Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Początek, Michał" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-7 z 7
Tytuł:
Wątki medyczne w biografiach wybitnych Wielkopolan: Stanisława Staszica i Augusta Cieszkowskiego.
Medical Matters in Biographies of Two Distinguished Citizens of Great Poland: Stanisław Staszic and August Cieszkowski.
Autorzy:
Początek, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2085426.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Historii Filozofii i Medycyny
Tematy:
Stanisław Staszic
August Cieszkowski
Oświecenie
praca organiczna
medycyna
edukacja
reformy
Warszawskie Towarzystwo Przyjaciół nauk
Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk
medicine, education, reforms, Scientific Society of
Warsaw, Scientific Society of Poznań
Enlightenment
ground-work for the nation and society
medicine
education
reforms
Opis:
Sięgając do wspomnień, osobistych listów oraz dostępnych dokumentów, poddano analizie wątki zdrowotne w biografiach dwóch wybitnych Wielkopolan, Stanisława Staszica (1755-1826) i Augusta Cieszkowskiego (1814-1894). Obaj zasłużyli się Rzeczypospolitej owocną działalnością na płaszczyźnie naukowej i społecznej. Ich aktywność przypadła na trudny, burzliwy okres w dziejach Polski, czas upadku państwowości, utraty niepodległości, dramatycznych zrywów powstańczych i wreszcie zaborów oraz ponad wiekowego ucisku. Znakomici mężowie opowiadali się raczej nie za militarną konfrontacją z wrogami, a za pokojową, acz stanowczą rywalizacją na polu gospodarczym i naukowym. Stawiali na pracę u podstaw, na znaną i sprawdzoną w tradycji Wielkopolski pracę organiczną. Czerpali z twórczego dorobku Oświecenia, ale wzbogacali je o własne prorocze wizje. Niezwykle uzdolnieni i wszechstronni, podejmowali również inicjatywy na rzecz zdrowia publicznego. Obie postacie przedstawiono od mniej znanej, bardziej prywatnej strony. Posągowym biografiom nadaje ona ludzkie, bezpośrednie oblicze i je po prostu ożywia. Przybliża tym samym sprawy, którym się poświęcili, przypomina ich dzieło.
Stanisław Staszic (1755-1826) and August Cieszkowski (1814-1894) were versatile persons, meritorious polish philosophers, founders of high schools, chairmen of famous scientific societas in Warsaw and Poznań. They live in the second half of XVIII century (the first) and in XIX century, became emitent advocates of modernisation and consolidation of Poland. Poland was divided then and annexed by foreign neighbours, our enemies. Both were followers of social integrity, education and industralisation- so called, ground work. They had of course some corporal ailments. This article shows them, and by the way, makes their biographies more interesting and vivid. Both great men influenced also, on preparing many reforms on the country medicine area.
Źródło:
Archiwum Historii i Filozofii Medycyny; 2020, 83; 37-51
0860-1844
Pojawia się w:
Archiwum Historii i Filozofii Medycyny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Miejsce celiakii w podręcznikach akademickich wydawanych w Polsce drugiej połowy XX wieku, na przykładzie wybranych pozycji.
Celiac Disease in Polish Handbooks for Students of Medicine Edited in Poland in the Second Half of the XX Century.
Autorzy:
Początek, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2085464.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Historii Filozofii i Medycyny
Tematy:
celiakia, etiologia i patogeneza, niedobór
żywieniowy, podręczniki akademickie, choroby
wewnętrzne, pediatria, anatomia patologiczna, niedocenienie
i niedoszacowanie skali problemu
celiac disease, etiopathology, pathogenetic
mechanisms, nutricial deficiency, medical handbooks,
internal diseases, pediatrics, pathomorphology, undervaluated
problems
Opis:
Celem pracy jest analiza obecności i rzetelności wykładu na temat celiakii, w podręcznikach akademickich wydawanych w Polsce drugiej połowy XX wieku. Celiakia, prawdopodobnie najpowszechniejsza obecnie choroba układu pokarmowego na świecie, została wyodrębniona i nowocześnie sklasyfikowana już w roku 1950. Stopniowo aktualizowano wiadomości o etiologii i patogenezie, udoskonalano narzędzia diagnostyczne, aczkolwiek rozpoznawanie wciąż pozostaje trudne. Wiedza o chorobie z trudem przebijała się do świadomości społecznej, co miało dramatyczne konsekwencje zdrowotne i pewnie ekonomiczne. W Polsce wynikało zaś z niewytłumaczalnego niedocenienia problemu przez czołowych klinicystów. Zagadnienie przedstawiono w oparciu o lekturę wybranych, zalecanych przez wykładowców podręczników akademickich interny, pediatrii oraz anatomii patologicznej, omawianych tu w ujęciu chronologicznym.
The main subject of this paper is to show that not enough information of celiac disease in respect of reliability and modernity terms, was in important medical handbooks edited in Poland in the second half of the XX century. Celiac disease has become probably the most frequent illness of alimentary tract. Separated from other diseases et finally examined in 1950, it’s still not quite clear in diagnostic matters. Modern knowledge was not easy to public perception although it influenced many hard economic and medical consequences in personal and social lives. Some of them were the result of ignorance, some were caused by undervalue these problems in main recommended then handbooks and lectures.
Źródło:
Archiwum Historii i Filozofii Medycyny; 2020, 83; 52-62
0860-1844
Pojawia się w:
Archiwum Historii i Filozofii Medycyny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Siła perswazji. Komunikat sanitarny w perspektywie działań zdrowotnych w Wielkim Księstwie Poznańskim
Power of Persuasion. Th e Offi cial Sanitary Report in the View of Health Service in the Grand Duchy of Poznań
Autorzy:
Początek, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/530632.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Historii Filozofii i Medycyny
Tematy:
policja lekarska
państwo
nośniki informacji
komunikat sanitarny
Wielkie Księstwo Poznańskie
Oświecenie
medical police
state
media messengers
sanitary report
Grand Duchy of Poznań
Enlightenment
period
Opis:
W pierwszej połowie XIX wieku medycyna nie dysponowała środkami, które dziś uchodzą za podstawowe i powszechne. Szczepienia ochronne (przeciw ospie) były spektakularną nowością. Nie znano antybiotyków ani prawideł aseptyki, w dyscyplinach klinicznych dominowały marazm i rutyna. Wyzwaniem stawała się rosnąca liczba ludności i stałe zagrożenie epidemiczne. Obiecującą dynamikę wykazywały za to działania profi laktyczne, głównie o charakterze porządkowym. Skutecznie mogły je podejmować wyłaniające się w Europie nowoczesne struktury państwowe, ze zorganizowaną służbą medyczną na czele. W Prusach ciągle doskonalono formy administracji, osiągając wyniki bliskie perfekcji. W dziedzinie zdrowia kierowano się zasadami tzw. policji lekarskiej. Jej efektywność potęgowały kształtujące się pod wpływem Oświecenia sposoby sprawnego komunikowania. Ułatwiały zarządzanie i odegrały ogromną rolę także na polu zdrowotnym. Wyjątkowe znaczenie komunikatu sanitarnego zarysowano tutaj na przykładzie Wielkiego Księstwa Poznańskiego.
In the fi rst half of XIX century medicine did not have enough methods and possibilities to cure dangerous diseases. Vaccinotherapy was scarcely used, antibiotics were unknown, antisepsis and asepsis occurred not before the sixties. At the same time Europe experienced a great growth of population. Th ere were also many factors of epidemical risk. In those circumstances, education in prophylaxis was very important on the base at law and order. In order to solve many social problems there appeared an idea of building modern States with better competence and more possibilities. With the help of solid structures, like health service new arrangements could better cope with epidemic risks. In Prussian Kingdom the strategy in health protection was related to so-called medical police. Th e Enlightenment period was friendly to modern ways of communication which were essential basis of effi cient administration. Th e sanitary report played an important role among them and existed in the centre of health care system. Its special position and agenda have been described here on the example of the Grand Duchy of Poznań, part of the Polish territory, which belonged to the Prussian Kingdom, on the ground of the decision of the Vienna Congress 1815.
Źródło:
Archiwum Historii i Filozofii Medycyny; 2012, 75/2; 23-30
0860-1844
Pojawia się w:
Archiwum Historii i Filozofii Medycyny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola i czynności fizyków powiatowych w Wielkim Księstwie Poznańskim
The Role and Activities of District Physicians in the Grand Duchy of Poznań
Autorzy:
Początek, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/530564.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Historii Filozofii i Medycyny
Tematy:
fizyk powiatowy
Wielkie Księstwo Poznańskie
policja lekarska
profilaktyka
epidemie
XIX wiek
district physician
Grand Duchy o f Poznań
medical policy
profilaxis
epidemics
19th century
Opis:
Celem pracy było przedstawienie roli urzędowego lekarza powiatowego w systemie ochrony zdrowia na terenie Wielkiego Księstwa Poznańskiego. Temat podjęto z zamiarem uzupełnienia i pogłębienia wiedzy dotyczącej istotnych aspektów życia społecznego, jakimi są sprawy zdrowia. W X IX w. w okresie kształtowania się w Europie nowoczesnych państw narodowych, działania w tym zakresie zaczęły przybierać formę planowej polityki. Zagadnienie zostało potraktowane dwutorowo. Z jednej strony omówiono bowiem założenia pruskiej polityki sanitarnej i stworzony dla niej model organizacyjny, z drugiej uwzględniono znane uwarunkowania regionalne. Starano się wyodrębnić cechy charakterystyczne służby zdrowia w ówczesnych Prusach. Posługując się sprawdzonymi metodami administracyjnymi, kierowała się ona ideowymi wskazaniami tzw. policji lekarskiej oraz wymogami racji stanu. Funkcjonowanie tego modelu analizowano na przykładzie północno-zachodniej Wielkopolski, rdzennie polskiego terytorium, po Kongresie Wiedeńskim wcielonego do państwa pruskiego. Zasadniczym ogniwem systemu ochrony zdrowia w Wielkim Księstwie Poznańskim, od roku 1849 zaś w Prowincji Poznańskiej, był urząd fizyka powiatowego. Stanowił organ nadzoru fachowego i główny ośrodek dyspozycyjny służby zdrowia w terenie. Posiadał względną autonomię i szerokie uprawnienia. Kompleksowo realizował wielopłaszczyznowe zadania, a znaczącą pozycję wśród nich zajmowało zwalczanie skutków klęsk elementarnych (np. epidemii). Prezentacja roli lekarza powiatowego uzupełnia obraz opieki medycznej funkcjonującej w określonych w arunkach historycznych, a także skłania do refleksji nad jej ewolucją.
The aim o f the work was to show the role o f district physicians in the system of health protection which was obligatory in the Grand Duchy o f Poznań. The subject was taken up in order to complete and increase the knowledge connected with essential aspects o f social life such as health problems. In the 19th century, in the time when modern, new national countries in Europe were formed, the activity in the sphere of health started to be a planned policy. The problem was handled in two ways. On the one hand, the general bases o f Prussian sanitary arrangements and its organizational model were discussed, and on the other hand, well-known local conditions were taken into consideration. The aim was to present separately the characteristics of health service in Prussia of that time. According to the verified methods of administration, it followed idealistic indications of the so-called medical police and also the requirements of the state policy. It has been precisely analysed how the model worked according to the example of northwest Wielkopolska region, a strictly Polish territory which was incorporated to Prussia after the Vienna Congress. The fundamental link in the system of health protection in the Grand Duchy o f Poznań (since 1849 — the Province of Poznań) was the office of a district physician. This was the organ of professional government control and the main disposal centre of health service in the area. It had relative autonomy and broad rights. It fulfilled multilevel tasks among which the most important one was to overcome effects of elementary disasters e.g., epidemics. The description o f the role o f a district physician makes the view on medical care, as it functioned in particular historical circumstances, complete. It also makes us think about the evolution o f medical care.
Źródło:
Archiwum Historii i Filozofii Medycyny; 2012, 75/1; 26-43
0860-1844
Pojawia się w:
Archiwum Historii i Filozofii Medycyny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Arnold Drygas, lekarz i podróżnik. Szkic do portretu
Arnold Drygas, Physician and Traveler. Sketch for a Portrait
Autorzy:
Początek, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/530587.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Historii Filozofii i Medycyny
Tematy:
Arnold Drygas
biografia
biography
Opis:
Piła jest miastem rodzinnym wielu znamienitych Polaków. Biografia najbardziej szacownego księdza z tego miasta Stanisława Staszica jest dobrze znana. Pantaleon Wawrzyniec Szuman — sławny prawnik i społecznik, oraz Antoni Kiszewski, pedagog, są także bardzo często wymieniani. Doktorowi Arnoldowi Drygasowi nie poświęcono tak wiele uwagi. Urodził się w Pile w 1876 roku. Jego życie pełne było tragicznych wydarzeń. Jego ojciec Antoni był nauczycielem w liceum oraz założycielem Polskiego Stowarzyszenia Przemysłowego. Zakres jego działalności obejmował kulturę, edukację i pracę na rzecz ojczyzny. Arnold Drygas studiował medycynę w Monachium, Giessen, Wurzburgu i Berlinie. Po uzyskaniu dyplomu lekarza zamieszkał w Poznaniu. Został asystentem na oddziale internistycznym Szpitala Miejskiego. Na przełomie XIX i XX wieku został skierowany na Kujawy, aby przeciwdziałać epidemii duru plamistego. Następnie wrócił do Berlina i w latach 1902-1903 kontynuował studia. Opublikował kilka ważnych prac naukowych. Jego kariera została przerwana przez wielką osobistą tragedię — śmierć żony. Brał udział w podróży morskiej dookoła świata w charakterze lekarza pokładowego. Po kilku miesiącach podróżowania dotarł do Indii, gdzie prowadził prace badawcze wraz z francuskim bakteriologiem Lacoque’iem. Szczególne sukcesy odniósł w badaniach mikroba żółtej febry. Wyniki ich wspólnej pracy okazały się później bardzo pomocne w wyjaśnieniu wirusowej etiologii tej choroby oraz roli komarów w jej przenoszeniu. W drodze powrotnej do Polski doktor Drygas zachorował na zapalenie płuc i zmarł w Afryce 14 grudnia 1906 roku.
The city of Piła was a hometown of many eminent Polish people. The biography of the most meritorious priest is well-known. Pantaleon Wawrzyniec Szuman a famous lawyer and national worker, and Antoni Kiszewski, a pedagogue, are also very often mentioned. Doctor Arnold Drygas has not been given so much attention and regard. He was born in Piła in 1876. His life was full of tragic events. His father, Antoni was a teacher in a secondary school and the founder of Polish Industrialists Society. His sphere of activity concerned culture, education and patriotic work. Arnold Drygas studied medicine in Munich, Giessen, Wurzburg and Berlin. After he had obtained the doctor s degree, he settled down in Poznań. He became an assistant at the internal ward of the municipal hospital. At the turn of the 19th century, he was sent to Cuiavia to deal with the epidemic of typhus fever. He went back to Berlin and in the years 1902-1903 continued his studies. Arnold Drygas published several important scientific papers. His career was interrupted by the death of his wife — a great personal tragedy. He took part in a voyage around the world as a doctor on board. After a few months of travelling, he arrived in India, where, together with French bacteriologist Mr. Lacoque, did some research work. He was successful in research of the microbe of yellow fever. The effects of their joint work were later very helpful in explaining virus etiology of that disease and the role of mosquitoes in its dissemination. On his way back to Poland, doctor Drygas fell ill. He suffered from pneumonia and died in Africa on 14th December 1906.
Źródło:
Archiwum Historii i Filozofii Medycyny; 2010, 73; 109-110
0860-1844
Pojawia się w:
Archiwum Historii i Filozofii Medycyny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Historyczne i filozoficzne aspekty badań na stwardnieniem rozsianym
Historical and Philosophical Bearings in the Study of Multiple Sclerosis
Autorzy:
Początek, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/530760.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Historii Filozofii i Medycyny
Tematy:
stwardnienie rozsiane
kontekst kulturowy
epistemologia
historiozofia
metodologia badań
niemożność poznawcza
multiple sclerosis
cultural context
epistemology
philosophy of history
methodology of study
investigative impossibility
Opis:
Stwardnienie rozsiane jest zapalno-zwyrodnieniowym procesem chorobowym Centralnego Układu Nerwowego. Występuje głównie wśród ludzi młodych i na całym świecie, dotyka obecnie 2,5 miliona osób. 45 tysięcy spośród nich mieszka w Polsce. Chociaż pierwszy opis symptomatologii pochodzi z XIV wieku, a dotyczy przypadku świętej Ludwiny z Schiedam, choroba przez stulecia wymykała się gruntownemu poznaniu. Pogłębiać się ono zaczęło dopiero w połowie wieku XIX. Zapewne nie bez związku z ujawnieniem tzw. dryftu genetycznego, skutkującego manifestacją specyficznej geografii i epidemiologii zachorowań. Do tego przyczyniły się osiągnięcia demografii i statystyki. Istotny był też ogromny postęp przyrodniczych nauk podstawowych oraz kliniki medycznej, w zakresie zarówno diagnostyki jak i terapii. Umożliwiły one Jean-Martin Charcotowi (w 1868 r.), kliniczne i anatomopatologiczne wyodrębnienie stwardnienia rozsianego jako osobnej jednostki chorobowej. Od tego czasu odsłonięto wiele mechanizmów patogenetycznych, ujawniono liczne czynniki sprzyjające rozwojowi choroby, wykorzystano zwierzęce modele eksperymentalne, podjęto niezliczoną ilość prób leczenia. Stwardnienie rozsiane pozostaje jednak wciąż poważnym wyzwaniem poznawczym i problemem społecznym. Nie wyjaśniono bowiem jednoznacznie etiologii i nie znaleziono sposobu trwałego wyleczenia. Istotą problemu społecznego jest fakt zachorowań w młodym wieku, długotrwałość leczenia i związane z tym koszty. Celem niniejszej pracy jest próba innego, bardziej otwartego spojrzenia na problem. Zamiast wyłącznie medycznej proponuje się perspektywę bardziej humanistyczną, a ściślej historiozoficzną (kulturową). Autor świadomie wybiera drogę pewnej demedykalizacji, lokując zagadnienie na pograniczu różnych dyscyplin. Poprzez poszerzenie i urozmaicenie aparatu badawczego można uzyskać bonusy, niebędące sumą prostego dodania metod właściwych poszczególnym dziedzinom. Jednocześnie za równie uprawnione uznać należy poszukiwanie innych punktów odniesienia. Osadzonych na przykład w antropologii medycznej, posługującej się metodami jakościowymi i ujęciem bardziej indywidualnym, stojącej pod tym względem w sprzeczności z biomedycyną, która operuje metodami ilościowymi [1]. Taki wieloaspektowy ogląd pozostaje w korelacji z żywym we współczesnej historiografii, tzw. kontekstem kulturowym i jego analizą. Pozostaje w zbieżności z pracami utrzymanymi w konwencji Nowej Historii Kultury i ikonologii. Odkrywają one charakterystyczne dla poszczególnych epok, światopoglądowe znaczenia symboli [2]. Znaczenia zmieniające się na przestrzeni dziejów, które siłą rzeczy musiały wpłynąć na percepcję naukową i społeczną omawianej choroby. Dziś mamy przecież zupełnie inną niż kiedyś wizję ciała. Inną – większą, rolę norm i inne pojęcie normatywności. Inną funkcję „konstytucji”, jako pomostu opisującego relacje między świadomością a ciałem, odmienną wreszcie definicję choroby. Historię sm można także traktować jako przykład kulturowej niemożności i wykładnik domniemanego kryzysu kreatywności. Zwracając uwagę na niebywałą niejednorodność i zróżnicowanie przypadków, może należałoby potraktować sm nie jako jednostkę chorobową, ale raczej jako alternatywny (ewolucyjny?) wariant rozwojowy? W badaniach natrafiano na anomalie, fakty, których obowiązujące teorie nie potrafiły wyjaśnić. Stawały się one tzw. termitami nauki, czyli zjawiskami podważającymi zasadność tych teorii. Tezom dotyczącym zagadkowej choroby, które wyłoniły się jako rezultat eksperymentów, medycznej spekulacji i społecznej kontemplacji, należałoby może przeciwstawić zupełnie nowe, inaczej sformułowane, antytezy. Filozofia i historia medycyny mogą się tu okazać przydatne, z założenia odgrywając rolę krytyczno-porządkującą. W pracy zwrócono uwagę na metodologię badań, jako pochodną zmieniających się doktryn epistemologicznych oraz metodykę zastosowania ich wyników. Na podstawie dostępnego piśmiennictwa zarysowano przebieg badań nad sm, zmiany w jego leczeniu oraz ich odbicie w historiografii medycznej. Są tu pozycje o charakterze biograficznym, biograficzno-literackim oraz oczywiście pragmatycznym. Dygresyjnie zasugerowano, że ogólny plan studiów nad poszczególnymi chorobami i zespołami chorobowymi bywa daleki od optymalnego wykorzystania dorobku historiografii. Kontekst kulturowy to określenie szerokie. Obejmuje zarówno pierwiastek spekulatywny, bliższy naukom społecznym, jak i eksperymentalny – praktyczny, właściwy naukom przyrodniczym. Kontekst ten jest wyraźny już u Hipokratesa, Demokryta i Celsusa (Trójnóg Glaukiasa), obecny w prądach bardziej współczesnych, zwłaszcza w naturalizmie materialistycznym Oświecenia, reprezentowanych w poglądach Giovanniego Battisty Morgagniego, Jiriego Prohaski i Xaviera Bichata. Sięga aż po teorię faktu naukowego Ludwika Flecka i logikę odkrycia naukowego Karla Poppera. Znajduje swoje odzwierciedlenie w filozofii nauk przyrodniczych Carla G. Hempela i jego krytyce tzw. automatyzmów poznawczych. Być może w dalszej konfrontacji tez (wykorzystującej także retrospekcję historyczną), z hermeneutycznym zbiorem antytez, powstanie w końcu wartościowa, twórcza synteza, która odpowiadając na pytanie o istotę sm, zaowocuje skutecznym narzędziem jego eradykacji. W przesłankach zgromadzonej dotychczas wiedzy (tzw. konstruktu pojęciowego) i dających się wyobrazić przyszłych badaniach nad stwardnieniem rozsianym, tkwi naturalny potencjał innowacji. Obserwując jak dynamicznie wzrastają możliwości technologiczne, można zakładać, że łatwiej będzie o weryfikację powstających hipotez i postulatów. Także z pomocą medycyny translacyjnej (i ważnej biostatystyki), czyli jednych z podstawowych narzędzi EBM (Evidence Base Medicine), medycyny opartej na faktach. To może być prawdziwa siła napędowa rozwoju kliniki układu nerwowego, ale także innych dziedzin medycyny. Wybitny znawca tematu, profesor Krzysztof Selmaj zdaje się to potwierdzać, zauważając, że: „Bezsprzecznie największe osiągnięcia w neurologii obserwujemy obecnie właśnie w zakresie diagnostyki i terapii stwardnienia rozsianego”.
There are two basic pathogenic mechanisms in the course of the mysterious disease: inflammatory and degenerative. About 2,5 million people on the world, and about 45 thousand in Poland are stricken with this sickness. Many of them young, can’t expect rapid recovery. Individual, personal dramas influence common perception. Although the first description of multiple sclerosis dates from XIV century and is associated with Saint Ludvina of Schiedam, serious research started in the XIX century. Jean-Martin Charcot was the first who separated the disease as a distinct entity and made its comprehensive analysis. Despite of the great and multiform progress in all medical sciences we don’t know, how to cure this ailment effectively. Mankind succeed in many dangerous epidemics, but still has difficulty to solve the problem of multiple sclerosis. Both: with reference to reasons and decisive treatment. Although professor Krzysztof Selmaj, the leading Polish scientist in this branch of knowledge, is arguing, that the most important accomplishments in neurology is connected exactly with ms studies. We can appreciate these studies as the main and promising direction in solving other difficult problems in neurology, like: Parkinson Disease and Alzheimer Dementia. But multiple sclerosis is not only a medical problem. It is also an important cultural phenomenon, and of course the global challenge. Probably a more discerning, interdisciplinary attitude and work would be useful and creative. It would help to solve some serious problems. This work present the historical and philosophical (methodical) review of ms research. Maybe the humanities, and their vistas will achieve another, additional inspiration in our struggle with the disease.
Źródło:
Archiwum Historii i Filozofii Medycyny; 2018, 81; 24-36
0860-1844
Pojawia się w:
Archiwum Historii i Filozofii Medycyny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dziennik pacjenta izolatorium gruźliczego podczas okupacji niemieckiej. 48 dni spośród trzech miesięcy
Diary of a patient in a tuberculosis isolation room during the German occupation. 48 days out of three months
Autorzy:
Początek, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/972567.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Historii Filozofii i Medycyny
Tematy:
gruźlica
percepcja społeczna i kulturowa
choroby
okupacja hitlerowska
consumption(tuberculosis)
cultural and social perception of the disease
nazi occupation
Opis:
Wątkiem przewodnim opracowania są fragmenty niepublikowanego pamiętnika polskiego pacjenta przebywającego w izolatorium gruźliczym w wielkopolskiej Obrze k. Wolsztyna. Młody człowiek, pochodzący ze Swarzędza trafił tam w 1943r. podczas okupacji hitlerowskiej. W codziennych zapiskach przedstawia monotonię życia w warunkach odosobnienia i dramatyczne losy pacjentów. Widoczne są niedostatki i nieefektywność stosowanych działań leczniczych. Dziennik stanowi przyczynek do długiej historii zmagań z gruźlicą oraz społecznej i kulturowej percepcji tej rozpowszechnionej do niedawna choroby.
The main part of work is based on excerpts of diary unpublished until now, written by one man stayed in isolation ward for consumptive patients in Obra near Wolsztyn(Great Poland region). This young Polish arrived there in 1943, during nazi occupation of Poland, from his family town- Swarzędz. In everyday's notes, he shows monotony of then life and dramatic stories of other patients. We can see shortages and uneffectivity of medical treatment, severity of care. The diary i another. especial addition to a long history of human strugglings with consumption. It has a close connections also, with social and cultural (public) perception of dangerous disease, frequent in previous centuries.
Źródło:
Archiwum Historii i Filozofii Medycyny; 2019, 82; 35-48
0860-1844
Pojawia się w:
Archiwum Historii i Filozofii Medycyny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-7 z 7

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies