Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Stefańska, Blanka Julita" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Przesłanki formalne warunkowego zwolnienia skazanego z odbycia reszty kary pozbawienia wolności po rocznej przerwie jej wykonania
    Формальные предпосылки для условного освобождения осужденного от отбывания оставшейся части наказания в виде лишения свободы после годичного перерыва в его отбывании
    Формальні критерія умовного звільнення засудженого від відбування решти покарання у вигляді позбавлення волі після однорічної перерви у його виконанні
    Formal prerequisites for conditional release of a convicted person from serving the remainder of a prison sentence after a one-year break from its execution
    Autorzy:
    Stefańska, Blanka Julita
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2090131.pdf
    Data publikacji:
    2022-06-09
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    позбавлення волі
    перерва у виконанні покарання
    формальні причини
    розмір покарання
    засуджений
    умовно-дострокове звільнення
    зупинення провадження
    наказание в виде лишения свободы
    прерывание срока исполнения наказания
    формальные предпосылки
    quantum наказания
    осужденный
    условно-досрочное освобождение
    приостановление производства по делу
    imprisonment
    interruption of sentence
    break in sentence
    conditional release
    formal prerequisites
    quantum of sentence
    convict
    suspension of proceedings
    kara pozbawienia wolności
    przerwa w wykonaniu kary
    przesłanki formalne
    quantum kary
    skazany
    warunkowe zwolnienie
    zawieszenie postępowania
    Opis:
    Artykuł stanowi analizę przesłanek formalnych warunkowego zwolnienia skazanego z odbycia reszty kary pozbawienia wolności po rocznej przerwie jej wykonania, które jest szczególnym rodzajem tej instytucji (art. 155 Kodeksu karnego wykonawczego). Są to: 1) odbycie przez skazanego co najmniej 6 miesięcy kary; 2) nieprzekroczenie przez orzeczoną karę lub sumę kar 3 lat; 3) korzystanie przez skazanego z przerwy w wykonaniu kary co najmniej przez rok (§ 1). Doprowadziła ona do wniosków, że quantum wykonanej kary musi mieć miejsce przed uzyskaniem przez skazanego przerwy w wykonaniu kary, z tym że kara nie musi być odbyta w trybie ciągłym, lecz może także odbywać się etapami. Przerwa w wykonaniu kary pozbawienia wolności ma trwać co najmniej rok i nie musi być jednorazowo udzielona na ten okres, ale może być wielokrotnie przedłużana. Bez znaczenia jest zarówno przyczyna całej przerwy, jak i poszczególnych przedłużanych przerw. Na równi z przerwą w wykonaniu kary pozbawienia wolności należy traktować zawieszenie postępowania wykonawczego co do kary pozbawienia wolności w przypadku, gdy skazany rozpoczął już odbywanie kary pozbawienia wolności, lecz nie można wykonać wobec niego orzeczenia z powodu choroby psychicznej lub innej przewlekłej, ciężkiej choroby (art. 15 § 2 K.k.w.).      
    У статті аналізуються формальні критерія умовного звільнення засудженого від відбування решти покарання у вигляді позбавлення волі після однорічної перерви у його виконанні, що є особливим видом цього інституту (ст. 155 КК РФ). Це: 1) відбуття засудженим не менше 6 місяців покарання; 2) покарання або сума покарання не перевищили 3 років; 3) засудженнй використав перерву у виконанні покарання не менше одного року (§ 1). Це привело до висновку, що відлік виконаного вироку має відбутися до перерви у виконанні покарання засудженим, однак покарання не повинно відбуватися безперервно, а може відбуватися і поетапно. Перерва у виконанні покарання у виді позбавлення волі має тривати не менше одного року і на цей термін не обов’язково надаватися один раз, але може бути продовжена кілька разів. Причина як усієї перерви, так і окремих продовжених перерв не має значення. Зупинення виконавчого провадження щодо покарання у виді позбавлення волі слід трактувати нарівні з перервою у виконанні покарання у вигляді позбавлення волі, якщо засуджений вже почав відбувати покарання у вигляді позбавлення волі, але вирок не може бути виконаний стосовно до нього через психічне захворювання або іншу хронічну тяжку хворобу (ст. 15 § 2 Виконавчого кримінального кодексу).
    Статья представляет собой анализ формальных предпосылок условного освобождения осужденного от отбывания оставшейся части наказания в виде лишения свободы после годичного перерыва в его отбывании, что является особым видом данного института (ст. 155 Уголовно-исполнительного кодекса). К ним относятся: (1) условие, чтобы осужденный отбыл не менее 6 месяцев наказания; (2) условие, чтобы назначенное наказание или сумма наказаний не превышала 3 лет; (3) условие, чтобы осужденный воспользовался перерывом в исполнении наказания не менее одного года (§ 1). Это привело к выводу, что quantum наказания должно происходить до того, как осужденный получит перерыв в исполнении наказания, однако наказание не обязательно должно отбываться непрерывно, но также может отбываться поэтапно. Перерыв в исполнении наказания в виде лишения свободы должен длиться не менее одного года и не обязательно должен быть предоставлен один раз на этот период, но может быть неоднократно продлен. Причина как всего перерыва, так и отдельных продлеваемых перерывов не имеет значения. Наравне с перерывом в отбывании наказания в виде лишения свободы, надо рассматривать приостановление исполнительного производства в отношении приговора к лишению свободы в случае, если осужденный уже начал отбывать наказание в виде лишения свободы, но приговор в отношении его не может быть исполнен из-за психического заболевания или другой хронической, тяжелой болезни (статья 15 § 2 Уголовно-исполнительного кодекса).
    The article analyses the formal prerequisites for the conditional release of a convicted person from serving rest of the sentence of imprisonment after one-year break in its execution which constitutes special type of this institution (Article 155 of Penal Enforcement Code). These are: 1) that the convicted person has served at least 6 months of sentence; 2) that the sentence imposed or the sum of the sentences has not exceeded 3 years; 3) that the convicted person has benefited from a break in the execution of the sentence for at least one year (§ 1). It led to the conclusion that quantum of the sentence served must have taken place before the convicted person obtained a break in the execution of the sentence, except that the sentence need not be served continuously, but may also be served in stages. A break in the execution of a sentence of imprisonment is to last for at least one year and does not have to be granted once for that period, but may be repeatedly extended. The reasons for both the entire break and the individual extended breaks is irrelevant. Suspension of the enforcement proceedings with regard to a sentence of imprisonment should be treated on a equal footing with a break in the execution of the sentence of imprisonment if the convicted person has already started serving his sentence, but the sentence cannot be executed against him due to a mental illness or other chronic, serious illness (Article 15 § 2 of Penal Enforcement Code).
    Źródło:
    Studia Prawnicze KUL; 2022, 2; 129-143
    1897-7146
    2719-4264
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Status prawnokarny strażnika leśnego
    Autorzy:
    Stefańska, Blanka Julita
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1392165.pdf
    Data publikacji:
    2016-09-30
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    public function
    public officer
    forest
    forest service
    forest rangers
    funkcja publiczna
    funkcjonariusz publiczny
    las
    służba leśna
    straż leśna
    Opis:
    Przedmiotem artykułu jest status prawny strażników leśnych w prawie karnym materialnym. Analiza ustawy o lasach oraz kodeksu karnego, wsparta wypowiedziami doktryny i judykatury, doprowadziła do konstatacji, że strażnicy leśni nie są funkcjonariuszami publicznymi, lecz korzystają z ochrony prawnokarnej przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych w węższym od nich zakresie, gdyż tylko przy wykonywaniu czynności służbowych. Pełnią jednak funkcję publiczną, gdyż wykonują swoje zadania w ramach instytucji państwowej, działającej na podstawie przepisów prawa publicznego oraz dysponującą środkami publicznymi.
    The article discusses the legal status of forest rangers in the substantive criminal law. The analysis of the Act on forests and the Criminal Code, supported by the statements of the doctrine and the judicature, leads to a conclusion that forest rangers are not public officers but take advantage of legal protection envisaged for public officers, yet on a smaller scale because only when they perform their job-related tasks. However, they perform public functions as they perform their tasks while working for a state institution operating based on the regulations of public law and financed from public funds.
    Źródło:
    Ius Novum; 2016, 10, 3; 96-108
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Intervention-related self-defence
    Autorzy:
    Stefańska, Blanka Julita
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2206893.pdf
    Data publikacji:
    2023-06-15
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    attack
    crime
    criminal law protection
    intervention
    public official
    public order
    public security
    self-defence
    Opis:
    The scholarly and research-focused article examines the content of Article 25 §§ 4 and 5 CC, which was transferred to the new Article 231b §§ 1 and 2 CC of Chapter XXIX of the Criminal Code by means of Act of 20 February 2015 amending the Criminal Code Act and Certain Other Acts. The regulation concerns the intervention-related self-defence, wherein a person acting in self-defence and repelling an attack on another’s good protected by law, while simultaneously protecting public security or order, is granted the same legal protection as public officials. The article analyses the genesis and development of this defence, its legal nature, objectives, conditions for application, the scope of criminal law protection for a person acting within the intervention-related self-defence, the exclusion of this protection, and the relationship between Article 231b § 1 and Article 217a CC. The primary scientific objective is to evaluate the legitimacy of its introduction to the Criminal Code and the correctness of defining the premises for its application and its scope. The aim of the considerations is to demonstrate that this measure, despite the negative assessment of its introduction to the Criminal Code in the doctrine, can play a vital role in ensuring security and public order.
    Źródło:
    Ius Novum; 2023, 17, 2 ENG; 20-35
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Interwencyjna obrona konieczna
    Intervention-related self-defence
    Autorzy:
    Stefańska, Blanka Julita
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2200541.pdf
    Data publikacji:
    2023-05-24
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    bezpieczeństwo publiczne
    funkcjonariusz publiczny
    interwencja
    ochrona prawnokarna
    obrona konieczna
    porządek publiczny
    przestępstwo
    zamach
    attack
    crime
    criminal law protection
    intervention
    public official
    public order
    public security
    self-defence
    Opis:
    Artykuł ma charakter naukowo-badawczy, a jego przedmiotem jest przeniesiona – Ustawą z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw – w całości treść art. 25 § 4 i 5 k.k. do rozdziału XXIX k.k. i ulokowana w nowym art. 231b§ 1 i 2 k.k., regulującym interwencyjną obronę konieczną polegającą na zapewnieniu osobie działającej w obronie koniecznej, odpierającej zamach skierowany przeciwko cudzemu dobru chronionemu prawem i chroniącej jednocześnie bezpieczeństwo lub porządek publiczny, takiej samej ochrony prawnej, jaka jest przewidziana dla funkcjonariuszy publicznych. Przedstawione zostały geneza i kształtowanie się tej obrony, jej charakter prawny, cele, przesłanki stosowania, zakres ochrony prawnokarnej działającego w ramach interwencyjnej obrony koniecznej, wyłączenie tej ochrony oraz stosunek art. 231b § 1 do art. 217a k.k. Podstawowym celem naukowym była ocena zasadności jej wprowadzania do Kodeksu karnego i poprawności określenia przesłanek stosowania oraz jej zakresu. Celem rozważań było wykazanie, że środek ten, mimo negowanej oceny w doktrynie jego wprowadzenia do Kodeksu karnego, może odegrać istotną rolę w zapewnieniu bezpieczeństwa i porządku publicznego.
    The article is of scientific and research nature, and deals with the content of Article 25 §§ 4 and 5 CC transferred to the new Article 231b §§ 1 and 2 CC of Chapter XXIX of the Criminal Code by means of Act of 20 February 2015 amending the Act: Criminal Code and some other acts, regulating the intervention-related self-defence consisting in providing a person who acts in self-defence and repels an attack on someone else’s good protected by law and at the same time protects public security or order with the same legal protection as is provided for public officials. The genesis and development of this defence, its legal nature, objectives, conditions for application, the scope of criminal law protection for a person acting within the intervention-related self-defence, the exclusion of this protection and the relationship between Article 231b § 1 and Article 217a CC are analysed. The main scientific objective is to assess the legitimacy of its introduction to the Criminal Code and the correctness of defining the premises for its application and its scope. The aim of the considerations is to show that this measure, despite the negative assessment of its introduction to the Criminal Code in the doctrine, can play an important role in ensuring security and public order.
    Źródło:
    Ius Novum; 2023, 17, 2; 20-36
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przestępstwo rebelii w hiszpańskim prawie karnym
    Autorzy:
    Stefańska, Blanka Julita
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1340749.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-02
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    członek regencji
    konstytucja
    kortezy
    król
    królowa
    niepodległość
    odebranie prerogatyw i uprawnień
    rebelia
    regent
    senat
    siły zbrojne
    urząd
    rząd państwowy
    rząd wspólnoty autonomicznej
    wybory
    zgromadzenie ustawodawcze wspólnoty autonomicznej
    member of the Regency
    Constitution
    Cortes
    King
    Queen
    independence
    stripping of prerogatives and powers
    rebellion
    Regent
    Senate
    armed forces
    office
    Government of the Nation
    Governing Council of the Autonomous Community
    election
    Legislative Assembly of the Autonomous Community
    Opis:
    Przedmiotem artykułu jest stypizowane w hiszpańskim kodeksie karnym przestępstwo rebelii (art. 472 h.k.k. z 1995 r.), które ma długą tradycję, bowiem występowało w prawie wszystkich hiszpańskich kodeksach karnych (z 1848 r., 1870 r., 1932 r.). Przestępstwo to polega na publicznym buncie w sposób gwałtowny, którego celem jest realizacja któregokolwiek z siedmiu celów określonych w art. 472 h.k.k., obejmujących uchylenie, zawieszenie lub zmiana w całości lub w części konstytucji oraz pozbawienie urzędu albo odebranie w całości lub w części prerogatyw i uprawnień królowi lub królowej lub regentowi, lub członkom regencji, lub zmuszenie ich do wykonania czynności wbrew ich woli (art. 472 pkt 1 i 2 h.k.k.). Występuje także w typie kwalifikowanym ze względu na różne okoliczności, np. wyciągnięcie broni, spowodowanie spustoszenia, stosowanie ciężkiego gwałtu wobec osób (art. 473 ust. 2 h.k.k.). Godzi ono w konstytucję i podstawowe instytucje demokratycznego państwa oraz w fundamenty państwa prawa. Artykuł 472 h.k.k. chroni porządek konstytucyjny, a więc obowiązywanie zasad i instytucji konstytucyjnych. Jest przestępstwem wieloosobowym. Jego podmiotem nie może być pojedyncza osoba, ale grupa osób. Ustawa nie określa ich liczby, ale ma być ich tyle, ile jest wystarczające do osiągnięcia zamierzonego celu. Może być popełnione z zamiarem bezpośrednim zabarwionym, a sprawcy powinni dążyć do realizacji któregoś ze stypizowanych w ustawie celów. Zagrożenie zarówno przestępstwa w typie podstawowym, jak i kwalifikowanym ma charakter „kaskadowy”, bowiem surowość kary zależy od stopnia uczestnictwa w rebelii (art. 473 ust. 1 h.k.k.).
    The article presents the offence of rebellion classified in the Spanish Criminal Code (Article 472 SCC of 1995), which has a long history because it was referred to in all former Spanish Criminal Codes (of 1848, 1870 and 1932). The offence consists in public and violent sedition aimed at achieving any of the seven objectives listed in Article 472 SCC, which include fully or partially repealing, suspending or amending the Constitution, and fully or partially stripping the King, the Regent, or members of the Regency of all or part of their prerogatives and powers, or obliging them to execute an act contrary to their will (Article 472 paras 1 and 2 SCC). It also occurs in an aggravated form due to various circumstances, e.g. using weapons, causing havoc or serious violence against persons (Article 473 para. 2 SCC). It breaches the Constitution and harms the fundamental institutions of a democratic state, and undermines the foundations of a state of law. Article 472 SCC protects the constitutional order, thus the rules and constitutional institutions that must be recognised. It is a collective offence. Its subject cannot be a single person but a group of people. The statute does not determine the number of people involved but there must be a number sufficient to achieve their aim. The offence can be committed with specific direct intent, and perpetrators should aim to achieve one of the objectives listed in the statute. Standard as well as aggravated types of the offence are “cascade-like” in nature because and the penalty severity depends on the level of involvement in the rebellion (Article 473 para. 1 SCC).
    Źródło:
    Ius Novum; 2020, 14, 1; 132-153
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies