Autor: Wajs, Anna - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Odbiorcy dokumentów wpisanych do Metryki Koronnej w latach 1638–1641
Recipients of documents entered into Crown Metrica in the period 1638–1641
Autorzy:: Wajs, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1065380.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Archiwum Główne Akt Dawnych
Tematy:: Metryka Koronna
księgi wpisów
nadania królewskie
królewszczyzny
dokumenty
Crown Metrica
books of inscription
royal endowments
crown lands
documents
Opis:: Volumes 183 and 186 of the Crown Metrica, preserved in the Central Archives of Historical Records, contain entries of documents issued under chancellory control of Piotr Gembicki. Volume No. 183 contains entries of 142 documents issued in 1638, and volume No. 186 contains 496 entries of documents issued between 28 January 1639 and 11 December 1641. Documents listed in these volumes, however, do not constitute a complete list of all documents issued by the royal chancery in that period. As much as 2/3 of entries in both books pertain to endowments and permits for sale of crown lands. Further 16% of entries are appointments to offices and other functions (e.g. royal appointments for tradesmen), as well as including selected persons in the group of royal courtiers. 13% of entries pertain to various royal endowments, e.g. for towns belonging to magnates or Church dignitaries. The remaining small number of entries are oblata and confirmations of transactions (e.g. purchase/sale of goods between burghers and Church institutions), confirmations of previous royal privileges granted to towns, guilds of artisans, monasteries, professors of Kraków University, etc. In terms of numbers, most recipients of royal documents registered in Crown Metrica volumes 183 and 186 are nobles and magnates. Another important group of recipients of royal documents were also royal and private towns and guilds of artisans, as well as Church institutions and members of the clergy. There are only a few isolated cases of documents issued to peasants
Źródło:: Miscellanea Historico-Archivistica; 2019, 26; 17-25
0860-1054
Pojawia się w:: Miscellanea Historico-Archivistica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Ignacy Jeziorkowski, dzielny żołnierz i kochający syn – postać z rodzinnych dokumentów lat 1907–1935
Ignacy Jeziorkowski, a brave soldier and a loving son – a figure from family documents dated 1907–1935
Autorzy:: Wajs, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/11364335.pdf
Data publikacji:: 2020-10-30
Wydawca:: Archiwum Główne Akt Dawnych
Tematy:: Ignacy Jeziorkowski
oddziały dywersyjne
4. Dywizja
Wojsko Polskie
Naczelne Dowództwo
polski wywiad
Polska Organizacja Wojskowa
POW
sabotage teams
4th Division
Polish Army
High Command
Polish intelligence
Polish Military Organisation (POW)
Opis:: W zasobie Archiwum Państwowego w Warszawie, oprócz materiałów archiwalnych wytworzonych przez rozmaite urzędy warszawskie i wojewódzkie, instytucje wymiaru sprawiedliwości i szkoły, kryją się też niewielkie zbiory, będące pozostałościami po bardziej lub mniej znanych rodzinach. Ze Zbioru Jeziorkowskich 1898–1935, liczącego zaledwie 5 jednostek archiwalnych, wyłania się życiorys młodego żołnierza, odważnego mężczyzny, a przy tym kochającego i oddanego syna i brata. Ignacy Jeziorkowski (1898–1921) swą wojenną drogę rozpoczął w Rosji u Kozaków, po stronie „białych”, potem zaciągnął się do tworzących się polskich oddziałów w Rosji („Błękitnej Armii”), następnie służył już w Polsce. Pracował w wywiadzie. Uczestniczył w ryzykownych działaniach dywersyjnych na tyłach wojsk sowieckich w 1919 i 1920 r. Liczne rany i przebyty tyfus odcisnęły tragiczne piętno na jego zdrowiu. Zmarł po kilku miesiącach cierpień, niedługo po ukończeniu 22 lat. Żył krótko, ale podczas swej żołnierskiej drogi przeszedł, zarówno dosłownie, jak i w przenośni, długą drogę, wiodącą z Warszawy, przez Petersburg, na Przedkaukazie, następnie do Odessy, a potem przez Rumunię, Węgry, Austrię, Czechy do Polski, a później w okolice białoruskiego Mińska. Jego życie było wypełnione walką o niepodległość Ojczyzny, a śmierć stanowiła ogromny cios, przede wszystkim dla rodziców. Niewielki rodzinny zbiór z Archiwum Państwowego w Warszawie jest znakomitym przykładem materiałów zaliczanych do Archiwów Rodzinnych Niepodległej.
Apart from archival materials produced by various Warsaw and voivodeship offices, justice institutions and schools, the State Archive in Warsaw also contains small collections which are legacies of more or less known families. In the Jeziorkowski Collection 1898–1935, which consists of only 5 archival units, a story of a young soldier, a brave man, and a loving and devoted son and brother captures attention. Ignacy Jeziorkowski (1898–1921) began his war journey in Russia with the Cossacks, on the "white" side, and then enlisted with the Polish troops being formed in Russia (the "Blue Army"), afterwards he served in Poland. He worked in intelligence. He participated in risky sabotage operations at the rear of the Soviet army in 1919 and 1920. Numerous wounds and typhoid fever left a tragic mark on his health. He died after several months of suffering, having barely reached the age of 22. He lived a short life, but during his military career he walked, both literally and figuratively, a long path, leading from Warsaw, through St. Petersburg, North Caucasus, then Odessa, and then through Romania, Hungary, Austria, the Czech Republic to Poland, and later to the vicinity of Minsk, Belarus. His life was devoted to the fight for the independence of Poland, and his death was a huge blow, especially to his parents. A small family collection from the State Archive in Warsaw is an excellent example of the materials comprising the Family Archives of the Sovereign Poland.
Źródło:: Miscellanea Historico-Archivistica; 2020, 27; 213-220
0860-1054
Pojawia się w:: Miscellanea Historico-Archivistica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Władysław Łokietek – Bolesław I opolski. Biografie paralelne
Władysław the Elbow-High ‒ Bolesław I of Opole. Parallel biographies
Autorzy:: Pobóg-Lenartowicz, Anna
Karczewski, Dariusz
Grabowski, Janusz
Graczyk, Waldemar
Wajs, Hubert
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/chapters/25806602.pdf
Data publikacji:: 2021-12-17
Wydawca:: Archiwum Główne Akt Dawnych
Tematy:: Dynastia Piastów
Kraków
XIII i XIV wiek
The Piasts Dynasty
Cracow
13th and 14th centuries
Opis:: Wprawdzie w średniowieczu wszyscy Piastowie byli ze sobą blisko spokrewnieni, to jednak Władysława Łokietka z książętami opolskimi łączyły więzy szczególne, a to za sprawą jego matki, księżniczki opolskiej Eufrozyny. Tak się jednak złożyło, że niemal od początku kariery politycznej księcia brzesko-kujawskiego jego brat cioteczny, władca Opola, Bolesław I znajdował się w gronie jego przeciwników. Po śmierci Leszka Czarnego Bolesław wsparł bowiem księcia wrocławskiego Henryka IV Prawego w jego walce o Kraków. Skończyło się to niewolą Bolesława w bitwie pod Siewierzem w 1289 r. Po śmierci Henryka Probusa książę opolski stał się jednym z najwierniejszych sojuszników Wacława II czeskiego. Był świadkiem upokorzenia swego ciotecznego brata Władysława pod Sieradzem w 1292 r. Po zamordowaniu Przemysła II uczestniczył wraz z Henrykiem głogowskim w wyprawie na Wielkopolskę (skierowanej również przeciw Łokietkowi). W czasie tzw. buntu wójta Alberta Bolesław opolski zajął Kraków, by w 1312 r. dogadać się z Łokietkiem i przekazać mu władzę w stołecznym mieście. Warto zastanowić się, dlaczego Bolesław opolski z taką determinacją zwalczał swego ciotecznego brata i czy miał jakiekolwiek szanse, by samemu sięgnąć po władzę w Krakowie? Po śmierci Bolesława I kontakty Łokietka z książętami opolskimi uległy zmianie, czego dowodem jest małżeństwo syna Bolesława I, Bolka II opolskiego z wnuczką Łokietka, Elżbietą świdnicką. Mimo jednak intensywnej akcji dyplomatycznej prowadzonej w latach dwudziestych XIV w. na Śląsku przez Władysława Łokietka, książę Bolesław II opolski w 1327 r., podobnie jak i większość władców śląskich, złożył hołd Janowi Luksemburskiemu.
Although in the Middle Ages all the Piasts were closely related to each other, Władysław the Elbow- High had special ties with the dukes of Opole, thanks to his mother, Princess Eufrosina of Opole. However, it so happened that almost from the beginning of the political career of the Duke of Brześć and Cuiavia, his cousin, the ruler of Opole, Bolesław I was among his opponents. After the death of Leszek the Black, Bolesław supported the Duke of Wrocław, Henry IV Probus, in his fight for Cracow. It ended with Bolesław’s capture in the Battle of Siewierz in 1289. After the death of Henry Probus, the Duke of Opole became one of the most faithful allies of Wenceslaus II of Bohemia. He witnessed the humiliation of his cousin Władysław at Sieradz in 1292. After the murder of Przemysł II, he took part in a campaign against Greater Poland (also against the Elbow-High) together with Henry of Głogów. During the so-called Mayor Albert’s rebellion, Bolesław of Opole occupied Cracow, and in 1312 came to an agreement with the Elbow-High and handed over the rule over the capital city to him. It is worth considering why Bolesław of Opole fought with such a determination against his cousin and whether he had any chance to reach for power in Cracow himself? After the death of Bolesław I, relations between the Elbow-High and the Opole dukes changed, which was proved by the marriage of Bolesław I’s son, Bolko II of Opole to the Elbow-High’s granddaughter, Elizabeth of Świdnica. However, despite the intensive diplomatic action conducted in Silesia by Władysław the Elbow-High in the 1320s, the Duke Bolesław II of Opole, like most Silesian rulers, paid homage to John of Luxembourg in 1327.
Źródło:: Władysław Łokietek ‒ odnowiciel Królestwa Polskiego. Restaurator Regni Poloniae; 135-151
9788395991950
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki