Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Rabczyński, Paweł" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-19 z 19
    Tytuł:
    Jan XXIII. Papież odnowy Kościoła
    John XXIII. The Pope of the Renewal of the Church
    Autorzy:
    Rabczyński, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1418444.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Diecezjalne Adalbertinum
    Tematy:
    John XXIII
    renewal of the Church
    modernization of the Church (aggiornamento)
    the signs of the times
    Opis:
    The canonization of Pope John XXIII, which took place on the 27th of April 2014, caused many commentators of the Church and theologians to reconsider his life and work. The greatness of this Bishop of Rome shows particularly in his work on the renewal of the Church. Owing to the Good Pope, as he was often referred to, the Church opened itself to the contemporary world and started a dialogue with it, but also met with it and offered a clear answer to the problems of individual people and the whole of mankind. Throughout his short, nearly 5-year-long pontificate (1958-1963) the Bishop of Rome managed to transform the image of the Church and propose concrete projects of the new organization of the society. There are two characteristic and closely related elements of the ecclesial renewal in the papal teachings: the modernization of the Church and reading the signs of the times. Without permanent modernization the Church cannot effectively fulfil its mission of continuing Christ’s work and preaching the Good News of salvation. John XXIII looked optimistically on contemporary processes and perceived God’s intentions revealed through them – the signs of the times which are the characteristic features of an epoch transpiring in the course of history. Discerning the signs of the times is a necessary condition for the Church to understand the ever changing reality of the world to which it is sent. The most important event of John XXIII’s pontificate was the preparation and convention of the Second Vatican Council.
    Źródło:
    Studia Ełckie; 2020, 22, 4; 439-452
    1896-6896
    2353-1274
    Pojawia się w:
    Studia Ełckie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Christian Family as the Source and Propagator of Vocational Culture
    Rodzina chrześcijańska źródłem i przekazicielem kultury powołaniowej
    Autorzy:
    Rabczyński, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1685636.pdf
    Data publikacji:
    2020-10-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    rodzina chrześcijańska
    kulturotwórcza funkcja rodziny
    kultura powołaniowa
    powołanie do kapłaństwa i życia konsekrowanego
    Christian family
    cultural role of family
    vocational culture
    vocation to priesthood and
    consecrated life
    Opis:
    Rodzina chrześcijańska źródłem i przekazicielem kultury powołaniowej Budowanie i przekazywanie kultury powołania należy do podstawowych obowiązków rodziny chrześcijańskiej. Kultura powołaniowa obejmuje wszelkie działania wspierające dzieło przebudzenia powołań do kapłaństwa i życia konsekrowanego. Charakterystycznymi elementami tej kultury są: głęboka religijność, świadomość misji Kościoła i właściwa wizja powołania. Rodzina buduje i przekazuje kulturę powołania poprzez świadomy i konsekwentny proces formacji zgodnie z chrześcijańskimi wartościami i wzorcami zachowań. W ten sposób odpowiada na powszechne powołanie do miłości i świętości. Jest trafnie nazywana Domowym Kościołem, pierwszym seminarium i skarbnicą powołań. Świętość rodzin jest głównym warunkiem wzrostu i dojrzewania autentycznych powołań oraz najwłaściwszą odpowiedzią na współczesny kryzys kultury powołaniowej.
    Building and transmitting vocational culture is among the primary duties of the Christian family. Vocational culture is composed of all actions supporting the work of awakening vocations to the priesthood and consecrated life. Characteristic elements of this culture are: deep religiosity, awareness of the Church mission and the correct vision of vocation. The family builds and transmits vocational culture through a conscious and consistent process of formation according to Christian values and models of behaviour. It thus answers the general call to love and holiness. It is aptly named the Home Church, the first seminary, and the treasury of vocations. The holiness of families is the main condition for the growth and maturation of authentic vocations, and the most appropriate answer to the modern crisis of vocational culture.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2020, 67, 10; 5-18
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prymat Biskupa Rzymu w dialogu rzymskokatolicko-anglikańskim na forum światowym
    Primacy of the Bishop of Rome in a global dialogue between the Roman Catholic and Anglican Church
    Autorzy:
    Rabczyński, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480194.pdf
    Data publikacji:
    2020-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    dialog ekumeniczny
    dialog rzymskokatolicko-anglikański
    jedność Kościoła
    Międzynarodowa Komisja Anglikańsko-Rzymskokatolicka (ARCIC)
    prymat Biskupa Rzymu
    synodalność Kościoła
    primacy of the Bishop of Rome
    Roman Catholic-Anglican dialogue
    Anglican-Roman Catholic International Commission (ARCIC)
    The Church unity
    ecumenical dialogue
    synodality of the Church
    Opis:
    Problematyka natury Kościoła, sprawowania w nim władzy – zwłaszcza kwestia prymatu Biskupa Rzymu – należą do głównych zagadnień w dialogu ekumenicznym. Od ponad pół wieku prowadzony jest dialog teologiczny Kościoła rzymskokatolickiego ze Wspólnotą anglikańską na forum światowym. W 1969 roku powołano Międzynarodową Komisję Anglikańsko-Rzymskokatolicką (Anglican-Roman Catholic International Commission – ARCIC). Jej prace obejmują trzy okresy: ARCIC I (1970-1981), ARCIC II (1983-2011) oraz ARCIC III (2011- do chwili obecnej). Problematyka prymatu Następcy Piotra została podjęta w czterech deklaracjach: ARCIC I – Dokument z Wenecji (1976), Dokument z Windsoru (1981) wraz z dodanymi do deklaracji Wyjaśnieniami (1979-1981); ARCIC II – Dar autorytetu (1999); ARCIC III – Dokument z Erfurtu (2017). Dialog zaowocował znacznym zbliżeniem doktrynalnym. Nie oznacza to pełnego uznania przez anglikanów katolickiego rozumienia urzędu prymacjalnego. Promowana przez papieża Franciszka zasada synodalności Kościoła otwiera nowe nadzieje ekumeniczne; tematyka prymatu Biskupa Rzymu pozostaje otwarta.
    The issues concerning the nature of the Church and exercising the authority in it, particularly the Papal primacy, are the main problems in the ecumenical dialogue. The theological dialogue of the Roman Catholic Church with the Anglican Community has been held for over half a century. In 1969 Anglican-Roman Catholic International Commission (ARCIC) was appointed. Its work covers three periods: ARCIC I (1970-1981), ARCIC II (1983-2011) and ARCIC III (2011- up to now). The issue of the primacy of Peter’s Successor was addressed in four declarations: ARCIC I – the Venetian Document (1976), The Windsor Document (1981) along with Elucidations added to the declaration (1979-1981); ARCIC II – The Gift of Authority (1999) and ARCIC III – The Erfurt Document (2017). A significant doctrinal rapprochement was attained. It does not mean that Anglicans fully acknowledge the Catholic understanding of primacy. The principle of the synodality of the Church promoted by Pope Francis opens new ecumenical hopes. The issue of the Papal primacy remains open.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2020, 1; 131-146
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    A Christian family in a “provisional culture”
    Rodzina chrześcijańska w „kulturze prowizoryczności”
    Autorzy:
    Rabczyński, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/950628.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    rodzina chrześcijańska
    kultura prowizoryczności (tymczasowości)
    zadania rodziny wobec współczesnej kultury
    christian family
    provisional culture
    temporary culture
    family’s
    duties regarding contemporary culture
    Opis:
    Contemporary culture can be described as provisional and temporary. A provisional culture is closely bound with such ideologies as secularism, individualism, relativism, practical materialism, hedonism and consumerism. These dominant cultural paradigms threaten the Christian understanding of family, hindering its comprehensive development and its ability to fulfil its basic objectives such as mutual welfare of the spouses or giving birth to and raising offspring. A provisional culture poses a threat and a great challenge for the family. Taking into account the fact that each culture is an expression of the human spirit and an environment for building identity and interpersonal relations, a Christian family must not ignore the problems of the contemporary world, but rather undertake a dialogue with a provisional culture aimed at presenting and promoting the Christian model of family, being the first school of faith, preaching and defending a culture of life.
    Współczesną kulturę można określić mianem prowizorycznej lub tymczasowej. Kultura prowizoryczności ściśle łączy się z prądami ideowymi: sekularyzmem, indywidualizmem, relatywizmem, materializmem praktycznym, hedonizmem i konsumpcjonizmem. Zarysowane dominanty kulturowe godzą w chrześcijańskie rozumienie rodziny, uniemożliwiając jej wszechstronny rozwój i realizację podstawowych celów, jakimi są wzajemne dobro małżonków oraz zrodzenie i wychowanie potomstwa. Kultura prowizoryczności zagraża rodzinie i stanowi dla niej wielkie wyzwanie. W związku z tym, że każda kultura jest wyrazem ludzkiego ducha i środowiskiem budowania tożsamości i relacji międzyludzkich, rodzina chrześcijańska nie może zamknąć się na problemy współczesności, lecz powinna podjąć z kulturą prowizoryczności pewną formę dialogu, którego wyznacznikami są następujące zadania: ukazywać i promować chrześcijański model rodziny, być pierwszą szkołą wiary, głosić i bronić kultury życia.
    Źródło:
    Rocznik Teologii Katolickiej; 2017, 16, 3
    1644-8855
    Pojawia się w:
    Rocznik Teologii Katolickiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prymat Biskupa Rzymu jako posługa jedności
    The primacy of the Bishop of Rome as a service of unity
    Autorzy:
    Rabczyński, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2148029.pdf
    Data publikacji:
    2019-12
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
    Tematy:
    prymat Biskupa Rzymu
    struktura prymacjalna Kościoła
    struktura kolegialna Kościoła
    jedność Kościoła
    primacy of the Bishop of Rome
    patriarchal structure of the Church
    collegial structure of the Church
    Opis:
    Problematyka prymatu Biskupa Rzymu należy do najważniejszych zagadnień poruszanych na płaszczyźnie ekumenicznej podczas prowadzonych dialogów Kościoła rzymskokatolickiego z innymi Kościołami i Wspólnotami eklezjalnymi. Należy go rozpatrywać odwołując się przede wszystkim do tajemnicy Kościoła ustanowionego przez Jezusa Chrystusa, którego podstawowym i fundamentalnym przymiotem jest jedność. Źródłem i wzorem jedności eklezjalnej jest komunia Osób w Trójcy Świętej. Podstawą jedności Kościoła jest wyznawanie tej samej wiary, celebrowanie tych samych sakramentów i uznanie komunii hierarchicznej. Na przestrzeni wieków można zaobserwować ciągłość w rozwoju doktryny o prymacie Biskupa Rzymu. Urząd Następcy Piotra należy do podstawowych struktur Kościoła. Kształtował się przez wieki, wzrastał i rozwijał się wraz z całą wspólnotą wierzących w Jezusa Chrystusa w jej permanentnej eklezjogenezie. Kościół rzymskokatolicki niezmiennie utrzymuje, że prymat Biskupa Rzymu jest darem Chrystusa dla Kościoła jako niezbędna posługa na rzecz jedności. Papieskie ministerium dobrze oddaje określenie Jana Pawła II – pierwszy pośród sług jedności. Struktura prymacjalna Kościoła nie przeciwstawia się jego strukturze kolegialnej. Istnieje między nimi pierwotna i zasadnicza harmonia.
    The subject of the primacy of the Bishop of Rome is one of important and up-to-date theological issues. It is particularly significant in the sphere of ecumenism. The primacy of Peter and his followers can be presented with reference to the mystery of the Church as a divine-human reality, whose basic quality is unity. The primacy of the Bishop of Rome by the will of Jesus Christ is a necessary service aimed at ecclesiastic unity. Fulfilling this aim requires that it is linked with an authority and a specific jurisdictional power. The patriarchal structure of the Church does not impede its collegial structure.
    Źródło:
    Studia Elbląskie; 2019, 20; 339-350
    1507-9058
    Pojawia się w:
    Studia Elbląskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ustanowienie Dwunastu w dziele fundacji Kościoła
    Commissioning of the Twelve in the foundation of the Church
    Autorzy:
    Rabczyński, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2148110.pdf
    Data publikacji:
    2018-12
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
    Tematy:
    geneza Kościoła
    ustanowienie Dwunastu
    królestwo Boże
    nowy lud Boży
    Izrael czasów ostatecznych
    genesis of the Church
    commissioning of the Twelve
    kingdom of God
    new People of God
    Israel of End Times
    Opis:
    Problematyka podjęta w artykule dotyczy zagadnienia założenia Kościoła. Najnowsze badania egzegetyczne i teologiczne potwierdzają, że jest ono wieloaspektowe i wielowymiarowe. Współcześnie nie mówi się już o jednym akcie fundacji Kościoła, lecz o szeregu wydarzeń eklezjotwórczych. Zostały one opisane i wyróżnione przez teologów, jak również w dokumentach Urzędu Nauczycielskiego Kościoła. Założycielem Kościoła jest Jezus Chrystus. Chrystus i Kościół są nierozłączni. Nie ma Eklezji bez Jezusa. Całe Jego życie, słowa i czyny, posiadają wyraźny charakter eklezjotwórczy. Podobnie, nie znamy Jezusa bez Kościoła, bez wspólnoty którą zebrał wokół siebie i w której się wciąż udziela. W procesie eklezjogenezy wyróżniono wydarzenie ustanowienia przez Jezusa Dwunastu. Zostają oni powołani z większej grupy uczniów, aby być z Mistrzem, naśladować styl Jego życia i kontynuować Jego posłannictwo. Reprezentują oni dwanaście pokoleń Izraela i stają się znakiem ludu Bożego czasów ostatecznych. W dziele „stworzenia” Dwunastu rozpoczyna się realizacja zamysłu „stworzenia” Izraela czasów ostatecznych, czyli początek królestwa Bożego już tu na ziemi. Dwunastu, jako zalążek Kościoła, stają się pierwszymi głosicielami królowania Boga, czyli dobrej nowiny o zbawieniu. Czynią to z polecenia i z mocą Jezusa, a także w Jego zastępstwie. Ustanowienie przez Jezusa Dwunastu było działaniem instytucjonalnym. Jako posłani do całego Izraela, stali się nosicielami urzędu, który na zasadzie sukcesji będzie następnie kontynuowany w Kościele. Dwunastu tworzą podstawową strukturę Kościoła, należą do jego konstytutywnych elementów.
    The subject matter of the article is the foundation of the Church. The latest exegetical and theological research proves that it was multi-faceted and multidimensional. Presently, one no longer refers to a single act of foundation but rather a number of such events. They have been described and outlined by theologians as well as the Magisterium of the Catholic Church. The founder of the Church is Jesus Christ. Christ and the Church are inseparable.There is no Ecclesia without Christ. His whole life, words and deeds display a distinctive Church-creating trait. Similarly, we do not know Christ without the Church, without the community he created around himself and in which he still manifests Himself.The commissioning of the Twelve Apostles by Christ has been highlighted in the process of ecclesiogenesis. The Apostles are called from a greater number of followers in order to bewith the Master, copy His way of life and continue His mission. They represent the twelve generations of Israel and become the sign of the People of God of End Times. The „creation”of the Twelve begins the realization of the concept of the „creation” of Israel of End Times, that is the beginning of the Kingdom of God on Earth. The Twelve, as the seed of the Church,become the first preachers of the reign of God or the Good News of salvation. They do it on the orders and with the power of Christ, and also in His stead. The Commissioning of the Twelve by Jesus was an institutionalised operation. By being sent all over Israel they became the bearers of the office which would in turn be continued within the Church. The twelve form the basic structure of the Church and belong to its constitutive elements.
    Źródło:
    Studia Elbląskie; 2018, 19; 377-390
    1507-9058
    Pojawia się w:
    Studia Elbląskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Beata Dorothea Montoviensis, Prusiae Patrona. 40 rocznica zatwierdzenia kultu błogosławionej Doroty z Mątów Wielkich. Materiały pokonferencyjne, red. W. Zawadzki, Kwidzyn 2017, ss. 180
    Beata Dorothea Montoviensis, Prusiae Patrona. 40th anniversary of the approval of the veneration of Blessed Dorothy of Montau. Post-conference materials, ed. W. Zawadzki, Kwidzyn 2017, pp. 180
    Autorzy:
    Rabczyński, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2148627.pdf
    Data publikacji:
    2017-12
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
    Tematy:
    bł. Dorota z Mątów
    życie pustelnicze
    duchowość średniowieczna
    Blessed Dorothy of Montau
    hermitic life
    medieval spirituality
    Źródło:
    Studia Elbląskie; 2017, 18; 583-585
    1507-9058
    Pojawia się w:
    Studia Elbląskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Srebrny jubileusz diecezji elbląskiej. Tradycja. Struktury. Ludzie, red. W. Zawadzki, Elbląg 2018, ss. 399,
    The silver jubilee of the Diocese of Elbląg. Tradition. Structures. People, ed. W. Zawadzki, Elbląg 2018, pp. 399
    Autorzy:
    Rabczyński, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2148651.pdf
    Data publikacji:
    2018-12
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
    Tematy:
    Diecezja Elbląska
    Kościół katolicki
    Diocese of Elbląg
    Catholic Church
    Źródło:
    Studia Elbląskie; 2018, 19; 629-631
    1507-9058
    Pojawia się w:
    Studia Elbląskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    "Fides quaerens dialogum". Prymat biskupa Rzymu w dialogu z Kościołami Wschodu
    "Fides quaerens dialogum". The Primacy of the Bishop of Rome in the Dialogue with the Churches of East
    Autorzy:
    Rabczyński, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1050718.pdf
    Data publikacji:
    2020-02-27
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    prymat biskupa Rzymu
    jedność Kościoła
    dialog ekumeniczny
    dialog z Kościołami Wschodu
    dialog rzymskokatolicko-prawosławny
    synodalność Kościoła
    primacy of the Bishop of Rome
    unity of the Church
    ecumenical dialogue
    dialogue with Eastern Churches
    Roman Catholic-Orthodox dialogue
    synodality of the Church
    Opis:
    Sobór Watykański II otworzył nową perspektywę dialogu ekumenicznego z Kościołami Wschodu niebędącymi w pełnej jedności z Kościołem Rzymskokatolickim. Zagadnienie prymatu biskupa Rzymu jawi się jako ważny temat tego dialogu na płaszczyźnie teologicznej. Problematykę prymacjalną należy rozpatrywać, odwołując się przede wszystkim do tajemnicy Kościoła ustanowionego przez Jezusa Chrystusa. Od 1980 roku można mówić o instytucjonalnym dialogu teologicznym rzymskokatolicko-prawosławnym na forum światowym. Jego owocem są przygotowane w komisjach mieszanych i wspólnie przyjęte dokumenty. Urząd następcy Piotra kształtował się przez wieki, wzrastał i rozwijał się wraz z całą wspólnotą wierzących w Jezusa Chrystusa. Prymat biskupa Rzymu jest posługą jedności i polega przede wszystkim na trosce następcy Piotra o komunię wszystkich Kościołów partykularnych (lokalnych). W Kościele Rzymskokatolickim podkreśla się, że realizacja wskazanego celu wymaga, aby łączył się on z autorytetem i konkretną władzą. Nie może on być jedynie prymatem honorowym, pozbawionym jurysdykcji. Kościoły wschodnie pojmują prymat biskupa Rzymu jako pierwszeństwo honorowe, a nie jurysdykcyjne. Następca Piotra jest primus inter pares, pierwszym w gronie równych mu patriarchów. Widać tu wyraźnie supremację soborowości (synodalności) nad urzędem papieża. Współczesne dowartościowanie kolegialności i synodalności w rzymskokatolickich wypowiedziach magisterialnych oraz badania teologów nad ich implikacjami mogą stać się nowym impulsem w dialogu ekumenicznym z Kościołami Wschodu.
    The Second Vatican Council created a new perspective for the ecumenical dialogue with the Eastern Churches which are not in full unity with the Roman Catholic Church. The notion of the primacy of the Bishop of Rome is an important theological issue within this dialogue. The subject of primacy ought to be considered with reference to the mystery of the Church established by Jesus Christ. Since 1980 it is possible to speak of an institutionalizeddialogue between the Roman Catholic and the Orthodox Church on world stage. It results in the documents prepared by mixed committees and jointly accepted. The office of St. Peter’s Successor has been shaped throughout centuries and developing alongside the whole community of those who believe in Jesus Christ. The primacy of the Bishop of Rome is a service of togetherness and shows above all St. Peter’s Successor’s concern for the communion of all particular (local) Churches. The Roman Catholic Church emphasizes that the realization of the indicated task requires an authority and exact knowledge. It cannot be merely an honorary primacy devoid of jurisdiction. The Eastern Churches see the primacy of the Bishop of Rome as an honorary, and not jurisdictional, precedence. St. Peter’s Successor is primus inter pares, the first among equal patriarchs. What is clearly visible here is the supremacy of the Vatican Council (synodality) over the office of the Pope. The contemporary appreciation of collegiality and synodality in the statements from the Roman Catholic magistrates and theologians’ research on their implications may become a new impulse in the ecumenical dialogue with the Churches of the East.
    Źródło:
    Teologia w Polsce; 2019, 13, 2; 165-185
    1732-4572
    Pojawia się w:
    Teologia w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Hermeneutyka teologiczna objawień geitrzwałdzkich
    Theological Hermeneutics of the Apparitions of the Virgin Mary in Gietrzwałd
    Autorzy:
    Rabczyński, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1050980.pdf
    Data publikacji:
    2020-03-17
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    objawienia w Gietrzwałdzie
    objawienia maryjne
    objawienie publiczne
    objawienia prywatne
    hermeneutyka objawień maryjnych
    apparitions in Gietrzwałd
    Marian apparitions
    public revelation
    private revelations
    hermeneutics of Marian apparitions
    Opis:
    W 1877 roku w Gietrzwałdzie na Warmii miały miejsce objawienia maryjne, które sto lat później uzyskały oficjalną aprobatę kościelną. Przesłanie, które przekazała Maryja widzącym dziewczynkom, można streścić w trzech zdaniach: „Jestem Najświętsza Panna Maryja Niepokalanie Poczęta. Życzę sobie, abyście codziennie odmawiali Różaniec. Nie smućcie się, bo Ja zawsze będę przy was”. Objawienia gietrzwałdzkie należą do grupy tzw. objawień prywatnych. Należy je badać i interpretować na płaszczyźnie historii zbawienia jako specyficzne znaki obecności i działania Boga w dziejach. Objawienia maryjne w Gietrzwałdzie wskazywały na rzeczywistość nadprzyrodzoną, Bożą, która znajduje swoje wypełnienie w osobie Jezusa Chrystusa obecnego dziś w swoim Kościele. Kierowały swych odbiorców ku objawieniu publicznemu, pobudzały i umacniały wiarę Ludu Bożego. Mariofanie gietrzwałdzkie uzmysłowiają konieczność ciągłej interpretacji objawienia publicznego i pogłębiania jego rozumienia w konkretnym momencie dziejowym. Dzięki tym objawieniom trudne do zrozumienia prawdy wiary, takie jak dogmat o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny, zostały przybliżone, spopularyzowane i bardziej zrozumiałe. Treści mariofanii gietrzwałdzkich przypomniały ewangeliczne wezwanie do nawrócenia, pokuty i modlitwy oraz upewniły wspólnotę wiernych o stałej obecności Boga w dziejach i historii każdego człowieka. Stanowią tym samym ważny impuls chrześcijańskiej odnowy oraz powrotu do ewangelicznej gorliwości i świętości.
    In 1877 Marian apparitions took place in Gietrzwałd in Warmia and were recognised by the Church one hundred years later. The message Mary conveyed to the girls she appeared to could be summarised in three statements: “I am the Blessed Virgin Mary of the Immaculate Conception; I wish you recite the rosary everyday; Do not despair for I will always be with you”. The Gietrzwałd apparitions belong to the so-called private revelations. They should be studied and interpreted within the history of salvation as particular signs of the presence and actions of God throughout the ages. The Marian apparitions in Gietrzwałd pointed to a supernatural, divine reality which finds fulfilment in Jesus Christ, who is now present in His Church. They led their recipients towards the public revelation, awakened and strengthened the faith of God’s people. The apparitions of the Virgin Mary in Gietrzwałd lead to the realisation of the necessity for the continuous interpretation of the public revelation and deepening its understanding at a specific point in time. Owing to these apparitions, some of the truths of faith which would be difficult to understand, such as the Immaculate Conception, became better explained, popularised and easier to comprehend. The message of the apparitions in Gietrzwałd reminded of the evangelical call to convert, repent and pray as well as confirmed the faithful in their belief of the constant presence of God in history but also each man’s life. They therefore constitute an important impulse towards Christian renewal and the return to evangelical zeal and sanctity.
    Źródło:
    Teologia w Polsce; 2018, 12, 2; 193-213
    1732-4572
    Pojawia się w:
    Teologia w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nowa ewangelizacja „ludów pochrześcijańskich”
    Evangelisation of the “Post-Christian Societies”
    Autorzy:
    Rabczyński, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480268.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    kryzys kultury
    kryzys wiary
    „ludy pochrześcijańskie”
    nowa ewangelizacja
    crisis of culture
    crisis of faith
    post-Christian societies
    new evangelisation
    Opis:
    Ewangelizacja jest pierwszym i podstawowym zadaniem wspólnoty chrześcijan. Rodzi się ona z wiary w Jezusa Chrystusa – Zbawiciela świata. Chrystus założył Kościół, który w sakramentalny sposób kontynuuje Jego soteryczną misję. Wspólnota eklezjalna nieustannie musi rozpoznawać znaki czasu i dostosowywać formy przekazu wiary do mentalności współczesnego człowieka. Przyglądając się uważnie krajom i społeczeństwom z dawien dawna chrześcijańskim, można zauważyć, że wiele z nich utraciło żywy zmysł wiary i w codziennej praktyce życia oddaliło się od Ewangelii, stając się ludami „pochrześcijańskimi”. Wobec obojętności religijnej, sekularyzacji oraz praktycznego ateizmu konieczne jest podjęcie nowej ewangelizacji – nowego sposobu proklamacji Dobrej Nowiny. Papieże: Paweł VI, Jan Paweł II, Benedykt XVI i Franciszek podejmowali problematykę nowej ewangelizacji w swym zwyczajnym nauczaniu. Podkreślali, że Kościół jest wspólnotą „ewangelizującą” i zarazem „ewangelizowaną”. Aby osoby ochrzczone doprowadzić do ponownego spotkania z Jezusem Chrystusem i przez to ożywić ich wiarę, konieczne są nowe formy oraz metody, nowy język, a także „pastoralne nawrócenia”. Nowa ewangelizacja nie może pozostać hasłem duszpasterskim. Musi stać się misją wobec człowieka i świata, nowym rodzajem głoszenia orędzia o zbawieniu wewnątrz Kościoła, a więc w pewnym sensie „samoewangelizacją” wierzących w Jezusa Chrystusa.
    Evangelisation is the first and most important task of the Christian community. It is rooted in the faith in Jesus Christ, the Saviour of the world. Christ founded the Church that it may carry on his soteriological mission. Therefore, it must continually read the sings of times and adjust means of spreading her faith to the mentality of her contemporaries. Close observation of some of the societies traditionally described as Christian reveals their loss of the living faith and departure from the Gospel, rending them no longer Christian, but rather post-Christian ones. Religious indifference, secularisation and atheism must be challenged by a new evangelisation, new ways of proclaiming the Good News. The topic of the new evangelisation was addressed by the recent popes, Paul VI, John Paul II, Benedict XVI and Francis. In their ordinary teaching they stressed the fact the Church is the community of believers who both evangelise others, and are themselves evangelised. In order to bring the baptised back to Christ and rekindle their faith, new methods, language and “pastoral conversions” must be employed. New evangelisation cannot remain just another pastoral slogan. It must become a mission to man and to the world. It must be forged into a new type of the proclamation of salvation within the Church. In this sense, it must turn itself into the “self-evangelisation” of those who believe in Jesus Christ.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2016, 2; 263-280
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kościół w ujęciu Carlo Marii Martiniego
    The Church in the View of Carlo Maria Martini
    Autorzy:
    Rabczyński, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/558387.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Gdańskie Seminarium Duchowne
    Tematy:
    Kościół
    nowy lud Boży
    struktura Kościoła
    Maryja
    C.M. Martini
    Church
    new people of God
    structure of the Church
    Mary
    C. M. Martini
    Opis:
    Współcześnie coraz częściej kwestionuje się bosko-ludzką genezę i naturę Kościoła. Dochodzi do kontestacji religijnej wiary w Kościół. Odrzucając nadprzyrodzone elementy jego struktury, widzi się w nim jedynie instytucję, zorganizowaną społeczność i utożsamia głównie z duchownymi. Kardynał C. M. Martini, wieloletni arcybiskup Mediolanu, wybitny biblista, myśliciel i niestrudzony duszpasterz, ujmuje Kościół w kategoriach personalnych, jako nowy lud Boży, wspólnotę osób zgromadzoną wokół Jezusa Chrystusa. Podkreśla jego apostolski i maryjny charakter. Kościół powstał z woli Jezusa, dla wspólnoty z Bogiem i braćmi. Apostołowie ukształtowali podstawowe struktury i formy jego istnienia. Maryja, Matka Zbawiciela, jest „obrazem”, „ikoną”, a także ideałem zrealizowanego życia ludzkiego dla każdego chrześcijanina oraz całej kościelnej wspólnoty.
    The divine-human genesis and nature of the Church is presently questioned ever more often. The religious faith in the church is being contested. The supernatural elements of its structure are rejected; it is merely perceived as an institution, an organized community and mostly identified with its clergy. Cardinal C. M. Martini, the long-standing Archbishop of Milan, a prominent Bible scholar, thinker and tireless man of God, presents the Church in personal categories, as a community of persons gathered around Jesus Christ. He emphasizes its apostolic and Marian character. The Church was founded on the will of Jesus Christ, for community with God and fellow believers. The disciples gave shape to its basic structures and forms of existence. Mary, the Mother of the Saviour, is an “icon”, as well as the ideal of a fulfilling life for every Christian and the whole Church community.
    Źródło:
    Studia Gdańskie; 2016, 39; 81-100
    0137-4338
    Pojawia się w:
    Studia Gdańskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dawid Mielnik, Śledztwo w sprawie sekretu fatimskiego. Czy w Fatimie Maryja ostrzegała przed soborem watykańskim II i nową Mszą? Studium teologiczne, Wydawnictwo KUL, Lublin 2020, ss. 579
    Dawid Mielnik, Investigation into the secret of Fatima. At Fatima, did Mary warn of Vatican II and the new Mass? A theological study, Wydawnictwo KUL, Lublin 2020, pp. 579
    Autorzy:
    Rabczyński, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2147004.pdf
    Data publikacji:
    2021-12
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
    Tematy:
    obajwienia maryjne
    Fatima
    Źródło:
    Studia Elbląskie; 2021, 22; 569-571
    1507-9058
    Pojawia się w:
    Studia Elbląskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Priestly credibility in the teaching of Benedict XVI
    Wiarygodność kapłana w świetle nauczania Benedykta XVI
    Autorzy:
    Rabczyński, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2147362.pdf
    Data publikacji:
    2020-12
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
    Tematy:
    priestly credibility
    Benedict XVI
    unity with Christ
    bishop
    priest
    unity with the bishop and the presbyterate
    unity with the lay faithful
    wiarygodność kapłana
    Benedykt XVI
    jedność z Chrystusem
    jedność z biskupem i z prezbiterium
    jedność z wiernymi świeckimi
    biskup
    ksiądz
    Opis:
    In the context of the modern culture, with its manifest anti-vocational and anti-priestly tendencies, priestly credibility is an important and topical issue. Benedict XVI is among the theologians who take an interest in the apology of the Holy Orders. In his publications and appearances, he delves into the biblical sources of priestly identity and the abundant tradition of the Church. The Pope underscores the need for authenticity in the life and service of the presbyters. In other words, he calls for their credibility, understood chiefly as the dedication of their whole life to giving witness to their unity with Jesus Christ, their bishops and their presbyterate, and the lay faithful to whom they are sent.
    Problematyka wiarygodności kapłana (prezbitera) jest ważna i aktualna w kontekście współczesnej kultury, w której widoczne są trendy antypowołaniowe i antykapłańskie. Benedykt XVI należy do teologów, którzy swoimi zainteresowaniami obejmują apologię sakramentu święceń. W swych publikacjach i wystąpieniach sięga do biblijnych źródeł kapłańskiej tożsamości oraz czerpie z bogatej tradycji Kościoła. Papież podkreśla konieczność autentyczności w życiu i posłudze prezbiterów, czyli ich wiarygodności. Rozumie ją przede wszystkich jako świadectwo życia dawane na trzech podstawowych płaszczyznach: jedności z Jezusem Chrystusem, jedności ze swym biskupem i z prezbiterium oraz jedności z wiernymi świeckimi, do których został posłany.
    Źródło:
    Studia Elbląskie; 2020, 21; 247-258
    1507-9058
    Pojawia się w:
    Studia Elbląskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Marie-Dominique’a Chenu koncepcja teologii „konkretnej i historycznej”
    Marie-Dominique Chenu’s concept of ‟concrete and historical” theology
    Autorzy:
    Rabczyński, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2154383.pdf
    Data publikacji:
    2022-12
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
    Tematy:
    Marie-Dominique Chenu
    odnowa teologii
    historyczność teologii
    znaki czasu
    renewal of theology
    historicity of theology
    signs of time
    Opis:
    Dorobek naukowy Marie-Dominique’a Chenu (1895 – 1990), francuskiego dominikanina, mediewisty i teologa, należy do jednych z najważniejszych w historii teologii XX wieku. Jego koncepcja teologii „konkretnej i historycznej” wychodzi naprzeciw postulatowi odnowy Kościoła, wysuniętemu przez II Sobór Watykański. Chenu uważa teologię za naukę sui generis, będącą w swej istocie zrozumieniem wiary, wiarą in statu scientiae. Podkreśla jej historyczność, która znajduje swoje uzasadnienie w wydarzeniu Wcielenia Syna Bożego. Dzięki Inkarnacji historia stała się nosicielem Bożych zamiarów i Bóg jest zawsze w niej obecny. Dostrzega wyraźną koekstensywność i koincydencję historii uniwersalnej i historii zbawienia (historia profana i historia sacra). Egzemplifikacją teologii „konkretnej i historycznej” jest refleksja Chenu nad znaczącymi wydarzeniami w biegu historii – znakami czasu. Są to wydarzenia historyczne, naznaczone pozytywnymi cechami, obejmujące różne dziedziny ludzkiego życia, które interpretowane w świetle wiary stanowią wyraz zbawczej obecności i woli Bożej.
    The French dominican, medievalist and theologian Marie-Dominique Chenu’s (1895 – 1990) research work is among the most important in 20th century theology. His concept of “concrete and historical” theology is a response to the call for the renewal ofthe Church postulated by the Second Vatican Council. Chenu considers theology to be 'sui generis', in its essence providing the understanding of faith. He emphasises its historicity, justified by the Incarnation of the Son of God, owing to which history became the conveyor of God’s intentions and is continuously accompanied by Him. He perceives the apparent coextensiveness and coincidence of universal history and the history of salvation (historia profana and historia sacra). “Concrete and historical” theology is exemplified by Chenu’s reflexion on the significant events throughout the course of history – the signs of time. Theseare historical events marked with positive traits from the various areas of human life which when interpreted from the perspective of faith constitute the expression of God’s redemptive presence and His will.
    Źródło:
    Studia Elbląskie; 2022, 23; 285-297
    1507-9058
    Pojawia się w:
    Studia Elbląskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Globalizacja w ujęciu Jana Pawła II
    Globalisation according to John Paul II
    Autorzy:
    Rabczyński, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2175989.pdf
    Data publikacji:
    2011-12
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
    Tematy:
    John Paul II
    globalisation
    ethical dimension
    solidarity
    justice
    fraternity
    Opis:
    John Paul II addressed the issue of social problems very often in his teaching. Concerned about mankind and its universal development, he courageously spoke out on economics, management and politics. A remarkable place in the set of social problems raised by the Pope takes a process of globalisation. John Paul II first expounds on the cultural and ethical aspects of globalisation. If globalisation is for the good and progress of the human person, it must be a morally responsible process. It can be achieved through the realisation of solidarity, justice and fraternity that are a principle of coexistence, both in the individual and in the social dimension. Globalisation, like any other social phenomenon, is not an end in itself. It has a human purpose and must be a means and an effective instrument for building the good of the entire human family.
    Źródło:
    Studia Elbląskie; 2011, 12; 275-287
    1507-9058
    Pojawia się w:
    Studia Elbląskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Culture and Religion
    Kultura a religia
    Autorzy:
    Rabczyński, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/950671.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    kultura
    religia
    wartości
    człowiek podmiotem kultury i religii
    relacja między kulturą a religią
    culture
    religion
    values
    man as the subject of culture and religion
    relationship between culture and religion
    Opis:
    Man is the subject of culture and religion. Culture is everything that man creates both in the material and spiritual realm. Although man creates culture, culture also shapes man through the (religious) patterns and values it transmits. Religion is expressed in culture, but religion also transcends culture because the object of religion is transcendent. Therefore, religion has a role in forming culture. Different models on the relationship between culture and religion exist, including: opposition and confrontation as well as complementarity and cooperation. The best model of culture and religion is one of creative cooperation.
    Podmiotem kultury i religii jest człowiek. Kultura jest tym wszystkim, co człowiek tworzy, tak w sferze materialnej, jak i duchowej. Z jednej strony człowiek tworzy kulturę, a z drugiej strony jest przez nią kształtowany, głównie dzięki temu, że kultura jest nośnikiem wzorców i wartości, także religijnych. Religia wyraża się w kulturze, choć, ze względu na swój przedmiot, transcenduje kulturę. Można mówić o kulturotwórczej roli religii. Istnieją różne modele relacji między kulturą a religią: od opozycji i konfrontacji do komplementarności i kooperacji. Właściwą jest relacja twórczej kooperacji.
    Źródło:
    Rocznik Teologii Katolickiej; 2018, 17, 1
    1644-8855
    Pojawia się w:
    Rocznik Teologii Katolickiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ustanowiony i nieustannie się stający. Permanentna eklezjogeneza eucharystyczna
    Established and continually becoming. Permanent eucharistic ecclesiogenesis
    Autorzy:
    Rabczyński, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22893316.pdf
    Data publikacji:
    2023-12
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
    Tematy:
    Kościół
    geneza Kościoła
    eklezjogeneza eucharystyczna
    Church
    genesis of the Church
    eucharistic ecclesiogenesis
    Opis:
    Kościół jest rzeczywistością bosko-ludzką. Jego geneza, natura i misja ściśle związane są z osobą i dziełem Jezusa Chrystusa. Raz ustanowiony, wciąż staje się na nowo, rozwija, dojrzewa, wzrasta i uświęca się. We współczesnej teologii wyróżnia się szereg wydarzeń eklezjotwórczych. Ważnym etapem w procesie eklezjogenezy jest ustanowienie przez Jezusa Eucharystii podczas Ostatniej Wieczerzy. Uczta paschalna Zbawiciela z Dwunastoma jest finalnym, najbardziej zintensyfikowanym i decydującym działaniem znakowym. Podczas Ostatniej Wieczerzy Jezus zapowiedział swoją śmierć i wyjaśnił jej sens. W znaku przełamanego chleba i wylanego za wielu wina oddał dobrowolnie swoje życie jako przebłaganie za winy ludu Bożego. Ofiara z życia Mesjasza, antycypowana podczas Ostatniej Wieczerzy, dopełniła dzieło gromadzenia ludu Bożego i ukonstytuowała go jako Kościół. Jezus chciał, aby ustanowiony przez Niego Kościół ponawiał Jego działanie znakowe. Wspólnota eklezjalna, celebrując Eucharystię, świętuje swoje wydarzenie założycielskie i na nowo się staje. Kościół żyje i urzeczywistnia się dzięki swoim zgromadzeniom eucharystycznym. Dlatego też można mówić o permanentnej eklezjogenezie eucharystycznej.
    The Church is a divine-human reality. Its genesis, nature and mission are closely linked to the person and work of Jesus Christ. Once established, it continues to become anew, develop, mature, grow and sanctify itself. In contemporary theology, a number of ecclesiogenic events are distinguished. An important stage in the process of ecclesiogenesis is Jesus’ institution of the Eucharist at the Last Supper. The Saviour’s Paschal Feast with the Twelve is the final, most intensified and decisive sign-activity. At the Last Supper, Jesus announced his death and explained its meaning. In the sign of the broken bread and the wine poured out for many, he voluntarily gave his life as a propitiation for the guilt of God’s people. The sacrifice of the Messiah’s life, anticipated at the Last Supper, completed the act of gathering the people of God and constituted them as the Church. Jesus wanted the Church established by Him to renew His sign action. The ecclesial community, by celebrating the Eucharist, celebrates its founding event and becomes anew. The Church lives and becomes real through her Eucharistic gatherings. We can therefore speak of a permanent eucharistic ecclesiogenesis.
    Źródło:
    Studia Elbląskie; 2023, 24; 181-194
    1507-9058
    Pojawia się w:
    Studia Elbląskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kulturowa i religijna funkcja cmentarza
    The Cultural and Religious Roles of the Cemetery
    Autorzy:
    Rabczyński, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31343177.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    cmentarz
    funkcje cmentarza
    kulturowa funkcja cmentarza
    religijna funkcja cmentarza
    cemetery
    roles of the cemetery
    cultural role of the cemetery
    religious role of the cemetery
    Opis:
    Cmentarz jest przestrzenią przenikania się profanum i sacrum, wartości kulturowych i religijnych. Celem niniejszego opracowania było syntetyczne ukazanie kulturowej i religijnej funkcji cmentarza. Zostały one przedstawione na kanwie dziejów, które podzielono na pięć charakterystycznych dla praktyk inhumacyjnych okresów: pochówki prehistoryczne, nekropolie poza miastem, cmentarze w miastach, pochówki w kościołach, nowe cmentarze poza miastem. Poza nielicznymi wyjątkami, w niniejszym opracowaniu ograniczono się głównie do analiz pochówków na terenie Europy Zachodniej. Wykorzystano materiał źródłowy i metodologię nauk humanistycznych (archeologii, historii, nauk o kulturze i religii) oraz nauk teologicznych. Na umiejscowienie i kształt nekropolii miała zawsze wpływ określona kultura danej społeczności, tradycja religijna, względy światopoglądowe, geograficzne i sanitarne. W tym sensie cmentarze są pomnikami cywilizacji i kultury oraz religii. Mimo zmieniających się w ciągu dziejów zasad inhumacji można stwierdzić, że kulturowa i religijna funkcja cmentarza należą do podstawowych  i niezastępowalnych. Wzajemnie się przenikają i twórczo kooperują.
    The cemetery is a place where the sacred and the profane, cultural and religious values overlap. The aim of the following work is a synthetic portrayal of the cultural and religious roles of the cemetery. Their presentation will be based on history divided into five periods characterised by inhumation practices: prehistoric burial, necropolis outside city limits, cemeteries within city limits, burial in churches, modern cemeteries outside city limits. Apart from several exceptions the analysis focuses on burials on the Western European territory. It utilises the source material and the methodology of humanist studies (archeology, history, culture and religion studies) and theology. The location and characteristics of a necropolis has always been shaped by the specific culture of the given community, religious tradition, worldview, geography as well as sanitary considerations. In this sense cemeteries constitute monuments of civilizations, cultures and religions. Despite the changing rules of inhumation throughout time it can be stated that the cultural and religious roles of the cemetery are elementary and irreplaceable. The two roles overlap and creatively cooperate.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2022, 69, 9; 175-191
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-19 z 19

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies