Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Remjasz, Agnieszka" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Second branchial cleft fistula in a child with genetically confirmed branchio-oto-renal (BOR) syndrome
Autorzy:
Remjasz, Agnieszka
Clarós, Pedro
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1399630.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
second branchial cleft fistula
branchio-oto-renal syndrome
BOR syndrome
ear malformation
neck fistula
neck surgery
genetic disorders
Opis:
Preface: Branchial cleft anomalies constitute 32% to 45% of all neck pathologies in the pediatric population. These disorders may be a part of a branchio-oto-renal (BOR) syndrome, characterized by branchial arch abnormalities, preauricular pits, hearing impairment, and various types of renal disorders. Usually, the treatment of a branchial fistula does not necessarily require extensive diagnostics before the treatment. However, in some cases, branchial cleft fistulas may occur together with other congenital disorders. A case report: The aim of this study is to present diagnostic and therapeutic difficulties in a 4-year old male patient with a complete second branchial cleft fistula and additional congenital, bilateral hearing loss. The course of the disease, diagnostic difficulties, and its treatment are presented. Genetic counseling finally confirmed the mutation of an EYA1 gene, responsible for the occurrence of BOR syndrome. The child undergone a total fistula resection without any complications during hospitalization or in the postoperative treatment. Summary: Presentation of this clinical case was intended primarily to remind that such defects may occur in the association with other anomalies, for example, deafness or renal disorders. When dealing with such patients, it is worth paying attention to the detailed examination and diagnostics, including genetic counseling, hearing tests or abdominal ultrasound. Special radiological imaging should also be performed in case of the unusual course of the fistula or probable proximity to vital structures, what is essential during qualification for surgery. Finally, we wanted to describe alternative methods of treatment for the standard surgical technique that may be used in a selected group of patients.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2019, 8, 1; 63-70
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Inflammation of the nasal mucosa and paranasal sinuses
Autorzy:
Woś, Jan
Remjasz, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1399609.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
cystic fibrosis
inflammation of the paranasal sinuses
rhinitis
diffusion of pneumonia
bronchial asthma
cyclooxygenase
mucosa
Opis:
Inflammation of the paranasal sinuses is a common condition that affects the upper respiratory tract. The pathomechanism and course of sinusitis are multifaceted, depending on the etiological factors, duration of the disease, anatomical abnormalities, and additional conditions exacerbating the inflammation of the nasal mucosa and paranasal sinuses. The gold standard of diagnostic imaging is computed tomography (CT), performed in particular cases. An auxiliary examination is a magnetic resonance imaging (MRI) for soft tissue imaging when there is a suspicion of a neoplastic process. The treatment of patients with rhinosinusitis is very complex and long-lasting, associated with the use of nasal or systemic corticosteroids, irrigation with physiological saline, as well as antibiotic therapy, antihistamines or herbal supplements. The treatment is selected individually for the patient's condition or the sinus phenotype, and in exceptional cases, surgical intervention is undertaken. Work is continuing on genetic, molecular and immunological research to search for new and effective methods of treatment of rhinosinusitis.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2019, 8, 1; 16-26
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przetoka z II kieszonki skrzelowej u dziecka z potwierdzonym genetycznie zespołem skrzelowo-uszno-nerkowym (BOR)
Autorzy:
Remjasz, Agnieszka
Clarós, Pedro
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1399621.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
przetoka z II kieszonki skrzelowej
zespół skrzelowo-uszno-nerkowy
zespół BOR
wady rozwojowe ucha
przetoka szyi
chirurgia szyi
zaburzenia genetyczne
Opis:
Wprowadzenie: Nieprawidłowości kieszonki skrzelowej stanowią od 32% do 45% wszystkich patologii szyi w populacji pediatrycznej. Zaburzenia te mogą być składową zespołu skrzelowo-uszno-nerkowego (BOR), charakteryzującego się: występowaniem anomalii łuku skrzelowego, obecnością dołeczków przedusznych, upośledzeniem słuchu, a także różnymi typami zaburzeń budowy i funkcji nerek. Zazwyczaj przed wdrożeniem leczenia przetoki skrzelopochodnej nie jest wymagana rozległa diagnostyka. Należy jednak pamiętać o możliwości współwystępownia przetoki kieszonki skrzelowej z innymi wrodzonymi zaburzeniami. Opis przypadku: Celem niniejszej pracy jest przedstawienie trudności diagnostycznych i terapeutycznych u 4-letniego chłopca z całkowitą przetoką z II kieszonki skrzelowej i dodatkowo wrodzonym obustronnym ubytkiem słuchu. W tekście przedstawiono przebieg choroby, jej diagnostykę oraz leczenie. W wykonanym badaniu genetycznym ostatecznie potwierdzono mutację genu EYA1 odpowiedzialnego za występowanie zespołu BOR. U dziecka wykonano radykalną resekcję przetoki bez jakichkolwiek komplikacji w okresie około- i pooperacyjnym. Podsumowanie: Prezentacja przypadku klinicznego miała na celu przede wszystkim przypomnienie o możliwości współwystępowania wrodzonych wad łuku skrzelowego z innymi nieprawidłowościami, np.: głuchotą lub zaburzeniami funkcji nerek. Podczas diagnostyki pacjentów warto zwrócić uwagę na: szczegółowe badania fizykalne, genetyczne, ocenę słuchu oraz badania obrazowe, w tym USG jamy brzusznej. Dodatkową diagnostykę obrazową należy również wykonać w przypadku nietypowego przebiegu przetoki lub bliskiego sąsiedztwa naczyń lub nerwów, co jest istotne podczas kwalifikacji do operacji. Na koniec przedstawiono alternatywne metody leczenia dla standardowej techniki chirurgicznej, które można stosować w wybranych grupach pacjentów.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2019, 8, 1; 63-70
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych
Autorzy:
Woś, Jan
Remjasz, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1399626.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
mukowiscydoza
zapalenie zatok przynosowych
nieżyt nosa
dwoinka zapalenia płuc
astma oskrzelowa
cyklooksygenaza
błona śluzowa
Opis:
Zapalenie zatok przynosowych jest powszechnym schorzeniem obejmującym górne drogi oddechowe. Patomechanizm i przebieg zapalenia zatok jest złożony, zależny od czynników etiologicznych, długości trwania procesu chorobowego, anomalii anatomicznych i dodatkowych schorzeń nasilających stan zapalny błony śluzowej nosa i zatok przynosowych. Złotym standardem diagnostyki obrazowej jest tomografia komputerowa zatok (TK), wykonywana w szczególnych przypadkach. Pomocniczym badaniem jest rezonans magnetyczny służący do obrazowania tkanek miękkich przy podejrzeniu procesu nowotworowego. Leczenie pacjentów z zapaleniem zatok jest bardzo złożone i długotrwałe, związane między innymi ze stosowaniem kortykosteroidów donosowych lub ogólnoustrojowych, irygacją solą fizjologiczną, ewentualnie antybiotykoterapią, lekami antyhistaminowymi lub suplementami ziołowymi. Leczenie dobierane jest indywidualnie do stanu pacjenta i fenotypu zapalenia zatok, a w szczególnych przypadkach podejmowana jest interwencja chirurgiczna. Nieustannie trwają prace nad badaniami genetycznymi, molekularnymi oraz immunologicznymi, celem poszukiwania nowych i skutecznych metod leczenia zapalenia zatok przynosowych.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2019, 8, 1; 16-26
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies