Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Tarnogórska, Maria" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-6 z 6
Tytuł:
„Homo Ludens z Książką”, czyli wokół „Lektur nadobowiązkowych” Wisławy Szymborskiej
“Homo Ludens with a Book”. On "Lektury nadobowiązkowe" [Non-compulsory readings] by Wisława Szymborska
Autorzy:
Tarnogórska, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/25126152.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
Wisława Szymborska
ludic style of reading
curiosities
nonsense
ludyczny styl lektury
lekturopisanie
kurioza
nonsens
Opis:
Artykuł stanowi analizę praktyk czytelniczych stosowanych przez Wisławę Szymborską w ramach tak zwanych lektur nadobowiązkowych. Zgromadzony w obszernym tomie zbiór książkowych quasi-recenzji reprezentuje twórczość ludyczną, której źródłem jest właściwy poetce – miłośniczce kuriozów i nonsensowego humoru – zmysł dziwności. Celem lektury, obejmującej różnorodne pod względem tematycznym i gatunkowym teksty (podręcznik bukieciarstwa czy popularny poradnik Jak mieszkać wygodniej sąsiaduje tu z Próbami de Montaigne’a czy z Aforyzmami Nietzschego), jest zatem poszukiwanie w nich niezwykłych szczegółów, komicznych paradoksów czy zaskakujących faktów i zdarzeń. Czytaniu Szymborskiej, podporządkowanemu poetyce wyrafinowanej zabawy, wydaje się patronować zarówno idea dawnych gabinetów osobliwości, której odpowiednikiem w przypadku rzeczywistości książkowej staje się swoista, odzwierciedlająca kierunek lektury Bibliotheca Curiosa, jak i Tuwimowska zasada cicer cum caule, określająca podstawę stworzonej przez poetę kolekcji „niepotrzebnych wiadomości”.
This article is an analysis of Wisława Szymborska’s style of reading used by the poet in her quasi-reviews collected in Lektury nadobowiązkowe [Non-compulsory readings]. The ludic poetics of the book is closely related to the author’s inclination towards curiosity and nonsense humour which expresses her typical “sense of oddness”. The aim of the reading is thus to reveal in radically diverse texts (a floristic compendium or a popular guidebook How to live more comfortably side by side with Montaigne’s Essays or Nietzsche’s Aphorisms) some uncommon details, humorous paradoxes and unexpected facts and incidents. Szymborska’s way of reading, animated by the spirit of a sophisticated play, has also its source in the historic concept of cabinets of curiosities, reflected here in the Bibliotheca Curiosa as well as in Julian Tuwim’s device cicer cum caule structuring his famous collection of “useless knowledge”.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Poetica; 2022, 10; 92-104
2353-4583
2449-7401
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Poetica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Kilogramowa łza” i „nastrojowa kanapa”. Emocje w przestrzeni komicznej (Najmniejszego Teatru Świata)
“A One-kilo Tear” and “a Mood Sofa”: Emotions in the Comic Space (of The Smallest Theater in the World)
Autorzy:
Tarnogórska, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1506458.pdf
Data publikacji:
2019-12-30
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
intertextual humour
comic space
emotional kitsch
nonsense
Opis:
This article focuses on some typically Polish literary contexts fundamental for the intertextual humour of Zielona Gęś (The Green Goose, also known as The Smallest Theater in the World) by K.I. Gałczyński, a writer who helped create a new culture of laughter in post-war Poland. Gałczyński plays with the “sentimental romanticism” which perpetuated in native readers’ imaginations certain characteristic, emotionally marked spatial images, such as a landscape with a nightingale and the moon, as well as related standards of feeling nowadays regarded as emotional kitsch, seen in, for instance, banal lyricism represented by motifs of tears and tender hearts.
Źródło:
Białostockie Studia Literaturoznawcze; 2019, 15; 7-22
2082-9701
2720-0078
Pojawia się w:
Białostockie Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Urodzone cytaty”. Wisława Szymborska jako aforystka
“Quotations Born”: Wisława Szymborska as an Aphorist
Autorzy:
Tarnogórska, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/578912.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
philosophical poetry, aphorism, parody, paradox, tautology
Opis:
The aim of this article is to analyze Wisława Szymborska’s literary works in order to demon-strate that her aphoristic style is one of the most striking elements of her texts. Szymborska’s style is particularly notable in that it is ironically aphoristic, containing parody of typical aphoristic schemata, paradox and tautology. Through this style, her work not only enriches the traditional repertoire of the genre but seems also to justify an important feature of her writing: its philosophical and intellectual character often discerned by critics. As a consequence, quotes from her oeuvre frequently enter diverse anthologies of ‘wise and funny thoughts’ and collections of the so-called ‘winged’ words.
Źródło:
Zagadnienia Rodzajów Literackich; 2019, 62, 3; 91-102
0084-4446
Pojawia się w:
Zagadnienia Rodzajów Literackich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Gałczyński i Monty Python? O nową interpretację Zielonej Gęsi
Gałczyński and Monty Python? About a Strange Phenomenon of Polish Humorous Literature
Autorzy:
Tarnogórska, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/579149.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
literary nonsense
nonsense humour
British humour
intellectual wit
Opis:
This article presents and analyses a striking similarity between Zielona Gęś (The Green Goose), a collection of short plays by Polish poet K. I. Gałczyński, published first in 1946−1950, and the BBC series Monty Python’s Flying Circus broadcast in 1969−1974. Although Gałczyński and the British comedy group never met and while they belonged to different generations, they created similar humorous worlds often using the same literary motifs and cultural inspirations. The origin of the ‘isomorphic’ relation has to do with their similar intellectual backgrounds as well as connections to the English tradition of literary nonsense.
Źródło:
Zagadnienia Rodzajów Literackich; 2016, 59/120 z. 4; 99-108
0084-4446
Pojawia się w:
Zagadnienia Rodzajów Literackich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kuglowanie teorią. Casus Stanisława Barańczaka
Juggling with Theory. The Case of Stanisław Barańczak
Autorzy:
Tarnogórska, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/445701.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
academic humour,literary genres,literary nonsense,ludic genres, theoretical discourse
dyskurs teoretyczny,gatunki literackie,gatunki ludyczne,humor akademicki,nonsens literacki
Opis:
This article deals with Stanisław Barańczak’s playful approach to the theory of literature, presented in his book Pegaz zdębiał. Poezja nonsensu a życie codzienne: Wprowadzenie w prywatną teorię gatunków (first edition: London, 1995). The author, inspired by the tradition of literary nonsense and so-called academic humour, creates ‘a private theory of literary genres’ that combines two different linguistic modes: 1. an abstract scientific jargon of structuralism, along with its professional terminology, and 2. a metaphorically-oriented style, relying on visual effects, as well as evoking humour by the contrast with academic discourse. In Barańczak’s treatment, theory becomes a juggler’s prop, which he applies to showcase his sophistication and ingenuity. Like a prestidigitator, the author performs tricks in order to grant his readers an illusion of a scientifically deep fictive theory, with such methods as his multiplication of generic phenomena, presented through excessively detailed classification, enormously long footnotes, the description of generic rules resembling a culinary show, and extravagant, bizarre literary terms. He thus reveals the comical potential of theoretical discourse, turning the theoretical into the theatrical.
Wirtuozerskie umiejętności Stanisława Barańczaka, o których wielokrotnie pisano, komentując jego twórczość literacką i translatorską, znajdują potwierdzenie również w sposobie posługiwania się przez niego dyskursem (quasi)naukowym, konstruowanym na potrzeby intelektualnej zabawy. Osobliwym tego przykładem jest „prywatna teoria gatunków” wyłożona w książce Pegaz zdębiał (I wyd. w 1995 r.), w odniesieniu do której formuła kuglarskiego seansu, oznaczająca pewną odmianę sztuki zręcznościowo- magicznej, stanowić może istotne narzędzie interpretacji. Stosowane przez Barańczaka efektowne techniki oddziaływania na wyobraźnię odbiorcy („żonglowanie” teoretycznymi pomysłami, triki służące budowaniu naukowej iluzji, użycie zaskakujących form obrazowania w charakterze budzących podziw rekwizytów, symulowanie obfitującego w dziwności spektaklu) tworzą atmosferę niezwykłości, typową dla prestidigitatorsko- iluzjonistycznych praktyk.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Poetica; 2019, 7; 137-149
2353-4583
2449-7401
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Poetica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
L’Italia nei limerick
Italy in Limericks
Autorzy:
Tarnogórska, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1929920.pdf
Data publikacji:
2020-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Edward Lear
Italy in limericks
geographical limerick
nonsense humour
intelligentsia
humour
Italia nei limerick
limerick geografico
umorismo del nonsense
umorismo intellettualistico
Opis:
This article presents the comic images of Italy that transpire from Italy’s representation in the English- and Polish-language limerick. In accordance with the rules of the genre, Italy becomes a stage for nonsense characters and actions. The outlined literary motifs of Italy, a country normally connoting high civilisation and a historically rich culture, studied in Polish- and English-language authors, confirm the sophisticated nature of the genre, popular in intelligentsia circles. The article focuses on the following four areas: 1. the pioneering role of Edward Lear’s A Book of Nonsense (1846), which, for the first time in limerick form, features names of Italian localities as well as the ‘Italian’ experiences of Lear himself, a landscape painter and English expatriate who was not only enchanted by Italy but was also a sensitive observer of the alien human ‘habitat’ created by locally cherished customs; 2. a humorously conceived ‘map’ of Italy to be crafted on the basis of representative collections and anthologies of limericks; 3. historical figures—especially those connected with the proud history of the Roman Empire, whose limerick image is far removed from its official textbook biographies; 4. the presence of contemporary Italian language (associated with musicality and elegance) and classical Latin (associated with high education) in the limerick narration, contrasting with the frequently bawdy content of the verse, which is a source of humour.
Lo scopo del seguente articolo è quello di presentare l’immagine comica dell’Italia che emerge dalla produzione inglese e polacca di limerick. Conformemente alle regole proprie del genere, nell’ambito di tale produzione l’Italia diviene un teatro atto a mostrare eventi e personaggi caratterizzati dal puro nonsenso. La riflessione condotta dall’autrice si concentra su quattro questioni fondamentali: 1. il ruolo d’avanguardia svolto da A Book of Nonsense (1846) di Edward Lear, in cui per la prima volta furono usati toponimi italiani, così come trovarono riflesso le esperienze italiane del suo autore, pittore di paesaggi affascinato dall’Italia nonché attento osservatore della strana “natura” umana, iscritta nelle usanze locali; 2. la cartina d’Italia, umoristicamente disegnata, creata sulla base di raccolte rappresentative e antologie di limerick; 3. personaggi storici, specialmente quelli legati alla storia “gloriosa” dell’Impero Romano, la cui immagine nei limerick si discosta nettamente dalle loro biografie ufficiali e manualistiche; 4. la presenza dell’italiano moderno nonché del latino classico nella fabula dei limerick, che acquista in tal modo non solo valenze fonetiche estremamente importanti per la struttura della strofa, ma al contempo si pone in contrasto con i contenuti spesso “indecenti” del testo, contrasto da cui deriva l’effetto di comica sorpresa. Gli aspetti menzionati della presenza letteraria dell’Italia, associati al lustro di una grande civiltà e ad una ricca cultura che risale all’Antichità confermano, nell’opera degli autori inglesi e polacchi, la tesi sul carattere raffinato del genere in questione, giustamente ricondotto dagli studiosi al campo dello scherzo intellettualistico.
Źródło:
Italica Wratislaviensia; 2020, 11.2; 163-188
2084-4514
Pojawia się w:
Italica Wratislaviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-6 z 6

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies