Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Stopa, Joanna" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Aspekty radiologiczno-kliniczne i odrębności udarów mózgu u dzieci
Radiological and clinical aspects and differences of childhood stroke
Autorzy:
Guz, Wiesław
Kostkiewicz, Agnieszka
Stopa, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/437764.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
udar mózgu u dzieci
diagnostyka obrazowa
czynniki ryzyka udaru u dzieci
stroke in children
imaging diagnostics
childhood
stroke risk factors
Opis:
U dzieci udar mózgu jest sporadyczną przyczyną zaburzeń neurologicznych, może jednak stanowić istotną przyczynę nieprawidłowości dalszego rozwoju, wpływając tym samym na przyszłość chorego dziecka, dlatego istotne jest wczesne potwierdzenie wystąpienia udaru w badaniach obrazowych celem wdrożenia odpowiedniego leczenia oraz określenie jego przyczyny i występowania potencjalnych czynników ryzyka, co pozwala na przewidywanie rokowania oraz wdrożenie profilaktyki kolejnych incydentów. Celem pracy była ocena częstości występowania udaru mózgu u dzieci hospitalizowanych w Oddziale Neurologii Dziecięcej Szpitala Wojewódzkiego nr 2 w Rzeszowie w latach 2003–2009, analiza objawów klinicznych, procesu diagnostycznego oraz najczęstszych czynników ryzyka i przyczyn udaru w tej grupie wiekowej. Materiał i metody: Szczegółowo oceniono dane dzieci, u których rozpoznano udar mózgu. Wszystkie dzieci miały wykonane badania obrazowe oraz panel badań laboratoryjnych w poszukiwaniu przyczyn i czynników ryzyka wystąpienia udaru. Wyniki: Udar mózgu stwierdzono u 18 dzieci – u 8 udar niedokrwienny, u 10 krwotoczny. Lokalizacja zmian niedokrwiennych obejmowała zakresy unaczynienia: t. szyjnej wewnętrznej, t. środkowej mózgu oraz tt. kręgowych i t. podstawnej. Zmiany krwotoczne zlokalizowane były w półkulach mózgu i w półkulach móżdżku. Najczęstszą przyczyną udarów krwotocznych były malformacje naczyniowe OUN, a najczęstszymi czynnikami ryzyka udarów niedokrwiennych były wady serca, zaburzenia naczyniowe (naczynia domózgowe i mózgowe) i metaboliczne. Wnioski: U wszystkich dzieci z klinicznymi objawami udaru mózgu należy niezwłocznie wykonać badania obrazowe TK lub MR oraz badania dodatkowe pozwalające na stwierdzenie etiologii udaru, pamiętając, że efektywność postępów rehabilitacji po przebytym incydencie naczyniowym zależy od szybkości uzyskania właściwego rozpoznania i wdrożenia odpowiedniej terapii.
Stroke is a rather rare reason of neurological disorders in pediatric patients, but it may be an important cause of abnormalities in child development, thereby influencing the future of a sick child. Therefore, it is very important to confirm this condition as soon as possible using diagnostic imaging, in order to implement the proper treatment and to find out the cause and potential risk factors, which would enable the prediction of prognosis and the protection against next incidents in the future. Aim: The aim of the study was to estimate the frequency of stroke in a group of pediatric patients hospitalized in the Department of Pediatric Neurology of the District Hospital No. 2 in Rzeszów in years 2003–2009 and the analysis of clinical symptoms and diagnostic process, most common risk factors, causes and locations of stroke in children. Materials and methods: We analysed in details clinical data and laboratory tests in a group of children with stroke confirmed by diagnostic methods like CT or MR. Imaging diagnostics and a wide panel of laboratory tests were performed in all the patients in search of causes and risk factors for stroke. Results: Stroke was confirmed in 18 children - in 8 cases it was ischaemic and in 10 haemorrhagic stroke. Ischaemic changes were located in the region of vascularization of internal carotid artery, medial cerebral artery, vertebral arteries and basal artery. Hemorrhagic changes were located in the cerebral and cerebellar hemispheres. Vascular malformations were the most frequent cause of haemorrhagic stroke, whereas heart defects, vascular abnormalities and metabolic disorders were the most common cause of ischemic stroke. Conclusions: All children with clinical symptoms of stroke should be immediately diagnosed by computed tomography tests to find etiology of stroke, bearing in mind that the effects of rehabilitation after vascular incident depend on a quickly obtained correct diagnosis and implementing of an appropriate treatment.
Źródło:
Medical Review; 2012, 2; 179-192
2450-6761
Pojawia się w:
Medical Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Intensywne leczenie onkologiczne u starszych chorych – czy to ma sens? Analiza przypadku
Intensive anticancer therapy in elderly patients – does it make sense? A case report 1
Autorzy:
Cybulska-Stopa, Bożena
Streb, Joanna
Koper, Krzysztof
Wysocki, Piotr J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030121.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
chory w podeszłym wieku
geriatria onkologiczna
leczenie onkologiczne
rak jajnika
Opis:
Anticancer therapy in elderly patients poses a great challenge for doctors since not all available therapeutic modalities can improve the wellbeing, alleviate symptoms or improve prognosis in this patient population. The paper presents a case of a 75-year-old woman diagnosed with advanced ovarian cancer who, despite advanced age, received intensive anticancer therapy, i.e. surgical treatment (modified posterior exenteration with the resection of pelvic peritoneum and tumor invasion in the diaphragmatic peritoneum along with its fragment, subtotal colectomy, resection of the omentum, spleen and gastric fragment along with the gastro-transverse ligament and an end ileostomy) as well as adjuvant chemotherapy. Severe complications occurring during treatment were not directly related to the therapy, but resulted from the lack of proper patient care in a home setting.
Leczenie onkologiczne pacjentów w podeszłym wieku jest ogromnym wyzwaniem dla lekarza, ponieważ u starszych chorych nie wszystkie stosowane metody terapii poprawiają samopoczucie, łagodzą dolegliwości czy korzystnie wpływają na rokowanie. W niniejszej pracy zaprezentowano przypadek 75-letniej chorej z rozpoznaniem zaawansowanego raka jajnika, u której pomimo podeszłego wieku zastosowano intensywne leczenie onkologiczne: zabieg operacyjny (zmodyfikowane wytrzewienie tylne z usunięciem otrzewnej miednicy i nacieków na otrzewną przepony wraz z jej fragmentem, subtotalną kolektomią, resekcją sieci, śledziony, fragmentu żołądka wraz z więzadłem żołądkowo-poprzeczniczym i stomią końcową w obrębie jelita krętego) oraz chemioterapię uzupełniającą. Ciężkie powikłania, które wystąpiły w trakcie terapii, nie były bezpośrednio związane z leczeniem, lecz wynikały z braku należytej opieki nad chorą podczas jej pobytu w domu.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2016, 14, 3; 183-187
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rak jelita czy rak jajnika? Niejednoznaczne rozpoznanie i niestandardowe leczenie z dobrym efektem. Studium przypadku
Bowel or ovarian cancer? Ambiguous diagnosis and non-standard treatment with good outcomes. A case report
Autorzy:
Cybulska-Stopa, Bożena
Koper, Krzysztof
Streb, Joanna
Wysocki, Piotr J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030119.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
HIPEC
leczenie interdyscyplinarne
rak jajnika
rak jelita cienkiego
Opis:
The treatment of patients with cancer has recently become more complex and challenging for oncologists. The paper presents a case of a 54-year-old woman treated due to small bowel adenocarcinoma, who underwent primary surgical procedure and adjuvant therapy, and who developed intra-abdominal cancer dissemination. Initially, XELOX regimen was administered, followed by multiorgan resection performed by an interdisciplinary team of gynecologists and surgeons as well as hyperthermic intraperitoneal chemotherapy (HIPEC). The therapy was complicated by impaired wound healing and an enterocutaneous fistula. Currently, the patient is under a follow-up and shows no evidence of recurrence. The wounds after the surgery and fistulas are healed, normal gastrointestinal function is preserved.
Leczenie pacjentów z chorobą nowotworową staje się w ostatnich latach coraz bardziej skomplikowane i jest dla onkologów dużym wyzwaniem. W niniejszej pracy zaprezentowano przypadek 54-letniej chorej leczonej z powodu raka gruczołowego jelita cienkiego – po pierwotnym zabiegu operacyjnym i chemioterapii uzupełniającej – u której stwierdzono rozsiew procesu nowotworowego w obrębie jamy brzusznej. Początkowo zastosowano chemioterapię według schematu XELOX, a następnie wykonano zabieg wielonarządowej resekcji w interdyscyplinarnym zespole chirurgiczno-ginekologicznym oraz wdrożono chemioterapię dootrzewnową w hipertermii (HIPEC). Leczenie było powikłane upośledzonym gojeniem rany i powstaniem przetoki skórno-jelitowej. Obecnie chora pozostaje w obserwacji, bez cech wznowy procesu nowotworowego. Rany po zabiegu i przetokach są zagojone, przewód pokarmowy funkcjonuje prawidłowo.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2016, 14, 3; 178-182
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaczenie neoadiuwantowej chemioterapii w leczeniu zaawansowanego raka jajnika u chorych geriatrycznych
The role of neoadjuvant chemotherapy in the management of advanced ovarian cancer ingeriatric patients
Autorzy:
Kojs-Pasińska, Ewelina
Cybulska-Stopa, Bożena
Koper, Krzysztof
Dziobek, Konrad
Dziechciowski, Marek
Chamier-Ciemińska, Agnieszka
Streb, Joanna
Wysocki, Piotr J.
Wicherek, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1029831.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
chemioterapia neoadiuwantowa
chore w podeszłym wieku
geriatria onkologiczna
pierwotny zabieg cytoredukcyjny
rak jajnika
Opis:
It is increasingly common for ovarian cancer to affect older women, with over half of all cases involving patients aged 65 years and older. Unfortunately, elderly patients with ovarian malignancy tend to be treated less aggressively than younger patients, with less extensive surgery and less intensive chemotherapy regimens. This is due to a variety of factors, such as overall medical fitness and the function of specific organs. Moreover, multiple morbidities are typical for geriatric patients and affect their eligibility for certain forms of cancer therapy as well as their treatment outcomes, which are commonly less satisfactory than in younger patients. Additionally, for fear of complications, treating physicians sometimes limit the extent of the necessary surgery, or adjust chemotherapy doses, even though such a course of management tends to be largely misguided. One available management option is neoadjuvant chemotherapy followed by a surgical treatment known as interval debulking surgery. This type of combination therapy is associated with fewer postoperative complications, thus increasing the patient’s chances of receiving a full course of adjuvant treatment. The decision to begin treatment with neoadjuvant chemotherapy tends to restrict later surgical therapy; however, under certain circumstances, this therapy can be a valid therapeutic option and, in fact, facilitate surgery. Prior to initiating therapy in elderly patients, their eligibility for combination therapy must be evaluated and the geriatric assessment of their performance and condition must be considered during the course of interdisciplinary preoperative management.
Rak jajnika coraz częściej dotyka kobiety starsze, a ponad połowa zachorowań występuje u pacjentek w wieku powyżej 65 lat. Niestety starsze chore z rozpoznaniem raka jajnika częściej otrzymują mniej agresywne leczenie onkologiczne niż chore młodsze – mowa tu nie tylko o ograniczeniu zakresu zabiegów chirurgicznych, lecz także o mniej intensywnej chemioterapii. Wynika to z wielu czynników, takich jak stopień sprawności i wydolności poszczególnych narządów oraz często znaczna liczba schorzeń współistniejących. Wielochorobowość jest typowa dla osób w podeszłym wieku, co wpływa na kwalifikację do leczenia onkologicznego i na jego wyniki w tej grupie chorych. Wyniki terapii raka jajnika u pacjentek geriatrycznych są jeszcze bardziej niezadowalające niż u pacjentek młodszych. Ograniczenie leczenia chirurgicznego, opóźnienie kolejnych cykli lub redukcja dawek chemioterapii nierzadko są nieuzasadnione i wynikają z obawy przed wystąpieniem powikłań. Opcją postępowania może być wdrożenie w tej grupie chemioterapii neoadiuwantowej z następowym zabiegiem operacyjnym. Ten rodzaj leczenia skojarzonego jest związany z  mniejszą liczbą powikłań pooperacyjnych, co może zwiększać prawdopodobieństwo otrzymania pełnego leczenia adiuwantowego. Decyzja o rozpoczęciu postępowania od chemioterapii neoadiuwantowej niejako przesądza również o ograniczeniu zakresu późniejszego zabiegu chirurgicznego, ale w pewnych okolicznościach można ten fakt wykorzystać w planie terapeutycznym i dzięki chemioterapii neoadiuwantowej umożliwić leczenie chirurgiczne. Rozpoczynając terapię u osób starszych, należy uwzględnić ocenę geriatryczną ich stanu zdrowia w procesie interdyscyplinarnej kwalifikacji do leczenia skojarzonego.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2016, 14, 4; 212-221
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies