Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Tomasz, Tyburcy," wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-11 z 11
    Tytuł:
    Kradzież jako przestępstwo materialne ścięte – jak ustalić czas skutku?
    Autorzy:
    Tyburcy, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/617469.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    theft
    criminal offences against property
    misappropriation
    result of criminal offence
    consequence of theft
    kradzież
    przestępstwo materialne
    przestępstwo skutkowe
    przywłaszczenie
    przestępstwa przeciwko mieniu
    Opis:
    Theft is committed at the moment of seizure of a movable property (taking the actual control over it), if the performance of such action is accompanied by the intention of its misappropriation; therefore the consequence of the theft occurs regardless of the perpetrator’s ability to realize the intention to dispose of property in question as its actual owner. The degree of consolidation of the control over the stolen property does not belong to the constituent elements of theft. The misappropriation is merely the objective of the perpetrator; it can be fully realized only after the factual seizure. In some instances determining the time of theft raises a serious controversy, for example in case of theft occurring in an apartment of the victim or a self-service shop. The doctrine has widely accepted that theft is an offence with criminal consequences. It seems, however, that when it comes to this particular offense so called “time curdling” occurs – the identity of time and location of the act and its consequences. That is the reason why, in contrast to other types of offenses, in this case it is not possible to distinguish the act and its consequence.
    Kradzież jest dokonana z chwilą zawładnięcia rzeczą ruchomą (objęcia jej w faktyczne władanie), jeżeli temu działaniu towarzyszy cel jej przywłaszczenia. Skutek przestępstwa kradzieży następuje więc niezależnie od tego, czy sprawca zdoła zrealizować zamiar rozporządzania rzeczą tak, jak właściciel. Stopień utrwalenia władztwa nad skradzioną rzeczą nie należy do znamion kradzieży. Fakt przywłaszczenia jest jedynie celem działania sprawcy. Może on być zrealizowany dopiero po dokonaniu zaboru. Ustalenie czasu dokonania kradzieży w niektórych przypadkach budzi jednak kontrowersje, np. w przypadku kradzieży rzeczy z mieszkania pokrzywdzonego. W doktrynie powszechnie przyjmuje się, że kradzież jest typem materialnym. Wydaje się natomiast, że w przypadku tego przestępstwa zachodzi „ścięcie czasowe”, tzn. tożsamość czasowa i miejscowa działania oraz skutku. Dlatego właśnie, w przeciwieństwie do innych typów czynów zabronionych, nie jest możliwe odróżnienie działania od skutku.
    Źródło:
    Studenckie Zeszyty Naukowe; 2016, 19, 31
    1506-8285
    Pojawia się w:
    Studenckie Zeszyty Naukowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kradzież czy przywłaszczenie rzeczy ruchomej z majątku wspólnego (współwłasności)?
    Theft or misappropriation of a tangible asset as the matrimonial property
    Autorzy:
    Tyburcy, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/692762.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    misappropriation
    theft
    matrimonial property
    co-ownership
    ownership
    kradzież
    przywłaszczenie
    majątek wspólny
    współwłasność
    własność
    Opis:
    According to the dominant opinion in the case-law, the spouse who disposes of the assets included within the matrimonial property against the will of the other spouse commits either a theft or misappropriation, depending on which party (the perpetrator or the victim) controls the assets in question. There is, however, a minority view according to which it is not possible for a spouse to commit a crime of stealing assets included in the matrimonial property and any unlawful appropriation of such assets by a spouse must be qualified in accordance with Article 284 par. 1 of the Penal Code. Both positions have their basis in the understanding of the notion of ‘possession’ as a subject of protection under the legal provisions in which offences against property are defined. It is generally accepted that what matters is the factual ownership of a given object, but there is no agreement in the literature as to the uniform definition of this ownership.
    W doktrynie dominuje stanowisko, że małżonek, który rozporządza składnikiem majątku wspólnego jak własnym, wbrew woli drugiego małżonka, popełnia kradzież lub przywłaszczenie w zależności od tego, czy rzecz znajduje się we władztwie pokrzywdzonego czy też sprawcy. Mniejszościowy pogląd zakłada, że nie jest możliwa kradzież rzeczy wchodzących w skład wspólnoty majątkowej małżonków, a bezprawne ich przywłaszczenie należy kwalifikować z art. 284 § 1 k.k. Oba stanowiska mają za podstawę inne rozumienie posiadania (władania). Powszechnie przyjmuje się, że chodzi o faktyczne władanie rzeczą, ale doprecyzowanie tego sformułowania budzi już kontrowersje w piśmiennictwie. Należy szczególnie wnikliwie analizować stronę podmiotową, jeżeli przedmiotem wykonawczym jest rzecz stanowiąca współwłasność małżeńską. W związku z przepołowieniem kradzieży i przywłaszczenia istotne jest ustalenie wartości przedmiotu wykonawczego.
    Źródło:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2018, 80, 3; 75-85
    0035-9629
    2543-9170
    Pojawia się w:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Posiadanie w prawie karnym i cywilnym – czy dzierżyciel i prekarzysta może być pokrzywdzonym przestępstwem kradzieży?
    Possession in criminal law and civil law – can the holder and a permissive occupant be a victim of theft?
    Autorzy:
    Tyburcy, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/697092.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski
    Tematy:
    theft
    misappropriation
    possession
    holder
    permissive occupant
    Opis:
    The structure of ownership in civil law consists of two elements. The first is the element of physical wielding (corpus possesionis), and the second is a psychological (subjective) element; constituted by a presumption in favour of possession – one is always presumed to possess in his own interest (animus rem sibi habendi). Legal possession is the detention (control) or enjoyment of property or right that we hold or exercise by ourselves. Having control over property for someone else is defined in civil law as holding (Art. 338 of the Civil Code), which concerns the realization of a certain task. Possession as a factual status is protected by Art. 278 § 1 K. K. and should be interpreted more broadly than within the civil law definition. It constitutes an actual control over a movable property, which can also be exercised by a holder acting on his own behalf (commissionaire), who is not the possessor within the definition of the civil law. In contrast, it appears that a holder not acting on his own behalf (employee) is not protected by Art. 278 § 1 K. K. It seems erroneous that the protection of unlawful possession in Art. 278 § 1 K. K. depends on the good faith of the holder. Another questionable issue is granting protection for the permissive occupant in Art. 278 § 1 K. K. There is very little attention devoted to this problem both in the case-law as well as literature. It seems that permissive occupant does not attain the control over property, because his actual relationship to it is not an expression of the will of detentor, and therefore he cannot be a victim of theft.
    Źródło:
    Opolskie Studia Administracyjno-Prawne; 2018, 16, 2; 229-242
    2658-1922
    Pojawia się w:
    Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Spory o wykładnię znamion przestępstwa kradzieży energii (art. 278 § 5 k.k.) – czy prawnicy znają fizykę?
    Autorzy:
    Tomasz, Tyburcy,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/902461.pdf
    Data publikacji:
    2018-04-16
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    theft
    theft of electricity
    electricity
    decriminalization
    result of a criminal offence
    kradzież
    kradzież energii elektrycznej
    energia elektryczna
    kontrawencjonalizacja
    skutek przestępstwa
    Opis:
    This article aims at analyzing the constituent elements of a criminal offense, based on Art. 278 § 5 k.k. The result of the analysis is the conclusion that in practice, only electricity can be the object of that offense. Therefore it must be specified accordingly in the provision of Art. 278 § 5 k.k. The study of literature led to the conclusion that the authors often mistakenly specify the object of that crime in a manner contrary to the principles of physics. This article presents the disputed issue of classifying the energy consumption by an entity authorized under an agreement with the provider, but with an understatement of the amounts of energy consumed by that entity. The author concluded that the classification of such act is possible based on Art. 278 § 5 and 286 § 1 k.k., depending on the definition of the result of an act which, at the time it was committed, was liable to evaluation under criminal law. The analysis also includes the controversial legal case of conscious use of energy consumed by the means of an illegal tapping into the power grid or causing a malfunction in a device designed to measure the amount of energy consumed by other persons who have not committed such an action. The study of literature led to the conclusion that according to the currently prevailing view such behavior does not fulfill the constituent elements of a crime. The author further concludes that due to the difficulties with the determination of the value of the object in question during the taking of evidence, the act of „stealing” electricity has rightly not undergone decriminalization; which could otherwise result in allegations on the grounds of infringement of the substantive law.
    Źródło:
    Studia Iuridica; 2017, 72; 397-414
    0137-4346
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Z problematyki rozboju. „Przemoc wobec osoby” (art. 280 § 1 k.k.) a „gwałt na osobie” (art. 130 § 3 k.w.)
    The issues of robbery: the relationship between the terms “violence against a person” (Art. 280 § 1 of the Penal Code) and “personal violation” (Art. 130 § 3 of the Viola ons Code)
    Autorzy:
    Tyburcy, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/476878.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    robbery
    violence against a person
    personal violation
    theft
    a quarter of the minimum wage
    rozbój
    przemoc wobec osoby
    gwałt na osobie
    jedna czwarta minimalnego wynagrodzenia
    Opis:
    According to Art. 119 § 1 of the Violations Code, an offender who steals a movable property which value does not exceed a quarter of the minimum wage is liable for a misdemeanor and not for a crime or an offence. Art. 130 § 3 of the Violations Code specifies the term “personal violation”, however “violence against a person” is a constituent element of a crime of robbery. The issue of the potential correlation between those two terms has been broadly discussed both in legal literature and jurisprudence. The wording of the Art. 130 § 3 of the Violation Code is correlated with the terminology used in the 1969 version of the Penal Code, in which “personal violation” was a constituent element of the crime of robbery.
    Zgodnie z art. 119 § 1 k.w. sprawca, który kradnie rzecz ruchomą o wartości nieprzekraczającej jednej czwartej minimalnego wynagrodzenia, podlega odpowiedzialności za wykroczenie, a nie za przestępstwo. Natomiast zgodnie z art. 130 § 3 k.w., przepisu art. 119 k.w. (wykroczenie kradzieży) nie stosuje się, jeżeli sprawca używa gwałtu na osobie albo grozi jego natychmiastowym użyciem, aby utrzymać się w posiadaniu zabranego mienia, a gdy chodzi o zabranie innej osobie mienia w celu przywłaszczenia, także wtedy, gdy sprawca doprowadza człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności. Kluczową kwestią jest rozstrzygnięcie, czy osoba, która kradnie rzecz o wartości nieprzekraczającej jednej czwartej minimalnego wynagrodzenia, używając wobec osoby przemocy niestanowiącej ze względu na swą intensywność gwałtu, podlega odpowiedzialności za rozbój czy za wykroczenie kradzieży.
    Źródło:
    Studia Prawnicze: rozprawy i materiały; 2018, 1(22); 81-96
    1689-8052
    2451-0807
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze: rozprawy i materiały
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Treść i zakres znamienia „włamanie” (art. 279 § 1 k.k.) – czy kradzież z włamaniem może nastąpić tylko z pomieszczenia zamkniętego?
    The problem of burglary (disputable issues)
    Autorzy:
    Tyburcy, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1595909.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    theft
    burglary
    theft of car
    property
    protection
    kradzież
    kradzież z włamaniem
    włamanie
    mienie
    kradzież samochodu
    Opis:
    Można wyróżnić dwie teorie dotyczące charakteru zabezpieczenia rzeczy przed kradzieżą z włamaniem. Pierwsza nich (podmiotowa) wymaga wyłącznie, aby zabezpieczenie wyrażało wolę ochrony rzeczy przed kradzieżą. Natomiast według drugiej koncepcji (przedmiotowo-podmiotowej) powinno istnieć również realne zabezpieczenie przed kradzieżą, które powoduje względne trudności w jego pokonaniu. Odrzucenie teorii użycia znacznej siły fizycznej jako przesłanki włamania, którą należy uznać za archaiczną, wcale nie musi implikować opowiedzenia się za teorią podmiotową (zabezpieczenia). Można więc kwalifikować jako włamanie otwarcie zamka podrobionym lub oryginalnym (uzyskanym bezprawnie) kluczem, a nie kwalifikować tak pokonania jedynie symbolicznego zabezpieczenia (np. plomby lub suwaka w namiocie). Należy opowiedzieć się za możliwością kwalifikowania z art. 279 § 1 k.k. włamania do komputera (np. auta) w celu kradzieży rzeczy chronionej przez ten komputer przed kradzieżą.
    The term “burglary” represents a certain concept specific for legal language and legal terminology, the sense of which may differ from the understanding of “burglary” in the common language. Two theories concerning the nature of theft protection and burglary protection can be distinguished. The first one (subjective) requires only the expressed will to protect a particular thing from theft. However, according to the second concept (subject/object), a real means of protection from theft (causing relative difficulties in overcoming them) should also exist. The rejection of the theory of the use of substantial physical force as a prerequisite for burglary, which should be considered archaic, does not necessarily imply opting for the subjective approach. Therefore, it is possible to qualify an act of opening a lock with a forged or original (unlawfully acquired) key as theft, and not to qualify as such an act of overcoming merely symbolic safeguards (such as a seal or slider in a tent).
    Źródło:
    Acta Iuris Stetinensis; 2019, 25, 1; 153-177
    2083-4373
    2545-3181
    Pojawia się w:
    Acta Iuris Stetinensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Użycie przemocy wobec osoby oraz groźba natychmiastowego jej użycia jako znamiona (środki przymusu) przestępstwa rozboju (art. 280 § 1 k.k.)
    Autorzy:
    Tyburcy, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1925803.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-26
    Wydawca:
    Akademia Policji w Szczytnie
    Tematy:
    rozbój
    przemoc
    przemoc wobec osoby
    groźba
    groźba użycia przemocy
    Opis:
    Użycie przemocy wobec osoby oraz groźba natychmiastowego jej użycia to znamiona (środki przymusu) przestępstwa rozboju (art. 280 § 1 k.k.). Ich wykładnia budzi spory w piśmiennictwie i orzecznictwie oraz zmieniała się na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu lat. Jest ona bardzo istotna, gdyż jeżeli uznamy, że sprawca nie zastosował środków przymusu z art. 280 § 1 k.k., to jego czyn wypełnia znamiona przestępstwa kradzieży lub wykroczenia kradzieży i skutkuje to radykalnym zmniejszeniem ustawowego zagrożenia karnego. Podstawowym problemem interpretacyjnym budzącym spory w piśmiennictwie i orzecznictwie jest ocena, od jakiego stopnia intensywności mamy do czynienia z użyciem przemocy w rozumieniu art. 280 § 1 k.k. Nie wypełnia znamion rozboju sprawca, który odgina palce pokrzywdzonego w celu zdjęcia mu obrączki. Środkiem przymusu rozboju jest przemoc wobec osoby, a nie wobec rzeczy (np. niszczenie mienia). Sprawca rozboju może stosować przemoc również wobec innej osoby niż ta, której kradnie mienie. Sporny charakter ma również znamię groźby natychmiastowego użycia przemocy wobec osoby. Wydaje się, że natychmiastowość może łączyć się w czasie z samą groźbą, lecz może czasowo odbiegać od niej, jeżeli na jej spełnienie pozostawiono pokrzywdzonemu jakiś czas, jednakże bez rozerwania ciągłości czasowo-przestrzennej pomiędzy groźbą a czasem pozostawionym na jej wykonanie.
    Źródło:
    Przegląd Policyjny; 2018, 2(130); 162-179
    0867-5708
    Pojawia się w:
    Przegląd Policyjny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Consequences of introducing the possibility of imposing an irreducible life sentence into the criminal code with regard to extradition and the execution of the european arrest warrant
    Autorzy:
    Tyburcy, Tomasz
    Rogoziński, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/25806661.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    life imprisonment
    life imprisonment without parole
    parole
    conditional release
    prohibition of conditional release
    European arrest warrant
    extradition
    Opis:
    The Act of 7 July 2022, amending the Act – Criminal Code and certain other acts, introduced the possibility of imposing a sentence of life imprisonment without parole into the Criminal Code. The legislator provided for two grounds for the optional imposition of an irreducible life imprisonment sentence. The first (Article 77 § 3 of the Criminal Code) is based on formal grounds: a previous conviction for a specific type of crime (against life and health, freedom, sexual freedom, public security, or of a terrorist nature) to life imprisonment or imprisonment for a term of not less than 20 years. The second ground (Article 77 § 4 of the Criminal Code) operates on a substantive condition: the nature and circumstances of the act and the personal characteristics of the perpetrator indicate that the perpetrator’s remaining at liberty would pose a permanent danger to the life, health, freedom, or sexual freedom of others. This article posits that the provisions of Article 77 § 3 and 4 of the Criminal Code are incompatible with Article 3 of the ECHR, which prohibits torture and inhuman or degrading treatment or punishment. As a result of the introduction of this type of punishment in Polish law, we may unfortunately realistically expect other states to refuse to hand over individuals prosecuted for crimes punishable by such punishment or those already sentenced to such punishment.
    Źródło:
    Ius Novum; 2023, 17, 4 ENG; 91-107
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kara nieredukowalnego dożywotniego pozbawienia wolności (art. 77 § 3 k.k.) jako przykład nowej recydywy jurydycznej?
    Prerequisites for the sentence of life imprisonment without possibility of parole on the grounds of the new juridical recidivism (Article 77 § 3 of Criminal Code)
    Autorzy:
    Tyburcy, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27324466.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    dożywotnie pozbawienie wolności
    kara dożywotniego pozbawienia wolności
    nieredukowalne dożywotnie pozbawienie wolności
    warunkowe zwolnienie
    zakaz warunkowego zwolnienia
    recydywa
    life imprisonment
    life imprisonment without parole
    probation
    prohibition of parole
    parole ban
    ban of conditional release
    recidivism
    parole
    Opis:
    Ustawa z dnia 7 lipca 2022 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw wprowadziła do Kodeksu karnego możliwość wymierzenia przez sąd kary nieredukowalnego dożywotniego pozbawienia wolności, czyli z zakazem warunkowego przedterminowego zwolnienia (art. 77 § 3 i 4 k.k.), co stanowi novum w polskim prawie karnym i jest powszechnie krytykowane przez środowisko prawnicze. Ustawodawca przewidział dwie podstawy do fakultatywnego orzeczenia kary nieredukowalnego dożywotniego pozbawienia wolności. Artykuł omawia art. 77 § 3 k.k., który opiera się na przesłankach formalnych, tj. uprzednim prawomocnym skazaniu za określony rodzaj przestępstwa (przeciwko życiu i zdrowiu, wolności, wolności seksualnej, bezpieczeństwu powszechnemu lub o charakterze terrorystycznym) na karę dożywotniego pozbawienia wolności lub karę pozbawienia wolności na czas nie krótszy niż 20 lat. Wprowadza nową postać recydywy jurydycznej (prawnej, specjalnej) jednokrotnej. Spełnienie jej przesłanek nie powoduje jednak obostrzenia granic kary dożywotniego pozbawienia wolności, lecz możliwość wymierzenia jej z zakazem warunkowego zwolnienia.
    The Act of 7 July 2022 amending the Act – Criminal Code and certain other acts introduced into the Criminal Code the possibility for the court to impose the sentence of life imprisonment without possibility of parole (Article 77 § 3 and 4 of the Criminal Code), which constitutes a novelty in Polish criminal law and is widely criticised by the legal community. The legislator has provided two grounds for the optional imposition of life imprisonment without possibility of parole. The article discusses Article 77 § 3 of the Criminal Code is based on formal grounds: a previous final conviction for a specific type of crime (against life and health, freedom, sexual liberty, public security or of a terrorist nature) for life imprisonment or imprisonment for a period of not less than 20 years. It introduces a new form of juridical (legal, special) one-time recidivism. Fulfilment of its prerequisites, however, does not tighten the limits of life imprisonment, but the possibility of imposing it with the prohibition of conditional release.
    Źródło:
    Studia Prawnicze: rozprawy i materiały; 2023, 33, 2; 123-152
    1689-8052
    2451-0807
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze: rozprawy i materiały
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Konsekwencje wprowadzenia do Kodeksu karnego możliwości wymierzenia kary nieredukowalnego dożywotniego pozbawienia wolności w aspekcie stosowania ekstradycji i wykonywania europejskiego nakazu aresztowania
    Consequences of introducing the possibility of imposing an irreducible life sentence into the criminal code with regard to extradition and the execution of the European arrest warrant
    Autorzy:
    Tyburcy, Tomasz
    Rogoziński, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28407822.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    dożywotnie pozbawienie wolności
    nieredukowalne dożywotnie pozbawienie wolności
    warunkowe zwolnienie
    zakaz warunkowego zwolnienia
    Europejski Nakaz Aresztowania
    ekstradycja
    life imprisonment
    life imprisonment without parole
    parole
    conditional release
    prohibition of conditional release
    European arrest warrant
    extradition
    Opis:
    Ustawa z dnia 7 lipca 2022 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw wprowadziła do Kodeksu karnego możliwość wymierzenia kary dożywotniego pozbawienia wolności z zakazem ubiegania się o warunkowe przedterminowe zwolnienie. Ustawodawca przewidział dwie podstawy do fakultatywnego orzeczenia kary nieredukowalnego dożywotniego pozbawienia wolności. Pierwsza z nich (art. 77 § 3 k.k.) opiera się na przesłankach formalnych, tj. uprzednim skazaniu za określony rodzaj przestępstwa (przeciwko życiu i zdrowiu, wolności, wolności seksualnej, bezpieczeństwu powszechnemu lub o charakterze terrorystycznym) na karę dożywotniego pozbawienia wolności lub karę pozbawienia wolności na czas nie krótszy niż 20 lat. Natomiast druga podstawa (art. 77 § 4 k.k.) operuje warunkiem materialnym, tj. stwierdzeniem, że charakter i okoliczności czynu oraz właściwości osobiste sprawcy wskazują, iż pozostawanie sprawcy na wolności spowoduje trwałe niebezpieczeństwo dla życia, zdrowia, wolności lub wolności seksualnej innych osób. Tezą niniejszego artykułu jest, że w wyniku wprowadzenia przepisów art. 77 § 3 i 4 k.k. możemy, niestety, realnie spodziewać się odmów wydawania przez inne państwa ściganych za przestępstwa zagrożone taką karą albo skazanych na takie kary.
    The Act of 7 July 2022 amending the Act – Criminal Code and certain other acts introduced into the Criminal Code the possibility of imposing a sentence of life imprisonment without parole. The legislator provided for two grounds for the optional imposition of an irreducible life imprisonment sentence. The first of them (Article 77 § 3 of the Criminal Code) is based on formal grounds: previous conviction for a specific type of crime (against life and health, freedom, sexual freedom, public security or of a terrorist nature) to life imprisonment or imprisonment for a term of not less than 20 years. The second ground (Article 77 § 4 of the Criminal Code) operates on a substantive condition: that the nature and circumstances of the act and the personal characteristics of the perpetrator indicate that the perpetrator’s remaining at liberty will cause a permanent danger to the life, health, freedom or sexual freedom of others. The thesis of this article is that the provisions of Article 77 § 3 and 4 of the Criminal Code are incompatible with Article 3 of the ECHR, which prohibits torture and inhuman or degrading treatment or punishment and that, as a result of the introduction of this type of punishment in Polish law, we may unfortunately realistically expect the refusal of other states to hand over those prosecuted for crimes punishable by such punishment or sentenced to such punishment.
    Źródło:
    Ius Novum; 2023, 17, 4; 95-111
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Powodowanie trwałego niebezpieczeństwa dla życia, zdrowia, wolności lub wolności seksualnej innych osób jako warunek orzeczenia kary nieredukowalnego dożywotniego pozbawienia wolności (art. 77 § 4 k.k.)
    Causing a permanent danger to the life, health, liberty or sexual freedom of others as a condition for the imposition of a life imprisonment without parole (Article 77 § 4 of the Criminal Code)
    Autorzy:
    Tyburcy, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/30011510.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    penalty of deprivation of liberty for life
    irreducible deprivation of liberty for life
    conditional release
    the prohibition of conditional release
    Opis:
    Ustawa z dnia 7 lipca 2022 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw wprowadziła do Kodeksu karnego możliwość wymierzenia przez sąd kary nieredukowalnego dożywotniego pozbawienia wolności, czyli z zakazem warunkowego przedterminowego zwolnienia (art. 77 § 3 i 4 k.k.). Ustawodawca przewidział dwie podstawy do fakultatywnego orzeczenia kary nieredukowalnego dożywotniego pozbawienia wolności. Pierwsza z nich (art. 77 § 3 k.k.) opiera się na przesłankach formalnych, tj. uprzednim prawomocnym skazaniu za określony rodzaj przestępstwa (przeciwko życiu i zdrowiu, wolności, wolności seksualnej, bezpieczeństwu powszechnemu lub o charakterze terrorystycznym) na karę dożywotniego pozbawienia wolności lub karę pozbawienia wolności na czas nie krótszy niż 20 lat. Natomiast druga podstawa (art. 77 § 4 k.k.) operuje warunkiem materialnym, tj. stwierdzeniem, że pozostawanie sprawcy na wolności spowoduje trwałe niebezpieczeństwo dla życia, zdrowia, wolności lub wolności seksualnej innych osób. Artykuł przedstawia wykładnię przesłanek zastosowania art. 77 § 4 k.k., wskazuje, które dyrektywy wymiaru kary powinny być priorytetowo brane pod uwagę przez sąd podejmujący decyzje o skazaniu z zastosowaniem omawianego przepisu oraz analizuje możliwości zastosowania art. 77 § 4 k.k. przez sąd orzekający karę łączną.
    The Act of 7 July 2022 amending the Act – Criminal Code and certain other acts implemented the possibility of the imposition of irreducible deprivation of liberty for life by the court, with prohibition from conditional release (Article 77 § 3 and 4 of the Criminal Code). The legislator has provided the grounds for non-obligatory imposing this penalty. The first one (Article 77 § 3 of the Criminal Code) is based on formal grounds, such as: a previous valid sentence for a specific type of crime (against life and health, liberty, sexual freedom, public security or a public security of a terrorist character) to the penalty of deprivation of liberty for life or the penalty of deprivation of liberty for no less than 20 years. The second one (Article 77 § 4 of the Criminal Code) includes perpetrator’s remaining at large will cause a permanent danger to the life, health, freedom or sexual freedom of others. The article presents an interpretation of the prerequisites for the application of Article 77 § 4 of the Criminal Code, indicates which sentencing directives should be prioritised by the court deciding on sentencing with the application of the provision in question, and analyses the possibility of applying Article 77 § 4 of the Criminal Code by a court adjudicating a joint sentence.
    Źródło:
    Problemy Prawa Karnego; 2023, 7, 1; 1-17
    0208-5577
    2353-9712
    Pojawia się w:
    Problemy Prawa Karnego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-11 z 11

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies