- Tytuł:
-
Functional electrical stimulation for foot drop syndrome: The effect on velocity and gait endurance – preliminary data
Elektrostymulacja funkcjonalna dla objawu opadającej stopy – wpływ na szybkość i wytrzymałość chodu – dane wstępne - Autorzy:
-
Kiper, Paweł
Baba, Alfonc
Rossi, Simonetta
Piccione, Francesco - Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/1965341.pdf
- Data publikacji:
- 2013
- Wydawca:
- Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
- Tematy:
-
oot-drop
ankle-foot orthosis (AFO)
neuroprosthesis
Functional Electrical Stimulation (FES)
opadająca stopa
elektrostymulacja funkcjonalna (FES)
neuroproteza
orteza stawu skokowego - Opis:
-
Introduction: Foot-drop is a frequent symptom of the Central Nervous System diseases (CNS) that may cause walking disorder. The primary therapeutic choice for foot-drop disease are the various classical Ankle-Foot Orthoses (AFO). The Functional Electrical Stimulation (FES) of the ankle dorsiflexors muscles was described as quite effective at enhancing balance control and ankle dynamic stability during gait.Aim: The purpose of the study was to assess and consider the effects of FES-application regarding either the gait velocity or the resistance, in patients with foot-drop due to a chronic upper motor neuron lesion. Research project: Before-after study.Material and methods: There were enrolled 20 subjects, with an upper motor neuron lesion which presented foot-drop. Patients were divided randomly into 2 training groups (the FES group, N=10 or the Control Group, N=10). The treatment in the FES group consisted of neuroprosthesis application, for 2h/day, 5 days/weekly, for 3 weeks whereas, in the Control Group patients executed the gait treatment with the help of AFO. In both groups the FES or AFO application was considered as an additional gait training to the individual rehabilitation programme. The participants were assessed by using the 5 – 10 – 20 meters (m) Walking Test and 2 – 6 – 12 minutes (min) Timed Walking Test. Results: A higher degree of gait improvement was noted in subjects from the group which underwent FES treatment, than in those treated with AFO. Regarding the FES group, a statistically significant improvement was demonstrated by patients in tests as follows: 20m p<0.024 and 2min p<0.028; 6min p<0.008; 12min p<0.005, but not in the 5m p<0.079 and 10mt p<0.084 Walking Test. While, in the control group we did not note a statistically significant difference (5m p<0.228; 10m p<0.260; 20m p<0.107 and 2min p<0.474; 6min p<0.575; 12min p<0.477). Conclusions: Despite the limited sample of the patients enrolled, the results are encouraging because the tests demonstrate that FES-treatment could increase walking resistance and distance.
Wstęp: Syndrom opadającej stopy jest częstym objawem chorób ośrodkowego układu nerwowego (OUN), które mogą powodować zaburzenia chodzenia. Powszechnie, w przypadku opadającej stopy, jako pierwszy wybór stosuje się różnego rodzaju klasyczne ortezy stawu skokowego. Elektrostymulacja funkcjonalna (FES – functional electrical stimulation) mięśni zginaczy grzbietowych stopy została opisana jako skuteczna terapia w leczeniu zaburzeń równowagi i kontroli stabilności dynamicznej stawu skokowego podczas chodu. Cel: Celem badania była ocena wpływu zastosowania elektrostymulacji funkcjonalnej (FES) na poprawę szybkości chodu i zwiększenie wytrzymałości u pacjentów z syndromem opadającej stopy powstałej w wyniku uszkodzenia górnego neuronu ruchowego. Projekt badawczy: Badanie „przed i po” Materiał i metody: Do badania włączono 20 osób z uszkodzeniem górnego neuronu ruchowego i objawami opadającej stopy. Pacjentów podzielono losowo na 2 grupy ćwiczeniowe (grupę FES, n=10 i grupę kontrolną, n=10). Postępowanie rehabilitacyjne w grupie FES polegało na aplikacji neuroprotezy przez 2 godz. dziennie, 5 dni w tygodniu, przez 3 tygodnie. Natomiast w grupie kontrolnej przez ten sam okres czasu, postępowanie rehabilitacyjne polegało na zastosowaniu klasycznej ortezy stawu skokowego. W obydwu grupach zarówno elektrostymulacja funkcjonalna jak i noszenie klasycznej ortezy w czasie chodu stanowiły element dodatkowego treningu chodu uzupełniającego indywidualny programu rehabilitacji. Pacjenci oceniani byli za pomocą testów marszowych: 5 – 10 – 20 metrów (mt) Walking Test i 2 – 6 – 12 minut (min) Timed Walking Test. Wyniki: Odnotowano znaczącą poprawę chodu w grupie FES, czego nie zaobserwowano w grupie kontrolnej. W grupie FES następujące testy wykazały istotną statystycznie poprawę: 20mt p<0.024; 2min p<0.028; 6min p<0.008; 12min p<0.005, oprócz 5mt p<0.079 i 10mt p<0.084 Walking test. Natomiast w grupie kontrolnej nie znaleźliśmy statystycznie istotnych różnic (5mt p<0.228; 10mt p<0.260; 20mt p<0.107 and 2min p<0.474; 6min p<0.575; 12min p<0.477). Wnioski: Pomimo ograniczonej liczby pacjentów włączonych do badania, wyniki są zachęcające i wskazują na zwiększenie wytrzymałości i szybkości chodu u osób poddanych treningowi za pomocą FES. - Źródło:
-
Medical Rehabilitation; 2013, 17(3); 23-28
1427-9622
1896-3250 - Pojawia się w:
- Medical Rehabilitation
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł