Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Riabczuk, Mykoła" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Przełom roku 2014: od „dwóch Ukrain” do jednego narodu obywatelskiego?
The Turning Point of 2014: From ‘Two Ukraines’ to One Civic Nation?
Autorzy:
Riabczuk, Mykoła
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1373564.pdf
Data publikacji:
2015-05-12
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
national identity
social values
Ukrainophones and Russophones
two types of Ukrainian identity - non/anti-Soviet and post/neo-Soviet
tożsamość narodowa
wartości społeczne
ukrainofoni i rusofoni
dwa typy tożsamości ukraińskiej: nie/antysowiecka i post/neosowiecka
Opis:
According to certain appraisals, the Russian-Ukrainian war of 2014, euphemistically called ‘the Ukrainian crisis’, has largely confirmed the country’s dramatic split and the division of loyalties between the ‘East’ and ‘West, or between the ‘Eurasian’ and ‘Eu-ropean’ paths of development, embodied by Russia and the European Union. In other appraisals, however, the Ukrainian nation is seen as significantly more united than was believed by many experts and politicians, and public support for Russia’s aggression, outside of the occupied Crimea and Donbass, is considered to be nearly non existent.The author of the text does not deny that Ukraine remains divided in various regards, but he argues that the main—and actually the only important—line of division exists not between ethnic Russians and Ukrainians (Russophobes and Ukrainophones), or between the East and West, but is rather ideological in nature and divides two types ofUkrainian identity: non-/anti-Soviet and post-/neo-Soviet (or ‘European’ and ‘EasternSlavic’). All the remaining factors, such as ethnicity, language, region, income, educa-tion, or age, correlate in varying degrees to this main element. Yet regardless of howthey may divide the country’s population, an exterior threat to the nation makes themlargely irrelevant. At the same time, such a threat raises the important question of the values embodied in these two types of Ukrainian identity.
Źródło:
Kultura i Społeczeństwo; 2015, 59, 2; 3-26
2300-195X
Pojawia się w:
Kultura i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Colonialism in another Way. On the Applicability of Postcolonial Methodology for the Study of Postcommunist Europe
Inny kolonializm. O możliwości zaaplikowania metodologii postkolonialnej do studiów nad Europą postkomunistyczną
Autorzy:
Riabczuk, Mykoła
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1179712.pdf
Data publikacji:
2013-12-02
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
postcolonialism
postcommunism
Ukraine
Soviet empire
internal colonialism
postkolonializm
postkomunizm
Ukriana
imperium sowieckie
wewnętrzny kolonializm
Opis:
The paper defends the usefulness of the postcolonial approach to the study of various processes in the postcommunist countries that belonged, for decades, to the inner and outer parts of the Soviet empire. The paper shows, in particular, how some developments in post-Soviet Ukraine can be better understood in the context of Russo-Soviet internal colonialism, and how Ukraine’s thoroughgoing ambivalence and conspicuous regionalism result historically from different types of colonization of different regions. The paper insists, nonetheless, on a clear recognition of intrinsic limitations of the postcolonial approach, determined primarily by the absence of the racist component in Soviet imperialism – the component that is crucial for the classical (post)colonial situation and that makes it profoundly different from the Soviet one in terms of the complete exclusion / potential inclusion of subjugated peoples. In sum, all the usefulness of postcolonial theorizing for the analysis of the postcommunist world should not inhibit researchers from the recognition of its only partial and very conditional applicability, and of the need for due reservations, selfreflection and self-restrain.
Artykuł broni użyteczności podejścia postkolonialnego do studiów nad różnorakimi procesami, zachodzącymi w krajach postkomunistycznych, które przez dekady należały do zewnętrznych lub wewnętrznych części imperium sowieckiego. Artykuł wykazuje w szczególności, jak niektóre zjawiska na postsowieckiej Ukrainie mogą być lepiej zrozumiane w kontekście rosyjsko-sowieckiego kolonializmu wewnętrznego oraz jak całkowita ukraińska ambiwalencja i wyrazisty regionalizm wynikają historycznie z różnych typów kolonizacji w różnych regionach. Autor mimo wszystko nalega na czytelne uznanie istotnych ograniczeń podejścia postkolonialnego, które wynikają przede wszystkim z nieobecności czynnika rasistowskiego w sowieckim imperializmie – komponentu, który jest kluczowy dla klasycznej sytuacji (post)kolonialnej i fundamentalnie odróżnia ją od sytuacji sowieckiej w kwestii całkowitego wykluczenia/potencjalnego wykluczenia podporządkowanych narodów. W rezultacie, cała przydatność teoretyzowania postkolonialnego do analizowania postkomunistycznego świata nie powinna powstrzymywać badaczy od uznania jejjedynie częściowej i warunkowej przydatności, wymagającej ograniczeń, autorefleksji i samokontroli.
Źródło:
Porównania; 2013, 13; 47-59
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies