Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Seweryn, Dariusz" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 16
Tytuł:
Danuta Paluchowska
Autorzy:
Seweryn, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16729344.pdf
Data publikacji:
2020-05-04
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Źródło:
Studia Norwidiana; 2008, 26; 288-296
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Krzyż – okręt – wóz. O alegorii eschatologicznej
Cross - ship - carriage. On eschatological allegory
Autorzy:
Seweryn, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2012638.pdf
Data publikacji:
2016-06-01
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Cyprian Norwid
symbolika krzyża
skandynawskie rytuały pogrzebowe
the symbolism of cross
Scandinavian funeral rites
Opis:
The opposition of symbol and allegory in the Romantic aesthetic-philosophical discourse can be considered as a special case of the fundamental antithesis, emphasized by Tzvetan Todorov, of symbolic representations and sign representations. On the other hand, the literary practice of Romanticism by no means renounces allegorical renderings. Before Norwid’s connections with Counter-Reformation emblematics finally reach a competent description, even a single example seems worth presenting. Even if a strict equivalent of intersemioticality, which appears in emblems, does not exist in the case in question (all we have is verbal text), a good equivalent of emblematic icon can be found on the level of poetic imaging, while the homologue of the inscriptio emerges as a figure of words formed by two final verse line endings. Example from Norwid (Cross and Child) leads to the problem of semiosis of the Cross, which is not always adequately modelled by contemporary scholars. In turn, the Christian symbolism of the Cross, covered in ethnological terms, opens the perspective of comparative study of the changes in semiotic structures in the sphere of eschatological representations. Interesting examples of such representations are provided by archaeological evidence. In the cases mentioned in the article, a diachronic relationship between symbol and allegory can be seen: allegory emerges as a result of decomposition of the symbolic structures into the sign structures.
Źródło:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2016, 6(9); 241-250
2084-6045
2658-2503
Pojawia się w:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dwa przełomy. Wilhelm Dilthey i historycznokulturowe przesłanki science wars
Two breakthroughs. Wilhelm Dilthey and the Historical and Cultural Premises of Science Wars
Autorzy:
Seweryn, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1194040.pdf
Data publikacji:
2021-06-20
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Wilhelm Dilthey
„dwie kultury”
science wars
filozofia nauki
“the two cultures”
philosophy of science
Opis:
Współczesny rozdźwięk między humanistyką a naukami matematyczno-przyrodniczymi skłania do powtórnego przemyślenia zespołu historycznych okoliczności, które doprowadziły do rozpadu życia naukowego na odizolowane od siebie domeny („dwie kultury” Charlesa Snowa). W efekcie tego rozpadu przyrodoznawstwo mistyfikuje humanistykę, humanistyka mistyfikuje nauki matematyczno-przyrodnicze; konflikt nabiera ideologicznego zabarwienia, przeradzając się w rywalizację o monopol na prawo do definiowania rzeczywistości.  W tym kontekście Diltheyowska koncepcja ugruntowania humanistyki jako poniekąd inwersji nauk przyrodniczych, w szczególności zaś wpływ tej koncepcji na autodefinicje dyscyplin humanistycznych − nabierają dosyć przewrotnej aktualności. Według przedstawionego w artykule ujęcia Diltheyowski postulat naukowej suwerenności badań humanistycznych, pozostających w całkowitej niezależności od empirycznego i matematycznego przyrodoznawstwa, stanowi ogniwo pośrednie między dwoma zjawiskami. Pierwszym jest eskapistyczna reakcja środowisk artystycznych na siedemnastowieczną rewolucję naukową; drugim − konglomerat takich współczesnych tendencji, jak socjologiczna biofobia i antynaturalizm (aspekty konstruktywizmu kulturowego) czy próby semiologizacji współczesnych teorii fizycznych. Tendencje te z konieczności zarysowane tu zostały jedynie szkicowo, ze świadomością, że same w sobie stanowią wielopłaszczyznowe zagadnienie badawcze. Tym samym na pan pierwszy wysuwa się w artykule Diltheyowska filozofia nauk humanistycznych, a zwłaszcza te jej aspekty, które wykazują dostatecznie wyraźną analogię z kryzysem XVII w. i zarazem poddają się dostatecznie uzasadnionej wykładni jako jedna z przesłanek współczesnego konfliktu nauk.
The contemporary discrepancy between the humanityes and the mathematical and natural sciences prompts a retrospective rethinking of the set of historical circumstances that have led to the breakdown of scientific life into isolated domains (‘the two cultures’, as C. Snow called it). As a result of this break-up, natural science mystifies the humanities, humanities mystify mathematical and natural sciences. The dispute dispute takes on an ideological colour, turning into a competition for a monopoly on the power to define reality. In this context, Dilthey’s concept of establishing the humanities as a kind of inversion of the natural sciences becomes perversely topical, all the more so, the influence of this concept on the self-definition of humanities. According to the approach presented in the article, Dilthey’s postulate of the scientific sovereignty of humanistic research, completely independent from empirical and mathematical natural science, is in this approach an intermediate link between the two phenomena. The first is the escapist reaction of the artistic community to the seventeenth-century scientific revolution; the second − a conglomerate of such contemporary trends as sociological biophobia and anti-naturalism (aspects of cultural constructivism) or attempts to semiologize contemporary physical theories. Out of necessity, these tendencies are only roughly outlined here with the awareness that they themselves constitute a multifaceted research issue. Thus, in the article, Dilthey’s philosophy of the humanities comes to the fore, especially those aspects that show a sufficiently clear analogy to the crisis of the 17th century and at the same time submit to a sufficiently justified interpretation as one of the premises of the contemporary conflict of sciences.
Źródło:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2021, 11 (14); 59-80
2084-6045
2658-2503
Pojawia się w:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prisca Theologia Mickiewicza
Mickiewicz’s Prisca Theologia
Autorzy:
Seweryn, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1801814.pdf
Data publikacji:
2019-10-24
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Adam Mickiewicz; Joachim Lelewel; Maciej Kazimierz Sarbiewski; bóstwa słowiańskie; prelekcje paryskie; dyskurs symboliczny
Adam Mickiewicz; Joachim Lelewel; Maciej Kazimierz Sarbiewski; Slavic deities; Parisian lectures; symbolic discourse
Opis:
Artykuł, będący fragmentem przygotowywanej większej rozprawy, skupia się na operacjach – raczej symbolicznych aniżeli pojęciowych – jakie Mickiewiczowi w pierwszym kursie Literatury słowiańskiej służą do konstruowania obrazu przedchrześcijańskiej kultury duchowej Słowian wedle pożądanego, apriorycznego wzorca. Zjawisko to, rozpatrywane w kontekście wykraczającego poza romantyzm procesu kulturowego, znajduje analogię w humanistycznym koncepcie mitologicznej monogenezy, wyczerpująco opracowanym przez Macieja Kazimierza Sarbiewskiego w traktacie Dii gentium. Mickiewicz dowodzi pierwotnego monoteizmu Słowian w trybie podobnym do tego, jaki w tradycji humanistycznego mitoznawstwa służył dowodzeniu pierwotnego monoteizmu Greków i Rzymian. Zbieżność ta nie jest motywowana bezpośrednią filiacją, lecz raczej wspólnotą pojęciowo-symbolicznego aparatu apologetycznej tradycji, której cechą znamienną jest kamuflowanie aporii generowanych przez pojęcie pierwotnej teologii. W związku z utrzymującym się nieporozumieniem, jakoby stanowisko Mickiewicza w tej kwestii było w zasadzie tożsame ze stanowiskiem Joachima Lelewela, artykuł, analizując założenia argumentacji obu autorów, wykazuje, że bliski im obu koncept pierwotnego słowiańskiego monoteizmu wynika w obu przypadkach z odmiennych, przeciwstawnych przesłanek i pełni odmienne funkcje.
The article, which is a fragment of a larger dissertation under preparation, focuses on the operations – symbolic rather than conceptual – which Mickiewicz uses in the first course of Literatura słowiańska [Slavonic Literature] to construct an image of the pre-Christian spiritual culture of Slavs according to a desired, a priori model. This phenomenon, considered in the context of a cultural process going beyond Romanticism, finds analogy in the humanistic concept of mythological monogenesis, thoroughly developed by Maciej Kazimierz Sarbiewski in the treatise Dii gentium. Mickiewicz proves the original monotheism of the Slavs in a manner similar to the one used in the tradition of humanistic mythology to prove the original monotheism of the Greeks and Romans. This convergence is not motivated by direct filiation, but rather by a common conceptual and symbolic apparatus of the apologetic tradition, whose characteristic feature is the camouflage of aporias generated by the concept of primordial theology. Due to the ongoing misunderstanding that Mickiewicz’s position on this issue is basically the same as that of Joachim Lelewel, upon analysing the assumptions of the arguments of both authors, the article shows that the concept of original Slavic monotheism, which is close to both of them, in both cases results from different, contradictory premises and performs different functions.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2019, 67, 1; 107-127
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Romantic Medievalism from a New Comparative Perspective
Autorzy:
Seweryn, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/624018.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
romantic medievalism
new comparative
Opis:
From certain point of view a desperate defense of an aesthetic doctrine of classicism, undertaken by Jan Śniadecki, a Polish mathematician and astronomer of the eighteenth century, resembles the E. R. Curtius’ thesis on “Latinism” as a universal factor integrating European culture; it may be stated that post-Stanislavian classical writers in Poland were driven by the same “concern for the preservation of Western culture” which motivated Ernst Robert Curtius in the times of the Third Reich and after its collapse. But the noble-minded intentions were in both cases grounded on similarly distorted perspective, which ensued from a mistificatory attitude towards a non-Latin heritage of the European culture. The range of that mystification or delusion has been fully revealed by findings made by modern so-called new comparative mythology/philology. Another aspect of the problem is an uniform model of the Middle Ages, partially correlated with the Enlightenment-based stereotype of “the dark Middle Ages”, which despite of its anachronism existed in literary studies for a surprisingly long period of time. Although the Romantic Movement of 18th – 19th centuries has been quite correctly acknowledged as an anti-Latinistic upheaval, its real connections with certain traditions of Middle Ages still remain not properly understood. Some concepts concerning Macpherson’s The Works of ossian, put forward by modern ethnology, may yield clues to the research on the question. As suggested by Joseph Falaky Nagy, Macpherson’s literary undertaking may by looked into as a parallel to Acallam na Senórach compiled in Ireland between 11th and 13th centuries: in both cases to respond to threats to the Gaelic culture there arose a literary monument and compendium of the commendable past with the core based on the Fenian heroic tradition that was the common legacy for the Irish and Highlanders. Taking into consideration some other evidence, it can be ascertained that Celtic and Germanic revival initiated in the second half of 18th century was not only one of the most important impulses for the Romantic Movement, but it was also, in a sense, an actual continuation of the efforts of mediaeval writers and compilers (Geoffrey of Monmouth, Snorri Sturluson, Saxo Grammaticus, anonymous compilers of Lebor gabála Érenn and Acallam, Wincenty Kadłubek), who would successfully combine Latin, i.e. classical, and ecclesiastical erudition with a desire to preserve and adapt in a creative way their own “pagan” and “barbarian” legacy.  A special case of this (pre)Romantic revival concerns Slavic cultures, in particular the Polish one. Lack of source data on the oldest historical and cultural tradition of Slavic languages, especially in the Western region, and no record about Slavic tradition in highbrow literary culture induced two solutions: the first one was a production of philological forgeries (like Rukopis královédvorský and Rukopis zelenohorský), the second one was an attempt to someway reconstruct that lost heritage. Works of three Romantic historians, W. Surowiecki, W. A. Maciejowski, F. H. Lewestam, shows the method. Seemingly contradicting theories they put forward share common ground in aspects which are related to the characteristics of the first Slavic societies: a sense of being native inhabitants, pacifism, rich natural resources based on highly-effective agriculture, dynamic demography, a flattened social hierarchy and physical prowess. The fact of even greater importance is that the image of that kind has the mythological core, the circumstance which remains hitherto unnoticed. Polish historians not only tended to identify historical ancient Slavs with mythical Scandinavian Vanir (regarding it obvious), but also managed to recall the great Indo-European theme of ”founding conflict” (in Dumézilian terms), despite whole that mythological model being far beyond the horizon of knowledge at that time. Despite all anachronisms, lack of knowledge and instrumental involvement in aesthetic, political or religious ideology, Romanticism really started the restitution of the cultural legacy of the Middle Ages, also in domain of linguistic and philological research. The consequences of that fact should be taken into account in literary history studies. 
Źródło:
Colloquia Litteraria; 2017, 2; 51-84
1896-3455
Pojawia się w:
Colloquia Litteraria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Romantic medievalism from a new comparative perspective
Autorzy:
Seweryn, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/624186.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
romantic medievalism
new comparative
Opis:
From certain point of view a desperate defense of an aesthetic doctrine of classicism, undertaken by Jan Śniadecki, a Polish mathematician and astronomer of the eighteenth century, resembles the E. R. Curtius’ thesis on “Latinism” as a universal factor integrating European culture; it may be stated that post-Stanislavian classical writers in Poland were driven by the same “concern for the preservation of Western culture” which motivated Ernst Robert Curtius in the times of the Third Reich and after its collapse. But the noble-minded intentions were in both cases grounded on similarly distorted perspective, which ensued from a mistificatory attitude towards a non-Latin heritage of the European culture. The range of that mystification or delusion has been fully revealed by findings made by modern so-called new comparative mythology/philology. Another aspect of the problem is an uniform model of the Middle Ages, partially correlated with the Enlightenment-based stereotype of “the dark Middle Ages”, which despite of its anachronism existed in literary studies for a surprisingly long period of time. Although the Romantic Movement of 18th – 19th centuries has been quite correctly acknowledged as an anti-Latinistic upheaval, its real connections with certain traditions of Middle Ages still remain not properly understood. Some concepts concerning Macpherson’s The Works of ossian, put forward by modern ethnology, may yield clues to the research on the question. As suggested by Joseph Falaky Nagy, Macpherson’s literary undertaking may by looked into as a parallel to Acallam na Senórach compiled in Ireland between 11th and 13th centuries: in both cases to respond to threats to the Gaelic culture there arose a literary monument and compendium of the commendable past with the core based on the Fenian heroic tradition that was the common legacy for the Irish and Highlanders. Taking into consideration some other evidence, it can be ascertained that Celtic and Germanic revival initiated in the second half of 18th century was not only one of the most important impulses for the Romantic Movement, but it was also, in a sense, an actual continuation of the efforts of mediaeval writers and compilers (Geoffrey of Monmouth, Snorri Sturluson, Saxo Grammaticus, anonymous compilers of Lebor gabála Érenn and Acallam, Wincenty Kadłubek), who would successfully combine Latin, i.e. classical, and ecclesiastical erudition with a desire to preserve and adapt in a creative way their own “pagan” and “barbarian” legacy.  A special case of this (pre)Romantic revival concerns Slavic cultures, in particular the Polish one. Lack of source data on the oldest historical and cultural tradition of Slavic languages, especially in the Western region, and no record about Slavic tradition in highbrow literary culture induced two solutions: the first one was a production of philological forgeries (like Rukopis královédvorský and Rukopis zelenohorský), the second one was an attempt to someway reconstruct that lost heritage. Works of three Romantic historians, W. Surowiecki, W. A. Maciejowski, F. H. Lewestam, shows the method. Seemingly contradicting theories they put forward share common ground in aspects which are related to the characteristics of the first Slavic societies: a sense of being native inhabitants, pacifism, rich natural resources based on highly-effective agriculture, dynamic demography, a flattened social hierarchy and physical prowess. The fact of even greater importance is that the image of that kind has the mythological core, the circumstance which remains hitherto unnoticed. Polish historians not only tended to identify historical ancient Slavs with mythical Scandinavian Vanir (regarding it obvious), but also managed to recall the great Indo-European theme of ”founding conflict” (in Dumézilian terms), despite whole that mythological model being far beyond the horizon of knowledge at that time. Despite all anachronisms, lack of knowledge and instrumental involvement in aesthetic, political or religious ideology, Romanticism really started the restitution of the cultural legacy of the Middle Ages, also in domain of linguistic and philological research. The consequences of that fact should be taken into account in literary history studies.
Źródło:
Colloquia Litteraria; 2016, 20, 1; 253-287
1896-3455
Pojawia się w:
Colloquia Litteraria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Idee genologiczne Mariana Maciejewskiego
Marian Maciejewskis Genological Ideas
Autorzy:
Seweryn, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1882477.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
cykl sonetowy
gatunek literacki
gawęda
genologia
historia literatury
obraz
powieść poetycka
sonnet series
literary genre
tale
genology
history of literature
image
romantic tale in verse
Opis:
Szkic dotyczy wybranych aspektów myśli teoretycznoliterackiej Mariana Maciejewskiego. Jakkolwiek Uczony był przede wszystkim historykiem literatury, jednak w jego naukowym pisarstwie nietrudno dostrzec niejaką inklinację do twórczego podejmowania zagadnień z zakresu teorii literatury, o tyle przynajmniej, o ile okazywało się to potrzebne do rozwiązywania historycznoliterackich problemów, jakie wyłaniały się w trakcie jego pracy badawczej. Zainteresowanie Maciejewskiego budziła zwłaszcza problematyka genologiczna – pewne godne uwagi propozycje, jakie w tym zakresie przedstawił, jeśli nawet nie tworzą uniwersalnej teoretycznej konceptualizacji, to zasługują na ujęcie w kategoriach „idei genologicznych”. Do tak rozumianych idei należy sposób operowania przez Maciejewskiego kategorią obrazu, w znaczeniu nie ograniczonym bynajmniej do `obrazowania poetyckiego'. W zastosowaniu do Sonetów krymskich, a także liryków lozańskich Mickiewicza, obraz staje się synonimem szerzej rozumianego widzenia poetyckiego, które z kolei – podbudowane czy to „teorią widzenia” Władysława Strzemińskiego (w przypadku cyklu krymskiego), czy to tradycjami teologii mistycznej (w przypadku lozańskim) – zyskuje operacyjną użyteczność, jako kluczowa kategoria analityczno-interpretacyjna, formując zarazem nadspodziewanie niekiedy złożone układy odniesienia. W polu pojęciowym tak rozumianego obrazu jako terminu technicznego mieści się zarówno „obraz autora”, jak i problematyka genologiczna – oba te aspekty łączą się w dyskursie Maciejewskiego na temat powieści poetyckiej oraz romantycznej gawędy. W ujęciu Badacza nośnikiem obrazu (w wymiarze jednostkowo-egzystencjalnym równie dobrze, jak w wymiarze idei programowych literackiego prądu) może być bowiem nie tylko tekst literacki, rozumiany jako aktywizacja i aktualizacja określonego systemu reguł; nośnikiem obrazu może być także sam gatunek literacki. Innymi słowy, semantyka struktury występuje nie tylko po stronie parole, lecz także po stronie langue. Konsekwencją takiego podejścia jest założenie, przyjęte i zastosowane zwłaszcza w badaniach Maciejewskiego nad gawędą, że w pewnych szczególnych przypadkach pojedynczy utwór może realizować normy gatunkowe w taki sposób, że jego struktura znaczeniowa daje się wyłożyć w kategoriach metagatunkowego dyskursu. Takie właśnie założenie sugeruje nawet tytuł rozprawy Gawęda o gawędzie. Ową gawędą o gawędzie jest wstęp do antologii, to oczywiste; lecz jako gawęda o gawędzie jawi się także Maciejewskiemu Kazanie konfederackie Rzewuskiego. Analogiczne przesłanki pozwoliły Uczonemu rozstrzygnąć kwestię historycznogatunkowego statusu Marii Malczewskiego jako tekstu bez reszty przynależnego do epoki romantycznej.
The sketch is concerned with selected aspects of Marian Maciejewski's thought about theory of literature. Although the scholar was first of all a historian of literature, it is not hard to notice some inclination towards creative exploration of issues connected with theory of literature in his academic writings, at least to the degree needed to solve the historico-literary problems that appeared in the course of his research. Especially genological problems aroused Maciejewski's interest − some noteworthy propositions that he presented with respect to them, even if they do not form a universal theoretical conceptualization, still they do deserve to be approached in the categories of “genological ideas”. Ideas understood in this way include the way Maciejewski uses the category of image, in the meaning that is by no means limited to “poetical imagery”. Applied to Mickiewicz's Crimean Sonnets, as well as to his Lausanne lyrics, the image becomes a synonym of more broadly understood poetical vision, that, in turn − supported either by Władysław Strzemiński's “theory of vision” (in the case of the Crimean series), or by traditions of mystical theology (in the case of the Lausanne poems) − gains operational utility, as a key analytical-interpretative category, at the same time forming often unexpectedly complex frames of reference. In the notional field of so understood image as a technical term both the “image of the author” and the genological issue are contained - both these aspects are joined in Maciejewski's discourse about the poetical novel and the Romantic tale. This is because in the scholar's approach not only a literary text, understood as activation and actualization of a defined system of rules may be the carrier of the image (in the individual-existential dimension as well as in the dimension of program ideas of a literary current): also the very literary genre may be the carrier. In other words, the semantics of the structure occurs not only on the side of the parole, but also on the side of the langue. The consequence of such an approach is the ssumption, made and applied especially in Maciejewski's studies of the tale, that in certain particular cases an individual work may realize genre norms in such a way that its meaning structure can be explained in the categories of a meta-genre discourse. It is exactly this assumption that is suggested by the very title of the treatise A Tale About the Tale”. This tale about the tale is an introduction to an anthology, which is obvious; however, also Rzewuski's A Confererate Sermon appears to Maciejewski as a tale about the tale. Analogical premises have allowed the scholar to decide the question of the historico-literary status of Malczewski's Maria as of a text completely belonging to the Romantic epoch.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2015, 63, 1; 147-155
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Siedem tez o dialogu społecznym w Polsce
Seven Theses on Sectoral Social Dialogue in Poland
Autorzy:
Krupnik, Seweryn
Otręba, Agnieszka
Szklarczyk, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/903899.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie, Małopolska Szkoła Administracji Publicznej
Tematy:
dialog społeczny
organizacje pracodawców
związki zawodowe
reprezentatywność partnerów dialogu
układy zbiorowe
social dialogue
employers organizations
trade unions
representativeness of dialogue partners
collective bargaining
Opis:
Artykuł jest autorską refleksją nad wynikami projektu badawczego diagnozującego stan rozwoju sektorowego dialogu społecznego w Polsce. Prezentowane tezy stanowią próbę wydobycia i rozwinięcia najważniejszych wniosków z bogatego i zróżnicowanego materiału empirycznego. Opisywane są słabe strony dialogu społecznego w Polsce (m.in. niska reprezentatywność organizacji członkowskich, orientacja na doraźne rozwiązywanie problemów), stojące przed nim szanse (m.in. zawieranie układów zbiorowych), jak również najbardziej prawdopodobny, w świetle przytaczanych informacji, pluralistyczny scenariusz rozwoju dialogu społecznego w Polsce. Wskazując na pluralizm jako model najbardziej zbliżony do rzeczywistości, artykuł nie zamyka dyskusji nad wariantowością dialogu społecznego w Polsce.
The author considers the results of a study of development of sectoral social dialogue in Poland. He attempts to draw some conclusions from the rich and miscellaneous empirical data collected during the study. He discusses weak points of social dialogue in Poland (i.e. low representativeness of employer organizations and trade unions, focus on resolving ad-hoc problems); its opportunities, e.g. collective bargaining; and the best way, in the current circumstances, to develop social dialogue in Poland. The author states that the reported study shows the current conditions are characterized by pluralism. He concludes that the article is only an invitation to a debate on different variants of social dialogue in Poland.
Źródło:
Zarządzanie Publiczne / Public Governance; 2009, 3(9); 33-52
1898-3529
2658-1116
Pojawia się w:
Zarządzanie Publiczne / Public Governance
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Model SPIN jako szansa na wsparcie transferu wiedzy z uczelni do przedsiębiorstw
SPIN Model as an Opportunity for the Support of Knowledge Transfer from Universities to Enterprises
Autorzy:
Drożdżak, Zuzanna
Krupnik, Seweryn
Łukasiewicz, Karolina
Szczucka, Anna
Szklarczyk, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/587366.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach
Tematy:
Innowacje w organizacji
Projekty publiczne
Transfer technologii
Transfer wiedzy
Innovations in organization,
Knowledge transfer,
Public plans
Technology transfer (TT),
Opis:
It is the aim of the article to depict the design and implementation of organizational innovation: Model SPIN. Model was tested at universities in Małopolska voivodship. It is based on the establishment and development of Knowledge Centers dedicated to the specific fields of technology (biotechnology, smart grids, green building, translational medicine). The implementation is discussed through the description of the risks associated with it. The article is concluded by the general reflections about the cooperation of public administration, universities and enterprises.
Źródło:
Studia Ekonomiczne; 2014, 183 cz 1; 49-60
2083-8611
Pojawia się w:
Studia Ekonomiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Surgical treatment and reconstruction of central giant cell granuloma (CGCG) of the mandible of the aggressive type – case report and literature review
Leczenie chirurgiczne i rekonstrukcyjne centralnego ziarniniaka olbrzymiokomórkowego żuchwy o agresywnym przebiegu – opis przypadku i przegląd piśmiennictwa
Autorzy:
Piotrowska-Seweryn, Agnieszka
Oleś, Krzysztof
Grajek, Maciej
Chekan, Mykola
Maciejewski, Adam
Lange, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1399684.pdf
Data publikacji:
2019-10-04
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
fibular free flap
giant cells
granuloma
mandible
reconstruction
komórki olbrzymie
rekonstrukcja
wolny płat strzałkowy
ziarniniak
żuchwa
Opis:
Introduction: Central giant cell granuloma (CGCG) is a benign tumor-like lesion of a bone, mainly localized in the mandible. It usually occurs in children and young adults under 30 y/o., predominantly in females. The etiology of the disease remains unknown. Clinically, two types of CGCG have been distinguished – a non-aggressive one, in which the granuloma grows slowly, often asymptomatically, and aggressive type for which the following features are characteristic: increased bone destruction, severe pain, large size, rapid growth, high recurrence rate and complications such as root resorption, tooth displacement or cortical bone perforation. The treatment of CGCG depends on its type. In cases of granulomas of the aggressive type, the following therapeutic procedures have been proposed: intralesional corticosteroid injections, interferon and calcitonin therapy as well as immunotherapy with anti-bone resorptive human monoclonal antibody like denosumab. However, in most cases nonsurgical treatment is insufficient. Local curettage of the lesion also entails a high risk of relapse. Therefore, radical surgical resection, often combined with bone reconstruction, is the recommended way of treatment for aggressive CGCG. Case report: The authors present a case of a 31-year-old female patient treated for central giant cell granuloma of the mandible at the Department of Oncological and Reconstructive Surgery, Maria Sklodowska Curie Memorial Cancer Centre and Institute of Oncology in Gliwice. The resection of CGCG localized in the mandible on the right side together with fibular free flap reconstruction has been performed, with satisfactory aesthetic effect. The immunohistochemical examination indicated a positive stain reaction for CD68 and CD31 and expression of Ki67 marker was 13%. No complications were reported in the postoperative period. The six-month follow up revealed no relapse. Conclusions: The authors claim that radical surgical management should be performed in all patients with CGCG of the aggressive type. Fibular free flap is recommended for reconstruction in large bone defects. This allows tumor-free margins at the resection and satisfactory cosmetic outcome. Quality of life and facial appearance can be improved with dental implantation after a certain period of remission. A regular follow-up is essential as an element of holistic oncological process.
Wstęp: CGCG jest łagodną, guzopodobną zmianą kości, najczęściej lokalizującą się w obrębie żuchwy. Występuje ona głównie u dzieci i młodych dorosłych poniżej 30 r.ż., z przewagą płci żeńskiej. Etiologia schorzenia nie została do końca poznana. Klinicznie wyróżnia się dwie postacie CGCG: (1) nieagresywną, kiedy ziarniniak rośnie powoli, często bezobjawowo, oraz (2) agresywną, charakteryzującą się: nasilonym niszczeniem kości, dolegliwościami bólowymi, większymi rozmiarami guza, jego gwałtownym wzrostem i powikłaniami, takimi jak: resorpcja korzeni czy perforacja blaszki kostnej, oraz wysoką tendencją do nawrotów. Leczenie ziarniniaka zależy od jego postaci. W przypadkach CGCG o agresywnym przebiegu zastosowanie znajduje leczenie zachowawcze pod postacią sterydoterapii w infekcjach miejscowych, aplikacji interferonu, kalcytoniny czy denosumabu. Jednak w większości przypadków ta forma terapii bywa nieskuteczna. Również wyłyżeczkowanie zmiany niesie wysokie ryzyko nawrotu choroby. Stąd najlepszym sposobem postępowania jest radykalne chirurgiczne usunięcie zmiany, często wymagające operacji rekonstrukcyjnej ubytków kostnych. Opis przypadku: W niniejszej pracy autorzy przedstawiają przypadek 31-letniej chorej, leczonej w Klinice Chirurgii Onkologicznej i Rekonstrukcyjnej Centrum Onkologii – Instytutu im. Marii Curie-Skłodowskiej Oddziału w Gliwicach z powodu centralnego ziarniniaka olbrzymiokomórkowego żuchwy. U pacjentki wykonano operację resekcji fragmentu żuchwy po stronie prawej wraz z guzem z następową rekonstrukcją wolnym płatem strzałkowym, uzyskując zadowalający efekt kosmetyczny. Przebieg pooperacyjny był niepowikłany. W badaniu immunohistochemicznym wykazano dodatnią reakcję z przeciwciałami CD68 i CD31, a współczynnik Ki67 wyniósł 13%. W półrocznym okresie obserwacji nie odnotowano wznowy ziarniniaka. Wnioski: Autorzy uważają, że radykalne leczenie chirurgiczne powinno być stosowane u wszystkich pacjentów z agresywną postacią centralnego ziarniniaka olbrzymiokomórkowego. Z uwagi na częste naciekanie kości w tych przypadkach, zalecają rekonstrukcję wolnymi płatami kostnymi z mikrozespoleniem naczyniowym. Pozwala to na uzyskanie radykalności onkologicznej w połączeniu z dobrym efektem kosmetycznym. Jakość życia i estetyka twarzy może być udoskonalona dzięki implantom zębowym, zastosowanym po odpowiednim czasie remisji choroby. W całościowym leczeniu onkologicznym ogromną rolę odgrywa ścisła, regularna kontrola w ośrodku prowadzącym.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2019, 8, 4; 30-37
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 16

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies