surgery
    laparoscopic sleeve gastrectomy
    laparoscopic Roux-en-Y Gastric Bypass cardiovascular risk factors
    SCORE
    Framingham
    Opis:
    Aim of the study: The aim of this study was to evaluate the influence of laparoscopic sleeve gastrectomy and laparoscopic Roux-en-Y gastric by-pass on risk factors of cardiovascular diseases. Material and methods: We analyzed prospectively collected data of patients operated for morbid obesity who were qualified for laparoscopic sleeve gastrectomy (LSG) or laparoscopic Roux-en-Y gastric by-pass (LRYGB). Risk factors for wyłączecardiovascular diseases were assessed with the SCORE scale and both full and hard Framingham cardiovascular risk scores (FCRs). The data were collected on admission and one year after the procedures. We enrolled 264 patients (119 females, 116 males, 40.2±9.9 years old), of whom 117 underwent LRYGB and 118 LSG, respectively. Results: Preoperatively, 12% of patients were in the high-risk category of the SCORE scale, 65% were in the moderate risk category, and 24% were in the low-risk category. The median score of the SCORE scale was 1 (1-2). Lipid-based full FCR was 34.5% (24%-68%) and the hard FCR was 17.5% (10%-52%), while the respective BMI-based FCRs were 59% (31%-84%) and 37% (15%-67%). One year after the procedures, the mean %EBMIL (62.88%±20.02%) and %EWL (53.18%±15.87) were comparable between both procedures. Hypertension treatment was not necessary in 33 patients after LSG and in 55 after LRYGB. Diabetes mellitus remitted in 9 and 29 patients, respectively. Both procedures significantly reduced high and moderate risk prevalence in the SCORE scale in favor of the low risk category. Surgical interventions resulted in significant reductions of FCRs 1 year after surgery ( p<0.001). Conclusions: Both LSG and LRYGB lead to a significant and comparable body mass reduction. Both procedures significantly decrease of the risk of cardiovascular diseases, based on SCORE and Framingham scales.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 1; 41-49
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ zabiegów bariatrycznych na czynniki ryzyka chorób sercowo-naczyniowych u pacjentów z otyłością olbrzymią
    Autorzy:
    Major, Piotr
    Kowalczuk, Aleksandra
    Wysocki, Michał
    Osadnik, Sonia
    Pędziwiatr, Michał
    Głuszewska, Anna
    Pisarska, Magdalena
    Małczak, Piotr
    Lasek, Anna
    Kisielewski, Michał
    Budzyński, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1393498.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    otyłość olbrzymia
    chirurgia bariatryczna
    laparoskopowa rękawowa resekcja żołądka
    laparoskopowa operacja wyłączenia żołądkowego
    czynniki ryzyka chorób sercowo-naczyniowych
    SCORE
    Framingham
    Opis:
    Cel badania: Celem badania była ocena wpływu laparoskopowej rękawowej resekcji żołądka oraz laparoskopowego wyłączenia żołądkowego typu Roux-en-Y na czynniki ryzyka chorób sercowo-naczyniowych. Materiał i metody: Analizowaliśmy prospektywnie zebrane dane dotyczące pacjentów poddawanych leczeniu operacyjnemu z powodu otyłości olbrzymiej, których zakwalifikowano do laparoskopowej rękawowej resekcji żołądka (LSG) lub laparoskopowego wyłączenia żołądkowego typu Roux-en-Y (LRYGB). Czynniki ryzyka chorób sercowo-naczyniowych oceniano z użyciem karty ryzyka SCORE oraz skali całkowitego ryzyka i ryzyka ciężkich chorób sercowonaczyniowych Framingham (FCR). Dane zebrano przy przyjęciu oraz rok po zabiegu. Do badania włączono 235 pacjentów (119 kobiet i 116 mężczyzn, średnia wieku 40,2 lat+/-9,9 lat), z których 117 zostało poddanych LRYGB, a 118 – LSG. Wyniki: Przed operacją 12% pacjentów znajdowało się w grupie wysokiego ryzyka SCORE, 65% w grupie umiarkowanego ryzyka, a 24% w grupie niskiego ryzyka. Mediana wyniku SCORE wyniosła 1 (1–2). Wynik FCR w oparciu o stężenie lipidów wyniósł 34,5% (24–68%), ryzyko ciężkich chorób wyniosło 17,5% (10–52%), podczas gdy wyniki FCR w oparciu o BMI wyniosły odpowiednio 59% (31–84%) oraz 37% (15–67%). W rok po zabiegu średnie %EBMIL (62,88%+/-20,02%) oraz %EWL (53,18%+/-15,87%) były porównywalne w przypadku obu zabiegów. Łącznie 33 pacjentów po LSG i 55 po LRYGB nie wymagało leczenia przeciwnadciśnieniowego. Obserwowano remisję cukrzycy u odpowiednio 9 i 29 pacjentów. Oba zabiegi znacząco zmniejszyły występowanie wysokiego i umiarkowanego ryzyka SCORE na korzyść niskiego ryzyka. Interwencje chirurgiczne spowodowały znaczące zmniejszenie wyników FCR w rok po zabiegu (p<0,001). Wnioski: Zarówno LSG jak i LRYGB prowadzą do znaczącego i porównywalnego spadku masy ciała.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 1; 41-49
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Na straży morskiej flanki NATO
    Autorzy:
    Dziugan, Michał
    Powiązania:
    Gazeta Polska 2021, nr 45, s. 60-61
    Współwytwórcy:
    Wysocki, Konrad Wywiad
    Data publikacji:
    2021
    Tematy:
    NATO
    Standing NATO Mine Countermeasures Group One
    Bezpieczeństwo międzynarodowe
    Ćwiczenia wojskowe
    Dowodzenie (wojsko)
    Marynarka wojenna
    Polityka wojskowa
    Artykuł z tygodnika opinii
    Wywiad dziennikarski
    Opis:
    Wywiad z kmdr por. Michałem Dziuganem, dowódcą Zespołu Sił Obrony Przeciwminowej NATO. Rozmowa dotyczy polskiego udziału w Stałych Zespołach Morskich NATO, Marynarki Wojennej RP, strategicznych misji na morzu.
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Artykuł
    Tytuł:
    Iatrogenic Bile Duct Injury. A Significant Surgical Problem. Assessment of Treatment Outcomes in the Departments Own Material
    Autorzy:
    Bobkiewicz, Adam
    Krokowicz, łukasz
    Banasiewicz, Tomasz
    Kościński, Tomasz
    Borejsza-Wysocki, Maciej
    Ledwosiński, Witold
    Drews, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1396002.pdf
    Data publikacji:
    2015-03-01
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    iatrogenic bile duct injuries
    cholecystectomy
    complications
    Opis:
    Iatrogenic bile duct injuries (BDI) are still a challenging diagnostic and therapeutic problem. With the introduction of the laparoscopic technique for the treatment of cholecystolithiasis, the incidence of iatrogenic BDI increased. The aim of the study was a retrospective analysis of 69 patients treated at the department due to iatrogenic BDI in the years 2004-2014. Material and methods. In this paper, we presented the results of a retrospective analysis of 69 patients treated at the Department due to iatrogenic BDI in the years 2004-2014. The data were analysed in terms of age, sex, type of biliary injury, clinical symptoms, the type of repair surgery, the time between the primary surgery and the BDI management, postoperative complications and duration of hospital stay. Results. 82.6% of BDI occurred during laparoscopic cholecystectomy, 8.7% occurred during open cholecystectomy, whereas 6 cases of BDI resulted from surgeries conducted for other indications. In order to assess the degree of BDI, Bismuth and Neuhaus classifications were used (for open and laparoscopic cholecystectomy respectively). 84.1% of patients with confirmed BDI, were transferred to the Department from other hospitals. The average time between the primary surgery and reoperation was 6.2 days (SD 4). The most common clinical symptom was biliary fistula observed in 78.3% of patients. In 28 patients, unsuccessful attempts to manage BDI were made prior to the admission to the Department in other centres. The repair procedure was mainly conducted by laparotomy (82.6%) and by the endoscopic approach (15.9%). Hepaticojejunostomy was the most common type of reconstruction following BDI (34.7%). Conclusions. The increase in the rate of iatrogenic bile duct injury remains a challenging surgical problem. The management of BDI should be multidisciplinary treatment. Referring patients with both suspected and confirmed iatrogenic BDI to tertiary centres allows more effective treatment to be implemented.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2014, 86, 12; 576-583
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Assessment of the Results of Surgical Treatment of Zenker’S Diverticulum in Own Material
    Autorzy:
    Bobkiewicz, Adam
    Banasiewicz, Tomasz
    Krokowicz, Łukasz
    Dryjas, Andrzej
    Wykrętowicz, Mateusz
    Katulska, Katarzyna
    Borejsza-Wysocki, Maciej
    Malinger, Stanisław
    Drews, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1395561.pdf
    Data publikacji:
    2015-03-01
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    Zenker diverticulum
    diverticulectomy
    diverticulopexy
    Opis:
    Zenker diverticulum (ZD) is the most common type of diverticula of the esophagus. Most often refers to men with a peak incidence in the seventh and eighth decade of life. In the majority diverticula remains asymptomatic and in patients with symptomatic course of the disease symptoms are often nonspecific. Aim of the study was to present the authors’ own experience in surgical treatment of Zenker diverticulum. Material and methods. In this paper we present an analysis of 31 patients with confirmed ZD treated surgically at the Clinic in 2004-2014. Patients were analyzed in terms of age, gender, clinical symptoms, diverticulum size, type of surgery, the time to return to the oral intake, hospital stay and perioperative complications. Results. 22 men and 9 women were enrolled it this study. The mean age of the patients was 64.8 (SD, 10.7; in the range of 28 to 82 years). 29 patients (93.5%) underwent resection of the diverticulum, while diverticulopexy was performed in two patients. In 25 (80.6%) cases stapler device was used, while in 4 (12.9%) resection was performed manually. The average size of resected diverticulum was 4.9 cm (SD, 1.5). Following the surgery in four patients (12.9%) complications were present. The average operating time was 118.7 minutes (SD, 42.2, in the range of 50 to 240 minutes). The mean length of hospital stay was 9.3 (SD, 3.3). Conclusions. Surgical treatment of ZD is associated with high effectiveness and low recurrence rate. Despite the advantages of endoscopic techniques, surgical treatment is characterized by one- stage procedure. The use of mechanical suture (stapler) significantly improves the operation, although on the basis of our own analysis there was no superiority revealed over hand sewn. Unquestionable adventage of classical technique is the opportunity to histopathological evaluation of resected diverticulum what is impossible to achieve in endoscopic techniques.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2015, 87, 3; 109-115
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Surgical methods of treatment of intestinal passage disturbances with the characteristics of constipation in patients with intestinal stoma based on own experience
    Autorzy:
    Krokowicz, Łukasz
    Sławek, Sylwia
    Ledwosiński, Witold
    Bobkiewicz, Adam
    Borejsza-Wysocki, Maciej
    Kuczyńska, Barbara
    Szmyt, Krzysztof
    Paszkowski, Jacek
    Drews, Michał
    Banasiewicz, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1395605.pdf
    Data publikacji:
    2015-04-01
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    end colostomy
    loop colostomy
    constipation
    parastomal hernia
    Opis:
    Stoma is an intestinal fistula created in emergency or by elective indications, and it is done to drain out the digestive tract content. In some patients there is a disturbance passage of gastric contents through the stoma, which may take the form of chronic constipation or even periodic subileus that will sooner or later require surgical treatment. The aim of the study was the assessment of the causes and method of treatment of constipation in patients with intestinal stoma. Material and methods. A total of 331 patients with stoma followed by Ostomy and Proctology Outpatient Clinic were included in the study in the years 2011-2014. The study included 146 women and 185 men and the average age was 61.3 ± 12.7 years. Within the entire froup, 273 patients had the end stoma performed whereas in 58 patients the loop stoma was created. The highest percentage of patients were the ones with diverticulosis and colorectal cancer, i.e. 132 and 114 patients respectively. A stoma was created in 35 patients due to inflammatory bowel disease (IBD), in 23 patients because of cancer, in 14 as a result of injuries and in 13 due to rectovaginal fistula. Results. Out of the entire group subject to study (331 patients) 93 patients (28.1%) suffered from constipation. 50 patients with constipation required surgical intervention. The most common indication for surgical treatment was the parastomal hernia (36 patients, 72%), other indications were the narrowing of the stoma (5 patients, 10%), its collapse (6 patients, 12%) or prolapse (3 patients, 6%). Parastomal hernia was responsible for 84% of constipation within the stoma and 86.1% were treated with laparotomy (31 out of 36 patients). Other causes of constipation were the stomal stenoses (5 patients), collapse of the stoma (6 patients) and stomal prolapse (3 patients). All patients were treated surgically with a good final result. Conclusions. Constipation associated with dysfunction of the stoma in most cases should be treated surgically. Parastomal hernia is the most common cause of constipation in the stoma. Treatment should be performed in due time because of the possibility of developing complications, especially dangerous one is a strangulated parastomal hernia and ischemia of stoma.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2015, 87, 4; 160-165
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Cross-resistance to five glucocorticoids in childhood acute lymphoblastic and non-lymphoblastic leukemia samples tested by the MTT assay: Preliminary report.
    Autorzy:
    Styczyński, Jan
    Wysocki, Mariusz
    Dębski, Robert
    Balwierz, Walentyna
    Rokicka-Milewska, Roma
    Matysiak, Michał
    Balcerska, Anna
    Kowalczyk, Jerzy
    Wachowiak, Jacek
    Sońta-Jakimczyk, Danuta
    Chybicka, Alicja
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1043813.pdf
    Data publikacji:
    2002
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Biochemiczne
    Tematy:
    cross-resistance
    ALL
    sensitivity
    acute leukemia
    MTT assay
    AML
    glucocorticoid resistance
    Opis:
    In vitro antileukemic activity of five glucocorticoids and their cross-resistance pattern in childhood acute lymphoblastic and non-lymphoblastic leukemia were determined by means of the MTT assay in 25 leukemia cell samples of childhood acute leukemias. The equivalent antileukemic concentrations of the drugs tested were: 34 μM hydrocortisone (HC), 8 μM prednisolone (PRE), 1.5 μM methylprednisolone (MPR), 0.44 μM dexamethasone (DX) and 0.22 μM betamethasone (BET). In comparison with initial ALL cell samples, the relapsed ALL group was more resistant to PRE (38-fold, p = 0.044), DX (> 34-fold, p = 0.04), MPR (38-fold), BET (45-fold) and HC (33-fold). The AML cell samples were even more resistant to: PRE (>85-fold, p=0.001), DX (> 34-fold, p = 0.004), MPR (> 69-fold, p = 0.036), BET (> 69-fold, p = 0.038) and HC (54-fold, p = 0.059) when compared with ALL on initial diagnosis. A significant cross-resistance among all the glucocorticoids used was found. Only in some individual cases the cross-resistance was less pronounced.
    Źródło:
    Acta Biochimica Polonica; 2002, 49, 1; 93-98
    0001-527X
    Pojawia się w:
    Acta Biochimica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    In vitro activity of oxazaphosphorines in childhood acute leukemia: Preliminary report.
    Autorzy:
    Styczyński, Jan
    Wysocki, Mariusz
    Dębski, Robert
    Balwierz, Walentyna
    Rokicka-Milewska, Roma
    Matysiak, Michał
    Balcerska, Anna
    Kowalczyk, Jerzy
    Wachowiak, Jacek
    Sońta-Jakimczyk, Danuta
    Chybicka, Alicja
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1043830.pdf
    Data publikacji:
    2002
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Biochemiczne
    Tematy:
    ALL
    leukemia
    sensitivity
    glufosfamide
    resistance
    Opis:
    Glufosfamide (β-D-glucosyl-ifosfamide mustard) is a new agent for cancer chemotherapy. Its pharmacology is similar to commonly used oxazaphosphorines, but it does not require activation by hepatic cytochrome P-450 and preclinically demonstrates lower nephrotoxicity and myelosuppression than ifosfamide. The aim of the study was a comparison of the drug resistance profiles of glufosfamide and other oxazaphosphorines in childhood acute leukemias. Leukemic cells, taken from children with ALL on diagnosis (n = 41), ALL on relapse (n = 12) and AML on diagnosis (n= 13) were analyzed by means of the MTT assay. The following drugs were tested: glufosfamide (GLU), 4-HOO-ifosfamide (IFO), 4-HOO-cyclophosphamide (CYC) and mafosfamide cyclohexylamine salt (MAF). In the group of initial ALL samples median cytotoxicity values for GLU, IFO, CYC and MAF were 15.5, 33.8, 15.7 and 7.8 μM, respectively. In comparison with initial ALL samples, the relative resistance for GLU and IFO in relapsed ALL samples was 1.9 (p = 0.049) and 1.3 (ns), and in initial AML samples 31 (p < 0.001) and 5 (p = 0.001), respectively. All oxazaphosphorines presented highly significant cross-resistance. Glufosfamide presented high activity against lymphoblasts both on diagnosis and on relapse.
    Źródło:
    Acta Biochimica Polonica; 2002, 49, 1; 221-225
    0001-527X
    Pojawia się w:
    Acta Biochimica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The influence of intracellular idarubicin and daunorubicin levels on drug cytotoxicity in childhood acute leukemia.
    Autorzy:
    Styczyński, Jan
    Wysocki, Mariusz
    Dębski, Robert
    Kurylak, Andrzej
    Balwierz, Walentyna
    Rokicka-Milewska, Roma
    Matysiak, Michał
    Balcerska, Anna
    Kowalczyk, Jerzy
    Wachowiak, Jacek
    Sońta-Jakimczyk, Danuta
    Chybicka, Alicja
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1043814.pdf
    Data publikacji:
    2002
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Biochemiczne
    Tematy:
    P-glycoprotein
    acute myeloblastic leukemia
    anthracyclines
    acute lymphoblastic leukemia
    drug resistance
    Opis:
    Uptake and efflux of two anthracyclines, idarubicin (IDA) and daunorubicin (DNR), was studied in childhood acute leukemia samples. A comparison of IDA and DNR transport phenomena in relation to drug cytotoxicity and expression of P-glycoprotein (PGP) was made. Intracellular content of IDA/DNR was determined by flow cytometry using the fluorescent properties of the drugs. In vitro drug cytotoxicity was measured by the 3-[4,5-dimethylthiazol-2-yl]-2,5-diphenyl tetrazolium bromide (MTT) assay. PGP expression was analysed by flow cytometry. The uptake and efflux rates were non-significantly higher for IDA than DNR. There were no differences between three types of leukemia with respect to drug content during accumulation and retention. After correction for the cell volume, intracellular concentration of both drugs in each moment of uptake and efflux was significantly lower in relapsed ALL and AML samples in comparison with initial ALL cells. Efflux, but not uptake, of both drugs was inversely correlated with PGP expression and IDA, but not DNR, cytotoxicity. The cytotoxicity was correlated with drug accumulation for both drugs and with drug retention for IDA. In conclusion, it seems that (1) intracellular content was related to the lipophilic properties of the drugs rather than to the type of leukemia, (2) decreased intracellular concentration of both drugs might have an impact on compromised therapy results in AML and relapsed ALL children, (3) IDA presents higher cytotoxicity, which possibly might be decreased by the presence of PGP. These results might have a practical impact on the rational design of new chemotherapy protocols.
    Źródło:
    Acta Biochimica Polonica; 2002, 49, 1; 99-107
    0001-527X
    Pojawia się w:
    Acta Biochimica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The influence of rifaximin on diverticulitis rate and quality of life in patients with diverticulosis
    Autorzy:
    Banasiewicz, Tomasz
    Francuzik, Wojciech
    Bobkiewicz, Adam
    Krokowicz, Łukasz
    Borejsza-Wysocki, Maciej
    Paszkowski, Jacek
    Studniarek, Adam
    Krokowicz, Piotr
    Grochowalski, Marcin
    Zastawna, Kinga
    Szczepkowski, Marek
    Lorenc, Zbigniew
    Drews, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1393466.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    diverticulitis
    diverticulosis
    rifaximin
    prevention
    Opis:
    Diverticulosis, its associated symptoms and complications are one of the most common pathologies of the gastrointestinal tract in more economically developed countries. Presence of diverticuli and their clinical consequences can be divided into four categories: 1) diverticulosis, i.e. an asymptomatic presence of diverticuli that are usually found by accident 2) symptomatic uncomplicated diverticulosis 3) diverticulitis (acute uncomplicated diverticulitis) 4) complications of diverticulitis (conditions requiring hospital stay). The aim of this study was to retrospectively analyze the efficacy of rifaximin in preventing diverticulitis in patients visiting proctology clinics. The diagnostic criterium for diverticulosis was confirmation by colonoscopy, barium enema or CT colography (virtual colonoscopy) as well as history of at least one documented episode of diverticulosis. History of diverticulosis was evaluated based on medical records, clinical symptoms, elevated level of CRP (>5.0) and/or diagnostic imaging (ultrasound, CT). After setting strict exclusion criteria, 248 patients were qualified for the study out of 686, and they were later divided into two groups: control group (group I – 145 patients) and studied group (group II – 103 patients receiving rifaximin prophylaxis). Diverticulitis rate was comparable in both groups over a period of 6 months before study (p = 0.1306) and 6 months of treatment (p=0.3044). Between the 6th and 12th month of treatment, a significantly lower rate of diverticulitis was noted in the group receiving rifaximin compared to control group (p<0.0001). Patients receiving rifaximin reported higher quality of life (which was assessed using the VAS scale) compared to control group after 12 months. The results confirmed the efficacy of riaximin in prevention of diverticulitis, even in the scheme of repeated courses every 3 months. Not only did application of rifaximin lower the rate of diverticulitis and its complications in patients after an episode of diverticulitis, but also it improved the patients’ quality of life. It seems that diverticulitis prophylaxis based on rifaximin can be economically efficient, however, it requires further research.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 1; 22-31
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ profilaktycznego stosowania rifaksyminy na występowanie zapaleń uchyłków i jakość życia chorych z chorobą uchyłkową
    Autorzy:
    Banasiewicz, Tomasz
    Francuzik, Wojciech
    Bobkiewicz, Adam
    Krokowicz, Łukasz
    Borejsza-Wysocki, Maciej
    Paszkowski, Jacek
    Studniarek, Adam
    Krokowicz, Piotr
    Grochowalski, Marcin
    Zastawna, Kinga
    Szczepkowski, Marek
    Lorenc, Zbigniew
    Drews, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1393500.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    zapalenie uchyłków
    choroba uchyłkowa
    rifaksymina
    profilaktyka
    Opis:
    Uchyłki jelita grubego i związane z nimi dolegliwości kliniczne oraz powikłania to jedna z najczęstszych patologii przewodu pokarmowego w krajach wysokorozwiniętych. Obecność uchyłków jelita grubego oraz związane z nimi konsekwencje kliniczne podzielić można na cztery podstawowe postacie: 1) uchyłkowatość, czyli obecność uchyłków jelita grubego nie dających objawów klinicznych i wykrywanych zazwyczaj przypadkowo, 2) objawowa niepowikłana choroba uchyłkowa, 3) zapalenie uchyłków (ostre niepowikłane zapalenie uchyłków), 4)powikłania zapalenia uchyłków (obejmujące stany wymagające hospitalizacji). Celem niniejszej pracy była retrospektywna analiza efektywności stosowania rifaksyminy w profilaktyce występowania zapalenia uchyłków u  pacjentów leczonych w  poradniach proktologicznych. Kryterium rozpoznania choroby uchyłkowej stanowiło potwierdzenie występowania uchyłków jelita grubego na podstawie badania kolonoskopowego, wlewu kontrastowego lub kolografii KT (wirtualnej kolonoskopii) oraz co najmniej jednego przebytego (udokumentowanego) epizodu zapalenia uchyłków. Przebyte zapalenie uchyłków stwierdzano na podstawie dokumentacji medycznej, potwierdzającej obecność objawów klinicznych, oraz podwyższonej wartości CRP (>5,0), lub/i wyników badań obrazowych (USG, KT). Spośród 686 pacjentów leczonych w poradni, po przyjęciu restrykcyjnych kryteriów wykluczenia, do badania zakwalifikowano 248 chorych, których podzielono na dwie grupy: kontrolną (grupa I –145 chorych) i badaną (grupa II – 103 pacjentów stosujących profilaktycznie rifaksyminę). Liczba zapaleń uchyłków u pacjentów w obu grupach była zbliżona w okresie 6 miesięcy przed rozpoczęciem badania (p=0,1306) i w pierwszych 6 miesiącach terapii (p=0,3044). Między 6. a 12. miesiącem terapii, odnotowano istotnie mniejszą liczbę zapaleń uchyłków u pacjentów stosujących profilaktycznie rifaksyminę, w porównaniu do grupy kontrolnej (p<0,0001). Pacjenci, którym podawano rifaksyminę, mieli istotnie wyższą jakość życia (mierzoną wg. skali VAS) niż w ci w grupie kontrolnej po 12 miesiącach zażywania rifaksyminy. Wyniki badania potwierdziły efektywność stosowania rifaksyminy w profilaktyce zapalenia uchyłków, nawet w schemacie kuracji powtarzanej co 3 miesiące. Stosowanie rifaksyminy u pacjentów z epizodem zapalenia uchyłków nie tylko zmniejszało częstość występowania zapaleń i ich powikłań, ale również poprawiało jakość życia tych chorych. Wydaje się również, że profilaktyka zapaleń uchyłków oparta o rifaksyminę może być efektywna ekonomicznie, wymaga to jednak dalszej analizy i badań.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 1; 22-31
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Guidelines of the Association of Polish Surgeons and the Polish Society of Surgical Oncology on the accreditation of healthcare centers providing cytoreductive surgery and HIPEC for primary and secondary peritoneal cancers
    Autorzy:
    Jastrzębski, Tomasz
    Richter, Piotr
    Zegarski, Wojciech
    Dziki, Adam
    Wallner, Grzegorz
    Jeziorski, Arkadiusz
    Wysocki, Wojciech
    Jackowski, Marek
    Bębenek, Marek
    Olesiński, Tomasz
    Polkowski, Wojciech
    Wyrwicz, Lucjan
    Wydra, Dariusz
    Biernat, Wojciech
    Czauderna, Piotr
    Studniarek, Michał
    Polec, Tomasz
    Owczuk, Radosław
    Sommer, Anna
    Szewczyk, Krzysztof
    Mielko, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1391728.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    accreditation
    cytoreduction
    HIPEC
    peritoneal cancer
    quality of treatment
    Opis:
    Surgical interventions in patients with peritoneal metastases combined with hyperthermic intraperitoneal chemotherapy (HIPEC) and systemic treatment are becoming more common and, when applied to selected patient groups, they reach 5-year survival rates of 32–52%. Good clinical outcomes require experienced and well-equipped healthcare centers, experienced surgical team and adequate patient qualification process. As a result of the discussion on the need for evaluation of quality of care and treatment outcomes and at the request of the Peritoneal Cancer Section of the Polish Society of Surgical Oncology, accreditation standards have been developed and the Accreditation Committee has been established for healthcare centers providing cytoreductive surgery and HIPEC for the management of primary and secondary peritoneal cancers.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2020, 92, 4; 47-53
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wytyczne Towarzystwa Chirurgów Polskich i Polskiego Towarzystwa Chirurgii Onkologicznej w zakresie akredytacji dla ośrodków wykonujących zabiegi cytoredukcyjne oraz procedury HIPEC w leczeniu pierwotnych i wtórnych nowotworów otrzewnej
    Autorzy:
    Jastrzębski, Tomasz
    Richter, Piotr
    Zegarski, Wojciech
    Dziki, Adam
    Wallner, Grzegorz
    Jeziorski, Arkadiusz
    Wysocki, Wojciech
    Jackowski, Marek
    Bębenek, Marek
    Olesiński, Tomasz
    Polkowski, Wojciech
    Wyrwicz, Lucjan
    Wydra, Dariusz
    Biernat, Wojciech
    Czauderna, Piotr
    Studniarek, Michał
    Polec, Tomasz
    Owczuk, Radosław
    Sommer, Anna
    Szewczyk, Krzysztof
    Mielko, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1391757.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    akredytacja
    cytoredukcja
    HIPEC
    jakość leczenia
    nowotwory otrzewnej
    Opis:
    Chirurgiczne leczenie chorych z przerzutami do otrzewnej, w skojarzeniu z dootrzewnową chemioterapią perfuzyjną w hipertermii (HIPEC) oraz terapiami systemowymi, jest coraz powszechniej stosowane i przy właściwej kwalifikacji chorych pozwala uzyskać 5-letnie przeżycia na poziomie 32–52%. Niezbędnymi warunkami dobrych wyników takiego leczenia są: wysokie doświadczenie i infrastruktura ośrodka, doświadczenie zespołu operacyjnego oraz właściwa kwalifikacja do zabiegu. W następstwie dyskusji związanej z potrzebą oceny jakości i wyników leczenia, na wniosek Sekcji Nowotworów Otrzewnej Polskiego Towarzystwa Chirurgii Onkologicznej, opracowano warunki akredytacji i powołano Komisję Akredytacyjną dla ośrodków wykonujących zabiegi cytoredukcyjne oraz HIPEC w leczeniu pierwotnych i wtórnych nowotworów otrzewnej.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2020, 92, 4; 47-53
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-23 z 23

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies