Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Skórczewski, Dariusz" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-13 z 13
    Tytuł:
    O (nie)konieczności powrotu. Dyskurs reemigracji w najnowszej polskiej prozie między polityką a metafizyką
    On the (Un)necessity of Return: Re-emigration Discourse in Recent Polish Narrative Writing between Politics and Metaphysics
    Autorzy:
    Dariusz, Skórczewski
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/14747235.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    re-emigration
    return migration
    identity
    postsecular condition
    metaphysics
    reemigracja
    migracja powrotna
    tożsamość
    kondycja postsekularna
    metafizyka
    Wojciech Kudyba
    Opis:
    Powieść Wojciecha Kudyby Imigranci wracają do domu swoim tytułem sugeruje możliwość uznania jej za głos w dyskusji politycznej na temat powrotu polskich migrantów ekonomicznych do kraju. Jednak zastosowana konwencja monologu wypowiedzianego i metafizyczna perspektywa narracji podają w wątpliwość prawomocność doraźnych odczytań instrumentalizujących. Rozpatrując powieść w kontekście postsekularnej kondycji współczesnego, kosmopolitycznego społeczeństwa, autor artykułu proponuje widzieć w jej bohaterze figurę peregryna, wskazującą na ambiwalencję nie/przynależności: podmiot uznaje doczesność swojego istnienia, z drugiej strony zaś odkrywa potrzebę narracji reintegrującej, która przywróci mu poczucie intersubiektywnej identyfikacji ze swoim narodem. Włączenie do opisu doświadczenia migranta perspektywy metafizycznej stanowi o oryginalności podejścia do dyskursu re-emigracji we współczesnej polskiej prozie, nawiązującego do Norwidowskiego uniwersalizmu.
    With its assertive title, Wojciech Kudyba’s 2018 novel Emigranci wracają do domu (‘Emigrants are returning home’) suggests the possibility of considering it a voice in the current political debate on the return of Polish economic migrants to their homeland. However, the literary convention applied therein (‘spoken monologue’), along with the protagonist’s metaphysical perspective, make such immediate, instrumentalizing interpretations questionable. Placing the novel within the context of contemporary postsecular cosmopolitan society, I propose that the protagonist be seen as a peregrine to accentuate the ambivalence of his un/belonging: a subject who acknowledges the mortality and transiency of his existence, while on the other hand, immersed in earthly realities, discovers the need for a reintegrating narrative to restore for himself the feeling of intersubjective identification with his own nation. I prove that by incorporating a metaphysical perspective into migrant experience, Kudyba’s novel offers an innovative approach to re-emigration discourse in contemporary Polish narrative writing, one rooted in Cyprian Norwid’s universalism.
    Źródło:
    Porównania; 2022, 32, 2; 67-80
    1733-165X
    Pojawia się w:
    Porównania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Oświeceni latarni się nie boją. Szkic polemiczny
    The Enlightened Are Not Afraid of Lighthouses. A Polemic Sketch
    Autorzy:
    Skórczewski, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1731947.pdf
    Data publikacji:
    2020-02-03
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Oświecenie
    edukacja literacka
    ideologia
    postkolonializm
    postmodernizm
    postsekularyzm
    Alasdair MacIntyre
    Enlightenment
    literary education
    ideology
    postcolonialism
    postmodernism
    postsecularism
    Opis:
    Autor podejmuje polemikę z tezami Grzegorza Zająca, wyłożonymi w artykule Oświeconych nie trzeba oświecać – refleksje o szkole, powadze czytania i szaleństwie ideologii („Roczniki Humanistyczne” 67(2019), z. 1, s. 25-38). Polemika dotyczy rzekomego ideologicznego redukcjonizmu interpretacyjnego i instrumentalizacji literatury we współczesnej, postmodernistycznej nauce o literaturze ze względu na jej podatność na ideologizację. Podczas gdy G. Zając opowiada się za powrotem do lektury nastawionej na jakości estetyczne literatury jako sztuki, sytuując się na pozycji sprzed „upadku” dyskursu literaturoznawczego, autor artykułu proponuje uznanie tego „upadku” za fakt i skonfrontowanie się z krajobrazem „po upadku”. W konfrontacji tej, mającej skłonić do dyskusji nad różnymi zestawami wartości, leżącymi u podstaw poszczególnych nurtów współczesnych badań literackich, istotną rolę zdaniem autora może odegrać rozumiana po neoarystotelesowsku „Tradycja”, którą w swojej przełomowej książce Trzy antagonistyczne wersje dociekań moralnych Alasdair MacIntyre przeciwstawia modernistycznej „Encyklopedii” i postmodernistycznej „Genealogii”.
    The author of this article enters into polemics with Grzegorz Zając's theses as laid out in the article “`The Enlightened Do Not Need To Be Enlightened…' Reflections on School, the Seriousness of Reading and the Madness of Ideology” (Roczniki Humanistyczne vol. 67 (2019), no. 1, p. 25-38). The polemics concerns the alleged ideological bias and reductionism of literary interpretation and the instrumentalisation of literature that is said to be carried out by contemporary postmodern literary criticism due to the vulnerability of this same criticism to ideologisation. While Zając opts for a “prelapsarian” return to reading literature as art for its aesthetic qualities, this paper seeks a remedy in a more realistic and less prejudiced “postlapsarian” perspective instead, one calling for a confrontation with the landscape “after the fall” of literary criticism. In this confrontation, which is meant to invite discussion of the values underlying the current approaches in literary studies, a vital role can be played by the neo-Aristotelian “Tradition”, juxtaposed by Alasdair MacIntyre in his seminal book Three Rival Versions of Moral Enquiry with the modernist “Encyclopaedia” and the postmodern “Genealogy.”
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 1; 167-185
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Poeta-krytyk
    The Poet as a Critic
    Autorzy:
    Skórczewski, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/16729287.pdf
    Data publikacji:
    2020-02-24
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Źródło:
    Studia Norwidiana; 2001, 19; 169-179
    0860-0562
    Pojawia się w:
    Studia Norwidiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Syndrom kulturowej straty. Lizbońska konferencja pisarzy 1988 w postkolonialnej retrospektywie
    A Syndrome of Cultural Loss. The 1988 Lisbon Conference in a Postcolonial Retrospective
    Autorzy:
    Skórczewski, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1807363.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-23
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    konferencja lizbońska 1988; Europa Środkowa; Rosja; Związek Sowiecki; hegemon; postkolonializm; Czesław Miłosz; György Konrád; Tatiana Tołstaja; Salman Rushdie; Susan Sontag; postkomunizm
    1988 Lisbon Conference; Central Europe; Russia; Soviet Union; hegemon; postcolonialism; Czesław Miłosz; György Konrád; Tatiana Tolstaya; Salman Rushdie; Susan Sontag; Postcommunism
    Opis:
    W artykule podjęto refleksję nad kulturowymi i politycznymi implikacjami konferencji pisarzy środkowoeuropejskich i rosyjskich, która odbyła się w maju 1988 roku w Lizbonie, w kontekście dalszego rozwoju wydarzeń w naszym regionie. Implikacje te określone są jako „syndrom kulturowej straty”. Wychodząc od konstatacji, iż z przyczyn politycznych i koniunkturalnych debata ta, zamiast zogniskować uwagę mieszkańców krajów podbitych przez Związek Sowiecki, stała się wyciszonym wydarzeniem, autor omawia istotne problemy, jakie ona odsłoniła, gdy ująć ją w postkolonialnej retrospektywie: brak transmisji pomiędzy treścią wystąpień a ówczesną potoczną świadomością odnośnych społeczeństw; trwałą podrzędność środkowo-wschodnioeuropejskich literatur w skali globalnej kultury; problem języka komunikacji; trwałe przejawy skolonizowania; chroniczne zewnętrzne wyzwania nękające środkowo-wschodnioeuropejską tożsamość; asymetrię wzajemnych stosunków; imperialne tabu; „miękkie” istnienie Europy Środkowo-Wschodniej; antykolonialny wydźwięk środkowoeuropejsko-rosyjskiej konfrontacji; brak perspektyw postkolonialnego pojednania. Pomimo pesymizmu płynącego z fiaska lizbońskiego wydarzenia, w konkluzji wskazany zostaje naprawczy potencjał literatury, która zdolna jest wywołać zmianę w sferze polityki.
    The paper reflects on the missing cultural and political implications of the once-prominent and now forgotten 1988 Lisbon Conference for East Central European societies, taking Poland as a case study. The Conference debates between East Central European, East South European, and Russian writers were virtually absent at that time from Polish public discourse for political reasons, and its potential importance was soon overshadowed by the events of 1989. After the demise of communism the Lisbon Conference was ignored and forgotten, while its intellectual vigor and rhetorical appeal seemed to have been raised in vain. Thus, the Conference was never given a chance to generate a cross-fertilization of ideas, whether in Poland or elsewhere in the post-communist world, so as to transform the mutual perceptions and understanding of the two contending sides: East Central European societies as the subalterns and the Russians as the ex-hegemon. Consequently, the Conference, along with the arguments raised by its participants, has remained yet another “blank spot” in these countries’ intellectual history. It has not influenced the relations between East Central European and Russian intellectual and cultural elites, thus postponing the possibility of bringing the discussion onto a postcolonial track and in effect delaying postcolonial reconciliation.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2017, 65, 1; 147-167
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    HISTORY OF LITERATURE EMBRACED BY DARWIN
    Autorzy:
    SKÓRCZEWSKI, DARIUSZ
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/623921.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    HISTORY OF LITERATATURE
    DARWIN
    EVOLUTIONSIT LITERATARY THERORY
    Opis:
    The paper adumbrates Joseph Carroll’s evolutionist literary theory positioning it against the developments in literary studies and humanities after postmodernism. The author discusses the ambivalence present in Carroll’s neo-darwinian project, its possible power to revert the decline of literary studies through a return to tangibility and certainty after the dominance of postmodern speculative theories, but also its reductionist and anti-axiological- stance being a peril to the advancement of literary studies. The paper invites further discussion on the prospects of trans-disciplinary alliance between humanities and biological sciences in relation to the aesthetic specificity of literature.
    Źródło:
    Colloquia Litteraria; 2018, 3; 21-41
    1896-3455
    Pojawia się w:
    Colloquia Litteraria
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Hegemon jako idol: propozycja teoretyczna
    Hegemon as Idol. A Theoretical Proposal
    Autorzy:
    Skórczewski, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1182978.pdf
    Data publikacji:
    2016-06-15
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    idol
    hegemony
    popular culture
    tv series
    hegemonia
    kultura popularna
    serial telewizyjny
    Opis:
    Populacja na każdym etapie egzystencji, nawet w najbardziej traumatogennych warunkach, potrzebuje rozrywki. Z tego względu opis doświadczenia obcej dominacji powinien uwzględnić obszar kultury popularnej jako pola artykulacji zarówno antykolonialnego sprzeciwu subalterna, jak i jego kolonialnej subordynacji. W artykule sformułowano propozycję badań nad drugim aspektem, wskazując na kulturowe mechanizmy naturalizacji hegemona w dyskursie podporządkowanych poprzez jego idolatryzację.
    All populations need entertainment. This is true at each stage of their existence, even under most traumatic conditions. Therefore, description of experiencing foreign domination should take into account popular culture as the field of articulating both subalterns’ anticolonial resistance and their colonial subordination. The paper submits a proposal of exploring the latter, pointing to cultural mechanisms of the naturalization of the hegemon in subalterns’ discourse through hegemon’s idolization.
    Źródło:
    Porównania; 2016, 19; 58-67
    1733-165X
    Pojawia się w:
    Porównania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Strach jako kategoria języka postkolonialności (wokół filmów Wojciecha Smarzowskiego: „Wesele", „Dom zły", „Róża", „Drogówka")
    Fear as A Category of Language of Postcoloniality (on Films by Wojciech Smarzowski: Wesele, Dom Zły, Róża, Drogówka)
    Autorzy:
    Skórczewski, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1179568.pdf
    Data publikacji:
    2015-12-02
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Wojciech Smarzowski
    cinema
    postcolonial trauma
    kino
    postkolonialna trauma
    Opis:
    Jedną z uderzających cech obrazów filmowych Wojciecha Smarzowskiego jest groza i niesamowitość ukazywanych w nich zdarzeń oraz sytuacji. Nastrój budowany przez reżysera zdaje się wykraczać poza efekt przewidziany konwencją thrillera i mieć inne niż w klasycznym kinie grozy podłoże. Poszukując odpowiedzi na pytanie o przyczyny strachu, z jakim konfrontowany jest widz tak różnych od siebie filmów, jak Wesele, Dom zły, Róża i Drogówka, autor artykułu podejmuje próbę teoretyzacji zagadnienia postkolonialnego strachu. Stawia tezę, iż ewokowana w filmach Smarzowskiego emocja stanowi medium artykulacji postkolonialnej traumy pamięci społeczeństwa, które boryka się ze swoją kolonialną przeszłością i postkolonialną teraźniejszością. Artykułując tę traumę, reżyser przeprowadza swoistą pracę pamięci w „strefie przejścia” (słowami B. Budena).
    A most striking characteris-tic of Wojciech Smarzowski’s feature films is their uncanny atmosphere resulting from horrify-ing events and situations represented. This atmosphere seems to transgress the effect assumed in the genre to which the director refers, i.e. the thriller, and be rooted elsewhere than simply in the convention of classical horror cinema. Seeking an answer to the question concerning the causes of fear with which the spectatorship of The Wedding (Wesele), The Dark House (Dom zły), Rose (Róża), and Traffic Department (Drogówka), each of them so different from another, is confronted, the author attempts at theorizing the category of postcolonial fear. He offers the thesis that the fear evoked in Smarzowski’s movies is a medium for articulating the postcolonial trauma of memory of society engaged in dealing with its colonial past and present postcolonial realities. By articulating this trauma, the director carries out a peculiar work of memory in the “zone of tran-sition” (term borrowed from B. Buden).
    Źródło:
    Porównania; 2015, 16; 125-145
    1733-165X
    Pojawia się w:
    Porównania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Radykalna konwersja jako postkolonialne wyparcie. Kulturowe samowygnanie w powieściach Piotra Ibrahima Kalwasa jako ostateczne rozwiązanie (post-)totalitarnej traumy
    Radical Conversion as Post-Colonial Disavowal. Cultural Self-Exile in Piotr Ibrahim Kalwas’s Novels as a Final Solution of the (Post-)Totalitarian Trauma
    Autorzy:
    Skórczewski, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1887294.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    literatura polska po roku 1989
    Piotr Ibrahim Kalwas
    tożsamość
    religia
    postkolonialne wyparcie
    trauma post-totalitarna
    Polish literature after 1989
    identity
    religion
    postcolonial disavowal
    posttotalitarian trauma
    Opis:
    Od roku 1989 demonstrowanie swojej niezależności od katolicyzmu, czy też odrzucenia go, stało się w Polsce modnym gestem dla młodego pokolenia pisarzy (i nie tylko pisarzy). W ten sposób świętowano wyzwolenie z więzów zarówno narodowych jak i religijnych. Wśród ludzi zaangażowanych w takie działania znalazł się Piotr Ibrahim Kalwas, urodzony jako katolik, który po początkowym zwróceniu się ku muzyce punk w latach osiemdziesiątych ubiegłego stulecia, w roku 2000 przeszedł na islam i stał się zagorzałym muzułmaninem oraz jedynym współczesnym polskim pisarzem muzułmańskim. Jego wczesne powieści autobiograficzne dostarczają intrygującego materiału do badań nad zjawiskiem, które proponuję nazwać „postkolonialnym wyparciem” – gestu odrzucenia czy też zwalczania „wielkiej narracji” rozumianej jako totalizujący dyskurs, w którym tożsamość narodowa i religijna wzajemnie się uzupełniają, a który ukształtował powszechne rozumienie i ocenę historii i geopolityki przez Polaków. Narracja ta najpierw dała podstawy do oporu antykolonialnego w erze komunistycznej, po czym, co symptomatyczne dla postawy postkolonialnej, stała się przedmiotem wyparcia. Nawiązując do teorii postkolonialnej i do sporu na temat społeczeństwa post-sekularnego, artykuł omawia przesłanki i implikacje takiego stanowiska ideologicznego.
    Since 1989, demonstrating one’s detachment from, or rejection of, Catholicism has become a fashionable gesture among young generation of writers (and not only writers) in Poland, away to celebrate the liberation from both national and religious commitments. Among those engaged in such performance is Piotr Ibrahim Kalwas, born a Roman Catholic, who, after his initial conversion to punk music in the 1980s, since 2000 has become a zealous convert to Islam and the only contemporary Polish Muslim writer. His early autobiographical novels provide thought-provoking material for the study of the phenomenon I propose to term the “postcolonial disavowal” – a gesture of rejecting or subverting the “grand narrative,” considered atotalizing discourse in which national and religious identities are mutually implicated, that shaped the common understanding and assessment of history and geopolitics by Poles. Itself, the grand narrative provided the ground for anticolonial resistance during the Communist era, and subsequently became an object of disavowal symptomatic of the postcolonial reflexivity. Referring to postcolonial theory and the debate on postsecular society, the paper discusses the premises and implications of such ideological position.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2014, 62, 1; 45-67
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Melancholia dyskursu kresoznawczego
    The Melancholy of The Borderland Discourse
    Autorzy:
    Skórczewski, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1179225.pdf
    Data publikacji:
    2012-12-02
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    melancholia
    Sigmund Freud
    psychoanalysis
    “Borderlands”
    Polish “Borderland” discourse
    postcolonialism
    Zygmund Freud
    psychoanaliza
    „Kresy”
    dyskurs kresoznawczy
    postkolonializm
    Opis:
    Poszukując odpowiedzi na pytanie o przyczyny trudności, jakie sprawia Polakom rozpoznanie i krytyczne opisanie swej obecnej postkolonialnej tożsamości, autor odwołuje się do pojęcia melancholii, dostrzegając w niej kategorię interpretacyjną pozwalającą objaśnić postkolonialną kondycję Polski w kontekście „kresowym” i wynikające stąd współczesne problemy Polaków z autodefinicją. Freudowska koncepcja melancholii stanowi proponowane narzędzie analizy praktyk panujących na terenie tzw. dyskursu kresoznawczego. Dyskurs ten podtrzymuje wśród jego użytkowników poczucie Freudowskiej melancholii i subtelnie skłania do trwania w tym stanie. Podczas gdy tradycyjne podejścia badawcze, w znacznej części przemycające postawę tęsknoty za świetną przeszłością polsko-litewskiej Rzeczypospolitej, utrudniają Polakom pogodzenie się ze swą postkolonialną kondycją jako dawnych kolonizatorów i skolonizowanych, przyszłe studia postkolonialne nad dyskursem kresoznawczym nie powinny poprzestać na krytyce status quo, a raczej uczynić postkolonialną melancholię obiektem swoich badań, lokując ją jednak bezwzględnie w szerszym kontekście rosyjskiego i sowieckiego kolonializmu.
    In seeking to answer the question why Poles are having difficulties in recognizing and critically describing their present postcolonial identity, the author refers to the notion of melancholia as an important interpretative category for illuminating the postcolonial condition of Poland in relation to its former Eastern territories, known as “Borderlands,” and accounting for the nation’s present problematic self-definition. The paper adopts the Freudian concept of melancholia to the study of discursive practices of the so-called Polish “Borderland” discourse. This discourse reinforces the view that Poles are in a condition of Freudian melancholia and subtly encourages the Poles to remain in such a condition. While traditional critical approaches to a great extent implicitly smuggle the attitude of yearning for the splendid past of the Polish-Lithuanian Republic and thus prevent Poles from coming to terms with their postcolonial condition as both “colonisers” and colonised, the prospective postcolonial studies in the “Borderland” discourse should not stop at the critique of this status quo. Instead, it should make the Polish postcolonial melancholia an object of scrutiny by placing this melancholia within the broader context of Russian and Soviet colonialism. 
    Źródło:
    Porównania; 2012, 11; 125-138
    1733-165X
    Pojawia się w:
    Porównania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kilka myśli o romantyzmie i Słowackim z poskolonializmem w tle
    Autorzy:
    Skórczewski, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/564459.pdf
    Data publikacji:
    2010-12-30
    Wydawca:
    Akademia Pomorska w Słupsku
    Opis:
    The author argues that in order to find solid support for their identity as well as regain full agency and subjectivity, the Poles as a postcolonial nation need to critically rethink Romanti-cism as a period in which this identity was so powerfully shaped against the hegemonic dis-course of the colonizing power(s), primarily Russia and Prussia. Polish Romantic ideas and images became prevalent throughout the 19th and 20th centuries, remaining until today the stubborn and dominant patterns of national self-perception that transmit the stereotypes, complexes and resentments of the subjugated people. Such re-reading of works of Polish Romanticism is essential for liberating Polish contemporary discourse from victimist atti-tudes and polonocentric deformations and aberrations, such as messianism, which for decades accompanied the popular reception of Romantic poets, among them Adam Mickiewicz and Juliusz Słowacki. Instead of reading them in an “orthodox” way, with deep respect as if they were dogmas of national faith, as it happens in schools, these works call for a reinterpreta-tion. Such a reinterpretation must break ties with blind or facile acceptance of, and enter into discussion with, those poets’ views on the Polish-Lithuanian Republic, her downfall, her na- tions and ethnicities, and other issues widely discussed in Polish discourse. The author con-cludes with outlining six reasons why in such re-reading Słowacki’s oeuvre occupies a special place. Among these reasons are: 1) the ambivalence of being a Pole, so powerfully portrayed in Słowacki by means of unequivocality of his literary characters, 2) Słowacki’s penetrating diagnosis of Poles’ mimicry and resentment as peculiar traits of their colonial condition, 3) the need for reading Słowacki as part of the Polish discourse of “identity negotiation” be-tween the West and the East, 4) the emphasis in Słowacki on the Sarmatian ethos vs. Sarma-tian backwardness as the defining factor of Polish identity, 5) the ability of Słowacki, unlike those in his times, to recognize and respect the agency of “Others” (such as Ukrainians) and to capture and describe the phenomenon of “hybrid identity” of the inhabitants of the Eastern borderlands of Polish-Lithuanian Commonwealth, and 6) the orientalization of Słowacki’s work by Western scholarship.
    Źródło:
    Świat Tekstów. Rocznik Słupski; 2010, 8; 117-143
    2083-4721
    Pojawia się w:
    Świat Tekstów. Rocznik Słupski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Historia uobecniona. O eseju historycznym Andrzeja Kijowskiego
    History Made Present. On Andrzej Kijowskis Historical Essays
    Autorzy:
    Skórczewski, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1956518.pdf
    Data publikacji:
    1998
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Opis:
    Zarówno poetyka jego tekstów, jak i podejmowana w nich problematyka zasługują na wnikliwszą niż dotąd uwagę badacza, spotykamy się tu bowiem ze zjawiskiem szczególnym: wiernością jednej formule pisarskiej, trwającą niemal całe życie.
    Both the poetics and the topics of these texts call for more scrupulous attention by scholars than they have been accorded so far; Kijowski's essays are a unique document in showing an author's fidelity to the same literary formula almost throughout his life.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 1998, 46, 1 Special Issue; 561-581
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Aby rozpoznać siebie. Rzecz o Andrzeju Kijowskim − krytyku literackim i publicyście
    To Know Oneself. A Thing About Andrzej Kijowski − the Critic and Commentator
    Autorzy:
    Skórczewski, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1963355.pdf
    Data publikacji:
    1996
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Opis:
    Treating literary criticism and commentary as a territory in which a creator's convictions and his intellectual evolution are being revealed, the author depicts the portrait of Andrzej Kijowski as a critic and commentator. Kijowski is presented in a study in three disclosures. First he appears as a young and self-assured reviewer, fascinated by Marxism, who by means of uncomplicated criteria struggles for a "great novel". His approval of the politico-cultural situation, present in the Polish People's Republic in the first half of the 1950s, soon gives in to disappointment and self-criticism, which sounds so authentic in his first book, entitled Różowe i czarne (Pink and black, 1957). In a further disclosure we see Kijowski as a versatile and careful researcher-humanist, who - having verified his relation towards Marxism - starts anew to build his own system of convictions and values. He treated his columns very seriously and this kind of writing occupies a prominent place in his output. Apart from his passion for literature and its borderlines Kijowski's passion for column writing becomes more and more prominent, a passion for careful observation of the various spheres of the group life, coming up with diagnoses, and drawing conclusions. The author presents a synthesis of the two kinds of activity as a right choice of the critic, a choice which was conducive to the abundance of his interests and intellectual insatiability. Kijowski's literary output then consisted of various areas of fascination. For instance, in Arcydzieło nieznane (The Unknown Masterpiece) the author attempts to define his own standpoint towards vis-a-vis literature with its key problem of what it is to be a masterpiece. Now in Listopadowy wieczór (A November Evening) he comes up with a clever study on the consciousness of the generation of Polish romantics, entangled in the dilemmas of history, politics and literature. Kijowski seems to look around almost all the spheres of life and culture. He firmly search for an object worthy of attention and journalistic reflection. At the same time he does not confine himself to the Polish issues; he is no stranger to the achievements of the European humanities (he reads, among others, Bataille, Levi-Strauss, Eliade). The final phase of his writing, revealed in the third disclosure (the 1970s and 1980s), Kijowski turns to Catholicism as his ideological point of destination. He takes St Augustine as his patron, and humbly identifies himself with the latter's attitude and spiritual biography. He appreciates in St Augustine his accuracy of expression and mastery of self-analysis. At the end of his life Kijowski makes a confession. This confession is for the paper's author a prism through which we can see the whole of Kijowski's critical and journalistic writings in a coherent way. His literary work is the way of an intellectual who traverses the complex paths of the world in quest of the Highest value. In the end the author of Tropy (Tracks) finds It in God and the Church. The author proves in his work that the attitude of a searcher had been from the very beginning "written in" the route of the intellectual development of the critic. It constituted his constant disposition and centre, organizing his whole critical and journalistic writing. In this perspective then the finale of Kijowski's mental biography is neither strange nor unexpected, but internally justified and implicitly anticipated. Kijowski's Catholicism reaches out to transcendence and crowns his hitherto quests and cognitive passions. In the conclusion the author outlines a parallel between Andrzej Kijowski and Stanisław Brzozowski, a critic and thinker who also had walked the way from leftist fascination to Catholicism. This parallel is at the same time a proposal to study the tradition of Polish criticism which has its origin just in Brzozowski's writing, and further back in Maurycy Mochnacki. The distinguishing features of this tradition are the following: ardent quest for ideas, "profession", fiery temperament, subject matter (History, Nation, Literature), and, eventually, reaching the Truth. These features are, as it were, incomplete, not fully confirmed due to a sudden conclusion of the biography. The author regards Kijowski, among the contemporary Polish critics, as belonging to this tradition.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 1996, 44, 1; 17-182
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-13 z 13

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies