Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Walus, M." wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-10 z 10
    Tytuł:
    Finger vein pattern extraction methods
    Metody ekstrakcji układu naczyniowego
    Autorzy:
    Waluś, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/151327.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Mechaników Polskich
    Tematy:
    finger vein
    pattern extraction
    biometrics
    układ naczyniowy
    ekstrakcja cech
    biometria
    Opis:
    In this paper the author presents techniques used for finger vein pattern extraction from raw biometric images. The proposition of a new image acquisition system is given. The main conclusion is the usability of image enhancement during acquisition process before taking the snapshot of a biometric probe. The proposed solution, compared to other techniques, improves the image quality and the overall effectiveness of the biometric system in the context of proper identification or verification.
    W pracy przedstawiono metody wyodrębnienia wzorca układu naczyniowego palców dłoni z obrazów biometrycznych. Oprócz prezentacji najczęściej stosowanych metod przedstawiono prace autora w zakresie rozwoju nowego systemu akwizycji wzorców. W porównaniu do innych badań w tym zakresie skupiono się na zwiększeniu jakości obrazów poprzez lokalne dostrojenie jasności świecenia diod LED emitujących światło w zakresie widma bliskiej podczerwieni wykorzystywanych do oświetlenia palca w urządzeniu rejestrującym wzorce. Uzyskano obiecujące rezultaty polepszenia jakości obrazów głównie poprzez bardziej zróżnicowane uwidocznienie obszarów zajmowanych przez układ naczyniowy oraz pozostałe tkanki palca w porównaniu do innych metod. Obecnie trwają prace związane z ulepszeniem stworzonego prototypu urządzenia oraz prowadzone są konsultacje mające na celu określenie jego przydatność w diagnostyce medycznej.
    Źródło:
    Pomiary Automatyka Kontrola; 2014, R. 60, nr 6, 6; 366-368
    0032-4140
    Pojawia się w:
    Pomiary Automatyka Kontrola
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kryterium podziału podłoża obiektów budowlanych na warstwy geotechniczne
    The criteria for identification of geotechnical layers in subsoil of structure objects
    Autorzy:
    Rabarijoely, S.
    Walus, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/40832.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
    Tematy:
    geotechnika
    podloza budowlane
    grunty
    sondowanie gruntow
    metoda CPT
    badania dylatometryczne
    warstwa geotechniczna
    warstwy gruntu
    identyfikacja
    kryteria podzialu
    geotechnics
    foundation soil
    ground
    soil sounding
    cone penetration test
    dilatometer test
    geotechnical layer
    ground layer
    identification
    identification criterion
    Opis:
    W artykule przedstawione zostały kryteria identyfikacji warstw gruntu. Przede wszystkim podano definicję warstw geotechnicznych i podstawową metodę ich identyfi kacji w celu lepszego zrozumienia przedstawionego problemu. Następnie opisano warstwy geotechniczne w rozumieniu geologicznym i geotechnicznym. W zakończeniu podano propozycję techniki podziału warstw geotechnicznych dla wybranego obiektu z kampusu SGGW w Warszawie oraz z obszaru Stegny w Warszawie. Do interpretacji warstw geotechnicznych wykorzystano wyniki badań uzyskane z sondowań statycznych CPT i testu DMT.
    This paper contains the criteria of layer identification in subsoil structures. First of all, the definition of geotechnical layer and basic method for its identification has been explain for better understanding the presented problem. Next, the categories of geotechni-cal layers considering the geological and the geotechnical criteria were described. Finally the boundaries of layers were proposed for Warsaw University of Life Sciences (WULS) Campus and Stegny experimental field in Warsaw. This was obtained from CPT and DMT interpretation test results.
    Źródło:
    Acta Scientiarum Polonorum. Architectura; 2014, 13, 4
    1644-0633
    Pojawia się w:
    Acta Scientiarum Polonorum. Architectura
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    System usuwania błota pośniegowego w samochodach osobowych : koncepcja
    The system of removing slush in passenger cars : a concept
    Autorzy:
    Rubach, M.
    Waluś, K. J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/313016.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Instytut Naukowo-Wydawniczy "SPATIUM"
    Tematy:
    błoto pośniegowe
    bezpieczeństwo ruchu pojazdu
    system usuwania błota pośniegowego
    slush
    vehicle traffic safety
    slush removal system
    Opis:
    Pojawienie się błota pośniegowego na drodze jest uwarunkowane intensywnością opadów atmosferycznych, temperaturą otoczenia, nawierzchni i temperaturą punktu rosy, ciśnieniem atmosferycznym oraz ruchem drogowym. Stan błota pośniegowego (mieszanki śniegu, lodu, piasku i środków chemicznych np. soli) istotnie wpływa na zakres bezpieczeństwa ruchu drogowego i uzyskiwanych przyspieszeń w procesach jezdnych. Aglomeracja błota pośniegowego w przestrzeni pomiędzy kołem a nadkolem powoduje wzrost oporów ruchu pojazdu oraz wzrost obciążeń układu zawieszenia i układu kierowniczego. Nadmiar śniegu i lodu zwiększa niebezpieczeństwo uszkodzenia wymienionych układów i może wpływać na kierowalność i stateczność ruchu pojazdu. Proces „odkładania się” błota pośniegowego jest szczególnie zauważalny w warunkach środowiskowych, w których występuje duża wilgotność, a temperatury otoczenia i nawierzchni są poniżej zera stopni Celsjusza. W artykule została zaprezentowana idea koncepcji systemu usuwania błota pośniegowego z nadkoli samochodu osobowego.
    The appearance of slush on the road is determined by the intensity of precipitation, ambient temperature, surface and dew point temperature, atmospheric pressure and road traffic. The condition of slush (mixture of snow, ice, sand and chemicals such as salt) significantly affects the scope of road safety and the acceleration achieved in the driving processes. The agglomeration of slush in the space between the wheel and the wheel arches increases the resistance of the vehicle movement and increases the load on the suspension system and the steering. Excess snow and ice increases the risk of damage to these systems and may affect the steering and stability of the vehicle. The process of "deposition" of slush is particularly noticeable in environmental conditions with high humidity, and ambient and surface temperatures are below zero degrees Celsius. The article presents the idea of a system for removing slush from wheelhouse liners.
    Źródło:
    Autobusy : technika, eksploatacja, systemy transportowe; 2018, 19, 12; 217-220
    1509-5878
    2450-7725
    Pojawia się w:
    Autobusy : technika, eksploatacja, systemy transportowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Hydraulika i biofiltracja trietyloaminy na złożu modyfikowanym EKOSORB - 100
    Hydraulics and biofiltration of triethylamine in the modified EKOSORB-100 Bed
    Autorzy:
    Chmiel, K.
    Palica, M.
    Waluś, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1826313.pdf
    Data publikacji:
    2000
    Wydawca:
    Politechnika Koszalińska. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    opór przepływu
    przepuszczalność złoża
    modyfikowane złoża polimerowe
    własności hydrauliczne złoża
    Opis:
    W artykule przedstawiono wyniki badań oporów przepływu powietrza przez modyfikowane złoże supersorbentowe EKOSORB - 100 o różnym stopniu wstępnego nawilżenia oraz opis kinetyki biodegradacji trietyloaminy w postaci zależności szybkości biofiltracji i skuteczności procesu w funkcji obciążenia złoża. W opisie hydrauliki oparto się o pojęcie przepuszczalności złoża, zależność Leva'y i propozycję Windspergera ujmującą wspólnie współczynnik oporów przepływu i krętość porów. Na podstawie ostatniego ujęcia oszacowano zakres zmienności Re, średnicę ekwiwalentną i powierzchnię rozwiniętą EKOSORBU-100 w zależności od stopnia jego wstępnego nawilżenia. Porowatość złoża wyznaczano tzw. metodą próżniową w niezależnych badaniach. Wyniki badań hydrauliki porównano z rezultatami dla innych złóż opisanych w literaturze. Badania prowadzono w zakresie liniowej prędkości przepływu gazu liczonej na pusty przekrój kolumny w=0,04 0,081 m/s, a więc w zakresie stosowanym w praktyce przemysłowej dla biofiltrów. Złoże handlowe o nazwie EKOSORB-100 należy do grupy supersorbentów polimerowych charakteryzujących się dużą chłonnością wilgoci, które utrzymują tzw. wodę stałą. Wg informacji producenta, złoża takie stosuje się przede wszystkim w intensywnej produkcji roślinnej, w uprawie przyjaznej środowisku oraz w rekultywacji gleb. Supersorbenty użyte jako dodatek do podłoży naturalnych zwiększają radykalnie pojemność wodną gleby, a wynika to z faktu, że woda lejna, zwłaszcza dla gleb przepuszczalnych (piaszczystych), zmienia się w wodę zestaloną, która oddawana jest w miarę zapotrzebowania stopniowo do korzeni roślin. Szacuje się, że około 90% wody zatrzymanej przez supersorbent może być przekazana roślinom. Oddawanie wody roślinom powoduje kurczenie się złoża, dodawanie - ponowne jego pęcznienie, przy czym cykl można powtarzać dowolnie. Użycie EKOSORBU-100 zmniejsza częstotliwość podlewania i poprawia warunki wodne gleb. Wraz z podłożem do mieszanin handlowych zawierających supersorbenty polimerowe wprowadza się również składniki nawozowe, m.in. azot, potas i sód. Stąd EKOSORB-100 chętnie stosuje się do otoczkowania nasion, do uzdatniania i zwiększania efektywności nawozów odpadowych (w tym osadów ściekowych, szlamów, itp.) oraz do rekultywacji terenów zdegradowanych przez przemysł. Ekosorby są substancjami nietoksycznymi i po około 5 latach ulegają biodegradacji, przy czym produkty takiej biodegradacji nie stanowią zagrożenia dla środowiska naturalnego. Niekiedy supersorbenty, zawierające zestaloną wodę, wykorzystuje się do zagęszczania i zestalania (np. kosmetyków, wyrobów chemii gospodarczej, półpłynnych mas gruntu czy odpadów przemysłowych). Można je użyć do osuszania cieczy organicznych, osuszania gruntów i fundamentów budowlanych, wznoszenia tam awaryjnych w górnictwie, czy jako środek gaśniczy zabezpieczający hałdy węglowe przed samozapaleniem. Stabilność EKOSORBU jest praktycznie nieograniczona pod warunkiem przechowywania go w opakowaniach zabezpieczonych przed dostępem wilgoci. Zdolność wchłaniania wody zależy natomiast w istotny sposób od stopnia jej zasolenia - najwyższą uzyskuje się dla wody zdemineralizowanej. Ze wzrostem stężenia elektrolitów zdolność ta gwałtownie maleje. Własności złoża modyfikowanego EKOSORB-100 wskazują, że jest ono atrakcyjne w procesie biofiltracji trietyloaminy występującej w powietrzu w niewielkich stężeniach (do 100 mg/nm3). Dla stosowanych w praktyce przemysłowej liniowych prędkości przepływu gazów przez złoże w zakresie 0,04 0,081 m/s można wówczas oczekiwać pełnej degradacji aminy przy czasach kontaktu rzędu 5 10 s. Najwyższe uzyskane w badaniach szybkości biofiltracji wynosiły około 19,3 mg/m3 . s, a wynikają one ze stosowanych stężeń odorantu. Badania biofiltracyjne dotyczyły jednego stopnia nawilżenia złoża, równego 0,316 kgH2O/kg złoża handlowego. Do opisu oporów przepływu dobrze nadaje się prosta zależność (1). Zbliżone rezultaty uzyskuje się przy użyciu przepuszczalności średniej z poprawką. Zależność Windspergera daje różnice ( P)obl i ( P)zm na skraju przedziału zmienności w użytego w badaniach hydrauliki. Orientacyjne własności hydrauliczne złoża EKOSORB-100, zestawione w tabeli 2, wskazują na istotną zależność , B0 śr , de , a i od stopnia nawilżenia złóż oraz na fakt, że zakres Re w badaniach odpowiadał przepływowi przejściowemu.
    The Author's own experimental results dealing with gas pressure drop in a modified supersorbent bed - EKOSORB 100 for different initial wetting are analysed in the paper. Moreover, the biodegradation kinetics of triethylamine in a form of the relationship of the biofiltration rate and process effectiveness as a function of the odour loading of the bed is described. Polymer beds are characteristic of high water retention, therefore enabling one to decrease the wetting frequency in the case of feeding a biofiltration column with insufficiently moisturised gases. Also basic parameters of the commercial EKOSORB bed are given. In description of the commercial and differently wetted beds, one employed a concept of permeability, Lava's relationship and Windsperger's proposal. The last one treats jointly the drag coefficient and the pore tortuosity, at the range of wetting equal to S= 0 1.265 kg H2O/kg commercial EKOSORB. On the basis of Windsperger's approach, the range of the Re number (for the linear gas flow rate: w=0.040 0.081 m/s), the equivalent diameter, specific interfacial area and bed permeability for different values of wetting were determined. It was stated that the increase of wetting resulted in the decrease of porosity and specific interfacial area, while the value of equivalent diameter was going up. Also the gas pressure drop was strongly increasing with a rise of the bed wetting. The hydraulics results were compared with the available literature data for various natural beds used in biofiltration. Specific pressure drop, , for the velocity w 0.06 m/s is equal to about 1250 m/s2 and is close to values obtained for wheaten straw or processed material in mushroom production, but lower than that often used in biofiltration vegetable soil. The wetting level of the commercial bed assumed in biofiltration of triethylamine (0.316 kg H2O/kg) resulted from a relatively low increase of the pressure drop in comparison with the commercial bed. The highest value of the biofiltration rate obtained during experiments was equal to about 19.3 mg/m3h and resulted from the odour concentration used. It was stated that in the tested range of inlet concentration (0.2 107 mg/m3), biodegradation kinetics corresponded to a linear part of the Michaelis-Menten low. A full biodegradation effectiveness of triethylamine was obtained in the inlet concentration range equal to about 2.5 107 mg/m3. For the lowest value of the inlet concentration used during experiments the effectiveness was slightly lower which was probably caused by "adjusting-in-processing" of the bed to particular odour. It was also proved that the exploitation of the EKOSORB-100 bed in a batch mode during dozen-or-so weeks did not cause the decrease of its biological activity. Therefore, it can be stated that the modified polymer EKOSORB-100 bed is eminently suitable for biofiltration of triethylamine.
    Źródło:
    Rocznik Ochrona Środowiska; 2000, Tom 2; 125-164
    1506-218X
    Pojawia się w:
    Rocznik Ochrona Środowiska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Hydraulika wybranych złóż biologicznie czynnych
    Hydraulics of selected biologically active beds
    Autorzy:
    Palica, M.
    Chmiel, K.
    Waluś, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1826338.pdf
    Data publikacji:
    1999
    Wydawca:
    Politechnika Koszalińska. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    opór przepływu
    prędkość liniowa
    proces biologicznego
    rozkład związków organicznych
    zanieczyszczenia
    Opis:
    W pracy przedstawiono wyniki własnych badań oporów przepływu przez następujące złoża naturalne: torf kwaśny kora z drzew liściastych złoże poprodukcyjne z hodowli pieczarek słoma pszeniczna zręby drzewne ziemia kompostowa wrzos. Badania te prowadzono w zakresie liniowej prędkości gazu liczonej na pusty przekrój kolumny w 0.052 0.18 m/s. Kolumna o przekroju kołowym (F = 0.024 m2) wypełniona była złożem o wysokości H=0.43 0.46 m, spoczywającym na ruszcie zabezpieczonym siatką od dołu i warstwą gąbki poliuretanowej od góry, zaś przepływ gazu odbywał się od dołu do góry. Jako medium robocze używano powietrza o stabilizowanej temperaturze (t=30 C) i wilgotności względnej ( = 70%), regulowanych komputerowo. Wielkościami mierzonymi były objętościowe natężenie przepływu powietrza wilgotnego i spadek ciśnienia na złożu. Celem pracy było określenie funkcji P = f(w) w stosowanym w badaniach zakresie zmienności w i porównanie wyników z dostępnymi danymi. Złoża biologicznie czynne są coraz powszechniej używane w dezodoryzacji. Wynika to głównie z ich dostępności i relatywnie niskiej ceny, jak również z dobrej na ogół skuteczności dla wielu odorantów, m.in. węglowodorów alifatycznych, aromatycznych, związków zawierających tlen, alkoholi, eterów, aldehydów, ketonów, kwasów organicznych, estrów, fenoli, związków zawierających siarkę lub azot, związków heterocyklicznych, pochodnych nitrowych, chlorowcopochodnych i innych [1]. Bakterie heterotroficzne znajdujące się na takich złożach mają zdolność przyswajania szeregu zanieczyszczeń występujących w gazach. W największym uproszczeniu proces biologicznego rozkładu związków organicznych można opisać w postaci reakcji: zanieczyszczenia + O2 CO2 + H2O Szklarczyk ([2]) podaje (na podstawie obszernych studiów literaturowych) czynniki środowiskowe wpływające na aktywność bakterii biorących udział w procesie rozkładu zanieczyszczeń: dostępność pokarmu wilgotność złoża promieniowanie ciśnienie osmotyczne odczyn temperatura szkodliwe substancje chemiczne. O skali problemu świadczy przy tym, że w oparciu o oceny Branżowych Komisji EWG wysokość inwestycji w zakresie biologicznej ochrony powietrza w Europie Zachodniej przekroczyła w 1994 r. 1 mld DEM, a w r. 2000 nakłady te mają by 11-krotnie wyższe, co potwierdza potencjał rozwojowy metod biologicznych, służących do oczyszczania gazów. Pewne działania w tej dziedzinie zostały podjęte również w Polsce [3,4,5]. Z analizy tych danych wynika, że inne metody, które były dotąd chętnie stosowane (absorpcja, chemisorpcja, metoda Kurmeiera, dopalania, adsorpcja czy ozonowanie) obecnie używane są rzadziej, a wynika to ze względów ekonomicznych. Np. Kozłowska [6] podaje, że użycie biofiltrów jest kilkakrotnie tańsze, niż innych metod unieszkodliwiania zapachowego odorantów. Dlatego w OBR "BAROWENT" prowadzone są badania dotyczące wykorzystania złóż biologicznie czynnych do usuwania wybranych związków złowonnych. Złoża takie można określić jako porowate, podobnie jak złoża nieruchome reaktorów katalitycznych, kolumny wypełnione czy osady filtracyjne. Użycie takich złóż wymaga znajomości ich hydrauliki, czyli równań opisujących opory przepływu w funkcji liniowej prędkości gazu (zwykle liczonej na niewypełniony przekrój aparatu). Ze względu na różne własności złóż (porowatość, jednostkową powierzchnię rozwiniętą, kształt i wielkość cząstek tworzących złoże) można oczekiwać, że dla każdego z nich będzie obowiązywać indywidualne równanie na P. Dlatego konieczne są w tym przypadku badania hydrauliki i odpowiedni ich opis.
    The own experimental results dealing with pressure drop have been discussed for the following beds of biological origin: acid peat, crumbled bark from deciduous trees, processed material in mushroom production, wheaten straw, tree chips, vegetable soil and heather. The biofilter bed formed the the main part in of the experimental set up. The air with stabilised temperature (30 C) and relative humidity ( =70%) flowed through the bed. A range of the linear superficial air velocity was equal to w=0.051 0.102 m/s, and corresponded to the velocities most frequently used in industrial devices. A simple approach of Leva as well as the one of Ergun and Carman in which a concept of permeability was introduced, have been employed in elaboration of experimental data. The both methods enabled one to avoid determination of the equivalent diameter de - essential while using the overall relationship and the Leva's, —avoronkov's, Brown'a et al., Brauer's, Kasatkin's, Ramm's, Serwinski's, Brötz's and Chilton and Colburn's equations. On the basis of the own experimental data, values of ? and ? from the given below Leva's equation (see Tab.9) have been calculated A very good agreement between the experimental and calculated data has been confirmed. In the case when a concept of permeability Bo was used, a little variation of the following function was discovered This variation bas been treated using the equation Values of Bo sr, a and b are gathered in a Tab.8, while pressure drop can be calculated as Compatibility between the experimental and calculated data while using the Leva's, Ergun's and Carman's equations (with Bo and Bo sr) are shown in Figs. 2 8. A compilation of for the beds tested is presented in Fig.9. It has been stated that the hydraulic characteristics for acid peat, crumbled bark from deciduous trees, processed material in mushroom production, wheaten straw and vegetable soil were very similar. On the other hand, tree chips manifested a slightly higher whereas the bed made of heather the lowest pressure drop. The relationships given enable one to predict the elementary pressure drop across beds for established velocity taken from the range w=0.051 0.102 m/s, and therefore to select appropriate compression of the air feeding device.
    Źródło:
    Rocznik Ochrona Środowiska; 1999, Tom 1; 85-121
    1506-218X
    Pojawia się w:
    Rocznik Ochrona Środowiska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Research of the ignition advance angle characteristics on the example of a German GX 390 combustion engine
    Badania charakterystyk kąta wyprzedzenia zapłony na przykładzie silnika German GX 390
    Autorzy:
    Warguła, Ł.
    Waluś, K. J.
    Krawiec, P.
    Kukla, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/314148.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Instytut Naukowo-Wydawniczy "SPATIUM"
    Tematy:
    combustion engine
    ignition
    GERMAN GX 390
    silnik spalinowy
    zapłon
    Opis:
    Contemporary motor vehicles are equipped with efficient and eco-friendly engines. It is possible to control electronically such parameters as the ignition advance angle, whose computational model takes into account multiple variables. These characteristics are often determined by empirical studies and then programmed in the controller. Due to the adaptability of these systems to the operating conditions, manufacturers often do not anticipate their regulation, resulting in the lack of publication of the above-mentioned characteristics so called "ignition map". Combustion engines are found both in vehicles and in machines and non-road vehicles for which homologation standards are less restrictive. The article presents the methods of recording and reproducing the ignition timing characteristics of the German GX 390 engine designed for non-road mobile machines according to operating conditions. Results obtained in tests may be used to as inputs to modify systems controlling combustion engines.
    Współczesne pojazdy samochodowe są wyposażone w efektywne i proekologiczne jednostki napędowe. Przyczynia się do tego elektroniczne sterowanie takim parametrem jak np. kąt wyprzedzenia zapłonu, którego model obliczeniowy uwzględnia wiele zmiennych. Charakterystyki te bardzo często są wyznaczane podczas badań empirycznych, a następnie programowane w sterowniku. Ze względu na adaptacyjność tych układów do warunków eksploatacji producenci często nie przewidują ich regulacji, co skutkuje brakiem publikacji wyżej wymienionych charakterystyk tzw. „map zapłonu”. Silniki spalinowe spotyka się zarówno w pojazdach jak i w maszynach i urządzeniach pozadrogowych dla których normy homologacyjne są mniej restrykcyjne. W artykule przedstawiono metody rejestracji oraz odtwarzania charakterystyk kąta wyprzedzenia zapłonu silnika German GX 390 przeznaczonego do pozadrogowych maszyn ruchomych w zależności od warunków eksploatacji. Wyniki uzyskane z badań mogą posłużyć jako dane wyjściowe w procesach modyfikacji układów sterowania silnikami spalinowymi.
    Źródło:
    Autobusy : technika, eksploatacja, systemy transportowe; 2017, 18, 12; 1387-1391, CD
    1509-5878
    2450-7725
    Pojawia się w:
    Autobusy : technika, eksploatacja, systemy transportowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Conceptual design of adaptation of the mechanical fuel injection unit assembly for electronic control
    Projekt koncepcyjny adaptacji mechanicznego zespołu wtryskowego do sterowania elektronicznego
    Autorzy:
    Warguła, Ł.
    Krawiec, P.
    Waluś, K. J.
    Kukla, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/310698.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Instytut Naukowo-Wydawniczy "SPATIUM"
    Tematy:
    vehicle drive system
    fuel-air mixture
    combustion engine
    spark ignition
    układ napędowy pojazdu
    mieszanka paliwowo-powietrzna
    silnik spalinowy
    zapłon iskrowy
    Opis:
    Ecological, economic and exploitation requirements force manufacturers to develop propulsion systems. In the combustion engines with spark ignition for use in non-road mobile machines, it is common to use fuel supplied systems with carburetors. The mechanical adjustment process of the fuel-air mixture makes it difficult to automate the processes using these engines, one of which is the German 390 engine. The paper presents the concepts of automation solutions to control the fuel-air mixture process. The paper also shows advantages and disadvantages of the construction solutions of transferring motion between the throttle damper actuator and the throttle flap injection unit 30 MM4 by Weber. Among the mentioned solutions were characterized: gear transmission, strand transmission with cogbelt, lever mechanism, solid coupling. In addition, the article presents a prototype solution using strand transmission with cogbelt.
    Wymagania ekologiczne, ekonomiczne i eksploatacyjne wymuszają na producentach rozwój konstrukcji układów napędowych. W silnikach spalinowych o zapłonie iskrowym w zastosowaniu do pozadrogowych maszyn ruchomych powszechne jest zasilanie paliwem z wykorzystaniem gaźników. Mechaniczny proces regulacji składu mieszanki paliwowo-powietrznej utrudnia automatyzację procesów z wykorzystaniem tych silników, których jednym z reprezentantów jest silnik German 390. W pracy przedstawiono koncepcje rozwiązań automatyzacji procesu sterowania mieszanką paliwowo-powietrzną. Wykazano wady i zalety zastosowanych rozwiązań konstrukcyjnych przekazania ruchu między aktorem napędzającym klapę przepustnicy, a klapą przepustnicy zespołu wtryskowego 30 MM4 firmy Weber. Wśród wymienionych rozwiązań scharakteryzowano: przekładnie zębatą, przekładnie cięgnową z pasem zębatym, mechanizm dźwigniowy, sprzęgło sztywne. Ponadto przedstawiono prototyp rozwiązania z wykorzystaniem przekładni cięgnowej z pasem zębatym.
    Źródło:
    Autobusy : technika, eksploatacja, systemy transportowe; 2017, 18, 12; 1381-1386, CD
    1509-5878
    2450-7725
    Pojawia się w:
    Autobusy : technika, eksploatacja, systemy transportowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The investigation of the effect of temperature on the characteristics of the stepper motor in the aspect of traffic generation periodically-variable
    Autorzy:
    Warguła, Ł.
    Adamiec, J. M.
    Krawiec, P.
    Waluś, K. J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/310502.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Instytut Naukowo-Wydawniczy "SPATIUM"
    Tematy:
    effect of temperature
    stepper motor
    traffic generation
    belt transmission
    wpływ temperatury
    silnik krokowy
    generowanie ruchu
    generator drgań
    przekładnia pasowa
    Opis:
    The aim of the research is to analyze the influence of temperature on the characteristics of stepper motor. The research results will be used to assess the suitability of the stepper motor, as generator of motion periodically-variable. The example of the application of generators of motion periodically-variable are mills, crushers, crushing or transporting uniform motion machines. The test results will also be used in the assessment of the applicability of a stepper motor as a generator of motion periodically-variable to create a stand for experimental studies of belt transmission. The tests were conducted with the use of a universal test stand, consisting of sensors, torque and rotational speed. The loads have been applied by a brake with a magnetorheological liquid.
    Źródło:
    Autobusy : technika, eksploatacja, systemy transportowe; 2016, 17, 12; 1409-1413
    1509-5878
    2450-7725
    Pojawia się w:
    Autobusy : technika, eksploatacja, systemy transportowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zalety i wady metody ozonowania w fazie gazowej
    Advantages and disadvantages of the ozonization method in gaseous phase
    Autorzy:
    Waluś, J.
    Tatoj, P.
    Kaczyńska, T.
    Palica, M.
    Chmiel, K.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1826294.pdf
    Data publikacji:
    2001
    Wydawca:
    Politechnika Koszalińska. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    gazy odlotowe
    odór powietrza
    stężenie odarantu
    ozonowanie
    Opis:
    Obecność odorantów w gazach odlotowych w szeregu technologii wiąże się z ich uciążliwością zapachową w otoczeniu. Dlatego podejmowane są badania różnych metod unieszkodliwiania zapachowego takich zanieczyszczeń. Na V Międzynarodowym Sympozjum "Zintegrowane systemy zapobiegania emisji zanieczyszczeń" (Międzyzdroje, kwiecień 1997) J. Kośmider przedstawiła koncepcję krajowej strategii ograniczenia odorowej uciążliwości powietrza oraz procedur licencyjnych i kontrolno - pomiarowych [1,2]. Jak dotąd w Polsce dopuszczalne stężenia większości odorantów nie zostały określone przepisami, choć lista związków emitowanych do powietrza atmosferycznego, a podlegających kontroli sukcesywnie się wydłuża. Wśród licznych metod oczyszczania gazów odlotowych zawierających tzw. odoranty, najbardziej w ostatnich latach rozwinęły się metody biologiczne, zwłaszcza biofiltracja, charakteryzująca się niskimi kosztami jednostkowymi [3,4], która jednak nie jest uniwersalna. Stosuje się ją wówczas, gdy gazy odlotowe zawierają określony związek, natomiast w wypadku mieszanin różnych związków niekiedy zawodzi. Dlatego alternatywą do biofiltracji może być wówczas ozonowanie w fazie gazowej. I. Pollo [5] stwierdza m.in., że ozon daje początek rozpadowi związków makromolekularnych na monomolekularne, utlenia związki organiczne i nieorganiczne (w tym cyjanki, siarczki, azotyny) i ma działanie bakteriobójcze. Ze względu na bardzo dobre własności utleniające stosuje się go do redukcji trujących i trudno utleniających się związków, np. pestycydów, związków chloro- i fosforoorganicznych, fenoli, amin, pochodnych ropy naftowej, usuwania par rtęci z powietrza, czy też w procesach dezodoryzacji. Używając jednak ozonu w procesach dezodoryzacyjnych należy sobie zdawać sprawę, że jest on czynnikiem toksycznym już przy niewielkich wyczuwalnych stężeniach. Poza bezpośrednim oddziaływaniem na systemy redoksowe i utlenianiem aminokwasów ozon powoduje uwalnianie z tkanek adrenaliny i jej pochodnych, a także histaminy, a skutki działania ozonu na organizmy żywe są porównywalne do skutków działania jonizującego. Wg [5] próg wyczuwalności ozonu zawiera się w granicach 4ź104 0,98 mg/m3, przy czym już dla koncentracji 0,4 mg/m3 obserwuje się u ludzi trudności koncentracji i bezsenność. Stąd wynika zasadnicze ograniczenie ozonowania w fazie gazowej, związane z usunięciem nieprzereagowanego ozonu z gazów po ich oczyszczeniu. Celem badań było określenie skuteczności ozonowania w funkcji stężenia ozonu, stężenia wybranych odorantów i czasu kontaktu. Przy wyborze odorantów kierowano się następującymi przesłankami: - w praktyce przemysłowej odoranty winny być spotykane przy stężeniach stanowiących o ich uciążliwości zapachowej - winny reprezentować związki różnego rodzaju - ich oznaczenie nie powinno nastręczać trudności - praca układu wytwarzającego i dozującego winna być stabilna, zaś ciśnienie cząstkowe par odorantów ma odpowiadać ciśnieniu wystarczającemu do uzyskania założonego stężenia odorantu. Ozonowanie zanieczyszczeń w fazie gazowej wiąże się jednak z pojawieniem szeregu problemów technicznych. Uzyskanie założonej skuteczności procesu dla określonego stężenia odorantu wymaga wystarczającego nadmiaru ozonu i odpowiedniego czasu kontaktu. Wzrost stosunku / Cod prowadzi wprawdzie do zwiększenia , ale w gazach poreakcyjnych pozostaje nieprzereagowany ozon, który trzeba neutralizować w dodatkowym węźle instalacji po reaktorze. Powoduje to zwiększenie kosztów całej instalacji dezodoryzującej. Zbyt mała ilość ozonu wiąże się z kolei z niską skutecznością procesu. Jak stwierdzono w badaniach, wzrostowi skuteczności sprzyja zwiększenie czasu kontaktu. Ponieważ stosowane czasy wynosiły kilkanaście- kilkadziesiąt sekund, uzyskanie takich czasów wymagałoby bardzo małych prędkości gazów w przewodach odlotowych, czyli dużych przekrojów kanałów w instalacjach przemysłowych. Jest to niewątpliwie poważny mankament metody ozonowania. Istotny też jest problem pojawienia się po reakcji nowych związków wymagających identyfikacji. Związki takie, choć występujące w znacząco mniejszych ilościach, niż usuwany odorant, mogą być bardziej toksyczne, niż odoranty poddane ozonowaniu. Dlatego użycie metody ozonowania dla określonej mieszaniny gazów musiałoby być poprzedzone szczegółowymi badaniami dotyczącymi zarówno uzyskiwanych skuteczności, jak i charakteru powstających zanieczyszczeń wtórnych. Jednym ze sposobów uniknięcia zasygnalizowanych trudności jest znacznie bardziej efektywne ozonowanie w fazie ciekłej, co jednak wiąże się ze wzrostem ogólnych kosztów procesu oczyszczania gazów z odorantów, zwłaszcza że występująca ich uciążliwość zapachowa pojawia się już przy niskich stężeniach. Należy wreszcie zaznaczyć, że węzeł destrukcji ozonu resztkowego bazujący na rozkładzie termicznym może decydować o ekonomice całej instalacji. Dlatego ogólna konkluzja z przeprowadzonych badań sprowadza się do stwierdzenia, że choć ozonowanie w fazie gazowej prowadzi do znaczącej redukcji zanieczyszczeń, to nadaje się do aplikacji tylko w specyficznych warunkach i należy je stosować bardzo rozważnie.
    The own ozonization method in gaseous phase for such substances as lavender, clove and rose oils, triethylamine, ethyl and isoamyl alcohols, ethyl acetate and toluene have been discussed. Mass concentrations of odour-generating agents and ozone, as well as the contact time in the flow reactor have been selected as independent variables. On the other hand, the process efficiency in the range where the ozonization is not fully effective has been taken as a dependent variable. The determination of oils has been carried out using the olfactomertic method, whereas the rest of odour-generating agents - by the chromatographic one. It has been proved that the high process efficiency requires the high ozone overdose and the long contact time, what indicates that the ozonization method is recommended when other gas cleaning methods are not effective. The method described usually requires an additional process line for the neutralization of residual ozone. The data obtained enable one to predict ozonization conditions, the process efficiency for the odour-generating agents tested as well as to evaluate advantages and disadvantages of the method. A main advantage of the ozonization in gaseous phase is possibility of its usage for various ill-odoriferous substances. However, such gas cleaning method manifests a number of disadvantages, e.g. the high ozone excess and long contact time necessary for obtaining the established efficiency. Typically, non-reacted ozone should be neutralized in the separate process line just after the reactor, thus increasing costs. A serious disadvantage of the method is the generation of new compounds, which require identification. Although appearing in significantly lower quantities than odour-generating substance, such compounds can be more toxic. Therefore, use of the ozonization method should be proceeded by detailed investigations dealing with both the process efficiency and the character of secondary contaminants. In summing up, one may conclude that the ozonization method in gaseous phase can be employed only in specific conditions.
    Źródło:
    Rocznik Ochrona Środowiska; 2001, Tom 3; 33-52
    1506-218X
    Pojawia się w:
    Rocznik Ochrona Środowiska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Characteristics of soil of “Józefka” deposit overlay, Kielce District
    Autorzy:
    Pawlikowski, M.
    Manecki, M.
    Kozień, D.
    Waluś, E.
    Borecka, A.
    Stanisz, J.
    Pękala, M.
    Kiecana, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/184183.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH
    Tematy:
    mine
    mineral composition
    geotechnics
    Opis:
    The aim of this article is to describe and characterize the properties of the overburden overlying rocks of “Józefka” mine, with an attempt to demonstrate a dependence of diversified mineral composition on geotechnical characteristics of the tested material. The article presents previously obtained unpublished data necessary for the evaluation of the physical characteristics of the overlying rocks. The research was conducted in the mining area of the “Józefka” mine, located in Górno – ca. 10 km eastwards from Kielce. Dolomite and calcareous rocks, estimated to be Givetian in age (Czarnocki 1938), are exploited in the mine. The obtained material is used as road aggregate. The deposit is located in the southern part of the Świętokrzyskie Mountains, in the so-called Kielce zone being a part of Małopolska Province Massif (Stupnicka 1997). Silty soils occur there as pockets and interbeds. An attempt to describe them precisely has not been undertaken as yet. Three samples with intact structure and natural moisture were collected during field work. The deposit investigations were carried out at two stages: 1) mineralogical and petrographic, and 2) geotechnical. At the first stage, the analysis included optical microscopy of thin sections, X-ray diffractometry and thermal differential analysis DTA. Clay fraction (below 2 μm) was separated by settling in water. Oriented specimens, glikoled and heated to 550°C were analyzed. The rock contains up to 70 wt% of detrital quartz. The second stage of the research programme was conducted in accordance with the engineering practice and standards (PKN-CEN ISO/TS 17892-2:20 09). Basic physical parameters were established: - natural moisture – w n [%], - bulk density – ρ [g/cm 3 ], - density – ρ s [g /cm 3 ], - granulometric composition, - plasticity – w P [%] and liquidity limits – w L [%], - swelling index – p [%]. The results of the mineralogical and petrographical tests revealed that kaolinite is the main fraction of clay minerals in all three samples. The content of clay fraction was determined with the use of two methods: - water separation – 50 g of material was prepared; the clay material in sample 1 constitutes 55% of the whole material, in sample 2–40%, and in sample 3–39%; - areometric – 35g of material was prepared; the results show that the proportions of the clay material amount to: sample 1–48%, sample 2–33%, sample 3–29%. The concurrence of results of both methods is evident. The maximum difference of clay fraction content was 10%. It indicates the difference in selecting equally representative samples. During the geotechnical determination the tested soil was classified as: sample 1 – clay (Cl), sample 2 – sandy clay (saCl), sample 3 – silty sandy clay (sasiCl) (PN-EN ISO 14688-2:2006). Moreover the following physical properties of the samples were determined: - sample 1: w n = 22.34%, w P = 22.16%, w L = 40.5%, p = 15.42%, ρ = 2.01g/cm 3, ρ s = 2.68 g/cm 3 ; - sample 2: w n = 22.97%, w P = 23.47%, w L = 52%, p = 11.97%, ρ = 2.04g/cm 3, ρ s = 2.66 g/cm 3 ; - sample 3: w n = 20.21%, w P = 21.3%, w L = 43%, p = 21.5%, ρ = 2.05 g/cm 3, ρ s = 2.68 g/cm 3. Sample 3 was classified as highly swelling, which confirms a significant content of smectite in the mineral composition. Other samples were classified as medium swelling, correspondingly sample 1: 15.42%, and sample 2: 11.97% (Niedzielski 1993). The lowest value of bulk density of sample 1 indicates increased content of clay fraction. This is confirmed by the mineralogical and petrographical tests. Soils present in “Józefka” deposit overburden may be used as an addition to vegetable fertilizers. Their use will increase sorption of cations and water in soil. This material should be mined in a selective way due to its variability.
    Źródło:
    Geology, Geophysics and Environment; 2016, 42, 1; 116-117
    2299-8004
    2353-0790
    Pojawia się w:
    Geology, Geophysics and Environment
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-10 z 10

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies