Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Sulborska, A" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 21
Tytuł:
Distribution and structure of internal secretory reservoirs on the vegetative organs of Inula helenium L. [Asteraceae]
Rozmieszczenie i struktura wewnetrznych zbiornikow wydzielniczych w organach wegetatywnych Inula helenium L. [Asteraceae]
Autorzy:
Sulborska, A
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27685.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
plant anatomy
vegetative organ
rhizome
Compositae
structure
secretory cavity
stem
distribution
plant morphology
botany
leaf
Inula helenium
internal secretory reservoir
Opis:
The aim of the study was to investigate the structure and topography of endogenous secretory tissues of Inula helenium L. By using light and electron microscopy, morphological and anatomical observations of stems, leaves and rhizomes were made. It was shown that in the stems secretory cavities were situated in the vicinity of phloem and xylem bundles. The number of the reservoirs reached its maximum value (34) at shoot flowerig termination, whereas the cavities with the largest diameter were observed at full flowering stage (44.6 µm). In the leaf petioles and midribs, the reservoirs also accompanied the vascular bundles, and their number and size increased along with the growth of the assimilation organs. Observations of the cross sections of the rhizomes revealed the presence of several rings of secretory reservoirs. The measurements of the cavities showed that as a rule the reservoirs with a larger dimension were located in the phelloderm, whereas the smallest ones in the xylem area. The secretory cavities located in the stems and leaves developed by schizogenesis, whereas the rhizome reservoirs were probably formed schizolisygenously. The cells lining the reservoirs formed a one - four-layered epithelium. Observed in TEM, the secretory cells of the mature cavities located in the rhizomes were characterised by the presence of a large central vacuole, whereas the protoplast was largely degraded. Fibrous elements of osmophilic secretion and numerous different coloured vesicles could be distinguished in it. The cell walls formed, from the side of the reservoir lumen, ingrowths into the interior of the epithelial cells. Between the cell wall and the plasmalemma of the glandular cells, a brighter periplasmatic zone with secretory vesicles was observed.
Celem pracy było zbadanie struktury i topografii endogennych tkanek wydzielniczych Inula helenium L. Wykorzystując mikroskopię świetlną i elektronową przeprowadzano obserwacje morfologiczno-anatomiczne łodyg, liści i kłączy. Wykazano, że w łodygach zbiorniki wydzielnicze usytuowane były w sąsiedztwie wiązek łyko-drzewnych. Liczebność rezerwuarów osiągała maksimum (34) w fazie przekwitania pędów, zaś zbiorniki o największej średnicy obserwowano podczas pełni kwitnienia (44,6 µm). W ogonkach i nerwach głównych liści rezerwuary towarzyszyły również wiązkom przewodzącym a ich liczba i średnica wzrastała wraz z rozwojem organów asymilacyjnych. Obserwacje przekrojów poprzecznych kłączy ujawniły obecność kilku pierścieni rezerwuarów wydzielniczych. Pomiary zbiorników pokazały, że z reguły rezerwuary o największej średnicy zlokalizowane były w felodermie, najmniejsze zaś na obszarze ksylemu. Zbiorniki wydzielnicze usytuowane w łodygach i liściach powstawały na drodze schizogenezy, rezerwuary kłączowe zaś prawdopodobnie formowały się schizolizygenicznie. Komórki wyścielające rezerwuary tworzyły 1-4-warstwowy epitel. Oglądane w TEM komórki wydzielnicze dojrzałych zbiorników zlokalizowanych w kłączach, cechowały się obecnością dużej centralnej wakuoli, protoplast zaś był w znacznym stopniu zdegradowany. Można było wyróżnić w nim fibrylarne elementy osmofilnej wydzieliny oraz liczne, różnobarwne pęcherzyki. Ściany komórkowe tworzyły od strony luki ekskretów wpuklenia do wnętrza komórek epitelialnych. Pomiędzy ścianą komórkową a plazmolemą komórek gruczołowych obserwowano jaśniejszą strefę peryplazmatyczną z pęcherzykami wydzielniczymi.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2007, 60, 1
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Structure and distribution of glandular and non-glandular trichomes on above-ground organs in Inula helenium L. (Asteraceae)
Struktura i rozmieszczenie włosków gruczołowych i niegruczołowych na nadziemnych organach Inula helenium L. (Asteraceae)
Autorzy:
Sulborska, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28089.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Opis:
Micromorphology and distribution of glandular and non-glandular trichomes on the above-ground organs of Inula helenium L. were investigated using light and scanning electron microscopy (SEM). Two types of biseriate glandular trichomes, i.e. sessile and stalk hairs, and non-glandular trichomes were recorded. Sessile glandular trichomes were found on all examined I. helenium organs (with their highest density on the abaxial surface of leaves and disk florets, and on stems), whereas stalk glandular trichomes were found on leaves and stems. Sessile trichomes were characterised by a slightly lower height (58–103 µm) and width (32–35 µm) than the stalk trichomes (62–111 µm x 31–36 µm). Glandular hairs were composed of 5–7 (sessile trichomes) or 6–9 (stalk trichomes) cell tiers. Apical trichome cell tiers exhibited features of secretory cells. Secretion was accumulated in subcuticular space, which expanded and ruptured at the top, and released its content. Histochemical assays showed the presence of lipids and polyphenols, whereas no starch was detected. Non-glandular trichomes were seen on involucral bracts, leaves and stems (more frequently on involucral bracts). Their structure comprised 2–9 cells; basal cells (1–6) were smaller and linearly arranged, while apical cells had a prozenchymatous shape. The apical cell was the longest and sharply pointed. Applied histochemical tests revealed orange-red (presence of lipids) and brow colour (presence of polyphenols) in the apical cells of the trichomes. This may suggest that beside their protective role, the trichomes may participate in secretion of secondary metabolites.
Przy zastosowaniu mikroskopii świetlnej oraz skaningowej elektronowej (SEM) badano mikromorfologię oraz rozmieszczenie włosków gruczołowych i niegruczołowych na nadziemnych częściach roślin Inula helenium L. Zarejestrowano dwa typy dwurzędowych włosków gruczołowych: siedzące i trzonkowe oraz włoski okrywające. Siedzące włoski gruczołowe stwierdzono na wszystkich badanych organach I. helenium z największym zagęszczeniem na abaksjalnej powierzchni liści, kwiatów rurkowatych oraz łodygach, zaś włoski trzonkowe zlokalizowane były na liściach i łodygach. Włoski siedzące cechowały się nieco mniejszą wysokością (58–103 µm) i zbliżoną szerokością (32–35 µm) w porównaniu z włoskami trzonkowymi (62–111 µm x 31–36 µm). Włoski gruczołowe zbudowane były z 5–7 (włoski siedzące) lub 6–9 pięter komórek (włoski trzonkowe). Komórki apikalnych pięter włosków wykazywały cechy komórek wydzielniczych. Wydzielina gromadziła się w przestrzeni subkutykulanej, po czym kutykula pękała na szczycie uwalniając zawartość. Testy histochemiczne wykazały, że we włoskach gruczołowych występowały lipidy oraz polifenole. Nie stwierdzono natomiast skrobi. Włoski niegruczołowe obserwowano najczęściej na listkach okrywy koszyczka, rzadziej na liściach i łodygach. Strukturę tych włosków tworzyło od 2 do 9 komórek, przy czym komórki bazalne (1–6) były mniejsze, ułożone szeregowo, zaś komórki szczytowe cechowały się prozenchymatycznym kształtem. Komórka apikalna była najdłuższa i ostro zakończona. Przeprowadzone testy histochemiczne ujawniły pomarańczowo-czerwoną barwę (obecność lipidów) i brązową (obecność polifenoli) w szczytowych komórkach włosków. Może to sugerować, że włoski te oprócz roli ochronnej biorą również udział w wydzielaniu metabolitów wtórnych.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2013, 66, 4
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Micromorphology of flowers, anatomy and ultrastructure of Chamomilla recutita (L.) Rausch. (Asteraceae) nectary
Mikromorfologia kwiatów, anatomia i ultrastruktura nektarników Chamomilla recutita (L.) (Asteraceae)
Autorzy:
Sulborska, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27726.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Opis:
Investigations of the micromorphology of flowers and the structure of nectaries in Chamomilla recutita L. (Rausch.) were carried out with the use of stereoscopic, light, scanning and transmission electron microscopy. Biseriate glandular trichomes consisting of 5-6 cell layers were found on the surface of the corollas of ray and disc florets. Accumulation of secretion within the subcuticular space was accompanied by degradation of trichome cells. Secretion release followed rupture of the cuticle in the apical part of the trichome. The ovary of the ray florets exhibited characteristic ribs covered with epidermis composed of radially elongated palisade cells. Nectariferous glands were present only in the disc florets. The ring-like nectary (93×163 µm; height x diameter) was located above the inferior ovary. The gland structure was formed by single-layer epidermis and 5-8 layers of specialised nectariferous parenchyma. Nectar was released via modified 15-20 µm wide stomata. The guard cells were slightly elevated above the surface of the other epidermal cells or were located slightly below them. The stomatal cells were characterised by small external and internal cuticular ledges. No vascular bundles were observed in the nectary. The gland was supplied by branches of vascular bundles reaching the style and ending at the nectary base. The nectariferous tissue was formed by isodiametric cells with a diameter of 11-20 µm. The cell interior was filled with electron dense cytoplasm containing a large nucleus, numerous pleomorphic plastids, mitochondria with a distinct system of cristae, Golgi bodies, ER profiles, and ribosomes. The plastid stroma was characterised by presence of pastoglobuli, intraplastid tubules, and lighter zones. Several small vacuoles were found in each cell. Plasmodesmata were visible in the walls of some cells. Lighter periplasmic space in which apoplastic transport of nectar might take place was observed between the plasmalemma and the cell wall. The presence of an osmiophilic substance in the intercellular spaces additionally corroborates this assumption.
Przy zastosowaniu mikroskopii stereoskopowej, świetlnej, skaningowej i transmisyjnej elektronowej przeprowadzono badania mikromorfologii kwiatów i struktury nektarników Chamomilla recutita L. (Rausch.). Na powierzchni korony kwiatów rurkowatych i języczkowatych stwierdzono obecność dwurzędowych włosków gruczołowych utworzonych z 5-6 pięter komórek. Wraz z gromadzeniem się wydzieliny w przestrzeni subkutykularnej postępowała degradacja komórek włosków. Uwolnienie wydzieliny następowało po rozerwaniu kutykuli w apikalnej części włoska. Na zalążni kwiatów rurkowatych obserwowano charakterystyczne żebra, które okrywała epiderma zbudowana z palisadowych komórek wydłużonych w kierunku promieniowym. Gruczoły nektarnikowe występowały tylko w kwiatach rurkowatych. Pierścieniowaty nektarnik (93 x 163 µm; wysokość x średnica) usytuowany był powyżej dolnej zalążni. Strukturę gruczołu tworzyła jednowarstwowa epiderma oraz 5-8 warstw wyspecjalizowanej parenchymy nektaronośnej. Nektar wydzielany był za pośrednictwem zmodyfikowanych aparatów szparkowych o szerokości 15-20 µm. Aparaty szparkowe były lekko wyniesione ponad powierzchnię pozostałych komórek epidermy lub znajdowały się nieco poniżej tych komórek. Komórki aparatów szparkowych charakteryzowały się niewielkimi zewnętrznymi i wewnętrznymi listwami kutykularnymi. Na obszarze nektarnika nie obserwowano wiązek waskularnych. Gruczoł odżywiany był przez odgałęzienia wiązek przewodzących biegnących do szyjki słupka, które kończyły się u podstawy nektarnika. Parenchymę nektarnika tworzyły izodiametryczne komórki o średnicy 11-20 µm. Wnętrze tych komórek wypełniała elektronowo gęsta cytoplazma zawierająca duże jądro komórkowe, liczne pleomorficzne plastydy, mitochondria z wyraźnym systemem grzebieni, aparaty Golgiego, profile ER oraz rybosomy. Stroma plastydów cechowała się obecnością plastoglobul, intraplastydowych tubul oraz jaśniejszych stref. W każdej komórce występowało kilka niewielkich wakuol. W ścianach niektórych komórek obecne były plazmodesmy. Pomiędzy plazmolemą a ścianą komórkową obserwowano jaśniejszą przestrzeń peryplazmatyczą, w której mógł się odbywać apoplastyczny transport nektaru. Obecność osmofilnej substancji w przestrzeniach międzykomórkowych dodatkowo potwierdza to przypuszczenie.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2011, 64, 4
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Morphological characters of the flowers and the structure of the nectaries of Acer platanoides L.
Cechy morfologiczne kwiatów i struktura nektarników Acer platanoides L.
Autorzy:
Weryszko-Chmielewska, E.
Sulborska, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26812.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Opis:
The micromorphology of the nectaries and of other elements of the flower was examined by scanning electron microscopy (SEM). The anatomy of the nectaries was determined using light microscopy (LM). The inflorescences of A. platanoides comprise flowers included in two categories: functionally male and female. Nectaries of similar structure are found in both types of these flowers. The nectary gland located on the surface of the receptacle belongs to interstaminal nectaries. It has the form of a fleshy ring situated between the petals and the pistil. The bases of the staminal filaments are located in the depressions of the nectary. The outer diameter of the nectary reaches ca. 5 mm, while the thickness of this gland’s tissues is 400-700 µm. In the epidermis of the nectary gland, there are numerous, evenly distributed stomata through which nectar release occurs. The stomata function asynchronously. In some stomata, we could observe nectar drops flowing out and a layer of this secretion around the stomata. The secretory parenchyma of the nectary is composed of several layers of thick-walled cells, whereas the ends of the vascular bundles with xylem and phloem elements are situated in the subglandular parenchyma. Chloroplasts are found both in the epidermal cells and in the glandular parenchyma cells and photosynthesis can take place in them due to the nectary’s good exposure to light. The presence of starch grains was found in the chloroplasts; they can be energy material for nectar production.
Struktura nektarników kwiatowych Acer platanoides nie została dotychczas wystarczająco poznana. Mikromorfologię nektarników i innych elementów kwiatu badano przy użyciu skaningowego mikroskopu elektronowego (SEM). Anatomię nektarników określono w mikroskopie świetlnym (LM). W kwiatostanach A. platanoides występują kwiaty zaliczane do dwóch kategorii: funkcjonalnie męskie i żeńskie. W obu typach kwiatów występują nektarniki o podobnej budowie. Gruczoł nektarnikowy położony na powierzchni dna kwiatowego należy do nektarników interstaminalnych. Ma postać mięsistego pierścienia położonego między płatkami a słupkiem. Nasady nitek pręcikowych znajdują się w obrębie zagłębień nektarnika. Zewnętrzna średnica nektarnika osiąga ok. 5 mm, a grubość tkanek gruczołu 400-700 µm. W epidermie gruczołu nektarnikowego występują liczne, równomiernie rozmieszczone aparaty szparkowe, przez które odbywa się uwalnianie nektaru. Aparaty szparkowe funkcjonują niesynchronicznie. W niektórych szparkach obserwowano wypływające krople nektaru, a wokół nich warstwę tej wydzieliny. Parenchymę wydzielniczą nektarnika tworzy kilka warstw grubościennych komórek, natomiast w parenchymie podgruczołowej są widoczne zakończenia wiązek przewodzących. Zarówno w komórkach epidermy, jak też w komórkach parenchymy gruczołowej występują chloroplasty, w których może się odbywać proces fotosyntezy ze względu na dobrą ekspozycję nektarnika na światło. W chloroplastach stwierdzono obecność ziaren skrobi, które mogą stanowić materiał energetyczny do produkcji nektaru.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2011, 64, 3
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Morphology, anatomy and ultrastructure of yarrow [Achillea millefolium L.] floral nectaries
Morfologia, anatomia i ultrastruktura nektarnikow kwiatowych krwawnika pospolitego [Achillea millefolium L.]
Autorzy:
Sulborska, A
Weryszko-Chmielewska, E
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26887.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
ultrastructure
morphology
floral nectary
Achillea millefolium
nectary
Compositae
anatomy
yarrow
Opis:
Badano cechy morfologiczne i anatomiczne oraz związane z ultrastrukturą komórek nektarników Achillea millefolium z rodziny Asteraceae. Obecność nektarników stwierdzono tylko w kwiatach rurkowatych u podstawy szyjki słupka. Zbadano mikromorfologię nektarników w SEM, przeprowadzono obserwacje struktury w mikroskopie świetlnym i transmisyjnym elektronowym. Określono liczbę warstw budujących gruczoł, wielkość oraz kształt komórek epidermy i komórek gruczołowych. Analizowano ultrastrukturę komórek wydzielniczych. Dyskoidalny gruczoł nektarnikowy oglądany z góry miał kształt pięciokąta o wysokości 181,5 µm i średnicy 299,4 µm. Zbudowany był z jednowarstwowej epidermy oraz średnio z 6 warstw komórek wydzielniczych. Komórki gruczołowe były większe (27 µm) od komórek skórki (22 µm), różny był także kształt komórek w obu tkankach. Sekrecja nektaru odbywała się przez zmodyfikowane aparaty szparkowe. Komórki aparatów szparkowych były wyniesione ponad powierzchnię pozostałych komórek tkanki okrywającej oraz wyróżniały się większymi rozmiarami. Nektarniki zaopatrywane były przez wiązki waskularne biegnące od szyjki słupka, które kończyły się u podstawy nektarnika, nie wnikając w głąb gruczołu. Badane w TEM komórki epidermy nektarnika krwawnika charakteryzowały się obecnością dużych jąder komórkowych, licznych piastydów, mitochondriów oraz wakuol z depozytami włóknistej wydzieliny oraz pęcherzykowatymi strukturami. W komórkach tkanki wydzielniczej nektarnika obserwowano elektronowo gęstą cytoplazmę, liczne plastydy, mitochondria, aparaty Golgiego oraz rozległą sieć retikulum endoplazmatycznego.
The studies focused on the morphological and anatomical features as well as those related to the ultrastructure of nectary cells Achillea millefolium Asteraceae family. The nectary presence was confirmed only in the disk flowers at the pistil style base. The micromorphology of nectaries was investigated in SEM, and structure was observed in a light and transmission electron microscopes. A number of layers composing a gland, the size and shape of epidermal and glandular cells were determined. The secretory cell ultrastructure was analyzed. The discoidal nectary gland observed from above had a pentagonal shape, 181.5 µm height and 299.4 µm diameter. It was built of the monolayer epidermis and 6 layers of the secretory cells on average. The glandular cells appeared to be bigger (27 µm) than the epidermal cells (22 µm), a cell shape in both tissues differed as well. The nectar secretion occured through the modified stomata. The stomata cells were at distinguishable greater size and raised above the surface of epidermis. The nectaries were supplied by the vascular bundles running from the pistil style up to the nectary base, not getting into the gland. In the cells of the nectary epidermis observed in TEM the big cell nuclei, numerous plastids, mitochondria and vacuoles with fibrous secretion deposits and vesicular structures were found. In the cells of the nectary secretory tissue there were dense cytoplasm, many plastids, mitochondria, Golgi bodies and the extensive network of the endoplasmic reticulum.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2006, 59, 1
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Characteristics of the secretory structures in the flowers of Rosa rugosa Thunb.
Charakterystyka struktur wydzielniczych w kwiatach Rosa rugosa Thunb.
Autorzy:
Sulborska, A.
Weryszko-Chmielewska, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26678.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Opis:
Due to the presence of secondary metabolites exhibiting pharmacological activity, the flowers of Rosa rugosa Thunb. have found application in traditional and folk medicine. The essential oil obtained from them is also considered to be a phytoncide. The morphological and anatomical characters of glandular trichomes located on the sepals of R. rugosa were studied by light and scanning electron microscopy. Using histochemical tests, the type of secretion produced in the trichomes was determined and its contents were compared with the secretion produced by the papillae on the petals. It was found that multicellular glandular trichomes, having the features of colleters, and non-glandular trichomes were located on the abaxial epidermis, while only non-glandular trichomes were situated on the adaxial epidermis. The stalk cells of the glandular trichomes are arranged in multiple rows, whereas the epidermal cells of the head are arranged radially. The capitate trichomes were classified into two types: short and long trichomes. The largest density of glandular trichomes was recorded in the basal abaxial epidermis and in the middle part of the sepals. During the initial stages of bud development, the glandular hairs were green colored, whereas in the next development stages they changed the color to red. The histochemical tests used allowed us to find that the trichomes on the sepals and the papille on the petals produced lipid substances, polyphenols, tannins, and flavonoids. Sesquiterpenes were found only in the secretion of the glandular hairs on the sepals.
Kwiaty Rosa rugosa Thunb. z uwagi na obecność metabolitów wtórnych wykazujących działanie farmakologiczne znalazły zastosowanie w tradycyjnej i ludowej medycynie. Pozyskiwany z nich olejek eteryczny zaliczany jest także do fitoncydów. Wykorzystując mikroskopię świetlną i skaningową elektronową badano cechy morfologiczno-anatomiczne włosków gruczołowych zlokalizowanych na działkach kielicha R. rugosa. Przy użyciu testów histochemicznych określono typ wytwarzanej we włoskach wydzieliny, a także porównano jej zawartość z wydzieliną produkowaną przez papille płatków korony. Stwierdzono, że w epidermie odosiowej działek kielicha zlokalizowane są wielokomórkowe włoski gruczołowe posiadające cechy koleterów oraz włoski mechaniczne, natomiast w epidermie doosiowej usytuowane są tylko włoski mechaniczne. Komórki trzonka włosków gruczołowych ułożone są wielorzędowo, zaś komórki epidermy główki mają układ promienisty. Główkowate trichomy zaklasyfikowano do dwóch typów: włosków krótkich i długich. Największe zagęszczenie włosków gruczołowych zarejestrowano w epidermie odosiowej bazalnej i środkowej części działek kielicha. We wczesnych fazach rozwoju pąków włoski wydzielnicze miały zielone zabarwienie, zaś w kolejnych stadiach rozwojowych stopniowo zmieniały barwę na czerwoną. Zastosowane testy histochemiczne pozwoliły stwierdzić, że trichomy na działkach kielicha i papille płatków korony produkują substancje lipidowe, polifenole, taniny oraz flawonoidy. Natomiast jedynie seskwiterpeny zarejestrowano tylko w wydzielinie włosków gruczołowych działek kielicha.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2014, 67, 4
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Staminodial nectary structure in two Pulsatilla (L.) species
Autorzy:
Weryszko-Chmielewska, E.
Sulborska, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/19722.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Opis:
In plants belonging to the Ranunculaceae the floral nectaries may differ in origin, location in the flower, shape and structure. In many cases they are defined as modified tepals or modified stamens. The nectary organs in this family are frequently termed "honey leaves," and staminodial origin is attributed to them. Gynopleural and receptacular nectaries are rarely found in Ranunculaceae. To date there are no reports on the structure of the nectary organs in plants of the genus Pulsatilla. We used light and scanning electron microscopy to study the location and structure of the nectaries in Pulsatilla slavica and P. vulgaris flowers. The staminodial nectaries were found to be nectar-secreting organs. The number of stamens per flower (102-398) increases with plant age. The share of staminodes is 12–15%. The staminodes are composed of a filament and a modified head. They are green due to the presence of chloroplasts in the epidermal and parenchymal cells. The parenchymal cells are in a loose arrangement. Stomata (3–20), through which nectar exudation occurred, were found only in the abaxial epidermis of the staminode head. The stomata are evenly distributed and have well-developed outer cuticular ledges. Some of them are immature during nectar secretion, with their pores covered by a layer of cuticle. During the activity of the nectariferous organs in the flowers, primary (on the staminode surface) and secondary nectar (at the base of tepals) are presented. The staminodes of the two Pulsatilla species show similar structural features and have similar shares in the androecium.
Źródło:
Acta Biologica Cracoviensia. Series Botanica; 2011, 53, 2
0001-5296
Pojawia się w:
Acta Biologica Cracoviensia. Series Botanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Anatomy and ultrastructure of floral nectary of Inula helenium L. [Asteraceae]
Autorzy:
Sulborska, A
Weryszko-Chmielewska, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/59313.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
Compositae
Inula helenium
anatomy
micromorphology
botany
stoma
nectary
ultrastructure
Opis:
Floral nectaries of Inula helenium L. only occurred in disc florets and were situated above the inferior ovary. The shape of the investigated glands (five-armed star with rounded tips and deep incisions - observed from above) clearly differed from the shape of the nectaries of other Asteraceae, also the height of nectary was much lower (129 µm). The glandular tissue of the nectaries of elecampane was composed of a single-layered epidermis and 5--9 layers of secretory cells. Nectar was released through modified stomata, mainly arranged in the top part of the gland. The secretory cells were characterised by granular cytoplasm and the presence of a large, often lobate, cell nucleus. In the cytosol, numerous amoeboid plastids, mitochondria, Golgi bodies and ribosomes were present. In small vacuoles, myelin-like structures, fibrous material and vesicles with the content of substances which can be secretion, were observed. The plastid stroma showed different electron density and the presence of internal tubules and plastoglobules. Vesicular extensions forming bright zones were visible between the membranes of the nuclear envelope. Adjacent to the plasmalemma, as well as between the plasmalemma and the cell wall, secretory vesicles occurred, indicating the granulocrine mechanism of nectar secretion.
Źródło:
Acta Societatis Botanicorum Poloniae; 2007, 76, 3
0001-6977
2083-9480
Pojawia się w:
Acta Societatis Botanicorum Poloniae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Diversity in the structure of the petal epidermis emitting odorous compounds in Viola x wittrockiana Gams.
Różnorodność struktury epidermy płatków korony Viola x wittrockiana Gams. emitującej związki zapachowe
Autorzy:
Weryszko-Chmielewska, E.
Sulborska, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/11542234.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie
Opis:
The flowers of Viola × wittrockiana Gams. emit odorous compounds. The glands found in the flowers, responsible for the production of essential oils, are most frequently distributed on the petals of the corolla. They include papillae – conical epidermal cells. The structure of the epidermis and the internal tissues of the petals of V. × wittrockiana were examined using light, fluorescence and scanning electron microscopy. Papillae were found to occur in the epidermis on both sides of all the petals (spurred, lateral and upper), but they were much longer in the adaxial epidermis. Different-sized droplets of lipid nature, which are essential oils, were present in the papillae. They were also observed on the outer surface of the walls of these cells. Moreover, in the adaxial epidermis there were areas of flattened cells with a characteristic structure, being probably secretory glands. The present study shows that differently-structured cells of both the abaxial and adaxial epidermis participate in the release of odorous compounds by the flowers of V. × wittrockiana. These different structures may produce varied scents in terms of their quality.
Kwiaty Viola × wittrockiana Gams. emitują związki zapachowe. Gruczoły występujące w kwiatach, odpowiedzialne za wytwarzanie olejków eterycznych, rozmieszczone są najczęściej na płatkach korony. Do struktur tych należą papille – stożkowate komórki epidermy. Badano budowę epidermy oraz wewnętrznych tkanek płatków V. × wittrockiana przy użyciu mikroskopii świetlnej, fluorescencyjnej i skaningowej elektronowej. Stwierdzono, że po obu stronach płatków (ostrogowego, bocznych i górnych) występują w epidermie papille, z tym, że w epidermie adaksjalnej są one znacznie dłuższe. W papillach oraz na zewnętrznej powierzchni ich ścian obecne były różnej wielkości krople o charakterze lipidów. Wyniki badań histochemicznych potwierdziły, że w obserwowanych kroplach występują olejki eteryczne. Ponadto w epidermie adaksjalnej znajdowały się strefy spłaszczonych komórek o charakterystycznej budowie, stanowiące prawdopodobnie gruczoły wydzielnicze. Z badań wynika, że w wydzielaniu związków zapachowych przez kwiaty V. × wittrockiana uczestniczą zarówno komórki epidermy adaksjalnej, jak i abaksjalnej o różnej budowie. Być może te zróżnicowane struktury wytwarzają niejednorodne pod względem jakościowym zapachy.
Źródło:
Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus; 2012, 11, 6; 155-167
1644-0692
Pojawia się w:
Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The gynoecium structure in Dracaena fragrans (L.) Ker Gawl., Sansevieria parva N.E. Brown and S. trifasciata Prain (Asparagaceae) with special emphasis on the structure of the septal nectary
Struktura słupków Dracaena fragrans (L.) Ker Gawl., Sansevieria parva N. E. Brown i S. trifasciata Prain (Asparagaceae) ze szczególnym uwzględnieniem budowy nektarników przegrodowych
Autorzy:
Odintsova, A.
Fishchuk, O.
Sulborska, A
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27615.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Opis:
In the gynoecium of Dracaena fragrans, Sansevieria parva and S. trifasciata, the vertical zonality of the ovary, the structural zonality of the gynoecium following Leinfellner, and the zonality of the septal nectary were studied. The ovary structure is characterised by a high parenchymatous ovary base and ovary roof as well as a long septal nectary that can be extended in both of them and opens with secretory nectary splits. The gynoecium of these species has a short synascidiate zone, a fertile hemisynascidiate zone with a median ovule attached, a hemisymlicate zone (only in D. fragrans) and an asymplicate zone (with postgenitally fused carpels) that comprises the ovary roof, common style and stigma. In the septal nectary, we detected three vertical zones: the basal zone of the distinct nectary in the ovary base or/and the synascidiate zone, the zone of the common nectary (in the hemisynascidiate and hemisymlicate zones) and the zone of the external nectary (the nectary splits in the asymplicate zone). The gynoecium structure in the studied species shows differences in the length of the gynoecium and septal nectary zones and also in the interrelationships of all these three types of vertical zonality.
W słupkach Dracaena fragrans, Sansevieria parva i S. trifasciata badano pionową strefowość zalążni, strukturalną strefowość słupka w ujęciu Leinfellner’a oraz strefowość nektarników przegrodowych. Zalążnia słupków tych taksonów charakteryzuje się wysoką podstawą utworzoną z tkanki miękiszowej, jak również wysoką częścią apikalną. Długi przegrodowy nektarnik może rozciągać się w obu tych częściach i otwiera się szczelinami nektarnikowymi. Słupki analizowanych taksonów posiadają krótką strefę określaną jako synascidiate, płodną strefę z centralnym zalążkiem (hemisynascidiate), strefę wyróżnioną jako hemisypmlicate (tylko u D. fragrans) oraz strefę nazwaną asymplicate ze zrośniętymi owocolistkami, która obejmuje górną część zalążni, szyjkę i znamię. W nektarniku przegrodowym zarejestrowano trzy pionowe strefy: bazalną strefę nektarnika u podstawy zalążni lub/i strefę określoną jako synascidiate typowego nektarnika w strefie hemisynascidiate i hemisypmlicate zalążni oraz zewnętrzną strefę nektarnika (szczeliny nektarnikowe w strefie asymplicate). Słupki badanych gatunków różnią się długością, wysokością stref obejmujących nektarniki przegrodowe, a także powiązaniami między trzema typami wertykalnej strefowości.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2013, 66, 4
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Micromorphology of Rosa rugosa Thunb. petal epidermis secreting fragrant substances
Mikromorfologia epidermy płatków Rosa rugosa Thunb. wydzielającej substancje zapachowe
Autorzy:
Sulborska, A.
Weryszko-Chmielewska, E.
Chwil, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27530.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Opis:
The intensely fragrant flowers of the Rosa rugosa Thunb. have been applied in medicine, and food and cosmetic industries. The species is cultivated for production of rose essential oil (Oleum Rosae) from its flowers. R. rugosa petals secrete the largest quantities of essential oil. The aim of the study was to identify the characteristics of the epidermis of both sides of the petal and to observe whether adaxial and abaxial epidermal cells can secrete essential oil. The investigations were conducted using light and scanning electron microscopy. The analyses were focused on petal thickness and characteristics of the mesophyll. The study has demonstrated that only adaxial epidermal cells form conical papillae covered by massive cuticular striae. The surface of the papillae displayed remnants of a secretory substance. In turn, the inner walls of the abaxial epidermal cells were flat and covered by a striated cuticle, which exhibited various striation patterns. Fragrant substances stored under the cuticle caused local stretching thereof and disappearance of striation. The results of our observations allow a statement that the cells of the adaxial and abaxial epidermis of R. rugosa petals differ in terms of the structure and they secrete fragrant substances.
Intensywnie pachnące kwiaty Rosa rugosa Thunb. znalazły zastosowanie w lecznictwie, przemyśle spożywczym i kosmetycznym. Dla uzyskania olejku różanego (Oleum Rosae) z kwiatów prowadzone są uprawy krzewów tego gatunku. Najwięcej olejku emitują płatki R. rugosa. Celem badań było określenie charakterystycznych cech epidermy obu stron płatka oraz stwierdzenie, czy komórki adaksjalnej i abaksjalnej epidermy mogą emitować olejek eteryczny. Badania przeprowadzono przy zastosowaniu mikroskopii świetlnej i skaningowej elektronowej. Zwrócono uwagę na grubość płatków i cechy charakterystyczne mezofilu. Z badań wynika, że tylko komórki adaksjalnej epidermy tworzą stożkowate papille pokryte masywnymi prążkami kutykularnymi. Na powierzchni papilli obserwowano pozostałości wydzieliny. Natomiast zewnętrzne ściany komórek abaksjalnej epidermy były płaskie, ale również pokryte prążkowaną kutykulą, która wykazywała różne wzory. Gromadzone pod kutykulą substancje zapachowe powodowały lokalne jej rozciąganie i zanik prążkowanych wzorów. Wyniki naszych obserwacji upoważniają do stwierdzenia, że komórki górnej i dolnej epidermy płatków R. rugosa różnią się budową i emitują substancje zapachowe.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2012, 65, 4
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Adaptations of Lamium album L. flowers to pollination by Apoidea
Przystosowania kwiatów Lamium album L. do zapylania przez Apoidea
Autorzy:
Sulborska, A.
Dmitruk, M.
Konarska, A.
Weryszko-Chmielewska, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/11542871.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie
Tematy:
adaptation
Lamium album
flower
pollination
Apoidea
nectary
nectar
trichome
pollen
sugar yield
Opis:
The presence of ruderal and mid-field vegetation promotes conservation of biodiversity and provides an additional source of food for insect pollinators. The white deadnettle is a common synanthropic plant visited frequently by various groups of insects, as it is a source of pollen and nectar. In 2012–2013, in the city of Lublin (Poland), signalling and food attractants in L. album flowers were analysed using light and scanning electron microscopy. The pipetting method was used for determination of nectar abundance in the flowers, and the content of sugars in the nectar was assessed with the use of an Abbe refractometer. It was found that the white dead-nettle flowers emitted a fragrance and were equipped with nectar guides, and the corolla and stamens had glandular trichomes and papillae secreting essential oils. On the stamens, there are also non-glandular trichomes, which play a role of pollen presenters. The nectary in the L. album flower has a shape of an irregular disc partly surrounding the base of the ovary. The content of sugars in the nectar was 43%. Sugar and honey yields per ha were calculated, and the values obtained were 153 kg and 191 kg, respectively.
Obecność roślinności ruderalnej oraz śródpolnej sprzyja zachowaniu bioróżnorodności oraz stanowi dodatkowe źródło pokarmu dla owadów zapylających. Lamium album należy do pospolitych roślin ruderalnych i jest chętnie oblatywana przez różne grupy owadów, dostarczając im pyłku i nektaru. W latach 2012–2013, na terenie miasta Lublina (Polska) analizowano atraktanty sygnalizacyjne oraz pokarmowe w kwiatach L. album, wykorzystując mikroskopię świetlną i skaningową elektronową. Przy zastosowaniu metody pipetowej określono obfitość nektarowania kwiatów, a przy użyciu refraktometru Abbego zawartość cukrów w nektarze. Stwierdzono, że kwiaty jasnoty białej emitują zapach i wyposażone są we wskaźniki nektaru, a korona i pręciki posiadają włoski gruczołowe i papille wydzielające olejki eteryczne. Na pręcikach występują także włoski niegruczołowe pełniące funkcję prezenterów pyłkowych. Nektarnik w kwiecie jasnoty białej ma kształt nieregularnego dysku otaczającego częściowo podstawĊ zaląĪni sáupka. średnia koncentracja cukrów w nektarze wynosiáa 43%. Obliczona z 1 ha wydajnoĞü cukrowa osiągnięcia średnio 153 kg, zaś wydajność miodowa 191 kg.
Źródło:
Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus; 2014, 13, 6; 31-43
1644-0692
Pojawia się w:
Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Micromorphology of trichomes in the flowers of the horse chestnut Aesculus hippocastanum L.
Mikromorfologia włosków w kwiatach kasztanowca Aesculus hippocastanum L.
Autorzy:
Chwil, M.
Weryszko-Chmielewska, E.
Sulborska, A.
Michonska, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27106.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Opis:
Aesculus hippocastanum L. is an ornamental tree appreciated for its beautiful flowers and leaves. The flowers of this species contain secondary metabolites exhibiting pharmacological activity. They also produce essential oils and coloured “nectar guides”, which enable insects to reach nectar and pollen. The aim of the study was to investigate the types and characteristics of chestnut flower trichomes, which may contain biologically active substances. The analyses were performed using light, fluorescence, and scanning electron microscopy. Three types of trichomes were found on the sepals and the surface of the ovary, whereas the corolla petals exhibited two types of hairs and papillae. The hairs differ in terms of their length and number of cells. The perianth and pistil had no capitate hairs, whereas the ovary exhibited the presence of colleters. Histochemical assays revealed that all the types of trichomes and papillae contained lipids or essential oils; hence, they can be classified as glandular structures. The “nectar guides” were characterised by higher density of secretory hairs than that on the rest of the petal surface, which implies that these petal fragments may emit stronger fragrance.
Aesculus hippocastanum L. jest cenionym drzewem ozdobnym ze względu na piękne kwiaty i liście. Kwiaty tego gatunku zawierają wtórne metabolity wykazujące aktywność farmakologiczną. Wytwarzają również olejki eteryczne oraz barwne „nectar guides”, które ułatwiają owadom dotarcie do nektaru i pyłku. Celem pracy było zbadanie typów i właściwości włosków występujących w kwiatach kasztanowca, w których mogą być zlokalizowane substancje biologicznie aktywne. Badania przeprowadzono przy użyciu mikroskopii świetlnej, fluoroescencyjnej i skaningowej elektronowej. Stwierdzono, że na działkach kielicha oraz na powierzchni zalążni występują po trzy typy włosków, natomiast na płatkach korony dwa typy włosków oraz papille. Włoski te różnią się długością i liczbą tworzących je komórek. Na okwiecie i słupku nie znaleziono włosków główkowatych, natomiast na zalążni stwierdzono obecność koleterów. Z zastosowania testów histochemicznych wynika, że wszystkie rodzaje włosków i papille zawierają lipidy lub olejki eteryczne, należą zatem do struktur wydzielniczych. Na powierzchni „nectar guides” obserwowaliśmy większe zagęszczenie włosków wydzielniczych niż na pozostałej powierzchni płatków, co wskazuje, że te fragmenty płatków mogą emitować silniejszy zapach.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2013, 66, 4
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Adaptations of Lamium album L. flowers to pollination by Apoidea
Przystosowania kwiatów Lamium album L. do zapylania przez Apoidea
Autorzy:
Sulborska, A.
Dmitruk, M.
Konarska, A.
Weryszko-Chmielewska, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/11542899.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie
Tematy:
adaptation
Lamium album
flower
pollination
Apoidea
nectary
nectar
trichome
pollen
sugar yield
Opis:
The presence of ruderal and mid-field vegetation promotes conservation of biodiversity and provides an additional source of food for insect pollinators. The white deadnettle is a common synanthropic plant visited frequently by various groups of insects, as it is a source of pollen and nectar. In 2012–2013, in the city of Lublin (Poland), signalling and food attractants in L. album flowers were analysed using light and scanning electron microscopy. The pipetting method was used for determination of nectar abundance in the flowers, and the content of sugars in the nectar was assessed with the use of an Abbe refractometer. It was found that the white dead-nettle flowers emitted a fragrance and were equipped with nectar guides, and the corolla and stamens had glandular trichomes and papillae secreting essential oils. On the stamens, there are also non-glandular trichomes, which play a role of pollen presenters. The nectary in the L. album flower has a shape of an irregular disc partly surrounding the base of the ovary. The content of sugars in the nectar was 43%. Sugar and honey yields per ha were calculated, and the values obtained were 153 kg and 191 kg, respectively.
Obecność roślinności ruderalnej oraz śródpolnej sprzyja zachowaniu bioróżnorodności oraz stanowi dodatkowe źródło pokarmu dla owadów zapylających. Lamium album należy do pospolitych roślin ruderalnych i jest chętnie oblatywana przez różne grupy owadów, dostarczając im pyłku i nektaru. W latach 2012–2013, na terenie miasta Lublina (Polska) analizowano atraktanty sygnalizacyjne oraz pokarmowe w kwiatach L. album, wykorzystując mikroskopię świetlną i skaningową elektronową. Przy zastosowaniu metody pipetowej określono obfitość nektarowania kwiatów, a przy użyciu refraktometru Abbego zawartość cukrów w nektarze. Stwierdzono, że kwiaty jasnoty białej emitują zapach i wyposażone są we wskaźniki nektaru, a korona i pręciki posiadają włoski gruczołowe i papille wydzielające olejki eteryczne. Na pręcikach występują także włoski niegruczołowe pełniące funkcję prezenterów pyłkowych. Nektarnik w kwiecie jasnoty białej ma kształt nieregularnego dysku otaczającego częściowo podstawĊ zaląĪni sáupka. średnia koncentracja cukrów w nektarze wynosiáa 43%. Obliczona z 1 ha wydajnoĞü cukrowa osiągnięcia średnio 153 kg, zaś wydajność miodowa 191 kg.
Źródło:
Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus; 2014, 13, 6; 31-43
1644-0692
Pojawia się w:
Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 21

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies