Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Szponar, Ewa" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Transgresyjna wrażliwość François Ozona
Transgressive Sensitivity of François Ozon
Autorzy:
Szponar, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341015.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
François Ozon
kino autorskie
francuski ekstremizm
kamp
kino transgresji
ciało
płeć
auteur cinema
French extremism
camp
transgression cinema
body
gender
Opis:
François Ozon należy do najbardziej rozpoznawalnych europejskich reżyserów. Jego dzieło wpisuje się zaś w rejestr motywów i tendencji określających współczesne kino francuskie: od tradycji cinéma d’auteur przez cinéma du corps i nową francuską ekstremę po kino queer. Jako autor nowej generacji Ozon meandruje między kinem artystycznym a komercyjnym – obszarami, których rozłączność legitymizowała do tej pory praktyki teorii autorskiej. Za kardynalną cechę eklektycznego i postmodernistycznego stylu Ozona można uznać posługiwanie się różnorodnością filmowych konwencji i tworzenie nowych hybrydycznych form. U podstaw większości jego filmów leży zaś wrażliwość melodramatyczna i estetyka kampu. O autorskim charakterze jego dzieł świadczy także zestaw tropów czy obsesji, które powracają w większości jego filmów: temat rodziny, zazwyczaj ujmowany przewrotnie czy wręcz perwersyjnie, a także kwestia genderowej i seksualnej labilności, sondowania, podważania i zacierania różnic oraz ról płciowych, a w szerszym ujęciu – traktowanie płci i ciała jako transgresyjnej drogi samopoznania.
François Ozon is one of the most recognizable European directors. His work fits in with the register of motifs and trends that define contemporary French cinema: from the tradition of cinema d’auteur through cinema du corps and the new French extreme, and the queer cinema. As an author of a new generation, Ozon meanders between artistic and com- mercial cinema - the areas whose separateness has so far legitimized the practice of the auteur theory. The use of diverse film conventions and the creation of new hybrid forms can be considered as a cardinal feature of Ozon’s eclectic and postmodernist style. At the heart of most of his films lies the melodramatic sensitivity and camp aesthetics. The original character of his works is also evidenced by a set of themes or obsessions that return in most of his films: family theme, usually perverse or even perfidious, as well as the issue of gender and sexual lability, probing, undermining and blurring gender differences and roles, and in a broader sense - treating sex and the body as a transgressive path of self-discovery.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2018, 101-102; 231-248
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Urszula Antoniak: kondycja nomadki
Urszula Antoniak: The Condition of the Nomad
Autorzy:
Szponar, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32062641.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Urszula Antoniak
kino kobiece
wykorzenienie
women’s films
uprooting
Opis:
Jeśli perspektywa narodowa w studiach nad kinem polskim okazuje się najwłaściwsza dla opisania tożsamościotwórczej roli, jaką odegrało ono w XX w., to dla uchwycenia fenomenu najnowszej kinematografii bardziej owocne może być spojrzenie przekraczające granice państwowe. Zmienia się bowiem definicja polskości, chociażby na skutek masowej emigracji. Jedną z najbardziej znanych polskich reżyserek tworzących na obczyźnie jest Urszula Antoniak. Mimo że skończyła Uniwersytet Śląski w Katowicach, debiutowała dopiero po wyjeździe do Holandii, gdzie nakręciła trzy filmy pełnometrażowe. W wywiadach podkreśla swój status outsiderki, zaś jej opowieści filmowe konsekwentnie ogniskują się wokół problemu samotności i niemożności porozumienia z drugim człowiekiem. W swym artykule Szponar stara się odpowiedzieć na pytanie dotyczące nie tyle kwestii „transnarodowości”, ile „beznarodowości” czy wykorzenienia jako znaku kondycji człowieka XXI w. Na ten punkt widzenia autorka nakłada również perspektywę feministyczną zgodnie z tradycyjnym ujęciem kobiecości jako „uchodźctwa od świata”. Twórczość Urszuli Antoniak wpisuje się bowiem w konwencję „kina kobiecego”, poniekąd zgodnie ze słowami Virginii Woolf, która pisała: Jako kobieta nie mam kraju. Jako kobieta nie chcę mieć kraju. Moim krajem jako kobiety jest cały świat.
If a national perspective in the study of Polish cinema turns out to be the most appropriate to describe its identity making role in the 20th century, a different perspective, one that transcends national borders, appears to be more promising when dealing with newest films. The definition of what it means to be Polish is changing in part due to mass migration. One of the better known Polish women directors working abroad is Urszula Antoniak. Although she graduated from the Silesian University in Katowice, she made her debut only following emigration to the Netherlands, where she made three feature films. In interviews she highlights her status of an outsider, and her film stories consistently focus on the problem of loneliness and the impossibility of communicating with another person. In his article Szponar is trying to answer the question dealing with not so much the issue of transnationalism, but “un-nationalism”, that is uprooting as an element of the human condition of the 21st century. This point of view is further explored using the feminist perspective, and the notion of womanhood as being “an escape from the world”. The work of Urszula Antoniak falls within the category of “women’s films”, and coincidentally agrees with the words of Virginia Woolf, who wrote: As a woman I have no country. As a woman I want no country. As a woman, my country is the whole world.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2016, 95; 40-50
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Od psychoanalizy po filmoterapię. Recenzja książki Kino, film, psychologia, red. Agnieszka Ogonowska, seria Psychologia Stosowana, Wydawnictwo Edukacyjne [2018], ss. 320
From Psychoanalysis to Film Therapy. A Review of the Monograph Cinema, moovie, psychology, ed. Agnieszka Ogonowska, seria Psychologia Stosowana, Wydawnictwo Edukacyjne [2018], ss. 320
Autorzy:
Szponar, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/445572.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Poetica; 2018, 6; 195-197
2353-4583
2449-7401
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Poetica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies