Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Stasiek, K." wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Determination of petroleum compounds in bottom sediments
Oznaczanie związków ropopochodnych w osadach dennych
Autorzy:
Galer-Tatarowicz, K.
Pazikowska-Sapota, G.
Dembska, G.
Stasiek, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/111587.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Instytut Morski w Gdańsku
Tematy:
petroleum hydrocarbons
sediment contamination
węglowodory ropopochodne
zanieczyszczenia osadów dennych
Opis:
The following study was a theoretical base for selection, development and validation of the analytical procedure for determination of petroleum hydrocarbons in bottom sediments to be used in a commercial research laboratory. Crude oil and petroleum products belong to the group of pollutants that are easily accumulated in sediments. The process of accumulation of petroleum substances is due to the large sorption capacity. Having accumulated in sediments, the substances may constitute a secondary source of pollution which, despite being cut-off from the primary sources, may yet cause environmental pollution for a number of years. Recognition of the level of contamination in sediments, and monitoring of changes in the environment require employment of appropriate analytical procedures, which would ensure that the work is less laborious and time-consuming.
Niniejsza praca stanowiła podstawę teoretyczną do wyboru i opracowania właściwej procedury analitycznej oznaczania węglowodorów ropopochodnych w osadach dennych do zastosowania w komercyjnym laboratorium badawczym. Ropa naftowa i produkty ropopochodne należą do tych zanieczyszczeń, które mogą gromadzić się w osadach dennych. Proces kumulacji substancji ropopochodnych spowodowany jest dużą pojemnością sorpcyjną. Kumulując się w osadach substancje te mogą stanowić wtórne źródło zanieczyszczeń, które mimo odcięcia źródeł pierwotnych jeszcze długie lata będą przyczyną zanieczyszczenia środowiska. Poznanie stopnia skażenia osadów dennych jak i monitorowanie zmian w środowisku, wymaga posiadania odpowiednich procedur analitycznych, które zapewnią małą czaso- i pracochłonność.
Źródło:
Biuletyn Instytutu Morskiego w Gdańsku; 2015, 30, 1; 174-179
1230-7424
2450-5536
Pojawia się w:
Biuletyn Instytutu Morskiego w Gdańsku
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Validation of analytical method for determination of tributyltin (TBT) in soils and bottom sediments
Walidacja metody oznaczania tributylocyny (TBT) w gruntach i osadach dennych
Autorzy:
Wojtkiewicz, M.
Stasiek, K.
Galer-Tatarowicz, K.
Pazikowska-Sapota, G.
Dembska, G.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/111495.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Instytut Morski w Gdańsku
Tematy:
tributyltin
soil
seabed sediments
gas chromatography
Baltic Sea
tributylocyna
osad denny
grunt
chromatografia gazowa
Morze Bałtyckie
Opis:
Tributyltin (TBT) belongs to the group of persistent pollutants harming the marine environment. It is a danger to many aquatic organisms, especially those inhabiting seabed sediments. TBT was used mainly in production of antifouling paints applied on ship’s hulls. Currently, it is prohibited to use most products containing TBT [6; 8; 16]. The objective of this study was to confirm applicability of the method for determining the levels of tributyltin compounds in soils and bottom sediments which remains in accordance with the HELCOM recommendations [11]. In Poland, there is no sufficient data on the levels of TBT concentrations in the Baltic Sea, which is why it is so important to monitor these compounds in the seabed sediments, where they tend to accumulate.
Tributylocyna (TBT) zaliczana jest do trwałych zanieczyszczeń środowiska morskiego. Zagraża wielu organizmom wodnym, zwłaszcza bytującym w osadach dennych. TBT wykorzystywana była głównie do produkcji farb przeciwporostowych używanych do malowania kadłubów statków. Obecnie stosowanie większości środków zawierających TBT zostało zabronione [6; 8; 16]. Celem przeprowadzonej walidacji było potwierdzenie możliwości stosowania metody oznaczania zawartości tributylocyny w osadach dennych i gruntach zgodnej z zaleceniami HELCOM [11]. W Polsce brakuje wystarczających danych o poziomach stężeń TBT w Bałtyku, dlatego tak ważne jest monitorowanie tych związków w osadach dennych, w których się kumulują.
Źródło:
Biuletyn Instytutu Morskiego w Gdańsku; 2015, 30, 1; 189-194
1230-7424
2450-5536
Pojawia się w:
Biuletyn Instytutu Morskiego w Gdańsku
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Validation of phosphorus compounds in seawater
Walidacja związków fosforu w wodzie morskiej
Autorzy:
Stasiek, K.
Podwojewska, E.
Dembska, G.
Pazikowska-Sapota, G.
Galer-Tatarowicz, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/111565.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Instytut Morski w Gdańsku
Tematy:
phosphorus
phosphates
nutrients
Baltic Sea
validation
fosfor
fosforany
biogeny
substancje odżywcze
Morze Bałtyckie
walidacja
Opis:
Phosphorus and phosphates, which determine biological development of organisms, are very important components of seawater. Their concentration in the coastal waters of the Baltic Sea is very low, which means that either an analysis of the samples should be performed within a 2 hour limit, or, they must be frozen immediately for further investigation [4; 6; 7]. If it is not possible to perform the analysis of the samples immediately, they should be frozen and shielded from solar radiation in order to halt the biological and biochemical processes. Such a procedure of using the samples, calls for a research method characterized by a low level of the lower limit of quantification, as well as adequate precision, repeatability, and accuracy. The aim of the carried out validation was to confirm the applicability of the method for determination of phosphorus compounds (total phosphorus, phosphates) in seawater for commercial purposes, in accordance with the recommendations of HELCOM [1; 6]. Within the scope of this work, the lower limit of quantification was determined, and the precision, repeatability, accuracy, and reproducibility were identified. The studies confirm that the requirements for validation of the research methods were met.
Fosfor oraz fosforany są bardzo ważnym składnikiem wody morskiej warunkującym biologiczny rozwój organizmów. Ich stężenia w wodach przybrzeżnych Morza Bałtyckiego są bardzo małe, dlatego należy wykonać analizę próbek najpóźniej do 2 godzin po pobraniu lub natychmiast zamrozić próbki w celu dokonania późniejszych oznaczeń [4; 6; 7]. Jeśli nie jest możliwe natychmiastowe wykonanie analizy próbek należy je zamrozić oraz zabezpieczyć przed światłem słonecznym w celu zatrzymania procesów biologicznych i biochemicznych. Taka procedura postępowania z próbką wymaga metody badawczej o niskiej dolnej granicy oznaczalności oraz odpowiedniej precyzji, powtarzalności i dokładności. Celem przeprowadzonej walidacji było potwierdzenie możliwości stosowania metody oznaczania zawartości związków fosforu (fosfor ogólny, fosforany) w wodzie morskiej do celów komercyjnych zgodnie z zaleceniami HELCOM [1; 6]. W ramach niniejszej pracy wyznaczono dolną granicę oznaczalności, określono precyzję, powtarzalność, dokładność oraz odtwarzalność. Przeprowadzone badania potwierdzają spełnienie wymagań dotyczących walidacji metod badawczych.
Źródło:
Biuletyn Instytutu Morskiego w Gdańsku; 2015, 30, 1; 126-130
1230-7424
2450-5536
Pojawia się w:
Biuletyn Instytutu Morskiego w Gdańsku
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Validation of nitrogen compounds in marine waters
Walidacja metod oznaczania związków azotu w wodach morskich
Autorzy:
Kargol, J.
Stasiek, K.
Podwojewska, E.
Dembska, G.
Sapota, G.
Galer-Tatarowicz, K.
Aftanas, B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/111491.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Instytut Morski w Gdańsku
Tematy:
biogenic substances
nutrients
nitrogen forms
validation
substancje biogeniczne
sole odżywcze
związki azotu
walidacja
Opis:
Nitrogen compounds in sea water (total nitrogen, ammonia, nitrates, and nitrites) belong to the nutrients involved in biochemical changes. Nutrients are transferred into the Baltic Sea e.g. from onshore point sources, from diffuse sources, from marine sediments, or from the atmosphere, which results in a water body’s becoming richer in nutrition elements, and finally in its eutrophication. Excessive eutrophication creates an imbalance in the ecosystem; among other things, it encourages massive phytoplankton blooms, increases the level of the organic matter as well as of its sedimentation, and it reduces the level of oxygen in the bottom water, which leads to the death of benthic organisms, and demersal fish. An analysis of marine waters constitutes a difficult task e.g. due to the small values of the biogenic substances (µmol/dm3 ), their short period of maintenance in a water sample, as well as the high salinity, which may hinder the examinations. An analysis made on a secured sample should be performed within a period not longer than 4-6 hours after the sample’s collection. In this article, you will find presented a validation of methods for determining nitrogen compounds (total nitrogen, ammonia, nitrates, and nitrites) in sea water via spectrophotometric method, in accordance with procedures recommended by the HELCOM [8,14]. In analytical chemistry, validation of methods is an important element. It is an obligatory affirmation that all the requirements of a specific intended use have been met. Due to the performed validation of the method, there were determined: limits of detection and quantification, the selectivity of the method, its linearity, precision within the repeatability and/or reproducibility limits, as well as recovery rate and accuracy of the method. Credibility and reliability of the testing procedures in question were confirmed by the positive results of certified reference materials analysis: the VKI Reference Material QC SW3.1B, and QC.SW3.2B, and of comparative (inter-laboratory) research. The methods developed in the process were incorporated into the routine analysis in the Laboratory of Environment Protection of the Maritime Institute in Gdansk, which was accredited by the Polish Centre of Accreditation in 2014 with respect to the discussed research methods.
Związki azotu w wodzie morskiej (azot ogólny, amoniak, azotany, azotyny) należą do substancji odżywczych wchodzących w skład przemian biochemicznych. Sole odżywcze dostają się do Bałtyku m.in. z lądowych źródeł punktowych, ze źródeł rozproszonych, z osadów morskich czy też z atmosfery w wyniku czego następuje wzbogacanie zbiornika wodnego w substancje pokarmowe a w rezultacie jego eutrofizacja. Nadmierna eutrofizacja prowadzi do zachwiania równowagi ekosystemu, powoduje m.in. wzrost: masowych zakwitów fitoplanktonu, zawartości materii organicznej i jej sedymentacji oraz spadek zawartości tlenu w wodach przydennych co prowadzi do śmierci organizmów bentosowych i ryb przydennych. Analiza wód morskich jest trudna m.in. ze względu na małe wartości substancji biogenicznych (µmol/dm3 ), ich krótki okres utrzymywania się w próbce wody, jak również wysokie zasolenie, które może utrudniać przeprowadzenie badań. Analiza w zabezpieczonej próbce powinna być wykonana w okresie nie dłuższym niż 4-6 h po pobraniu. W niniejszym artykule przedstawiono walidację metod oznaczania związków azotu (azot ogólny, amoniak, azotany, azotyny) w wodach morskich metodą spektrofotometryczną, w oparciu o procedury zalecane przez HELCOM [8,14]. Walidacja metod jest ważnym elementem w praktyce chemii analitycznej. Jest obowiązkowym potwierdzeniem, że zostały spełnione wymagania konkretnie zamierzonego zastosowania. W wyniku przeprowadzonej walidacji metody określono: granice wykrywalności i oznaczalności, selektywność metody, liniowość, precyzję w granicach powtarzalności i/lub odtwarzalności oraz odzysk i dokładność metody. Wiarygodność i rzetelność omawianych procedur badawczych potwierdzono pozytywnymi wynikami analizy certyfikowanych materiałów odniesienia: VKI Reference Material QC SW3.1B i QC.SW3.2B oraz badań porównawczych (międzylaboratoryjnych). Opracowane metody zostały wdrożone do rutynowej analizy Laboratorium ZOŚ IM, które w 2014 r. uzyskało akredytację PCA w zakresie omawianych metod badawczych.
Źródło:
Biuletyn Instytutu Morskiego w Gdańsku; 2015, 30, 1; 108-117
1230-7424
2450-5536
Pojawia się w:
Biuletyn Instytutu Morskiego w Gdańsku
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chemically crosslinked polyethylene foams of limited flammability
Chemicznie sieciowane pianki polietylenowe o ograniczonej palności
Autorzy:
Raszkowska-Kaczor, A.
Stasiek, A.
Janczak, K.
Olewnik-Kruszkowska, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/946961.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Chemii Przemysłowej
Tematy:
polyethylene foam
chemical crosslinking
foaming
flame retardancy
pianki polietylenowe
sieciowanie chemiczne
spienianie
uniepalnianie
Opis:
A method to prepare chemically crosslinked polyethylene foams from a mixture consisting of polyethylene, foaming agent, crosslinking agent, antioxidant and flame retardant was discussed in this paper. The extrusion was carried out using a twin-screw extruder (temperature of barrel zones: 100, 110, 125 and 125 °C). Crosslinking process of the extruded material was performed at 160 °C for 5 min. The polyethylene films were foamed in silicon oil at 225 °C for 2 min. The influence of the content of flame retardant on density, hardness, flammability and tensile strength of the obtained foam was determined.
Omówiono sposób otrzymywania chemicznie sieciowanych pianek polietylenowych z mieszaniny zawierającej polietylen, środek spieniający, środek sieciujący, antyutleniacz oraz środek ograniczający palność. Proces wytłaczania folii prowadzono w wytłaczarce dwuślimakowej (temperatury stref grzejnych cylindra: 100, 110, 125 i 125 °C). Proces sieciowania prowadzono w temperaturze 160°C w ciągu 5 min. Folię poddano procesowi spieniania w oleju silikonowym w temperaturze 225 °C przez 2 min. Zbadano wpływ zawartości środka ograniczającego palność na gęstość, twardość, palność oraz wytrzymałość na rozciąganie otrzymanych pianek polietylenowych.
Źródło:
Polimery; 2015, 60, 4; 283-285
0032-2725
Pojawia się w:
Polimery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies