Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Szynol, Monika" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Poland in the EU Development Policy: Active Participant or Passive Donor?
    Polska w polityce rozwojowej UE: aktywny uczestnik czy pasywny donator?
    Autorzy:
    Szynol, Monika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31233237.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Development cooperation
    Official Development Assistance
    ODA
    multilateral ODA
    EU external actions
    EU development policy
    Polska
    współpraca rozwojowa
    Oficjalna Pomoc Rozwojowa
    ODA multilateralna
    działania zewnętrzne UE
    polityka rozwojowa UE
    Polska
    Opis:
    Accession to the European Union (EU) significantly impacted the structure and volume of Poland’s Official Development Assistance (ODA). Since 2004, most of the Polish aid has been distributed through multilateral channels (annually 73% on average), with the dominant position among them of the EU (annually 90% of multilateral ODA and at the same time 66% of total ODA). The EU remains the main administrator of Polish aid resources. Therefore, the main aim of this article is to define the contribution (both in political and financial terms) that Poland makes to the European Union’s development policy. It is no less important to verify the state’s activity level in shaping this policy, which is related to promoting foreign policy interests (long-term and short-term) in the EU forum.
    Przystąpienie do Unii Europejskiej (UE) znacznie wpłynęło na strukturę i wielkość polskiej Oficjalnej Pomocy Rozwojowej (ODA). Od 2004 roku większość pomocy przekazywana jest przez Polskę kanałami wielostronnymi (średniorocznie 73%), z dominującą wśród nich pozycją UE (rocznie 90% wielostronnej i jednocześnie 66% całości ODA). Głównym dysponentem polskich funduszy pomocowych pozostaje więc UE. Głównym celem niniejszego artykułu jest określenie wkładu (zarówno politycznego, jak i finansowego) Polski w politykę rozwojową Unii Europejskiej. Nie mniej istotna jest weryfikacja poziomu aktywności państwa w zakresie kształtowania tej polityki, co wiąże się z promowaniem własnych interesów (długo- i krótkoterminowych) na forum UE.
    Źródło:
    Rocznik Integracji Europejskiej; 2022, 16; 285-305
    1899-6256
    Pojawia się w:
    Rocznik Integracji Europejskiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ekonomiczne aspekty integracji Bośni i Hercegowiny z Unią Europejską w drugiej dekadzie XXI wieku
    Autorzy:
    Monika, Szynol,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/894608.pdf
    Data publikacji:
    2020-05-14
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    Bośnia i Hercegowina
    Bałkany Zachodnie
    Unia Europejska
    polityka rozszerzenia UE
    Bosnia and Herzegovina
    Western Balkans
    the European Union
    the EU’s enlargement policy
    Opis:
    At the end of the second decade of the 21st century the European Union (EU) – presenting a new strategy of enlargement policy, organising an official summit of the state leaders and devoting to potential accessions the meeting of the Council of the EU – recalled that the future of the Western Balkans lies in the EU. Therefore, there is a reasonable question: whether the intensification of the EU’s enlargement policy will affect favourably Bosnia and Herzegovina, a state considered as a potential candidate for the membership since 2003? Basing on (inter alia) official documents issued by the EU institutions, macroeconomic data and in relation to the EU’s policy towards the Western Balkans region, it is worthwhile to suppose, that – despite numerous (political, economic, social) deficits and weaknesses – Bosnia and Herzegovina, which applied for membership in the EU in 2016, will receive the status of an official candidate country soon (in the thir d decade of the 21st c entury). W końcu drugiej dekady XXI wieku Unia Europejska (UE) – wydając nową strategię polityki rozszerzenia, organizując oficjalny szczyt przywódców państw oraz poświęcając potencjalnym akcesjom spotkanie Rady Unii Europejskiej – przypomniała, że przyszłość Bałkanów Zachodnich znajduje się w UE. Zasadne staje się zatem pytanie, czy na intensyfikacji polityki rozszerzenia UE skorzystać może Bośnia i Hercegowina, państwo od 2003 roku uznawane za potencjalnie kandydujące do członkostwa? W oparciu m.in. o oficjalne dokumenty, które wydawane są przez unijne instytucje, dane makroekonomiczne oraz w odniesieniu do kształtu polityki UE wobec regionu Bałkanów Zachodnich, warto zaryzykować stwierdzenie, iż – mimo licznych (politycznych, gospodarczych, społecznych) deficytów i słabości – Bośnia i Hercegowina, która wniosek o członkostwo w UE złożyła w 2016 roku, niebawem (w trzeciej dekadzie XXI wieku) otrzyma status państwa oficjalnie kandydującego.
    Źródło:
    Przegląd Europejski; 2020, 1; 179-198
    1641-2478
    Pojawia się w:
    Przegląd Europejski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pozycja państw kontynentu afrykańskiego w stosunkach międzynarodowych na początku XXI wieku
    Autorzy:
    Szynol, Monika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/666711.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Opis:
    Abstrakt: Pozycja państw kontynentu afrykańskiego w stosunkach międzynarodowych na początku XXI wieku Celem podjętym w niniejszym artykule jest analiza pozycji państw afrykańskich w stosunkach międzynarodowych na początku XXI wieku, w odniesieniu do krajów położonych zarówno w północnej, jak i południowej części kontynentu. Za najważniejsze czynniki kształtujące tę pozycję w wyznaczonym okresie w obranej perspektywie badawczej uznano: uczestnictwo Afryki w międzynarodowych stosunkach gospodarczych, wyzwania związane z poziomem rozwoju gospodarczo‑społecznego państw, powszechność zjawiska upadania państwa na tym obszarze, poziom integracji regionalnej i subregionalnej oraz zainteresowanie i zaangażowanie podmiotów zewnętrznych w regionie. Determinanty te, jak można stwierdzić, są ze sobą ściśle powiązane. Słowa kluczowe: Afryka, stosunki międzynarodowe, państwa najsłabiej rozwinięte, państwa upadłe   Abstract: The position of the states of the African continent in the international relations at the beginning of the 21st century The aim of this article is to analyze the position of African countries in the international relations at the beginning of the 21st century, referring to both (northern and southern) parts of the continent. The participation of Africa in the international economic relations, challenges related to the level of economic and social development of the states, the widespread phenomenon of collapsing states, the level of regional and subregional integration as well as the interest and involvement of external entities in the region were considered as the most important factors shaping this position in the selected period. These determinants are also closely related to each other.Key words: Africa, international relations, least developed countries, failed states
    Źródło:
    Studia Politicae Universitatis Silesiensis; 2018, 21
    1895-3492
    2353-9747
    Pojawia się w:
    Studia Politicae Universitatis Silesiensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The EU perspective not for Sarajevo? Bosnia and Herzegovina’s integration with the European Union: opportunities, challenges and perspectives
    Integracja Bośni i Hercegowiny z Unią Europejską: szanse, wyzwania i perspektywy
    Autorzy:
    Szynol, Monika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/625723.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    The European Union
    the EU enlargement policy
    Bosnia and Herzegovina
    Western Balkans
    Unia Europejska
    polityka rozszerzenia UE
    Bośnia i Hercegowina
    Bałkany Zachodnie
    Opis:
    W 2018 roku Unia Europejska (UE) przypomniała, że przyszłość Bałkanów Zachodnich znajduje się w UE. Perspektywa „europejskiej (unijnej) przyszłości” została zaprezentowana państwom bałkańskim już piętnaście lat wcześniej, w 2003 roku, kiedy to zostały one uznane za państwa potencjalnie kandydujące do członkostwa w UE. W 2016 roku Sarajewo zawnioskowało o akcesję do Unii Europejskiej. Głównym celem niniejszego artykułu jest zatem analiza możliwości przystąpienia Bośni i Hercegowiny do UE. Niezbędne jest zidentyfikowanie - chociażby wybranych - szans i wyzwań, perspektyw i barier na drodze do dalszej integracji tego państwa z Brukselą. Tłem dla rozważań musi stać się polityka Unii Europejskiej wobec regionu Bałkanów Zachodnich, która straciła na dynamice wraz z początkiem drugiej dekady XXI wieku, by w jej końcu próbować ją (z różnych względów) odzyskać. Czy na intensyfikacji polityki rozszerzenia UE może skorzystać Bośnia i Hercegowina?
    In 2018 the European Union (EU) recalled that the future of the Western Balkans lies in the EU. The vision of an “European (Union) future” was announced to the Balkan countries fifteen years earlier, in 2003, when they were recognized as a potential candidates for membership in the EU. In 2016 Sarajevo decided to apply for membership in the European Union. Therefore, the main aim of this article is to analyse the possibility of joining the EU by Bosnia and Herzegovina. It is necessary to identify - even if chosen - opportunities and challenges, perspectives and barriers on the path to further integration of that country with Brussels. The background of these considerations must be the EU’s policy towards the Western Balkans region, which lost its dynamics with the beginning of the second decade of the 21st century, and is trying to retrieve if for various reasons nowadays. Will Bosnia and Herzegovina benefit from the intensification of the EU’s enlargement policy?
    Źródło:
    Rocznik Integracji Europejskiej; 2018, 12; 225-242
    1899-6256
    Pojawia się w:
    Rocznik Integracji Europejskiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pięć lat europejskich aspiracji Islandii – od wniosku o członkostwo do zawieszenia procesu akcesyjnego
    Five years of Iceland’s European ambitions – from membership application to the suspension of the accession process
    Autorzy:
    Szynol, Monika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/625137.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Iceland
    economic crisis
    accession process
    EU enlargement policy
    candidate states
    Islandia
    kryzys finansowy
    proces akcesyjny
    polityka rozszerzenia UE
    państwa kandydujące
    Opis:
    In view of the consequences of the crisis that erupted in Iceland in early October 2008, the most effective solution – according to the new social democratic government elected in 2009 – leading to economic recovery, had become the membership in the European Union. The article analyzes the causes of Reykjavik’s interest in accession, the strengths and weaknesses of the Iceland’s candidacy (including comparison with the other candidate countries and potential candidates) as well as the reasons for which the accession process was firstly suspended and then – terminated. An attempt to summarize the Iceland’s integration with the EU was madeprimarily on the basis of the legal and institutional framework, which sets out the accession procedure, the level of the existing cooperation between Iceland and the EU and the actions taken by them since 2009.
    Wobec konsekwencji kryzysu, który wybuchł w Islandii na początku października 2008 roku, najskuteczniejszym rozwiązaniem – według nowego, socjaldemokratycznego rządu wybranego w 2009 roku – prowadzącym do poprawy sytuacji gospodarczej, miało stać się członkostwo w Unii Europejskiej. Artykuł analizuje przyczyny zainteresowania Reykjaviku członkostwem w Unii Europejskiej, mocne i słabe strony kandydatury Islandii (w tym w porównaniu dopozostałych państw kandydujących i potencjalnie kandydujących), a także powody, przez które proces akcesyjny został najpierw zawieszony, a następnie zakończony. Próba podsumowaniaintegracji Islandii z UE została dokonana przede wszystkim na podstawie ram prawno-instytucjonalnych, które określają procedurę akcesyjną, stany dotychczasowej współpracy pomiędzy stronami, a także dział podejmowanych przez strony od 2009 roku.
    Źródło:
    Rocznik Integracji Europejskiej; 2016, 10; 429-446
    1899-6256
    Pojawia się w:
    Rocznik Integracji Europejskiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies