Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Rosiak, Marcin" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Profilaktyka nagłego zgonu sercowego – rola wszczepialnego kardiowertera-defibrylatora
    Prevention of sudden cardiac death – the role of automatic implantable cardioverter-defibrillator
    Autorzy:
    Klimczak, Artur
    Rosiak, Marcin
    Chudzik, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1032588.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    icd
    kardiowerter-defibrylator
    nagły zgon sercowy
    arytmia
    komorowa
    cardioverter-defibrillator
    sudden cardiac death
    ventricular
    arrhythmia
    Opis:
    Sudden cardiac death is a significant problem in cardiac patients. The modern invasive cardiology offers important tool in fight against ventricular rhythm disturbances, which are the most frequent cause of sudden cardiac death. Automatic cardioverter-defibrillator through electric therapy (antyarrhythmia stimulation or high energy shock) interrupts the episode of life-threating ventricular arrhythmia (ventricular tachycardia or ventricular fibrillation) and therefore it protect patient from sudden cardiac death. Implantation of ICD may be performed in patients, who had the episode of ventricular tachycardia or ventricular fibrillation in the past already (within the secondary prevention of sudden cardiac death) and also in patients, which didn’t have the episode of ventricular tachycardia or ventricular fibrillation in the past but they have higher risk of sudden cardiac death in the future (within primary prevention of sudden cardiac death).
    Nagły zgon sercowy (NZS) to zgon w ciągu pierwszej godziny od wystąpienia objawów. Najczęstszą przyczyną NZS są groźne komorowe zaburzenia rytmu serca. Chorzy z dysfunkcją skurczową lewej komory serca to pacjenci szczególnie zagrożeni wystąpieniem NZS. Najważniejszą metodą prewencji NZS jest terapia polegająca na wszczepieniu kardiowerteradefibrylatora (ang. implantable cardioverter-defibrillator – ICD). Działanie ICD polega na rozpoznaniu groźnej arytmii komorowej serca i przeprowadzeniu odpowiedniej terapii elektrycznej (stymulacja antyarytmiczna, bądź też wyładowania wysokoenergetyczne). Implantacja ICD może zostać wykonana u pacjentów, u których doszło w przeszłości do nagłego zatrzymania krążenia w mechanizmie częstoskurczu komorowego lub migotania komór (w ramach tzw. prewencji wtórnej) lub u pacjentów, którzy obarczeni są większym ryzykiem NZS w przyszłości (w ramach tzw. prewencji pierwotnej). Praca omawia zasady działania ICD oraz prezentuje aktualne wskazania do terapii ICD, zarówno w prewencji pierwotnej, jak i wtórnej.
    Źródło:
    Folia Medica Lodziensia; 2010, 37, 2; 227-242
    0071-6731
    Pojawia się w:
    Folia Medica Lodziensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Diagnostic imaging in chronic otitis media: does CT and MRI fusion aid therapeutic decision making? – a pilot study
    Autorzy:
    Kusak, Artur
    Rosiak, Oskar
    Durko, Marcin
    Grzelak, Piotr
    Pietruszewska, Wioletta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1397788.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    magnetic resonance
    computed tomography
    cholesteatoma
    canal wall-up surgery
    Opis:
    Introduction: Despite the recent advances in otosurgery diagnosis of cholesteatoma and qualification for surgery remains an issue in contemporary laryngology. In cases of cholesteatoma recidivism, it is of utmost importance to properly locate the pathology in the middle ear to plan surgical approach. Magnetic Resonance imaging in diffusion-weighted non-echoplanar sequences (non-EPI DWI) enables cholesteatoma detection as small as 2 mm and could potentially prevent unnecessary second-look surgery. Computed Tomography of the temporal bone allows precise visualization of bony structures and topographical landmarks of the middle ear. A fusion of both imaging modalities combines the advantages of these techniques. Material and methods: Five patients treated in the Department of Otolaryngology, the Medical University of Lodz for probable cholesteatoma recidivism were included in this study. A high-resolution CT scan of the temporal bone and an MRI scan including non-EPI sequences was obtained in all patients. A fusion of CT and MRI studies was conducted using OsirixMD software. Fist, CT studies were fused with MRI BFFE sequences, then non-EPI sequences were added. Finally, if the patient qualified for surgical treatment histopathological diagnosis was compared with MRI results. Results: CT scans were analyzed to establish the extent of previous surgical interventions and anatomical landmarks preservation. In all cases, MRI results were suspicious of cholesteatoma recidivism. Four cases were confirmed in postoperative histopathological evaluation, there was one false positive case when intraoperatively scar tissue was identified, which was later confirmed as connective tissue upon histopathological evaluation. Conclusions: CT and MRI fusion provides a helpful diagnostic tool in preparation for surgery in patients with suspected cholesteatoma recidivism.
    Źródło:
    Polish Journal of Otolaryngology; 2019, 73, 1; 7-12
    0030-6657
    2300-8423
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Otolaryngology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ocena skuteczności rehabilitacji przedsionkowej u pacjentów z dysfunkcją błędnika
    Effectiveness of vestibular rehabilitation in patients with vestibular dysfunction
    Autorzy:
    Rosiak, Oskar
    Szczepanik, Marcin
    Woszczak, Marek
    Lucas-Grzelczyk, Weronika
    Józefowicz-Korczyńska, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2162705.pdf
    Data publikacji:
    2019-09-18
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
    Tematy:
    rehabilitacja
    zawroty głowy
    posturografia
    zaburzenia równowagi
    wirtualna rzeczywistość
    środek nacisku na podłoże
    rehabilitation
    vertigo
    postural stability
    loss of balance
    virtual reality
    center of pressure
    Opis:
    Wstęp Zawroty głowy i zaburzenia równowagi spowodowane dysfunkcją błędnika są częstą przyczyną absencji chorobowej o wyraźnej tendencji wzrastającej w ostatnich latach. Brak pełnej spontanicznej kompensacji uszkodzenia wymaga rehabilitacji przedsionkowej, której dostępność jest ograniczona. Dlatego poszukiwane są nowe, innowacyjne metody rehabilitacji, które mogłyby zwiększyć dostęp do tej terapii. Jedną z nich jest wirtualna rzeczywistość (WR), która staje się coraz popularniejszą metodą rehabilitacji, wykorzystywaną np. w leczeniu udarów lub schizofrenii. Celem pracy była ocena i porównanie 2 technik rehabilitacji u pacjentów z jednostronnym uszkodzeniem błędnika. Materiał i metody Badania dotyczyły 43 pacjentów z jednostronnym uszkodzeniem błędnika diagnozowanych w Zakładzie Układu Równowagi I Katedry Otorynolaryngologii Uniwersytetu Medycznego w Łodzi. Chorych przydzielono do 2 grup, które rehabilitowano w trakcie 10 sesji terapeutycznych za pomocą treningu z zastosowaniem WR (grupa 1, N = 22) lub treningu na platformie posturograficznej (grupa 2, N = 21). Pacjentów badano trzykrotnie: przed rozpoczęciem rehabilitacji oraz miesiąc i 3 miesiące po jej ukończeniu. Podczas każdego badania wykonano testy posturograficzne, a chorzy wypełniali kwestionariusze subiektywnej oceny zawrotów głowy. Wyniki W obu grupach badanych zaobserwowano zmniejszenie całkowitej długości środka ciężkości w kolejnych pomiarach czasowych oraz subiektywne zmniejszenie objawów związanych z zawrotami głowy wyrażone w punktacji i subiektywnej ocenie zawrotów głowy (Vertigo Syndrom Scale – short form − VSS-sf). W porównaniu metod nie wykazano przewagi żadnej formy treningu w poprawie parametrów posturograficznych, natomiast nieznacznie większą poprawę subiektywną stwierdzono w grupie 1. Uzyskana w trakcie rehabilitacji poprawa utrzymywała się w badaniu kontrolnym po 3 miesiącach. Wnioski Obie formy rehabilitacji są skuteczne w zwiększeniu stabilności posturalnej i redukcji objawów subiektywnych. Trening z zastosowaniem WR powoduje większą redukcję objawów subiektywnych. Med. Pr. 2019;70(5):545–553
    Background Vertigo and instability due to vestibular dysfunction have been a frequent cause of work absence, with a clearly upward tendency observed in recent years. Uncompensated vestibular hypofunction requires vestibular rehabilitation, but access to this form of treatment remains limited. Therefore, innovative methods of rehabilitation utilizing new technologies, which could promote this therapy, are searched for. Virtual reality (VR) is becoming a popular method of rehabilitation used, for example, in the treatment of stroke or schizophrenia. The aim of this study was to compare and evaluate 2 methods of vestibular rehabilitation in patients with unilateral vestibular disorders. Material and Methods Forty-three patients with unilateral vestibular disorders diagnosed at the Balance Disorders Unit, 1st Otolaryngology Department of the Medical University of Lodz, were included in this study. The patients, divided into 2 groups, received 10 sessions of rehabilitation. Group 1 (N = 22) was rehabilitated using a VR unit consisting of a forceplate and a motion sensor, while Group 2 (N = 21) performed training on a static posturography platform under physiotherapist supervision. The patients were examined at the baseline, 1 month and 3 months after rehabilitation. During each assessment, posturography was performed which recorded the center of pressure (CoP) displacement. The patients also filled out a questionnaire to quantify vertigo symptoms. Results The CoP parameters decreased in both groups, with no superiority of either form of training. Analysis of the subjective symptoms reduction revealed a decrease in the Vertigo Syndrome Scale – short form (VSS-sf) score in the second evaluation in both groups, which was slightly greater in the VR group. The improvement remained stable 3 months after rehabilitation. Conclusions Both forms of rehabilitation are effective in increasing postural stability and reducing subjective symptoms. Virtual reality training achieves a slightly greater subjective improvement. Med Pr. 2019;70(5):545–53
    Źródło:
    Medycyna Pracy; 2019, 70, 5; 545-553
    0465-5893
    2353-1339
    Pojawia się w:
    Medycyna Pracy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rehabilitation in elderly patients with dizziness and balance unsteadiness
    Autorzy:
    Krajewski, Krzysztof
    Rosiak, Oskar
    Szczepanik, Marcin
    Walak, Jarosław
    Woszczak, Marek
    Gawrońska, Anna
    Józefowicz-Korczyńska, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1398183.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    unsteadiness
    dizziness
    aging
    Opis:
    Introduction: In elderly patients the dizziness and balance disorders may be elicited by the central nervous system dysfunction on various levels, caused be aging process and the coexisting diseases. The aim of the study was to assess the efficiency of rehabilitation in elderly patients with dizziness and balance unsteadiness.Material and methods: Out of the 84 patients over 65 years, with central vestibular impairment diagnosed in videonystagmography VNG, 31 with dizziness and balance unsteadiness, were enrolled to the study. Otolaryngological examination, Tinetti test, Time and Go test (TUG) and Functional Reach (FR) tests were conducted in all patients. They were assessed twice before and after 2 weeks of vestibular rehabilitation (VR). Training sessions took place five times a week.Results: Statistically significant improvement in total DHI and 3 subscale were observed after therapy. As many as 70% of patients presented better outcome in the gait and stability tests - in Time and Go test (TUG) an average score of 15.3 seconds, in Tinetti test an average of 22 points (low chance to fall) and in the FR test 27 cm were observed.Conclusion: In elderly patients, vestibular rehabilitation is a method that significantly improves posture and gait stability. In ageing patients with dizziness and unsteadiness clinical, functional and objective tests could confirm diagnosis and monitor VR therapy.
    Źródło:
    Polish Journal of Otolaryngology; 2018, 72, 1; 5-10
    0030-6657
    2300-8423
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Otolaryngology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rehabilitacja chorych w wieku podeszłym z zawrotami głowy i zaburzeniami równowagi
    Autorzy:
    Krajewski, Krzysztof
    Rosiak, Oskar
    Szczepanik, Marcin
    Walak, Jarosław
    Woszczak, Marek
    Gawrońska, Anna
    Józefowicz-Korczyńska, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1398190.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    zaburzenia równowagi
    zawroty głowy
    wiek podeszły
    Opis:
    Wstęp: Zawroty głowy i zaburzenia równowagi w wieku podeszłym mogą być wywołane dysfunkcją ośrodkowego układu nerwowego na różnych poziomach, związaną zarówno procesem starzenia, jak i współistniejącymi chorobami ogólnoustrojowymi. Cel pracy: Ocena skuteczności rehabilitacji u pacjentów w wieku podeszłym z zawrotami głowy i zaburzeniami równowagi. Materiał i metody: Do badań włączono 31 osób z zawrotami głowy i zaburzeniami równowagi. Pacjentów wyłoniono z grupy 84 pacjentów w wieku powyżej 65. roku życia, u których rozpoznano uszkodzenie ośrodkowe w badaniu wideonystagmograficznym (VNG). U chorych przeprowadzono badanie otoneurologiczne z oceną równowagi i chodu wg skali Tinetti, test „Wstań i idź“ oraz test sięgania (FR). Badani wypełniali też kwestionariusz samooceny (DHI). Pacjentów badano dwukrotnie – na wstępie i po zakończeniu terapii. Sesje rehabilitacji przedsionkowej (VR) trwały 2 tygodnie, po 5 razy w tygodniu. Wyniki: Po terapii VR stwierdzono istotne statystycznie różnice w kwestionariuszu samooceny DHI w punktacji całkowitej jak i w 3 podskalach. U 70% pacjentów stwierdzono istotną poprawę w testach chodu i stabilności. W teście „Wstań i idź” średnio 15,3 sekund, w teście Tinetti średnio 22 punkty (mniejsze prawdopodobieństwo upadków), w teście sięgania 27 cm. Wnioski: U pacjentów w wieku podeszłym rehabilitacja przedsionkowa jest metodą znacznie poprawiającą stabilność postawy i chodu. U osób z zawrotami głowy i zaburzeniami równowagi w wieku podeszłym kliniczne badania funkcjonalne oraz dodatkowe mogą służyć nie tylko do potwierdzenia diagnozy, ale i do monitorowania postępów VR terapii.
    Źródło:
    Polish Journal of Otolaryngology; 2018, 72, 1; 5-10
    0030-6657
    2300-8423
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Otolaryngology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies