Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Roniewicz, E." wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 26
Tytuł:
Microstructural evidence of the stylophyllid affinity of the genus Cyathophora (Scleractinia, Mesozoic)
Autorzy:
Morycowa, E.
Roniewicz, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/191856.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Geologiczne
Tematy:
microstructure
homeomorphy
taxonomy
Cyathophoridae
Stylinidae
Stylophyllidae
Triassic
Jurassic
Cretaceous
Opis:
The genus Cyathophora Michelin, 1843 (Cyathophoridae) is removed from the suborder Stylinina Alloiteau, 1952 and transferred to the Stylophyllina Beauvais, 1980. Morphologically, it differs from stylinine corals in that rudimentary septa are developed in the form of ridges or spines on the wall and may continue onto the endothecal elements as amplexoid septa. Relics of primary aragonite microstructure, preserved in silicified colonies of Cyathophora steinmanni Fritzsche, 1924 (Barremian–early Aptian) and in a calcified colony of C. richardi Michelin, 1843 (middle Oxfordian), indicate a non-trabecular structure of their skeletons. The sclerenchyme of radial elements is differentiated into fascicles of fibres, and in the form of fascicles or a non-differentiated layer of fibres, it continues as the upper part of endothecal elements and as the incremental layers of the wall. A micro-lamellation of the skeleton corresponds to the accretionary mode of skeleton growth found in Recent corals. A similarity between the septal microstructure of Cyathophora and that of the stylophyllid genera, the Triassic Anthostylis Roniewicz, 1989 and the Triassic–Early Jurassic Stylophyllopsis Frech, 1890, is interpreted as a result of their being phylogenetically related. The microstructure of the Jurassic Stylina gaulardi Michelin, 1843 has been considered for purposes of comparison. The systematics of the genus Cyathophora is formally revised with C. richardi Michelin reinstated as the type species.
Źródło:
Annales Societatis Geologorum Poloniae; 2016, 86, 1; 1-6
0208-9068
Pojawia się w:
Annales Societatis Geologorum Poloniae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Early Norian (Triassic) corals from the Northern Calcareous Alps, Austria, and the intra-Norian faunal turnover
Autorzy:
Roniewicz, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20215.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
Early Norian
Triassic
coral
Alps Mountains
Austria
faunal turnover
paleontology
Scleractinia
Hexanthiniaria
taxonomy
Norian
Dachstein
Tethys
Opis:
The first description of early Norian coral fauna from the Northern Calcareous Alps (Dachstein Plateau and Gosaukamm), Austria, is presented: 31 scleractinian species from 24 genera (including three corals not formally determined), and three hexanthiniarian species belonging to two genera. The stratigraphical position of the main part of the fauna discovered in the South Dachstein Plateau at the Feisterscharte is determined by means of the conodont Epigondolella quadrata (Lacian 1); single finds are from the horizons with Epigondolella triangularis and Norigondolella navicula (Lacian 3), and one close to the horizon with Epigondolella cf. multidentata (Alaunian 1). Rare corals from the Gosaukamm are from the Lacian 1 and Alaunian. Five species are described as new: Retiophyllia vesicularis, Retiophyllia aranea, Margarosmilia adhios, Hydrasmilia laciana; one new genus and species from the family Coryphylliidae, Margarogyra hirsuta; one new genus and species, Thamnasterites astreoides, cannot be assigned to a family. Two hexanthiniarian species, Pachysolenia cylindrica and Pachydendron microthallos, known exclusively from the Tethyan lower Norian, represent stratigraphically valuable species. A regularly porous coral from the family Microsolenidae, Eocomoseris, which up to now has only been known from the Jurassic and Cretaceous, is here identified from the Triassic strata (originally described as Spongiomorpha [Hexastylopsis] ramosa). Predominant taxa show solitary and phaceloid (pseudocolonial) growth forms and an epithecal wall; pennules−bearing corals are common. Carnian genera and genera typical of the Lacian and Lacian–early Alaunian prevail; a hydrozoan genus Cassianastraea has also been encountered as well as a scleractiamorph coral, Furcophyllia septafindens). The faunal composition contrasts with that of well known late Norian–Rhaetian ones, the difference being observed not only at the generic but also at the family level. The post−early Norian change in coral spectrum documents the turnover of the coral fauna preceding that at the Triassic/Jurassic boundary.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2011, 56, 2
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kimmeridgian-Valanginian reef corals from the Moesian Platform from Bulgaria
Autorzy:
Roniewicz, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/191409.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Geologiczne
Tematy:
Scleractinia
Hexantiniaria
Kimmeridgian-Valanginian
Moesian Platform
Opis:
The coral fauna of the Late Kimmeridgian-Valanginian interval from the Slivnitsa Formation, Lyubash monocline, western part of the Moesian Platform, is presented. Coralliferous interbeds from a continuous, over 350 m thick sequence of well-bedded platform limestones, cropping out near the village of Lyalintsi, yielded 72 species (29 determined in open nomenclature) classified into 50 genera and 23 families belonging to the orders Scleractinia and Hexantiniaria. The following genera and/or species are described as new: Epistreptum communeformae gen. et sp.n., Lyubasha gracilis gen. et sp.n., Oedalmiopsis cretacea gen. et sp.n., Siderastreites lyalintsensis gen. et sp.n., Latomeandra obliqua sp.n., and Microphyllia elevata sp.n.; a new family Solenocoeniidae is erected. The fauna shows a mixed Late Jurassic/Early Cretaceous character, with Jurassic taxa pre- vailing over Cretaceous taxa. Epithecate phaceloid (pseudocolonial), lamellar, and ramose (colonial) growth forms dominate over massive (hemispherical) and solitary corals. Rich microencrusting organisms are associated. The predominantly pelmicritic sediment of thrombolite macrofabric, and the character of the fauna show that the palaeoenvironment was situated below wave base. The stratigraphical distribution of the Cretaceous coral taxa is conformable with the micropalaeontological (foraminifera, calcareous dinocysts, diploporids) stratigraphical zonation established in the Slivnitsa Formation.
Źródło:
Annales Societatis Geologorum Poloniae; 2008, 78, No 2; 91-134
0208-9068
Pojawia się w:
Annales Societatis Geologorum Poloniae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Oxfordian to Valanginian palaeoenviron- mental evolution on the western Moesian Carbonate Platform: a case study from SW Bulgaria
Autorzy:
Ivanova, D.
Kołodziej, B.
Koleva-Rekalova, E.
Roniewicz, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/191387.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Geologiczne
Tematy:
Oxfordian-Valanginian
biostratigraphy
carbonate sedimentology
reefs
Moesian Platform
Lyubash unit
Bulgaria
Opis:
Three sections (Rebro, Lyalintsi and Velinovo) of the Upper Jurassic-Lower Cretaceous carbonate sequences from the Lyubash unit (Srednogorie, Balkanides, SW Bulgaria) have been studied for elucidation of biostratigraphy and palaeoenvironmental evolution. Palaeontological studies of foraminifera, supplemented by studies of calcareous dinoflagellate cysts and corals, enabled the determination of the Oxfordian-Valanginian age of the analysed sequences. They were deposited on the Dragoman Block (western part of the Moesian Platform), and during Mid-Late Cretaceous included to the Srednogorie. A possible Middle to Late Callovian age of the lowermost part (overlying the Bajocian-Lower Bathonian Polaten Formation) of the studied sections assumed till now has not been confirmed by the present studies. Eleven facies have been distinguished and attributed to depositional environments. Marine sedimentation on a homoclinal ramp started in the Oxfordian and till the Early Kimmeridgian - in all three sections - was dominated by fine-grained peloidal-bioclastic wackestones to grainstones. Since the Late Kimmeridgian, when a rimmed platform established, facies pattern underwent differentiation into (i) the inner platform (lagoon and tidal flat facies) - only in Velinovo, (ii) reef and peri-reef facies/bioclastic shoals - mainly in Lyalintsi, and (iii) platform slope - mainly in Rebro. Sedimentation generally displays a shallowing-upward trend. Two stages in evolution of the rimmed platform are postulated. The mobile stage lasting till the Tithonian/Berriasian boundary was followed by a more stable stage in the Berriasian to Valanginian time. Reefs are developed mainly as coral-microbial biostromes, lower coral bioherms or coral thickets, in the environment of moderate energy and sedimentation. They contain highly diversified corals (72 species). Micro- bialites contributed to the reef framework, but they never dominated. Locally, microencrusters and cement crusts formed important part of reefal framework. During the mobile stage of the platform evolution a relative sea-level rise interrupted reef development, as evidenced by intercalations of limestones with Saccocoma. During the second stage high carbonate production and/or regressive eustatic events, not balanced by subsidence, decreased accommodation space, limiting reef growth and enhancing carbonate export to distal parts of the platform.
Źródło:
Annales Societatis Geologorum Poloniae; 2008, 78, No 2; 65-90
0208-9068
Pojawia się w:
Annales Societatis Geologorum Poloniae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozwój faun koralowych od późnego kimerydu do walanżynu na N obrzeżeniu Tetydy: przykład Karpat zewnętrznych i SW Platformy Mezyjskiej
Autorzy:
Roniewicz, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/183431.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH
Tematy:
facje koralowe
corals clasts
Źródło:
Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie; 2008, 34, 3/1; 204-205
0138-0974
Pojawia się w:
Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Middle Triassic scleractinia-like coral Furcophyllia from the Pamir Mountains
Autorzy:
Melnikova, G K
Roniewicz, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22926.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
scleractinia-like coral
Italy
Alps Mountains
Pamir Plateau
Middle Triassic
Tajikistan
Furcophyllia shaitanica
distribution
paleontology
Opis:
Furcophyllia is an unusual coral with septa regularly splitting into branching sets called septal brooms. This pattern of septal apparatus is so alien to scleractinians, that, despite a trabecular microstructure of septa resembling that of the Scleractinia, the genus was originally ascribed to a rare group of corals informally referred to as sleractiniamorphs, previously known from the Ordovician and Permian. Genus Furcophyllia emerged together with corals of several groups, after the post−Permian crisis diversification of skeletonized anthozoans, some of them markedly differing in their skeletal features from typical Scleractinia. So far, the genus was represented by middle Carnian Furcophyllia septafindens from the Dolomites, in the Southern Alps. Here, we report Furcophyllia shaitanica sp. nov. from limestone boulders found in the volcano−clastic deposits of the upper Ladinian Šajtan suite of the South Eastern Pamirs. A new species of Furcophyllia signifies that the genus was a faunal element widely distributed in the Tethys.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2007, 52, 2
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kolonie korali z muszlowców ostrygowych i oolitów dolnego kimerydu Małogoszcza
Coral lumps in Early Kimmeridgian oyster shellbeds and oolites ot Małogoszcz
Autorzy:
Radwański, A.
Roniewicz, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2077312.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
Scleractinian corals
oyster shellbed
eco-taphonomy
environment
Kimmeridgian
Małogoszcz
Polska
koralowce Scleractinia
muszlowiec ostrygowy
ekotafonomia
środowisko
Polska
Opis:
Scleractinian corals occurring scarcely in the Lower Kimmeridgian Actinostl'eon (=Lopha, =Alectryonia) shellbeds at Malogoszcz in the Holy Cross Mountains, Central Poland, are represented by abraded colonies densely riddled by rock-boring bivalves (Lithophaga inclusa Phillips, GastTOchaena sp.) and polychaetes (potamilla sp.). The taxonomically recognised specimens include C01nplexastrea bUJ'gundiae (de Blainville, 1830), D 'imorphocoenia sp., Ovalastrea caryophylloides (Goldfuss, 1826), and Thamnasteria graeilis (Miinster, 1826). AlI colonies are preserved in the form of hollows, the wall s of which bear moulds of coral calyces, and of bivalve and polychaete borings. Taking into account the structural features of shellbeds and their faunistic content (uprooted crinoids Apioerinites, dug-out deeply-infaunal bivalves), stormy agitation is postulated as a basic agent responsible for damaging AeUnostreon communities, and their associates. The studied corals are thought to have lived aside the Aetinostreon gardens, up on a muddy bottom, from where they have been stirred-up during the storm cataclysm, having been then abraded and riddled by rock-borers repeatedly until laid down in a shellbed and transferred in to the fossil record. The extremely shallow-water conditions, under which the ostreid Actinostreon has lived, suggest the typically opportunistic nature or the associated corals, the same as of Ovalastrea caryophylloides (Goldfuss, 1826) from oolitic shoals, and the only colony of which completes the coral assemblage of Malogoszcz. The opportunism or ali these corals differs them from the habit of hermatypie forms from coeval and Oxfordian patch-reef communities of the Holy Cross Mountains (ef. Roniewicz & Roniewicz 1968, 1971).
Źródło:
Volumina Jurassica; 2005, 3, 1; 97--107
1896-7876
1731-3708
Pojawia się w:
Volumina Jurassica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A model for furcate septal increase in a Triassic scleractiniamorph
Autorzy:
Stolarski, J
Roniewicz, E.
Grycuk, T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23100.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
Triassic
Italy
Scleractinia
computer model
septal growth
paleontology
Opis:
Triassic corals with septa that branch repeatedly and centripetally are here assigned to a new genus Furcophyllia. Septa of F. septafindens (Volz, 1896), re−described from the Italian Dolomites, are composed of 3–10 blades (“septal brooms”). Distances between adjacent septa and their branches are equal, and the thickness of all blades is approximately the same throughout ontogeny. However, none of the septal brooms show the same branching pattern. Proposed herein is a simple computer model that reproduces septal pattern, similar to that of Furcophyllia, based on a minimal set of rules: (i) uniform coverage of intra−calicular space; (ii) regular bifurcations following some probability; (iii) keeping some minimal distance between septal branches. The elaborate septal pattern of Furcophyllia suggests a distinct organization of the polyp’s soft tissue, especially mesenteries whose appearance in modern corals is associated with insertion of sclerosepta. Hypothesis 1 suggests that mesenterial pairs flanked only “septal brooms” and that septal branches functionally corresponded with septal microarchitecture. Hypothesis 2 suggests that mesenterial pairs developed between all septal branches that functionally correspond with conventional septa. Delicate menianae, which developed on Furcophyllia septal faces (and many other Triassic corals) resemble similar septal microarchitecture of the Recent agariciid Leptoseris fragilis and may be closely related to the suspension feeding strategy of this coral. The furcate septal arrangement in Furcophyllia is unique among Triassic corals, and generally, among Mesozoic and Cenozoic corals. The only analogous corals are Cretaceous aulastraeoporids (e.g., Preverastrea, Paronastraea), Trochoidomeandra, and some Jurassic rhipidogyrids having secondary (apophysal) septal branches. In some Recent caryophylliids (Trochocyathus rhombocolumna, Phacelocyathus flos) primary septa may also split dichotomously and centripetally.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2004, 49, 4
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jurajskie korale w Polsce
Jurassic corals in Poland
Autorzy:
Roniewicz, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2077293.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
jura
facja korali
środowisko
skleraktinie
korale
Jurassic
scleractinian corals
environment
coral facies
Opis:
In the epicontinental Jurassic of Poland, scleractinian corals appeared in the Bathonian, but only in the Middle Oxfordian-Lower Kimmeridgian became a significant element of the shallow-water fauna. Over the whole area, Upper Jurassic coral facies are situated above the Oxfordian sponge megafacies. Middle Oxfordian Jurassic corals are the best known from the NE margin of the Holy Cross Mts and represented chiefly by lamellate colonies. The Upper Oxfordian and Kimmeridgian coral facies extends from the Pomerania, through central Poland to the fore-Carpathian region. Taxonomical and morphotypical coral diversifications of the Upper Oxfordian and Kimmeridian were higher than that of the Middle Oxfordian. In the Tethyan region, corals are known from the exotic pebbles of the Stramberk-type Tithonian limestones in the Carpathian Flysh and Pieniny Klippen Belt. The arguments against the interpretation of epicontinental coral accumulations as reefs, are as follows: abundance of lamellate corals and epithecate phaceloid taxa (the latter incapable to repair skeletal damages), high taxonomical diversification and frequency of corals with menianes representing presumable adaptations to filtering mode of nutrition, comparable rate of growth of coral constructions and of accumulation of surrounding sediment, association of corals characterized above with soft bottom and turbid water.
Źródło:
Volumina Jurassica; 2004, 2, 1; 83-98
1896-7876
1731-3708
Pojawia się w:
Volumina Jurassica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Evolutionary trends in the epithecate scleractinian corals
Autorzy:
Roniewicz, E
Stolarski, J
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22890.pdf
Data publikacji:
1999
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
fald brzezny
Scleractinia
trias
skamienialosci
epiteka
skleraktinia
ewolucja
polipy
morfologia
korale
paleontologia
mikrostruktura
szkielet
ontogeneza
Opis:
Adult stages of wall ontogeny of fossil and Recent scleractinians show that epitheca was the prevailing type of wall in Triassic and Jurassic corals. Since the Late Cretaceous the frequency of epithecal walls during adult stages has decreased. In the ontogeny of Recent epithecate corals, epitheca either persists from the protocorallite to the adult stage, or is replaced in post-initial stages by trabecular walls that are often accompanied by extra-calicular skeletal elements. The former condition means that the polyp initially lacks the edge zone, the latter condition means that the edge zone develops later in coral ontogeny. Five principal patterns in wall ontogeny of fossil and Recent Scleractinia are distinguished and provide the framework for discrimination of the four main stages (grades) of evolutionary development of the edge-zone. The trend of increasing the edge-zone and reduction of the epitheca is particularly well represented in the history of caryophylliine corals. We suggest that development of the edge-zone is an evolutionary response to changing environment, mainly to increasing bioerosion in the Mesozoic shallow-water environments. A glossary is given of microstructural and skeletal terms used in this paper.
Zmiany w budowie ściany szkieletu Scleractinia, jakie obserwować można od triasu do dziś (Fig. 1-14), są wyrazem modyfikacji anatomicznych w budowie dystalnej części ich polipów. Pierwotnym typem ściany u skleraktinii, który występował niemal u wszystkich osobnicznych i faceloidalnych korali triasowych byla epiteka tworząca zewnętrzną część szkieletu (Fig. 1A, 6). Ciało polipa nie wykraczało poza granice epiteki, co w przypadku wielu rodzajów oznaczało, że zawarte ono było w obrębie niewielkiej przestrzeni wewnątrzkielichowej. Epiteka powstaje w bruździe epitekalnej dystalnego zafałdowania ścianki polipa, które można uwazać za zaczątkowy fałd brzeżny. Epiteka odróżnia się od innych ścian korali (1) miejscem tworzenia, (2) mikrostrukturą i (3) morfologią. Obecność epiteki u korali kopalnych i dzisiejszych stwierdza się na podstawie włóknistej (nietrabekularnej) struktury o wzroście dośrodkowym, lub morfologii jej zewnętrznej powierzchi pokrytej liniami przyrostowymi (Fig. 2-12). W ewolucji Scleractinia widoczny jest trend do otaczania szkieletu faldem ciała miękkiego, tzw. fałdem brzeznym (edge-zone), czego efektem jest redukcja, a następnie eliminacja pierwotnej ściany epitekalnej. Epiteka jest zastępowana przez ściany trabekularne, którym towarzyszą pozakielichowe złogi szkieletowe (np. tynk ścienny = tectura, patrz Fig. 1B i 4), bądź wchodzi w skład ścian złożonych, np. jako ściany epitekalno-paratekalne, epitekalno-septotekalne (Fig. 3, 11). Wydzielono pięć podstawowych modeli ontogenezy szkeletu kopalnych i współczesnych skleraktinii i rozpatrzono na ich tle gradacje w rozwoju fałdu brzeżnego (Fig. 15). Wyróżniono cztery stopnie w rozwoju fałdu brzeżnego: (I) preformacja fałdu brzeżnego w postaci dystalnego fałdu ściany; (II) uformowanie się fałdu brzeżnego o zmiennym zasięgu i braku/ograniczonej zdolności do tworzenia pozaściennych złogów szkieletowych; (III) pokrycie szkieletu przez fałd brzeżny posiadający zdolność wytwarzania tynku ściennego; (IV) redukcja zasięgu fałdu brzeżnego do strefy dystalnej szkieletu, z zachowaniem zdolności do wytwarzania tynku ściennego. Przemiany związane z wykształceniem się fałdu brzeżnego, a następnie jego rolę w tworzeniu szkieletu widać najpełniej w ewolucji Caryophylliina: od wyłącznie epitekalnych Volzeioidea (trias-dziś) do posiadających szkielet całkowicie otoczony fałdem ciała miękkiego Turbinoliidae (kreda-dziś). Rozwój fałdu brzeżnego mógł stanowić ewolucyjną odpowiedź korali na zmieniaące się warunki środowiska, głównie na nasilenie bioerozji w mezozoicznych środowiskach płytkowodnych. Dziś korale o wyłącznie epitekalnych ścianach występują jedynie w wodach głębokich bądź w środowiskach kryptycznych (np. Gardineria i niektóre Guyniidae).
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1999, 44, 2; 131-166
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Microstructural disparity between Recent fungiine and Mesozoic microsolenine scleractinians
Autorzy:
Morycowa, E
Roniewicz, E
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20981.pdf
Data publikacji:
1995
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
Cunnolitidae
trias
skamienialosci
Microsolenidae
jura
Microsolenina
Fungiidae
paleobiologia
korale minitrabekularne
Latomeandridae
Synostreidae
korale
mikrostruktura
Astraeomorphidae
Opis:
The Mesozoic families Microsolenidae, Latomeandridae, Synastreidae and Cunnolitidae basically differ from the Recent fungiids, with which they had traditionally been classified due to their having synapticulae and porous septa. We propose a new suborder Microsolenina for these families because their members possess collar-like structures (pennulae of Gill 1967) spaced along the trabeculae, tending to merge into more or less continuous flanges parallel to the septal distal margin, distributed on each face of the septa. The fungiids, having trabeculae with granulations set off from the trabecular axis towards interseptal space (vepreculae of Jell 1974), are closest to the faviids from which they probably derived.
Skleraktinie jurajskie i kredowe należące do rodzin Latomeandridae, Microsolenidae, Synastreidae i Cunnolitidae, ze względu na morfologiczne podobieństwa z dzisiejszymi koralami, były włączane do podrzędu Fungiina. Budowa mikroskopowa septów (mikrostruktura), tj. budowa trabekul - zarówno ich trzonów (typ wielocentrowy), jak też struktur bocznyh czyli ornamentacji (guzki, pennule, meniany, synaptikule: Fig. 1-5), świadczą o braku bezpośrednich powiąpań filogenetyycznych między wymienionymi rodzinami z jednej, a kenozoiczną rodziną Fungiidae z drugiej strony. Autorki proponują wyodrębnienie nowego podrzędu, Microsolenina, który obejmowałby wymienione rodziny jurajsko-kredowe. Przedstawiają też schemat przekształcenia budowy szkieletu septalnego typowego dla jednej z triasowych linii filetycznych korali minitrabekularnych, Astraeomorptridae, w złożone struktury występujące u korali rodzin Latomeandridae i Midrosolenidae, które pojawiły się z początkiem jury (Fig. 6).
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1995, 40, 4; 361-385
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Correction of homonymy of generic name Cyclophyllia Roniewicz, 1989 (Scleractinia) into Cycliphyllia nom. n.
Autorzy:
Roniewicz, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/19935.pdf
Data publikacji:
1991
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
correction
homonym
generic name
nomenclature
paleontology
Triassic
Upper Triassic
Cyclophyllia
Scleractinia
Opis:
A new generic name, Cycliphyllia, is here proposed as a replacement name for Cyclophyllia Roniewiecz, 1989 (type species: Thecosmilia cyclica Schaefer et Senowbari-Daryan, 1978, Upper Triassic). The latter is a junior homonyme of Cyclophyllia Milne-Edwards et Haime, 1848 (type species: Cyclolites cristata Lamarck, 1801, Cretaceous), an invalid name, which is a junior synonyme of Aspidiscus Koenig, 1825 (Milne-Edwards 1857: t. 2, p. 386). This regrettable error has been noticed thanks to the List of generic names by Wells (1986). As a consequence of the above change, the orthography of the family name Cyclophylliidae Roniewicz, 1989 is here corrected into Cycliphylliidae.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1991, 36, 2
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
On a new stylophyllid genus, Pamirophyllum (Scleractinia, Upper Triassic)
O nowym stylofylidowym rodzaju Pamirophyllum (Scleractinia, Trias Górny)
Autorzy:
Melnikova, G.K.
Roniewicz, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22211.pdf
Data publikacji:
1990
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1990, 35, 1-2
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Revision of the genus Cladophyllia and description of Apocladophyllia gen.n. (Cladophylliidae fam.n., Scleractinia)
Rewizja rodzaju Cladophyllia i opis nowego rodzaju Apocladophyllia gen.n. (Cladophylliidae fam.n., Scleractinia)
Autorzy:
Morycowa, E.
Roniewicz, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22534.pdf
Data publikacji:
1990
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Opis:
Syntypes of Lithodendron dichotomum Goldfuss are reexamined. The following Middle and Upper Jurassic species of the genus Cladophyllia Milne-Edwards et Haime, 1851 are revised: C. minor Beauvais, 1975, C. conybearei Milne-Edwards et. Haime, 1851 and C. dichotoma (Goldfuss, 1821), and C. cf. excelsa (Koby, 1988) is described. Genus Schizosmilia Koby, 1889 is regarded here as a later subjective synonym of Cladophyllia. Some corals described under the name of Schizosmilia are recognized as representatives of the new genus Apocladophyllia with the type species A. nowaki sp.n. The genera Cladophyllia and Apocladophyllia represent a new Jurassic/Cretaceous family,, Cladophylliidae fam.n., suborder Stylinina Alloiteau, 1952.
Zrewidowano trzy gatunki rodzaju Cladophyllia Milne-Edwards et Haime 1851: C. minor Beauvais, 1975, C. conybearei Milne-Edwards et Haime, 1851, C. dichotoma (Goldfuss), oraz opisano C. cf. excelsa (Koby, 1888) pls. 15—18; figs. 1—4). Stwierdzono, iż Schizosmilia Koby, 1889 jest młodszym subiektywnym synonimem Cladophyllia. Spośród korali najwyższej jury i dolnej kredy zaliczanych dotychczas do Stylosmilia lub Schizosmilia wyodrębniono nowy rodzaj, Apocladophyllia (pls. 19—22; figs. 5—8), z gatunkiem typowym A. nowaki sp.n. Do nowego rodzaju zaliczono oprócz tego gatunek opisany przez Ogilvie (1896) jako Stylosmilia koniakensis, a przez Alloiteau (1939), jako S. chaputi. Zwrócono uwagę na następujące cechy obu rodzajów: małe średnice trabekul, aurikularną ornamentację brzegu wewnętrznego septów, drobnoguzkową ornamentację boków septalnych, która świadczy o licznych rozgałęzieniach głównych trabekul, wykształcenie elementów radialnych w postaci septów, ścianę septotekalną, endotekę złożoną głównie z dużych, subtabularnych dysepimentów, oraz symetryczny podział kielicha ścianą pochodzenia septalnego. Rodzaj Apocladophyllia różni się od Cladophyllia obecnością ślepych wyrostków łączących korality — apofyz, oraz wyraźnie radialnym ułożeniem septów. Cienkie trabekule z licznymi bocznymi odgałęzieniami i występowanie regularnego ząbkowania typu aurikularnego na brzegu wewnętrznym septów pozwalają na włączenie ich do podrzędu Stylinina. Ze względu na charakter elementów radialnych rodzaje te wyodrębniono od innych Stylinina, jako nową rodzinę Cladophyllidae. Rodzaj Cladophyllia jest znany od bajosu do albu z obszarów geosynklinalnych i epikontynentalnych, natomiast Apocladophyllia ma zasięg ograniczony do najwyższej jury i dolnej kredy na obszarach geosynklinalnych. Ze względu na podobieństwa cech i następstwo stratygraficzne można je uważać za rodzaje bezpośrednio powiązane filogenetycznie.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1990, 35, 3-4
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cylismilia nom. n. (Scleractinia, Jurassic)
Autorzy:
Roniewicz, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22551.pdf
Data publikacji:
1988
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Opis:
The generic name used lor an early Kirameridgian coral from Dobrogea, Cylindrosmilia Roniewicz, 1976 (type species: Cylindrosmilia cylindrica Roniewicz, 1976 is preoccupied by Cylindrosmilia Quenstedt, 1880 (type species: Cylindrosmilia reticulata Quenstedt, 1880) from the late Kimmeridgian of Nattheim. It was Wells’ list of coral generic taxa published recently (1987) which recorded this nomenclatural irregularity. To avoid the homonymy a new name Cylismilia (type species: Cylindrosmilia cylindrata Roniewicz, 1976) is here proposed to replace Cylindrosmilia Roniewicz, 1976. The new name has been obtained by shortening of the original one.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1988, 33, 1
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 26

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies