Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Skonieczny, Piotr" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-27 z 27
    Tytuł:
    Kanoniczna koncepcja czynności prawnej. Wprowadzenie dla prawników świeckich
    The canonical concept of the juridical act. An introduction for civil lawyers
    Autorzy:
    Skonieczny, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/685676.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    czynność prawna
    prawo kanoniczne
    kan. 124–127 CIC
    kan. 931–934 CCEO
    juridical act
    canon law
    canons 124–127 CIC
    canons 931–934 CCEO
    Opis:
    The author gives a general presentation of the canonical concept of the juridical act (cf. canons 124–127 CIC). He indicates its theological and anthropological basis (the person and the actus humanus) as well as its sources in the European juridical tradition. According to the author, in the canonical system the juridical act is a human act (actus humanus) that is a conventional act (a formal act), and it results in certain specific and desired legal effects. The canonical concept of the juridical act is regulated by three rules: the rule of personalism (the emphasis on its personal character), the rule of universality (the extented scope of the application of this term also to public acts), and the rule of permanence (the continuance of the juridical act).
    Autor przedstawia ogólnie koncepcję kanoniczną czynności prawnej (por. kan. 124–127 CIC). Wskazuje na jej teologiczny i antropologiczny fundament (osoba i actus humanus) oraz korzenie w europejskiej tradycji prawnej. Według autora czynność kanonicznoprawna to taki czyn ludzki (actus humanus), który jest czynnością konwencjonalną (aktem formalnym) oraz wywołuje określone i chciane skutki prawne. Koncepcją kanonicznej czynności prawnej rządzą trzy zasady: personalizmu (podkreślenie osobowego charakteru), uniwersalizmu (szeroki zakres zastosowania pojęcia, również na czynności o charakterze publicznym) i trwałości (zachowania czynności prawnej).
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica; 2017, 81
    0208-6069
    2450-2782
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Upoważnienia habitualne (facultates habituales) - wprowadzenie do problematyki
    Habitual faculties (facultates habituales) - an introduction to the problematic
    Autorzy:
    Skonieczny, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/957739.pdf
    Data publikacji:
    2016-11-01
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    uprawnienia habitualne
    can. 132
    kodeks prawa kanonicznego 1983
    habitual faculties
    Code of Canon Law 1983
    Opis:
    This article presents the problematic concerning habitual faculties (facultates habituales). The Author applies the concept of power-conferring norms or norms of competence from legal theory. There follows a presentation of the evolution of habitual faculties from a privilege (cf canon 66 of the 1917 Code) to the power of governance (cf canon 132 of the 1983 Code). According to the Author, the term facultates is ambiguous. He distinguishes facultates in a strict sense (only these are power-conferring and “habitual” in the sense of canon 132), from facultates in a larger sense (e.g. faculties to hear confessions). There are two structural elements: the existing hierarchical relationship between the higher and lower instances, and the objective, i.e. the enlargement of the competence of the lower instance. The Author comments on these elements and, nally, presents some di culties to be solved.
    Artykuł przedstawia problematykę dotyczącą upoważnień habitualnych (facultates habituales). Autor odwołuje się do koncepcji norm kompetencyjnych z teorii prawa. Następnie ukazuje ewolucję upoważnień habitualnych od przywileju (por. kan. 66 kodeksu z 1917 roku) do władzy rządzenia (por. kan. 132 kodeksu z 1983 roku). Według autora termin facultates jest niejednoznaczny. Odróżnia on facultates w sensie ścisłym (tylko te są kompetencyjne i „habitualne” w rozumieniu kan. 132) od facultates w sensie szerokim (np. uprawnienie do słuchania spowiedzi). Są dwa elementy konstrukcyjne upoważnień habitualnych – uprzedni stosunek hierarchiczny między podmiotem wyższym i niższym w strukturze oraz cel, tj. poszerzenie kompetencji podmiotu niższego. Autor komentuje te elementy, a w końcu przedstawia pewne trudności, które domagają się rozwiązania.
    Źródło:
    Annales Canonici; 2016, 12; 155-182
    1895-0620
    Pojawia się w:
    Annales Canonici
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sprawca aborcji: głos w dyskusji nad przestępstwem z kan. 1398 KPK
    The procurer of an abortion: a comment relating to the debate on the delict speci ed in canon 1398 CIC
    Autorzy:
    Skonieczny, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/957755.pdf
    Data publikacji:
    2015-11-01
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    abortion
    can. 1329
    can. 1398
    aborcja
    kan. 1329
    kan. 1398
    Opis:
    This article is a short comment on abortion as understood canonically in the Latin Code, with some references to Polish cases. The Author presents canon 1398 (with its 1988 au- thentic interpretation) in the light of can. 1329, and then draws attention to its incompat- ibility that needs to be corrected. He criticises the term “abortus”, that is to be discarded in a modi ed (future) canon 1398. The same criticism can be applied to the notion of a necessary accomplice in canon 1329 § 2, that should also be removed from the Latin penal law. A future canon 1398 needs to be harmonised with the modi ed canon 1329.
    Artykuł jest krótkim komentarzem do aborcji kanonicznej w rozumieniu kodeksu łaciń- skiego na tle niektórych polskich przypadków. Autor omawia kan. 1398 (z jego interpretacją autentyczną) w świetle kan. 1329, a następnie zwraca uwagę na ich niezharmonizowanie, co powinno zostać poprawione. Autor krytykuje pojęcie „abortus”, które powinno być usu- nięte w przyszłym, zmienionym kan. 1398. Ta sama krytyka powinna być zastosowana do pojęcia sprawcy koniecznego z kan. 1329 § 2, które również powinno być zniesione w łacińskim prawie karnym. Przyszły kan. 1398 powinien ponadto być zharmonizowany ze zmienionym kan. 1329.
    Źródło:
    Annales Canonici; 2015, 11; 195-216
    1895-0620
    Pojawia się w:
    Annales Canonici
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przesłanki przedawnienia kanonicznego, ze szczególnym uwzględnieniem kanonizowanej ustawy cywilnej polskiej
    The elements of canonical prescription with particular consideration of Polish canonized civil law
    Autorzy:
    Skonieczny, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1372363.pdf
    Data publikacji:
    2014-06-07
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    przedawnienie
    prescription
    Opis:
    The author presents systematically all the elements of “civil” canonical prescription, i.e. not penal, referring them to the canonized Polish civil law. In his commentary he recalls not only the canonical doctrine, but also the civil, presenting in addition the relevant Rotal jurisprudence. He distinguishes, then, the canonical elements of canonical prescription and the canonico-civil elements. He considers to be canonical elements: the object of prescription, title and good faith. He holds to be canonico-civil elements: possession, time, and the way time is calculated. As for this last element, he makes particular reference to the Polish civil code as canonized law. According to the author, the canonical elements correct the undesirable effects that result from the application of the canonico-civil elements. In his opinion, the structure of the elements of canonical prescription is a consequence of the ecclesiological presuppositions of the canonical order.
    Źródło:
    Prawo Kanoniczne; 2014, 57, 2; 91-128
    2353-8104
    Pojawia się w:
    Prawo Kanoniczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przestępstwa contra mores a misja Kościoła w sytuacji zgorszenia
    The delicts contra mores and the mission of the Church faced with scandals
    Autorzy:
    Skonieczny, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/554130.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-31
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
    Tematy:
    Suprema sanctitatis tutela 2010 art. 6
    delicta graviora
    przestępstwa kanoniczne nadużyć seksualnych wobec małoletnich i pornografii dziecięcej
    art. 6 of the 2010 Suprema sanctitatis tutela
    canonical delicts of sexual abuse of minors and child-pornography
    Opis:
    Artykuł przedstawia problematykę przestępstw kanonicznych contra mores, uregulowanych w art. 6 Suprema sanctitatis tutela z 2010 r. Autor komentuje dwa przestępstwa – przeciwko szóstemu przykazaniu Dekalogu popełnionego przez duchownego z małoletnim (art. 6 § 1, 1°) oraz tzw. pedo-pornografię (art. 6 § 1, 2°). Porządek komentarza przebiega według znamion każdego przestępstwa kanonicznego: najpierw znamiona przedmiotowe (sprawca przestępstwa i jego czyn), podmiotowe (dolus) i w końcu legalne (sankcja kanoniczna). Przestępstwa są ukazane w świetle polskiego kodeksu karnego, jeśli to konieczne, oraz wytycznych Konferencji Episkopatu Polski z 2014 r. Ta metoda pozwala na przedstawienie niektórych trudności w obowiązującym prawie kościelnym, które powinny być rozwiązane.
    This article deals with questions concerning the delicts contra mores governed by Art. 6 of Suprema Sanctitatis Tutela of 2010. The Author comments on two delicts: that against the Sixth Commandment of the Decalogue committed by a cleric with a minor (Art. 6 § 1, 1°), and the delict of so-called pedo-pornography (Art. 6 § 1, 1°). The order followed in this comment corresponds to that of the elements of every canonical delict: first, the objective ones (the author of the delict and his act); then the subjective ones (the dolus); and finally the legal one (the canonical sanction). The delicts are presented in the light of the Polish criminal Code, when necessary, and the 2014 norms of the Polish Conference of Bishops. This method makes possible the presentation of some difficulties to be resolved in the existing ecclesial law.
    Źródło:
    Sympozjum; 2016, 2(31); 73-96
    2543-5442
    Pojawia się w:
    Sympozjum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Grzech przeciwko VI przykazaniu Dekalogu popełniony z małoletnimi – aktualne wyzwanie kanonicznego prawa karnego Uwagi de lege ferenda w związku ze spotkaniem na szczycie w Watykanie w dniach 21–24 lutego 2019 roku*
    Autorzy:
    Skonieczny, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/554751.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    paedophilia
    delicts against the Sixth Commandment of the Decalogue
    delicta graviora
    2010 Sacramentorum sanctitatis tutela
    art. 6 SST/2010
    Opis:
    The author analyzes the binding canon law in relation to the offenses against the Sixth Commandment of the Decalogue with minors or to the detriment of minors (article 6 of the SST/2010). He points out the problems with the application of these provisions. Then he proposes some changes in Penal Canon Law in this area.
    Autor dokonuje analizy obowiązującego prawa kanonicznego w odniesieniu do przestępstw przeciwko VI przykazaniu Dekalogu z małoletnimi lub na szkodę małoletnich (art. 6 SST/2010). Wskazuje na problemy, które rodzą te przepisy. Następnie postuluje szereg zmian w kanonicznym prawie karnym w tym zakresie.
    Źródło:
    Annales Canonici; 2019, 15, 1
    1895-0620
    Pojawia się w:
    Annales Canonici
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pojęcie zamieszkania w obowiązującym prawie kanonicznym
    Autorzy:
    Skonieczny, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/554755.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    domicile (domicilium)
    can. 100
    102–107 CIC/1983
    physical person
    zamieszkanie (domicilium)
    kan. 100
    102–107 CIC/83
    osoba fizyczna
    Opis:
    This article presents the notion of domicile in the Latin and Eastern canon law from a canonical point of view. The Author claims that in the current canon law there is no legal definition of domicile. A definition has to be deduced from other norms, especially concerning its acquisition and loss, based on the legal-theoretical and historical principles of this institution (1.1.). Describing domicile’s traditional elements (corpus and animus), the Author notes some inflexibility in the notion of domicile (2.1.3.). Then, basing himself on the criterion of the will, he indicates three theories regarding domicile in canonical doctrine (3.1.). The Author favours the mixed theory or the two-part modified theory, and so he distinguishes proper domicile (and there exist a voluntary and a factual domicile) from improper domicile (that is, the necessary or legal domicile) (3.1.3.).
    Artykuł przedstawia pojęcie zamieszkania w prawie kanonicznym łacińskim i wschodnim z punktu widzenia doktryny kanonistycznej. Autor twierdzi, że w obowiązującym prawie kanonicznym brak definicji legalnej zamieszkania. Należy ją zatem wyprowadzić z innych przepisów, głównie o jego nabywaniu i utracie, wychodząc przed wszystkim z założeń teoretyczno- i historyczno-prawnych tej instytucji (1.1.). Opisując tradycyjne elementy zamieszkania (corpus i animus), autor zauważa pewną nieelastyczność pojęcia domicylu (2.1.3.). Posługując się zaś kryterium woli, wskazuje trzy teorie koncepcji domicylu w kanonistyce (3.1.). Opowiada się za teorią mieszaną lub dwudzielną zmienioną i wyróżnia zamieszkanie właściwe (a w nim: zamieszkanie swobodne oraz zamieszkanie faktyczne) i niewłaściwe (czyli ustawowe; 3.1.3.).
    Źródło:
    Annales Canonici; 2019, 15, 1
    1895-0620
    Pojawia się w:
    Annales Canonici
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przynależność do Kościoła łacińskiego. Komentarz prawnoprównawczy do kan. 111 i kan. 112 CIC, zmienionych przez motu proprio papieża Franciszka De concordia inter Codices z 2016 roku
    Autorzy:
    Skonieczny, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/554779.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    can. 111 CIC/2016
    can. 112 CIC/2016
    De concordia inter Codices from 31.05.2016
    belonging to the Church sui iuris
    kan. 111 CIC/2016
    kan. 112 CIC/2016
    De concordia inter Codices z 31.05.2016
    przynależność do Kościoła sui iuris
    Opis:
    This article is a comment on the modified canons 111 and 112 CIC (cf. Pope Francis’s motu proprio De concordia inter Codices dated 31 May 2016). It is a comparative legal comment: the Author refers to the provisions of the Eastern Code and extra-codicial norms. He presents the terms involved (I.1), the scope (I.2), and the rule of the internal will in the new discipline (I.3). Then, he analyses belonging to the Latin Church by reception of baptism (II) and by transfer (III). When the Author comments on the different provisions involved, he indicates many imperfections in the new legislation. He, however, considers it to be necessary, especially at a time of extensive migration by the Christian faithful.
    Artykuł jest komentarzem do zmienionych kan. 111 i 112 CIC (por. motu proprio papieża Franciszka De concordia inter Codices z 31.05.2016 r.). Jest to komentarz prawnoporównawczy: autor sięga również do regulacji kodeksu wschodniego oraz do norm pozakodeksowych. Przedstawia pojęcia (I.1.), zakres (I.2) oraz zasadę woli wewnętrznej nowej dyscypliny (I.3.). Następnie zajmuje się przynależnością do Kościoła łacińskiego przez chrzest (II.) i przez przejście (III.). Komentując poszczególne przepisy, autor wskazuje na liczne niedoskonałości nowego ustawodawstwa. Uważa je jednak za potrzebne, zwłaszcza w dobie migracji wiernych.
    Źródło:
    Annales Canonici; 2017, 13
    1895-0620
    Pojawia się w:
    Annales Canonici
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zakres podmiotowy Dekretu ogólnego KEP z 13 marca 2018 roku w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych w Kościele katolickim. Prawnoporównawczy punkt widzenia
    Autorzy:
    Skonieczny, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/554814.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Article 4 of the General decree of the Polish Bishops Conference
    personal data
    Article 91 of the General Data Protection Regulation
    art. 4 dekretu ogólnego KEP z 13.03.2018
    dane osobowe
    art. 91 RODO
    Opis:
    The article presents the issue of the personal scope of Article 4 of the General decree by Polish Bishops’ Conference of 13 March 2018 on the protection of individuals with regard to the processing of personal data in the Catholic Church. The author analyses the problem against the background of the corresponding Italian decree of 1999 and the German ecclesiastical law of 2017. He points out that Article 4 of the Polish decree is erroneous in its scope and may not be compatible with can. 220 CIC. He postulates the interpretation secundum Constitutionem of Article 4 of the Polish decree and the application to external activities of ecclesiastical public legal entities of the legislation in force in Poland, i.e. General Data Protection Regulation (cf. Article 25(3) of the Constitution and Article 1 of the Concordat). Therefore, de lege ferenda, the Polish decree, limited to intra-ecclesial matters, should be deregulated.
    Artykuł przedstawia zagadnienie zakresu podmiotowego z art. 4 Dekretu ogólnego KEP z 13 marca 2018 roku w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych w Kościele katolickim. Autor analizuje problem na tle analogicznego dekretu włoskiego z 1999 roku i kościelnej ustawy niemieckiej z 2017 roku. Wskazuje na błędny zakres art. 4 dekretu, który może być niezgodny z kan. 220 CIC. Postuluje wykładnię secundum Constitutionem art. 4 dekretu polskiego i stosowanie do działalności zewnętrznej kościelnych publicznych osób prawnych ustawodawstwa obowiązującego w Polsce, czyli RODO (por. art. 25 ust. 3 Konstytucji oraz art. 1 Konkordatu). Dlatego de lege ferenda dekret polski, ograniczony do spraw wewnątrzkościelnych, powinien być odformalizowany.
    Źródło:
    Annales Canonici; 2018, 14, 1
    1895-0620
    Pojawia się w:
    Annales Canonici
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zamieszkanie w prawie kanonicznym. Założenia i ewolucja koncepcji
    Autorzy:
    Skonieczny, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/554843.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    domicile (domicilium)
    can. 100
    102–107 CIC/1983
    physical person
    zamieszkanie (domicilium)
    kan. 100
    102–107 CIC/83
    osoba fizyczna
    Opis:
    This article presents the principles and the concept of domicile. The Author explains the anthropological meta-principles of this institution in a legal comparative light (1), the principles from the Roman and canonical traditions (2), and finally the guidelines for the legislative work leading to the 1983 Code (3). According to the Author, domicile is a term individualising the physical person and not an element affecting the canonical condition (1.3.). Its role in the canonical order is only disciplinary (3.2.1.). Domicile refers to a fact, so its acquisition cannot be a juridical act (1.1). Thanks to its roots in Roman Law, it is an institution common to all legal systems, and therefore a comparative legal comment is possible.
    Artykuł przedstawia założenia i koncepcję zamieszkania. Autor wyjaśnia przedzałożenia antropologiczne tej instytucji w świetle prawnoporównawczym (1), założenia wywodzące się z prawa rzymskiego oraz tradycji kanonicznej (2), a w końcu założenia rządzące pracami ustawodawczymi nad kodeksem z 1983 roku (3). Zdaniem Autora zamieszkanie jest pojęciem indywidualizującym osobę fizyczną, a nie jest czynnikiem wpływającym na pozycję kanoniczną (1.3.). Jego rola w porządku kanonicznym jest tylko porządkowa (3.2.1.). Zamieszkanie odnosi się do sytuacji faktycznej, a zatem jego nabycie nie może być czynnością prawną (1.1.). Dzięki korzeniom w prawie rzymskim jest wspólna instytucja dla wszystkich systemów prawnych i stąd możliwe są jej studia prawnoporównawcze.
    Źródło:
    Annales Canonici; 2018, 14, 1
    1895-0620
    Pojawia się w:
    Annales Canonici
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Umowa powierzenia parafii instytutowi zakonnemu: uwagi ogólne
    The Agreement Entrusting a Parish to a Religious Institute: A General Comment
    Autorzy:
    Skonieczny, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/607364.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    agreement (conventio)
    entrusting of a parish to a religious institute
    can. 520 1983 CIC
    umowa (conventio)
    powierzenie parafii instytutowi zakonnemu
    kan. 520 KPK z 1983 r.
    Opis:
    This article presents the general and theoretical problem concerning the agreement (conventio) entrusting a parish to a clerical religious institute or to a clerical society of apostolic life (canon 520 of the 1983 Code of Canon Law). The author distinguishes contractus from conventio in the Latin Code now in force, considering the agreement specified in canon 520 of the 1983 Code as a public law contract. He then analyzes the parties to this agreement and rejects the opinion that canon 520 of the 1983 Code could be applied directly to religious entities other than those specified in the above canon. Finally, the author analyzes the essentialia conventionis, i.e. the essential and sufficient elements of the commented agreement: quae actum ipsum essentialiter constituunt (canons 124 § 1 and 520 § 1 of the 1983 Code). According to the author three elements are necessary to reach the consensus between parties to the agreement: (1) the designation of the parties in accordance with canon 520 of the 1983 Code; (2) the essence of the agreement: the commitment of a parish, consisting in the pastoral care of the Christian faithful who form the community; (3) the specification of the entrusted parish as an object of the commitment. Lastly, the author criticizes the legal technicalities adopted in the commented canon.
    Źródło:
    Poznańskie Studia Teologiczne; 2014, 28; 269-304
    0209-3472
    Pojawia się w:
    Poznańskie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przestępstwo cięższe przeciwko szóstemu przykazaniu Dekalogu z małoletnim – uwagi de lege lata i de lege ferenda
    The more grave delict against the Sixth Commandment of the Decalogue with a minor: some observations de lege lata and de lege ferenda
    Autorzy:
    SKONIECZNY, PIOTR
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/661361.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    pedofilia
    przestępstwo przeciwko szóstemu przykazaniu Dekalogu
    delicta graviora
    Sacramentorum sanctitatis tutela z 2010 r.
    art. 6 § 1 n. 1 oraz § 2 SST/2010
    paedophilia
    delict against the Sixth Commandment of the Decalogue
    2010 Sacramentorum sanctitatis tutela
    art. 6 § 1 n. 1 and § 2 SST/2010
    Opis:
    The Author comments on the constituent elements (objective, subjective and legal) of the offence specified in Art. 6 § 1 n. 1 SST/2010. He indicates the change in the aim of penal protection: from the celibate’s duty in can. 1395 § 2 CIC to mores in Art. 6 SST/2010. Following the canonical tradition, he calls for the extension to the lay Christian faithful of the element concerning the agent. He approves of the extended and theological meaning of the offence (‘the commission of the delict against the Sixth Commandment of the Decalogue’). The ecclesiastical legislator, however, has needlessly specified that a minor is someone below the age of eighteen years. In fact, this definition accords with the legal definition of a minor specified in can. 97 § 1 CIC. On the other hand, it would be a good idea to distinguish a paedophile sensu stricto from an ephebophile, and to determine the punishment accordingly. Moreover, according to the Author the habitu element is not justified in the case of the delict’s other kind of victim (‘habitually lacks the use of reason’). With reference to the subjective element, the Author notes the difference between the Latin code (the delict is only cum dolo) and the Eastern one (the delict can also be cum culpa), and the secular criminal codes with their so-called ‘eventual intention’ (dolus eventualis, e.g. the Polish criminal code). With regard to penal sanctions, the Author calls for a penalty latae sententiae, an impediment to ordination in the case of the paedophile sensu stricto, and the adaptation of can. 695 CIC to Art. 6 SST/2010. Finally, he suggests the abandonment of derogation from prescription, and the application of imprescriptibility to delicta graviora.
    Autor komentuje poszczególne znamiona – przedmiotowe, podmiotowe i legalne – przestępstwa z art. 6 § 1 n. 1 SST/2010. Wskazuje na zmianę przedmiotu ochrony: od obowiązku celibatu w kan. 1395 § 2 CIC do mores w art. 6 SST/2010. Postuluje, zgodnie zresztą z tradycją kanoniczną, rozszerzenie znamiona sprawcy na na świeckich. Pochwala szerokie i teologiczne rozumienie znamienia czasownikowego („popełnienie przestępstwa przeciwko szóstemu przykazaniu Dekalogu”). Ustawodawca kościelny jednak niepotrzebnie precyzował, że chodzi o małoletniego do 18. roku życia, gdyż jest to zgodne z definicją legalną małoletniego w kan. 97 § 1 CIC. Z drugiej strony należy rozważyć rozróżnienie pedofilii w sensie ścisłym od efebofilii i od tego uzależnić karę. Ponadto zdaniem Autora nie ma uzasadnienia znamię trwałości co do innej ofiary przestępstwa, tj. osoby trwale ograniczonej w używaniu rozumu. Co do znamienia podmiotowego Autor zauważa różnicę między kodeksem łacińskim (przestępstwo tylko cum dolo) a wschodnim (także cum culpa) i kodeksami karnymi świeckimi, znającymi zamiar ewentualny (dolus eventualis, jak np. kodeks polski). Odnośnie do sankcji karnych Autor postuluje karę latae sententiae i przeszkodę do święceń za pedofilię sensu stricto oraz dostosowanie kan. 695 CIC do regulacji art. 6 SST/2010. W końcu proponuje rezygnację z instytucji derogacji terminów przedawnienia na rzecz instytycji nieprzedawnialności delicta graviora.
    Źródło:
    Prawo Kanoniczne; 2017, 60, 1; 135-175
    2353-8104
    Pojawia się w:
    Prawo Kanoniczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kim jest proboszcz zakonny? O relacji między przełożonym zakonnym a proboszczem w parafii powierzonej instytutowi zakonnemu
    Who is a religious pastor? Concerning the relationship between the religious superior and the pastor in a parish entrusted to a religious institute
    Autorzy:
    Skonieczny, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/554680.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    religious pastor
    religious parish
    local Superior
    canon law
    parish
    Opis:
    This article presents the problematic concerning the relationship between the local Superior and the religious pastor in a parish entrusted to a religious institute, when these offices are not held by the same person. The Author presents briefly a historical evaluation of the concept of the religious parish, i.e. the movement from the beneficium to the communitas. According to the Author there are 3 principles organising this commitment: the salvation of souls, the work (opus) of the institute, and the principle of conserving religious identity. Following these principles, the Author expresses his opinion regarding the limitation of the religious pastor as “pastor proprius paroeciae”, and emphasises the fact that the religious pastor is first of all a religious, without any special rights in the religious community. Lastly, according to the Author, it would be better for religious life to use the canonical office of moderator rather than that of the pastor (cf can. 517, 1983 CIC).
    Źródło:
    Annales Canonici; 2014, 10; 57-78
    1895-0620
    Pojawia się w:
    Annales Canonici
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Potestas sacra według Klausa Mörsdorfa – założenia teologiczne, struktura, sposób przekazywania i charakter
    Autorzy:
    Skonieczny, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/554697.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Klaus Mörsdorf
    potestas sacra
    sacred power
    the Second Vatican Council
    canon law
    Opis:
    This article is a short presentation of the theory of the ecclesial power (called Kirchengewalt in German) as found in the Second Vatican Council according to Klaus Mörsdorf, i.e. its theological principles, structure, mode of transmission and nature. The description of the potestas sacra is an opportunity for the Author to reread the concept of the „sacred power” in the Second Vatican Council. The Author himself agrees with Mörsdorf ’s views, even if not all the positions of the Munich Professor were applied in the present canon law.
    This article is a short presentation of the theory of the ecclesial power (called Kirchengewalt in German) as found in the Second Vatican Council according to Klaus Mörsdorf, i.e. its theological principles, structure, mode of transmission and nature. The description of the potestas sacra is an opportunity for the Author to reread the concept of the „sacred power” in the Second Vatican Council. The Author himself agrees with Mörsdorf ’s views, even if not all the positions of the Munich Professor were applied in the present canon law.
    Źródło:
    Annales Canonici; 2013, 9
    1895-0620
    Pojawia się w:
    Annales Canonici
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pojęcie dobrego imienia (bona fama) w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 r. Jana Pawła II na podstawie kan. 220
    Autorzy:
    Skonieczny, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/660987.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Opis:
    Der Begriff des guten Rufes (bona fama) wird besonders im ersten Teil des can. 220 CIC behandelt. Aber auch die anderen Canones CIC (z.B. 378 § 1 n. 2, 483 § 2, 1029, 1048, 1352 § 2, 1361 § 3, 1390 § 2, 1420 § 4, 1421 § 3, 1435, 1455 § 3, 1483, 1548 § 2 n. 2, 1717 § 2 und 1741 n. 3, in sensu largo: 51, 699 § 1, 1611 n. 3, 1742 § 1, 1745; 700, 1727 § 1; 697 n. 2, 695 § 2, 1720 n. 2) betreffen auch den Schutz des guten Rufes. Die Worte, die in diesen Vorschriften verwendet werden, um den guten Ruf zu benennen, sind: bona fama, bona exsistimatio und infamia. Aus der Geschichte des can. 220 folgt, dass verba legis keine Bedeutung für die Auslegung des Begriffes des guten Rufes haben. Dagegen ist die Vorschrift des can. 220 der Rechtsgrundsatz, auf den sich alle den guten Ruf betreffenden Vorschriften des CIC beziehen. Nach der Durchführung einer Analyse der nichtkirchlichen Gesetzgebungen und bei extensiver Interpretation ist der Begriff bona fama im can. 220 so auszulegen, dass er “Würde” bedeutet, sowohl in ihrer äußeren (der gute Ruf), als auch in ihrer inneren (die Ehre) Dimension.
    Źródło:
    Prawo Kanoniczne; 2009, 52, 1-2; 59-84
    2353-8104
    Pojawia się w:
    Prawo Kanoniczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przestępstwa przeciwko Najświętszej Eucharystii : komentarz do art. 2 "Norm" Kongregacji Nauki Wiary "De gravioribus delictis" z 2001 r.
    Autorzy:
    Skonieczny, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/661248.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Opis:
    L’Articolo offre un commento esegetico riguardo ai disposti dell’art. 2 delle Norme della Congregazione per la Dottrina della fede De gravioribus delictis del 2001. L’Autore tratta diversi problemi particolari. Alcuni, in occasione dell’attentata azione liturgica del sacrificio eucaristico o la simulazione della medesima (art. 2 § 1, 2°): la sistemazione sbagliata (i due diversi tipi dei delitti – l’attentatio e la simulatio – nella stessa prescrizione); l’azione delle donne (il problema nel C.I.C. con la descrizione del delitto con i molti disposti); i „concelebranti” dell’attentato come i coautori (il concorso accidentale: il can. 1329 § 2 C.I.C. non può essere il titolo della loro responsabilità penale); „l’identificazione del momento della commissione del reato” (secondo l’Autore: qualsiasi azione liturgica della Santa Messa e non solo dopo la consacrazione; eppure questo è una richiesta de lege ferenda). Il reato della simulazione del sacrificio eucaristico può essere commesso soltanto da un sacerdote; finora questo peccato non era punibile. De lege ferenda bisogna avanzare la richiesta di cambiamento del can. 1044 § 1, 3° C.I.C.; esso deve riguardare anche il delitto di simulazione. I problemi scelti della concelebrazione vietata del sacrificio eucaristico assieme a ministri di comunità ecclesiali, che non hanno la successione apostolica ne riconoscono la dignità sacramentale dell’ordinazione sacerdotale (art. 2 § 1, 3°): la formulazione errata del disposto (la soggettivazione dell’elemento nec agnoscunt ordinationis sacerdotalis sacramentalem dignitatem, che è stato relattivizzato dal ministro acattolico!); una proposta della correzione de lege ferenda: una cum ministris communitatum ecclesialium, qui successionem apostolicam non habent aut quorum communitates ecclesiales non agnoscunt ordinationis sacerdotalis sacramentalem dignitatem. Comunque le Norme del 2001 appaiono come un „Rinascimento” del diritto penale nella Chiesa.
    Źródło:
    Prawo Kanoniczne; 2011, 54, 3-4; 247-285
    2353-8104
    Pojawia się w:
    Prawo Kanoniczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przestępstwo cięższe pornografii dziecięcej. Komentarz do art. 6 § 1 n. 2 Sacramentorum sanctitatis tutela z 2010 r.
    The more grave delict of child pornography. A commentary on Art. 6 § 1 n. 2 of the 2010 Sacramentorum sanctitatis tutela
    Autorzy:
    SKONIECZNY, PIOTR
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/662633.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    pornografia dziecięca
    delicta graviora
    Sacramentorum sanctitatis tutela z 2010 r. art. 6 § 1 n. 2 SST/2010
    child pornography
    2010 Sacramentorum sanctitatis tutela art. 6 § 1 n. 2 SST/2010
    Opis:
    The Author comments on the constitutive elements (objective, subjective and legal) of the offence specified in Art. 6 § 1 n. 2 SST/2010. He calls for the extension of the term 'child pornography' to include the so-called pseudo child pornography according to international law. He criticises the wording of the norm (e.g. the 'turpe' element), and the limitation of child pornography to minors under the age of fourteen. He calls for a return to the punishment of child pornography on the basis of Art. 6 § 1 n. 1 SST/2010, changing the norm as follows: “delictum contra sextum Decalogi praeceptum cum minore vel in fraudem minoris infra aetatem duodeviginti annorum a clerico commissum”.
    Autor komentuje poszczególne znamiona – przedmiotowe, podmiotowe i legalne – przestępstwa z art. 6 § 1 n. 2 SST/2010. Postuluje rozszerzenie pojęcia pornografii dziecięcej również na tzw. pornografię wirtualną w myśl postanowień prawa międzynarodowego. Krytykuje sformułowanie przepisu (np. znamię turpe) i ograniczenie pornografii dziecięcej do małoletnich do 14 lat. Proponuje powrót do karania pornografii dziecięcej na podstawie art. 6 § 1 n. 1 SST/2010, zmieniając ten przepis: “delictum contra sextum Decalogi praeceptum cum minore vel in fraudem minori"
    Źródło:
    Prawo Kanoniczne; 2017, 60, 2; 109-138
    2353-8104
    Pojawia się w:
    Prawo Kanoniczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Stosunki majątkowe między parafią zakonną a domem zakonnym
    Autorzy:
    Skonieczny, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/669573.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Religious parish, religious house, the temporal goods of the Church
    Opis:
    This article presents the problematic concerning the property relations between the religious parish and the religious house. According to the Author these relations are founded on two basic principles: the autonomy of the two juridical persons, i.e. the religious parish and the religious house, and cooperation in view of the salvation of souls. The Author then applies these basic principles by commenting on income, the administration of goods and, finally, the common costs to be apportioned.
    Źródło:
    Analecta Cracoviensia; 2013, 45
    2391-6842
    0209-0864
    Pojawia się w:
    Analecta Cracoviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Koncepcja przedawnienia kanonicznego. Uwagi prawnoporównawcze i teoretycznoprawne do kan. 197 KPK (kan. 1540 KKKW), ze szczególnym uwzględnieniem kanonizowanej ustawy polskiej
    The Concept of the Canonical Prescription. Legal Comparison and Theoretical Observations on can. 197 CIC/83 (can. 1540 CCEO), with Particular Consideration of the Polish Canonized Law
    Autorzy:
    Skonieczny, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1372339.pdf
    Data publikacji:
    2013-03-02
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Opis:
    The author studies the concept of the canonical prescription in relation to Polish civil law. He notes straightaway that the term “praescriptio” found in the title of Book I, Title X and in canons 198 and 199 of the 1983 Code of Canon Law does not have the same meaning as we find in canon 197, because the latter confines itself to what is in civil law (to the so-called “dawność” in Polish). He therefore intends not to translate it into Polish or to add the adjective “canonical” to the word “prescription”. He then analyses the various models of prescription to be found in civil law systems, and he criticises the term “iuris subiectivi” as the object of prescription as stated in canon 197 of the 1983 Code. According to the author, the transfer of canon 197 of the 1983 Code from Book V is a mistake.
    Źródło:
    Prawo Kanoniczne; 2013, 56, 1; 3-30
    2353-8104
    Pojawia się w:
    Prawo Kanoniczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przestępstwo kanoniczne naruszenia przepisów Kościoła w Polsce o ochronie danych osobowych. Komentarz do art. 42 ust. 2–4 dekretu KEP z 13 marca 2018 roku
    The canonical delict of violating the regulations of the Church in Poland on the protection of personal data. Commentary on Article 42 section 2–4 of the General decree of the Polish Bishops’ Conference of 13 March 2018
    Autorzy:
    Skonieczny, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/11332194.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Article 42 section 2–4 of the General decree of the Polish Bishops Conference
    canonical delict
    personal data
    can. 1389 §§ 1–2 1983 Code
    can. 1464 §§ 1–2 Oriental Code
    art. 42 ust. 2–4 dekretu ogólnego KEP z 13.03.2018
    przestępstwo kanoniczne
    dane osobowe
    kan. 1389 § 1–2 CIC/83
    kan. 1464 § 1–2 CCEO
    Opis:
    Artykuł przedstawia zagadnienie nowego przestępstwa kanonicznego z art. 42 ust. 2–4 dekretu ogólnego KEP z 13 marca 2018 roku w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych w Kościele katolickim. Autor analizuje problem na tle kan. 1389 § 1–2 CIC/83 oraz kan. 1464 § 1–2 CCEO, a także analogicznego dekretu włoskiego z 2018 roku. Wskazuje na wiele błędów komentowanej regulacji. De lege ferenda postuluje zmianę komentowanych przepisów, proponując zwłaszcza podkreślenie odpowiedzialności dyscyplinarnej, a dopiero potem karnej.
    The article presents the issue of a new canonical delict under Article 42 section 2–4 of the General decree by the Polish Bishops’ Conference of 13 March 2018 on the protection of individuals with regard to the processing of personal data in the Catholic Church. The author analyzes the problem against the background of can. 1389 §§ 1–2 of the 1983 Code and can. 1464 §§ 1–2 of the Oriental Code, as well as the corresponding Italian decree of 2018. He indicates many errors in the commented regulation. De lege ferenda, he postulates a change in the provisions discussed, proposing in particular to emphasize disciplinary and then criminal liability.
    Źródło:
    Annales Canonici; 2020, 16, 1; 59-106
    1895-0620
    Pojawia się w:
    Annales Canonici
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kanon 1311 § 2 kodeksu prawa kanonicznego jako program odnowionego prawa karnego kanonicznego. Pierwsze uwagi
    Canon 1311 § 2 of the Code of Canon Law as a programme for a renewed canonical penal law. First remarks
    Autorzy:
    Skonieczny, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28761996.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    prawo karne kanoniczne
    nowelizacja z 2021 r.
    kan. 1311 § 2 CIC/21
    Canon penal law
    2021 amendment
    can. 1311 § 2 CIC/21
    Opis:
    Artykuł jest komentarzem systematycznym do nowego kan. 1311 § 2 CIC/21. Autor odczytuje ten przepis jako program odnowionej księgi VI CIC/21. Program ten streszcza w trzech wymiarach (i częściach tego artykułu): I. roli przełożonego kościelnego w wykonywaniu przez Kościół jego prawa karania wiernych; II. metazasad prawa karnego w Kościele: III. funkcji prawa karnego kanonicznego i kary kanonicznej. Zdaniem autora komentowany przepis ma charakter duszpasterski i powinien być stosowany przez każdego przełożonego kościelnego, nie tylko ordynariusza (I.1.). Podążając za teologią św. Tomasza z Akwinu, uznaje, że przedmiotem ochrony prawa karnego w Kościele jest dobro wspólne (bonum communitatis), a stąd zbędny jest dodatek singulorumque christifidelium (I.2.2.2.). Autor wskazuje, że nowe prawo karne kanoniczne rozszerza obowiązek prawny wszczynania procesu karnego na wszystkie sprawy karne (I.2.3.1.) i ubolewa, że reformie nie towarzyszy nowelizacja procedury karnej (I.2.3.2.). Zgodnie z tradycją kanoniczną wyjaśnia potrójną rolę przełożonego kościelnego w sprawach karnych: jako pasterza, ojca i sędziego (I.3.), ale z karą kanoniczną jako ultima ratio (I.3.3.). Wskazuje, że kan. 1311 § 2 CIC/21 wprowadza zasadę miłości duszpasterskiej (caritas pastoralis), podkreśla kanoniczne rozumienie zasady praworządności (cum aequitate canonica) oraz zasady Nulla poena sine processu (II.). Odnośnie do funkcji prawa karnego kanonicznego autor odrzuca naukę prawa świeckiego w tym zakresie i wskazuje na trzy w znowelizowanej księdze VI CIC/21, wymienione in fine kan. 1311 § 2 CIC/21 (III.1.), które następnie analizuje, odwołując się często do nauki św. Tomasza z Akwinu (III.3.). Dla autora nowy kan. 1311 § 2 CIC/21 jest bramą (ianua) nowego prawa karnego Kościoła łacińskiego.
    The article is a systematic commentary on the new can. 1311 § 2 CIC/21. The Author reads this provision as a programme of the renewed Book VI of CIC/21. He summarizes this programme in three dimensions (and parts of this article): I. the role of the ecclesiastical superior in the Church’s exercise of her right to punish the faithful; II. the meta-principles of penal law in the Church: III. the functions of canonical penal law and canonical punishment. According to the Author, the commented provision has a pastoral character and should be applied by every ecclesiastical superior, not only the Ordinary (I.1.). Following the theology of St. Thomas Aquinas, he acknowledges that the object of penal law protection in the Church is the common good (bonum communitatis), and hence the addition singulorumque christifidelium is unnecessary (I.2.2.). The Author points out that the new canon penal law extends the legal obligation to initiate a criminal trial to all criminal cases (I.2.3.1.) and regrets that the reform is not accompanied by an amendment of the criminal procedure (I.2.3.2.). In line with the canonical tradition, he explains the threefold role of the ecclesiastical superior in criminal matters: as shepherd, father and judge (I.3.), but with the canonical penalty as ultima ratio (I.3.3.). The Author points out that can. 1311 § 2 CIC/21 introduces the principle of pastoral charity (caritas pastoralis), emphasises the canonical understanding of the rule of law (cum aequitate canonica) and the principle Nulla poena sine processu (II.). As regards the functions of canonical penal law, the Author rejects the teaching of secular criminal law in this respect and points to three in the revised Book VI CIC/21, mentioned in fine can. 1311 § 2 CIC/21 (III.1.), which he then analyses, often referring to the teaching of St. Thomas Aquinas (III.3.). For the Author the new can. 1311 § 2 CIC/21 is the gateway (ianua) of the new penal law of the Latin Church.
    Źródło:
    Annales Canonici; 2021, 17, 2; 101-142
    1895-0620
    Pojawia się w:
    Annales Canonici
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dietary supplement use among patients with chronic kidney disease
    Autorzy:
    Jakimowicz-Tylicka, Marzena
    Chmielewski, Michał
    Kuźmiuk-Glembin, Izabella
    Skonieczny, Piotr
    Dijakiewicz, Grażyna
    Zdrojewska, Grażyna
    Rutkowski, Bolesław
    Tylicki, Leszek
    Dębska Ślizień, Alicja
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1038410.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Biochemiczne
    Tematy:
    dietary supplements
    vitamins
    minerals
    chronic kidney disease
    dialysis
    toxicity
    Opis:
    Background. Dietary supplements (DS) are available over the counter, but patients with impaired renal function are specifically at risk for toxicity when consuming certain DS. The aim of this study was to evaluate the prevalence and characteristics of DS use in patients with chronic kidney disease (CKD). Material and methods. A cross-sectional, controlled DS use survey (22 questions) was conducted among 180 CKD patients (stage 1-5, dialysis, kidney transplant), with 60 patients without CKD serving as controls. Results. DS use did not differ significantly between subjects with and without CKD, unless the CKD patients were on dialysis. In the CKD group, 20% admitted to use DS regularly and 22% did not take the mat all. In the controls, DS consumption was 17% and 13%, respectively (NS). The DS use was higher among women ascompared to men (89% vs. 70%; p < 0.005), and people living in cities versus those living in the country side (81% vs. 63%; p < 0.05). DS most commonly used were: vitamins, minerals, and herbs. Major indications for DS use included: musculoskeletal issues, general health improvement and prevention of urinary tract infections. Subgroup analyses revealed that dialysis patients were characterized by a significantly higher DS use in comparison to CKD stage 1-5 subjects and renal transplant recipients. The decision to introduce DS was made by the physician in 54% of cases; by a pharmacist in 9% of cases, and by the patients themselves in 37%. Only 21% of patients with CKD, and 27% of subjects without CKD, declared knowledge of any possible side-effects associated with DS (NS). Conclusions. The use of DS among patients with CKD is similar to patients without CKD, with the exception of those on dialysis. Vitamins and minerals were the most commonly reported DS consumed. The knowledge on potential side-effectof DS was limited to approximately one-fourth of those surveyed.
    Źródło:
    Acta Biochimica Polonica; 2018, 65, 2; 319-324
    0001-527X
    Pojawia się w:
    Acta Biochimica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The use of over-the-counter analgesics in patients with chronic kidney disease
    Autorzy:
    Jakimowicz-Tylicka, Marzena
    Chmielewski, Michał
    Kuźmiuk-Glembin, Izabella
    Skonieczny, Piotr
    Dijakiewicz, Grażyna
    Zdrojewska, Grażyna
    Rutkowski, Bolesław
    Tylicki, Leszek
    Dębska-Ślizień, Alicja
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/895741.pdf
    Data publikacji:
    2019-02-05
    Wydawca:
    Gdański Uniwersytet Medyczny
    Tematy:
    chronic kidney disease
    analgesics
    over-the-counter
    Opis:
    Background: Analgesics can be sold following medical prescription, but also as over-the-counter (OTC) medications. In patients with chronic kidney disease (CKD), their use could potentially be associated with increased risk of side-effects, due to impaired renal elimination. The aim was to evaluate the epidemiology and indications for the use of OTC analgesics, and the knowledge of their side-effects in patients with CKD. Material and methods: A cross-sectional, controlled survey on the use of OTC analgesic drugs was conducted among 180 CKD patients (stage 1-5, dialysis, kidney transplant), compared to 60 controls. Results: The proportion of patients using OTC analgesics on a regular basis was higher in the CKD group, compared to controls (18.9% vs. 10.0%, p<0.02). The major indications included musculoskeletal issues, followed by headaches and other. Subgroup analysis revealed that analgesic use was lowest among transplanted patients, in comparison to CKD stage 1-5, and dialysis subjects (10%, 20%, 26%, respectively, p=0.06). Less than half of CKD patients and controls declared any knowledge on potential side-effects of analgesic drugs (45.6% vs. 40.0%, NS). Conclusions: The use of OTC analgesics among patients with CKD is higher than in subjects without CKD, with the exception of transplanted patients. The knowledge on the potential side-effect of analgesics is limited.
    Źródło:
    European Journal of Translational and Clinical Medicine; 2018, 1, 2; 11-16
    2657-3148
    2657-3156
    Pojawia się w:
    European Journal of Translational and Clinical Medicine
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-27 z 27

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies