Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Szlanta, Piotr" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-100 z 131
Tytuł:
„Dziwaczna sekta” w oczach habsburskich dyplomatów. Przyczynek do historii mariawityzmu w latach 1906–1914
The phenomenon of Mariavites in the light of the reports of the Austro-Hungarian Warsaw consuls of 1906–1914
Autorzy:
Szlanta, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22446648.pdf
Data publikacji:
2022-12-13
Wydawca:
Archiwum Główne Akt Dawnych
Tematy:
mariawityzm
katolicyzm
Stephan von Ugron
Ernst Maurig von Sarnfeld
Leopold von Andrian
Królestwo Polskie
Austro-Węgry
Mariavite religious movement
Catholicism
Kingdom of Poland
Austro-Hungary
Opis:
W 1906 r. dyplomaci habsburscy w Warszawie z uwagą obserwowali narodziny ruchu religijnego mariawitów. Ich zdaniem rozłam w Kościele rzymskokatolickim i powstanie Niezależnego Starokatolickiego Kościoła Mariawitów stanowiły zagrożenie dla jedności mariawitów. W raportach konsulowie określali mariawitów mianem „dziwacznej sekty” lub „fałszywie nauczającej”. Zarazem faworyzowali hierarchię rzymskokatolicką. Z drugiej strony władze rosyjskie na różne sposoby (np. wydając zezwolenia na budowę świątyń czy udzielając przywódcom mariawitów audiencji u cara) wspierały nowo powstały Kościół. W ten sposób liczyli na pogłębienie podziałów w społeczeństwie polskim. Ale już w 1907 r. można było zaobserwować gwałtowny spadek dynamiki rozwoju mariawitów i liczby członków nowego Kościoła. Spadek ten został odnotowany z satysfakcją przez konsulów, a z rozczarowaniem przez Rosjan. Zainteresowanie konsulów mariawitami wynikało po części z ich obawy o rozprzestrzenienie się tego ruchu wśród biedoty chłopskiej w Galicji.
Habsburg diplomats in Warsaw watched closely the birth of Mariavite religious movement in Russian-Poland in 1906. In their opinion the split within the dominant Roman-Catholic Church and the establishment of the Independent Old Catholic Church of Mariavite posed a threat to the unity of the Polish nation. Consuls, in their reports, labeled Mariavites as a “bizarre sect” or “false teaching”. The consuls despite their conflict with the Roman Catholic hierarchy unambiguously favored the latter. On the other hand, the Russian authorities in different ways (for example by giving permissions for erecting new churches or granting Mariavite leaders audiences with the tsar) supported a newly established church. In doing so they hoped it would deepen divisions among Polish society. But already in 1907 one could observe the sharp decline in the dynamics of Mariavites and the number of members of the new church. This decline was noted with satisfaction by the consuls and with disappointment by the Russians. The consuls’ interest in Mariavites came partly from their anxiety of a possible spread of the movement among the poor peasants in Austrian-Poland.
Źródło:
Miscellanea Historico-Archivistica; 2022, 29, 29; 227-241
0860-1054
Pojawia się w:
Miscellanea Historico-Archivistica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wątpliwe odrodzenie Polski. Akt 5 listopada w propagandzie wizualnej stron walczących
Doubtful rebirth of Poland. The 5th Of November Act in visual propaganda of the belligerents
Autorzy:
Szlanta, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/474797.pdf
Data publikacji:
2017-11-29
Wydawca:
Archiwum Główne Akt Dawnych
Tematy:
Akt 5 listopada,
pierwsza wojna światowa,
Polska,
odzyskanie niepodległości,
propaganda,
karykatury
5th November Act,
First World War,
Poland,
independence,
war propaganda,
political cartoons
Opis:
The issuing of the 5th Of November Act (also called Two Emperors Act) in 1916 was further evidence of the total character of the First World War. All participants of the war desperately tried to overcome a deadlock in trench warfare. What is not astonishing, following the general line of their policy, both belligerent camps interpreted this document completely differently. This was refl ected in cartoons as well. Propagandists of the Central Powers presented the decision of both emperors as an act of historical importance, proof of the selfl ess friendship of its authors towards Poles. On the other side, Entente Powers saw in the 5th Of November Act an illegal and cynical attempt to cheat Poles and force them to join the military efforts of the Central Powers.
Ogłoszenie Aktu 5 listopada 1916 r stanowiło kolejny przejaw totalizacji Wielkiej Wojny, w której strony walczące intensywnie szukały wszelkich sposobów wyjścia z impasu jaki zapanował na frontach. Co nie jest zaskakujące, obie strony konfliktu przyjęły odrębną, zgodną z ich interesami i prowadzoną polityką interpretację dokumentu, co znalazło wyraz także w ikonografii. Propagandziści państw centralnych przedstawili decyzję Wilhelma II i Franciszka Józefa I jako akt o charakterze dziejowym, ogłoszony w imię bezinteresownej przyjaźni dla Polski. Z kolei ententa upatrywała w nim bezprawną i cyniczną próbę oszukania Polaków i przymusowego wprzęgnięcia ich w militarny wysiłek Niemiec i Austro-Węgier.
Źródło:
Miscellanea Historico-Archivistica; 2017, 24; 143-152
0860-1054
Pojawia się w:
Miscellanea Historico-Archivistica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Lemkos’ Great War: Wartime Experiences of the Lemko People, 1914–18
Autorzy:
Szlanta, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/601433.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
First World War
Lemko people
Thalerhof camp
political repression
occupation
Greek Catholic Church
national identity
Spanish flu
Opis:
The First World War imposed a severe stigma on the Lemko people, the Ruthenian mountaineers residing on the northern mountainside of the Carpathians. Military operations, political repressions, malnutrition, and epidemics of contagious diseases caused severe damages and losses in the population and materials. In the late 1914 and early 1915, the front-line was set through the Lemko Land. The area’s eastern part was occupied for several months by the Russians. The occupational authorities planned to annex the area after the war, as they recognised the Lemkos as part of the Russian nation. On the other hand, the Lemko people were generally treated by the Austro-Hungarian authorities with suspicion, as allegedly favouring Russia. They were accused of sabotage and collaboration with the occupiers. Many a Lemko was executed, often without any proof of guilt whatsoever. Some 2,000 were sent to an internment camp in Thalerhof, not far from Graz. The war facilitated the split among the Lemkos into those who considered themselves members of a Ukrainian nation and those who recognised themselves as a separate ethnic group.
Źródło:
Acta Poloniae Historica; 2016, 113
0001-6829
Pojawia się w:
Acta Poloniae Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ofensywny plan Hindenburga i Ludendorffa
Autorzy:
Szlanta, Piotr.
Powiązania:
Rzeczpospolita 2007, nr 235. Dod. "Bitwy Świata" nr 30 "Bitwa pod Tannenbergiem 26-31 sierpnia 1914 r.", s. 8
Data publikacji:
2007
Tematy:
Hindenburg, Paul von (1847-1934)
Ludendorff, Erich (1865-1937)
Planowanie (wojsk.) Niemcy 1914 r.
Historia
Bitwa pod Tannenbergiem (1914)
I wojna światowa (1914-1918)
Bitwy
Opis:
Fot.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
„Nasza przyszłość leży na morzu”. Wewnętrzne i zewnętrzne uwarunkowania rozbudowy floty niemieckiej w latach 1898–1912
“Our future lies on the sea”. Internal and external factors of Germany’s naval armaments in the years 1898–1912
Autorzy:
Szlanta, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1600367.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
William II
Alfred von Tirpitz
Germany
Great Britain
fleet
naval arms race
First World War
Wilhelm II
Niemcy
Wielka Brytania
flota
wyścig zbrojeń morskich
pierwsza wojna światowa
Opis:
Od momentu wstąpienia na tron w czerwcu 1888 roku cesarz Wilhelm II dążył do rozbudowy potencjału morskiego Niemiec jako integralnej części tzw. Weltpolitik (polityki światowej). Uznawał on przekształcenie Niemiec w mocarstwo morskie za jeden z kluczowych celów swego panowania. W jego ocenie nowa flota powinna spełniać wiele istotnych funkcji, m.in. poprawić międzynarodową pozycję Niemiec, uczynić z nich atrakcyjnego sojusznika i ułatwić pozyskanie nowych zdobyczy kolonialnych. Dodatkowo była potrzebna do ochrony handlu zamorskiego i szlaków komunikacyjnych z niemieckimi koloniami. Duma z nowej, potężnej floty miała pomóc w unifikacji społeczeństwa niemieckiego i przyczynić się do zwalczenia wśród klasy robotniczej wpływów podważającej polityczne i społeczne status quo socjaldemokracji. W aspekcie ekonomicznym zakrojony na szeroką skalę program zbrojeń morskich przyczynić się miał do poprawy sytuacji ekonomicznej w Niemczech, dając ważny impuls do rozwoju nowoczesnych gałęzi przemysłu i stymulując wzrost zatrudnienia. Aby przekonać niemiecką opinię publiczną do konieczności zbrojeń morskich, rząd niemiecki zainicjował bezprecedensową, nowoczesną kampanię propagandową. Kluczową postacią całego projektu stał się nominowany w 1897 roku na stanowisko sekretarza stanu w Urzędzie ds. Marynarki Alfred von Tirpitz. Opracował on tzw. koncepcję ryzyka. W jego ocenie Niemcy powinny posiadać flotę na tyle silną, aby odstraszyć potencjalnego agresora. Głównie dzięki jego wysiłkom Reichstag w 1898 roku przegłosował ustawę morską. W kolejnych latach, aż do 1912 roku, była ona aż czterokrotnie nowelizowana. Pokładane w projekcie nadzieje nie zostały spełnione. Zamiast wzmocnić pozycję międzynarodową Niemiec, program rozbudowy floty doprowadził do ich izolacji w gronie wielkich mocarstw. Zwłaszcza brytyjscy politycy i opinia publiczna byli przekonani, że stacjonująca na stałe w bazach nad Morzem Północnym niemiecka flota była budowana tylko w jednym celu, a mianowicie po to, aby zagrozić brytyjskiej dominacji na morzach i przygotować ewentualną inwazję. Wielka Brytania była zdeterminowana do zachowania swojej przewagi morskiej, którą uznawała za niezbędny warunek obrony Wysp Brytyjskich i utrzymania rozległego imperium kolonialnego. Brytyjczycy bezskutecznie próbowali wypracować kompromis z Niemcami w tej kwestii. Jednak cesarz Wilhelm II był zdecydowany, by nie pozwolić na jakąkolwiek obcą ingerencję w program budowy floty. Ostatnią próbą znalezienia kompromisu była nieudana misja lorda Richarda Haldane w Niemczech, podjęta w lutym 1912 roku. Wielkiej Brytanii nie pozostał zatem inny wybór niż zacieśnienie swych politycznych i wojskowych więzi z państwami uznawanymi dotąd za potencjalnych wrogów, czyli z Francją i Rosją. Koszty programu bardzo obciążyły niemiecki budżet, czyniąc koniecznymi reformy finansowe i wprowadzenie nowych podatków. Podczas pierwszej wojny światowej niemiecka flota pancerna nie odegrała znaczącej roli w operacjach wojskowych, a po jej zakończeniu została wydana zwycięzcom.
Since the very beginning of his accession to the throne in June, 1888, German emperor William II strived to develop Germany’s naval potential, as an integral element of so called “world policy” Weltpolitik. He regarded the transition of the German Reich into a full-scale naval great power as one of the crucial aims of his reign. In his eyes a new fleet should perform many important tasks such as improving Germany’s international position and appeal as a potential ally. This would widen its freedom of movement and help gain new colonial acquisitions. In addition, a German fleet was needed to protect her growing overseas trade and defend communication lines with German colonies. The pride of a new, powerful navy should also help to establish a real unification of German society and to fight back the socialist influence within the working-class, which challenged the existing political and social status quo. In economic terms, this largescale naval armament program should improve Germany’s economic situation, acting as an important catalyst for developing branches of modern industry and for boosting employment. To convince German public opinion of the necessity of naval armaments, the German government started a huge, unprecedented, modern PR-campaign. A key figure of the whole project was Admiral Alfred Tirpitz, nominated in 1897 to the post of State Secretary of the Naval Office. Tirpitz framed the conception of “the risk fleet”. In his opinion Germany should possess a fleet so strong that it would discourage potential aggressor. Mainly, thanks to his efforts in 1898, the German parliament voted in favor of a naval bill. In the following years, until 1912, this law was amended four times. The aspirations of this project were quashed. Instead of strengthening the German international position among the great powers, this program lead to the isolation of Germany among them. Especially, the British politicians and British public opinion were convinced that the German battle fleet stationed permanently in home waters within striking distance of their islands could have only one meaning, namely that such a fleet was built to challenge British naval supremacy and prepare the way for the eventual German invasion. Great Britain was keen to maintain her naval preponderance, which it regarded as indispensable for defending the British Islands and maintaining its vast overseas empire. In vain they tried to work out a compromise with Germans on that issue. But William II was determined to not allow any foreign intrusion in his naval-building program. The last attempt of finding a compromise was the failed mission to Germany of lord Richard Haldane at the beginning of 1912. Thus Great Britain seemed to have no choice but to try to tighten political and military relations with countries regarded, until now, as potential enemies, namely France and Russia. The cost of the program weighed down the German state budget, thus necessitating financial reform and new taxes. During the First World War, the German battleship fleet did not play a substantial role in military operations and after the war was handed over to the victorious allies.
Źródło:
Studia Maritima; 2017, 30; 41-67
0137-3587
2353-303X
Pojawia się w:
Studia Maritima
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Podwójna okupacja i granice kompromisu. Galicja w okresie I wojny światowej
Double Occupation and the Limits of Compromise. Galicia during the World War I
Doppelbesetzung und die Grenzen eines Kompromisses. Galizien während des Ersten Weltkriegs
Autorzy:
Szlanta, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2162162.pdf
Data publikacji:
2022-12-22
Wydawca:
Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:
Pierwsza wojna światowa
Galicja
okupacja
rządy wojskowych
represje
Artur Aulich
World War I
Galicia
occupation
military rule
repressions
I Weltkrieg
Galizien
Besatzung
Militärherrschaft
Repression
Opis:
Podczas I wojny światowej Galicja poddana była okupacji rosyjskiej. Rosjanie ogłosili inkorporację prowincji i prowadzili jej rusyfikację. W wyniku zwycięskiej ofensywy wojska państw centralnych wiosną 1915 r. wyzwoliły większość Galicji. Jednak na terenach oswobodzonych wojska austro-węgierskie wprowadziły brutalny reżim wojskowy, szukając zdrajców i kolaborantów. Po lecie 1915 r. autonomia Galicji została faktycznie skasowana, a prowincja podporządkowana armii. Nieoczekiwana skala represji, zwłaszcza ze strony oddziałów węgierskich, przyczyniła się do podkopania lojalności polskich mieszkańców Galicji do monarchii habsburskiej Pozwala to – w ocenie autora – na wysunięcie tezy, iż z perspektywy mieszkańców Galicji można mówić o podwójnej okupacji prowincji w latach 1914–1918. Na przykładzie losów prezesa sądu w Stanisławowie Artura Aulicha (1850–1921), który przebywał w mieście podczas rosyjskiej okupacji, opisano, jakie – w ocenie władz austriackich – zachowania z okresu okupacji uznawano za godne potępienia.
During the First World War, Galicia was occupied by the Russians. The Russians announced the incorporation of the province into its Empire and carried out a program of Russification. As a result of a victorious offensive, the Central Powers liberated most of Galicia in the spring of 1915. However, in the liberated territories, the Austro-Hungarian military introduced a brutal regime, which actively sought out traitors and collaborators. Galicia’s autonomy was effectively abolished in June 1915 when the province was subordinated to the army. Th e unexpected scale of repression, especially from the Hungarian troops, contributed to the undermining of loyalty that the Polish inhabitants of Galicia had towards the Habsburg monarchy. According to the author, this situation allows the thesis to be put forward that between 1914–1918 the province was occupied twice from the perspective of the inhabitants of Galicia. On the example of the president of the court in Stanisławów, Artur Aulich (1850–1921), who stayed in the city during the Russian occupation and describes what type of behavior during the occupation was considered worthy of condemnation according to the Austrian authorities.
Während des Ersten Weltkriegs wurde Galizien von russischen Truppen besetzt. Die Russen kündigten die Eingliederung der Provinz an und führten ihre Russifizierung durch. Infolge der siegreichen Offensive befreiten die Armeen der Mittelmächte im Frühjahr 1915 den größten Teil Galiziens. In den befreiten Gebieten führte die österreichisch-ungarische Armee jedoch ein brutales Militärregime ein und suchte nach Verrätern und Kollaborateuren. Nach dem Sommer 1915 wurde die Autonomie Galiziens faktisch aufgehoben und die Provinz der Armee unterstellt. Das unerwartete Ausmaß der Repressionen, vor allem durch ungarische Truppen, trug dazu bei, die Loyalität der polnischen Bewohner Galiziens gegenüber der Habsburger Monarchie zu untergraben, was nach Ansicht des Autors die These zulässt, dass man aus Sicht der Bewohner Galiziens von einer doppelten Besetzung der Provinz zwischen 1914 und 1918 sprechen kann. Am Beispiel des Schicksals des Gerichtspräsidenten in Stanisławów, Artur Aulich (1850–1921), der sich während der russischen Besatzung in der Stadt aufhielt, wird beschrieben, welche Verhaltensweisen aus der Besatzungszeit nach Ansicht der österreichischen Behörden als verwerflich galten.
Źródło:
Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2022, XXIII (LXXIV), 4(282); 139-162
1640-6281
Pojawia się w:
Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Błędy Samsonowa i Rennenkampfa
Autorzy:
Szlanta, Piotr.
Powiązania:
Rzeczpospolita 2007, nr 235. Dod. "Bitwy Świata" nr 30 "Bitwa pod Tannenbergiem 26-31 sierpnia 1914 r.", s. 5
Data publikacji:
2007
Tematy:
Rennenkampf, Paul von
Samsonov, Aleksandr
Rosja Pierwsza (1) Armia Wileńska 1914 r.
Rosja Druga (2) Armia Warszawska 1914 r.
I wojna światowa (1914-1918)
Bitwy
Opis:
Kampania w Prusach Wschodnich.
Fot.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Rewolucja lat 1905–1907 w Królestwie Polskim w świetle akt niemieckiego konsulatu z Warszawy
Revolution of 1905–1907 in the Kingdom of Poland in light of the records of German consulate in Warsaw
Autorzy:
Szlanta, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1076394.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Archiwum Główne Akt Dawnych
Tematy:
Warszawa
rewolucja 1905-1907
autonomia
Marcin Kasprzak
August von Brück
Gieorgij Skałon
Albrecht von Rechenberg
Gustaw von Lerchenfeld
Warsaw
revolution 1905-1907
autonomy
Georgi Skalon
Opis:
German consulate in Warsaw has keenly observed the course of the 1905–1907 revolution in Poland. German diplomats have emphasized the national character of the events they described. Their particular concern was the possibility that Russia would allow the autonomy of the Kingdom of Poland and make concessions with respect to Polish language in schools, as this could potentially encourage Polish subjects of emperor Wilhelm II to make similar demands. German diplomats have spoken in favour of a hard and firm approach of Russian authorities to Polish national movement and demonstrations of social nature. They observed with concern the anti-German resentments, fomented by Russian authorities, among Polish subjects of the tsar. As regards detailed aspects, they dealt, inter alia, with the case of Marcin Kasprzak, formally a German subject and member of Polish Socialist Party (PPS). He was apprehended by Russian authorities, sentenced to death and executed in September 1905 for homicide, armed resistance against the authorities and an attempt to overthrow the system.
Źródło:
Miscellanea Historico-Archivistica; 2019, 26; 85-98
0860-1054
Pojawia się w:
Miscellanea Historico-Archivistica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
System sojuszy Bismarcka na rozdrożu : kryzysy międzynarodowe drugiej połowy lat osiemdziesiątych XIX wieku
Autorzy:
Szlanta, Piotr (1971- ).
Powiązania:
Mówią Wieki 2020, nr 6, s. 40-43
Data publikacji:
2020
Tematy:
Bismarck, Otto von (1815-1898)
Polityka zagraniczna
Polityka międzynarodowa
Artykuł z czasopisma historycznego
Opis:
Artykuł omawia stosunki międzynarodowe w Europie pod koniec XIX wieku. Przedstawiono napięte stosunki między Francją a Niemcami, ze szczególnym uwzględnieniem działań politycznych kanclerza Rzeszy, Otto von Bismarcka. Wskutek pogarszających się stosunków rosyjsko-niemieckich w 1887 roku Rosjanie zrezygnowali z Ligi Trzech Cesarzy. Przejście na polityczną emeryturę Bismarcka i dojście do władzy księcia Wilhelma II sprawiło, że system kruchych sojuszy w Europie rozsypał się.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Rewolucja w Berlinie
Autorzy:
Szlanta, Piotr (1971- ).
Powiązania:
Mówią Wieki 2020, nr 4, s. 33-37
Data publikacji:
2020
Tematy:
Fryderyk Wilhelm IV (król Prus ; 1795-1861)
Polityka wewnętrzna
Rewolucja marcowa (1848)
Wiosna Ludów (1848-1849)
Artykuł z czasopisma historycznego
Opis:
Artykuł dotyczy rewolucji marcowej, która stała się początkiem Wiosny Ludów w Niemczech. Podczas demonstracji 18 marca 1848 roku rozpoczęły się walki uliczne. Ostatecznie demonstracje i wystąpienia w Królestwie Pruskim, i w innych państwach niemieckich, zostały stłumione. Parlament ustalił projekt zjednoczenia Niemiec pod przewodnictwem Prus, z wyłączeniem Austrii. Do połowy lipca rewolucja została stłumiona.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Ofiary czy bohaterowie? : kult poległych podczas pierwszej wojny światowej w międzywojennych Niemczech i Austrii
Autorzy:
Szlanta, Piotr (1971- ).
Powiązania:
Mówią Wieki 2020, nr 2, s. 13-17
Data publikacji:
2020
Tematy:
I wojna światowa (1914-1918)
Ofiary wojny
Pamięć zbiorowa
Upamiętnianie
Miejsca pamięci narodowej
Artykuł z czasopisma historycznego
Opis:
Artykuł przybliża stosunek państwa do poległych i rannych żołnierzy w czasie I wojny światowej w Republice Weimarskiej i Austrii. Autor artykułu przytacza przykłady upamiętnienia ofiar Wielkiej Wojny w latach 20. i 30. XX wieku. Omówiono formy upamiętnienia: pomniki, tablice, mauzolea.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Gorączka Europy : alarm wojenny 1875 roku
Autorzy:
Szlanta, Piotr (1971- ).
Powiązania:
Mówią Wieki 2020, nr 1, s. 34-37
Współwytwórcy:
Drzymała, Aleksandra. Tłumaczenie
Data publikacji:
2020
Tematy:
Bismarck, Otto von (1815-1898)
Polityka międzynarodowa
Artykuł z czasopisma historycznego
Opis:
Artykuł przedstawia sytuację międzynarodową w Europie pod koniec XIX w., m.in. Zjednoczenie Niemiec po zakończeniu wojny niemiecko-francuskiej (1870-1875).
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Wileńska Wielkanoc 1919 roku
Autorzy:
Szlanta, Piotr (1971- ).
Powiązania:
Mówią Wieki 2020, nr 10, s. 50-54
Data publikacji:
2020
Tematy:
Piłsudski, Józef (1867-1935)
Wojsko Polskie (1918-1939)
Wojna polsko-bolszewicka (1919-1920)
Wojsko
Artykuł z czasopisma historycznego
Artykuł z czasopisma popularnonaukowego
Artykuł problemowy
Opis:
W artykule przedstawiono pierwsze dni w Wilnie po wprowadzeniu rozejmu z Compiègne w listopadzie 1918 roku. Po odejściu Niemców w nocy z 31 grudnia 1918 roku na 1 stycznia 1919 kontrolę nad miastem przejęli Polacy. W cztery dni później miasto opanowali bolszewicy. A stacjonująca na Białorusi i Litwie sowiecka Armia Zachodnia liczyła już ponad 20 tysięcy żołnierzy. Mieszkańcy Wilna (ponad połowa ze 140 tys. to Polacy) wielokrotnie apelowali do Polski o pomoc wojskową, niestety trwające walki o Lwów na Ukrainie opóźniały wsparcie. W grudniu 1918 roku doszło do połączenia się polskich formacji samoobrony na Litwie, ich dowódcą został generał Władysław Wejtko. Operację Wileńską rozpoczęto 15 kwietnia 1919 roku od ataku na Baranowicze i Nowogródek. 18 kwietnia kawalerzyści pułkownika Władysława Beliny-Prażmowskiego niepostrzeżenie dotarli do Wilna, opanowali dworzec kolejowy i wysłali pociąg po piechotę marszałka Edwarda Rydza- Śmigłego i amunicję. 20 kwietnia w Niedzielę Wielkanocną rozpoczęto atak. Dzień później Wilno było w polskich rękach, o 18.00 na dworzec wjechał Józef Piłsudski. Na wieść o zwycięstwie i zajęciu Wilna w całej Polsce zapanowała wielka radość, organizowano parady wojskowe, odprawiano msze dziękczynne.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Wyświetlanie 1-100 z 131

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies