Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Starzyńska, Anna" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    The topographic relationship between the maxillary teeth roots and the maxillary sinus floor assessed using panoramic radiographs
    Autorzy:
    Starzyńska, Anna
    Adamska, Paulina
    Adamski, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/895769.pdf
    Data publikacji:
    2019-02-05
    Wydawca:
    Gdański Uniwersytet Medyczny
    Tematy:
    Maxillary sinus
    dental imaging
    pantomographic radiographs
    Opis:
    Introduction: The topographic relation between the maxillary teeth roots and the maxillary sinus floor is important for diagnosis and planning of many surgical procedures. The aim of the study was to assess the topographic relationship between posterior maxillary teeth and the sinus floor. Materials and methods: 50 pantomographs of patients aged 18-72, treated at the Medical University of Gdańsk, were analysed. We analysed only maxillary molars and premolars. Teeth were assessed using Kwak classification. Statistical analysis was carried out using STATISTICA 13.3. Results: We analysed 180 molars and 181 premolars (total 361). According to the root-sinus classification, most of the first molars were type V (55.96%), most of the second molars – type III (32.29%), most of the first premolars – type I (76.09%) and most of the second premolars – type III (35.96%). Non-parametric Spearman’s rank-order correlation coefficient revealed significant correlation between right and left molars and between right and left premolars (p<0.05). Conclusions: Proper assessment of the pantomograph allows for correct pre-operative planning, which may affect the course of the procedure and enables to avoid possible complications. These findings may have clinical applications.
    Źródło:
    European Journal of Translational and Clinical Medicine; 2018, 1, 2; 31-35
    2657-3148
    2657-3156
    Pojawia się w:
    European Journal of Translational and Clinical Medicine
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Panoramic radiograph – a useful tool to assess the difficulty in extraction of third molars
    Autorzy:
    Adamska, Paulina
    Adamski, Łukasz Jan
    Musiał, Dominika
    Tylek, Katarzyna
    Studniarek, Michał
    Wychowański, Piotr
    Kaczoruk-Wieremczuk, Magdalena
    Pyrzowska, Dorota
    Jereczek-Fossa, Barbara Alicja
    Starzyńska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1196787.pdf
    Data publikacji:
    2020-09-16
    Wydawca:
    Gdański Uniwersytet Medyczny
    Tematy:
    Archer classification
    Pell and Gregory classification
    IAN classification
    Pederson scale
    Winter classification
    Opis:
    Introduction: Third molars (TMs) are the most frequently impacted teeth due to the frequent lack of space in the dental arch resulting in their malposition or inability to erupt. Partially erupted TMs that cause recurrent inflammatory conditions must be removed. The aim of this study was to assess TM position on panoramic radiographs. Materials and methods: We evaluated 200 panoramic radiographs of patients 18-72 years of age. Teeth were assessed in terms of the presence of dental follicle, cervix/root ratio and root development stage. Maxillary TMs were assessed using the Archer and Pell and Gregory classifications, whereas the mandibular ones according to Pell and Gregory, Winter, IAN and Pederson classifications. Results: 622 TMs were assessed. In the maxilla, the most common type was A-positioned, vertically angulated TM with completely formed root/roots. In the mandible, the most common type was A1-positio- ned, mesioangular TM with completely formed root/roots and without enlarged follicle. According to Pederson’s index, 59.44% TMs were moderately difficult to extract. Most roots were in contact with inferior alveolar nerve. Conclusions: The use of the classifications mentioned above is helpful in assessment of the surgery difficulty level. In the long term this allows to increase the predictability of the procedure and minimize the intra- and post-operative complications.
    Źródło:
    European Journal of Translational and Clinical Medicine; 2020, 3, 2; 44-52
    2657-3148
    2657-3156
    Pojawia się w:
    European Journal of Translational and Clinical Medicine
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zrosty wewnątrzbrzuszne w ultrasonografii. Część II: Morfologia zmian
    Intra-abdominal adhesions in ultrasound. Part II: The morphology of changes
    Autorzy:
    Smereczyński, Andrzej
    Starzyńska, Teresa
    Kołaczyk, Katarzyna
    Bojko, Stefania
    Gałdyńska, Maria
    Bernatowicz, Elżbieta
    Walecka, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1059302.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    hepatic pseudotumour
    intestinal obstruction
    intraperitoneal adhesions
    ultrasound
    visceroperitoneal adhesions
    guz rzekomy wątroby
    niedrożność jelit
    ultrasonografia
    zrosty trzewno‑otrzewnowe
    zrosty wewnątrzotrzewnowe
    Opis:
    Despite their frequent appearance, intra-abdominal adhesions are rarely the subject of clinical studies and academic discussions. For many years the operators have been trying to reduce such unfavourable consequences of interventions in the abdominal structures. The aim of this article is to present the possibilities of intra-abdominal adhesion diagnostics by means of ultrasound imaging based on authors’ own experience and information included in pertinent literature. The anatomy and examination technique of the abdominal wall were discussed in Part I of the article. In order to evaluate intraperitoneal adhesions, one should use a convex transducer with the frequency of 3.5–6 MHz. The article provides numerous examples of US images presenting intra-abdominal adhesions, particularly those which appeared after surgical procedures. The significance of determining their localisation and extensiveness prior to a planned surgical treatment is emphasized. Four types of morphological changes in the ultrasound caused by intra-abdominal adhesions are distinguished and described: visceroperitoneal adhesions, intraperitoneal adhesions, adhesive obstructions as well as adhesions between the liver and abdominal wall with a special form of such changes, i.e. hepatic pseudotumour. Its ultrasound features are as follows: 1. The lesion is localised below the scar in the abdominal wall after their incision. 2. The lesion is localised in the abdominal part of the liver segments III, IV and V. 3. With the US beam focus precisely set, the lack of fascia – peritoneum complex may be noticed. An uneven liver outline or its ventral displacement appears. 4. A hepatic adhesion-related pseudotumour usually has indistinct margins, especially the posterior one, and, gradually, from top to bottom, loses its hypoechogenic nature. 5. In a respiration test, this liver fragment does not present the sliding movement – a neoplastic tumour rarely shows such an effect. The immobility of the liver is a permanent symptom of subdiaphragmatic abscess which needs to be included in the differentiation process. 6. In case of doubts, the suspicious liver area may be examined without the consideration of the scar in the abdominal wall. In the differentiation of visceroperitoneal adhesions, firstly, one needs to exclude the peritoneum infiltration in the course of inflammation and neoplastic spreading, which may be very difficult in patients who have undergone a surgery. Pseudomyxoma peritonei constitutes a source of errors much more rarely.
    Mimo częstego występowania zrosty wewnątrzbrzuszne rzadko są przedmiotem rozważań klinicznych i opracowań naukowych. Od wielu lat operatorzy starają się w różny sposób ograniczać takie niekorzystne następstwa interwencji w struktury wewnątrzbrzuszne. Niniejszy artykuł ma na celu zaprezentowanie możliwości ultrasonografii w diagnostyce zrostów wewnątrzbrzusznych w oparciu o własne doświadczenia i dane z piśmiennictwa. Anatomię i technikę badania ultrasonograficznego powłok brzusznych omówiono w I części pracy. Do oceny zrostów wewnątrzotrzewnowych należy wykorzystać głowicę konweksową o częstotliwości 3,5–6 MHz. W artykule zaprezentowano liczne przykłady obrazów ultrasonograficznych zrostów wewnątrzbrzusznych, szczególnie tych powstałych po operacjach, i podkreślono znaczenie określenia ich umiejscowienia i rozległości przed planowanym leczeniem chirurgicznym. Wyróżniono i opisano cztery rodzaje zmian morfologicznych w ultrasonografii spowodowanych przez zrosty wewnątrzbrzuszne: zrosty trzewno-otrzewnowe, zrosty wewnątrzotrzewnowe, niedrożność zrostową oraz zrosty wątroby z powłokami, ze szczególną postacią tych zmian, jaką jest guz rzekomy wątroby. Jego cechy sonograficzne przedstawiają się następująco: 1. Zmiana znajduje się pod blizną w powłokach po ich nacięciu. 2. Lokalizacja zmiany dotyczy brzusznej części segmentów III, IV i V wątroby. 3. Przy dokładnym ustawieniu ogniska wiązki ultradźwiękowej daje się wykazać brak kompleksu powięź – otrzewna, w tym miejscu pojawia się nierówny zarys powierzchni wątroby lub jej dobrzuszne podciągnięcie. 4. Guz rzekomy wątroby zrostopochodny ma zwykle zatarte zarysy, zwłaszcza tylną granicę, i stopniowo od góry do dołu traci swój charakter hipoechogeniczny. 5. W teście oddechowym ten odcinek wątroby nie wykazuje ruchu ślizgowego – guz nowotworowy rzadko powoduje taki efekt. Unieruchomienie wątroby jest stałym objawem w ropniu podprzeponowym, który również należy uwzględnić w różnicowaniu. 6. W przypadku niejasności podejrzaną okolicę wątroby można obrazować z pominięciem blizny w powłokach. W różnicowaniu zrostów trzewno-otrzewnowych należy w pierwszym rzędzie wykluczyć naciek otrzewnej w przebiegu jej zapalenia oraz rozsiew procesu nowotworowego drogą otrzewnej, co może być bardzo trudne u osób wcześniej operowanych. Zdecydowanie rzadziej przyczyną pomyłki jest śluzak rzekomy otrzewnej.
    Źródło:
    Journal of Ultrasonography; 2013, 13, 52; 93-103
    2451-070X
    Pojawia się w:
    Journal of Ultrasonography
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zrosty wewnątrzbrzuszne w ultrasonografii. Część I: Anatomia i metodyka badania pogranicza trzewno‑otrzewnowego
    Intra‑abdominal adhesions in ultrasound. Part I: The visceroperitoneal bordeline, anatomy and the method of examination
    Autorzy:
    Smereczyński, Andrzej
    Starzyńska, Teresa
    Kołaczyk, Katarzyna
    Bojko, Stefania
    Gałdyńska, Maria
    Bernatowicz, Elżbieta
    Walecka, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1061174.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    anatomy
    epiperitoneal fat
    ultrasound
    visceral slide test
    visceroperitoneal complex
    anatomia
    kompleks trzewno‑otrzewnowy
    test ślizgowy trzewny
    tłuszcz nadotrzewnowy
    ultrasonografia
    Opis:
    It needs to be emphasized that ultrasonography is a primary test performed in order to evaluate the abdominal wall and structures located in their vicinity. It allows for the determination of the anatomy and lesions in this localization. Thorough knowledge concerning the ultrasound anatomy of the tested structures constitutes a basis of all diagnostic successes. Therefore, this part of the article is devoted to this subject matter. The possibility to diagnose intra-abdominal adhesions with ultrasound is underestimated and rarely used. The aim of this paper is to discuss and document the ultrasound anatomy of the posterior surface of the abdominal wall as well as to present techniques directed at the detection of adhesions, in particular the visceroperitoneal ones. The posterior surface of the abdominal wall constitutes an extensive tissue area of complex structure, with folds and ligaments surrounded by various amounts of the epiperitoneal fat. In some places, this tissue separates the components of the fascia and peritoneum complex. The ultrasound manifestation of this complex is two hyperechogenic lines placed parallelly to each other in the places where they are not separated by the accumulated adipose tissue. Another factor which separates the peritoneum from the viscera is of dynamic character. It is a so-called visceral slide induced by easy or deep breathing. Its size should not be lower than 1 cm and the deflections gradually and symmetrically diminish from the epigastric to hypogastric region. Last but not least, the evaluation of the reciprocal relation of the abdominal wall with viscera may be aided by rhythmical manual compressions on the abdominal wall (ballottement sign) performed below the applied ultrasound transducer. During this test, the size of the visceral slide in relation to the abdominal wall is observed. The maneuver is usually performed in uncooperative patients or those with shallow breath. The authors’ own experiences indicate that the effectiveness of the test is increased when lower extremities are moderately bent. This relaxes the muscle tension in the anterior wall of the abdomen. To assess the condition of these structures, linear transducers with the frequency of 5–9 MHz prove the most appropriate. In obese patients, a convex transducer with the frequency of 3.5–5 MHz also may be used. The acoustic focus should be set on the borderline of the abdominal wall and viscera and in order to visualize the changes it might be helpful to use harmonic, compound and XRes imaging. When examining the abdominal wall, the cross and longitudinal sections should be made. The complete evaluation of the visceroperitoneal borderline includes nine segments – three in the epigastrium, three in the mid-abdomen and three in the hypogastrium.
    Należy podkreślić, że ultrasonografia w ocenie powłok brzusznych i struktur położonych w ich pobliżu odgrywa pierwszoplanową rolę, gdyż pozwala z dużą precyzją określić anatomię i zmiany chorobowe w takiej lokalizacji. Podstawą wszelkich sukcesów diagnostycznych jest dokładna znajomość anatomii ultrasonograficznej badanej struktury, dlatego ta część pracy jest poświęcona właśnie tej tematyce. Możliwość diagnostyki zrostów wewnątrzbrzusznych przy użyciu ultrasonografii jest niedoceniana i mało rozpowszechniona. Celem pracy jest omówienie i udokumentowanie anatomii ultrasonograficznej tylnej powierzchni powłok brzusznych oraz zaprezentowanie techniki badania ukierunkowanego na wykrywanie zrostów, głównie trzewno‑otrzewnowych. Tylna powierzchnia powłok brzusznych to rozległy obszar tkankowy o złożonej budowie, z obecnością fałdów i więzadeł otoczonych różną ilością tłuszczu nadotrzewnowego. Tkanka ta w pewnych miejscach rozdziela składowe kompleksu powięź – otrzewna. Manifestacją sonograficzną tego kompleksu są dwie linie hiperechogeniczne ułożone równolegle względem siebie, tam gdzie nie są oddzielone nagromadzoną tkanką tłuszczową. Drugi czynnik odgraniczający otrzewną od trzewi ma charakter dynamiczny, jest nim tzw. ślizg trzewi wyzwalany swobodnym lub głębokim oddechem. Jego wielkość nie powinna być mniejsza od 1 cm, a wychylenia stopniowo, symetrycznie maleją od nadbrzusza do podbrzusza. Wreszcie do oceny wzajemnego stosunku powłok z trzewiami służy kilkakrotnie powtarzany, rytmiczny ucisk manualny powłok brzusznych (balotowanie) wykonywany poniżej przyłożonej głowicy ultrasonograficznej. W czasie przeprowadzania tej próby obserwuje się wielkość ślizgu trzewi względem powłok; manewr ten wykonuje się przeważnie u pacjentów z płytkim oddechem lub u osób niewspółpracujących. Z własnych doświadczeń wynika, że efektywność próby zwiększa umiarkowane zgięcie kończyn dolnych, co powoduje zwolnienie napięcia mięśni przedniej ściany jamy brzusznej. Do oceny stanu tych struktur najlepiej nadaje się głowica liniowa o częstotliwości 5–9 MHz. U osób otyłych można zastosować głowicę konweksową o częstotliwości 3,5–5 MHz. Ognisko akustyczne usta‑ wia się na granicy powłok i trzewi, a w uwidocznieniu zmian będzie pomocne użycie obrazowania harmonicznego, złożonego i XRes. Badając powłoki, należy wykonywać przekroje podłużne i poprzeczne. Pełna ocena pogranicza trzewno‑otrzewnowego obejmuje dziewięć segmentów – trzy w nadbrzuszu, trzy w śródbrzuszu i trzy w podbrzuszu.
    Źródło:
    Journal of Ultrasonography; 2012, 12, 51; 472-478
    2451-070X
    Pojawia się w:
    Journal of Ultrasonography
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polish Consensus on Treatment of Gastric Cancer; Update 2013
    Autorzy:
    Kulig, Jan
    Wallner, Grzegorz
    Drews, Michał
    Frączek, Mariusz
    Jeziorski, Arkadiusz
    Kielan, Wojciech
    Kołodziejczyk, Piotr
    Nasierowska-Guttmejer, Anna
    Starzyńska, Teresa
    Zinkiewicz, Krzysztof
    Krawczyk, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1396381.pdf
    Data publikacji:
    2013-09-01
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2013, 85, 9; 544-562
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polish Consensus on Treatment of Gastric Cancer; update 2017
    Autorzy:
    Kulig, Jan
    Wallner, Grzegorz
    Drews, Michał
    Frączek, Mariusz
    Jeziorski, Arkadiusz
    Kielan, Wojciech
    Kołodziejczyk, Piotr
    Nasierowska-Guttmejer, Anna
    Starzyńska, Teresa
    Zinkiewicz, Krzysztof
    Wojtukiewicz, Marek
    Skoczylas, W. Tomasz
    Richter, Piotr
    Krawczyk, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1393313.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    Gastric Cancer
    Helicobacter pylori
    Laparotomy
    Non-steroidal anti-inflammatory drugs
    Immunohistochemistry
    Surgical treatment
    Panendoscopy
    Biopsy
    Opis:
    The “Polish Research on Gastric Cancer” project has been continued since 1986. The main aim of this project, which is a multicenter and interdisciplinary research, is enhancing the treatment results of gastric cancer patients by developing and promoting the use of optimal methods for diagnosis and treatment, both surgical as well as combined. One of the more important achievements of the project is the development and publication of a document named “Polish Consensus on Treatment of Patients with Gastric Cancer”, whose first version was published in 1998. Following versions were updated adequately to changing trends in the proceedings in patients with gastric cancer. A scientific symposium on “Polish Consensus on Treatment of Gastric Cancer – update 2016” was held in 3-4 June 2016 in Cracow. During the symposium a panel session was held during which all authors publicly presented the Consensus assumptions to be discussed further. Moreover, the already mentioned session was preceded by a correspondence as well as a working meeting in order to consolidate the position. It has to be underlined that the directions and guidelines included in the Consensus are not the arbitrarily assumed rules of conduct in a legal aspect and as such every doctor/team of doctors is entitled to make different decisions as long as they are beneficial to a patient with gastric cancer. The Consensus discusses as follows: a) recommended qualifications (stage of advancement, pathological, lymph node topography and the extent of lymphadenectomy, division of cancer of the gastroesophageal junction), b) rules for diagnostics including recommendations regarding endoscopic examination and clinical evaluation of the advancement stage, c) recommendations regarding surgical treatment (extent of resection, extent of lymphadenectomy, tactics of proceedings in cancer of the gastroesophageal junction), d) recommendations regarding combined treatment with chemotherapy or radiotherapy, e) place of endoscopic and less invasive surgery in the treatment of gastric cancer. This publication is a summary of the arrangements made in the panel session during the abovementioned scientific symposium in Cracow in 2016.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 5; 59-73
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polski konsensus w sprawie leczenia chorych na raka żołądka – aktualizacja 2017
    Autorzy:
    Kulig, Jan
    Wallner, Grzegorz
    Drews, Michał
    Frączek, Mariusz
    Jeziorski, Arkadiusz
    Kielan, Wojciech
    Kołodziejczyk, Piotr
    Nasierowska-Guttmejer, Anna
    Starzyńska, Teresa
    Zinkiewicz, Krzysztof
    Wojtukiewicz, Marek
    Skoczylas, W. Tomasz
    Richter, Piotr
    Krawczyk, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1393366.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    raka żołądka
    Przerzuty nowotworowe
    Helicobacter pylori
    Laparotomia
    Niesteroidowe leki przeciwzapalne
    Immunohistochemia
    Leczenie chirurgiczne
    Panendoskopia
    Biopsja
    Opis:
    Od roku 1986 kontynuowany jest projekt naukowy pt. „Polskie Badania nad Rakiem Żołądka”. Głównym celem tego projektu czyli wieloośrodkowych i interdyscyplinarnych badań jest poprawa wyników leczenia chorych na raka żołądka poprzez opracowanie i propagowanie optymalnych metod rozpoznawania i leczenia zarówno chirurgicznego, jak i skojarzonego. Jednym z ważniejszych osiągnięć projektu jest opracowanie i publikacja dokumentu pt. „Polski Konsensus w Sprawie Leczenia Chorych na Raka Żołądka”, którego pierwsza wersja została opublikowana w roku 1998. Kolejne wersje były aktualizowane adekwatnie do zmieniających się trendów w postępowaniu u chorych na raka żołądka. W Krakowie w dniach 3-4 czerwca 2016r. odbyło się sympozjum naukowe „Polski konsensus w sprawie leczenia raka żołądka – aktualizacja 2016”. W czasie sympozjum odbyła się sesja panelowa w trakcie wszyscy autorzy przedstawili publicznie założenia Konsensusu do dalszej dyskusji. Ponadto wspomniana sesja była poprzedzona zarówno dyskusją w formie korespondencji i jak i spotkaniem roboczym w celu ujednolicenia stanowiska. Należy podkreślić, że zawarte w Konsensusie wskazówki i zalecenia nie są arbitralnie przyjętymi zasadami postępowania w aspekcie prawnym a tym samym każdy lekarz/zespół lekarzy ma prawo podjęcia innych decyzji o ile będzie to korzystne dla chorego na raka żołądka. Konsensus omawia kolejno: a) zalecane kwalifikacje (stopnia zaawansowania, patologiczna, topografii węzłów chłonnych oraz zakresu wycięcia węzłów chłonnych, podziału raka połączenia przełykowo-żołądkowa) b) zasady rozpoznawania w tym zalecenia dotyczące badania endoskopowego i klinicznej oceny stopnia zaawansowania c) zalecenia dotyczące leczenia chirurgicznego (zakres resekcji, zakres limfadenektomii, taktyka postępowania w raku połączenia przełykowo-jelitowego) d) zalecenia dotyczące leczenia skojarzonego z chemioterapią lub radioterapią. e) miejsce chirurgii endoskopowej i małoinwazyjnej w leczeniu raka żołądka. Niniejsza publikacja jest podsumowaniem ustaleń sesji panelowej w trakcie wspomnianego sympozjum naukowego w Krakowie w 2016 roku.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 5; 59-73
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies