Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Potapov, Olexii" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Technical Description of the Peroral Endoscopic Diverticulostomy for the Treatment of Zenker’s Diverticulum
Opis techniczny przezustnej endoskopowej resekcji uchyłka Zenkera
Autorzy:
Potapov, Olexii
Kosiukhno, Sergii
Kalashnikov, Oleksandr
Todurov, Ivan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1623663.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
Zenker’s diverticulum
endoscopic diverticulostomy
peroral surgery
endoscopic surgery
uchyłek Zenkera
endoskopowa resekcja uchyłku
chirurgia przezustna
chirurgia endoskopowa
Opis:
Introduction: Endoscopic treatment of Zenker’s diverticulum (ZD) is one of the oldest endoscopic procedures, but has still not become the treatment of choice. Although ZD is a benign disease, it can severely impact patients’ quality of life and can have serious adverse effects, such as aspiration pneumonia. Material and Methods: Between November 2018 and February 2020 three patients (2 female, 1 male) with ZD underwent peroral endoscopic diverticulo-esophagostomy. Blood tests, ECG and tests required for general anesthesia was performed. The patients took gastrografin orally both before the procedure and 2 months afterwards. Results: The average age of the patients was 66 years (range 54–75 years). There were no alterations in CBC, ECG and other routine tests. Upper GI endoscopy and the gastrografin test confirmed the diagnosis. All patients had stage IV ZD according to the Brombart classification. The mean operation time was 55+/-15 min. (range 40–70 min.). Blood loss was less than 20 cc. This paper gives a precise technical description of the procedure. Complete recovery was observed at the 1- and 2-month follow-ups. No complications or mortality were observed. Conclusions: Peroral endoscopic stapled diverticulostomy is feasible and safe, even at the beginning of the learning curve. We found that the use of regular laparoscopic instrumentation along with diverticuloscope is suitable for most purposes. However, we suggest starting the endoscopic peroral program by treating carefully selected patients in centers with a developed advanced minimally invasive program
Wprowadzenie: Endoskopowe leczenie uchyłka Zenkera (ZD) jest jedną z najstarszych procedur endoskopowych, jednak nadal nie jest leczeniem z wyboru. Chociaż ZD jest chorobą łagodną, może istotnie wpływać na jakość życia pacjentów i mieć poważne skutki uboczne, takie jak zachłystowe zapalenie płuc. Materiał i metody: W okresie od listopada 2018 do lutego 2020 roku operowano 3 chorych (2 kobiety i 1 mężczyznę) z powodu uchyłku Zenkera z zastosowaniem techniki przezustnej resekcji endoskopowej. Wykonano badania krwi, EKG i testy wymagane do znieczulenia ogólnego. Pacjenci przyjmowali gastrografinę doustnie zarówno przed zabiegiem, jak i 2 miesiące po zabiegu. Wyniki: Wiek chorych wynosił średnio 66 lat (54–75). Nie stwierdzono odchyleń w badaniach laboratoryjnych. Potwierdzenie rozpoznania opierało się na badaniu endoskopowym oraz teście z doustnym podaniem gastrografiny. U wszystkich chorych stwierdzono uchyłek Zenkera w stopniu IV wg. klasyfikacji Brombarta. Zabiegi operacyjne trwały średnio 55 (+/-15) minut (40–70 minut). Śródoperacyjna oceniana utrata krwi wynosiła poniżej 20ml. U wszystkich chorych stwierdzono pełny powrót do zdrowia po 1 do 2 miesięcy od zabiegu. Nie stwierdzono powikłań pooperacyjnych. Wnioski: Przezustna endoskopowa resekcja uchyłku Zenkera jest bezpiecznym i skutecznym zabiegiem także w rękach chirurgów z ograniczonym doświadczeniem w tego typu resekcji. Wykazano, że użycie zwykłego oprzyrządowania laparoskopowego z diwertikuloskopem jest odpowiednie do większości zastosowań. Niemniej zalecane jest, aby zabiegi przeprowadzane były u starannie wyselekcjonowanych chorych w ośrodkach posiadających doświadczenie w chirurgii minimalnie inwazyjnej.
Źródło:
Państwo i Społeczeństwo; 2020, 4; 49-60
1643-8299
2451-0858
Pojawia się w:
Państwo i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Complications profile after robotic pancreatic surgery
Profil powikłań pooperacyjnych po zabiegach robotowych w obrębie trzustki
Autorzy:
Marino, Marco V.
Mituś, Jerzy W.
Vaccarella, Gianpaolo
Potapov, Olexii
Mirabella, Antonello
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/527582.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
pancreatic surgery
robotic surgery
complications
chirurgia trzustki
chirurgia robotowa
powikłania
Opis:
Introduction: General acceptance of the robotic platform in pancreatic surgery is poor. One of the main concerns regarding this technique is that the likelihood of complications is greater compared to other approaches. Material and Methods: We performed a retrospective analysis of our database on robotic pancreatic surgery. Results: A total of 22 patients (12 male) underwent robotic pancreatic surgery. 6 pancreatoduodenectomies (PD 27.3%), 12 distal pancreatectomies (DP 54.5%), 2 tumor enucleations (9.1%) and 2 pseudocyst-gastrostomy (9.1%) were performed. The overall operative time was 425 (390–620) min, the median blood loss was 150 ml (70–600). We observed 10/22 (45.4%) overall postoperative morbidity, with 4 grade III to V complications according to the Clavien-Dindo classifi cation system. The Clinically relevant pancreatic fi stula rate was 3/22 (13.6%): 2 in DP group, 1 in the PD group. The reoperation rate was 2/22, one in the PD group, the other in the PG group; while the readmission rate was 18.6%. There was no postoperative death during the 30 days post surgery. Conclusion: Robotic pancreatic surgery seems to be safe and feasible and it is associated with an acceptable risk of complications, low estimated blood loss and low conversion rate.
Wprowadzenie: Ogólny stopień akceptacji dla stosowania chirurgii robotowej w chirurgii trzustki jest niski. Jedną z podstawowych barier dla wprowadzania tej techniki jest obawa przed większym niż w przypadku innych technik operacyjnych ryzykiem wystąpienia powikłań pooperacyjnych. Materiał i metody: Przeprowadzono retrospektywną analizę danych szpitalnych dotyczących zabiegów operacyjnych trzustki z dostępu robotowego. Wyniki: Ogółem operowano 22 chorych (w tym 12 mężczyzn) z zastosowaniem systemu robotowego do operacji trzustki. Wykonano 6 pankreatoduodenektomii (27,3%), 12 pankreatektomii obwodowych (54,5%), 2 wyłuszczenia guza (9,1%) oraz 2 zespolenia pseudotorbieli trzustki ze światłem żołądka (9,1%). Czas operacji wyniósł średnio 425 min (390–620 min), a mediana utraty krwi – 150 ml (70–600 ml). Powikłania pooperacyjne stwierdzono u 10 z 22 chorych (45,4%) przy czym u 4 wystąpiły powikłania w stopniu III–V według skali Claviena-Dindo. Klinicznie istotna przetoka trzustkowa wystąpiła u 3 z 22 chorych (13,6%), w tym u 2 chorych po resekcji obwodowej trzustki i u 1 po pankreatoduodenektomii. Reoperacje były konieczne u 2 z 22 chorych: jedna po zabiegu pankreatoduodenektomii i jedna po zespoleniu pseudotorbieli ze światłem żołądka. Odsetek ponownych przyjęć do szpitala wyniósł 18,6%. Nie stwierdzono zgonów w okresie 30 dni po zabiegu operacyjnym. Wnioski: Robotowa chirurgia trzustki wydaje się być techniką bezpieczną i wykonalną przy akceptowalnym ryzyku powikłań pooperacyjnych, niskiej śródoperacyjnej utracie krwi oraz niskim ryzyku konwersji.
Źródło:
Państwo i Społeczeństwo; 2020, 2; 51-63
1643-8299
2451-0858
Pojawia się w:
Państwo i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies