Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Prażak, Roman" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-6 z 6
Tytuł:
Cechy morfologiczne i płodność mieszańców niektórych gatunków rodzaju Aegilops sp. z pszenicą heksaploidalną Triticum aestivum L.
Morphological traits and fertility of hybrids of some Aegilops species with hexaploid wheat Triticum aestivum L.
Autorzy:
Prażak, Roman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2198201.pdf
Data publikacji:
2012-03-29
Wydawca:
Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin
Tematy:
Aegilops biuncialis
Aegilops columnaris
Aegilops cylindrica
Aegilops triaristata
Aegilops variabilis (peregrina)
Aegilops crassa
Triticum aestivum
cechy morfologiczne pędu i kłosa
mieszańce F1
płodność
F1 hybrids
fertility
morphological traits of tiller and spike
Opis:
W warunkach polowych wykonano krzyżowania między gatunkami Aegilops biuncialis Vis., Ae. columnaris Zhuk., Ae. cylindrica Host., Ae. triaristata Willd. 4x, Ae. variabilis (peregrina) Eig, Ae. crassa Boiss. 6x a odmianami Triticum aestivum L. (Begra, Legenda, Rusałka, Zyta). Celem krzyżowań było poszerzenie zmienności genetycznej pszenicy zwyczajnej. Z uzyskanych 18-dniowych mieszańcowych ziarniaków F1 w warunkach in vitro izolowano zarodki i podkiełkowy¬wano je na pożywce MS z dodatkiem 10 mg dcm-3 IAA (kwas β-indolilo-3-octowy) i 0,04 mg dcm-3 kinetyny. Po 4 tygodniach rośliny mieszańcowe, które rozwinęły się z zarodków, przesadzono do doniczek, a następnie w połowie września wysadzono je na polu doświadczalnym. Na wiosnę po ruszeniu wegetacji rośliny mieszańcowe kolchicynowano. W fazie dojrzałości pełnej na roślinach mieszańcowych F1 dokonano pomiarów następujących cech biometrycznych — krzewienia ogólnego, długości pędu głównego, średnicy drugiego od dołu międzywęźla, długości osadki kłosowej kłosa głównego, zbitości kłosa głównego (liczba kłosków na 1 dcm osadki kłosowej) i płodności kłosa głównego (liczba ziarniaków na 1 kłosek). Większość mieszańców F1 charakteryzowały się silnym krzewieniem, podobnym do dzikich gatunków rodzicielskich (33,5–124,0 źdźbeł), zbliżoną do pszenic długością pędu głównego (87,0–98,0 cm) i osadki kłosowej (0,7–1,3 dcm), pośrednią średnicą 2. od dołu międzywęźla (2,2–3,7 mm) i zbitością kłosa głównego (10,4–14,9) oraz istotnie niższą płodnością (0,0–1,3). Wśród nich najwyższą płodnością wyróżnił się mieszaniec T. aestivum L. cv. Zyta × Ae. cylindrica Host. Uzyskanie mieszańców F1 Aegilops sp. z T. aestivum L. jest pierwszym etapem umożliwiającym wyselekcjonowanie roślin o wysokiej zawartości białka i mikroelementów (żelaza i cynku) w ziarnie oraz tolerancyjnych na suszę i choroby grzybowe.
In the field conditions crosses were carried out between Aegilops biuncialis Vis., Ae. columnaris Zhuk., Ae. cylindrica Host., Ae. triaristata Willd. 4x, Ae. variabilis (peregrina) Eig, Ae. crassa Boiss. 6x and Triticum aestivum L. (cvs. Begra, Legenda, Rusałka, Zyta). The aim of the crosses was to broaden genetic diversity of common wheat. The 18-day-old F1 hybrid embryos isolated from kernels were grown in vitro on the MS nutrient medium supplemented with 10 mg dcm-3 IAA (β-indolyl-3-acetic acid) and 0.04 mg dcm-3 kinetin. After 4 weeks hybrids plants, which developed from isolated embryos, were transferred into pots. Next, in half of September they were planted in experimental field. In spring at the start of vegetation period the hybrid plants were treated with colchicine. In laboratory investigations, fully mature F1 hybrid plants were analyzed for biometrical traits such as total tillering, length of main tiller, diameter of the second internode from the plant base, spike rachis length, main spike compactness (number of spikelets per 1 dcm of the spike rachis), main spike fertility (number of grains per 1 spikelet). Tillering of most hybrids was strong and similar as in the Aegilops species (33.5–124.0 tillers), length of main tiller (87.0–98.0 cm) and spike rachis (0.7–1.3 dcm) were similar to the wheat cultivars. Hybrids had intermediate diameter of the second internode (2.2–3.7 mm) and spike compactness (10.4–14.9) and significantly lower fertility (0.0–1.3) in comparison to parental forms. The fertility of T. aestivum L. cv. Zyta × Ae. cylindrica Host. hybrid was outstanding. Obtaining F1 Aegilops sp. with T. aestivum L. hybrids is the first step allowing to select plants showing high content of protein and microelements (iron and zinc) in kernels and tolerance to drought and fungal diseases.
Źródło:
Biuletyn Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin; 2012, 263; 3-17
0373-7837
2657-8913
Pojawia się w:
Biuletyn Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cross direction for successful production of F1 hybrids between Triticum and Aegilops species.
Autorzy:
Prażak, Roman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2198821.pdf
Data publikacji:
2001-06-21
Wydawca:
Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin
Tematy:
Aegilops
cross direction
intergeneric hybrids
Triticum
Opis:
F1 hybrids between Triticum aestivum L. (cv. Chinese Spring, Chinese Spring nulli 5B tetra 5D, cv. Roazon, cv. Rusałka, line CZR 1406), Triticum durum Desf. cv. Grandur, Triticum turgidum (L.) Thell. cv. Rampton Rivet and seven Aegilops species - Ae. cylindrica Host., Ae. triuncialis L., Ae. variabilis (peregrina) Eig., Ae. ventricosa Tausch., Ae. crassa Boiss. 6x, Ae. juvenalis (Thell.) Eig., Ae. triaristata Willd. 6x were synthesized. In hybrid seeds, embryos and endosperms were observed. The endosperm was mostly well developed but the embryo varied from almost normal to poorly developed. Hybrids were generated directly from cultured in vitro immature embryos. The total of thirty-eight F1 plants were obtained. Crossability of Aegilops spp. as female with Triticum spp. was about seven times higher (15.30% on average) than in reciprocal crosses (1.99% on average).
Źródło:
Plant Breeding and Seed Science; 2001, 45, 1; 83-86
1429-3862
2083-599X
Pojawia się w:
Plant Breeding and Seed Science
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena jakości ziarna linii mieszańcowych Aegilops L. × Triticum aestivum L.
Autorzy:
Prażak, Roman
Molas, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2148780.pdf
Data publikacji:
2017-06
Wydawca:
Instytut Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
Aegilops kotschyi Boiss.
Aegilops variabilis Eig.
pszenica zwyczajna
linie mieszańcowe
białko ogólne
masa 1000 ziarniaków
Opis:
Celem badań była ocena masy tysiąca ziarniaków i zawartości białka ogólnego w ziarnie linii mieszańcowych uzy- skanych w wyniku krzyżowania dzikich gatunków traw z rodzaju Aegilops – Aegilops kotschyi Boiss. i Ae. variabilis Eig. z odmia- nami pszenicy zwyczajnej Triticum aestivum L. Ziarno pocho- dziło z roślin uprawianych w latach 2012–2014 na polu Stacji Doświadczalnej Wydziału Nauk Rolniczych Uniwersytetu Przy- rodniczego w Lublinie. Pole doświadczalne zlokalizowane było na glebie brunatnej pochodzenia lessowego, należącej do kom- pleksu pszennego dobrego. W kolejnych latach rośliny zbierano z pola w fazie dojrzałości pełnej i na 10 pojedynkach z każdej formy oceniono masę tysiąca ziarniaków (MTZ). Analizę zawar- tości białka wykonywano na próbach ziarna z pojedynków o naj- większej MTZ. Ogólną zawartość białka oznaczono metodą Kjel- dahla. Ocenę przeprowadzono w celu wyselekcjonowania form, które mogłyby zostać wykorzystane jako materiał wyjściowy w hodowli jakościowej pszenicy zwyczajnej. Badania pokazały, że linie mieszańcowe Ae. variabilis Eig. i Ae. kotschyi Boiss. z pszenicą zwyczajną charakteryzowały się wyższą zawartością białka ogólnego w ziarnie (średnio 15,8%) od pszenicznych komponentów rodzicielskich (średnio 13,4%). Najwyższą zawartość białka odnotowano w ziarnie dzikich ga- tunków rodzicielskich Ae. kotschyi Boiss. – 25,1% i Ae. variabilis Eig. – 23,4%. Wśród mieszańców Ae. variabilis Eig. × T. aestivum L. wyróżniała się linia Ae. variabilis Eig. × Rusałka, w ziarnie której odnotowano średnio 17,6% białka ogólnego. Wśród linii Ae. kotschyi Boiss. × T. aestivum L. najwięcej białka ogólnego w ziarnie zawierały Ae. kotschyi Boiss. × Rusałka (średnio 17,0%) i (Ae. kotschyi Boiss. × Rusałka) × Piko (średnio 16,3%). Średnia zawartość białka ogólnego w ziarnie odmian pszenicy zwyczaj- nej wahała się od 12,8% (Korweta) do 14,9% (Rusałka). Większa suma opadów w okresie kwiecień–lipiec wpływała pozytywnie na MTZ linii mieszańcowych i negatywnie na średnią zawartość białka w ich ziarnie. Najwyższą średnią zawartość białka odno- towano w ziarnie linii mieszańcowych w 2012 roku (16,5%), gdy suma opadów była najniższa w trzyletnim okresie badań. W kolejnych latach przy 2–3 razy większej sumie opadów w okresie kwiecień–lipiec zawartość białka była niższa (2013 – 15,9%, 2014 – 15,0%). Takiego wpływu nie odnotowano w przypadku odmian pszenicy i gatunków Aegilops. Ziarniaki linii mieszań- cowych były dobrze wypełnione, a ich kształt i barwa były po- średnie lub podobne do ziarniaków pszenicy. Średnia MTZ linii mieszańcowych z trzech lat badań była zbliżona (33,1 g) do MTZ odmian rodzicielskich pszenicy (33,9 g). Linie mieszańcowe o wyższej zawartości białka w ziarnie mogą stanowić cenne źró- dło genów w hodowli jakościowej pszenicy zwyczajnej.
Źródło:
Polish Journal of Agronomy; 2017, 29; 35-42
2081-2787
Pojawia się w:
Polish Journal of Agronomy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Genetic Resources of Triticale in the Polish Gene Bank
Autorzy:
Kociuba, Wanda
Kramek, Aneta
Prażak, Roman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2199693.pdf
Data publikacji:
2018-12-20
Wydawca:
Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin
Tematy:
genetic resources
triticale
yielding traits
Opis:
The aim of the research, conducted at the Institute of Plant Genetics, Breeding and Biotechnology of the  University of Life Sciences in Lublin since 1982, is the systematic gathering and multi-annual characterization  of triticale accessions collected in the Polish gene bank, as well as regeneration of materials preserved in the seed stores in case of reduced germination capacity or a small sample of grains. Valorisation of accessions  is carried out in a 4-year cycle of field experiments and includes botanical identification and a description of morphological and useful traits (agricultural and qualitative), conducted every year according to the same methodology. The valorisation data include both traits determined in field evaluation (assessment of emergence, overwintering, lodging, fungal disease resistance, and heading and full maturity dates) and measurements of biometric features (plant height, spike length, number of spikelets per spike, number and weight of grains per spike, 1,000 grain weight, protein content in grain). As part of the research, accessions have been made available for use in breeding programmes and have been donated to research and development institutes as a broad spectrum of variation for genetic similarity analysis and to provide genetic sources of such traits as resistance to pre-harvest sprouting, response to toxic aluminium ions, and disease resistance.
Źródło:
Plant Breeding and Seed Science; 2018, 77; 93-102
1429-3862
2083-599X
Pojawia się w:
Plant Breeding and Seed Science
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nitrate content in leaves of vegetable and herbal plants from home gardens of agrotourist farms
Zawartość azotanów w liściach roślin warzywnych i zielarskich z ogrodów gospodarstw agroturystycznych
Autorzy:
Molas, Jolanta
Prażak, Roman
Krzepiłko, Anna
Michałek, Sławomir
Święciło, Agata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/389239.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
agrotourism
antinutritious components
leafy vegetables
nitrate(V)
nitrate phytoaccumulation
nitrogen fertilization
spice plants
plant cultivation methods
agroturystyka
azotany(V)
fitoakumulacja azotanów
metody uprawy roślin
nawożenie azotowe
rośliny przyprawowe
składniki antyodżywcze
warzywa liściowe
Opis:
The objective of the research study was to compare of the nitrate content in leafy vegetables (lettuce, spinach) and herbal plants (basil, peppermint, oregano and thyme) from the home gardens of agrotourist farms located in the Central Roztocze region. The obtained results have shown that the content of nitrates in the studied plants depended on the plant species, physiological phase of plant development and the method of plant cultivation. The content of nitrates in the leaves of studied plant species was the following: lettuce > spinach > basil > peppermint > oregano >> thyme. Plants cultivated by conventional method accumulated the largest amounts of nitrates; when integrated method was used, less nitrates were accumulated and when organic method was used, the content of accumulated nitrates was the smallest. At the early stage of vegetative development the plants contained twice as much nitrates as the plants at the ripe vegetative stage. At the juvenile vegetative stage the content of nitrates exceeded the legally permissible content in lettuce, spinach and basil from conventional and integrated gardens. At the ripe vegetative stage the content of nitrates in all the studied plant species did not exceed the legally permissible content of these compounds in leafy vegetables with a short vegetative term.
Celem przeprowadzonych badań było porównanie zawartości azotanów w liściach roślin warzywnych (sałata, szpinak) i zielarskich (bazylia, mięta pieprzowa, lebiodka pospolita zwana również oregano, tymianek) uprawianych w ogrodach przydomowych gospodarstw agroturystycznych, zlokalizowanych na Roztoczu Środkowym. Uzyskane wyniki wykazały, że poziom fitoakumulacji azotanów zależał od gatunku i fizjologicznej fazy rozwoju rośliny oraz metody uprawy. Zawartość azotanów w liściach badanych gatunkach roślin kształtowała się następująco: sałata > szpinak > bazylia > mięta pieprzowa > lebiodka pospolita, zwana oregano >> tymianek. Najwięcej azotanów gromadziły rośliny uprawiane metodą konwencjonalną, mniej metodą integrowaną, a najmniej metodą organiczną. Rośliny we wczesnej fazie wegetatywnej zawierały około dwukrotnie więcej azotanów niż rośliny w dojrzałej fazie wegetatywnej. W juwenilnej fazie wegetatywnej zawartości azotanów przekraczały prawnie dopuszczalne ich zawartości w sałacie, szpinaku i bazylii z ogrodów konwencjonalnych i integrowanych. W dojrzałej fazie wegetatywnej zawartości azotanów we wszystkich badanych gatunkach roślin nie przekroczyły prawnie dopuszczalnych zawartości tych związków w warzywach liściowych o krótkim okresie wegetacji.
Źródło:
Ecological Chemistry and Engineering. A; 2018, 25, 1; 71-79
1898-6188
2084-4530
Pojawia się w:
Ecological Chemistry and Engineering. A
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Biological quality of triticale green plants biofortified with iodine
Jakość biologiczna zielonych roślin pszenżyta biofortyfikowanych jodem
Autorzy:
Krzepiłko, Anna
Kościk, Bogdan
Stachowicz, Jadwiga
Święciło, Agata
Prażak, Roman
Skowrońska, Monika
Jackowska, Izabella
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/387724.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
triticale
iodine
biological quality
pszenżyto
jod
jakość biologiczna
Opis:
Plant biofortified with iodine may be an alternative source of this element in human diet. The purpose of the research was to determine the effect of fertilization on quality of green plant biological iodine. Iodine in the form of KIO3 or KI was applied to the soil or sprayed on the plants. Iodine application (2.50 or 5 kg ∙ ha–1) was split, with the first half applied together with spring nitrogen fertilization and the other half applied one month before sampling for laboratory tests. In all the tested combinations of fertilization iodine increases iodine content in green plants compared to control. The application rates and means of fertilization with iodine salts did not adversely affect the biological quality of the plants.
Rośliny biofortyfikowane jodem mogą być alternatywnym źródłem tego pierwiastka w diecie człowieka. Celem badań było określenie wpływu nawożenia jodem na jakość biologiczną zielonych roślin pszenżyta. Jod w postaci KIO3 lub KI (2,50 lub 5 kg ∙ ha–1) był stosowany w glebie lub rozpylany na rośliny. Dawka jodu została podzielona, pierwszą połowę stosowano wraz z wiosennym nawożeniem azotem, a drugą połowę stosowano na jeden miesiąc przed pobraniem próbek do badań laboratoryjnych. We wszystkich badanych kombinacjach nawożenia jodem obserwowano wzrost zawartości jodu w zielonych roślinach pszenżyta w porównaniu do kontroli. Zastosowane dawki i sposoby nawożenia solami jodu nie wpłynęły negatywnie na jakość biologiczną zielonych roślin pszenżyta.
Źródło:
Ecological Chemistry and Engineering. A; 2018, 25, 1; 61-69
1898-6188
2084-4530
Pojawia się w:
Ecological Chemistry and Engineering. A
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-6 z 6

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies