Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Sobczyńska-Szczepańska, Mirosława" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Zespół kościelno-klasztorny trynitarzy w Beresteczku: historia, pierwotny kształt, stan zachowania
Trinitarian church-monastery complex in Berestechko: history, original shape, state of preservation
Autorzy:
Sobczyńska-Szczepańska, Mirosława
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/218578.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:
architektura sakralna
Beresteczko
trynitarze
ochrona dziedzictwa
sacral architecture
Berestechko
Trinitarians
heritage conservation
Opis:
Zespół kościelno-klasztorny trynitarzy w Beresteczku należał do największych kompleksów zakonnych na Wołyniu. Kościół z lat 1711–1726, w latach siedemdziesiątych i na początku lat osiemdziesiątych XVIII wieku otrzymał wysokiej klasy artystycznej nowe wyposażenie oraz polichromię, dzięki którym jego wnętrze zyskało jednorodny, rokokowy charakter. Po kasacie w roku 1832 nieużytkowany gmach klasztoru popadł w ruinę i został rozebrany na początku lat osiemdziesiątych XIX wieku. Kościół potrynitarski pełnił funkcję świątyni parafialnej do podpalenia przez banderowców w roku 1944. Po II wojnie światowej mieścił się w nim magazyn, który po kilku latach został przeniesiony, ponieważ nadwyrężony pożarem dach groził zawaleniem. Mimo że w 1963 budowla została wpisana na listę zabytków architektury, na początku lat osiemdziesiątych z jej dachu zerwano blachę. W wyniku interwencji Benedykta Gajewskiego, geografa pochodzącego z Beresteczka, w roku 1988 decyzją władz obwodu wołyńskiego rozpoczął się remont świątyni, w którego ramach wykonano jedynie nową konstrukcję dachu i pokryto ją papą oraz odnowiono prawą wieżę fasady. W roku 2001, w przededniu 350. rocznicy bitwy pod Beresteczkiem, dach został pokryty blachą, co jednak z powodu braku obróbek blacharskich i rynien nie zabezpieczyło murów przed zawilgoceniem. Tylko natychmiastowy remont może zapobiec dalszej degradacji budowli.
The Trinitarian church and the adjacent monastery in Berestechko formed one of the largest religious building complexes in Volhynia. The temple, built between 1711 and 1726, in the 1770s and early 1780s received new furnishings and polychromy of a high artistic level, thanks to which its interior gained a homogenous, rococo character. After the suppression of the monastery in 1832, its unused building fell into ruin and was demolished in the 1880s. The former Trinitarian church served as a parish church to be set on fire by the Banderites in 1944. After the Second World War, it housed a warehouse which was moved after a few years because the roof, damaged by fire, threatened to collapse. Despite the fact that the building was placed on the list of architectural monuments in 1963, in the early 1980s the metal sheet was torn from its roof. In 1988, as a result of the intervention of Benedict Gajewski, a geographer from Berestechko, by the decision of the authorities of the Volhynia region, the renovation of the temple began. Nevertheless, only a new roof construction was made and covered with tar paper and the right tower of the facade was renovated. In 2001, on the eve of the 350ᵗʰ anniversary of the Battle of Berestechko, the roof was covered with sheet metal, which however, due to the lack of flashings and a guttering system, did not protect the walls from moisture. Only an immediate renovation can prevent further degradation of the building.
Źródło:
Wiadomości Konserwatorskie; 2020, 61; 45-59
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:
Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Późnobarokowy wystrój i wyposażenie lwowskich kościołów trynitarzy
Late-Baroque Dècor and Furnishing of Lviv’s Trinitarian Churches
Autorzy:
Sobczyńska-Szczepańska, Mirosława
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23944962.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
sztuka trynitarzy
kościół pw. Świętej Trójcy we Lwowie
kościół pw. św. Mikołaja we Lwowie
późny barok
rokoko
Stanisław Stroiński
Johann Georg Pinsel
Bernard Meretyn
Sebastian Fesinger
Trinitarian art
Church of the Holy Trinity in Lvov
Church of St Nicholas in Lvov
Late Baroque Rococo
Opis:
Obydwa lwowskie kościoły trynitarzy, pw. Świętej Trójcy i św. Mikołaja, otrzymały wysokiej klasy artystycznej późnobarokowy wystój i wyposażenie, od dawna budzące zainteresowanie badaczy. W pracach przeprowadzonych w latach 1750-1758 w pierwszej świątyni, wzięli udział – jak ustaliła K. Brzezina – m.in. Stanisław Stroiński, Johann Georg Pinsel i Bernard Meretyn. Niewykorzystane dotychczas informacje źródłowe wskazują, że odegrali oni w tym przedsięwzięciu kluczową rolę, dokonując pierwszej we Lwowie kompleksowej transformacji wnętrza kościelnego w duchu rokoka. Jej efekty nie przetrwały próby czasu, w odróżnieniu od dekoracji sztukatorskiej i wyposażenia kościoła pw. św. Mikołaja, wykonanych głównie w latach 40. i 70. XVIII w. Wnikliwa analiza ich form oraz źródeł pisanych pozwoliła na weryfikację sprzecznych atrybucji i datowań, w które obfituje literatura przedmiotu.
Both Lvov churches of the Trinitarians: of the Holy Trinity and of St Nicholas were given high-quality artistic Late Baroque décor and furnishing which have for long incited scholars’ interest. In the works conducted in 1750-1758 in the first of the churches K. Brzezina identified the participation of e.g. Stanisław Stroiński, Johann Georg Pinsel, and Bernard Meretyn. The previously unused source information demonstrates that they played a key role in the project, conducting the first in Lvov complex transformation of a church interior in the Rococo spirit. Its results have not survived, contrary to the stucco decoration and furnishing of the Church of St Nicholas executed mainly in the 1740s and 70s. A thorough analysis of their form and of written sources has allowed to verify contradictory attributions and datings, abounding in the literature on the subject.
Źródło:
Biuletyn Historii Sztuki; 2021, 83, 1; 31-66
0006-3967
2719-4612
Pojawia się w:
Biuletyn Historii Sztuki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kasata klasztoru trynitarzy w Krotoszynie oraz losy jego kultowego dziedzictwa
The dissolution of the Trinitarian monastery in Krotoszyn and the history of its spiritual legacy
Autorzy:
Sobczyńska-Szczepańska, Mirosława
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/545063.pdf
Data publikacji:
2017-12-31
Wydawca:
Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
Tematy:
trynitarze
Krotoszyn
kasaty
dziedzictwo kulturowe
Trinitarians
dissolutions
post-monastery legacy
Opis:
Klasztor trynitarzy w Krotoszynie podzielił los innych konwentów wielkopolskich, które po drugim rozbiorze Polski znalazły się w granicach królestwa Prus. W wyniku represyjnej polityki wobec Kościoła drastycznie spadła liczba członków wspólnoty zakonnej, a jej majątek uległ znacznemu uszczupleniu. Zarówno pod rządami pruskimi, jak i w okresie istnienia Księstwa Warszawskiego, decyzją władz państwowych część izb klasztornych zajęto pod magazyny i urzędy. Klasztor został zamknięty w1819 r., kiedy po śmierci jego przełożonego o. Jana Szkaradowicza ostał się tylko jeden zakonnik. Przy kościele ustanowiono intermistycznego kapłana, od 1824 r. był administrowany przez krotoszyńskiego proboszcza, a w 1925 r. erygowano przy nim parafię pw. św. św. Apostołów Piotra i Pawła. Gmach poklasztorny w 1836 r. stał się siedzibą szkoły powiatowej, następnie szkoły realnej i gimnazjum realnego, a od 1881 – urzędów wojskowych i cywilnych. Od 1969 r. mieści się w nim Muzeum Regionalne w Krotoszynie. Potrynitarskie budowle przetrwały w niezmienionym kształcie – wyburzono jedynie łączącą je dwukondygnacyjną galerię (w 1836 r.). Wystrój malarsko-rzeźbiarski świątyni zachował się z wyjątkiem kilku świętych wizerunków, w tym charakterystycznej dla ikonografii Zakonu Przenajświętszej Trójcy figury Jezusa Nazareńskiego Wykupionego, eksponowanej w ołtarzu głównym. Rozproszeniu uległy aparaty kościelne, przekazane do krotoszyńskiej fary i ubogich kościołów z archidiecezji gnieźnieńskiej i poznańskiej. Część dokumentów i ksiąg klasztornych, przetrzebionych po zamknięciu klasztoru, w 1869 r. trafiło do Królewsko-Pruskiego Archiwum Państwowego w Poznaniu, a pozostałe, w 1935 r., – do Archiwum Archidiecezjalnego w Poznaniu. Te ostatnie zaginęły.
The Trinitarian monastery in Krotoszyn shared the fate of other convents of the Greater Poland, which, after the second partition of Poland, found themselves within the borders of the Kingdom of Prussia. As a result of a repressive policy towards the Church, the number of members of the monastic community fell drastically and its state of possession diminished significantly. Both under the Prussian rule and during the existence of the Duchy of Warsaw, by the decision of state authorities, some monastery rooms were confiscated and turned into storerooms and offices. The monastery was closed in 1819, when – after the death of the superior Fr. Jan Szkaradowicz – only one monk remained. An interim priest was appointed for the church, since 1824 it was administered by the parish priest of Krotoszyn and in 1925 the parish of St. Apostles Peter and Paul was established. The monastery building was turned into the seat of the district school in 1836, later a primary and secondary school and since 1881 of army and civil offices. Since 1969 the building has housed the Regional Museum of Krotoszyn. Post-Trinitarian buildings remained unchanged – only a two-storey gallery was demolished (in 1836). The interior design was preserved with the exception of a few effigies of saints, among them the figure of Jesus of Nazareth the Ransomed exposed in the main altar, characteristic for the iconography of the Trinitarian Order. Liturgical equipment was dispersed among the parish church and poor churches from the Archdioceses of Gniezno and Poznan. Some monastery documents and books remaining after the dissolution of the monastery were handed over to the State Archive of the Kingdom of Prussia in Poznan in 1869 and others to the Archdiocesan Archive in Poznan in 1935. The latter ones became lost.
Źródło:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2017, 128; 131-153
0137-3218
2720-0590
Pojawia się w:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jerzy Szymonowicz i Jan Reisner w Rzymie – obalenie mitów
Jerzy Szymonowicz and Jan Reisner in Rome. Toppling the myths
Autorzy:
Sobczyńska-Szczepańska, Mirosława
Pyzel, Konrad
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23308295.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Jerzy Szymonowicz Eleuter Siemiginowski
Jan Reisner
Akademia Świętego Łukasza
Accademia di San Luca
Opis:
Artykuł omawia pierwszy etap artystycznej i społecznej kariery Jerzego Szymonowicza i Jana Reisnera, związany z ich edukacją w kręgu rzymskiej Akademii Świętego Łukasza. Na podstawie nieznanych do tej pory lub niewykorzystanych w pełnym zakresie materiałów archiwalnych, przechowywanych przede wszystkim w Archiwum Akademii Świętego Łukasza, autorzy przybliżają okoliczności konkursów, w których obaj artyści otrzymali pierwsze nagrody. Dzięki nakreśleniu szerokiego tła związanego z funkcjonowaniem i zasadami działania rzymskiej instytucji możliwe stało się obiektywne określenie wagi osiągnięć Szymonowicza i Reisnera, które w dotychczasowej literaturze przedmiotu były błędnie interpretowane i przeceniane.
The article discusses the first stage in the artistic and social careers of Jerzy Szymonowicz and Jan Reisner, connected with their education in the milieu of the Accademia di San Luca in Rome. On the basis of archival materials, held in the Accademia di San Luca Archive and until now unknown or not used to the full extent, the authors describe the circumstances of the Academy’s competitions in which both artists received first prizes. Owing to the delineation of a broad background linked with the operation of this institution and the principles effective therein, it proved possible to objectively assess the importance of Szymonowicz and Reisner’s achievements, which were erroneously interpreted and overvalued in earlier specialist literature.
Źródło:
Biuletyn Historii Sztuki; 2023, 85, 1; 69-93
0006-3967
2719-4612
Pojawia się w:
Biuletyn Historii Sztuki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A comparison of approaches to art in the constitutions of the Orders of the Discalced Carmelites and Trinitarians
Wspólne spojrzenie na sztukę w konstytucjach reformowanych zakonów karmelitów i trynitarzy
Autorzy:
Sobczyńska-Szczepańska, Mirosława
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/560470.pdf
Data publikacji:
2016-12-31
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Discalced Trinitarians
Discalced Carmelites
religious constitutions
art
architecture
trynitarze bosi
karmelici bosi
konstytucje zakonne
sztuka
architektura
Opis:
The reform process of the Order of the Most Holy Trinity (Trinitarians) developed under the strong influence of the Teresian Carmel, which is reflected in the dependence of the first constitutions of the Discalced Trinitarians (1614) on the statutes of the Spanish Congregation of the Discalced Carmelites (1604). The article discusses the regulations on the artistic activity contained in the aforementioned texts and in the later statutes of both orders (including the unpublished constitutions of the Outside-Spain-Family of the Discalced Trinitarians compiled in 1770) that have as yet not been studied by historians of the Trinitarians Order. The analysis of these provisions leads to the conclusion that Trinitarian approach to art was determined by the legislations of the Spanish Discalced Carmelites and by the third point of the Trinitarian Rule, ordering that their churches were of simple construction. Unlike the Spanish Discalced Carmelites, the Discalced Trinitarians systematically modified their regulations, adapting them to the changing circumstances in which the religious buildings were constructed.
Proces reformy zakonu Trójcy Najświętszej przebiegał pod silnym wpływem terezjańskiego Karmelu, czego wyrazem jest zależność pierwszych konstytucji trynitarzy bosych (1614) od statutów hiszpańskiej kongregacji karmelitów bosych (1604). W artykule zostały omówione przepisy dotyczące kwestii artystycznych zawarte we wzmiankowanych tekstach oraz w późniejszych statutach, w tym w niepublikowanych konstytucjach pozahiszpańskiej rodziny trynitarzy z 1770 roku, które dotychczas nie znalazły się w orbicie zainteresowań historyków zakonu. Analiza tych norm prowadzi do wniosku, że poglądy trynitarzy bosych na sztukę zostały zdeterminowane przez przepisy karmelitańskie oraz trzeci punkt reguły zakonu Trójcy Najświętszej nakazujący, by ich świątynie były prostej struktury. W odróżnieniu od hiszpańskich karmelitów bosych trynitarze bosi systematycznie modyfikowali swoje przepisy, adaptując je do zmieniających się realiów, w których powstawały ich budowle.
Źródło:
Folia Historica Cracoviensia; 2016, 22; 451-465
0867-8294
Pojawia się w:
Folia Historica Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies