Autor: Stolarski, Grzegorz. - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Wykład metafizyki ogólnej i filozofii Boga w Wyższym Seminarium Duchownym Diecezji Siedleckiej w latach 1919 – 2018
A teaching of general metaphysics and the philosophy of God in the Major Seminary of the Diocese of Siedlce, 1919 – 2018
Autorzy:: Stolarski, Grzegorz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/483383.pdf
Data publikacji:: 2018-12-31
Wydawca:: Wyższe Seminarium Duchowne im. św. Jana Pawła II Diecezji Siedleckiej
Tematy:: metafzyka
seminarium
teodycea
tomizm
metaphysics
seminary
theodice
thomism
Opis:: A teaching of general metaphysics and the philosophy of God in the Major Sem-inary of the Diocese of Siedlce, 1919 – 2018 Afer the revival of the Siedlce Seminary in 1919, metaphysics was frst taught as a part of the philosophy course according to the handbook Elementa philosophiae scholasticae of S. Reinstadler in the spirit of traditional thomism. Afer Te Second World War, from the 1960s, the teaching refers to the way of practicing metaphysics in the Lublin School of existential thomism. Today, it is also enriched with references to analytical thomism. Te main topics of the lecture are consistent with the classical, scholastic form of metaphysics presentation: 1. Te problem of being 2. Transcendental properties and frst principles 3. Te structure of being (act and potency, substance and accidents, form and matter, essence and existence) 4. Te analogy of being (especially in relation to existential thomism). Te content of the lecture on natural theology (theodicy) also refects the scholastic tradition and covering the metaphysics of the First Reason (existence and nature of the Absolute) and the theological consequences resulting from it.
Po odrodzeniu Seminarium Siedleckiego w 1919 Metafzyka była najpierw wykładana w ramach kursu flozofi według podręcznika S. Reinstadlera Elementa philosophiae scholasticae w duchu tomizmu tradycyjnego. Po wojnie, od lat 60-tych wykład nawiązuje do sposobu uprawiania metafzyki w Szkole Lubelskiej tomizmu egzystencjalnego. Współcześnie jest też wzbogacony odniesieniami do tomizmu analitycznego. Główne tematy wykładu są zgodne z klasyczną, scholastyczną formą prezentacji metafzyki: 1. Problem bytu 2. Własności transcendentalne i pierwsze zasady 3. Struktura bytu (akt i możność, substancja i przypadłości, forma i materia, istota i istnienie) 4. Zagadnienie analogii bytowej (szczególnie w odniesieniu do tomizmu egzysten-cjalnego) Treść wykładu z teologii naturalnej (teodycei) również odzwierciedla tradycję scholastyczną i obejmuje zagadnienia metafzyki Racji Ostatecznej (istnienie i natura Absolutu) oraz wynikające z niej konsekwencje teologiczne.
Źródło:: Teologiczne Studia Siedleckie; 2018, XV/15; 288-313
1733-7496
Pojawia się w:: Teologiczne Studia Siedleckie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Dylematy nauczania etyki w środowisku szkolnym
Autorzy:: Stolarski, Grzegorz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1817984.pdf
Data publikacji:: 2007-12-31
Wydawca:: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:: edukacja etyczna
edukacja filozoficzna
zachowanie moralne
ethical education
philosophical education
moral behavior
Opis:: This essay is an metaethical reflection on the character of teaching ethics in school and academic realities of Poland, the aim is to show the type of ethics which is the best in achieving the syllabus and educational assumptions of the discipline. It seems that the most important of them are the following issues:- Rationalization of ethical choices, i.e. giving the reasons for choosing particular moral values- the clearly presented problem of the responsibility for the decisions- Strengthening proper improvements of the character, which enable to choose and defend moral values: tolerance, ecological responsibility.There are two the most general ways distinguished of presentation of ethics within school or academic lecture: the “naturalistic” and the “engaged” one.The naturalistic approach is restricted to the presentation of various ethical systems without any discussion included on evaluating these systems, the engaged approach critically analyses different ethical solutions, reasonably assessing their character.Despite the arguments for the naturalistic approach (presently fashionable criticism of ethics, the issue of toleration and avoidance of the idéologisation) I undertake to defend the engaged approach as better at giving possibilities of reasonable criticism of moral behaviors and as the result of this criticism, moral attitudes which are the goal of teaching ethics in school.
Źródło:: Studia Ecologiae et Bioethicae; 2007, 5, 1; 415-426
1733-1218
Pojawia się w:: Studia Ecologiae et Bioethicae
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Tomasza z Akwinu koncepcja stworzenia jako metafizyczna teoria pochodzenia bytu przygodnego
Thomas Aquinas conception of creation as a metaphysical theory of origins of contingent being
Autorzy:: Stolarski, Grzegorz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2056767.pdf
Data publikacji:: 2014-12-07
Wydawca:: Wyższe Seminarium Duchowne im. św. Jana Pawła II Diecezji Siedleckiej
Tematy:: creatio ex nihilo
metafizyka
Stworzyciel
filozofia Boga
byt
Tomasz z Akwinu
emanacjonizm
przygodność bytu
Creatio ex nihilo
metaphysics
Creator
philosophy of God
being
Thomas Aquinas
emanationism
contingency of being
Opis:: This paper presents Thomas Aquinas’ concept of creation as a metaphysical theory of the origin of being. The concept of creation was investigated mostly as a theological problem but in Aquinas’ thought (also when it is used in the theological context of his works) it is understood as a metaphysical explanation of existence and plurality of contingent beings. Creation is a way of explanation how the First Cause acts and how this action results in the existence of numerous accidental beings. Creation is not a natural transformation or a production of something on the basis of the previous elements. It is a “production” in being (productio in esse) with no previous conditions (creatio ex nihilo). The formal end of the creative action is the act of existence (ipsum esse) of accidental beings. The creation of accidental beings generates mutual relations of the Creator and the cre-ated beings.
Źródło:: Teologiczne Studia Siedleckie; 2014, XI/11; 211-229
1733-7496
Pojawia się w:: Teologiczne Studia Siedleckie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Czy religia potrzebuje metafizyki?
Does religion need metaphysics?
Autorzy:: Stolarski, Grzegorz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2056634.pdf
Data publikacji:: 2017-11-17
Wydawca:: Wyższe Seminarium Duchowne im. św. Jana Pawła II Diecezji Siedleckiej
Tematy:: Religia
metafizyka
prawda w religii
Metaphysics
Religion
Truth in Religion
Opis:: Jeśli metafizyka jest filozofią pierwszą, której celem jest ostateczne wyjaśnienie rze-czywistości, to jest ona przydatna tylko takiej religii, która uznaje swój przekaz za prawdzi-wy. Chrześcijaństwo jest taką religią, bo nie zadowala się tylko uzasadnieniem jakiejś formy obyczaju, ale chce swój przekaz odnieść do prawdy, chce być religią prawdziwą. Stąd dyskurs teologii chrześcijańskiej dokonywał się w dyskusji z metafizycznym roszczeniem do prawdy. Arystoteles określił metafizykę trojako: jako mądrość (poznanie inne niż fizyczne i matematyczne), jako teoria tego co wolne od materialnych ograniczeń (poznanie pierwszych zasad) oraz jako filozofia bytu, jako bytu (poznanie najgłębszej struktury rzeczywistości). Na tych trzech płaszczyznach dokonuje się jej dialog z religią prawdziwą.
If metaphysics is the first philosophy, the ultimate aim of which is the clarification of reality, it is only useful for a religion that recognizes its message as true. Christianity is such a religion because it does not satisfy itself with justification for some form of custom, culture but wants its message to be true, it wants to be a true religion. Hence, the discourse of Christian theology was held in a discussion with the metaphysical claim to truth. Aristotle defined metaphysics as a triple: as wisdom (cognition other than physical and ma-thematical), as a theory of what is free from material limitations (knowledge of the first prin-ciples) and as a philosophy of being as being (learning the deepest structure of reality). On these three levels, a dialogue is made with the true religion.
Źródło:: Teologiczne Studia Siedleckie; 2017, XIV/14; 318-331
1733-7496
Pojawia się w:: Teologiczne Studia Siedleckie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Zasada celowości w argumentacji za istnieniem Boga
The Priciple of Finality in the argumentation of Existence of God
Autorzy:: Stolarski, Grzegorz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2056653.pdf
Data publikacji:: 2016-12-07
Wydawca:: Wyższe Seminarium Duchowne im. św. Jana Pawła II Diecezji Siedleckiej
Tematy:: Tomasz z Akwinu
Wiliam Paley
zasada celowości
teleologia
argument z celowośc
argument z celowego zamysłu
Thomas Aquinas
principle of finality
teleology
argument of finality
argument of inteligent design
Opis:: Paley's argument is the most famous version of argumentation for God's existence from intelligent design and an often commented example of teleological reasoning. Referring to an analogy of the subtle alignment of a watch, it presents complex organs of living beings as deliberately designed and tuned. This proves the existence of an Intelligent Designer. Paley's argument has been much criticized. The analogy of the watch has been shown as imperfect and suggestions have been put forward for other than teleological explanation of the biological facts on which it is premised. Similar objections were directed against other teleological arguments, also against the fifth way of Thomas Aquinas. The fifth way is based, however, on another - the Aristotelian, understanding of finality. The Aristotle's theory is not based on finality understood as an external principle harmonizing and organizing the various components together, but on finality comprised as built into the internal structure of all things (nature), causing its tendency to act in basically the same way to a corresponding goal-end. In his reasoning, Thomas does not start with the subtle alignment of the elements of nature, but from the natural tendency to ordered by nature intentional activity. The existence of these trends leads to the recognition of the existence of the Absolute Intellect, whose operation does not organize reality but it creates reality in its whole natural structure. The course of the arguments allows Thomas to avoid the error of deism and occasionalism in determining the relationship of God to the world.
Źródło:: Teologiczne Studia Siedleckie; 2016, XIII/13; 187-203
1733-7496
Pojawia się w:: Teologiczne Studia Siedleckie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Tomasza z Akwinu metafizyka stworzenia jako constitutio ipsa dependentia
Thomas Aquinas’ Metaphysics of Creation as Relation
Autorzy:: Stolarski, Grzegorz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/488423.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Tomasz z Akwinu
teoria stworzenia
Thomas Aquinas
theory of creation
Opis:: The concept of creation in the tradition of human thought was investigated in the theological perspective—to explain the article of faith about the origin and God-world relation. Recently, the understanding of the issue has often been dominated by an ideologically based dispute between so called creationism and evolutionism. In his theory of creation (mostly contained in De Potentia, Summa contra Gentiles and Summa Theologica), Thomas Aquinas uses strictly philosophical instruments to analyze the problem. It allows to treat the issue of creation as a detailed explanation of the metaphysical causation theory. Furthermore, it lets us define the nature of relation between the Creator as the First Cause and the world—the set of created beings. The concept of creation is therefore a metaphysical explanation of ontic pluralism and contingency, that is, the existence of many beings (more than one) which do not have the necessity of existence. Creation is a way of explanation how the First Cause acts, which results in the existence of numerous accidental beings. It is not a transformation or a creation of something on the basis of previous elements. It is a production in being with no previous conditions (creatio ex nihilo). The formal end of the creative action is the act of existence of accidental beings. The creation of accidental beings generates a mutual relation of the Creator and the created beings. For the Creator (creatio activa), the creation is his own nature (Subsistent Existence) in its relation to the created beings. Such a connection has a feature of a mental relation, as practically it is not different from the nature of the Creator. For the created beings the creation (creatio passiva) is a real dependence in existence of the created beings on the Creator. This relation is a real accident, inherent in every created being, which means it is a predicable relation in the category of property (proprium).
Subtelne dystynkcje poczynione przez Tomasza z Akwinu w wykładzie na temat stworzenia jako relacji, mogą sprawiać wrażenie bardzo „scholastycznych”, jałowych. Trzeba jednak pamiętać, że służą one temu, by w tak trudno dostępnym poznawczo obszarze nie popełnić błędu. Przypadki jakie miały miejsce w historii refleksji nad stworzeniem potwierdzają te obawy. Tomasz opisując w kategoriach relacji wzajemne odniesienie, jakie wskutek dzieła stwórczego powstaje w Stwórcy i w bycie stworzonym. Pozwala mu to na uwypuklenie charakteru stworzenia z niczego, które nie jest naturalnym procesem, ale zapoczątkowywaniem istnienia, które jest jednak warunkiem wszystkich tych procesów Pojęcie stworzenia jako relacji pozwala na pozbycie się wyobrażeniowych uproszczeń w rozumieniu przyczynowania Pierwszej Przyczyny. Odkrycie permanentnego trwania relacji zależności bytowej bytu stworzonego do Stworzyciela uwalnia od deistycznego obrazu Boga jako wyłącznie Pierwszego Poruszyciela, czyli sprawcy jedynie pewnej formy bytu. Zależność bytu stworzonego od Stworzyciela trwa zawsze i jest w niej każdy byt stworzony dopóki istnieje. Stworzyciel nie jest „niepotrzebną hipotezą”, zbyteczną w wyjaśnianiu powstawania i przemian świata, ale jest egzystencjalnym warunkiem zachodzenia wszystkich tych procesów. Przedstawienie relacji Stwórcy do bytu stworzonego jako myślnej, pozwala obronić transcendencję i niezależność Stwórcy od stworzenia, ale też jej odróżnienie pozwala nazywać Go ‘Stworzycielem’ Ujęcie stworzenia jako realnej relacji, która w bycie stworzonym należy do kategorii przypadłości, ujawnia autonomię bytów stworzonych wobec Stwórcy oraz podkreśla pluralizmu bytowego. Uzasadnia to możliwość uprawiania nauk naturalnych, w których nie ma konieczności odwoływania się do Pierwszej Przyczyny. Realność i powszechność tej relacji pozwala nazywać byty stworzone ‘stworzeniami’.
Źródło:: Roczniki Filozoficzne; 2014, 62, 2; 97-114
0035-7685
Pojawia się w:: Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki