Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Ponichtera-Kasprzykowska, Monika" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Adaptacja i wykorzystanie testu fluencji słownej na świecie
Adaptation and usage of the verbal fluency test in the world
Autorzy:
Ponichtera-Kasprzykowska, Monika
Sobów, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/944289.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
normalizacja
fluencja literowa
test FAS
fas test
letter fluency
normalization
Opis:
Aim: The verbal fluency test is one of the best known and useful neuropsychological tools based on the language functions diagnosis. The study was aimed at analysis and evaluation of adaptation and use of this test in the world, with a special emphasis on the situation in Poland. Material and methods: The research material was completed due to a survey of electronic databases. Some of the studies were singled out manually. Among other, the following key words were used: verbal fluency, adaptation of verbal fluency test, FAS, COWAT (Controlled Oral Word Association Test). Finally, included into the basic analysis were 33 research articles from 23 countries. Additionally, the detailed evaluation included 18 Polish tests, using the verbal fluency test. Results: The greatest group among the analysed studies was that of standardization studies. Far less frequently included is complete linguistic adaptation. A high freedom is observed within selection of the phonetic variant letters, even among researchers from one country. Conclusions: Basically, the use of the verbal fluency test in Poland does not diverge from international tendencies. There is a considerable diversity as regards the way of adaptation of the tool for the demand of a given population and within it. Because of too few comparative data within the applied phonetic variants of the test, we cannot explicitly indicate a predominance of original version of the tool or simultaneously applied lists of letters.
Cel: Test fluencji słownej to jedno z najbardziej znanych i użytecznych narzędzi neuropsychologicznych opierających się na diagnozie funkcji językowych. Celami pracy były analiza i ewaluacja adaptacji i wykorzystania tego testu na świecie, ze szczególnym uwzględnieniem sytuacji w Polsce. Materiał i metody: Materiał badawczy skompletowano w wyniku przeglądu elektronicznych baz danych. Część prac wyodrębniono w sposób manualny. Używano m.in. następujących słów kluczowych: verbal fluency, adaptation of verbal fluency test, FAS, COWAT (Controlled Oral Word Association Test). Ostatecznie do podstawowej analizy włączono 33 prace badawcze z 23 krajów. Dodatkowo szczegółowej ewaluacji poddano 18 polskich prac wykorzystujących test fluencji słownej. Wyniki: Wśród analizowanych prac najliczniejszą grupę stanowią badania normalizacyjne. Znacznie rzadziej uwzględnia się pełną adaptację lingwistyczną. Obserwuje się dużą dowolność pod względem wyboru liter wariantu fonetycznego, nawet wśród badaczy z jednego kraju. Wnioski: Wykorzystanie testu fluencji słownej w Polsce nie odbiega zasadniczo od tendencji międzynarodowych. Występuje znaczna różnorodność, jeśli chodzi o sposób zaadaptowania narzędzia do potrzeb danej populacji i w jej obrębie. Ze względu na małą ilość danych porównawczych w zakresie stosowanych wariantów fonetycznych testu nie można jednoznacznie wykazać przewagi oryginalnej wersji narzędzia bądź równolegle wykorzystywanych zestawów liter.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2014, 14, 3; 178-187
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozpoznawanie depresji u pacjentów z chorobą Parkinsona za pomocą różnorodnych narzędzi diagnostycznych
Depression diagnosis in patients with Parkinson’s disease using various diagnostic tools
Autorzy:
Pękala, Krzysztof
Ponichtera-Kasprzykowska, Monika
Sobów, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030301.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
Parkinson’s disease
choroba Parkinsona
clinical scale
depresja
depression
diagnostic criteria
kryterium diagnostyczne
kwestionariusz samoopisowy
self-report questionnaire
skala kliniczna
Opis:
Parkinson’s disease is a neurodegenerative disorder. Its main symptoms are those from the scope of motor and non-motor functions. Both groups of those symptoms considerably influence the patient’s health-related quality of life. Non-motor symptoms are frequently overlooked, and, as a consequence, poorly treated. It leads to complications in therapy and a decreased level of quality of life of both patients and their caretakers. One of the co-occurring disorders is depression. Many of the symptoms overlap with those of Parkinson’s disease. This presents additional requirements for the clinician/researcher and their psychometric tools. There are many clinical scales and self-report questionnaires successfully used for screening, diagnosis, or checking the progress in the treatment of depression. These include: Center for Epidemiologic Studies Depression Scale (CES-D), Geriatric Depression Scale (GDS), Beck Depression Inventory (BDI), Inventory of Depressive Symptoms – Self-Rated (IDS-SR), Patient Health Questionnaire (PHQ), Unified Parkinson’s Disease Rating Scale (UPDRS-Part I), Hospital Anxiety and Depression Scale (HADS), Zung Self-Rating Depression Scale (SDS), Cornell Scale for the Assessment of Depression in Dementia (CSDD), Inventory of Depressive Symptoms – Clinician (IDS-C), Hamilton Depression Rating Scale (Ham-D), Montgomery–Åsberg Depression Rating Scale (MADRS). The most efficient tools in recognizing depression in Parkinson’s disease are clinical scales, especially Hamilton and Montgomery–Åsberg scales. Their usefulness and effectiveness is high for both the screening process and for measuring the severity of depressive symptoms. Beck Depression Inventory shows similar outcomes. Slightly less research in this area has been carried out on the Inventory of Depressive Symptoms – Clinician, yet this is a promising tool. Questionnaire version of this tool – Inventory of Depressive Symptoms – Self-Rated – does not live up to the expectations in the diagnosis of depression at an appropriate level in patients with Parkinson’s disease. Similar conclusions can be drawn with respect to Unified Parkinson’s Disease Rating Scale – Part I, and the Center for Epidemiologic Studies Depression Rating Scale. For screening purposes, Geriatric Depression Scale, Hospital Anxiety and Depression Scale, Patient Health Questionnaire and Zung Self-Rating Depression Scale are valid in depression in Parkinson’s disease. Cornell Scale for the Assessment of Depression in Dementia seems a promising tool for screening once it has been tested more.
Choroba Parkinsona to zaburzenie neurodegeneratywne, którego głównymi objawami są te z zakresu motoryki i tzw. pozamotoryczne. Obie grupy symptomów w znaczący sposób wpływają na poczucie jakości życia chorego. Zaburzenia pozamotoryczne często bywają pomijane, niewłaściwie diagnozowane i źle leczone, co prowadzi do komplikacji w leczeniu, gorszego funkcjonowania pacjentów i ich opiekunów. Jednym ze współwystępujących zaburzeń jest depresja. Dużo jej objawów pojawia się również w chorobie Parkinsona, co stawia przed klinicystą czy badaczem i używanymi przez nich narzędziami dodatkowe wymagania. Istnieje wiele skal klinicznych i kwestionariuszy samoopisowych z powodzeniem wykorzystywanych w przesiewie, rozpoznaniu czy sprawdzaniu postępów terapii depresji. Należą do nich: Center for Epidemiologic Studies Depression Scale (CES-D), Geriatric Depression Scale (GDS), Beck Depression Inventory (BDI), Inventory of Depressive Symptoms – Self-Rated (IDS-SR), Patient Health Questionnaire (PHQ), Unified Parkinson’s Disease Rating Scale (UPDRS-Part I), Hospital Anxiety and Depression Scale (HADS), Zung Self-Rating Depression Scale (SDS), Cornell Scale for the Assessment of Depression in Dementia (CSDD), Inventory of Depressive Symptoms – Clinician (IDS-C), Hamilton Depression Rating Scale (HAM-D), Montgomery–Åsberg Depression Rating Scale (MADRS). Z rozpoznawaniem depresji towarzyszącej chorobie Parkinsona najlepiej radzą sobie skale kliniczne, szczególnie skala Hamiltona oraz Montgomery–Åsberg. Ich przydatność i skuteczność jest duża zarówno w badaniach przesiewowych czy badaniu nasilenia objawów, jak i w stawianiu diagnozy. Podobne cechy ma kwestionariusz Becka. Nieco mniej badań w tym zakresie przeprowadzono na Inventory of Depressive Symptoms – Clinician, choć jest to narzędzie obiecujące. Wersja kwestionariuszowa tego narzędzia, Inventory of Depressive Symptoms – Self-Rated, nie spełnia oczekiwań w rozpoznawaniu depresji na odpowiednim poziomie w grupie osób z chorobą Parkinsona. Podobne wnioski należy wyciągnąć odnośnie do Unified Parkinson’s Disease Rating Scale – Part I oraz Center for Epidemiologic Studies Depression Rating Scale. Do celów przesiewowych dobrze nadają się zaś Geriatric Depression Scale, Hospital Anxiety and Depression Scale, Patient Health Questionnaire i Zung Self-Rating Depression Scale. Cornell Scale for the Assessment of Depression in Dementia może być obiecującym narzędziem do celów przesiewowych po przejściu większej liczby testów.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2015, 15, 4; 210-216
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Niefarmakologiczne strategie postępowania w zaburzeniach zachowania towarzyszących otępieniu
Non-pharmacological strategies of behavioural symptoms associated with dementia management
Autorzy:
Ponichtera-Kasprzykowska, Monika
Pękala, Krzysztof
Sobów, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1053618.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
otępienie
zaburzenia zachowania
interwencje niefarmakologiczne
stres
potrzeby
dementia
behavioural symptoms
non-pharmacological interventions
stress
needs
Opis:
Behavioural and psychological symptoms of dementia (BPSD) are common among demented patients and constitute a serious problem not only because of additional care-related issues and increased caregivers’ burden, but also due to considerable consequences for the patients, including faster progression of cognitive disorder, increased care need and earlier institutionalization, risk of falls and injuries as well as increased mortality. Commonly used drugs (antipsychotics, antidepressants, antiepileptic) have limited efficacy and tolerability. Moreover, antipsychotics use in dementia has been linked to increased risk of cerebrovascular events (like stroke and myocardial infarct) and premature mortality. Non-pharmacological interventions have been proposed as an alternative to drug use. Their efficacy, although also limited, is not inferior to drugs while the risk of side effects is minimal as compared to any drug. Four different theoretical models (genetic-biological, behavioural, stress hypersensitivity and frustrated needs) are used for the development of different management approaches. The resulting, clinically confirmed methods include sensory interventions, structured activities and social activities potentialization. The commonly used behavioural methods, although popular, are surprisingly insufficiently examined in clinical trials. Wider use of non-pharmacological methods for dementia (including BPSD) is compromised by mental barriers of health professionals (including beliefs and habits), low level of knowledge among professionals and caregivers as well as barriers related to health care system and costs of care.
Zaburzenia zachowania i objawy psychotyczne dotyczą większości chorych otępiałych i stanowią poważny problem nie tylko z powodu trudności związanych z opieką i cierpienia opiekunów, ale także niekorzystnych następstw dla chorych, takich jak szybsza progresja dysfunkcji poznawczych, zwiększona potrzeba opieki i wcześniejsza instytucjonalizacja, ryzyko upadków i urazów oraz wyższa śmiertelność. Powszechnie stosowane leki (przeciwpsychotyczne, przeciwdepresyjne, przeciwpadaczkowe) cechuje ograniczona skuteczność, występują również problemy z tolerancją, a w przypadku leków przeciwpsychotycznych dodatkowe ryzyko powikłań ze strony układu krążenia i przedwczesnych zgonów. Alternatywą mogą być interwencje niefarmakologiczne, które są względnie dobrze przebadane, cechują się zadowalającą efektywnością wobec przynajmniej niektórych objawów behawioralnych (zwłaszcza pobudzenia, zaburzeń nastroju, zaburzeń snu i apatii) oraz zdecydowanie lepszym bezpieczeństwem stosowania niż jakiekolwiek leki. Stosowane podejścia opierają się na czterech modelach teoretycznych (genetyczno-biologiczny, behawioralny, nadwrażliwości na stres i niezaspokojonych potrzeb), z których wywodzi się specyficzne interwencje, dostosowane do potrzeb chorych z demencją. Do najlepiej przebadanych należą interwencje sensoryczne, ustrukturowane aktywności i metody potencjalizowania kontaktów społecznych. Powszechnie stosowane są także różne interwencje behawioralne, które są jednak niewystarczająco dokładnie przebadane. Wdrożenie metod niefarmakologicznych utrudniają przyzwyczajenia i przekonania oraz inne bariery mentalne, niewiedza personelu fachowego i opiekunów, a także bariery związane z systemem ochrony zdrowia i wysokimi kosztami opieki.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2013, 13, 4; 302-307
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies