Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Skóra, Kalina" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Kilka wyjątków od reguły, czyli o „nieśredniowiecznych” początkach Andrzeja Nadolskiego
    Ein paar Ausnahmen von der Regel, oder über die „nichtmittelalterlichen“ Anfänge von Andrzej Nadolski
    Autorzy:
    Skóra, Kalina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/584777.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    Andrzej Nadolski
    archeologia
    Opis:
    Die zwei wissenschaftlichen Hauptinteressensschwerpunkte Andrzej Nadolskis waren, ohne jeden Zweifel, Archäologie des Mittelalters und des Militärwesens, und zwar in allen Aspekten: von Waffenkunde über Schlachtfelduntersuchungen bis hin zu Organisierungsfragen der militärischen Strukturen. Bevor sich aber diese Interessen kristallisierten, hatte A. Nadolski sein archäologisches Abenteuer mit älteren Epochen begonnen. Gemeint ist hier vor Allem die vorrömische und römische Kaiserzeit. Es scheint, als sei diese frühe archäologische Aktivität durch Konrad Jażdżewski inspiriert gewesen. Dieser Artikel bespricht also alle wissenschaftlichen Tätigkeitsbereiche Andrzej Nadolskis, die mit Vorgeschichte verbunden sind: Ausgrabungen, Publikationen und Didaktik.
    Źródło:
    Acta Archaeologica Lodziensia; 2013, 59; 81-85
    0065-0986
    2451-0300
    Pojawia się w:
    Acta Archaeologica Lodziensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Trup nieobecny?... czyli o brakujących szczątkach kostnych w grobach kultury wielbarskiej
    The corpse missing?... Or, missing bone remains in graves of the Wielbark Culture
    Autorzy:
    Skóra, Kalina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/584787.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    kultura wielbarska
    rytuały pogrzebowe
    kenotafy
    groby symboliczne
    analizy antropologiczne
    the Wielbark Culture
    funerary rituals
    cenotaphs
    symbolic graves
    anthropological analyses
    Opis:
    In cemeteries of the Wielbark Culture we notice inhumation or cremation graves, in which there are either no human bones, or merely a small part of them (cenotaphs, symbolic graves, partial burials). This paper discusses reasons behind this absence. First of all, we face the following problem: do we observe a custom of commemoration of the absent dead in the funeral rite, or is it rather our present-day cultural construct? At the moment, it seems rather impossible to correctly describe this phenomenon and to identify its scope. It is first of all natural causes leading to a decomposition of the skeleton that can be made responsible for the absence of bones in the grave. On the other hand, a custom of commemorating of the absent dead must be considered. This custom is testified to in many societies, regardless of their level of civilisation. A death in circumstances which render a burial by relatives or in a home cemetery impossible is not an uncommon phenomenon, especially in turbulent times of military conflicts or in periods of migrations. An empty grave can also be a result of exhumation, undertaken for many a reason: migration and a need for transposition of remains, annihilation of remains of the dead due to personal animosities, for the purpose of political or religious ostentation, post mortem penal activities or anti-vampire practices. A removal of the dead from the grave can be an element of actions which are included in the term of damnatio memoriae. Throwing away of the dead from their places of rest can be a result of new orders, be it political or social ones. Bodies may have also been removed during a robbery. The paper also discusses the issue of a too small weight of burnt human bones which found their way to cremation graves in cemeteries of the Wielbark Culture. The average weight of bones calculated for all the cemeteries which were included in the analysis (from 8.7 g – Kutowa, to 1092 g – Grębocin) significantly differs from expected values (c. 1.5-3 kg, depending on the age and sex). An analogously low result was received for mass graves, where the presence of bones of two (usually) or more dead persons (sporadically) was identified. A low weight of bones in cremation graves can also be due to circumstances and ways of cremation or to taphonomic processes. Another possibility implies that only part of ashes was put into the grave, while for the remaining such as, among others, storing in houses or scattering in various places: in necropoles, throwing into watercourses (as a particular form of sacrifice), a burial of the dead in several graves, deposition in the border space of inhabited places, scattering in the landscape or division of remains between mourners as a physical trace of memory. One of possible reasons for scattering of burnt remains may be a need for a quicker physical destruction of the body. In some cultures this is a condition for a transformation of the dead and obtaining of the status of an ancestor. An overview of discoveries from cemeteries of the Wielbark Culture demonstrated a complexity of interpretation problems. The eponymous issue calls for a development and precise research at the level of individual cemeteries, for, e.g., geochemical examinations of contents of grave pits and the help of anthropology in explanations of proposed hypotheses.
    Źródło:
    Acta Archaeologica Lodziensia; 2014, 60; 45-68
    0065-0986
    2451-0300
    Pojawia się w:
    Acta Archaeologica Lodziensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Muskets and handgonnes inlaid with bone” – ornaments of hand-held firearms in the 16th–17th centuries
    „Muszkiety i rusznice kością sadzone”, czyli rzecz o zdobnictwie ręcznej broni palnej w XVI–XVII wieku
    Autorzy:
    Strzyż, Piotr
    Skóra, Kalina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/941972.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    decorative art
    Central Europe
    firearms
    matchlock
    renaissance art
    zdobnictwo
    Europa Środkowa
    broń palna
    zamek lontowy
    sztuka renesansowa
    Opis:
    Rozwój ręcznej broni palnej w XVI w. przebiegał w dwóch odrębnych kierunkach. Pierwszy to produkcja na potrzeby armii, drugi to broń wykonywana na potrzeby odbiorcy indywidualnego – szlachcica czy bogatego mieszczanina. Tutaj egzemplarze nie tylko powinny być niezawodne, ale przede wszystkim wyróżniać właściciela z tłumu jemu podobnych. W tym przypadku nie było więc miejsca na standaryzację, a raczej na kunszt i przepych zdobnictwa. Ich produkcją zajmowali się rusznikarze, sztyftarze ze snycerzami, sztyftarze-rytownicy oraz złotnicy. Wysoki kunszt ówczesnego rzemiosła widoczny jest szczególnie w przypadku zamków broni. Było to przede wszystkim rycie i wycinanie w żelazie, platerowanie innym metalem (brąz, mosiądz, srebro, złoto). Do ozdobienia nadawała się szczególnie blacha zamka kołowego, ale upiększano też poszczególne elementy składowe zamka, jak koło iskrowe czy kurek. Łoże broni też nie pozostało w zapomnieniu – wykładano je szlachetnymi odmianami surowców organicznych, jak kość, róg, masa perłowa. Obok rogu i kości tworzono także geometryczne wzory, wykonywane w wbijanych w drewno cienkich, żelaznych lub srebrnych drucikach, w których umieszczano kolorowe elementy kościane, rogowe czy perłowe. Do wykonania wartościowego łoża konieczny był odpowiedni materiał. Dominuje tu drewno liściaste, takie jak jawor, wiąz czy buk, oraz drzewa owocowe: czereśnia i gruszka, a od XVII w. także orzech. Do najprostszych motywów zdobniczych obecnych na elementach składowych broni zaliczyć można kompozycje ułożone z geometrycznie uformowanych płytek czy blaszek (różnego kształtu z rogu, kości lub z masy perłowej – niekiedy barwione na dowolny kolor). Najczęściej ozdabiano w ten sposób łoża. Z takich elementów układano dalsze kompozycje – różnokolorowe szachownice, kwiaty, gwiazdy itp. Częściej mamy do czynienia ze scenami rodzajowymi. Wydaje się, że na pierwszym miejscu należy wymienić scenki, które określiliśmy ogólnym mianem myśliwskich. Dynamiczny charakter posiadają też sceny batalistyczne przedstawiane na łożach. Czasami są to przemarsze wojsk lub pokaz musztry, niekiedy walka dwóch armii. Nie brak też wyobrażeń zamków i oblężeń. W pewnym związku z batalistyką pozostają sceny religijne, ograniczające się jednak właściwie do przedstawień Św. Jerzego walczącego ze smokiem. Bardzo popularnym motywem są także wyobrażenia fantastycznych zwierząt i postaci. „Faunę” reprezentują mityczne stwory, takie jak np. gryfy czy smoki. Ostatnia grupa tematyczna ma związek ze sztuką renesansu czerpiącej inspiracje w starożytności. Z tego względu wiele jest wyobrażeń postaci antycznych. Decydując się na zakup bogato zdobionych okazów ręcznej broni palnej, przede wszystkim starano się podkreślić osiągnięty status społeczny i wyróżnić się z licznego tłumu sobie podobnych obywateli. Z uwagi na wysoką cenę takich ekskluzywnych egzemplarzy, niejako przy okazji korzystnie lokowano kapitał. Zauważyć też należy, iż przeprowadzone zabiegi upiększające wzmacniały także walory bojowe broni, np. dzięki dodaniu okładzin łoże było bardziej odporne na działanie wilgoci, kurzu czy słońca, a wykładanie elementów składowych zamka zabezpieczało go z kolei przed żrącymi produktami spalania się prochu.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica; 2013, 29
    0208-6034
    2449-8300
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nowe znalezisko wczesnośredniowiecznego grotu włóczni z Lubienia, pow. piotrkowski
    A New Find of an Early Medieval Spearhead from Lubień, Piotrków Trybunalski County
    Autorzy:
    Kurasiński, Tomasz
    Skóra, Kalina
    Ziętek, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2048977.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-20
    Wydawca:
    Państwowe Muzeum Archeologiczne w Warszawie
    Tematy:
    Polska centralna
    cmentarzysko
    wczesne średniowiecze
    grot włóczni
    Lubień
    early Middle Ages
    cemetery
    spearhead
    central Poland
    Opis:
    W listopadzie 2020 roku do zbiorów Muzeum w Piotrkowie Tryb. został przekazany przez mieszkańca wsi Lubień, gm. Rozprza wczesnośredniowieczny grot włóczni. Zabytek został odkryty na leśnym dukcie (Ryc. 1) w odległości 900 m na północny-wschód od centrum cmentarzyska w Lubieniu. Stan zachowania grotu jest zły. Zabytek znajdował się tuż przy powierzchni gruntu. Jego lokalizacja w tym miejscu jest być może związana z pracami ziemnymi z 1970 r., podczas których doszło do odkrycia i częściowego zniszczenia centralnej części nekropolii w Lubieniu (Ryc. 2). Zniszczono wówczas około 35% powierzchni cmentarza, związanej – jak wynika z analizy przestrzenno-chronologicznej – z fazą inicjalną całego założenia grzebalnego (z 1 ćwierci XI w.). Żelazny grot włóczni ma lancetowaty liść, w przekroju poprzecznym płasko-soczewkowaty (Ryc. 4). Żeberko jest lekko wyodrębnione i widoczne tylko z jednej strony liścia, co może być spowodowane korozją, podobnie jak w przypadku przykrawędnych ubytków liścia. Tuleja grotu o przekroju sześciokątnym, choć nie jest to cecha wyraźnie zarysowana równomiernie zwęża się ku górze i została połączona „na zakładkę”. Jej dolna krawędź uległa częściowemu zniszczeniu. Nie stwierdzono otworów na nity. Omawiany grot włóczni reprezentuje typ IV w klasyfikacji A. Nadolskiego (1954). Obejmuje on okazy średnich rozmiarów (nieprzekraczających 30 cm długości, często krótszych – poniżej 20 cm), krępe, o stosunkowo długiej tulei. Dolne krawędzie sercowatego liścia są zatępione na krótkim odcinku. Groty tego rodzaju prawdopodobnie służyły w walce przeciwko przeciwnikowi nieposiadającemu osłony ciała. Wykazywały się niewielką siłą penetracji, rekompensowaną znaczną powierzchnią rażącą. W identyfikacji grotów typu IV typu można posłużyć się proporcją maksymalnej szerokości liścia do jego długości, która nie powinna być większa niż 1:2. Groty włóczni typu IV są rzadko (30 egz.) notowane na terenie ziem polskich. Okazy o takiej formie znane są głównie z cmentarzysk, przede wszystkim z XI w., ewentualnie jeszcze na początku XII w. Grupują się one w przede wszystkim na terenie Mazowsza, zwłaszcza jego północnej części (Ryc. 5). Niewielkie skupisko wyznaczają cztery okazy znane z Wielkopolski, zaś na pozostałym obszarze występują tylko pojedyncze znaleziska (Kujawy, Polska centralna, Małopolska). Groty typu IV sporadycznie notowane są także poza Polską. Można wskazać na XI- wieczne (rzadziej z XI-XII w.) przykłady z dawnej Rusi i wschodniej części basenu Morza Bałtyckiego. Nieco liczniej występowały one na terenie północnych Niemiec, zwłaszcza w Meklemburgii-Pomorze Przednie i Szlezwik-Holsztyn. Przyjmując, że pierwotnie odkryty grot włóczni stanowił element wyposażenia jednego ze zniszczonych grobów odkrytych w 1970 roku możemy mówić o kolejnym kroku do odzyskania utraconych wówczas materiałów. Daje to nadzieję na dalsze odkrycia, czemu służyć ma planowana prospekcja rejonu cmentarzyska.
    In November 2020, an early medieval spearhead was donated to the Museum in Piotrków Trybunalski by an inhabitant of the village of Lubień, Piotrków Trybunalski County. The artefact was discovered on a forest trackway (Fig. 1), 900 m to the north-east from the center of the early medieval cemetery at Lubień. The relic was located close to the ground surface. Its localization in this place is probably connected with earthworks from 1970, during which the central part of the Lubień necropolis was discovered and partially destroyed (Fig. 2). Approximately 35% of the cemetery area was destroyed, which, according to a spatial-chronological analysis, is connected with the initial phase of the whole burial complex (1st quarter of the 11th century). The iron spearhead has a lanceolate leaf, flat-oblong in cross section; it preserved in poor condition (Fig. 3). The rib is slightly marked and only visible on one side of the leaf, which may be due to corrosion, as is the case with the edge loss. The hexagonal spearhead sleeve, although not a clearly defined attribute uniformly tapers upward and was joined “overlapping”. Its edge is partially destroyed. No rivet holes were registered. The discussed spearhead represents type IV in the classification by A. Nadolski (1954). This type includes medium-sized specimens (not exceeding 30 cm in length, often shorter than 20 cm), spiny, with a relatively long sleeve. The lower edges of the heart-shaped leaf are blunted on a short section. The spearheads of this type were probably used in combat against an opponent without body armour They showed little penetrating power, compensated by a considerable striking surface. In the identification of type IV spearheads the ratio of the maximum width of the leaf to its length can be used, which should not be greater than 1:2. Type IV spearheads are infrequently in Poland (30 pcs.). Specimens of this form are known mainly from cemeteries, mainly used in the 11th century, possibly even from the beginning of the 12th century. They are concentrated mainly in Masovia, especially in its northern part (Fig. 4). A small group forms four specimens from Greater Poland, while in the remaining area there are only single finds (Kuyavia, central Poland, Lesser Poland). Type IV spearheads are also sporadically found outside of Poland. There are examples from the 11th century (less frequently also from the 11th–12th century) from medieval Ruthenia and the eastern part of the Baltic Sea Basin. They were slightly more numerous in northern Germany, especially in Mecklenburg-Vorpommern and Schleswig-Holstein. Assuming that the spearhead came from one of the graves destroyed in 1970, we can talk about another step towards the recovery of materials lost at that time. This gives hope for further discoveries, which will be possible thanks to the planned prospecting of the cemetery area.
    Źródło:
    Wiadomości Archeologiczne; 2021, LXXII, 72; 200-206
    0043-5082
    Pojawia się w:
    Wiadomości Archeologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies