Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Walencik, Dariusz" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 16
Tytuł:
Podstawy prawa duchownych do utrzymania w ujęciu Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku
The Foundations of the Clergymens Right to Remuneration According to the Code of Canon Law of 1983
Autorzy:
Walencik, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1871350.pdf
Data publikacji:
2019-11-14
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Opis:
The right to just remuneration is undoubtedly one of the most basic human rights. The issue of remuneration due to the clergy in the Church is something new in comparison with the CIC of 1917. Before Vatican Council II there was a beneficiary system in the Church, the basis for the clergymen's maintenance. In the decree of ministry and sacerdotal life Presbyterorum ordinis of Vatican Council II it was resolved that the beneficiary system “[...] should be rejected or reformed, so that the beneficiary part, i.e. the right to benefits from a respective office, should be regarded as something secondary [...]” (DK 20) in relation to duties connected with the spiritual end. As a result of this, the institution of beneficiaries was completely omitted from the CCL. The councillor fathers postulated in the same decree that the clergymen devoted to the service of God in holding their respective offices received remuneration – remuneratio (cf. DK 20). Then at the Synod of Bishops in 1971 two documents were issued De iustitia in mundo and De sacerdotio ministeriali. They stated that remuneration due to the clergymen for their ministry in the Church is a requirement of justice (officium iustitiae). Accordingly, a new legal regulation of the remuneration for the clergymen was made possible in the reformed CIC of 1917. When defining entitlement and its correlative duty to maintain the clergy, the church lawgiver takes into consideration the reason of the vows which made a person to serve in the Church. This general relationship between the vows and ministry is made concrete in the incardination. The latter legally includes a clergymen in a particular diocese or another church structure with the right of incardination. Thereby rights and duties of the clergyman are determined, among which we have on the one hand the duty of service, and on the other the right to remuneration. Analysing the norms of CCL with regard to remuneration, we find three legal foundations of this entitlement: the relationship of incardination, membership of a particular Church as a priest, and a concrete ministry. One should add that the above legal foundations do not have to occur together, and the membership of a particular Church and respective ministry are legally determined by incardination. Thus the post-councillor legislation and the Code of Canon Law had introduced a new principle that determines the duty to remunerate the clergymen. This duty ultimately results from the relationship of incardination, so that a just remuneration is part of the conditions of incardination.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2005, 15, 1; 437-465
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Opinia prawna na temat beneficjenta rzeczywistego w przypadku spółki kapitałowej, której jedynym (100%) udziałowcem czy akcjonariuszem jest zakon bądź jego jednostka organizacyjna (prowincja zakonna, opactwo, klasztor niezależny, dom zakonny)
A legal opinion on the real beneficiary of a limited company in which the only (100%) shockholder or shareholder is an order or its organizational unit (a monastic province, an abbey, an independent monastery or a monastic house)
Autorzy:
Walencik, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1043396.pdf
Data publikacji:
2020-12-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
real beneficiary
limited companies
order
money laundering
financing terrorism
canon law
monastic house
independent monastery
monastic province
abbey
beneficjent rzeczywisty
spółki kapitałowe
pranie pieniędzy
finansowanie terroryzmu
zakon
prawo kanoniczne
opactwo
spółka kapitałowa
dom zakonny
klasztor niezależny
prowincja zakonna
Opis:
Celem niniejszej opinii prawnej jest udzielenie odpowiedzi na pytanie: Kto jest beneficjentem rzeczywistym w przypadku spółki kapitałowej, której jedynym (100%) udziałowcem czy akcjonariuszem jest zakon bądź jego jednostka organizacyjna (prowincja zakonna, opactwo, klasztor niezależny, dom zakonny)? Przeprowadzone analizy przepisów prawa polskiego i prawa kanonicznego prowadzą do wniosku, że w przypadku spółki kapitałowej, której jedynym (100%) udziałowcem czy akcjonariuszem jest zakon bądź jego jednostka organizacyjna (prowincja zakonna, opactwo, klasztor niezależny, dom zakonny) beneficjentem rzeczywistym jest właściwy wyższy przełożony tego zakonu oraz członkowie jego rady. Osoby te spełniają przesłanki określone w art. 2 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu, ponieważ stanowią one grupę osób fizycznych sprawujących bezpośrednio kontrolę nad spółką poprzez posiadane uprawnienia (zgromadzenie wspólników/walne zgromadzenie), które wynikają z okoliczności prawnych (przepisów prawa kanonicznego), umożliwiające wywieranie decydującego wpływu na czynności lub działania podejmowane przez spółkę. Jest to bowiem grupa osób fizycznych sprawujących kontrolę nad osobą prawną (zakonem bądź jego jednostką organizacyjną), któremu łącznie przysługuje prawo własności więcej niż 25% ogólnej liczby udziałów spółki i łącznie dysponującym więcej niż 25% ogólnej liczby głosów w organie stanowiącym spółki (art. 2 ust. 2 pkt 1 lit. a tiret trzecie ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu).
The aim of this legal opinion is to address the following question: Who is the real beneficiary of a limited company in which the only (100%) shockholder or shareholder is an order or its organizational unit (a monastic province, an abbey, an independent monastery or a monastic house)? The analysis of Polish law and canon law leads to the conclusion that in the case of a limited company whose only (100%) shockholder or shareholder is an order or its organizational unit (a monastic province, an abbey, an independent monastery or a monastic house), the real beneficiary is the competent higher superior of this order as well as members of its council. These persons satisfy the conditions specified in art. 2 para. 2 of the act of 1 March 2018 on countering money laundering and financing of terrorism, because they are a group of natural persons who exercise direct control of the company due to the entitlements they have (shareholders’ meeting/general meeting), which make it possible to exert a decisive influence on the actions or activities undertaken by the company. This is so because it is a group of natural persons who exert control over a legal person (an order or its organizational unit) who is entitled to hold more than 25% of the shares of the company stock and more than 25% of the voting rights in the decision-making body of the company (art. 2 para. 2 point 1 letter a and tiret three of the act on countering money laundering and financing of terrorism).
Źródło:
Studia z Prawa Wyznaniowego; 2020, 23; 471-488
2081-8882
2544-3003
Pojawia się w:
Studia z Prawa Wyznaniowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Opinia prawna dotycząca odpowiedzi na pytanie, czy osoba pełniąca funkcję (urząd kościelny) Ekonoma Konferencji Episkopatu Polski wypełnia przesłankę z przepisu art.44 ust.3 ustawy z 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych
A legal opinion on whether a person performing the function (church office) of the Economist of the Polish Bishops’ Conference satisfies the condition set out in art.44 para. 3 of the Act of 28 Aug 1997 on the organization and functioning of pension funds
Autorzy:
Walencik, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047065.pdf
Data publikacji:
2019-12-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
pension funds
insurance company
economist
Polish Bishops’ Conference
Catholic Church
fundusze emerytalne
powszechne towarzystwo ubezpieczeniowe
ekonom
Konferencja Episkopatu Polski
Kościół Katolicki
Opis:
Przedmiotem opinii jest udzielenie odpowiedzi na pytanie: czy osoba pełniąca funkcję (urząd kościelny) Ekonoma Konferencji Episkopatu Polski wypełnia przesłankę określoną w przepisie art. 44 ust. 3 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, czyli należy do kręgu tzw. „osób zależnych”? Przeprowadzona analiza stanu prawnego i faktycznego w tym konkretnym przypadku doprowadziła do konkluzji, że sam fakt bycia Ekonomem KEP nie powoduje, że ziszcza się negatywna przesłanka z art. 44 ust. 3 ustawy o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych. Ponieważ jednak osoba wykonująca funkcję Ekonoma KEP pozostaje równocześnie w stosunku pracy z jednostką organizacyjną KEP o nazwie „Sekretariat Konferencji Episkopatu Polski – Działalność Gospodarcza”, czyli jednostką organizacyjną działającą w ramach KEP (akcjonariusza towarzystwa), to wypełnia ona przesłankę określoną w cytowanym przepisie, tzn. jest tzw. „osobą zależną”.
This legal opinion aims to address the question whether a person performing the function (church office) of the Economist of the Polish Bishops’ Conference meets the condition set out in art. 44 para. 3 of the Act of 28 August 1997 on the organization and functioning of pension funds, that is, whether he belongs to the group of so-called “dependent persons”. The analysis of the legal and factual situation in this particular case has led to the conclusion that the mere fact of being the Economist of the Polish Bishops’ Conference does not satisfy the negative condition from art. 44 para. 3 of the Act on the organization and functioning of pension funds. However, since the person performing the function of the Economist of the Polish Bishops’ Conference is at the same time employed by the organizational unit of the Polish Bishops’ Conference called “The Secretariat of the Polish Bishops’ Conference – Economic Activity”, that is, the organizational unit within the Polish Bishops’ Conference (a stockholder of an insurance company), he does satisfy the condition set out in the regulation at issue and in consequence is the so-called “dependent person”.
Źródło:
Studia z Prawa Wyznaniowego; 2019, 22; 337-347
2081-8882
2544-3003
Pojawia się w:
Studia z Prawa Wyznaniowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fundacje zakładane przez osoby prawne Kościoła katolickiego w Polsce a fundacje pobożne
Foundations Established by Juridical Persons of the Roman Catholic Church in Poland and Pious Foundations
Autorzy:
Walencik, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1401156.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
fundacje kościelne
fundacje pobożne (kanoniczne)
kościelne osoby prawne
prawo polskie
prawo kanoniczne
Kościół katolicki
prawo wyznaniowe
stosunki państwo – kościół
wolność religijna
wolność sumienia i wyznania
wolność sumienia i religii
ecclesiastical foundations
pious foundations (canonical)
ecclesiastical juridical persons
Polish law
canon law
Catholic Church
church – state relations
freedom of conscience and religion
freedom of religion
law on religion
religious freedom
Opis:
Przedmiotem artykułu jest analiza statusu prawnego fundacji zakładanych przez osoby prawne Kościoła katolickiego, o których mowa w art. 26 konkordatu między Stolicą Apostolską i Rzecząpospolitą Polską z 1993 r. i art. 58 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (fundacje kościelne) oraz pobożnych fundacji, o których mowa w przepisach Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r. Ponadto w artykule poruszono zagadnienie wpływu systemu prawa polskiego i systemu prawa kanonicznego na działalność wymienionych fundacji. Przeprowadzone analizy prowadzą do wniosku, że fundacje zakładane przez osoby prawne Kościoła katolickiego na forum państwowym są takimi samymi osobami prawnymi, jak inne fundacje i w pełni podlegają przepisom prawa polskiego, zwłaszcza ustawy o fundacjach, którą należy stosować wprost a nie per analogiam, ale z uwzględnieniem modyfikacji wynikających z art. 58 u.s.p.k.k., stanowiących lex specialis. Sytuacja prawna tych fundacji nie jest równocześnie regulowana przez prawo kanoniczne, w szczególności przez kan. 113-123 i 1299-1310 KPK (z wyjątkiem przepisów dotyczących nadzoru kościelnego), chyba że ich treść zostanie wprowadzona do statutu fundacji. Fundacje kościelne tym samym nie muszą być jednocześnie fundacjami w rozumieniu prawa kanonicznego. Brak w prawie polskim bezpośrednich odesłań do prawa kanonicznego w kwestii działalności fundacji kościelnych. Trudno też uznać, aby przepisy art. 26 konkordatu, art. 58 u.s.p.k.k. i ustawy o fundacjach stanowiły dorozumiane odesłanie do prawa kanonicznego przez swoją „niekompletność”, z wyjątkiem regulacji dotyczących nadzoru kościelnego nad fundacjami.
The article looks into the legal status of foundations established by ecclesiastical juridical persons, referred to in Article 26 of the 1993 Concordat between the Holy See and the Republic of Poland, and Article 58 of the Act of 17 May 1989 on the Relationship of the State to the Roman Catholic Church in the Republic of Poland (ecclesiastical foundations) and pious foundations, referred to in the 1983 Code of Canon Law. Besides, the article addresses the impact of the Polish legal system and of canon law on the functioning of the aforesaid foundations. A closer look at the problem in question leads to a conclusion that foundations established by juridical persons of the Roman Catholic Church in the Polish state enjoy the same legal status as other foundations and are fully subject to the rules and regulations applicable in the Republic of Poland, in particular the Foundations Act which should be applied directly and not per analogiam, yet allowing for the modifications arising from Article 58 of the Act on the Relationship of the State to the Roman Catholic Church in the Republic of Poland, which are regarded as the lex specialis. At the same time, the legal position of these foundations does not fall within the provisions of canon law, in particular Canons 113-123 and 1299-1310 CCL (except for the provisions on ecclesiastical supervision), unless their content is incorporated into the foundation charter. Therefore, ecclesiastical foundations do not need to be foundations within the meaning of canon law. Polish law lacks any direct references to canon law with regard to the activities of ecclesiastical foundations. Likewise, the provisions of Article 26 of the Concordat and Article 58 of the Foundations Act do not offer any implicit reference to canon law by their "incompleteness", except for the regulations governing ecclesiastical supervision over such foundations.
Źródło:
Studia z Prawa Wyznaniowego; 2013, 16; 65-91
2081-8882
2544-3003
Pojawia się w:
Studia z Prawa Wyznaniowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Revindication of religious organizations’ properties in Poland: Thirty years’ experience of building a democratic state ruled by law
Rewindykacja nieruchomości związków wyznaniowych w Polsce – doświadczenia trzydziestu lat budowania demokratycznego państwa prawnego
Autorzy:
Walencik, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2154922.pdf
Data publikacji:
2022-12-22
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
churches and other religious organizations
nationalization
revindication
enfranchisement
regulatory proceedings
kościoły i inne związki wyznaniowe
nacjonalizacja
rewindykacja
uwłaszczenie
postępowanie regulacyjne
Opis:
This article analyzes the provisions under which the property of legal entities of religious organizations in Poland nationalized during the Polish People’s Republic is revindicated after the year 1989. The paper discusses models and methods of regulating the property matters of church legal entities, taking into account numerous changes in the legal status due to subsequent amendments to the provisions as well as the evolution of their interpretation by the judicature and doctrine. Special attention is paid to debatable legal issues, including the unauthorized differentiation of the legal situations of individual religious organizations. It can be concluded that the legislator has consistently enfranchised all church legal entities by applying the status quo principle. The only provisions that raise objections are those of Art. 60 para. 6 of the Act on the relationship between the State and the Catholic Church and Art. 35 para. 3 of the Act on the relationship between the State and the Evangelical Methodist Church, according to which a complaint to a voivode on the failure to issue a decision can be submitted after a period of two years from the date of initiation of administrative proceedings. The regulatory proceedings introduced into the Polish legal system by the provisions of the Act of 1989 on the relationship between the State and the Catholic Church, duplicated in the provisions of the Acts on the relationship between the State and the Polish Autocephalous Orthodox Church, Evangelical Church of the Augsburg Confession, and Jewish Religious Communities, as well as in the Act on guarantees of freedom of conscience and religion were original and innovative in many respects. Based on the proceedings, it was possible to pursue claims out-of-court with the participation of the interested parties, that is, church legal entities and the State. In retrospect, the regulatory proceedings can be considered an instrument of transitional justice. Over the years, however, as a result of the negligence of the legislator, that instrument has become increasingly inconsistent with the 1997 Constitution of the Republic of Poland and the standards set by it. With regard to the possibility of transferring agricultural property located in the Western and Northern Territories of Poland to legal entities of religious organizations, no ad quem deadline to submit applications has been established for legal entities of the Catholic Church. Meanwhile, additional restrictive criteria have been introduced and the list of entities authorized to transfer the property narrowed down. Allowing legal entities of the Polish Autocephalous Orthodox Church, Evangelical Reformed Church, and Baptist Church to file new revindication requests in 2004 in the course of transforming the administrative proceedings into regulatory proceedings should be assessed negatively. The objections raised are mainly the result of the lack of a post-transition systemic solution to the issue of revindication not only of the property of religious organizations but, most of all, other entities. Even though 30 years have passed since the change in the political system in Poland, regulating property relations, including compensation for losses resulting from the activities of the communist authorities, remains an unsolved issue.
Celem tego artykułu jest analiza przepisów, na mocy których odbywa się w Polsce po 1989 r. rewindykacja nieruchomości osób prawnych związków wyznaniowych upaństwowionych w okresie Polski Ludowej. Omówiono w nim zarówno tryby, jak i sposoby regulacji spraw majątkowych wyznaniowych osób prawnych, uwzględniając liczne zmiany stanu prawnego wprowadzane kolejnymi nowelizacjami przepisów oraz ewolucję ich wykładni dokonywanej przez judykaturę i doktrynę. Zwrócono szczególną uwagę na dyskusyjne kwestie prawne, w tym na nieuprawnione zróżnicowanie sytuacji prawnej poszczególnych związków wyznaniowych. Przeprowadzone w artykule analizy prowadzą do wniosku, że ustawodawca konsekwentnie uwłaszczył wszystkie wyznaniowe osoby prawne, stosując zasadę status quo. Zastrzeżenia budzą jedynie przepisy art. 60 ust. 6 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego i art. 35 ust. 3 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego, zgodnie z którymi skarga na niewydanie przez wojewodę decyzji jest dopuszczalna po upływie 2 lat od daty wszczęcia postępowania administracyjnego. Wprowadzone do polskiego systemu prawnego przepisami ustawy z 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego postępowanie regulacyjne, powielone następnie w przepisach ustaw o stosunku Państwa do Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego, Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego oraz gmin wyznaniowych żydowskich, a także w ustawie o gwarancjach wolności sumienia i wyznania, było pod wieloma względami oryginalne i nowatorskie. Stwarzało bowiem możliwość pozasądowego dochodzenia roszczeń z udziałem zainteresowanych – wyznaniowych osób prawnych i państwa. Z perspektywy czasu postępowanie regulacyjne można postrzegać jako instrument sprawiedliwości tranzycyjnej. Z upływem lat w wyniku zaniedbań ustawodawcy instrument ten stawał się jednak coraz bardziej niespójny z obowiązującą Konstytucją RP i wyznaczonymi przez nią standardami. Odnośnie do możliwości przekazania nieruchomości rolnych osobom prawnym związków wyznaniowych na Ziemiach Zachodnich i Północnych Polski nie ustanowiono terminu ad quem dla składania wniosków w przypadku osób prawnych Kościoła Katolickiego, ale równocześnie wprowadzono dodatkowe kryteria obostrzające oraz zawężono krąg podmiotów uprawnionych do przekazania nieruchomości. Negatywnie należy ocenić stworzenie w 2004 r. możliwości składania nowych wniosków rewindykacyjnych przez osoby prawne Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego, Kościoła Ewangelicko-Reformowanego oraz Kościoła Chrześcijan Baptystów w trakcie przekształcenia postępowania administracyjnego w postępowanie regulacyjne. Zasygnalizowane zastrzeżenia są w głównej mierze efektem braku po przemianach ustrojowych systemowego rozwiązania problemu rewindykacji nie tylko mienia związków wyznaniowych, ale przede wszystkim pozostałych podmiotów. Uporządkowanie stosunków własnościowych w Polsce, w tym również zrekompensowanie strat będących wynikiem działalności władz komunistycznych, mimo upływu 30 lat od zmiany systemu politycznego, pozostaje sprawą ostatecznie nierozwiązaną.
Źródło:
Studia z Prawa Wyznaniowego; 2022, 25; 5-41
2081-8882
2544-3003
Pojawia się w:
Studia z Prawa Wyznaniowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Gloss on the ruling of the Supreme Administrative Court of 25 May 2022, case reference number III OSK 2273/21
Autorzy:
Walencik, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2197783.pdf
Data publikacji:
2023-04-26
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
data protection
Catholic Church
GDPR
autonomous and comprehensive rules of data protection
Opis:
The glossed ruling covers two key issues concerning the application of the autonomous and comprehensive rules of the protection of natural persons with regard to the processing of personal data applied by organisational units of the Catholic Church in the territory of the Republic of Poland. The first issue concerns the possibility of further application of these autonomous, comprehensive rules after the GDPR came into force. The second issue concerns the ability to designate and grant a legal status to an independent separate supervisory authority: the Ecclesiastical Data Protection Officer. Approving the stance presented in the ruling of the Supreme Administrative Court, the gloss presents arguments confirming the fact that when the GDPR came into force, a regulation concerning the processing of personal data existed in the Catholic Church (it was primarily contained in the standards of the Code of Canon Law of 1983), which the Catholic Church, by the time specified in Article 91(1) GDPR, harmonised with the provisions of that legal act. Moreover, the mode of operation, the manner of designating or dismissing the Ecclesiastical Data Protection Officer does not have to be derived from the universally binding law. It may arise from the internal law of the Catholic Church, provided that the requirements laid down in Chapter VI GDPR, i.e. independence, fulfilment of general conditions concerning data protection supervisory authorities, secrecy, performance of tasks and exercise of the powers laid down in the GDPR (relevant competences), are met. This argument originates from the principle of autonomy and independence of churches and other religious organisations, guaranteed by the provisions of the Constitution of the Republic of Poland. The reasoning is also confirmed in recital 165 of the GDPR preamble, which states that “This Regulation respects and does not prejudice the status under the constitutional law of churches and associations or religious communities in the Member States, as recognised in Article 17 TFEU”.
Źródło:
Ius Novum; 2023, 17, 1 ENG
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nowelizacja ustawy o stosunku państwa do Kościoła katolickiego w kontekście zasady bilateralności
Amendments to the act on the relation of the State to the Catholic Church in the context of the bilateralism principle
Autorzy:
Walencik, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/518444.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Fundacja Utriusque Iuris
Opis:
While enacting and amending legal provisions on religiuos issues it is necessary to comply with the principle of bilateralism, resulting from Article 25 paragraph 4 and 5 of the Constitution. Under those provisions, relations between the Republic of Poland and the Catholic Church are defined by an international agreement with the Holy See and the laws. However, relations between the Polish state and other churches and religious associations are determined by the law enacted on the basis of agreements concluded by the Council of Ministers with their respective representatives. Recognizing the difference in the wording of Article 25 paragraph 4 and Article 25 paragraph 5 of the Constitution – the Constitutional Court in its ruling of 2 April 2003, case No. K 13/02 – expressed the belief that „the requirement of a prior agreement between the Council of Ministers and representatives of the church shall also apply to the laws regulating the relation of the State to the Catholic Church”. A similar position was taken up by representatives of law doctrine. Hence, their postulate that the wording of Article 25 paragraph 4 should be adjusted so as to standardize the procedure for the laws concerning the Catholic Church with the procedure regulated in Article 25 paragraph 5 which relate to other churches and religious associations, is legitimate. Therefore, without the prior agreement of the Council of Ministers with the representatives of the Catholic Church is not possible to adopt amendments to the act on the relation of the state to the Church, that would meet the standards set out in the Constitution and the concordat with the Holy See. In he current legal status, legal basis of the agreement concluded between the Council of Ministers and representatives of the Catholic Church in Poland should be the provisions of Article 25 paragraph 4 in conjunction with Article 25 paragraph 1 and 5 of the Constitution in conjunction with Article 27 of the concordat.
Źródło:
Forum Prawnicze; 2011, 2 (4); 36-48
2081-688X
Pojawia się w:
Forum Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przetwarzanie danych osobowych przez związki wyznaniowe a uprawnienia Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych
Processing of personal data by religious denominations versus the powers of the Inspector General for the Protection of Personal Data
Autorzy:
Walencik, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/519210.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Fundacja Utriusque Iuris
Opis:
People who have actually withdrawn from a religious denomination are entitled to make a written demand requiring that this religious denomination should stop processing their personal data and include the relevant information in the appropriate register (for example, in the baptismal register). In such a situation, the internal law of this religious denomination should define the procedure required in the exercise of control powers (pertaining to information and rectification) by those people, which follows from the provisions of the act on the protection of personal data. A religious denomination has the exclusive right to determine its internal relations with its members or persons who have regular contact with it, which means that these relations fall outside the competence of the Inspector General for the Protection of Personal Data and courts as bodies of the state. However, a religious denomination has to guarantee the exercise of control powers by people whose data it processes. Put differently, it is obliged to develop a suitable procedure regulating the abandonment of processing personal data. The Inspector General for the Protection of Personal Data, for his part, is entitled to ask religious organisations for an explanation as to whether such a procedure has been introduced. If not, he should signal the irregularities in their processing of personal data. This solution guarantees both the inviolability of the doctrine of religious denominations by state bodies and the exercise of rectification powers by persons whose data are processed by religious denominations. However, it is legitimate to make a proposal de lege ferenda that this procedure should be included in the provisions of the act on the protection of personal data, which is an act of generally applicable law.
Źródło:
Forum Prawnicze; 2013, 2 (16); 8-22
2081-688X
Pojawia się w:
Forum Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kuria diecezjalna uczestnikiem powszechnego obrotu prawnego?
Autorzy:
Walencik, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1372329.pdf
Data publikacji:
2019-03-09
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
kuria diecezjalna
obrót prawny
jednostka organizacyjna
prawo kanoniczne
prawo polskie
diocesan curia
legal transactions
organizational unit
canon law
Polish law
Opis:
This article discusses issues related to a participation of the diocesan curia in general legal transactions regulated by Polish law. On the basis of analysis of the binding legal norms supported by views of jurisprudence and the doctrine the paper answers the following question: can the diocesan curia participate in legal transactions, and if so, to what extent? Analyses presented in the article lead to the conclusion, that the diocesan curia (in the Eastern churches - the eparchial one) is an organizational unit (an internal unit) of the diocese (in the Eastern Churches - eparchy unit) or particular Churches legally equal to a diocese and is an auxiliary apparatus to a diocesan bishop (or to legally equal individuals). The diocesan curia is not a legal entity, although both canon law and Polish law assume the possibility to grant it legal personality. The diocesan curia is not a property owner, has no legal capacity and capacity to perform acts in law as well as capacity to be a party in court proceedings and capacity to perform actions in court proceedings (with one exception) and has no unlimited liability. The body, therefore, is neither a „statutory entity” nor a „legal entity with limited legal capacity”, although it can an employer and a workplace i.e. employment establishment in which work is performed. It is only within labour law, provided it is an employer, that it may have capacity to be a party in court proceedings and capacity to perform actions in court proceedings, which is not equal to granting the diocesan curia legal capacity. The diocese curia as an organizational unit (internal unit) can not be a separate tax entity. However, as a supreme diocesan institution can be, with consent of the Social Security Office, a payer of security premiums for the clergy - diocesan priests working for this institution. It can not, however, be a substitute. The diocesan curia is not a body of a diocese as a legal entity. It is a body of ecclesial institutions and offices within the disposal of a diocesan bishop (a diocesan body) created to meet the needs of the faithful of a given diocese.
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 2019, 62, 1; 25-51
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Józef Krukowski, Remigiusz Sobański, Komentarz do Kodeksu Prawa Kanonicznego t. I, ks. I: Normy ogólne, Poznań: Pallottinum 2003
Autorzy:
Walencik, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1806950.pdf
Data publikacji:
2019-11-14
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2007, 17, 1; 263-267
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prawo duchownych do utrzymania w unormowaniach Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku
The Right to a Stipend as Regulated by Code of Canon Law of 1983
Autorzy:
Walencik, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1806961.pdf
Data publikacji:
2019-11-14
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
utrzymanie duchownych
wynagrodzenie
opieka socjalna
inkardynacja
stipend
remuneration
social care
incardination
Opis:
The provision of sufficient, fair (appropriate) and perpetual financial maintenance is a reciprocal benefit that is granted to a priest who has devoted himself and is loyal to the Church in his total and unbounded by time or place service, and who was ordained to perform his ministry with full readiness resulting from the above. Therefore, a priest has a right to a stipend by virtue of his incardination into a particular Church or other ecclesiastical structure that has a right to incardinate, and the incardination ordinary has a legal duty to provide such a stipend. Canon 281 is regarded as binding although it does not mention sustenatio but remuneratio. The latter constitutes an element of the former – the priest's maintenance. He should receive not only remuneration for the work done, but also have social care provided (assistentia socialis). The claim concerning the right to a stipend is a composite claim, which embraces the right to remuneration for active ministry as well as the right to preventive and social care in case of illness, disability, and old age. All clergymen are entitled to this legal claim without damage to permanent deacons, in compliance with the restrictions of Article 3 of Canon 281, excluding the cases in which priesthood is lost or when the priest unlawfully refrains from accepting the office. The factors that affect the fairness of the stipend include: education, seniority (in this case it is the length of ministry in the Church), position held, environment, financial situation of society.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2007, 17, 1; 187-209
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Glosa do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 maja 2022 r., sygn. akt III OSK 2273/21
Gloss on the ruling of the Supreme Administrative Court of 25 May 2022, case reference number III OSK 2273/21
Autorzy:
Walencik, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2200524.pdf
Data publikacji:
2023-03-20
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
ochrona danych
Kościół katolicki
GDPR (RODO)
autonomiczne
szczegó-łowe zasady ochrony danych
data protection
Catholic Church
GDPR
autonomous and comprehensive rules of data protection
Opis:
Glosowany wyrok dotyczy dwóch istotnych zagadnień związanych ze stosowaniem przez jednostki organizacyjne Kościoła katolickiego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej autonomicznych, szczegółowych zasad ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem ich danych. Pierwsze odnosi się do możliwości dalszego stosowania tychże autonomicznych, szczegółowych zasad po wejściu w życie RODO. Drugie – zdolności powołania i statusu niezależnego odrębnego organu nadzorczego – Kościelnego Inspektora Ochrony Danych. Aprobując stanowisko zawarte w wyroku NSA, w glosie przedstawiono argumenty przemawiające za tym, że w momencie wejścia w życie RODO w Kościele katolickim istniała regulacja dotyczącą przetwarzania danych osobowych, zawarta przede wszystkim w normach Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r., którą Kościół katolicki w terminie określonym w art. 91 ust. 1 RODO dostosował do przepisów tego aktu prawnego. Ponadto tryb działania, sposób powołania lub odwołania Kościelnego Inspektora Ochrony Danych nie muszą mieć podstaw wynikających z prawa powszechnie obowiązującego i mogą wynikać z prawa wewnętrznego Kościoła katolickiego, pod warunkiem że zostaną zachowane wymogi określone w rozdziale VI RODO, czyli: niezależność, spełnianie ogólnych warunków dotyczących organów ochrony danych, zachowanie tajemnicy, wykonywanie zadań i realizowanie uprawnień określonych w RODO (odpowiednie kompetencje). Argumentacja ta znajduje swe źródło w gwarantowanej przez przepisy Konstytucji RP zasadzie autonomii i niezależności kościołów i innych związków wyznaniowych. Potwierdza to również motyw 165 Preambuły RODO, zgodnie z którym rozporządzenie o ochronie danych szanuje status przyznany kościołom oraz związkom lub wspólnotom wyznaniowym na mocy prawa konstytucyjnego obowiązującego w państwach członkowskich i nie narusza tego statusu – jak uznano w art. 17 TFUE.
The glossed ruling covers two key issues concerning the application of the autonomous and comprehensive rules of the protection of natural persons with regard to the processing of personal data applied by organisational units of the Catholic Church in the territory of the Republic of Poland. The first issue concerns the possibility of further application of these autonomous, comprehensive rules after the GDPR came into force. The second issue concerns the ability to designate and grant a legal status to an independent separate supervisory authority: the Ecclesiastical Data Protection Officer. Approving the stance presented in the ruling of the Supreme Administrative Court, the gloss presents arguments confirming the fact that when the GDPR came into force, a regulation concerning the processing of personal data existed in the Catholic Church (it was primarily contained in the standards of the Code of Canon Law of 1983), which the Catholic Church, by the time specified in Article 91 (1) GDPR, harmonised with the provisions of that legal act. Moreover, the mode of operation, the manner of designating or dismissing the Ecclesiastical Data Protection Officer does not have to be derived from the universally binding law. It may arise from the internal law of the Catholic Church, provided that the requirements laid down in Chapter VI GDPR, i.e. independence, fulfilment of general conditions concerning data protection supervisory authorities, secrecy, performance of tasks and exercise of the powers laid down in the GDPR (relevant competences), are met. This argument originates from the principle of autonomy and independence of churches and other religious organisations, guaranteed by the provisions of the Constitution of the Republic of Poland. The reasoning is also confirmed in Recital 165 to the GDPR Preamble, according to which “This Regulation does not prejudice the status under the constitutional law of churches and associations or religious communities in the Member States, as recognised in Article 17 TFEU”.
Źródło:
Ius Novum; 2023, 17, 1; 130-144
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Legitymacja czynna domu zakonnego Ojców Augustianów w Krakowie w postępowaniu regulacyjnym
The standing (locus standi) of the convent of Augustinian Fathers in Krakow in regulatory proceeding
Autorzy:
Walencik, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/11335335.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
legal entity
nacionalisation
standing (locus standi)
regulatory proceedings
convent
osobowość prawna
nacjonalizacja
legitymacja czynna
postępowanie regulacyjne
dom zakonny
Opis:
Składając wniosek, a następnie pozew w trybie przepisów art. 61 ust. 1 i art. 64 ust. 2 ustawy o stosunku państwa do Kościoła katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej kościelna osoba prawna musi wykazać swoją legitymację czynną do złożenia wniosku (pozwu), jego popierania oraz nabycia prawa własności. Musi zatem wykazać, że jest tą kościelną osobą prawną, która została pozbawiona własności nieruchomości wskutek jej upaństwowienia (tożsamość podmiotów), lub że jest następcą prawnym tej osoby. Wystąpienie z roszczeniem o przywrócenie własności nieruchomości upaństwowionej nie jest uzależnione od tego, czy nieruchomość ta uprzednio stanowiła własność tej osoby prawnej. Może bowiem zachodzić zarówno następstwo prawne w ścisłym tego słowa znaczeniu, jak i określone przepisami ustawy o stosunku państwa do Kościoła katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej uprawnienie do przywrócenia własności nieruchomości, należącej uprzednio do osoby prawnej tego Kościoła (następstwo sensu largo). Tożsamość lub następstwo prawne kościelnych osób prawnych wymagają wskazania podstawy prawnej nie tylko w prawie kanonicznym, lecz również w prawie polskim. W tym celu należy dokonać zarówno wykładni przepisów prawa materialnego, jak i procesowego. Nie ulega jednak wątpliwości, że w obowiązujących po jednostronnym wypowiedzeniu konkordatu z 1925 roku aż do 23 maja 1989 roku przepisach prawa polskiego takiej normy prawnej nie było, ponieważ ówczesny ustawodawca uchylał się od jej uchwalenia, mimo obowiązywania przepisu Konstytucji PRL w tym zakresie. Kwestie te zostały szczegółowo omówione w artykule na przykładzie nacjonalizacji i rewindykacji nieruchomości domu zakonnego Ojców Augustianów w Krakowie.
While filing a petition and lawsuit pursuant to Article 61 Section 1 and Article 64 Section 2 of a relation between the state and the Catholic Church in the Republic of Poland, the legal church entity must produce its standing to file a petition (lawsuit), to support it and to acquire property rights. It must prove that it is the legal church entity that had been deprived of real estate ownership as a result of its nationalization (identity of entities), or a legal successor of this entity. Filing a claim to regain a nationalized property does not depend on whether this property was owned by the legal entity. There may be a legal succession in the strict sense of the word, or a right to regain the ownership of a property formerly owned by a legal entity of this Church (sensu largo succession), as stipulated by a relation between the state and the Catholic Church in the Republic of Poland. Identity or legal succession of legal church entities require an indication of legal basis in both canon law and Polish law. To meet this requirement, one must provide an interpretation of substantive and procedural law. However, it goes without saying that after unilateral termination of concordat from 1925 until 23 May 1989, there were no such legal norms in Polish law, because the legislator at that time avoided passing such legal norms, in spite of the existence of the binding regulation of the Constitution of the Polish People’s Republic in this respect. These issues have been analysed in detail in the article, using an example of nationalization and revindication of the real estate of a convent of Augustinian Fathers in Krakow.
Źródło:
Annales Canonici; 2021, 17, 1; 57-73
1895-0620
Pojawia się w:
Annales Canonici
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Osoby prawne Kościoła greckokatolickiego w Polsce jako strona powodowa postępowania sądowo-regulacyjnego
Legal Entities of the Greek-Catholic Church in Poland as a Plaintiff of Judicial and Regulatory Proceedings
Autorzy:
Leszczyński, Adam
Walencik, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22792684.pdf
Data publikacji:
2018-06-30
Wydawca:
Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
Tematy:
kościelna osoba prawna
zniesienie kościelnej osoby prawnej
Kodeks Kanonów Kościołów Wschodnich
Church legal entity
suppressing of the Church legal entity
Code of Canons of the Eastern Churches
Opis:
W Kościele osobami prawnymi są zespoły osób (universitates personarum) albo zespoły rzeczy (universitates rerum). Osoba prawna – ustanowiona zgodnie z prawem kościelnym – ze swej trwa nieprzerwanie. Kościelna osoba prawna wygasa, jeśli zostanie zniesiona przez kompetentną władzę, albo – ipso iure – nie działa przez okres stu lat. Po wygaśnięciu publicznej osoby prawnej przeznaczenie jej dóbr i praw dziedzicznych, jak też zobowiązań jest regulowane prawem i statutami. Należy jednak zawsze zachować wolę fundatorów lub ofiarodawców oraz prawa nabyte. Jeżeli przepisy prawa i statuty nie zawierają unormowań w tym zakresie przechodzą one na osobę prawną bezpośrednio wyższą.
Juridic persons in the Church are either aggregates of persons (universitates personarum) or aggregates of things (universitates rerum). A juridic person – established in accordance with the Church law – is perpetual by its nature. A juridic person in the Church is extinguished if it is legitimately suppressed by competent authority or ipso iure has ceased to act for a hundred years. Upon the extinction of a public juridic person, the allocation of its goods, patrimonial rights, and obligations is governed by law and its statutes. However, the will of the founders and donors and acquired right must always be preserved. If the law and statutes give no indication, they go to the juridic person immediately superior.
Źródło:
Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego; 2018, 13, 15 (1); 109-125
2719-3128
2719-7336
Pojawia się w:
Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zryczałtowany podatek dochodowy od przychodów osób duchownych po wprowadzeniu „Polskiego Ładu”: uwagi do ustawy z dnia 9 czerwca 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw
Lump-sum income tax on the revenues of religious ministers after the introduction of the government’s economic programme “Polski Ład” (Polish Order): reflections on the Act of June 9, 2022 amending the Personal Income Tax Act and some other acts
Autorzy:
Stanisz, Piotr
Walencik, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2154935.pdf
Data publikacji:
2022-12-22
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
podatek dochodowy od osób fizycznych
ryczałt od przychodów osób duchownych
składka na ubezpieczenie zdrowotne
zasada równości
osoby duchowne
zryczałtowany podatek dochodowy
sprawiedliwość podatkowa
personal income tax
religious ministers
lump-sum income tax
health insurance contribution
principle of equality
tax justice
Opis:
Niniejsza opinia dotyczy ustawy z dnia 9 czerwca 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw. Jednym z celów tej nowelizacji jest rozszerzenie kręgu podatników, dla których zmiany zainicjowane ustawą z dnia 29 października 2021 r. będą korzystne lub neutralne. Zamierzenie projektodawców zasługuje bez wątpienia na pozytywną ocenę. Poza zakresem podmiotów, w przypadku których złagodzono likwidację możliwości odliczenia 7,75% składki na ubezpieczenie zdrowotne od płaconego podatku, nadal pozostawieni są jednak podatnicy opłacający zryczałtowany podatek dochodowy od przychodów osób duchownych. Jak wykazują autorzy, rozwiązanie to pozostaje w sprzeczności z zasadą równości, a tym samym z zasadą sprawiedliwości podatkowej. W związku z tym postuluje się przyjęcie przepisów, których celem byłoby naprawienie krytykowanego stanu rzeczy.
This paper discusses the Act of June 9, 2022 amending the Personal Income Tax Act and some other acts. One of the purposes of the amendment is to broaden the circle of taxpayers who will benefit from or remain unaffected by the changes introduced by the Act of October 29, 2021. Generally speaking, the drafters’ intentions should be viewed in a positive light. However, religious ministers who pay lump-sum income tax still remain outside the circle of taxpayers for whom the abolition of the possibility to deduct 7,75% of health insurance contributions from income tax has in some way been compensated. As argued by the authors, this contradicts the principle of equality, and hence the principle of tax justice. It is thus proposed to adopt provisions repairing the criticized state of affairs.
Źródło:
Studia z Prawa Wyznaniowego; 2022, 25; 293-307
2081-8882
2544-3003
Pojawia się w:
Studia z Prawa Wyznaniowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 16

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies