Autor: Szymczak, Agnieszka - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Second season of prehistoric investigations in the Qumayrah Valley, Oman
Autorzy:: Białowarczuk, Marcin
Szymczak, Agnieszka
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1682172.pdf
Data publikacji:: 2019-05-14
Wydawca:: Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:: new prehistoric sites
Neolithic
Qumayrah Archaeological Project
Oman
Opis:: In the second field season of the Omani–Polish Qumayrah Archaeological Project, the prehistoric leg of the team conducted investigations of previously discovered lithic sites in the vicinity of Al-Ayn village. This paper summarizes the results of archaeological testing at three open campsites codenamed Qumayrah-Ayn (QA) 2, QA 6 and QA 12. The investigations provided new evidence of intensive Stone Age settlement of the Qumayrah Valley (also known as Wadi Fajj). The data, comprising lithic tools and some shell and stone beads, indicate that the occupation of these sites should be dated to various stages of the Neolithic period.
Źródło:: Polish Archaeology in the Mediterranean; 2018, 27(1); 445-463
1234-5415
Pojawia się w:: Polish Archaeology in the Mediterranean
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Struktura i funkcje białka Klotho
Structure and functions of Klotho protein
Autorzy:: Szymczak, Agnieszka
Forma, Ewa
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1032793.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:: białko klotho
trpv
wapń
fosfor
witamina d
czynniki
wzrostu fibroblastów
nowotwory
klotho protein
calcium
phosphorus
vitamin d
fibroblast
growth factors
neoplasms
Opis:: Klotho gene was identified in 1997, and named after a Greek goddess Klotho, who spun the thread of life. The inactivation of Klotho gene in mice leads to a syndrome resembling aging, whereas the overexpression of Klotho extends their life span. Protein Klotho exists in two forms: membrane and secreted Klotho which play different functions. The highest expression of transmembrane form of Klotho is observed in the kidney and choroid plexus in the brain. The transmembran form of Klotho acts as a coreceptor for fibroblast growth factor 23 (FGF23) and regulates phosphate homeostasis band vitamin D metabolism. The secreted form of Klotho, which was detected in plasma, cerebrospinal fluid and urine functions as a humoral factor that regulates the activity of several ion channels, transporters, and growth factor receptors. Moreover, this form of Klotho protein can modify N-glycans of TRPV5 channel and regulate calcium homeostasis. The secreted Klotho can also inhibit the insulin and insulin-like growth factor 1 (IGF-1) pathways. Last data suggest that Klotho can act as a tumor supressor gene. The decrease of Klotho expression was observed in the breast, pancreas, stomach, colon, lung and cervical cancer. Moreover, the decrease of Klotho expression was correlated with the more aggressive phenotype of examined cancers. Downregulation of Klotho gene was associated with CpG hypermethylation of promoter region and histones deacetylation.
Gen Klotho, odkryty został w roku 1997, a jego nazwa wywodzi się od imienia greckiej bogini Klotho, która przędła nić ludzkiego żywota. Myszy z inaktywowanym genem Klotho wykazują cechy przedwczesnego starzenia się, natomiast nadekspresja Klotho skutkuje wydłużeniem czasu ich życia. Białko Klotho występuje w dwóch formach - transbłonowej oraz sekrecyjnej, którym przypisuje się odmienne funkcje. Najwyższą ekspresję transbłonowej formy Klotho obserwuje się w nerkach i splotach naczyniówkowych komór mózgowych. Forma ta, funkcjonuje jako koreceptor dla czynnika wzrostu fibroblastów 23 (FGF23), który uczestniczy w utrzymywaniu homeostazy fosforanowej oraz regulacji metabolizmu witaminy D. Sekrecyjna postać białka, której obecność wykazano w osoczu, płynie mózgowordzeniowym oraz w moczu, funkcjonuje jako czynnik humoralny. Reguluje ona aktywność kanałów jonowych, transporterów błonowych, a także receptorów dla czynników wzrostu. Poprzez modyfikację N-glikanów kanałów TRPV5, Klotho sekrecyjne bierze udział w utrzymywaniu homeostazy jonów wapnia. Ponadto, sekrecyjna postać białka uczestniczy w hamowaniu szlaku insuliny/insulinopodobnego czynnika wzrostu. Ostatnie doniesienia sugerują, iż Klotho spełnia także rolę supresora procesu nowotworzenia. Obniżenie ekspresji genu Klotho wykazano m.in. w raku piersi, trzustki, żołądka, jelita grubego, płuc oraz w raku szyjki macicy. Spadek ekspresji genu Klotho skorelowany jest z bardziej agresywnym fenotypem badanych nowotworów. Wśród mechanizmów leżących u podstaw obniżenia ekspresji Klotho wyróżnia się m.in. hipermetylację wysp CpG w obrębie regionu promotorowego oraz deacetylację histonów.
Źródło:: Folia Medica Lodziensia; 2012, 39, 2; 151-187
0071-6731
Pojawia się w:: Folia Medica Lodziensia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Struktura i funkcje białka βKlotho
The structure and functions of βKlotho protein
Autorzy:: Szymczak, Agnieszka
Krzywański, Rafał
Forma, Ewa
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1032743.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:: βklotho
metabolizm
fgf15/19
fgf21
metabolism
Opis:: The βKlotho gene was identified on 2000, based on sequence similarity with the αKlotho gene. The KLB gene encoded single-pass transmembrane protein, which is expressed predominantly in liver and white adipose tissue. KLB–/–mice, unlike αKL–/– mice, grow and develop quite normally, but they exhibit increased bile acid synthesis and resistance to gallstone formation. Similar phenotype was also observed in mice lacking FGFR4 or FGF15. These observations led to hypothesis, that βKlotho interacts with FGFR4 and functions as a coreceptor for FGF15. Subsequent studies have shown, that βKlotho form complex with FGFR1c and function as coreceptor for FGF21. It was found, that via FGF-FGFR signalling pathway βKlotho can regulate many cellular processes. Functions as coreceptor for FGF19 (the orthologous protein in humans), KLB can regulate inter alia bile acids metabolism and energy homeostasis. Function as coreceptor for FGF21 protein can mediate promotion of lypolisis in white adipose tissue and ketogenesis in liver.
Gen βKlotho (KLB) odkryty został w roku 2000, jako homolog genu αKlotho. Gen KLB koduje monotopowe białko przezbłonowe, ulegające ekspresji głównie w wątrobie i białej tkance tłuszczowej. W odróżnieniu od myszy αKL–/–, myszy KLB–/– rozwijają się prawidłowo, jednakże wykazują one znaczny wzrost biosyntezy kwasów żółciowych oraz oporność na tworzenie się kamieni żółciowych. Podobny fenotyp obserwuje się również u myszy z wyłączonym genem FGFR4 lub FGF15. Dane te były podstawą sugestii, że białko βKlotho oddziałuje z FGFR4 i pełni rolę koreceptora dla FGF15. Dalsze analizy pokazały, że βKlotho tworzy również kompleks z receptorem FGFR1c, funkcjonując jako koreceptor dla czynnika FGF21. Wykazano, że poprzez działanie na szlaku FGF-FGFR, białko βKlotho zaangażowane jest w regulację licznych procesów komórkowych. Funkcjonując jako koreceptor dla czynnika FGF19 (ortolog FGF15 u człowieka), KLB wpływa m.in. na metabolizm kwasów żółciowych oraz homeostazę energetyczną. Natomiast jako koreceptor dla FGF21, białko KLB wpływa na promocję lipolizy w białek tkance tłuszczowej oraz ketogenezy w wątrobie.
Źródło:: Folia Medica Lodziensia; 2013, 40, 1; 99-132
0071-6731
Pojawia się w:: Folia Medica Lodziensia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Wybrane ksenoestrogeny i ich wpływ na zdrowie człowieka
Selected xenoestrogens and their impact on human health
Autorzy:: Forma, Ewa
Szymczak, Agnieszka
Krześlak, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1032748.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:: ksenoestrogeny
fitoestrogeny
metaloestrogeny
pestycydy
bisfenol a
xenoestrogens
phytoestrogens
metalloestrogens
pesticides
bisphenol a
Opis:: Xenoestrogens are typically identified as compounds that can interact with estrogen receptors and thus, can act as agonists or antagonists of endogenous hormones. Exogenous estrogens are highly heterogeneous in structure and include metals and synthetic organic compounds such as pesticides, plastics, as well as natural plant-derived xenoestrogens i.e. phytoestrogens. They originate from a wide variety of commonly used sources, including certain plastics, pesticides, fuels, cigarette smoke, cosmetic products and plants. It means that all human population may be exposed to them. Estrogens are recognized as a critical modulator of development, homeostasis in adulthood and the regulation of response to the environment. Xenoestrogens do not have identical properties to endogenous estrogens but perfectly mimic or interfere with all aspects of estrogen-mediated signaling. The increasing evidence suggests that xenoestrogens may cause adverse health effects. Some of xenoestrogens can promote tumor development through the stimulation of cell proliferation, angiogenesis and metastasis. On the other hand, phytoestrogens have been shown to exert a protective effect against the development of breast cancer.
Ksenoestrogeny to egzogenne związki chemiczne mogące oddziaływać z receptorami estrogenowymi i działać jako agoniści lub antagoniści endogennych hormonów. Egzogenne estrogeny to heterogenna pod względem struktury chemicznej grupa substancji obejmująca metale, związki syntetyczne, takie jak pestycydy, składniki tworzyw sztucznych, a także naturalne substancje roślinne, tj. fitoestrogeny. Do źródeł ksenoestrogenów zalicza się m.in. niektóre tworzywa sztuczne, pestycydy, spaliny, dym tytoniowy, kosmetyki oraz roślin. Istnienie tak wielu potencjalnych źródeł ekspozycji wiąże się z powszechnym narażeniem ludzi na działanie tych związków. Endogenne estrogeny odgrywają istotną rolę na etapie rozwoju oraz w regulacji homeostazy i odpowiedzi organizmu na czynniki środowiskowe. Ksenoestrogeny nie wykazują wszystkich właściwości naturalnie występujących estrogenów, jednakże mogą one naśladować ich działanie lub zaburzać transmisję sygnału z udziałem estrogenów. Wyniki wielu badań sugerują negatywny wpływ ksenoestrogenów na zdrowie człowieka. Niektóre ksenoestrogeny mogą powodować rozwój nowotworów poprzez stymulację proliferacji komórek, angiogenezy i przerzutowania. Z drugiej jednak strony, fitoestrogeny mogą hamować rozwój raka piersi.
Źródło:: Folia Medica Lodziensia; 2013, 40, 1; 79-97
0071-6731
Pojawia się w:: Folia Medica Lodziensia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Genetic polymorphism of Klotho gene and bladder cancer risk
Polimorfizm genu Klotho a ryzyko raka pęcherza moczowego
Autorzy:: Szymczak, Agnieszka
Forma, Ewa
Krześlak, Anna
Jóźwiak, Paweł
Bryś, Magdalena
Madej, Adam
Różański, Waldemar
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1032775.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:: genetic polymorphism
klotho
bladder cancer
snp
polimorfizm genów
rak pęcherza
Opis:: Introduction: Bladder cancer is the most frequent tumor of the urinary tract in Poland. Klotho gene can act as an suppressor gene. Therefore, variability of this gene might be implicated in the carcinogenesis of urinary bladder. The aim of the study was analysis of the association between the g.33590184 G>A (rs1207568), g.33634983 C>T (rs564481), g.33628193 G>C (rs9527025) polymorphisms of the Klotho gene and bladder cancer risk. Materials and methods: The study included 96 patients diagnosed with transitional cell carcinoma of the bladder (TCC) and 114 healthy, cancer-free individuals. Three selected polymorphisms were typed by PCR with confronting two-pair primers (PCR-CTPP) and Real Time PCR with TaqMan probes. Results: The GA and AA genotypes of the rs1207568 polymorphism increased the risk of bladder cancer (OR = 1.86, 95% CI [1.04-3.33], p = 0.03 and OR = 6.58, 95% CI [1.27-34.02], p = 0.01, respectively). Individuals who were heterozygous and homozygous for the A variant had 2.10-fold higher risk of bladder cancer (OR = 2.10, 95% CI [1.20-3.65], p = 0.009). On the other hand, heterozygous subjects and homozygous carriers of the wild-type allele (G) had a decreased bladder cancer risk (OR = 0.19, 95% CI [0.04-0.95], p = 0.043). Also, the occurrence of bladder cancer was positively correlated with the presence of the GC genotype of the rs9527025 polymorphism (OR = 2.84, 95% CI [1.57-5.15], p = 0.0001). Conclusions: Two polymorphisms of Klotho gene (rs1207568 and rs9527025) may play a role in susceptibility to bladder cancer.
Wstęp: Rak pęcherza moczowego jest najczęściej występującym nowotworem układu moczowego w Polsce. Sugeruje się, że gen Klotho może pełnić funkcje genu supresorowego. W związku z tym, polimorfizm genu Klotho może mieć wpływ na proces transformacji nowotworowej pęcherza moczowego. Celem przedstawionych badań był analiza związku pomiędzy występowaniem wybranych polimorfizmów pojedynczych nukleotydów g.33590184 G>A (rs1207568), g.33634983 C>T (rs564481), g.33628193 G>C (rs9527025) a ryzykiem zachorowania na raka pęcherza moczowego. Materiały i metody: Do badań włączono 96 pacjentów ze zdiagnozowanym przejściowokomórkowym rakiem pęcherza moczowego (TCC; transitional cell carcinoma) oraz 114 osób zdrowych, u których nie stwierdzono choroby nowotworowej. Występowanie trzech wybranych polimorfizmów analizowano przy użyciu techniki PCR z dwiema parami przeciwstawnych starterów (PCR-CTPP; PCR with confronting two-pair primers) oraz metody Real Time PCR z sondami fluorescencyjnymi TaqMan. Wyniki: Genotypy GA i AA polimorfizmu rs1207568 wpływają na wzrost ryzyka zachorowania na przejściowokomórkowego raka pęcherza moczowego (OR = 1,86, 95% PU [1,04-3,33], p = 0,03 oraz OR = 6,58, 95% CI [1,27-34,02], p = 0,01, odpowiednio). U osób będących heterozygotami lub homozygotami pod względem allela A wykazano ponad 2-krotnie wyższe ryzyko zachorowania na raka pęcherza moczowego (OR = 2,10, 95% PU [1,20-3,65], p = 0,009). Natomiast w przypadku nosicieli allela G, w układzie homozygotycznym lub heterozygotycznym, obserwowano spadek ryzyka zachorowania na badany nowotwór (OR = 0,19, 95% PU [0,04-0,95], p = 0,043). W przypadku polimorfizmu rs952705 wykazano, że genotyp GC zwiększa ryzyko zachorowania na przejściowokomórkowego raka pęcherza moczowego (OR = 2,84, 95% PU [1,57-5,15], p = 0,0001).Wnioski: Dwa spośród badanych polimorfizmów genu Klotho (rs1207568 i rs9527025) mogą mieć wpływ na predyspozycję do zachorowania na przejściowokomórkowego raka pęcherza moczowego.
Źródło:: Folia Medica Lodziensia; 2012, 39, 2; 189-205
0071-6731
Pojawia się w:: Folia Medica Lodziensia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Preliminary report on the 2012 and 2013 excavation seasons at Jiyeh (Porphyreon): work in sector D (residential Quarter)
Autorzy:: Waliszewski, Tomasz
Antos, Magdalena
Jaworski, Piotr
Makowski, Piotr
Romaniuk, Marcin
Solecki, Rafał
Szymczak, Agnieszka
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1727478.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:: Jiyeh (Porphyreon)
houses
domestic architecture
Iron Age II
Persian–Hellenistic– Roman
mosaic
village/rural
Phoenicia
Opis:: Archeological work in the 2012 and 2013 seasons in Jiyeh (Porphyreon), which lies on the Phoenician coast north of ancient Sidon, was focused on reconstructing the history of settlement on the site. At least three phases were identified and dated to the Iron Age II, the Persian– Hellenistic–Roman period and late antiquity. The early dating of the functioning of the Christian basilica to the 4th–5th century AD was also confirmed in trial pits. The complex and unusual sewage installation discharging rainwater from the roofs and streets of the 5th-century settlement contributed important data for studies of late antique domestic architecture in the region.
Źródło:: Polish Archaeology in the Mediterranean; 2015, 24(1); 453-474
1234-5415
Pojawia się w:: Polish Archaeology in the Mediterranean
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Safety and efficacy of a Ventralight ST echo ps implant for a laparoscopic ventral hernia repair – a prospective cohort study with a one-year follow-up
Autorzy:: Stetsko, Taras
Bury, Kamil
Lubowiecka, Izabela
Szymczak, Czesław
Tomaszewska, Agnieszka
Śmietański, Maciej
Szymczak, Czewsław
Śmietaski, Maciej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1394059.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: ventral hernia
mesh
recurrence
pain
Ventralight ST
Opis:: Laparoscopic ventral hernia repair has become popular technique. Every year, companies are introducing new products Thus, every mesh prior to introduction in clinical settings should be tested with a dedicated tacker to discover the proper fixation algorithm. The aim of the study was to assess the safety and efficacy of the Ventralight ST implant with an ECHO positioning system and a dedicated fixation device, the SorbaFix stapler, in a prospective cohort of patients. Material and methods. The study was a prospective single centre cohort study with a one-year followup period. Fifty-two patients received operations for a ventral hernia using a laparoscopic IPOM mesh – Ventralight ST ECHO PS. The size of the mesh and the fixation method were based on mathematical considerations. A recurrence of the hernia and pain after 1, 2 and 12 months were assessed as the primary endpoints. Results. Two recurrences were noted, one in parastomal and one in a large incisional hernia. Pain was observed in 22 patients (41%) and mostly disappeared after 3 months (7%). The intensity of pain was low (VAS <2). However, 2 patients still experienced severe pain (VAS>6) until the end of the study. Conclusion. The Ventralight ST Echo PS implant fixed with a Sorbafix stapler is a valuable and safe option for a laparoscopic ventral hernia repair. In our opinion, the implant could be used in all patients due to the hernia ring diameter. According to the mathematical models and clinical practice, we do not recommend this implant in orifices with a width larger than 10 cm.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2016, 88, 1; 7-14
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Bezpieczeństwo i skuteczność zastosowania wewnątrzbrzusznego implantu Ventralight SY w laparoskopowym zaopatrzeniu przepuklin brzusznych – badanie prospektywne z rocznym okresem obserwacji
Autorzy:: Stetsko, Taras
Bury, Kamil
Lubowiecka, Izabela
Szymczak, Czesław
Tomaszewska, Agnieszka
Śmietański, Maciej
Szymczak, Czewsław
Śmietaski, Maciej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1394106.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: przepuklina brzuszna
siatka
nawrót
ból
Ventralight ST
Opis:: Celem badania była ocena bezpieczeństwa i skuteczności zastosowania implantu Ventralight ST z systemem pozycjonującym ECHO i dedykowanym urządzeniem mocującym – staplerem SorbaFix w prospektywnym badaniu kohortowym. Marteriał i metodyka. Badanie zaplanowano jako prospektywne jednoośrodkowe badanie kohorty chorych z jednorocznym okresem obserwacyjnym. Do badania włączono 52 chorych poddanych interwencji z powodu przepukliny brzusznej za pomocą laparoskopowego zaopatrzenia z implantem Ventralight ST ECHO PS. Wielkość siatki i sposób mocowania oparto na teoretycznych założeniach matematycznych. Głównym ocenianym parametrem było wystąpienie nawrotu w 12-miesięcznej obserwacji. Wyniki. Zanotowano dwa nawroty przepukliny, jeden u chorego z przepukliną okołostomijną i drugi w dużej przepuklinie pooperacyjnej. Ból obserwowano u 22 chorych (41%) po zabiegu. U większości chorych ból ustępował po okresie 3 miesięcy (7%). Obserwowano niskie natężenie bólu (VAS <2). Jednak silny ból występował u 2 chorych (VAS >6) w całym okresie obserwacji. Wnioski. Użycie implantu Ventralight ST Echo PS mocowanego stapleremSorbafix jest wartościową i bezpieczną opcją w laparoskopowym zaopatrzeniu przepukliny brzusznej. Rozwiązanie może być użyte do zaopatrzenia chorych zakwalifikowanych do laparoskopii z uwzględnieniem wielkości przepukliny. W odniesieniu do modeli matematycznych i przedstawionych danych klinicznych autorzy nie rekomendują używania opisanego implantu do przepuklin o pierścieniu większym niż 10 cm.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2016, 88, 1; 11-24
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Mieszanina polichlorowanych dibenzo-p-dioksyn i polichlorowanych dibenzofuranów : dokumentacja proponowanych dopuszczalnych wielkości narażenia zawodowego
Mixture of polychlorinated dibenzo-p-dioxins and polychlorinated dibenzofurans : documentation of proposed values of occupational exposure limits(OELs)
Autorzy:: Szymańska, Jadwiga
Frydrych, Barbara
Struciński, Paweł
Szymczak, Wiesław
Hernik, Agnieszka
Bruchajzer, Elżbieta
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/138385.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:: mieszanina PCDDs i PCDFs
toksyczność
narażenie zawodowe
NDS
nauki o zdrowiu
inżynieria środowiska
PCDDs and PCDFs mixture
toxicity
occupational exposure
MAC-TWA
health sciences
environmental engineering
Opis:: Polichlorowane dibenzo-p-dioksyny (PCDDs) i polichlorowane dibenzofurany (PCDFs), nazywane powszechnie „dioksynami”, należą do halogenopochodnych węglowodorów aromatycznych charakteryzujących się: zbliżoną budową, właściwościami fizykochemicznymi oraz toksykologicznymi. Nie są stosowane komercyjnie, powstają jako produkty uboczne w trakcie: awarii, spalania, niektórych procesów przemysłowych itp. Wartości LD50 (0,002 ÷ 300 mg/kg) zależą od gatunku badanych zwierząt oraz budowy chemicznej związku. Dostępne w literaturze dane dotyczące toksyczności przewlekłej dotyczą głównie 2,3,7,8-TCDD i 2,3,4,7,8-PeCDF. Potencjalne drogi narażenia ludzi na PCDDs i PCDFs to: układ pokarmowy, płuca i skóra. Związki te są kumulowane głównie w wątrobie i tkance tłuszczowej. Ich polarne metabolity mogą podlegać sprzęganiu z kwasem glukuronowym i glutationem. Głównymi drogami wydalania są żółć i kał. U ssaków PCDDs i PCDFs są eliminowane również z mlekiem matki. Wyniki badań mutagenności i genotoksyczności PCDDs (głównie 2,3,7,8-TCDD) i PCDFs oraz ich wpływ na płodność i rozrodczość są niespójne. Spośród PCDDs i PCDFs związkiem najsilniej wpływającym na płodność, rozrodczość i rozwój płodów jest 2,3,7,8-TCDD. Podstawą do oceny działania rakotwórczego dioksyn (w tym 2,3,7,8-TCDD) i furanów u ludzi są badania epidemiologiczne. Kohorty obejmują osoby narażone zawodowo na: chlorofenole, herbicydy fenoksyoctowe oraz mieszaninę polichlorowanych dibenzodioksyn i furanów. PCDDs i PCDFs mają wsplólny mechanizm działania toksycznego związany z aktywacją receptora Ah. Związki te są uważane za induktory szeregu enzymów (np. CYP1A) i modulatory hormonów oraz czynników wzrostu. Aktywność CYP1A1 jest jednym z najczulszych wskaźników narażenia na 2,3,7,8-TCDD. U szczurów i myszy po podaniu 2,3,7,8-TCDD stwierdzono: gruczolakoraki i raki wątrobowokomórkowe oraz raki wywodzące się z przewodów żółciowych. Zmiany nowotworowe obserwowano także w innych narządach. Wyniki badań NTP wykazały również rakotwórcze działania 2,3,4,7,8-PeCDF. Według IARC wystarczające dowody działania rakotwórczego na ludzi istnieją jedynie dla 2,3,7,8-TCDD (CAS: 1746-01-6) i 2,3,4,7,8 PeCDF (CAS: 57117- 31-4). Pozostałe PCDDs i PCDFs są zaliczane do substancji niemożliwych do zaklasyfikowania jako rakotwórcze dla człowieka. Za podstawę do wyznaczenia wartości NDS dla mieszniny PCDDs i PCDFs przyjęto wyniki przeprowadzonej w 2017 r. oceny ryzyka wystąpienia dodatkowego nowotworu wątroby u ludzi narażanych w środowisku pracy na 2,3,7,8-TCDD. Ryzyko to oceniono na – 10 - 4 dla 40 lat narażenia na związek o stężeniu 18 pg/m³ . W przypadku narażenia łącznego, zawartość polichlorowanych dibenzo-p-dioksyn i furanów w badanych próbkach, a także ich najwyższe dopuszczalne poziomy są wyrażane w postaci tzw. równoważnika sumarycznej toksyczności (TEQ), (ang. toxicity equivalent). Dla mieszaniny PCDDs i PCDFs zaproponowano przyjąć wartość 18 pg WHO2006-TEQ/m³ . Wynik wyrażony jako pg WHO-TEQ/m³ nie jest stężeniem, lecz określeniem sumarycznej toksyczności mieszaniny kongenerów dioksyn i furanów, zawartych w próbce w odniesieniu do TCDD. Zakres tematyczny artykułu obejmuje zagadnienia zdrowia oraz bezpieczeństwa i higieny pracy będące przedmiotem badań z zakresu nauk o zdrowiu oraz inżynierii środowiska.
Polychlorinated dibenzo-p-dioxins (PCDDs) and dibenzofurans (PCDFs), commonly known as „dioxins” are compounds with similar structure, physicochemical and toxicological properties. They are not used commercially, they are formed as by-products during certain industrial processes, combustion, failures, etc. LD50 values (0.002–300 mg/kg) depend on the species of the animal tested and the chemical structure of the particular compound. Information on chronic toxicity mainly relates to 2,3,7,8-TCDD and 2,3,4,7,8-PeCDF. Potential routes of human exposure are the digestive system, lungs and skin. These compounds are accumulated mainly in the liver and adipose tissue. Their polar metabolites may undergo conjugation with glucuronic acid and glutathione. The main routes of excretion are bile and feces. In mammals, PCDDs/PCDFs are also eliminated in breast milk. The results of mutagenicity and genotoxicity tests of PCDDs (mainly 2,3,7,8-TCDD) and PCDFs and their effects on fertility and reproduction are inconsistent. Among PCDDs and PCDFs, the compound that most strongly affects fertility, reproduction and fetal development is 2,3,7,8-TCDD. Epidemiological studies are the basis for assessing the carcinogenic potential of dioxins (including 2,3,7,8-TCDD) and furans in humans. Cohorts include those occupationally exposed to chlorophenols, phenoxyacetic herbicides and a mixture of polychlorinated dibenzodioxins and furans. PCDDs/PCDFs have a common mechanism of toxic action associated with activation of the Ah receptor. PCDDs/ PCDFs are considered to be inducers of several enzymes (e.g. CYP1A) and modulators of hormones and growth factors. CYP1A1 activity is one of the most sensitive indicators of exposure to 2,3,7,8-TCDD. Adenocarcinomas and hepatocellular carcinomas as well as bile ducts have been found in rats and mice exposed to 2,3,7,8-TCDD. Tumor changes have also been observed in other organs. NTP studies also showed carcinogenic effects of 2,3,4,7,8-PeCDF. According to IARC, sufficient evidence of a carcinogenic effect on humans exists only for 2,3,7,8-TCDD (CAS: 1746-01-6) and 2,3,4,7,8 PeCDF (CAS: 57117-31-4). Other PCDDs / PCDFs cannot be classified as carcinogenic to humans.
Źródło:: Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2020, 1 (103); 71-142
1231-868X
Pojawia się w:: Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Health risk to medical personnel of surgical smoke produced during laparoscopic surgery
Autorzy:: Dobrogowski, Miłosz
Wesolowski, Wiktor
Kucharska, Małgorzata
Paduszyńska, Katarzyna
Dworzyńska, Agnieszka
Szymczak, Wiesław
Sapota, Andrzej
Pomorski, Lech
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2177163.pdf
Data publikacji:: 2015-07-29
Wydawca:: Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:: smoke
exposure
volatile organic compounds
dioxins
health risk
laparoscopic cholecystectomy
pyrolysis
Opis:: Objectives During laparoscopic cholecystectomy, the removal of the gall bladder, pyrolysis occurs in the peritoneal cavity. Chemical substances which are formed during this process escape into the operating room through trocars in the form of surgical smoke. The aim of this study was to identify and quantitatively measure a number of selected chemical substances found in surgical smoke and to assess the risk they carry to medical personnel. Material and Methods The study was performed at the Maria Skłodowska-Curie Memorial Provincial Specialist Hospital in Zgierz between 2011 and 2013. Air samples were collected in the operating room during laparoscopic cholecystectomy. Results A complete qualitative and quantitative analysis of the air samples showed a number of chemical substances present, such as aldehydes, benzene, toluene, ethylbenzene, xylene, ozone, dioxins and others. Conclusions The concentrations of these substances were much lower than the hygienic standards allowed by the European Union Maximum Acceptable Concentration (MAC). The calculated risk of developing cancer as a result of exposure to surgical smoke during laparoscopic cholecystectomy is negligible. Yet it should be kept in mind that repeated exposure to a cocktail of these substances increases the possibility of developing adverse effects. Many of these compounds are toxic, and may possibly be carcinogenic, mutagenic or genotoxic. Therefore, it is necessary to remove surgical smoke from the operating room in order to protect medical personnel.
Źródło:: International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health; 2015, 28, 5; 831-840
1232-1087
1896-494X
Pojawia się w:: International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Exposure to culturable and total microbiota in cultural heritage conservation laboratories
Autorzy:: Górny, Rafał L.
Harkawy, Aleksander S.
Ławniczek-Wałczyk, Anna
Karbowska-Berent, Joanna
Wlazło, Agnieszka
Niesler, Anna
Gołofit-Szymczak, Małgorzata
Cyprowski, Marcin
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2177074.pdf
Data publikacji:: 2015-10-23
Wydawca:: Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:: settled dust
bioaerosol
conservation laboratory
cultural heritage
occupational exposure
microbial hazards
Opis:: Objectives To date, the scientific source materials usually focus on microbial contamination of the museum or library collections themselves, while the exposure of persons who professionally deal with this type of objects in cultural heritage conservation laboratories is ignored. Material and Methods The study was carried out in 9 naturally ventilated conservation laboratories with no history of water damage. Viable (understood as culturable) bioaerosol stationary samples were collected in both outdoor and indoor environments using 6-stage Andersen impactor. Simultaneously, stationary and personal indoor bioaerosol measurements were carried out using both Gesamtstaubprobenahme an der Person (GSP) and Button filter samplers. These measurements were complemented by evaluation of microbial content in the dust settled on conserved works of art. All impactor, filter, and settled dust samples were quantitatively examined to obtain viable and total concentrations of bacteria and fungi. All isolated microbial strains were taxonomically identified. Results At workplaces, the concentrations of viable microorganisms in air were below 2000 cfu/m³ and accounted for not more than 5.5% of total microbiota. The study showed that quantitative assessment of viable bioaerosol can be made with an Andersen impactor as well as by using Button and GSP filter samplers, irrespective of whether they are applied for personal or stationary measurements. Compared to the impactor, however, the use of filter samplers for microbial contamination monitoring substantially limits the scope of qualitative information which can be obtained. Size distribution analysis revealed that the largest “load” of microorganisms can penetrate into the respiratory tract between the trachea and terminal bronchi, and thereby may be responsible for allergic inflammations in exposed workers. Conclusions The precise assessment of microbial hazards in conservation laboratories should comprise control of both viable and total particle counts. The hermetization of such workplaces and control of relative humidity should be implemented and maintained to assure proper hygienic conditions.
Źródło:: International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health; 2016, 29, 2; 255-275
1232-1087
1896-494X
Pojawia się w:: International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki