Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Sommerfeld, Beate" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 20
Tytuł:
„Auch hier brannte der Strauch“ – Strategien der Anspielung und Bilderverbot in Rose Ausländers Malergedichten
Autorzy:
Sommerfeld, Beate
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032425.pdf
Data publikacji:
2016-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Rose Ausländer
obrazoburstwo
Shoah
poetyka
malarstwo
iconoclasm
poetics
painting
alttestamentarisches Bilderverbot
Poetik
Malerei
Opis:
Die sogenannten Malergedichte Rose Ausländers speisen sich aus der Tradition des alttestamentlichen Bilderverbots. Nicht nur Gott, auch die Erfahrung der Shoah und des Exils werden mit einem Repräsentationsverbot belegt und durch ein feines Gespinst von Anspielungen umschifft, die auf diffizile Weise kodiert sind. Letztendlich wird die alttestamentliche Verbotstradition in eine eigene Poetologie umgedeutet: Ausländers Gedichte lösen das Bilderverbot ein, indem sie sich das Abbilden versagen. An den Bildern der Moderne des zwanzigsten Jahrhunderts übt die Dichterin ein „sehendes Sehen“ (Imdahl) ein, in dem die Gedichte sich von Abbildung und Identifizierbarkeit abwenden und neue Dimensionen der Wirklichkeit erschließen. In einer anspielungsreichen Poetik der Hintergründigkeit und Mehrdeutigkeit soll Erfahrung ins Gedicht einschreibbar gemacht werden.
Wiersze Rose Ausländer, które poetka zadedykowała malarzom, nawiązują do biblijnego zakazu przedstawiania Boga w obrazie. W swoich tekstach lirycznych nie tylko Bóg, ale również doświadczenie Shoah i wygnania podlegają zakazowi reprezentacji, i znajdują swoje odzwierciedlenie w rozbudowanej poetyce aluzji. W ten sposób biblijny zakaz zyskuje wymiar poetologiczny: wiersze Ausländer stosują się do niego, wystrzegając się zasady mimesis. Idąc w ślad za malarstwem pierwszej połowy dwudziestego wieku, poetka uprawia sztukę „widzącego oglądania” (Imdahl), które wychodzi poza zastaną rzeczywistość i odsłania jej nowe oblicza. W poetyce aluzji, którą Ausländer rozwija w dialogu ze sztuką wizualną, poetka bada możliwości przedstawienia nieprzedstawialnego.
The so-called painter-poems by Rose Ausländer refer to the Old Testament prohibition of images. Not only God, but also the Shoah and the experience of being exiled are included in the ban on representation. They are referred to in allusions which are encoded in multiple ways. Ausländer largely follows the Jewish ban on the image, to the extent that she transfers it into her own poetology. The poems obey it by avoiding any kind of verbal representation, replacing mimesis by the poetics of allusion. Reflecting on the aesthetics of modernist art at the beginning of the twentieth century, the poet practises what Imdahl calls „seeing seeing“ that transcends representation and focuses on what is virtually present in paintings. The poetics of allusion, which Ausländers finds in modernist art, introduces ambiguity and thus offers the possibility to articulate the unsayable.
Źródło:
Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen; 2016; 33-58
2196-8403
Pojawia się w:
Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Das „Triëdern“ als Textstrategie in Robert Musils Tagebüchern
Autorzy:
Sommerfeld, Beate
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032695.pdf
Data publikacji:
2011-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Robert Musil
dzienniki
„Człowiek bez właściwości”
„Triëdere”
"nagłość"
autorefleksja
diaries
philosophical novel
„The Man Without Qualities”
„Triëder”
Suddenness
self-reflexivity
Tagebücher
„Mann ohne Eigenschaften”
„Triëdern”
"Plötzlichkeit"
Selbstreflexivität
Opis:
Der Grundimpetus der Musil’schen Tagebücher kann im Aufbrechen von Erfahrung verortet werden. Die dort durchgeführten Wahrnehmungsexperimente bilden Versuchsanordnungen nach, wie sie sich auch in seinen essayistischen Texten finden. Als Schlüsseltext kann neben dem Mann ohne Eigenschaften der Essay Triëdere aus dem Nachlaß zu Lebzeiten gelten. Konventionelle Wahrnehmung wird durch das Verfahren der Isolation und Reduktion sowie durch ungewöhnliche Perspektivierung verzerrt, wodurch Plötzlichkeitsmomente ermöglicht werden, die tiefere Einsichten in die Wirklichkeit eröffnen und eine Distanz zum Menschlichen schaffen, in dem es als Mögliches neu erfasst werden kann. Musils Wahrnehmungsexperimente oszillieren zwischen epiphanischen Augenblickserlebnissen und Selbstreflexivität.
Główną strategią dzienników jest zawieszenie zwyczajnego postrzegania rzeczywistości. Zarówno w esejach – za kluczowy tekst uznać można Triëdere z tomu Spuścizna wydana za życia – jak i w dziennikach Musil poprzez izolowanie postrzeganych przedmiotów oraz zawężenie pola widzenia lub nieoczekiwane i wypaczające zmiany perspektywy uchyla zasłonę konwencjonalnego postrzegania i otwiera wgląd w głębsze warstwy rzeczywistości. Eksperymenty z postrzeganiem oscylują między epifanicznością wykreowanych chwil a ich autorefleksyjnością. Akt postrzegania jawi się jako rysa i staje się przedmiotem namysłu.
Destruction of habitual experience can be considered as the main objective of Robert Musil’s diaries. The diaries contain experiments of perception, which in their structure correspond to the writer’s essays. As a key text – aside from The Man without Qualities – can be regarded the essay Triëdere, which was published in Legacy during Lifetime. By means of isolation of rudiments of reality, reducing the field of perception and choosing unusual angles of observation the diarist differentiates the manners of perception and makes conceivable other than conventional approaches to reality. As a result, the diaries enclose distinctive moments of ‚suddenness‘ which let perceive abyssal depths of reality. The experiments of perception in Musil’s diaries oscillate between epiphanies and essayistic auto reflection.
Źródło:
Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen; 2011; 271-300
2196-8403
Pojawia się w:
Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Es ist für Augenblicke, als würde die Schale der Erde unter einem zu Kristall...“ – ‚Plötzlichkeit‘ als Konturierung des Augenblicks in Hugo von Hofmannsthals Aufzeichnungen und Tagebüchern
Autorzy:
Sommerfeld, Beate
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032810.pdf
Data publikacji:
2009-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Hugo von Hofmannsthal
estetycyzm
zapiski
dzienniki
chwila
struktura narracji
Nietzsche
Karl Heinz Bohrer
strategia pisania
"doświadczenie"
nagłość
aestheticism
essays
diaries
the moment
narrative structure
writing strategies
expirience
suddenness
Ästhetizismus
Aufzeichnungen
Tagebücher
Augenblick
narrative Struktur
Schreibpraxis
"Erlebnis"
Plötzlichkeit
Opis:
Hugo von Hofmannsthal führt in den Aufzeichnungen eine intensive Auseinandersetzung mit dem Augenblick des Ästhetizismus, dessen Formlosigkeit als künstlerisches Gestaltungsproblem begriffen wird. Er versucht, dem ungreifbar vorüberziehenden Zeitpunkt auf mehrerlei Art und Weise eine prägnantere Augenblicksvorstellung entgegenzusetzen. Die in Aufzeichnungen und Tagebüchern formulierten Reflexionen über die aus dem zeitlichen Kontinuum herausgehobenen Momente mit epiphaner Struktur, in denen der Kontakt mit den Dingen der Außenwelt die Ganzheit des Lebens aufschimmern lässt, korrespondieren mit den in Ein Brief oder dem Gespräch über Gedichte dargelegten Überlegungen. In Hofmannsthals Aufzeichnungen und Tagebüchern erscheint der Augenblick vorwiegend als aphoristisch zugespitzte Reflexion. In den Tagebüchern werden in einigen Eintragungen Augenblicke mit epiphanem Charakter als erlebt geschildert, wobei der Augenblick zum Element narrativer Strukturierung wird. Sie sind der Ausgangspunkt einer literarischen Gestaltung des im Sinne Nietzsches emphatisch verstandenen, nur in Augenblicken erfahrbaren ‚Lebens‘, in denen das Subjekt seine Identität auf dem Wege der Entgrenzung wiedergewinnt. Insofern scheint es sinnvoll, sich bei der Analyse der Hofmannsthalschen Tagebücher innerhalb der Terminologie Karl Heinz Bohrers zu bewegen. Der Augenblick als Moment plötzlichen Erschreckens scheint für Hofmannsthals Schreibpraxis besonders produktiv zu sein. Gerade dieses reine, die Gattungsgrenzen aufsprengende und literarisch schwer zu vermittelnde Erlebnis stellt für den Autor eine Herausforderung dar, wie Bohrer bereits für die Erzählungen Hofmannsthals nachgewiesen hat. Auch in Gedichten wie Erlebnis steht die literarische Gestaltung des Schreckens über die eigene Haltlosigkeit angesichts einer nicht mehr zu erfassenden Lebenskontinuität im Vordergrund. Der Augenblick als Blick auf die Dinge der Außenwelt – auch der Blick auf sich selbst von außen – vermittelt den Schrecken des vom ‚Leben‘ abgetrennten, außerhalb Stehenden, der ‚Leben‘ nur noch als Abwesenheit von Kontinuität und an den äußersten Grenzen sprachlicher Vermittlung erfahren kann.
W zapiskach i dziennikach Hofmannsthal prowadzi intensywny spór z pojęciem chwili, z którym spotykał się między innymi w dziennikach francuskiego diarysty Amiela. Ulotność i nieuchwytność chwili wiąże się dla Hofmannsthala z problemem jej przedstawialności artystycznej. Takiemu postrzeganiu chwili w zapiskach i dziennikach przeciwstawia próby jej uchwycenia. Zawarte w nich refleksje o wyodrębnionej z czasowego kontinuum i noszącej znamiona epifaniczności chwili, w której poprzez nawiązanie kontaktu ze światem zewnętrznym zjawia się życie jako całość, korespondują z przemyśleniami autora z tekstów fikcjonalnych. W zapiskach i dziennikach Hofmannsthal zawiera przede wszystkim refleksje o charakterze aforystycznym, których przedmiotem jest owa szczególna, scalająca życie chwila. W dziennikach spotkać można relacje z przeżywanych epifanii, wokół których zbudowana jest narracja. Są one punktem wyjścia literackiego przedstawienia w myśli Nietzschego emfatycznie postrzeganego życia, do którego docierać można jedynie chwilami. W owych momentach podmiot odzyskuje swoją tożsamość zatracając się. Na tle tych rozważań przy analizie zapisków i dzienników Hofmannsthala uzasadnione wydaje się posłużenie się terminologią Karla Heinza Bohrera. Postrzeganie chwili w myśl terminu ‚nagłości‘ Bohrera dla pisarstwa Hofmannsthala wydaje się szczególnie produktywne. Literackie przedstawienie owego doświadczenia ‚nagłości‘ niemieszczącego się w tradycyjnej poetyce stanowi – jak Bohrer ukazał na przykładzie opowiadań Hofmannsthala – wyzwanie dla autora. Także w wierszach takich jak ‚Przeżycie‘ autor skupia się na przedstawieniu nagłego lęku wywoływanego poczuciem zagubienia wobec całości życia, której podmiot liryczny nie może ogarnąć. Chwila jako spojrzenie (Augen-Blick) na przedmioty ze świata zewnętrznego – a także na siebie samego – stanowi o lęku podmiotu oddalonego od życia, który ‚życie‘ doświadczyć może jedynie jako brak kontynuum i na pograniczu językowej przedstawialności.
The diaries and notes kept by Hugo von Hofmannsthal illustrate the writer’s preoccupation with the problem of the aesthetics of the moment. The shapelessness and fluidity of the moment is perceived as a problem of its literary forgeability. The writer puts forward his own, more palpable conception of the moment, reflecting on inevitably disrupted moments in which experience or vision is concentrated or crystallized. His reflections on this issue in the diaries and notes correspond to the term of ‚epiphany‘ developed in his fictional works such as The Letter of Lord Chandos or Conversation on Poetry. In the notes and diaries the moment is the topic of concise statements which can be characterized as aphorisms. However, there are some notes in which such ‚epiphanies‘ are related as taken from the personal experience of the writer. In these episodes the particular moment is the initial element of the narrative structure. Hofmannsthal thus probes the problem of the continuity of the self and the fluidity of sense experience. His obsession with the fortuitousness and discontinuity of the self can be ascribed to his reading of Nietzsche, due to whom the self must regain its identity by destroying the ‚principle of individuation‘. His attempts to shape the fluid moments in one’s life must thus be considered as a reforgeing of identity in terms of modernity. Taking into consideration the obvious influence by Nietzsche’s philosophy, it seems valid to make use of the terminology developed by Karl Heinz Bohrer, analyzing Hofmannsthal’s diaries and notes. The pure experience of frightening ‚suddenness‘ appears to be of a particular importance for Hofmannsthal’s writing. Putting forward the example of Hofmannsthal’s stories, Bohrer shows how the ‚suddenness‘ of the moment challenges literary forms and genres. Also, in the lyrical texts the ‚shock‘ caused by the experience of discontinuity of life occurs in disruptiveness from any past nor any future. The moment – hardly expressable by means of language – as the gruesome experience of pain caused by the consciousness of being apart from life can be regarded as a key modality of aesthetic experience in Hofmannsthal’s notes and diaries.
Źródło:
Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen; 2009; 147-173
2196-8403
Pojawia się w:
Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poetyka performatywności w przekładzie – Ryszard Wojnakowski jako tłumacz liryki Friederike Mayröcker
Poetics of the Performative in Translation – Ryszard Wojnakowski as the Translator of Friederike Mayröcker’s Poetry
Autorzy:
Sommerfeld, Beate
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/912463.pdf
Data publikacji:
2020-07-09
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Friederike Mayröcker
Ryszard Wojnakowski
translation of poetry
performative
iterability
visibility of the translator
przekład liryki
performatywność
iterabilność
widzialność tłumacza
Opis:
Artykuł omawia niektóre polskie przekłady tekstów lirycznych austriackiej poetki Friederike Mayröcker autorstwa Ryszarda Wojnakowskiego w perspektywy koncepcji performatywności, począwszy od J. L. Austina do poststrukturalistycznych rewizji. Zostaje tu ukazany performatywny charakter poezji Mayröcker, polegający na teatralizacji tekstów, dokonujących się w nich zrytualizowanych aktów mowy, które mają charakter auto-referencyjny i podkreślają zdarzeniowość wierszy, oraz na uwalnianiu mechanizmów iteracji. W świetle performatyki przekład jawi się jako performatywna re-inscenizacja i re-cytacja znaczeń zawartych w oryginale, oraz jako podejmowanie gry znaczeń, toczącej się w poezji Mayröcker. Przekład jest pojmowany jako twórcze działanie, które uwypukla rolę tłumacza. Performatywne spojrzenie na proces translacyjny przeciwdziała zatem ‘niewidzialności’ tłumacza (Venuti).
The article discusses some Polish translations of the lyrical texts of the Austrian poetress Friederike Mayröcker by Ryszard Wojnakowski in the perspective of the theory of the performative – in its initial version by J. L. Austin and in its poststructuralist revisions. It depicts the performative nature of Mayröcker’s poetry which consists in the theatralization of texts, ritualized speech acts that have an auto-reference character and iteration mechanisms. Translation is seen as a re-staging and re-citation of the meanings of the original. Translation is understood as a creative activity that emphasizes the role of the translator, whereas the performative view counteracts the “invisibility” of the translator (Venuti).
Źródło:
Porównania; 2020, 26, 1; 103-120
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Die Angst zum Laufen bringen – Herta Müllers Text-Bild-Collagen und ihre polnischen Übersetzungen
Making my fear run – Herta Müller’s collage-poetry and its polish translations
Autorzy:
Sommerfeld, Beate
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/929498.pdf
Data publikacji:
2014-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Opis:
Herta Müller, born in Rumania as a member of the German minority, began to create her collages after having immigrated to West Germany. Being heterogeneous combinations of words and pictorial ele-ments cut out from print media, the collages can be considered as an attempt to forge a link between west German culture and life in Rumania under the dictatorship of Ceauşescu. An important role in the articulation of autobiographical experience plays a specific rhythm, which is characterized by intermo-dality and criss-crossed words and pictorial elements. Rhythm not only renders experience – as to speak subcutaneously – apt to be communicated, deliberate ruptures of rhythm indicate the traumatizing ef-fects of past experiences and anxiety. The article analyses to what extent the polish translators Leszek Szaruga and Andrzej Kopacki take into account the structural complexity and intermediality of the collages. 
Źródło:
Studia Germanica Posnaniensia; 2014, 35; 85-104
0137-2467
Pojawia się w:
Studia Germanica Posnaniensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Ist das denn auch noch Sprache?“ ̶ Visualität als Entgrenzung der Begriffssprache in Thomas Bernhards Roman Frost
“Can It Still Be Described as Language?”: Visuality as a Surpassing of the Boundaries of Language in Thomas Bernhard’s Novel Frost
Autorzy:
Sommerfeld, Beate
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1775455.pdf
Data publikacji:
2021-06-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Thomas Bernhard
Mróz
antropologia
obrazy wewnętrzne
wizualność
Frost
anthropology
inner images
visuality
Opis:
„Czy jest to jeszcze język?” – wizualność jako wykraczanie poza ramy języka pojęć w powieści Thomasa Bernharda Mróz Artykuł analizuje delimitacje języka w powieści Mróz Thomasa Bernharda. Jego bohater, malarz Strauch, porzucił sztukę i oddaje się fantazjom i marzeniom. W literackich inscenizacjach tej imaginatywnej produkcji obrazów rozwijana jest antropologia wewnętrznych obrazów, które sprzeciwiają się logicznemu porządkowi języka pojęciowego. Bernhard przedstawia koncepcję wizjonerstwa, która kwestionuje wyłączną słuszność kategoryzacji pojęciowej i daje pod rozwagę możliwość specyficznego poznania wizualnego. Powstają obrazy czystej wizualności, które wymykają się komunikacji językowej i przypominają o bezsłownym doświadczeniu wizualnym. Strategie wizualizacji Bernharda są przedstawiane i uwidocznione w ich dyskursywnych powiązaniach z pytaniami antropologicznymi.   Der Beitrag geht den Entgrenzungen der Sprache nach, die in Bernhards Roman Frost metapoetisch zur Disposition gestellt und performativ eingelöst werden. Dessen Protagonist, der Maler Strauch, hat der Ausübung seiner Kunst entsagt und gibt sich seinen Phantasien und Traumvisionen hin. In den literarischen Inszenierungen dieser inneren Bildproduktion wird ein Konzept der visionären Schau entfaltet, welches die alleinige Geltung begrifflicher Kategorisierungen infrage stellt und auf die Brückenlosigkeit zwischen wortlosem Bilderlebnis und Sprache verweist. Die aus der Handlung herausgesprengten Tableaus einer von Begriffslogik entbundenen, opaken Visualität zersetzen den Logos der Wissenschaftssprache und werden von dieser mit dem Stigma der Verrücktheit belegt. Bernhards Visualisierungsstrategien werden auf rhetorischer und synästhetischer Ebene nachvollzogen und dabei in ihren diskursiven Verflechtungen mit anthropologischen Fragestellungen sichtbar gemacht. So wird ein diskursiver Bezug zur Psychopathologie angedeutet, indem die psychopathologischen Anteile einer radikal künstlerischen Existenz herausgestellt werden, die als kommunikative Lähmung in der rational verfassten Welt entworfen wird. Zudem unterhalten die Visionen eine untergründige Beziehung zu menschheitsgeschichtlich früheren Zuständen des Bewusstseins, die als phylogenetische Relikte weiterhin präsent sind und eine tiefere Wirklichkeitsschicht erlebbar machen, die jenseits von Sprache liegt.
This article explores the delimitation of language in Thomas Bernhardʼs novel Frost. The protagonist, the painter Strauch, has given up his art and is indulging himself in his fantasies and dreams. The literary presentations of this imaginative production unfold as an anthropology of inner images which are set against the logical order of language. Bernhard develops a concept of the visionary which questions the sole validity of notional categorisations, and discusses the possibility of specific visual cognition. There emerge tableaus of pure visuality which are beyond verbal communication and are reminiscent of wordless visual experiences. Bernhard’s strategies of visualisation are presented and revealed in their discursive interrelationship with anthropological questions.
Der Beitrag geht den Entgrenzungen der Sprache nach, die in Bernhards Roman Frost metapoetisch zur Disposition gestellt und performativ eingelöst werden. Dessen Protagonist, der Maler Strauch, hat der Ausübung seiner Kunst entsagt und gibt sich seinen Phantasien und Traumvisionen hin. In den literarischen Inszenierungen dieser inneren Bildproduktion wird ein Konzept der visionären Schau entfaltet, welches die alleinige Geltung begrifflicher Kategorisierungen infrage stellt und auf die Brückenlosigkeit zwischen wortlosem Bilderlebnis und Sprache verweist. Die aus der Handlung herausgesprengten Tableaus einer von Begriffslogik entbundenen, opaken Visualität zersetzen den Logos der Wissenschaftssprache und werden von dieser mit dem Stigma der Verrücktheit belegt. Bernhards Visualisierungsstrategien werden auf rhetorischer und synästhetischer Ebene nachvollzogen und dabei in ihren diskursiven Verflechtungen mit anthropologischen Fragestellungen sichtbar gemacht. So wird ein diskursiver Bezug zur Psychopathologie angedeutet, indem die psychopathologischen Anteile einer radikal künstlerischen Existenz herausgestellt werden, die als kommunikative Lähmung in der rational verfassten Welt entworfen wird. Zudem unterhalten die Visionen eine untergründige Beziehung zu menschheitsgeschichtlich früheren Zuständen des Bewusstseins, die als phylogenetische Relikte weiterhin präsent sind und eine tiefere Wirklichkeitsschicht erlebbar machen, die jenseits von Sprache liegt.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 5; 83-95
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Den letzten Zipfel des Gebetsmantels“ – Komische Inkongruenzen und ‚religiöser Humor‘ in Franz Kafkas Tagebuchaufzeichnungen und Briefen
“The hem of the prayer mantle” – Comical incongruencies and ‚religious humor’ in Franz Kafka’s diaries and letters
„Ostatni róg płaszcza modlitewnego“ – komiczne inkongruencje I ‘religijny humor’ w notatkach pamiętnikowych i listach Franza Kafki
Autorzy:
Sommerfeld, Beate
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2012004.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Franz Kafka
Humor
Komik
Judentum
humor
comic
Judaism
komizm
judaizm
Opis:
Kafkas Humor und die spezifische Komik seiner Texte sind in den letzten Jahren verstärkt in den Fokus der Forschung getreten. Beide kommen insbesondere in Kafkas Auseinandersetzung mit seinem religiösen Umfeld zum Tragen. Dies soll anhand der Tagebuchaufzeichnungen und Briefe Kafkas nachgewiesen werden. In Anlehnung an Henri Bergson wird Kafkas Komik in den Inkongruenzen zwischen dem assimilierten Westjudentum und dem Chassidismus aufgespürt. Unter Berufung auf Felix Weltsch und Sören Kierkegaard wird Kafkas Humor als Ausdruck seiner geistigen Suche herausgestellt.
Humor Kafki i specyficzny komizm jego tekstów w ostatnich latach coraz częściej były przedmiotem badań w kafkologii. Oba ujawniają się ze szczególną ostrością w konfrontacji Kafki ze swoim środowiskiem religijnym. Artykuł bada te kwestie na przykładzie dzienników oraz listów Kafki. Odwołując się do Henri’ego Bergsona, komizm Kafki jest ukazany jako efekt inkongruencji występujących w relacji zasymilowanego zachodniego judaizmu do chasydyzmu. W świetle tekstów przyjaciela Kafki, Feliksa Weltscha, oraz filozofa Sørena Kierkegaarda humor Kafki jawi się jako wyraz jego własnych religijnych poszukiwań.
Kafka’s humor and the comic aspects of his texts recently have been focused extensively by scholars. Both can be observed particularly in Kafka’s confrontation with his religious environment. This is pointed out on the example of his diaries and letters. Referring to Henri Bergson, Kafka’s specific comical imagery is shown as an effect of the observed incongruencies between assimilated Western Judaism and Hasidic Judaism. With reference to Felix Weltsch and Søren Kierkegaard, Kafka’s humor is emphasized as an expression of his own religious inquiries.
Źródło:
Colloquia Germanica Stetinensia; 2020, 29; 5-26
2450-8543
2353-317X
Pojawia się w:
Colloquia Germanica Stetinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Über Landvermesser, Karten und Gebiete – Daniel Kehlmanns Die Vermessung der Welt und Christoph Ransmayrs Atlas eines ängstlichen Mannes
Autorzy:
Sommerfeld, Beate
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2044658.pdf
Data publikacji:
2018-08-16
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Opis:
Über Landvermesser, Karten und Gebiete – Daniel Kehlmanns Die Vermessung der Welt und Christoph Ransmayrs Atlas eines ängstlichen Mannes
Źródło:
Scripta Neophilologica Posnaniensia; 2014, 14; 205-221
1509-4146
Pojawia się w:
Scripta Neophilologica Posnaniensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ästhetische und religiöse Transgressionen bei expressionistischen Doppelbegabungen am Beispiel Ludwig Meidners
Esthetic and religious transgression in the work of doubly-gifted expressionist artists on the example of Ludwig Meidner
Autorzy:
Sommerfeld, Beate
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1364927.pdf
Data publikacji:
2016-04-19
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego
Tematy:
Meidner – expressionism – transgression – religion – intermediality
Meidner – Expressionismus – Transgressionen – Religion – Intermedialität
Opis:
Ludwig Meidner ist eine der Doppelbegabungen aus dem Umkreis des Expressionismus, er ist als bildender Künstler und als Schriftsteller hervorgetreten. In beiden Medien strebt Meidner eine Transgression zwischen dem Immanenten und Transzendenten an. Der Beitrag untersucht die Religiosität Meidners vor dem Hintergrund der expressionistischen Bewegung und die intermedialen Relationen zwischen Zeichnungen und Texten in den Anthologien „Septemberschrei“ und „Im Nacken das Sternemeer“.
Ludwig Meidner (1884‒1966) is one of the doubly-gifted artists in the realm of German expressionism, he is known as a painter as well as a writer. In both media Meidner transgresses the border between the immanent and the transcendent, his religiosity being strongly involved with expressionistic ideas such as the intertwining of art and religion. The article focusses on the interaction of Meidner’s drawings and texts in his anthologies „September Cry“ and „Behind my Head the Sea of Stars“.
Źródło:
Studia Germanica Gedanensia; 2016, 34; 94-103
1230-6045
Pojawia się w:
Studia Germanica Gedanensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ilustracja książek dla dzieci jako źródło dylematów tłumacza - na przykładzie dwóch niemieckich przekładów Le Petit Prince Antoine’a de Saint-Exupéry’ego
Illustrations in picturebooks as a source of translator’s dilemmas – two German translations of Le Petit Prince by Antoine de Saint-Exupéry
Autorzy:
Sommerfeld, Beate
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1036611.pdf
Data publikacji:
2019-05-31
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Opis:
The article deals with translator’s dilemmas in the context of picturebooks on the example of the new translations of the French classic “Le Petit Prince” by  Antoine de Saint-Exupéry. Given the intermedia character or illustrated books for children, their translation is a very demanding task. It requires ‘visual literacy’, the ability of ‘reading’ and understanding pictures. The way, in which the translators cope with the interplay between the verbal and the visual, so essential for picturebooks, allows to discern their translation strategies. The examined examples point out the discrepancies between domesticating translation and the original illustrations and also the impact of new illustration on the target text. The example of Hans Magnus Enzensberger shows to what extent the original illustrations can be a disruptive factor in adapting translation, so that the only solution is to ignore the intermedia character of the source text. Such manipulation results in the empoverishment of the text. In the case of Peter Sloterdijk his demand for new illustrations can be considered as a consequence of the re-contextualization, that can be observed in his translation.
Źródło:
Investigationes Linguisticae; 2018, 39; 98-110
1426-188X
1733-1757
Pojawia się w:
Investigationes Linguisticae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Wenn ich die Karrenspur fräße …“ – Zur Artikulation von Gefühlen in meineidiger Sprache in einigen Gedichten Paul Celans
Autorzy:
Sommerfeld, Beate
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032500.pdf
Data publikacji:
2014-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
emocje
Paul Celan
„Meridian”
kody językowe
poetologia
Holocaust
emotions
language codes
poetology
Emotionen
Sprachcodes
Poetologie
Shoah
Opis:
Der Artikel geht den Artikulationen von Emotionen in einigen Gedichten Paul Celans nach. Emotionen werden als sprachliche und literarische Codierungen aufgefasst, an denen sich die Gedichte abarbeiten. Die im Meridian festgeschriebene dialogische Ausrichtung des Gedichts als Öffnung für das Andere impliziert eine Hinausbewegung über Codierungen von Liebe oder Trauer. Insbesondere angesichts der Instrumentalisierungen der Sprache in der NS-Zeit, aber auch der Verdrängung der Shoah und nicht zuletzt des Verdikts der Unsagbarkeit positionieren sich Celans Gedichte konträr zur Sprache als sprachlichem Repräsentationssystem. Nicht nur die Tragfähigkeit von Zeichenordnungen, sondern der Ort des fühlenden und sprechenden Subjekts steht dabei auf dem Prüfstein.
Artykuł omawia formy artykulacji emocji w niektórych tekstach lirycznych Paula Celana. Emocje są określane jako kody językowe, z którymi teksty Celana wchodzą w dialog. Poetologia sformułowana w Meridianie zakładająca dialogiczną strukturę tekstu lirycznego jako jego otwarcie na Inne niesie ze sobą transcendowanie wszelakich kodów emocji takich jak miłość lub smutek. Szczególnie w obliczu instrumentalizacji języka w socjalizmie narodowym, ale też wypierania holokaustu w czasie powojennym teksty Celana pozycjonują się krytycznie do języka jako systemu reprezentacji. Także możliwość wypowiadania się podmiotu w tekście lirycznym w tekstach Celana jest kwestionowana, ale też broniona.
The article analyzes the articulation of emotions in Paul Celan’s poetry. Emotions such as love or grief are shown as language and literary codes each poem has to deal with. Celan’s speech The Meridian entails the dialogical structure of poetry as its exposure towards the Other, which understandably implies a critical attitude towards any kind of codification of emotions. Particularly weighty is the historical context: not only the abuse of language during the National Socialism and the suppression of the Past, but moreover his own doubts related to the ineffability of experiences and emotional states in this singular historical setting make him question the symbolic function of language. Interrogated but shielded is furthermore the position of the lyrical I.
Źródło:
Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen; 2014; 141-167
2196-8403
Pojawia się w:
Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ins Sichtbare hineingleiten – Kafkas Kunstbetrachtungen in den Tagebuchaufzeichnungen der Reisetagebücher und Quarthefte
Autorzy:
Sommerfeld, Beate
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032549.pdf
Data publikacji:
2013-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Franz Kafka
ogląd dzieła sztuki
ekfraza
medialność
kryzys języka
art analysis
ekphrasis
mediality
language crisis
Kunstbetrachtung
Ekphrasis
Medialität
Sprachkrise
Opis:
Der Artikel geht dem Zusammenspiel von visueller Wahrnehmung und literarischer Bedeutungsbildung in den Kunstbetrachtungen der Reisetagebücher und Quarthefte Kafkas nach. Zu Beginn des 20. Jahrhunderts gewinnt die Medienkonkurrenz zwischen Literatur und Kunst, Text und Bild angesichts der Sprachkrise besondere Brisanz. In Kafkas Notizen wird eine interpretierende Transformation der Ekphrasis vollzogen, im Zuge deren die Beschreibungen von Kunstwerken sich als von kulturellen Versatzstücken durchtränkt erweisen und das auratische Kunsterlebnis von Reflexion überlagert wird. Dabei werden Skulpturen und die im Traum oder in der Erinnerung imaginierten Bilder als ein über Perspektiven organisierter Raum konzipiert, der auch den Betrachter involviert. Auch der Blick in den Spiegel und Beschreibungen von Photographien legen den Zusammenhang von Medialität und Reflexivität offen.
Niniejszy artykuł bada wzajemne relacje między procesami wizualnego postrzegania a konstruowaniem literackich znaczeń, jakie zachodzą w zapiskach zebranych w tzw. ‚Quarthefte‘ oraz dziennikach podróży Kafki. Kontekstem jest kryzys języka, który w obszarze literatury niemieckojęzycznej na przełomie wieków XIX i XX popycha literaturę ku sztukom wizualnym. W szkicach Kafka przedstawia swoistą wersję literackiej tradycji ekphrasis, w której ewidencja rodząca się z kontemplacji dzieła sztuki ustępuje miejsca refleksji. Perspektywistyczne ujęcie przestrzeni, któremu diarysta poświęca szczególną uwagę w opisach skulptur i obrazów rodzących się w imaginacji marzeń sennych albo wspomnień zmienia się w wielopłaszczyznową konstelację spojrzeń tworzącą wspólną przestrzeń łączącą oglądającego z dziełem sztuki. Także lustro i fotografia w zapiskach Kafki ujawniają relację między medialnością i refleksyjnością.
The article is an attempt to establish a productive connection between visual perception and literature on the example of Kafka’s diaries and travel diaries, shedding light on the mutual influence and interaction between literature and the fine arts. In the beginning of the 20th century literature deals with the challenge of visual arts, in literature commonly referred to as „ekphrasis“. The article analyzes the transformation of ekphrasis in Kafka’s diaries. Visual arts settle the restless modern perception and mind, project distinct frames of perception and thus organize experiences and provide specific horizons of understanding. Kafka’s diaries confirm a particular interest in perspective, sculpture and also imagined paintings being conceived as a space integrating different angles of view, incorporating the onlooker. Descriptions of the mirror and photographies show the relation between reflexivity and mediality.
Źródło:
Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen; 2013; 167-195
2196-8403
Pojawia się w:
Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
die ganze Mensch- und Tiergemeinschaft überblicken“ – literarische Grenzverhandlungen des Humanen bei Franz Kafka
To survey the whole human and animal community” – literary negotiations of the human-animal border in the work of Franz Kafka
Autorzy:
Sommerfeld, Beate
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1195780.pdf
Data publikacji:
2019-12-22
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego
Opis:
Kafkas hybride Tierfiguren stehen in einer höchst vielschichtigen Gemengelage von zeitgenössischen Debatten und Diskursen. Sie werden jeweils mittels spezifisch literarischer Darstellungsformen verarbeitet. In der dekonstruktiven Verunsicherung der Mensch-Tier-Grenze und der Schaffung von Schwellenräumen machen Kafkas Texte Anleihen bei der Romantik. Der Beitrag fokussiert insbesondere Kafkas kreative Umschriften phantastischen Erzählens und romantischer Ironie.
Kafka’s hybrid animal figures are situated in a complex set of contemporary debates and discourses always modified through specific literary presentation forms. In the deconstructive questioning of the human-animal frontier and the creation of threshold spaces, Kafka’s texts refer to the Romantic tradition. In particular, the article focuses on Kafka’s creative transcriptions of fantastic narration and romantic irony.
Źródło:
Studia Germanica Gedanensia; 2019, 40; 183-193
1230-6045
Pojawia się w:
Studia Germanica Gedanensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Der Triumph der Vegetation ist total“ – eine Re-Lektüre von Michel Houellebecqs La carte et le territoire aus humanökologischer Perspektive
“The Triumph of Vegetation is Total”: a Re-Reading of Michel Houellebecq’s La carte et le territoire from the Perspective of the Environmental Humanities
Autorzy:
Sommerfeld, Beate
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2044112.pdf
Data publikacji:
2021-03-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Opis:
Der Beitrag geht den in Karte und Gebiet (2010) von Houellebecq entfalteten Wirkungszusammenhängen zwischen dem Menschen und seiner natürlichen Umwelt nach. Diese werden anhand der visuellen Künste verhandelt. Die Gemälde und Fotografien des Künstlers Jed Martin werden zu Schauräumen, die den Ort des Menschen im natur-kulturellen Ganzen reflektieren und dabei eine Verschiebung der Agency vom Menschen zur Natur vollziehen. In den letzten fotografischen Installationen wird die Perspektive der Pflanzenwelt eingenommen, welche die Handlungsmacht des Menschen abgelöst hat. Über das Medium der Kunst werden transversale Allianzen, Praktiken und Visionen entworfen, die sich quer zur industriell-technologischen Hybris des Anthropozän stellen. Houellebecqs Roman wird im Kontext der ethischen Debatte über das Anthropozän gelesen.
The article deals with the interdependences between humans and their natural environment as developed in Houellebecq’s The Map and the Territory (2010). These are negotiated via the visual arts. The paintings and photographs by the artist Jed Martin reflect the place of humans in nature and culture, thereby shifting the agency from humans to nature. The last photographic installations adopt the perspective of vegetation, which has replaced human agency. Through the medium of art, Houellebecq’s novel creates transversal alliances, practices and visions that are at odds with the industrial-technological hybris of the Anthropocene. Houellebecq’s text is reflected in the context of the ethical debate about the Anthropocene.
Artykuł traktuje współzależności między człowiekiem a jego środowiskiem naturalnym przedstawione w powieści Mapa i terytorium (2010) Michel’a Houellebecq’a, gdzie są one negocjowane za pomocą sztuk wizualnych. Obrazy i fotografie artysty Jeda Martina stają się miejscem kontemplacji i refleksji pozycji człowieka w kulturze i naturze. W nich sprawczość (agency) człowieka z człowieka stopniowo przechodzi na naturę. W ostatnich instalacjach fotograficznych przyjęto perspektywę roślinności, która zastępuję ludzką sprawczość. W medium sztuk wizualnych wypróbowane są transwersalne alianse, alternatywne praktyki i wizje, które kwestionują industrialno-techniczną hybris antropocenu. Powieść Houellebecq’a czytana jest w kontekście etnicznej debaty o antropocenie.      
Źródło:
Porównania; 2021, 29, 2; 277-293
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 20

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies