Autor: Rabczuk, Wiktor - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Czynniki niesprzyjające i chroniące w przebiegu kariery szkolnej uczniów imigrantów
Unfavourable and protective factors in school career of immigrant learners
Autorzy:: Rabczuk, Wiktor
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1968077.pdf
Data publikacji:: 2013-12-31
Wydawca:: Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:: uczniowie pochodzenia imigranckiego
adaptacja szkolna
kapitał społeczny
czynniki chroniące
learners of immigrant descent
school adaptation
social capital
protective factors
Opis:: Artykuł ukazuje zasięg zjawiska imigracji i jej znaczenie społeczno- -ekonomiczne w krajach OECD oraz polepszenie w ostatniej dekadzie poziomu wykształcenia dzieci imigrantów. Jednak kształcenie dzieci imigrantów pozostaje nadal poważnym wyzwaniem dla systemów szkolnych. Są oni narażeni na stres kulturowy, toteż ich adaptacja szkolna jest utrudniona. Chociaż wywodzą się ze środowisk defaworyzowanych, osiągają jednak względnie lepsze wyniki akademickie, aniżeli populacja autochtoniczna o podobnym statusie społeczno- -ekonomicznym. Aby wyjaśnić to zjawisko, pożądane jest uwzględnienie pojęć resilience i kapitału społecznego. Termin kapitał społeczny pozwala wyeksponować relacje korzystne („dobry” kapitał społeczny) dla rozwoju kapitału ludzkiego, pojęcie zaś resilience umożliwia ujmowanie tych relacji jako czynników chroniących uczniów w sytuacjach niesprzyjających i trudnych. Zrelacjonowane badania szwajcarskich autorek, D. Bader i R. Fibbi, mieszczą się w nurcie badań nad fenomenem resilience. Artykuł kończy się refleksją autora o doniosłej roli normatywnego wymiaru kapitału kulturowego imigrantów (pochodzenia azjatyckiego), który w sposób szczególny przyczynia się do procesów pozytywnej adaptacji szkolnej i społecznej ich dzieci, powiększając zasoby czynników chroniących.
The article presents the range of immigration and its socio-economic significance in OECD countries as well as improvement in the quality of immigrant children’s education over the last decade. Yet, education of immigrants’ children still constitutes a serious challenge for school systems. These children are exposed to cultural stress, which results in hindrance in their school adaptation. Although they come from disadvantaged environments, they achieve relatively better academic results than the autochthonous population at a similar socio-economic status. What is needed to explain this phenomenon is taking into account the notion of resilience and of social capital. The notion of social capital allows for emphasizing favourable relations (‘good’ social capital) for the development of human capital, whereas the notion of resilience enables viewing these relations as factors protecting learners in unfavourable and difficult situations. The discussed studies of Swiss authoresses, D. Bader and R. Fibbi, are comprised in the research into the phenomenon of resilience. The article is completed with the author’s reflection on the crucial role of the normative dimension of cultural capital which immigrants (of Asian origin) possess and which facilitates the processes of positive school and social adaptation of children, in this way enlarging the resources of protective factors.
Źródło:: Edukacja Międzykulturowa; 2013, 2; 38-56
2299-4106
Pojawia się w:: Edukacja Międzykulturowa
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Singapur – azjatycki model wielokulturowości
Autorzy:: Rabczuk, Wiktor
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1985770.pdf
Data publikacji:: 2018-09-30
Wydawca:: Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:: Singapore
multiculturalism
model
laicism
religious harmony
multilingualism
functionality
Singapur
wielokulturowość
laickość
harmonia religijna
multilingwizm
funkcjonalność
Opis:: The author aims at answering the question: “What activities do the authorities undertake to manage the multiculturalism of the city-state which is situated at the intersection of three cultural spheres (the Chinese, Indian and Islamic) and which constitutes a unique mosaic of religions, denominations, beliefs, ideologies, ethnic and language groups? To what extent do the undertakings of state authorities affect social behaviour of citizens and their mentality?”. Using the document analysis (especially of legal acts), the author discusses: demographical issues, with special regard to the policy of positive discrimination towards autochthonous population of Singapore – Malayans; religious pluralism and secularity of the state which promotes religious harmony; some examples of reactions of the society and officials to the attitudes and statements posing threat to religious harmony; the linguistic policy called multilingualism (with special focus on the role of Singlish – the language which is becoming an attribute of the Singapore identity); the values which school implants in learners so that they could live together and build inclusive society. The author concludes that – in the conditions of Singapore – multiculturalism is becoming a socially functional phenomenon, which enhances the construction of inclusive society and its successful economic, social and cultural development. In the face of the European crisis of multiculturalism, the author encourages researchers to pay more attention to the positive experiences of the countries which do not belong to the European cultural circles.
Celem autora była próba znalezienia odpowiedzi na pytanie „Jakie działania podejmują władze w celu zarządzania wielokulturowością miasta-państwa położonego na skrzyżowaniu trzech stref kulturowych: chińskiej, indyjskiej i islamskiej i które wyróżnia się wyjątkową mozaiką religii, wyznań, wierzeń, światopoglądów, grup etnicznych i językowych? W jakim stopniu poczynania władz państwowych oddziałują na zachowania społeczne obywateli i ich mentalność?”. Autor, posługując się analizą dokumentów, zwłaszcza aktów prawnych, omawia kolejno: kwestie demograficzne, ze szczególnym uwzględnieniem polityki pozytywnej dyskryminacji wobec autochtonicznej ludności Singapuru – Malajów; pluralizm religijny i świeckość państwa promującego harmonię religijną; działalność organizacji pozarządowych na rzecz dialogu międzyreligijnego; przykłady reakcji społecznych i czynników oficjalnych na postawy i wypowiedzi zagrażające harmonii religijnej; politykę lingwistyczną określoną jako multilingwizm, ze zwróceniem uwagi na rolę języka singlish, który staje się atrybutem tożsamości singapurskiej; wartości, jakie szkoła wpaja uczniom, aby żyć wspólnie i budować społeczeństwo inkluzyjne. W konkluzji autor stwierdza, że wielokulturowość – w warunkach Singapuru – staje się zjawiskiem społecznie funkcjonalnym, przyczyniając się do budowania społeczeństwa inkluzyjnego, a tym samym do jego pomyślnego rozwoju, ekonomicznego, społecznego i kulturalnego. Wobec kryzysu idei wielokulturowości w Europie, autor zachęca badaczy do większego zainteresowania się pozytywnymi doświadczeniami krajów spoza zachodnioeuropejskich kręgów kulturowych.
Źródło:: Kultura i Edukacja; 2018, 3(121); 11-27
1230-266X
Pojawia się w:: Kultura i Edukacja
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: INTERCULTURAL EDUCATION ACCORDING TO THE EDUCATION POLICY OF THE EUROPEAN UNION AND THE COUNCIL OF EUROPE (Edukacja miedzykulturowa z perspektywy Rady Europy i Unii Europejskiej)
Autorzy:: Rabczuk, Wiktor
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/597782.pdf
Data publikacji:: 2011
Wydawca:: Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Opis:: The author analyzes educational policy and initiatives of the European Union and the Council of Europe for the benefit of intercultural education. Special attention was paid to the evolution of educational initiatives in the light of the social, demographic and cultural transformation of contemporary society. At present, the majority of European education systems take account of this dimension, which is concerned as much with the content as with methodology of teaching. Currently, the European Union and the Council of Europe broaden intercultural approach and wish to create a new dimension of intercultural education, making it a tool of agreement between cultures and nations.
Źródło:: Pogranicze. Studia Społeczne; 2011, 17, 1; 54-68
1230-2392
Pojawia się w:: Pogranicze. Studia Społeczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Polityka edukacyjna Turcji wobec mniejszości religijnych i językowych
Educational policy of Turkey towards religious and language minorities
Autorzy:: Rabczuk, Wiktor
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1956353.pdf
Data publikacji:: 2017-12-31
Wydawca:: Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:: mniejszości religijne i językowe
Traktat z Lozanny
polityka edukacyjna
asymilacja
religious and linguistic minorities
diversity
Treaty of Lausanne
educational policy
assimilation
Opis:: Autor wskazuje, że w Turcji asymilacyjną, ultranacjonalistyczną politykę edukacyjną wobec mniejszości religijnych i etnicznych determinuje szereg czynników, m.in.: restrykcyjne interpretowanie przez Turcję postanowień Traktatu z Lozanny z 1923 roku, tj. uznanie wyłącznie za mniejszości religijne wspólnot należących do Kościoła obrządku greckiego i ormiańskiego oraz Żydów, z wyłączeniem jakichkolwiek muzułmańskich mniejszości religijnych; specyficznie rozumiana zasada laickości państwa, nakładająca na szkoły obowiązek prowadzenia lekcji „kultury religijnej i etyki”, które w praktyce sprowadzają się do nauki islamu obrządku sunnickiego i budzą protest alawitów; konstytucyjna zasada, zgodnie z którą w placówkach kształcenia i nauczania obywatele tureccy mogą być nauczani jedynie języka tureckiego jako języka ojczystego, skutkiem czego tylko tzw. mniejszości uznane w Traktacie z Lozanny mają prawo zakładania szkół prywatnych z ojczystym językiem nauczania, podczas gdy mniejszości językowe muzułmańskie mają tylko prawo organizowania w weekendy i w czasie wakacji lekcji „różnych języków i dialektów używanych przez obywateli tureckich w życiu rodzinnym”. Tak więc, np. Kurdowie stanowiący około 15% ludności Turcji nie mają możliwości kultywowania swojego języka. Autor wymienia przykłady pozytywnych zmian władz tureckich w stosunku do mniejszości językowych i religijnych, upatrując ich źródeł w dążeniu Turcji do członkostwa w Unii Europejskiej oraz w tendencji Turcji do doceniania wieloetniczności i wielokulturowości imperium osmańskiego.
According to the author, in Turkey, the assimilation, ultranationalist educational policy against religious and ethnic minorities is determined by a number of factors: the restrictive interpretation by Turkish authorities of the provisions of the Treaty of Lausanne, i.e. only some citizens of Turkey belonging to non-Muslim minorities fall within the scope of the term “minority”; a peculiar understanding of the principle of secular state imposing a duty on schools to conduct lessons of “religious culture and ethics”, which in practice boils down to the teachings of Sunni Islam. What raises an objection of the religious community of Alawites is the constitutional principle that no language other than Turkish shall be taught as the mother tongue to Turkish citizens at any institution of training or education. The effect is that only the so-called “minorities recognized” by the Treaty of Lausanne have the right to establish private schools educating in the native language, while the Muslim minority has only the right to organize at weekends and during school holidays lessons “of different languages and dialects used by Turkish citizens in their family life.” Thus, the Kurds, who represent around 15% of Turkey’s population, are unable to cultivate their language. The author cites examples of positive changes of Turkish authorities in relation to linguistic and religious minorities, seeing their source in Turkey’s aspirations to the EU membership and in the recent tendency to the appreciation of multi-ethnicity and multiculturalism of the Ottoman Empire.Keywords: religious and linguistic minorities, diversity, Treaty of Lausanne, educational policy, assimilationTranslated by Wiktor Rabczuk
Źródło:: Edukacja Międzykulturowa; 2017, 7, 2; 98-110
2299-4106
Pojawia się w:: Edukacja Międzykulturowa
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Janina Urban: Mniejszości narodowe krajów Grupy Wyszehradzkiej w procesach integracyjnych Europy – tożsamość młodzieży mniejszości autochtonicznych. Cieszyn – Toruń 2014, Wydział Etnologii i Nauk o Edukacji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, Wydawnictwo
Autorzy:: Rabczuk, Wiktor
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1956433.pdf
Data publikacji:: 2016-12-31
Wydawca:: Wydawnictwo Adam Marszałek
Źródło:: Edukacja Międzykulturowa; 2016, 5; 233-234
2299-4106
Pojawia się w:: Edukacja Międzykulturowa
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Europejskie ramy prawne edukacji międzykulturowej i dialogu międzykulturowego
European legal framework for intercultural education and intercultural dialogue
Autorzy:: Rabczuk, Wiktor
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1963200.pdf
Data publikacji:: 2015-12-31
Wydawca:: Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:: edukacja międzykulturowa
dialog międzykulturowy
Rada Europy
Biała Księga w sprawie dialogu międzynarodowego
intercultural education
intercultural dialogue
Council of Europe
White Paper on International Dialogue
Opis:: Rozpatrywanie kwestii edukacji międzykulturowej i dialogu międzykulturowego w kontekście prawnym i instytucjonalnym pozwala ustalić, jaka jest oficjalna polityka danego państwa lub organizacji międzynarodowej oraz dominujący dyskurs w odniesieniu do tzw. mniejszości. Autor koncentruje się na działalności Rady Europy, której rola w promowaniu edukacji międzykulturowej i dialogu międzykulturowego jest kluczowa. Rada Europy wypracowała wiele instrumentów (konwencje, rekomendacje, rezolucje, deklaracje, „karty”), które podejmują kwestie różnorodności kulturowej i pluralizmu oraz promują wizję społeczeństw bardziej demokratycznych, w których filozofia praw człowieka umożliwia transcendencję partykularyzmów lokalnych. Szczególną uwagę zwrócono na Białą Księgę w sprawie dialogu międzynarodowego „Żyć wspólnie jako równi w godności”, uznawaną aktualnie za dokument referencyjny w kwestiach demokratycznego zarządzania różnorodnością. Podkreślono znaczenie Europejskiej Konwencji Praw Człowieka i Podstawowych Wolności oraz orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w definiowaniu i generowaniu norm determinujących prawne i polityczne wymiary dialogu międzykulturowego.
Consideration of the issues of intercultural education and intercultural dialogue in the legal and institutional context can determine the official policy of the state or international organization and the dominant discourse in relation to the so-called minorities. The author focuses on the activities of the Council of Europe, whose role in promoting intercultural education and intercultural dialogue is crucial. The Council of Europe has developed several instruments (conventions, recommendations, resolutions, declarations, charters), which undertake the issues of cultural diversity and pluralism and which promote a vision of more democratic societies, where the philosophy of human rights allows for the transcendence of local particularities. Particular attention was paid to the White Paper on International Dialogue “Living Together as Equals in Dignity,” now recognized as a reference document on the issues of democratic management of diversity. What was also underlined was the importance of the European Convention on Human Rights and Fundamental Freedoms and the European Court of Human Rights in defining and generating standards that determine the legal and political dimensions of intercultural dialogue.
Źródło:: Edukacja Międzykulturowa; 2015, 4; 23-37
2299-4106
Pojawia się w:: Edukacja Międzykulturowa
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki