Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Wilczyński, Michał" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-10 z 10
Tytuł:
Mowy przedbitewne w armii rzymskiej w świetle cezariańskich Commentarii
Pre-battle exhortations in the Roman army in the light of the Caesarian Commentarii
Autorzy:
Wilczyński, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2109046.pdf
Data publikacji:
2021-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Gajusz Juliusz Cezar
wojskowość rzymska
mowy przedbitewne
historiografia rzymska
wojna galijska
Gaius Julius Caesar
Roman military
pre-battle speeches
Roman historiography
Gallic War
Opis:
Opisy przedbitewnych ekshortacji są częstym toposem literackim w historiografii antycznej. Można je również odnaleźć w treści dzieł Gajusza Juliusza Cezara – Commentarii de bello Gallico oraz Commentarii de bello civili. Przedmiotem analizy w poniższym artykule jest zagadnienie mów przedbitewnych w armii rzymskiej w świetle wspomnianych dzieł. W swojej pracy autor zwraca uwagę na takie aspekty tegoż zagadnienia, jak: częstotliwość występowania opisów mów przedbitewnych wygłaszanych przez rzymskich wodzów; okoliczności, w których występują; grono słuchaczy (czy byli to tylko oficerowie, czy też Cezar pisze o przemowach do oddziałów wybranych lub wszystkich); elementy, na jakie Cezar i inni rzymscy wodzowie kładli nacisk w swoich przemowach; ich podejście do własnych żołnierzy; zabiegi retoryczne, jakimi się posługiwali; efekty tychże przemów; a także rzetelność przekazu Cezara. W artykule dokonana zostaje również próba udzielenia odpowiedzi na pytanie, czy mowy przedbitewne stanowiły stały element ceremoniału przedbitewnego armii rzymskiej w okresie późnej republiki. Szczególna uwaga została zwrócona na przemowę Cezara w Wezoncjo przed starciem z Ariowistem, wodzem germańskich Swebów (BG I, 40–41), a także na porównanie mów Cezara z oracjami pompejańczyków, wygłoszonymi przed decydującym starciem wojny domowej pod Farsalos (BC III, 85–87; 90). Ponadto w artykule rozważono znaczenie sposobu opisywania mów przedbitewnych dla zabiegu autoprezentacji, który przyświecał autorowi Commentarii.
Descriptions of pre-battle exhortations are frequent literary topos in ancient historiography. They can also be found in the works of Gaius Julius Caesar – Commentarii de bello Gallico and Commentarii de bello civili. The subject of the analysis in the following article is the issue of pre-battle speeches in the Roman army in the light of the aforementioned works. The author of the paper draws attention to such aspects of this issue as: frequency of occurrence of pre-battle speeches delivered by the Roman generals; the circumstances in which they occur; an audience (whether there were only officers or Caesar writes about speeches given to selected units or even to the entire army); the elements that Caesar and other Roman generals emphasized in their speeches; their approach to their own soldiers; the rhetorical devices they used; the effects of these speeches as well as reliability of Caesar’s account. The article also attempts to answer the question whether the pre-battle speeches were a permanent part of pre-battle ceremonial in the Roman army in the late republic period. Particular attention was paid to Caesar’s harangue in Vesontio before the battle with Ariovistus, the leader of the Germanic Suebi (BG I, 40–41), as well as to the comparison of Caesar’s speeches with the orations of the Pompeians, delivered before the decisive clash of the civil war at Pharsalus (BC III, 85–87; 90). Moreover, the author considers the importance of the way of describing pre-battle speeches for the process of self-presentation that motivated the author of Commentarii.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 2021, 109; 13-24
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ przyspieszonego starzenia na parametry wytrzymałościowe wybranych tkanin technicznych
The influence of accelerated aging on the strength parameters of selected technical fabrics
Autorzy:
Kamocka-Bronisz, Renata
Wilczyński, Michał
Bronisz, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/136288.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Szkoła Główna Służby Pożarniczej
Tematy:
fotodegradacja
rozdzieranie tkaniny
odzież ochronna
photodegradation
tearing
fabrics
protective clothing
Opis:
Zbadano wpływ przyśpieszonego starzenia na parametry wytrzymałościowe tkanin technicznych stosowanych m.in. do produkcji niepalnej odzieży ochronnej, na przykład dla strażaków, wojska i innych służb pracujących w ciężkich warunkach. Jednym z czynników odpowiedzialnych za powstanie negatywnych zmian w strukturze badanych tkanin jest efekt fotodegradacji, czyli rozpad polimerów pod wpływem promieniowania ultrafioletowego. Badaniom poddane zostały dwa rodzaje tkanin o różnym składzie surowcowym zawierające włókna aramidowe typu Nomex poli(m-fenylenoizoftalamid) i Kevlar poli(tereftalano-1,4-fenylodiamid) oraz włókna polimerowe PBI (polybenzimidazole). Opisano podstawy teoretyczne procesu fotodegradacji. Negatywny wpływ fotodegradacji zbadano na podstawie określenia wytrzymałości na rozdzieranie próbek metodą pojedynczego rozdzierania oraz wytrzymałości na rozciąganie metodą paska po przyspieszonym starzeniu. Wyniki badań przedstawiono na wykresach oraz w tabelach. Wykazano dla tkaniny A po 100 oraz 200-godzinnej ekspozycji na UV spadek wytrzymałości na pojedyncze rozdzieranie odpowiednio 49% i 72%. W przypadku tkaniny B spadek ten wynosił 63% i 75%. Wytrzymałość na rozciąganie tkaniny B po 200 godzinach ekspozycji na promieniowanie UV w komorze starzeniowej spadła o 64%, natomiast dla tkaniny A o 50%.
The effect of accelerated aging on the strength of technical fabrics used as a surface layer used in protective clothing was examined. The main factor responsible for the creation of negative changes in the material structure is the photodegradation effect, i.e. the breakdown of the polymers under the influence of ultraviolet radiation. Two types of materials with different compositions were tested. The theoretical basis of the photodegradation process was described and the influence of this process on the fabric was characterized. The negative effect of photodegradation based on the determination of the tear strength and tensile strength of two types of fabric was examined. The material samples have been torn before and after the exposure to ultraviolet radiation. The results of the research are presented in diagrams and in the statistical tables. For the A fabric after 100 and 200 hours of exposure, the drop in tensile strength was found to be 49% and 72% respectively. In the case of the B fabric, the decrease was 63% and 75%. The tensile strength of the B fabric after 200h of exposure to the UV radiation in the aging chamber dropped by 64%, whereas for the A fabric, the strength dropped by 50%.
Źródło:
Zeszyty Naukowe SGSP / Szkoła Główna Służby Pożarniczej; 2019, 2, 70; 83-111
0239-5223
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe SGSP / Szkoła Główna Służby Pożarniczej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Evaluation of the incidence of complications during the treatment of diaphyseal forearm fractures using elastic intramedullary nailing in children
Ocena częstości występowania powikłań podczas leczenia złamań trzonów kości przedramienia elastycznymi prętami śródszpikowymi u dzieci
Autorzy:
Wilczyński, Michał
Matuszewski, Łukasz
Ciszewski, Andrzej
Stec, Szymon
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2191548.pdf
Data publikacji:
2022-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Exemplum
Tematy:
diaphyseal forearm fracture
cast
TEN
complications
złamanie przedramienia
opatrunek gipsowy
powikłania
Opis:
Introduction. Diaphyseal forearm fractures constitute the second most numerous group of injuries to the locomotor system in children, right after the injuries of the distal part of forearm bones. Most often, diaphyseal forearm fractures in children occur through an indirect mechanism. In the treatment of diaphyseal forearm fractures in children, the aim is to achieve union, correct length and axis of both forearm bones. Diaphyseal forearm fractures can be treated non-surgically, using a cast, and surgically. In children, the most frequently used surgical method is closed reposition and intramedullary stabilization with the use of TEN nailing. During treatment, possible complications must be taken into account. Objective. The objective of the study is to analyse the most common late complications of diaphyseal forearm fractures in children in relation to the treatment method. Materials and methods. The study included 126 children aged 5-17 (mean age 11.4) hospitalized due to diaphyseal forearm fractures at the Department of Children’s Orthopaedics and Rehabilitation of the Medical University of Lublin between 2015-2021. All patients were qualified for closed osteosynthesis and stabilization using elastic intramedullary nailing according to the Metaizeau technique. The analysis covered the type and incidence of complications up to six months after removing the fixation, in relation to the method of surgical treatment. Results. The analysed group of patients at developmental age consisted of 126 patients, 26 girls and 100 boys. All children were qualified for surgical treatment using elastic intramedullary stabilization according to Metaizeau. Of all the patients, 120 patients experienced no complications, 5 patients experienced refractures, and 1 patient had delayed union. Non-union was not observed when using this method, and refracture turned out to be the most common complication. Complications of surgical treatment in one patient were treated non-surgically, and five patients were qualified for intramedullary restabilization. Every twentieth child developed a form of complication. Conclusions. Surgical treatment of diaphyseal forearm fractures using the Metaizeau technique in children carries a very low rate of complications.
Wstęp. Złamania trzonów kości przedramienia stanowią drugą pod względem liczebności grupę obrażeń narządu ruchu u dzieci, zaraz po urazach ich części dalszej. Najczęściej do złamań trzonów kości przedramienia u dzieci dochodzi w mechanizmie pośrednim. W leczeniu złamań trzonów kości przedramienia u dzieci dąży się do uzyskania zrostu, prawidłowej długości i osi obu kości przedramienia. Złamania trzonów kości przedramienia leczyć można bezoperacyjnie w opatrunku gipsowym, jak i operacyjnie. U dzieci najczęściej stosowaną metodą operacyjną jest zamknięta repozycja oraz stabilizacja śródszpikowa przy pomocy prętów TEN. W trakcie leczenia nie należy zapominać o możliwych powikłaniach. Cel. Celem pracy jest analiza najczęściej występujących późnych powikłań złamań trzonów obu kości przedramienia u dzieci w odniesieniu do metody leczenia. Materiał i metody. Badaniem objęto 126 dzieci w wieku 5-17 lat (średnia wieku 11,4 lat), hospitalizowanych z powodu złamania trzonów obu kości przedramienia w Klinice Ortopedii i Rehabilitacji Dziecięcej Uniwersytetu Medycznego w Lublinie w latach 2015-2021. Wszystkich pacjentów zakwalifikowano do zabiegu zamkniętej osteosyntezy oraz stabilizacji odłamów elastycznymi prętami śródszpikowymi wg metody Metaizeau. Analiza objęła rodzaj oraz częstość występowania powikłań do 6 miesięcy od usunięcia zespolenia, w odniesieniu do metody leczenia operacyjnego. Wyniki. Analizowaną grupę pacjentów w wieku rozwojowym utworzyło 126 pacjentów, 26 dziewczynek oraz 100 chłopców. Wszystkie dzieci zakwalifikowano do leczenia operacyjnego poprzez elastyczną stabilizację śródszpikową wg Metaizeau. Spośród wszystkich pacjentów u 120 nie odnotowano żadnych powikłań, ponownego złamania doznało 5 pacjentów, u 1 osoby odnotowano opóźniony zrost. Braku zrostu w przypadku tej metody nie stwierdzono.Najczęstszym powikłaniem leczenia okazała się refraktura. Powikłania leczenia operacyjnego u 1 pacjenta zaopatrzono w sposób bezoperacyjny, natomiast 5 zakwalifikowano do ponownej stabilizacji śródszpikowej. Jakakolwiek forma powikłania leczenia wystąpiła u co dwudziestego dziecka. Wnioski. Operacyjne leczenie złamania trzonów kości przedramienia wg Metaizeau u dzieci niesie za sobą bardzo niski odsetek powikłań.
Źródło:
Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska; 2022, 87, 2; 53-56
0009-479X
2956-4719
Pojawia się w:
Chirurgia Narządów Ruchu i Ortopedia Polska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Archaeological excavations in Żarska Cave (Żary, Krzeszowice commune, Kraków district) in 2011
Autorzy:
Wojenka, Michał
Wilczyński, Jarosław
Sobieraj, Dobrawa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/442482.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Instytut Archeologii
Tematy:
Żarska Cave
Baden culture
Przeworsk culture
Middle Ages
animal bones
human bones
Opis:
Archaeological excavations in the Żarska Cave, carried out in 2011 yielded artefacts dated to the Eneolithic (Baden culture), the Roman Period (Przeworsk culture), the Middle Ages and the post-Medieval period. The fieldworks were focused on the terrace situated in front of the cave entrance (trench 1/2011), but some works were also conducted in the main chamber of the cave, where recent piles of earth were sifted. Both of the two stages of the survey led to the revealing of artefacts including fragments of pottery single flint artefacts and faunal remains. It is worth noting the discovery of human remains, which suggests the presence of a burial site, probably located primarily in the cave’s interior. The results of works conducted in 2011 indicate that the earlier opinions which assumed the lack of archaeological artefacts in the Żarska Cave should be revised. The excavations will be continued.
Źródło:
Recherches Archéologiques Nouvelle Serie; 2011, 3; 143-156
0137-3285
Pojawia się w:
Recherches Archéologiques Nouvelle Serie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Archaeological excavations in Żarska Cave in Żary, Kraków district, 2012–2015: an interim report
Wstępne sprawozdanie z badań wykopaliskowych w Jaskini Żarskiej w Żarach, powiat Kraków (2012–2015 r.)
Autorzy:
Wojenka, Michał
Wilczyński, Jarosław
Zastawny, Albert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/442519.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Instytut Archeologii
Tematy:
Żarska Cave
speleoarchaeology
human remains in caves
Baden culture
Eneolithic
Roman Age/Migrations Period
Middle Ages
Opis:
This paper reports on the results of archaeological research carried out in the Main Chamber of Żarska Cave, Kraków district, in 2012 and 2014–2015. The excavations dealt with one trench (Trench 2), localized in the north-eastern part of the cave. The trench revealed a c. 350 cm deep sequence, which in total comprised 21 layers including four hearths. As regards archeological records the upper part of the cave filling was of major importance. It was composed of the Holocene humic layers 1 and 2, a large hearth (layer 3), redeposited loess (layers 4 and 5) and dark greyish, compact and greasy textured sediment (layer 6), which included three other hearths. The clayey loess layers beneath stratum 6 were archaeologically sterile. The layers 1 and 2 contained post-medieval and medieval pottery fragments, sherds of ceramics dated to the younger or late Roman Age/early Migrations Period (Przeworsk culture), several metal artifacts, human and animal bones. As regards human bones, three radiocarbon datings were made. Datings indicate that investigated human remains may correspond with younger or late Roman Age/early Migrations Period finds assemblage (1755±30 BP, 1755±25 BP, 1655±30 BP). Noteworthy are the remains of counterfeiters’ workshop recorded in layers 1 and 2. Stratum 3 (a hearth) contained Medieval finds, while layers 4 and 5 did not produce any archaeological records. Layer 6 was a laminated structure, consisted of several varying shades of grey laminae. It is noteworthy that charcoal was frequently found within this layer and most likely it was associated with three recorded hearths (layer 19 – hearth 2, layer 20 – hearth 3 and layer 21 – hearth 4). Finds assemblages of layer 6 mostly consisted of pottery fragments of the Eneolithic Baden culture, flint and bone artifacts, a fragment of polished stone battle axe and numerous animal remains.
Niniejszy artykuł stanowi wstępne sprawozdanie z badań wykopaliskowych przeprowadzonych w Komorze Głównej Jaskini Żarskiej w Żarach w latach 2012–2015. Prace wykopaliskowe prowadzono w obrębie jednego wykopu badawczego (wykop 2), zlokalizowanego w północno-wschodniej partii jaskini. Wykop 2 ujawnił złożoną sytuację stratygraficzną. Zarejestrowano tu 21 nawarstwień (w tym cztery paleniska), przy czym na zabytki archeologiczne natrafiano wyłącznie w górnych partiach wypełniska jaskini. Warstwy 1 i 2 określić można jako poziomy próchnicze. Zawierały one liczne ułamki naczyń datowanych na okres nowożytny, średniowiecze oraz na młodszy lub późny okres rzymski, względnie na wczesne fazy okresu wędrówek ludów (kultura przeworska). Warstwy te dostarczyły ponadto pojedynczych zabytków metalowych oraz ludzkich i zwierzęcych szczątków kostnych. Na uwagę zasługują tu charakterystyczne okrawki metalu (miedziane lub brązowe), świadczące o praktykowanym w jaskini procederze bicia fałszywej monety. Warto nadmienić, iż wiek trzech kości ludzkich datowano 14C techniką akceleratorową (AMS). Uzyskane wyniki odpowiadają odkrytym w jaskini zabytkom ruchomym reprezentującym inwentarz kultury przeworskiej i wynoszą odpowiednio 1755±30 BP (Poz-67070), 1755±25 BP (Poz-58069) oraz 1655±30 BP (Poz-67069). Warstwa 3 (palenisko 1) zawierała głównie zabytki średniowieczne (poł. XIII – poł. XIV w.). Przekładki warstw zgruzowionego lessu (warstwy 4 i 5) nie zawierały zabytków archeologicznych. Bardzo interesujących inwentarzy dostarczyła natomiast laminowana, ciemnoszara i tłusta warstwa nr 6, której sedymentacja, jak wskazuje inwentarz ruchomy, przypadła głównie na czas eneolitu. W nawarstwieniu tym stwierdzono ułamki naczyń (w tym kultury badeńskiej) oraz pojedyncze zabytki krzemienne, kamienne i kościane. Zalegający poniżej warstwy 6. pakiet osadów jaskiniowych nie dostarczył zabytków archeologicznych. Skalne dno jaskini zarejestrowano na głębokości ok. 350 cm, licząc od współczesnego poziomu deptaniska.
Źródło:
Recherches Archéologiques Nouvelle Serie; 2016, 8; 185-204
0137-3285
Pojawia się w:
Recherches Archéologiques Nouvelle Serie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ilościowa analiza obrazu w badaniach strukturalnej plastyczności synaptycznej
Quantitative image analysis in the structural synaptic plasticity studies
Autorzy:
Stawarski, Michał
Ruszczycki, Błażej
Bijata, Monika
Walczak, Agnieszka
Wilczyński, Grzegorz
Włodarczyk, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1192771.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Przyrodników im. Kopernika
Opis:
Analiza obrazów mikroskopowych odgrywa obecnie dominującą rolę w badaniach nad strukturą mózgu. Wgląd w strukturalną plastyczność synaptyczną może być kluczem do zrozumienia podstaw wielu zaburzeń neurodegeneracyjnych. Prawie w każdym eksperymencie niezbędna jest ilościowa analiza obrazów tkanki mózgowej, wymagająca często wyspecjalizowanego oprogramowania komputerowego ze względu na złożoność struktur analizowanych obrazów. W niniejszym tekście dokonamy przeglądu najważniejszych problemów towarzyszących analizie obrazów zebranych mikroskopem konfokalnym. Każdy z tych problemów wymaga zastosowania dedykowanych algorytmów.
The analysis of confocal microscopy images has started to play a significant role in the brain structure analysis. An insight into structural synaptic plasticity may be the key to elucidate the molecular basis of many neurodegenerative disorders. Almost every experiment demands a quantitative analysis of brain tissue images, which requires specialized software able to cope with the structural complexity of the data. In the following text we will review common issues arising while performing the confocal image analysis and dedicated algorithms designed to overcome those problems.
Źródło:
Kosmos; 2013, 62, 2; 221-233
0023-4249
Pojawia się w:
Kosmos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prognostic relevance of hyponatremia after first-ever ischemic stroke
Znaczenie hiponatremii u chorych z pierwszym w życiu udarem niedokrwiennym mózgu
Autorzy:
Kret, Bartłomiej
Lasek-Bal, Anetta
Holecki, Michał
Hawrot-Kawecka, Anna
Wilczyński, Krzysztof
Duława, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1036593.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
stroke
risk factors
hyponatremia
prognosis
udar
czynniki ryzyka
hiponatremia
rokowanie
Opis:
INTRODUCTION: Hyponatremia is examined as a prognostic factor after first-time ischemic cerebrovascular incident (CVA, ischemic stroke). MATERIALS AND METHODS: 677 patients were analyzed after first-time ischemic stroke and divided into two groups according to sodium concentration: ≤ 135 mmol/L and > 135 mmol/L. RESULTS: For patients with sodium levels ≤ 135 mmol/L, the median National Institutes of Health Stroke Scale (NIHSS) score was 5 points, the median Modified Rankin Scale (mRS) was 4 points, and the mortality within 1 month of ischemic stroke was 10.5%. Patients with sodium levels > 135 mmol/L: NIHSS 3 points, mRS 2 points and mortality 1 month after ischemic stroke 3.4%. Mortality within 1 month of ischemic stroke in hyponatremic patients: women 16.4%, men 3.5% (p = 0.0194). Greater disability was seen in eunatremic women as assessed by increased mRS scores (p = 0.005). CONCLUSIONS: Hyponatremia is associated with a worsened heath status in patients in the acute and sub-acute phase after first-time ischemic stroke and is associated with increased mortality within 1 month after the stroke. Women with hyponatremia were characterized by greater mortality within one month after their first-ever ischemic stroke. In women with normal serum sodium at the time of stroke, a higher degree of disability was observed as assessed by increased mRS scores compared to men.
WSTĘP: Hiponatremię uważa się za czynnik ryzyka udaru mózgu. MATERIAŁ I METODY: Przeanalizowano 677 chorych z pierwszym w życiu udarem niedokrwiennym mózgu, których podzielono w zależności od stężenia sodu w surowicy na dwie podgrupy: ≤ 135 mmol/l i > 135 mmol/l. WYNIKI: U chorych ze stężeniem sodu ≤ 135 mmol/l mediana w skali NIHSS wyniosła 5 pkt, mediana oceny stopnia inwalidztwa według skali mRankin wynosiła 4 pkt, a śmiertelność w okresie jednego miesiąca od zachorowania wynosiła 10,5%, w grupie ze stężeniem sodu > 135 mmol/l stwierdzono odpowiednio: 3 pkt, 2 pkt, i 3,4%. U chorych z hiponatremią śmiertelność w ciągu miesiąca od zachorowania wynosiła u kobiet 16,4%, u mężczyzn 3,5% (p = 0,0194). U kobiet z prawidłową natremią obserwowano większy stopień inwalidztwa w skali mRankin (p = 0,005). WNIOSKI: Hiponatremia ma niekorzystny wpływ na stan pacjentów zarówno w ostrej, jak i podostrej fazie udaru oraz wiąże się ze zwiększoną śmiertelnością miesięczną od zachorowania. Kobiety z hiponatremią cechowała większa śmiertelność w ciągu jednego miesiąca po przebytym pierwszym w życiu udarze niedokrwiennym. U kobiet z prawidłowym stężeniem sodu w czasie pierwszego w życiu udaru niedokrwiennego stwierdzano wyższy stopień inwalidztwa ocenianego w skali mRankin w porównaniu z mężczyznami.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2016, 70; 127-132
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lead-elevated activity of xanthine oxidase in lead-exposed workers
Indukcja aktywności oksydazy ksantynowej przez ołów u zawodowo narażonych pracowników
Autorzy:
Kasperczyk, Sławomir
Dobrakowski, Michał
Ostałowska, Alina
Kasperczyk, Aleksandra
Wilczyński, Sławomir
Wyparło-Wszelaki, Magdalena
Kiełtucki, Jacek
Birkner, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2168414.pdf
Data publikacji:
2014-10-30
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
zatrucie ołowiem
oksydaza ksantynowa
kwas moczowy
kreatynina
stres oksydacyjny
lead poisoning
xanthine oxidase
uric acid
creatinine
Oxidative stress
Opis:
Background: The aim of the present study was to explore the connection between lead toxicity and the activity of xanthine oxidase (XO). In addition, we indicated the uric acid (UA) and creatinine levels and concentration of erythrocyte malondialdehyde (MDA) to estimate oxidative stress intensity. Materials and Methods: The examined group consisted of 125 healthy male employees of zinc and lead works. The examined group was divided into tertiles according to blood lead levels. In the collected blood samples, concentrations of lead-exposure indices, UA, creatinine, and MDA as well as activity of XO were measured concomitantly. The control group consisted of 32 healthy male administrative workers who were exposed to lead only environmentally. Results: XO activity and MDA level were significantly elevated in all tertiles compared to the control group. Creatinine level was significantly elevated in the medium and high tertiles. However, the level of UA was significantly elevated in the high tertile, while in the low and medium tertile only a tendency toward higher values was observed. Conclusions: Occupational exposure to lead induces activity of XO. This induction may contribute to the observed simultaneously increased oxidative stress, measured as MDA level, and the increased level of UA. Med Pr 2013;64(2):175–180
Wstęp: Celem pracy była analiza wpływu narażenia na ołów na aktywność oksydazy ksantynowej (xanthine oxidase - XO). Dodatkowo wyznaczono stężenia kwasu moczowego (uric acid - UA) i kreatyniny. Natężenie stresu oksydacyjnego oszacowano na podstawie stężenia dialdehydu malonowego (malondialdehyde - MDA). Materiał i metody: Grupę badaną stanowiło 125 zdrowych pracowników huty cynku i ołowiu. Stopień narażenia na ołów oceniano na podstawie stężenia ołowiu i cynkoprotoporfiryny we krwi, a także kwasu delta-aminolewulinowego w moczu. Na podstawie stężenia ołowiu we krwi grupa badana została podzielona na tercyle. W próbkach krwi uzyskanych od uczestników badania dokonano analizy wyżej wymienionych parametrów biochemicznych. Grupę kontrolną stanowiło 32 zdrowych pracowników administracji nienarażonych na ołów. Wyniki: Aktywność XO i stężenie MDA były znamiennie wyższe we wszystkich tercylach w porównaniu z grupą kontrolną. Stężenie kreatyniny osiągnęło także znamiennie wyższe wartości, lecz tylko w środkowym i górnym tercylu. Z kolei stężenie UA było znamiennie wyższe wyłącznie w górnym tercylu. Jednocześnie zaobserwowano tendencję do wyższych wartości jego stężenia w dwóch pozostałych tercylach. Wnioski: Zawodowe narażenie na ołów indukuje wzrost aktywności XO, który może przyczyniać się do nasilenia stresu oksydacyjnego, mierzonego jako stężenie MDA, i powodować wzrost stężenia UA. Med. Pr. 2013;64(2):175–180
Źródło:
Medycyna Pracy; 2013, 64, 2; 175-180
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-10 z 10

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies