Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Weryszko-Chmielewska, E" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 80
Tytuł:
Structure of Kalanchoe pumila Bak. leaves (Crassulaceae DC.)
Struktura liści Kalanchoe pumila Bak. (Crassulaceae DC.)
Autorzy:
Chernetskyy, M.
Weryszko-Chmielewska, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27963.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
leaf structure
Kalanchoe pumila
leaf
Crassulaceae
plant morphology
plant anatomy
ultrastructure
Opis:
The structure of Kalanchoё pumila Bak. was studied with the use of stereoscopic, light, scanning and transmission electron microscopy. It was found that the chlorenchymatic tissue was divided into subepidermal small-celled mesophyll and large-celled (water transporting, CAM type) mesophyll, placed in the central part of the leaf. The mesophyll structure and its cell ultrastructure indicate C3 photosynthesis in this taxon, whereas CAM photosynthesis, being an adaptive syndrome, is induced by external factors. Three groups of xeromorphic traits were observed in the structure of K. pumila leaves, related to: 1) storing water in the ground and epidermal tissues, 2) decreased transpiration (the closing of stomata during heat), 3) avoiding excess insolation of the mesophyll and overheating of the leaf (striated cuticula, anthocyan pigments, tannin storage). The last two groups of xeromorphic traits also include thickening of the outer walls of cuticular cells, a thick-layered cuticula, and the presence of epicuticular wax and calcium carbonate deposits. Microchannels which enhance transpiration effi ciency in developing K. pumila leaves were found in the vicinity of anticlinal walls in the outer walls of epidermal cells. Calcium deposits produced on the leaf surfaces protect them in extreme conditions. Adaptive traits in the structure of K. pumila leaves are conservative and they confi rm the relations between this taxon and the conditions in their native land.
Przy zastosowaniu mikroskopii stereoskopowej, świetlnej oraz skaningowej i transmisyjnej elektronowej badano strukturę liści Kalanchoё pumila Bak. Stwierdzono, że tkanka chlorenchymatyczna w liściach jest podzielona na mezofi l drobnokomórkowy subepidermalny oraz mezofi l wielkokomórkowy (wodonośny, typu CAM) położony w środkowej części liścia. Budowa mezofi lu i ultrastruktura jego komórek wskazuje na C3 typ fotosyntezy u tego taksonu, a fotosynteza typu CAM, jako syndrom przystosowawczy, indukowana jest czynnikami zewnętrznymi. W strukturze liści K. pumila zaobserwowano trzy grupy cech kseromorfi cznych związanych z: 1) magazynowaniem wody w tkance miękiszowej i epidermalnej, 2) obniżeniem transpiracji (zamknięcie aparatów szparkowych w czasie upału), 3) ze zmniejszeniem nasłonecznienia mezofi lu i przegrzewania liścia (prążkowana kutykula, występowanie barwników antocyjanowych, gromadzenie substancji garbnikowych). Dwie ostatnie grupy cech kseromorfi cznych obejmują ponadto: zgrubienie zewnętrznej ściany komórek skórki, grubowarstwową kutykulę, występowanie wosku epikutykularnego oraz złogów węglanu wapnia. W sąsiedztwie ścian antyklinalnych w zewnętrznych ścianach komórek epidermy wykazano obecność mikrokanalików, które niewątpliwie zwiększają zdolność wyparowania wody w rozwijających się liściach roślin K. pumila w czasie wegetacji. Jednakże wyprodukowane na powierzchni liści osady wapienne chronią te organy w warunkach ekstremalnych. Cechy adaptacyjne występujące w strukturze liści K. pumila są konserwatywne i potwierdzają związek tego taksonu z warunkami występowania w ojczyźnie.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2008, 61, 2
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Comparison of features of the epidermis and the size of the floral nectary in four species of the genus Cotoneaster Med.
Porównanie cech epidermy i wielkości nektarnika kwiatowego czterech gatunków z rodzaju Cotoneaster Med.
Autorzy:
Chwil, M.
Weryszko-Chmielewska, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27871.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Opis:
The investigations involved four species of the Cotoneaster genus: C. divaricatus, C. horizontalis, C. lucidus, C. praecox, which are commonly grown for decorative purposes. In Poland, these plants bloom in May and June and are a source of abundant spring nectar flow for insects. The floral nectaries of the above-mentioned species were examined using stereoscopic, light, and scanning electron microscopy in order to assess their size and epidermal microstructure. In the plants studied, the upper part of the hypanthium is lined by nectariferous tissue. The nectaries in the four species vary in terms of their sizes. Nectar is secreted onto the surface of the epidermis through anomocytic, slightly elongated or circular stomata. The largest stomata on the nectary epidermis were found in the flowers of C. horizontalis, and the smallest ones in C. divaricatus. Their size and location in relation to other epidermal cells were taxon-specific. The highest density of stomata in the nectary epidermis was found in C. divaricatus (205 per mm2), whereas C. horizontalis flowers exhibited the lowest (98 per mm2) stomatal density. The cuticular ornamentation on the nectary epidermis surface was diverse. The stomatal indices calculated for the nectary epidermis were considerably lower than for the leaves in the particular species.
Badano 4 gatunki z rodzaju Cotoneaster: C. divaricatus, C. horizontalis, C. lucidus, C. praecox, które należą do często sadzonych krzewów ozdobnych. W warunkach Polski rośliny te kwitną w maju i czerwcu, są dobrym źródłem wiosennego pożytku nektarowego dla owadów. Nektarniki kwiatowe wymienionych gatunków badano przy zastosowaniu mikroskopii stereoskopowej, świetlnej i skaningowej elektronowej określając ich wielkość i mikrostrukturę epidermy. Tkanka nektarnikowa badanych roślin wyściela górną powierzchnię hypanthium. Nektarniki czterech gatunków różnią się wielkością. Wydzielanie nektaru na powierzchnię epidermy odbywa się za pośrednictwem anomocytycznych aparatów szparkowych o lekko wydłużonym lub kolistym kształcie. Największe aparaty szparkowe w epidermie nektarnika wykształcały kwiaty C. horizontalis, a najdrobniejsze C. divaricatus. Ich wielkość i położenie w stosunku do innych komórek epidermy były zróżnicowane w zależności od taksonu. Największe zagęszczenie szparek w epidermie nektarnika stwierdzono u C. divaricatus (205 w mm2), a najmniejsze w kwiatach C. horizontalis (98 w mm2). Ornamentacja kutykularna na powierzchni epidermy nektarników była zróżnicowana. Indeksy szparkowe obliczone dla epidermy nektarnika były znacznie mniejsze niż dla liści odpowiednich gatunków.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2011, 64, 4
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Diversity of the floral nectaries surface of four Crataegus L. species
Zroznicowanie powierzchni nektarnikow kwiatowych czterech gatunkow z rodzaju Crataegus L.
Autorzy:
Chwil, M
Konarska, A
Weryszko-Chmielewska, E
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26759.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
scanning electron microscope
nectary surface
Crataegus crus-galli
stoma
cuticle
Crataegus curvisepala
diversity
floral nectary
epidermis
Crataegus coccinea
nectary
Crataegus
Crataegus prunifolia
Rosaceae
Opis:
The performed studies focused on the surface structure of floral nectaries of four species from the following genus: C. coccinea L , C. crus-galli L, C. curvisepala Lindm and C. prunifolia (Poiret) Pers. The observations of the epidermis area were made in a scanning electron microscope (SEM). A nectary appears to be shaped like a slightly curved disk situated between the pistil style and the basal part of the stamens filaments. The nectary area of the studied species differed substantially as regards the cuticle sculpture and stomata number. The nectary secretion in Crataegus flowers proceeds through the stomata located below a level of the other epidermis cells, in the deep indents of the secretory tissue. The highest stomata number in 1 mm² nectary epidermis was recorded in C. crus-galli, C. coccínea, C. prunifolia and finally, C. curvisepala. Analyzing the nectary cuticular structure in respect of its increasing complexity (absence or presence of stripes), the investigated taxons can be ordered as following: Crataegus curvisepala, C. coccinea, C. crus-galli and C. prunifolia.
Przeprowadzone badania dotyczyły budowy powierzchni nektarników kwiatowych czterech gatunków z rodzaju Crataegus: C. coccínea L., C. crus-galli L., C. curvisepala Lindm. i C. prunifolia (Poiret) Pers. Obserwacje epidermy przeprowadzono w skaningowym mikroskopie elektronowym (SEM). Nektarnik ma kształt lekko wygiętego dysku leżącego między szyjką słupka, a nasadową częścią nitek pręcikowia. Powierzchnia epidermy nektarników badanych gatunków różniła się znacznie urzeźbieniem kuty kuli i liczbą aparatów szparkowych. Sekrecja nektaru w kwiatach Crataegus odbywała się przez aparaty szparkowe, które były położone poniżej poziomu pozostałych komórek skórki, w głębokich obniżeniach tkanki wydzielniczej. Największą liczbę szparek w mm² epidermy nektarnika stwierdzono u C. crus-galli, a następnie C. coccínea, C. prunifolia i C. curvisepala. Analizując kutykularną strukturę nektarników pod względem wzrastającego stopnia skomplikowania budowy (brak lub obecność prążków) badane taksony można uporządkować następująco: Crataegus curvisepala, C. coccínea, C. crus-galli i C. prunifolia.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2006, 59, 1
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Micromorphology of the floral elements, the structure of the nectary, and the apicultural value of Elaeagnus commutata Bernh. ex Rydb.
Mikromorfologia elementów kwiatowych, struktura nektarnika i wartość pożytkowa Elaeagnus commutata Bernh. ex Rydb.
Autorzy:
Chwil, M.
Weryszko-Chmielewska, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28190.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
micromorphology
plant element
structure
nectary
apicultural value
Elaeagnus commutata
flower
nectar secretion
pollen yield
Opis:
The investigations were carried out using light and scanning electron microscopy. The flowers of Elaeagnus commutata grow in clusters of 1-4 in the leaf axils. They are actinomorphic, four-lobed, with a single perianth that is yellow from the adaxial side, while the abaxial side is silvery-white. Peltate hairs of different structure are found on both surfaces of the sepals. The conical epidermal cells of the lobes are covered with a thick striated cuticle. Cylindrical hairs were observed on the edges of the lobes. Peltate hairs also grew on the style. The dish-shaped nectary gland is located at the base of the style. Nectar is secreted through numerous, evenly distributed stomata located above or at the level of other epidermal cells. Different stages of stomatal development are evidence of the asynchronous functioning of the stomata. The nectary consists of small epidermal cells and 5-6 layers of secretory parenchyma. The deeper layers of the gland are composed of larger cells of subglandular parenchyma in which vascular bundles supplying the nectary run. Honey bees were the main pollinators of silverberry. Ten silverberry flowers produced an average of 12 g of nectar with a sugar concentration in the 29.5-34.5% range. The weight of pollen produced by 10 flowers was 3.33 mg.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2011, 64, 1
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Micromorphology of trichomes in the flowers of the horse chestnut Aesculus hippocastanum L.
Mikromorfologia włosków w kwiatach kasztanowca Aesculus hippocastanum L.
Autorzy:
Chwil, M.
Weryszko-Chmielewska, E.
Sulborska, A.
Michonska, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27106.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Opis:
Aesculus hippocastanum L. is an ornamental tree appreciated for its beautiful flowers and leaves. The flowers of this species contain secondary metabolites exhibiting pharmacological activity. They also produce essential oils and coloured “nectar guides”, which enable insects to reach nectar and pollen. The aim of the study was to investigate the types and characteristics of chestnut flower trichomes, which may contain biologically active substances. The analyses were performed using light, fluorescence, and scanning electron microscopy. Three types of trichomes were found on the sepals and the surface of the ovary, whereas the corolla petals exhibited two types of hairs and papillae. The hairs differ in terms of their length and number of cells. The perianth and pistil had no capitate hairs, whereas the ovary exhibited the presence of colleters. Histochemical assays revealed that all the types of trichomes and papillae contained lipids or essential oils; hence, they can be classified as glandular structures. The “nectar guides” were characterised by higher density of secretory hairs than that on the rest of the petal surface, which implies that these petal fragments may emit stronger fragrance.
Aesculus hippocastanum L. jest cenionym drzewem ozdobnym ze względu na piękne kwiaty i liście. Kwiaty tego gatunku zawierają wtórne metabolity wykazujące aktywność farmakologiczną. Wytwarzają również olejki eteryczne oraz barwne „nectar guides”, które ułatwiają owadom dotarcie do nektaru i pyłku. Celem pracy było zbadanie typów i właściwości włosków występujących w kwiatach kasztanowca, w których mogą być zlokalizowane substancje biologicznie aktywne. Badania przeprowadzono przy użyciu mikroskopii świetlnej, fluoroescencyjnej i skaningowej elektronowej. Stwierdzono, że na działkach kielicha oraz na powierzchni zalążni występują po trzy typy włosków, natomiast na płatkach korony dwa typy włosków oraz papille. Włoski te różnią się długością i liczbą tworzących je komórek. Na okwiecie i słupku nie znaleziono włosków główkowatych, natomiast na zalążni stwierdzono obecność koleterów. Z zastosowania testów histochemicznych wynika, że wszystkie rodzaje włosków i papille zawierają lipidy lub olejki eteryczne, należą zatem do struktur wydzielniczych. Na powierzchni „nectar guides” obserwowaliśmy większe zagęszczenie włosków wydzielniczych niż na pozostałej powierzchni płatków, co wskazuje, że te fragmenty płatków mogą emitować silniejszy zapach.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2013, 66, 4
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nectar production and pollen yield of Echium vulgare L. in the climatic conditions of Lublin
Nektarowanie i wydajność pyłkowa Echium vulgare L. w warunkach klimatycznych Lublina
Autorzy:
Chwil, M.
Weryszko-Chmielewska, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/11541995.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie
Opis:
In Poland common viper’s bugloss (E. vulgare L.) is the most common species. E. vulgare belongs to medicinal, ornamental and bee plants, since it is a source of nectar and pollen forage. These flowers are frequently visited by bumblebees and honey bees. Flowering specimens of common viper’s bugloss were collected in the area of Lublin. Flowers and their parts were observed using stereoscopic microscopy. The micromorphology of the nectary at the initial stage of nectar secretion was observed in a scanning electron microscope. The rate of nectar production and pollen yield of the plants were determined as well as insects visiting flowers of this species were identified. The nectary, located at the base of the ovary, was found to be fused with its lower part. Nectar is secreted through numerous stomata located in the epidermis of the nectary. Nectar secretion, which starts at the bud stage, lasts throughout the flower life (3–4 days). Over this period, one flower of common viper’s bugloss produces 2.14 mg of nectar with high sugar concentration (48%). Sugar yield of its flowers is on average 9.8 mg/10 flowers. The flowers start to shed pollen at bud break and release the largest amount of pollen during late morning hours. The weight of pollen produced by 10 flowers is 5.4 mg. The present study shows that the flowers of E. vulgare are a very good source of nectar and pollen forage.
W Polsce pospolitym gatunkiem jest żmijowiec zwyczajny (E. vulgare L.). E. vulgare należy do roślin leczniczych, ozdobnych i pszczelarskich, gdyż jest źródłem pożytku nektarowego i pyłkowego. Kwiaty te licznie odwiedzają trzmiele i pszczoły. Kwitnące okazy żmijowca zwyczajnego zbierano w rejonie Lublina. Obserwacje kwiatów i ich fragmentów przeprowadzono przy użyciu mikroskopii stereoskopowej. Mikromorfologię nektarnika w początkowej fazie sekrecji nektaru obserwowano w skaningowym mikroskopie elektronowym. Określono obfitość nektarowania i wydajność pyłkową roślin oraz grupy owadów odwiedzające kwiaty tego gatunku. Stwierdzono, że nektarnik położony u nasady zalążni słupka jest zrośnięty z jej dolną częścią. Nektar wydzielany jest za pośrednictwem licznych aparatów szparkowych położonych w epidermie nektarnika. Rozpoczynająca się w pąku sekrecja nektaru trwa przez całe życie kwiatu (3–4 dni). W ciągu tego okresu jeden kwiat żmijowca zwyczajnego wydziela 2,14 mg nektaru o wysokiej koncentracji cukrów (48%). Wydajność cukrowa kwiatów wynosi średnio 9,8 mg/10 kwiatów. Kwiaty rozpoczynają pylenie w stadium pękającego pąka i uwalniają najwięcej pyłku w godzinach przedpołudniowych. Masa pyłku wytwarzana przez 10 kwiatów wynosi 5,4 mg. Z badań wynika, że Kwiaty E. vulgare są bardzo dobrym źródłem pożytku nektarowego i pyłkowego.
Źródło:
Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus; 2011, 10, 3; 187-196
1644-0692
Pojawia się w:
Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nectary structure and nectar secretion of Echium russicum J.F.Gmel. flowers
Budowa nektarnikow i sekrecja nektaru w kwiatach Echium russicum J.F.Gmel.
Autorzy:
Chwil, M
Weryszko-Chmielewska, E
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27065.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
epidermis
nectar secretion
botany
scanning electron microscopy
flower
nectary structure
Boraginaceae
Echium russicum
Opis:
In this study, the micromorphology of nectaries in Echium russicum J. F. Gmel. flowers was determined by using scanning electron microscopy (SEM) and their anatomy by using light microscopy (LM). The rate of nectar production of flowers and sugar concentration in nectar were investigated. The nectary gland is located below the ovary of the pistil. It is composed of 4 parts corresponding to the parts of the ovary. The widest regions of the nectar-producing tissue are situated by the furrows separating the adjacent parts of the ovary. Nectar is secreted through anomocytic stomata, located only in the lower part of the nectary. The stomata were distributed evenly or they formed clusters of 2-3. The average number of stomata on the surface of the whole nectary was 184. At the nectar secretion stage, open and closed, as well as not fully mature stomata were observed. The orientation of most of the stomata was parallel to the nectary base. The cuticle surface of the cells of the upper and lateral part of the nectary was smooth, whereas in the region producing stomata it showed various folds facilitating the retention of nectar. The flowers produced nectar throughout the flowering period. The weight of nectar secreted throughout the lifetime of ten flowers was, on the average, 20 mg, with the concentration of sugars of 58% and their weight reaching 17 mg.
W przeprowadzonych badaniach określono mikromorfologię nektarników w kwiatach Echium russicum J. F. Gmel. przy użyciu skaningowego mikroskopu elektronowego (SEM) oraz anatomię przy zastosowaniu mikroskopu świetlnego (LM). Zbadano obfitość nektarowania kwiatów i koncentrację cukrów w nektarze. Gruczoł nektamikowy położony jest poniżej zalążni słupka. Składa się z 4 części odpowiadających członom zalążni. Najszersze strefy tkanki nektaronośnej znajdują się przy bruzdach, oddzielających sąsiednie części zalążni. Wydzielanie nektaru odbywało się przez anomocytyczne aparaty szparkowe, położone tylko w dolnej części nektarnika. Szparki były rozmieszczone równomiernie lub tworzyły skupienia po 2-3. Średnia liczba aparatów szparkowych na powierzchni całego nektarnika wynosiła 184. W fazie sekrecji nektaru obserwowano zarówno otwarte, jak i zamknięte oraz nie w pełni dojrzałe aparaty szparkowe. Orientacja większości aparatów szparkowych była równoległa do podstawy nektamika. Powierzchnia kutykuli komórek górnej i bocznej części nektarnika była gładka, natomiast w strefie wytwarzającej szparki wykazywała różne pofałdowania, ułatwiające zatrzymywanie nektaru. Kwiaty nektarowały przez całą długość kwitnienia. Masa nektaru wydzielana przez całe życie dziesięciu kwiatów wynosiła średnio 29 mg, o koncentracji cukrów 58% i masie cukrów osiągającej 17 mg.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2007, 60, 1
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The structure of floral elements of Anchusa officinalis L. creating attractants for insects
Struktura elementów kwiatowych Anchusa officinalis L. tworzących atraktanty dla owadów
Autorzy:
Chwil, M.
Weryszko-Chmielewska, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28569.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
plant structure
flora
Anchusa officinalis
creating attractant
attractant
insect
plant element
micromorphology
sepal
petal
stamen
stigma
pollen grain
Opis:
The present study involved the measurement of size and the micromorphology of the floral elements of Anchusa officinalis L. which are attractants for insects. The structure of the epidermis on the surface of the calyx, petals, throat scales, pistil and nectary were analysed using light and scanning electron microscopy (SEM). For light microscopy observations, semi-permanent slides were prepared, which were treated with Lugol’s iodine solution, Sudan III and fluoroglucine. The dark violet lobes of the corolla of Anchusa officinalis, with a velvety surface, and the throat scales, contrasting with them, belong to the most important optical attractants which lure insects from large distances. The dark pink colouring of the sepals additionally increases the attractiveness of the flowers. The epidermis covering the calyx formed different-sized non-glandular trichomes as well as glandular trichomes. The glandular trichomes were composed of a uni – or bicellular leg and a unicellular head. The colour of the corolla petals was determined by anthocyanins accumulated in the epidermal cells and in the more deeply situated parenchyma. The velvety surface was formed by the conical papillae, densely growing from the adaxial epidermis. The pink-violet throat scales with white hairs, covering the inlet to the tube of the corolla, were found at the inlet to the corolla throat. The longest trichomes on the surface of the scales were located in their lower and middle parts, whereas the shortest ones at their tips. The epidermis of the central part of the throat scales formed small papillae. The trichomes had thin cell walls, large vacuoles, numerous plastids and lipid droplets. The two-parted stigma of the pistil was covered by characteristic expanded outgrowths with wavy edges which performed the functions of structures facilitating the capture of pollen grains. As a result of the present study it was found that the structures affecting the attractiveness of the flowers, through various light effects within the corolla of Anchusa officinalis, include the papillae on the corolla surface, trichomes of the throat scales and the epidermal cells of the style. The trichomes of the scales can also be responsible for protecting pollen and nectar against rainfall.
Przeprowadzone badania obejmowały pomiary wielkości oraz mikromorfologię elementów kwiatowych Anchusa officinalis L. stanowiących atraktanty dla owadów. W mikroskopie świetlnym i skaningowym elektronowym (SEM) analizowano strukturę epidermy na powierzchni kielicha, płatków korony, osklepek, słupka i nektarnika. Do obserwacji w mikroskopie świetlnym przygotowano półtrwałe preparaty, które traktowano: płynem Lugola, Sudanem III i fluoroglucyną. Ciemnofioletowe łatki korony Anchusa officinalis o aksamitnej powierzchni i kontrastujące z nimi jasne osklepki należą do najważniejszych atraktantów optycznych przywabiających owady z dużych odległości. Ciemnoróżowe zabarwienie działek kielicha zwiększa dodatkowo atrakcyjność kwiatów. Epiderma okrywająca kielich tworzyła włoski mechaniczne różnej wielkości oraz włoski gruczołowe. Włoski gruczołowe składały się z jedno- lub dwukomórkowej nóżki i jednokomórkowej główki. Barwę płatków korony warunkowały antocyjany zgromadzone w wakuolach komórek epidermy i głębiej leżącej parenchymy. Aksamitną powierzchnię tworzyły zwarcie wyrastające z doosiowej epidermy stożkowate papille. Przy wlocie do gardzieli korony występowały różowo-fioletowe osklepki z białymi włoskami osłaniającymi wlot do rurki korony. Najdłuższe włoski na powierzchni osklepek występowały w dolnej i środkowej ich części, a najkrótsze na szczycie. Epiderma centralnej części osklepek wytwarzała niewielkie papille. Włoski miały cienkie ściany komórkowe, duże wakuole, liczne plastydy i lipidowe krople. Dwudzielne znamię słupka było pokryte charakterystycznymi rozszerzonymi wyrostkami o pofałdowanych brzegach, które pełniły funkcje struktur ułatwiających zatrzymywanie ziaren pyłku. W wyniku badań stwierdzono, że do struktur wpływających na atrakcyjność kwiatów poprzez zróżnicowane efekty świetlne w obrębie korony Anchusa officinalis należą papille na powierzchni płatków, włoski osklepek oraz komórki epidermy szyjki słupka. Włoski osklepek mogą być również odpowiedzialne za osłonę pyłku i nektaru przed deszczem.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2009, 62, 1
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przystosowania ekologiczne kwiatów Hypocyrta glabra Hook.
Ecological adaptations of Hypocyrta glabra Hook. flowers
Autorzy:
Czerneckyj, M.
Weryszko-Chmielewska, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27207.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Opis:
The research on the blooming ecology and the flower morphology of Hypocyrta glabra Hook. (Gesneriaceae) cultivated in laboratories and outdoors have been carried out. The life span of flowers and morphological changes in successive phases of the blooming period have been observed. The H. glabra flowers are protandrous and the stamens translocate during the flowering process. The macro- and microstructure of calyx, corolla, androecium, gynoecium and nectaries have been analyzed. The size, shape and viability of pollen grains have been designated and their number per stamen head has been calculated. The location of nectaries in H. glabra flowers has suggested that they stem from the 5th stamen during phylogenesis. It has been proved that the nectaries are provided by numerous vascular bundles and that the nectar is secreted by stomata. The stomatal field comprises 2/5 of nectary height and is situated on the abaxial side of the apix part. The average number of stomata is 63.2 per 1 mm2. The average amount of nectar produced by 10 flowers in their fourth day of life reached 223.7 mg. The sugar concentration was 32.7%. Numerous glandular and non-glandular trichomes have been noticed on the surface of calyx, corolla and gynoecium, which indicate the xeromorphic adaptation of the flower. It has been observed that the numbers of glandular and non-glandular trichomes per unit of the external surface of corolla are similar. Outdoors the secretion produced by calyx and corolla glands was willingly collected by wasps. It seems that such features of H. glabra flowers as position, shape and colour of corolla, the abundance of the nectar and pollen produced are connected with their adaptation to pollination by humming-birds in the species natural environment.
Przeprowadzono badania dotyczące ekologii kwitnienia i budowy kwiatu roślin Hypocyrta glabra Hook. (Gesneriaceae) uprawianych w warunkach laboratoryjnych i balkonowych (sezon letnio-jesienny). Ustalono długość życia kwiatów oraz zaobserwowano zmiany w ich morfologii w kolejnych fazach kwitnienia. Stwierdzono, ze kwiaty H. Glabra charakteryzują się zdolnością przemieszczania pręcików w czasie kwitnienia oraz przedprątnością. Analizowano makro- i mikrostrukturę poszczególnych elementów kwiatowych kielicha, korony, pręcikowia, słupka i nektarnika. Określono wielkość, kształt i żywotność ziarn pyłku oraz ich liczbę w główce pręcikowej. Położenie nektarnika w kwiecie H. Glabra świadczy o tym, że został on wykształcony z 5-go pręcika w filogenezie tego gatunku. Wykazano, że nektarnik jest zaopatrywany przez liczne wiązki przewodzące, a nektar wydzielany jest za pośred- nictwem aparatów szparkowych. Pole szparkowe stanowi 2/5 wysokości nektarnika i znajduje się w szczytowej części po jego odosiowej stronie, a liczba aparatów szparko- wych na 1 mm 2 tej powierzchni wynosi średnio 63,2. Masa nektaru wyprodukowana przez 10 kwiatów w czwartym dniu ich życia osiągała 223,7 mg, przy zawartości cukrów wynoszącej 32,7%. Na powierzchni kielicha, korony i słupka zaobserwowano występowanie licznych włosków wydzielniczych i mechanicznych, które świadczą o kseromorficznych przystosowaniach kwiatu. Stwierdzono, ze liczba takich struktur ochronnych i wydzielniczych na jednostce powierzchni zewnętrznej korony kwiatu jest zbliżona. W warunkach balkonowych wydzielina wytwarzana przez gruczoły kielicha i korony kwiatu była chętnie pobierana przez osy. Wydaje się, że niektóre cechy budowy kwiatu H. glabra, takie jak położenie w przestrzeni, kształt i barwa korony, obfitość nektaru i pyłku związane są z jego przystosowaniem do zapylania przez kolibry w ojczyünie wymienionej rośliny.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2006, 59, 1
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pollen grains as airborne allergenic particles
Autorzy:
Denisow, B.
Weryszko-Chmielewska, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27332.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
pollen grain
airborne allergen
airborne particle
geographic region
pollen production
flowering plant
allergic disease
human disease
public health
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2015, 68, 4
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Morphological differentiation and distribution of non-glandular and glandular trichomes on Dracocephalum moldavicum L. shoots
Zróżnicowanie morfologiczne oraz rozmieszczenie włosków mechanicznych i wydzielniczych na pędach Dracocephalum moldavicum L.
Autorzy:
Dmitruk, M.
Weryszko-Chmielewska, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28120.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
morphological differentiation
distribution
non-glandular trichome
glandular trichome
Dracocephalum moldavica
shoot
trichome
flower
leaf
stem
bract
Opis:
The structure, micromorphology and distribution of trichomes on Dracocephalum moldavicum L. shots were investigated using light and scanning electron microscopy (SEM). There were distinguished 3 types of non-glandular trichomes, 3 types of glandular trichomes and papillae of the osmophore in the epidermis of the corolla. The highest density of non-glandular and glandular trichomes was found on the abaxial surface of the calyx, on bracts and in the upper part of the stem. Structural variations in the head and stalk of long glandular trichomes were demonstrated. The dimensions of particular types of trichomes are given in the present paper. Differences in the structure of the trichomes of this species are presented, compared to literature data. The micromorphology of particular trichome types is documented in numerous photographs showing the rich ornamentation of the cuticle of non-glandular trichomes.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2010, 63, 1
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The morphology and ultrastructure of the nectaries of marrow (Cucurbita pepo L. convar. giromontiina)
Morfologia i ultrastruktura nektarników kabaczka (Cucurbita pepo L. convar. giromontiina)
Autorzy:
Dmitruk, M.
Weryszko-Chmielewska, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27659.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Opis:
The present study investigated the size and structure of the nectaries in flowers of marrow – Cucurbita pepo convar. giromontiina cv. ‘Weiser Busch’. The diameter and thickness of nectariferous layer were compared in female and male flowers of this taxon. The micromorphology as well as the anatomical and ultrastructural characters of the nectary from the female flower were observed using light, scanning and transmission electron microscopy. The density and size of stomata of the nectary epidermis from both types of flowers were examined using light microscopy. The nectaries in female flowers were found to have a larger size than in male flowers. The stomata occurring in the nectary epidermis of both types of flowers have a similar size and density. We observed that nectar was released onto the surface of the nectary not only via the stomata, but also through the walls of the epidermal cells. In TEM examination, large nuclei, different-shaped plastids, ER tubules, dictyosomes, and ribosomes were observed in the nectariferous tissue cells. A large number of mitochondria accompanying the plastids were found in the parenchyma cells of the nectary. The degradation of the nectary parenchyma cells in the flowers living for about 6 hours was asynchronous.
W pracy badano wielkość oraz strukturę nektarników w kwiatach kabaczka – Cucurbita pepo convar. giromontiina cv. ‘Weiser Busch’. Porównano średnicę i grubość warstwy nektarnika w kwiatach żeńskich i męskich tego taksonu. Przy pomocy mikroskopii świetlnej, skaningowej i transmisyjnej elektronowej badano mikromorfologię oraz cechy anatomiczne i ultrastrukturalne nektarnika, pochodzącego z kwiatu żeńskiego. Zagęszczenie i wielkość aparatów szparkowych w epidermie nektarników w obu typach kwiatów badano w mikroskopie świetlnym. Stwierdzono, że nektarniki w kwiatach żeńskich mają większe rozmiary niż w męskich. Występujące w epidermie nektarników aparaty szparkowe w obu typach kwiatów mają podobną wielkość i występują w zbliżonym zagęszczeniu. Zaobserwowaliśmy, że uwalnianie nektaru na powierzchnię nektarnika zachodzi nie tylko za pośrednictwem aparatów szparkowych, lecz także przez ściany komórek epidermy. W komórkach tkanki nektaronośnej obserwowano w TEM duże jądra komórkowe, różnokształtne plastydy, liczne mitochondria, kanaliki ER, diktiosomy i rybosomy. W komórkach tych zarejestrowano dużą liczbę mitochondriów towarzyszących plastydom. W plastydach zanotowano lokalny brak ciągłości otoczki. Degradacja komórek parenchymy nektarnika w kwiatach żyjących około 6 godzin odbywała się niesynchronicznie.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2013, 66, 3
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Searching for a trace of Artemisia campestris pollen in the air
Poszukiwanie śladów ziaren pyłku Artemisia campestris w powietrzu
Autorzy:
Grewling, L.
Kasprzyk, I.
Borycka, K.
Chlopek, K.
Kostecki, L.
Majkowska-Wojciechowska, B.
Malkiewicz, M.
Myszkowska, D.
Nowak, M.
Piotrowska-Weryszko, K.
Puc, M.
Stawinska, M.
Balwierz, Z.
Szymanska, A.
Smith, M.
Sulborska, A.
Weryszko-Chmielewska, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27159.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
aerobiology
mugwort
phenology
biogeography
land use
allergy
human disease
Artemisia campestris
pollen
distribution
air
Opis:
The aim of the study was to determinate whether Artemisia campestris was present in the vicinity of 8 pollen monitoring stations in Poland by examining temporal variations in daily average airborne Artemisia pollen data recorded by Hirst type volumetric traps. Three day moving averages of airborne Artemisia pollen were examined by Spearman’s rank correlation test. Results show that Artemisia pollen seasons in Poland generally display similar unimodal patterns (correlation coefficients r > 0.900; P < 0.05). The only exception was the Artemisia pollen concentration noted in the outskirts of Poznań (Morasko), where the bimodal pattern was revealed. Correlations between Artemisia pollen data recorded at Poznań-Morasko and the other Polish sites were the lowest in the investigated dataset; this was particularly noticeable in the second part of pollen season (r ~0.730). We show that the typical bimodal pattern in Artemisia pollen seasons, which is characteristic of the presence of both A. vulgaris (first peak) and A. campestris (second peak), does not occur at the majority of sites in Poland and is restricted to the outskirts of Poznań. In fact, it was noted that the pollen monitoring site in Poznań-Centre, just 8 km from Morasko, only exhibited one peak (attributed to A. vulgaris). This shows that the influence of A. campestris on airborne pollen season curves is limited and can be largely disregarded. In addition, this study supports previous records showing that the spatial distribution of airborne Artemisia pollen within a city (urban-rural gradient) can vary markedly, depending on the species composition.
Celem pracy było stwierdzenie, czy bylica polna (Artemisia campestris) występuje w pobliżu 8 stacji monitoringu aerobiologicznego w Polsce, poprzez prześledzenie czasowej zmienności dobowych wartości stężenia ziaren pyłku Artemisia zarejestrowanych za pomocą aparatów wolumetrycznych typu Hirst. Trzydniowe średnie ruchome średnich wartości stężenia ziaren pyłku bylicy w poszczególnych miastach zostały porównane ze sobą za pomocą testu korelacji rang Spearmana. Wyniki wykazały, że sezony pyłkowe bylicy w Polsce mają generalnie podobny jednomodalny przebieg (współczynnik korelacji > r = 0.900; P < 0.05). Jedynym wyjątkiem była stacja monitoringu aerobiologicznego zlokalizowana na przedmieściach Poznania (Morasko), gdzie sezon pyłkowy Artemisia miał dwumodalny przebieg. Współczynniki korelacji pomiędzy stężeniem ziaren pyłku bylicy odnotowanym na Morasku a innymi miastami w Polsce były najniższe w analizowanej bazie; było to szczególnie widoczne w drugiej części sezonu pyłkowego (r ~0.730). Wykazaliśmy, że typowy dwumodalny przebieg sezonu pyłkowego bylicy, który związany jest z obecnością ziaren pyłku bylicy pospolitej, A. vulgaris (pierwszy szczyt pylenia) i bylicy polnej, A. campestris (drugi szczyt pylenia), nie występuje w większości badanych stanowisk miejskich i jest ograniczony jedynie do terenów podmiejskich Poznania. Co ciekawe, sezon pyłkowy bylicy w centrum Poznania, oddalonego jedynie 8 km od stacji pomiarowej Morasko, charakteryzuje się tylko jednym szczytem pylenia (przypisanym A. vulgaris). Wyniki te pokazują, że wpływ ziaren pyłku bylicy polnej na przebieg sezonu pyłkowego rodzaju Artemisia na obszarach miejskich jest bardzo ograniczony. Badania te, wspierają wcześniejsze prace, wykazujące, że przestrzenny rozkład stężenia ziaren pyłku bylicy w mieście (na osi centrum miasta – tereny podmiejskie) waha się znacząco w zależności od występujących tam gatunków z rodzaju Artemisia.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2015, 68, 4
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
An analysis of the content of Pteridophyta spores in aeroplankton of Lublin (2013–2014)
Analiza zawartości zarodników Pteridophyta w aeroplanktonie Lublina (2013–2014)
Autorzy:
Haratym, W.
Weryszko-Chmielewska, E.
Dmitruk, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28022.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Opis:
Similarly to fungal spores and pollen grains, pteridophytic spores can cause allergies in humans. Pteridophyta spore concentrations in the air of Lublin, under the conditions of central-eastern Poland, were first studied over the period 2013–2014. The volumetric method was used in this study. The research showed that that spores of ferns belonging to the following genera: Asplenium, Athyrium, Blechnum, Botrychium, Cystopteris, Dryopteris, Matteuccia, Osmunda, Polypodium and Pteridium, occur in aeroplankton. Spores were recorded in low concentrations and they occurred in a dispersed pattern during the season. They were found to be absent on some days. Among the above-mentioned genera, Dryopteris and Athyrium showed the highest content of spores in aerosol. In both years of the study (2013 and 2014), similar annual spore counts were recorded, respectively 69 and 63. The most spores were identified in August.
Podobnie jak zarodniki grzybów i ziarna pyłku, spory paprotników mogą wywoływać alergie u ludzi. W latach 2013–2014 po raz pierwszy badano koncentracje zarodników Pteridophyta w powietrzu Lublina, w warunkach środkowo – wschodniej Polski. Do badań wykorzystano metodę wolumetryczną. Wykazano, że w aeroplanktonie występują zarodniki paproci należące do rodzajów: Asplenium, Athyrium, Blechnum, Botrychium, Cystopteris, Dryopteris, Matteuccia, Osmunda, Polypodium i Pteridium. Zarodniki rejestrowano w niskich stężeniach, w sezonie występowały w sposób rozproszony. W niektórych dniach stwierdzono ich brak. Spośród wymienionych rodzajów największa zawartość zarodników w aerozolu dotyczyła Dryopteris i Athyrium. W obu latach badań zanotowano zbliżone roczne sumy zarodników, które wynosiły kolejno 69 i 63. Najwięcej zarodników zidentyfikowano w sierpniu.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2014, 67, 3
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Histochemical investigation of trichomes and chemical composition of essential oil from Euphrasia stricta D. Wolff ex J.F. Lehm. (Orobanchaceae)
Autorzy:
Haratym, W.
Weryszko-Chmielewska, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/11543577.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie
Opis:
Micromorphological and anatomical investigations of trichomes on vegetative and generative organs of the drug eyebright (Euphrasia stricta D. Wolff ex J.F. Lehm.) were carried out. Additionally, identification of the main components of the secreted products was conducted. The following types of glandular structures were found: capitate trichomes (i) with a unicellular head, a neck cell, and a 2-celled stalk, (ii) with a unicellular head, a neck cell, and 3-celled stalk, (iii) with a bicellular head and sporadically with a 3- or 4-celled head; moreover, on the surface of corolla unicellular and 2–3-celled clavate trichomes, ribbon-like trichomes, and papillae were present. Using fluorescence microscopy and histochemical tests, various substances such as lipids, phenolic compounds, terpenes containing steroids, terpenoids, sesquiterpenes, tannins, and flavonoids were determined but only in the capitate trichomes. The analysis of the essential oil showed that its content in the dry herb of E. stricta was on average 0.257%. Gas chromatography revealed the presence of 28 compounds.
Źródło:
Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus; 2017, 16, 5; 97-108
1644-0692
Pojawia się w:
Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 80

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies